Een aangename voetbalnamiddag aan de Groeninghekouter die van begin tot einde de weinige toeschouwers kon bekoren. Kort na het eerste fluitsignaal lag de bal al op onze penaltystip na een fout van Sven. Deze unieke kans werd op de paal getrapt en de vraag is of je zo vroeg van een keerpunt kan spreken ? Aan de overzijde was het immers wel raak : Dia zette zijn kortgeknipte krullen tegen een voorzet van Chris Reveraert en devieerde zo in doel. De bezoekers lieten zich niet ontmoedigen en kwamen aan enkele kansen, maar Carl wist telkens raad. Wij bleven scoren aan 100%, want op het kwartier kon Dia opnieuw raak schieten. De achterdeur van de buren uit Edegem ging zowaar nog verder open en gaf snelle Bob de gelegenheid om van op eigen helft solo richting doel te gaan. Onze jarige van de dag stak het leer netjes onder de keeper : 3-0. De tegenstrever stond ongelovig te kijken naar al die efficiëntie. Pat Schr. liet nog 2 goeie kopbalkansen onbenut, zoniet was het verdict nog zwaarder geweest.
Na de pauze trachtten de sportieve bezoekers het tij te keren, maar het beeld bleef hetzelfde. Op een hoekschop van Kris Claes kopte Dia staalhard de 4de treffer binnen. Match gespeeld, ware het niet dat gelegenheidsref MW een nieuwe strafschop floot na een ingebeelde fout van Carl. Ditmaal wel binnen en de paarswitten kregen een boost. Niet veel later werd het 4-2 en mede door het uitvallen van Sven moest er even gereorganiseerd worden om verder onheil te voorkomen. Carl liet zich enkele malen van zijn kunnen bewonderen. Dat deed Dia aan de overkant ook : met zijn vierde treffer van de namiddag nam hij alle twijfel weg. Gelukkig maar, want bezoekende spits Paul Leyers ( broer van beroemde Jan) kopte op hoekschop nog mooi binnen.
Een pluim aan de ganse groep voor de getoonde spirit en het vertoonde kijkstuk, met de sportieve medewerking van de bezoekers. Zo blijven we rustig in de middenmoot meedraaien.
Na een match als deze kan je onmogelijk met een goed gevoel naar huis. Er werden niet alleen punten verspeeld, veel erger is het verlies van een aantal manschappen door blessures, en dit waarschijnlijk voor meerdere weken. De Jerry had immers geen gehoor naar de wijze raad van zijn persoonlijke kinesiste en begon toch aan de wedstrijd. Niet voor lang, want bij de eerste deftige inspanning was het al prijs. Zijn vervanger Pat Schroyens was eenzelfde lot beschoren. Ook Harry Patteet herviel nog voor het rustsignaal en zal enkele weken aan de kant moeten blijven. Op dat ogenblik leidden we met 0-1, een vroeg doelpunt van Bob en hadden een rustig overwicht getoond. Bovendien werd ons een loepzuivere strafschop onthouden en zagen we een kopbalgoal van Eric Patteet om duistere buitenspelreden afgekeurd. De thuisploeg had dus geen enkele reden tot klagen, maar deed dat toch herhaaldelijk. Hun laatste man bezondigde zich daarbovenop nog aan een zware racistische uithaal t.o.v. onze kompaan Dia. De scheids bleef doof. Hallo KVV ??? Heeft VDP geen mooi krabbeltje onder het Ethisch Charter gezet ? Een prachtig staaltje van hypocrisie. Ons moet je niet vertellen dat alle mooie doelstellingen, op papier gezet door de bobos van het Verbond, dode letter worden op het moment dat de voetballers in het weekend tussen de krijtlijnen verschijnen. Meteen de reden waarom wij het Charter niet hebben ondertekend !!
Het eerste kwartier van de 2de helft heb ik van horen zeggen : de thuisploeg kwam langszij en zag op haar beurt een doelpunt afgekeurd. Dankzij Dia, mooi in het straatje gestuurd, klommen we opnieuw op voorsprong. We moesten jammer genoeg de 3-punter laten schieten, want VDP stelde nog gelijk. Beide teams gingen nog op zoek naar de winninggoal : de Mac trof met een verschroeiend schot de onderkant van de lat en aan de overzijde strandde een poging van de linksbenige spits op de paal. De thuisspelers verzamelden nog enkele gele en een rode kaart wegens aanhoudend gezeik tegen de ref.
