De weermaker was de voorbije dagen en uren kwistig omgesprongen met sneeuw en regen maar het terrein van onze vrienden uit Kontich-Kazerne was nog net bespeelbaar : de derby kon dus doorgang vinden.
De thuisploeg, op enkele plaatsen flink verjongd, was niet zinnens om zich zomaar opzij te laten drummen en nam aanvankelijk zelfs het meeste initiatief, mede door gebrek aan organisatie en overleg binnen ons elftal. Teveel werd ook de oplossing van de lange bal gezocht. VK Kontich was halverwege de 1ste helft zo vriendelijk om ons wakker te schudden : zij lukten immers het openingsdoelpunt na een gelukte persoonlijke inspanning van hun nieuwe centrale man. Meteen het seinom enige combinaties op poten te zetten bij onze manschappen: Dirk kon eerst een solo langs enkele verdedigers door de benen van de keeper mikken, wat later zette hij ons team terug op de rails : zijn spitsbroeder Pat W. legde de bal panklaar en Dirk schoot van op afstand strak binnen, via de binnenkant van de paal. Zo was de nare situatie binnen 10 minuten weer recht getrokken. Ruststand 1-2.
Na de pauze werd op zoek gegaan naar het geruststellende 3de doelpunt, zonder veel overtuiging evenwel. Het bleef aanmodderen en de thuisploeg bleef zich sterk verweren. Meer zelfs, hun gelegenheidsspits verscheen plots 2 maal oog-in-oog met onze Peter. Gelukkig had die jongen zijn beste kruid in de heenmatch verschoten want nu besloot hij eerstpal in de handen van onze keeper, de 2de keer mikte hij ver naast. Zelf kwamen we nauwelijks aan een kans die naam waardig. Enkel Marc VdL kon nog eens vrij op doel gaan maar na de lange inspanning ontbrak de power om het af te maken. Na het laatste fluitsignaal van Kris Jehin konden we een diepe oef slaken : geen puntenverlies in deze moeilijke omstandigheden ! Bij het ter perse gaan vernemen we zelfs het gelijkspel van De Toekomst bij Deurne OB (die mannen hebben hun belofte gehouden) zodat we opnieuw in pole-position liggen voor het laatste drieluik van de competitie. Wie de sterkste zenuwen heeft zal kampioen worden, goed voetbal telt vanaf nu niet meer mee !
Met nog 4 wedstrijden voor de boeg en met nog 1 puntje achterstand op de leider was de opdracht eenvoudig, willen we alsnog kampioen worden dan konden we ons géén puntenverlies veroorloven.
Met de wetenschap dat we in het bezoekende kamp een scoreloos gelijkspel behaalden en dat we nog steeds geen beroep konden doen op onze sterkhouders, Dia, Jerry en Marc, waren we gewaarschuwd,sterker nog, ook de Mac en onze nieuwkomer Pat waren niet van dienst.
Het zou moeilijk, om niet te zeggen onmogelijk zijn, maar .
Het eerste kwartier waren we onwaarschijnlijk goed, een sterke defensie, een hardwerkend middenveld en vooral mooie voetbal.
Dit resulteerde in een aantal open kansen waar er spijtig genoeg maar één van werd benut, een wederom hardwerkende Harry kon de bal aan de eerste paal voorzetten en een attente Kurt tikte de 1-0 tegen de netten.
Net toen we dachten dat we de wedstrijd zouden domineren kregen onze bezoekers enkele fraaie kansen, waarvan er gelukkig genoeg géén werd benut, anders had deze wedstrijd er heel anders uitgezien.
Het laatste kwartier van deze wedstrijd zullen we snel vergeten want het was waardeloos, géén inzet, geen voetbal, maar veel gejammer en gezaag.
Het rustsignaal verloste ons uit ons lijden.
De tweede helft speelden we met een groot hart en met een ongeziene inzet, voor iedere bal werd er gestreden en opeens had iedereen de juiste ingesteldheid, met zn allen achter de bal.
We hadden de wedstrijd stevig in handen en op een vrije trap van Kurtgleed de bal door de handen van de bezoekende doelman, een verdiend resultaat maar met enig geluk.
Toen enige ogenblikken later Dirk zijn eerste doelpunt van het seizoen, wederom met de nodige portie geluk, kon maken was de match beslist.
We besparen U echter niet het mooiste doelpunt van de dag, een mooie actie opgezet door Kris CL en Kurt werd mooi voorgezet van op rechts en onze boomlange Erik kon in één tijd binnenknallen. ( 4-0)
De bezoekers kregen nog een eerreddend doelpunt cadeau en zo werd deze wedstrijd meer dan verdiend gewonnen.
Op naar de volgende zou ik zeggen.
Met dank aan de elf aanwezigen, Peter, Bart DP, Danny, Erik, Bart T, Kris R, Harry, Pat S, Chris CL,, Kurt, Dirk en aan Kris voor de bijna perfecte leiding.
