Competitie : Ossla Rozemaai - Real Groeninghe 3 - 2
Een kille zondagochtend en een verre verplaatsing leverde 11 beschikbare spelers op voor het treffen tegen Ossla Rozemaai. Bij deze elf zaten Pat Schroyens die helemaal niet speelklaar was en Jerry Herremans die eigenlijk nog niet mocht spelen. Bijkomend waren er een viertal spelers die er een korte nacht hadden opzitten.
Desalniettemin gingen we goed van start wat na vijf minuten al een 0 - 1 voorsprong opleverde nadat Jerry een rebound beheerst afwerkte. De reactie van Ossla bleef niet lang uit en vijf minuten later hingen de bordjes al terug in evenwicht toen de bal met een gelukje bij de spits kwam en die simpelweg kon binnentikken. De thuisploeg had iets meer balbezit maar we bleven degelijk combineren en kwamen er geregeld gevaarlijk uit. Ongeveer halfweg de eerste helft werd Bob diep gestuurd langs de flank, die een prima voorzet afleverde waar Dia wel raad mee wist met een 1 - 2 voorsprong tot gevolg. Ossla kreeg enkele minuten later een terechte penalty nadat Erik de kapitein vakkundig tegen de grond werkte maar Carl had een prima parade in huis. Nadat ook nog een doelpunt van Ossla wegens buitenspel werd afgekeurd (compensatie?!?) door de al bij al goedleidende arbiter lukte Ossla vlak voor het rustsignaal toch nog de gelijkmaker toen een schot afweek op Tom zijn been en de bal zo in doel verdween. 2 - 2 ruststand.
De thuisploeg had de voor ons ongekende luxe om 4 frisse krachten de wei in te sturen voor de tweede helft maar het spelbeeld bleef ongewijzigd. Ossla had het meeste van het spel en er waren geregeld hete standjes voor ons doel maar dame Fortuna liet ons in de steek nadat zowel een vrije trap van Bart als een schot van Jerry op de paal waren uiteengespat. Ossla zette dan nog een slotoffensief op en dat resulteerde 5 minuten voor affluiten in een 3 - 2 voorsprong. De spits werd mooi het straatje ingestuurd en lietCarl kansloos met een fraaie passeerbeweging. Het was te laat om nog te reageren en even later werd de wedstrijd afgefloten. Jammer maar helaas want het zag er lang naar uit dat we met een puntje terug naar huis zouden kunnen keren...
16 november 08 : RG VETERANEN - VOS REINAERT 4 - 2
In tegenstelling tot de bekermatch van 3 weken geleden konden de bezoekers nu wel een volwaardig elftal in de wei brengen wat dan ook resulteerde in een echte wedstrijd die best aangenaam om volgen was. Na de 0 op 6 tegen 2 sterkere ploegen waren we onszelf verplicht om deze haalbare kaart tot een goed einde te brengen. Enige peptalk vooraf had effect want je zag van bij de aftrap niks dan goeie wil om er wat van te maken .Halverwege de 1ste helft kwamen we op voorsprong : de Mac haalde zijn licentie van afstandsschutter nog eens boven en ook zijn vizier was goed afgesteld. De keeper was kansloos tegen dit geweld. Toen niet veel later Dia netjes het straatje werd ingestuurd door kapitein (snelle) Harry, wist onze topschutter na het nemen van de laatste hindernissen de score te verdubbelen. Hij trof later nog eens de deklat met een kopbal en ook Bart DP zag een vrije trap de bovenkant van de dwarsligger strelen. Verdiend rusten met 2-0 dus.
Je ziet het niet elke week, maar uit de aftrap van de 2de helft lukten we rechtstreeks de 3de treffer : Bob naar de Mac die een kruispass over de bezoekende verdediging richting Dia verstuurde. Ook nu was onze aalvlugge spits niet te stuiten en de Vosjes stonden even perplex. Ze gingen echter naarstig op zoek naar een goaltje en na enkele verijdelde pogingen lukten ze dan ook in hun opzet. Lang genieten was er niet bij want de Mac zag een persoonlijke actie tot eenieders verbazing door het kleinst mogelijke gaatje aan de eerste paal in doel verdwijnen en diepte aldus de marge opnieuw uit. Langs onze kant ging de voet wat van het gaspedaal en de sportieve bezoekers bleven ook wat kansjes bijeensprokkelen. Het was met een afstandsschot dat ze reservedoelman Pat Schr. nog één keer konden verrassen. Onze overwinning kwam echter niet meer in het gedrang en zo konden we nog eens met een goed gevoel napraten aan de toog. De aanvoerder van Vos sprak zelfs, als verliezer, van een aangename voetbalnamiddag ! Wie zijn wij om hem daar in tegen te spreken.
De geluksfee die we in de 3 confrontaties van vorig seizoen aan onze zijde hadden, heeft blijkbaar Amerikaanse roots. Ook zij had radicaal voor verandering gekozen op deze novemberzondag.
Na een aarzelend begin kwamen we immers plots aan een kans : Pat Verdoren zag zijn subtiel lobballetje tegen de deklat vallen en de goedgevolgde Eric Patteet mikte de rebound van dichtbij over. Jammer, want halfweg de 1° periode kwam de thuisploeg op voorsprong. Balverlies op ons middenveld gaf de onvermijdelijke Robby Vermeylen de mogelijkheid om een perfecte voorzet af te leveren op het hoofd van zijn struise spitsbroeder, die overhoeks binnenkopte. We gingen op zoek naar betaald antwoord onder de vorm van een machtige uithaal van Harry Patteet : de kruising van lat en paal was de eindbestemming. Een vijftal minuten voor het rustsignaal kregen we een nieuwe opdoffer toen schoonbroer Rudi (de familiestrijd weet-je-wel) een afvallende bal wel in doel mikte. Ruststand 2-0.
Na de herneming was het pleit vlug beslecht, want met een streep van op afstand en na een vrije trap waarbij een mannetje te weinig in de muur stond, verdubbelde de Jefkes hun voorsprong. Zij bleven ons op alle vlakken domineren en zagen nog enkele open kansen gepareerd door Carl, die ons zo voor beschamende cijfers kon behoeden. Een eerredder hadden we wel verdiend. Die kwam er toen Dia kort voor het eindsignaal op zijn beurt een vrije schop mooi over de muur kon binnenkrullen. Verdiende zege voor de thuisploeg die op gebied van gestalte, kracht, gretigheid en efficiëntie duidelijk een stapje voor had.
We krijgen nu 2 thuismatchen om een en ander goed te maken. Laten we beginnen om terug als ploeg het veld op te stappen en voor mekaar de mouwen op te stropen. Zagen en zeveren onder mekaar helpt ons geen zier vooruit. Tot later, .