Tijdens een opstootje in de eerste helft vond het nummer 14 van VDP het nodig om een schandalig racistische opmerking te maken tegenover Dia. Hij zei letterlijk : "ik ben hier wel in mijn eigen land hé". De scheidsrechter van dienst vond het niet nodig om hieromtrent enige sanctie toe te kennen maar hij werd wel terechtgewezen door zijn teamgenoten.
Desalniettemin voor de nummer 14 van de VDP : ne welgemeende
Welgeteld 11 fitte spelers kregen we bij elkaar gesprokkeld om de kampioen van vorig jaar partij te geven. Onze coach Danny moest daardoor een aantal jongens op een voor hen ongewone plaats zetten wat nog werd bijgestuurd in onderling overleg maar wat toch voor ongenoegen zorgde bij onze supporters. Wat uiteindelijk de beste opstelling zou geweest zijn zullen we nooit weten maar het is een feit dat we vanaf de eerste minuut achter de feiten aanliepen en Johnnyboys in staat stelde om de bal rustig te laten rondspelen zonder al te veel gevaar te creëren. Slordig uitverdedigen van onze kant gaf de spits van Johnnyboys de kans om de 1 - 0 te scoren maar even later maakte Dia gebruik om een flater in de thuisverdediging af te straffen zodat we toch met een 1 - 1 stand konden gaan rusten. In de kleedkamer moesten we wel de schade opmeten en het resultaat hiervan was dat Harry de wedstrijd niet kon verderzetten en Pat maar op halve kracht kon verderspelen door een liesblessure. Met negen en een halve man nog 45 minuten stand houden leek een schier onmogelijke opgave maar we slaagden er vrij eenvoudig in om stand te houden tot de kapitein er met een afstandsschot 2 - 1 van maakte na wederom knullig uitverdedigen. Onze mogelijkheden werden nog wat verder beperkt toen Geert ook nog maar op halve kracht verder kon door een spierblessure. Toch kregen we nog een uitgelezen mogelijkheid via de Mac op de 2 - 2 die nog in laatste instantie door een verdediger van de lijn werd gehaald. Iets later wist de ex-Groeninhger Dave een mooie collectieve aanval af te ronden en knalde de spelverdeler een vrije trap buitenkantje voet mooi in de verste hoek en stond de 4 - 1 op het scorebord. Nogmaals Mac had in de tussentijd een open kans net naast gemikt maar dit had geen verschil kunnen maken in de puntenverdeling. Hopelijk slagen we erin om volgende week opnieuw voldoende mensen bij elkaar te krijgen wat niet evident zal zijn met de opgelopen blessures maar we zullen nog even door de zure appel moeten bijten totdat een aantal spelers opnieuw speelgerechtigd zijn.
Competitie : Real Groeninghe - Nieuw Stabroek 5 - 1
21 september 08 : RG - NIEUW STABROEK 5- 1
Een weekje verplichte rust en terug met elven tussen de lijnen : 2 factoren die aanvankelijk voor enige problemen zorgden. De aanvangsfase was van onze kant gezien een festival van slechte passes en misverstanden zodat de bezoekers voor de eerste dreiging konden zorgen. Eens de cohesie gevonden kwam er stilaan beterschap in het samenspel, maar meer dan wat afstandschoten zat er niet in. Dè inspanning van de dag leverde meteen de openingsgoal op : de Mac veroverde aan de eigen backlijn de bal, vond bij den Harry een ideaal aanspeelpunt voor een 1-2 beweging en rukte verder op tot aan de vijandelijke rechthoek. De laterale pass bereikte de vrijstaande Chris Reveraert die beheerst afwerkte : het leek een oefening van vroeger op training !
