Het mooie weer van zondag zorgde ervoor dat vele mensen een wandeling kwamen maken in het park van Brasschaat waardoor de meeste van onze spelers rijkelijk laat arriveerden op de plaats van afspraak door een gebrek aan parkeerplaatsen. Komt hierbij nog dat de scheidsrechter van dienst vastbesloten was om de wedstrijd 10 minuten vroeger dan voorzien te starten met als gevolg dat er op het laatste nippertje nog aan de ploegopstelling moest gesleuteld worden om 11 man de wei te kunnen insturen. Desalniettemin gingen we het beste van start en na een kwartier kon de wederoptredende Dia de score openen. Veel protest bij de thuisploeg die buitenspel claimden wat echter niet klopte omdat de bal via één van hun spelers bij Dia terechtkwam. Helaas zakte ons spelniveau en werd er teveel met de lange bal gewerkt en werd het middenveld te weinig betrokken in de acties. Onze tegenstander zag zijn kans schoon en iets voor het halfuur kon de linkerflank van Brasschaat ongehinderd de 1 - 1 tegen de touwen werken. De spektakelwaarde bleef beperkt en de arbiter besloot waarschijnlijk daarom de eerste helft reeds na 35 minuten te beëindigen wat een storm van protest teweeg bracht van beide teams. Tijdens de rust nam de thuisploeg de tijd om het eersteklassevoetbal te bespreken en drukten zij hun onvaarwaardelijke bewondering uit voor ploegen zoals Zulte Waregem en Roeselare. Betonvoetbal kregen we voorgeschoteld de tweede helft en net zoals onze collega's van Germinal Beerschot en Cercle Brugge vonden wij hierop geen gepast antwoord met als gevolg dat de spektakelwaarde onder nul dreigde te raken. Toch kregen we nog een paar uitgelezen kansen om nog een doelpunt te maken maar de lokale doelman speelde een uitstekende wedstrijd en het was af en toe ook oppassen geblazen bij een sporadische counter van de thuisploeg. Aan de ruststand veranderde echter niets meer met een bedroevende draw als eindresultaat. Onze rechtstreekse tegenstrevers wisten allebei met het kleinste verschil te winnen waardoor de Johnnyboys terug alleen aan de leiding komen en St Jozef evenveel punten telt als ons. Volgende zondag de clash tegen de Johnnyboys en winnen is een must als we de titel nog willen vieren dit seizoen...
Zondag 2 maart is het zo ver! Voor de topper tegen Johnnyboys gaan we met ongeveer 60 personen gaan brunchen in het Kaai Grand Café. Om al een beetje in de stemming te komen kan je eens een kijkje nemen op de website http://www.kaai.be
Op een hard bevroren terrein werd een, op papier, moeilijke tegenstander partij gegeven. Olse stond namelijk op een 4de plaats in de rangschikking en was dus een mogelijke hinderpaal in de race naar de titel. Al dienen we hierbij te vermelden dat we eerder tegen de staartploegen mindere wedstrijden spelen dan tegen onze rechtstreekse concurrenten. Na enkele minuten speeltijd moesten we al twee doelrijpe kansen noteren waarvan er helaas niet één werd benut, van spektakelwaarde gesproken. We moesten echter niet te lang wachten op een verlossend doelpunt want Jerry maakte wederom een sublieme goal, ditmaal verrassend met zijn linkervoet, begrijpen wie begrijpen kan!!! Onze goalie Carl had niet het juiste schoeisel aangetrokken want op enkele ogenblikken tijd was hij tweemaal tegen de vlakte gegaan, de eerste keer kon hij nog gepast tussenkomen maar bij de tweede actie kon hij de meubelen niet meer redden en stonden de bordjes terug in evenwicht. Net als de vorige week kan ook de Mac rekenen op zijn harde en efficiënte trap want hij knalde zowaar de 1-2 droog in de winkelhaak. De kopjes van onze tegenstander gingen naar beneden en de ene kans na de andere stapelde zich op, na enkele onwaarschijnlijke missers achtte Marc VDL zijn moment gekomen want na het doorkoppen van onze strijdlustige Bob verschalkte hij de, goed presterende, doelman en konden we gaan rusten met een welverdiende 1-3 voorsprong. Na de pauze werd het éénrichtingsvoetbal bevestigd en speelden we de tegenstander op een hoopje met een logische kansenfestival als gevolg. Wederom Marc VDL dribbelde zich doorheen enkele tegenstanders, al dan niet met een betwistbaar handspel, en scoorde laag in de linkerhoek de 1-4. Met een mooi opgezette actie kon de thuisploeg nog milderen tot 2-4 maar toen enkele minuten later een mooie pass van Marc VDL afgewerkt werd door Pat W was de wedstrijd gespeeld en moesten we enkel nog wachten op het eindsignaal en een own-goal van OLSE, na een voorzet van Bob. 2-6, een mooi resultaat en nog steeds in de running voor het kampioenschap.
Veel volk op De Stappe voor deze topmatch die zeker de verwachtingen heeft ingelost. De thuisploeg was immers op revanche belust na de dubbele nederlaag in het begin van het seizoen. Wij van onze kant moesten de bevestiging brengen van de heropstanding die vorige week was ingezet. Toch weer een aantal verschuivingen binnen het elftal, maar dat is wekelijkse kost.
Zoals kon worden verwacht grepen de Jefkes ons onmiddellijk naar de keel en wisten al vlug de score te openen. De plaatselijke spits wist na een vrije trap een misverstand tussen Carl en de verdedigers uit te buiten Niet veel later verdubbelde de achterstand, zo leek het, maar de ref had als enige een duwfout gezien en keurde de goal af. Meteen het sein om iets aan de stormloop te doen om verder onheil te voorkomen. De bijsturingen hadden resultaat want we kwamen meer en meer uit de omknelling en zetten de thuisportier aan het werk. Na een mooi opgezette aanval en dito één-twee tussen Marc VdL en Jerry zagen we de bal in de rechterbovenhoek ploffen : 1-1 zowaar, en de thuisploeg van slag. Wat de scheids op het halfuur bezielde mag Joost weten, maar na een korte onderbreking werd er verder gespeeld. We plakten Jozef met de rug op hun doel maar de keeper redde alles.
Na de pauze het zelfde spelbeeld met weer enkele uitstekende reddingen van het plaatselijke sluitstuk. Zoals wel vaker in het voetbal loop je dan op een counter : vandaag was het niet anders en we kwamen opnieuw op achterstand. Niet getreurd, we bleven het betere voetbal en combinaties brengen. Een ongelooflijke actie leidde tot de gelijkmaker : de Mac bediende Bob, zijn controle zat vol effect en de bal tolde rond de laatste verdediger terug op onze spits zijn schoen. Een droge knal en 2-2 ! Dit smaakte naar meer en de Mac vond zijn moment gekomen. De rechterflank afgestuurd tot aan de hoekschopvlag en van daar in de verste bovenhoek mikken : je ziet het af en toe op tv. Van mij mag het vingertje dan even omhoog, wijzend in de richting van de voetbalgoden.
Kort voor affluiten werd de laatste twijfel weggenomen : snelle Bob liet nog eens iedereen achter zich en werd in de rechthoek van de sokken gelopen. Een kolfje naar de hand van Marc VdL die daarmee ook zijn goeie prestatie kon bekronen met een treffer.
Na enkele mindere weken en veel puntenverlies hebben we blijkbaar net op tijd het juiste ritme weergevonden. Meer dan nodig want er wachten ons nog lastige verplaatsingen naar Olse en Brasschaat alvorens we aan de clash tegen de Johnnyboys mogen denken.
Toch weer bravo voor deze collectief sterke wedstrijd !
In plaats van de oorspronkelijk geplande pot bekervoetbal kwam deze achterstallige match op de eerste zondag van de krokusvakantie. Ook nu stelde zich de vraag of het veld beter was dan in december, maar gelukkig werd er nu wel gespeeld. Mijn patattenplantjes mogen in elk geval op een betere akker tot ontplooiing komen.
Opnieuw een groot aantal afwezigen aan onze kant (skiërs, zieken en gekwetsten), maar toch nog 13 soldaten op het wedstrijdblad.
De thuisploeg nam het initiatief en kwam vrij vlug op voorsprong : Carl kon een vrije trap niet vasthouden en de plaatselijke nr. 14 was er als de kippen bij. Onder impuls van ons centrale duo, de broertjes Van der Linden, kwamen we beter in de match en gingen ook beter combineren waar dat mogelijk was. Zo kwam Marc zelf alleen voor doel maar de keeper stak er nog een voet tussen. Niet veel later kon hij opnieuw infiltreren tot de doellijn en zijn voorzet werd door Hans Michiels binnengewerkt. Onze gelegenheidsspits sneed kort daarop door de buitenspelval maar werd onderuit gehaald. De ref nam hier een van zijn vele dubieuze beslissingen en durfde de dader geen rood geven. Als terechte straf mikte Dirk VdL de vrijschop vakkundig in de linkerbenedenhoek. We waren kort bij de rust toen Carl een uittrap als een boomerang zag terugkomen : de verre lob landde in ons doel. Wie al tevreden was met deze ruststand kwam bedrogen uit : in de extra-tijd wist Eric Patteet een bal aan de 2de paal binnen te schouderen ! Dus toch nog met een bonus naar de kleedkamer.
De fluitenier-met-dienst, die voor de match met veel poeha zijn speech had gedaan, ging zich begin 2de helft in de schijnwerpers zetten. Tot grote verbazing van vriend en vijand zond hij ons broederduo VdL naar de kleedkamer : daar stonden we met 9 ! Even met open mond naar mekaar staren en snel beslissen dat de mouwen dienden opgestroopt te worden bleek de enige remedie. De thuisploeg had geen oplossing om de muur te slopen, maar lukte toch met een toevalstreffer de gelijkmaker. De vrees dat we gingen instorten bleek onterecht : Kris Claes haalde uit met een fabuleuze halve omhaal die in de verste bovenhoek viel. Rechtevenredig met onze strijdlust groeide de frustratie bij onze tegenstrevers. De ref bedeelde hen dan ook nog met 2 uitsluitingen zodat op dat vlak het evenwicht hersteld was. Ons blok kwam niet meer in de problemen, meer zelfs : de ingekomen Marc W kon de eindcijfers vastleggen nadat spitsbroeder Kris nog maar eens aan eenieder zijn snelle hielen had getoond en netjes lateraal had afgelegd !
Een dikke proficiat aan allen voor de tomeloze werkkracht ! Toch verdenk ik onze spitsen Hans en Kris dat ze genetisch gemanipuleerd zijn : 4 longen hebben die gasten. Als toevallig aanvalskoppel wogen ze zwaar op de verdediging en staken defensief een tandje bij om de achterban te steunen, waar ook iedereen met piepende longen van het veld kwam. CHAPEAU GASTEN !!! Na een aantal mindere weken hebben we laten zien dat we nog leven.
Zondag een nieuwe inhaalmatch : de topper bij ST-JOZEF.