Na de rust lag de match al gauw in de definitieve plooi. Onze jongens hadden minder dan 10 minuten nodig om 3 maal te scoren. Eerst liet Bart DP een copy zien van zijn kunststukje op Groenenhoek (een vrije trap in de linkerbenedenhoek), vervolgens werd Dia het straatje ingestuurd om rustig onder de keeper binnen te schuiven en last but not least kon den Harry na enig strompelwerk nog een voorzet afleveren die zijn kompaan Pat Schroyens aan de 2de paal netjes binnenprikte. Toen wat later ook den Bob er nog eentje mocht binnenleggen, kon er nog weinig gebeuren. De zaken werden losser aangepakt en dit gaf de kans aan de sportieve bezoekers om de eer te redden en meteen de 5-1 eindstand vast te leggen. Jammer dat op het einde de goed leidende scheids nog enkele brandjes moest blussen onder de vorm van enkele gele en een rode kaart. Zo is na ons geslaagde bekeroptreden ook meteen de eerste driepunter binnen. Een opsteker in het vooruitzicht van onze volgende match, op bezoek bij de kampioen van vorig jaar Johnnyboys. Dat wordt wellicht andere koek.scoreverloop
21 SEPT 2008 RG - NW STABROEK van dienst : Bart DP, Carl en Danny DV 05 OKT 2008 RG - RUISBROEK van dienst : Jerry, Mac en Bob 19 OKT 2008 RG - IK DIEN van dienst : Pat S, Frank en Tom 09 NOV 2008 RG - SAVA van dienst : Sven, Eric en Erwin VDB 16 NOV 2008 RG - VOS REINAERT van dienst : Dia, Harry en Pat D 30 NOV 2008 RG - HELDERHOEK van dienst : Geert, Wim en Chris R 07 DEC 2008 RG - ST-JOZEF van dienst : Bart DP, Mac en Jerry 18 JAN 2009 RG - JOHNNYBOYS van dienst : Carl, Bob en Danny DV 25 JAN 2009 RG - VDP van dienst : Sven, Pat S en Pat D 23 MAA 2009 RG - OSSLA van dienst : Eric , Geert en Dia
BEKERWEDSTRIJD
26 OKT 2008 RG - VOS REINAERT van dienst : Danny R en dan nog 2 vrijwilligers , aub
Dienst ; netten hangen , lijnen trekken , kabines kuisen en toog doen na de wedstrijd !! Aanwezig zijn op het veld om 12.30U , aub
Indien je geen dienst kan vervullen op de vooropgestelde data, dien je zelf voor vervanging te zorgen!!!
Méér dan 48 uur na de feiten vraag ik me toch nog af hoe ik het relaas van deze historische gebeurtenis ga weergeven. Misschien beginnen met wat vooraf ging, nl. vele telefoontjes en sms-jes op vrijdag om uit te komen bij een resoluut : Ja, we spelen, ook al is het met 9 man !. Dit getuigt natuurlijk dat er nog een aantal rondlopen met de juiste spirit en bespaarde ons alleszins een geldboete, waarvoor mijn dank als schatbewaarder. Voor mezelf vond ik dat ik dan ook mijn steentje moest bijleggen en de shoes nog maar eens moest aantrekken.
Daar stonden we dan aan de aftrap, in de regen, waarschijnlijk zonder veel verwachtingen, alleen maar denkend we zien wel. Inderdaad, we zagen het : hoe Groenenhoek na ongeveer een halfuur met 4-0 leidde, na enkele ongelukkig tot stand gekomen goals (vanuit ons standpunt) en een paar rake counters. U leest het goed, counters, want het waren immers de 9 Groeninghers die het betere samenspel brachten en zelfs kansen wisten te scheppen. Maar in ons jeugdig (hmm) enthousiasme werden we dus koud gepakt. Tot de Mac het eens van afstand probeerde en zijn strak schot net naast de paal zag binnenzoeven. En kijk, niet veel later, na enig kort breiwerk, kon de Mac via binnenkant paal een tweede maal scoren en de tussenstand al een iets deftiger aanblik geven : 4 2
In de kleedkamer kwam het we believe-gevoel sterk naar boven; we waren immers de enig voetballende ploeg en creëerden kans op kans. Tot onze algemene verbazing had de thuisploeg nog altijd geen gepast antwoord op ons vlotte samenspel en je zag de vertwijfeling met de minuut toenemen bij hen. Het duurde wat langer dan verwacht, maar toen Bart DP een vrijschop heerlijk in het benedenhoekje trapte, volgde de totale instorting van de beduusde thuisspelers. De 4 4 volgde al snel : Dia krulde hem lekker in de verste bovenhoek. Dachten we aan strafschoppen ? Nee, gewoon voortdoen ! De prooi was maar voor het grijpen. Net op dat moment stak Groenenhoek een mooie aanval in mekaar die netjes aan de 2de paal werd binnengekopt. Tot ieders verwondering had de scheids buitenspel gezien, dus effe opgelucht adem halen. Niet veel later zetten we onze zoveelste aanval op langs rechts en kon ondergetekende (Marc W) in 2 tijden de gemeten pass van Dia binnenleggen : 4 5 en algemene consternatie op en naast het veld.
Achterin bleven onze jongens foutloos verder spelen en mochten aanschouwen hoe het aanvallende compartiment de tegenstand verder in de pan hakte. Een nieuwe vrije trap van Bart werd door de keeper gelost en belandde bij den Harry die genadeloos binnenknalde. Dia werd nog eens alleen richting doel gestuurd en faalde niet : 4 7
De eer om de dikke kers op deze overheerlijke taart te plaatsen was voor mezelf weggelegd : na een één-twee combinatie met de Mac werd ik terug op mijn wenken bediend, kon nog langs een verdediger glijden, en met mijn laatste krachten het leer binnenknallen : ZALIG !!!
Zoals bij aanvang gezegd : HISTORISCH. Ik kan in mijn meer dan 40-jarige voetbalcarrière niets gelijkaardigs herinneren, jullie waarschijnlijk ook niet ! Waren getuigen van dit meesterwerk : coach Danny, de harde kern Mon Patteet en Eugeen Hendrickx en speler-supporter Eric Patteet. Voor één keer de namen van de artiesten op het veld : Carl, Bart DP, Harry, Pat S, Tom Janssens (zal zijn eerste veteranenmatch wellicht nooit vergeten), Bob, Mac, Dia en uw dienaar Marc W.
Laten we tot slot vermelden dat de thuisploeg zich sportief neerlegde bij deze totale ommekeer en hiervoor enkel maar bewondering toonde. Van onze kant mogen we fier zijn dat we echt voetbal hebben laten zien.
In competitie zullen we echter op meer weerwerk stoten, laten we ons dit moment dus maar koesteren !
volgende bekerwedstrijd op 26 oktober op ons veld tegen Vos Reinaert.
Zonder de minste voorbereiding, er werd immers geen enkele oefenwedstrijd gespeeld, diende de eerste officiële opdracht aangevat te worden met net genoeg beschikbare spelers (een veeg voorteken). De loting had ons wel een haalbare kaart opgeleverd, wat ook meteen in de praktijk tot uiting kwam. Onder een loden zon namen onze mannen het initiatief, maar dienden toch enkele malen flink op te letten bij de tegenstoten van de bezoekers. De eerlijkheid gebiedt ons zelfs een penaltyfout te hebben gezien van onze Carl, maar de scheids zag er geen graten in. Langs onze kant schiep Bob het meeste gevaar, kon een aantal keren gepast doorzetten maar de maats waren niet altijd gevolgd. Toch vielen er een aantal goeie kansen te noteren : een grondscherend schot van Chris Reveraert, Dia twee maal voor doel en kopbalkansen voor Pat Schr. en Bob. De bezoekende portier wist telkens raad met de dreiging.
Rusten met 0-0, maar het was duidelijk dat Belgica zéér moeilijk kon standhouden. Net voor de drankpauze halfweg de 2de helft werd de ban dan gebroken toen nogmaals den Bob maar besloot om er eens zelf voor te gaan : met succes. Niet veel later beging de keeper een schoonheidsfoutje en liet een onschuldig schot van een werklustige Harry Patteet door de beentjes glippen. De veer was nu totaal gebroken bij de rood-groenen en Harry kon zijn tweede van de middag nog aantekenen.
Opdracht volbracht, geplaatst voor de volgende ronde : verplaatsing naar Groenenhoek, al een ander kaliber en meteen laatste voorbereiding voor de competitiestart. Nu is al duidelijk dat er dringend uitbreiding van het spelerspotentieel moet komen, willen we enig plezier beleven aan de zondagse bezigheid.
Voor ons hoefde het niet meer en Rapid moest winnen om niet te degraderen en dan was het nog afhankelijk van de resultaten van hun rechtstreekse concurrenten. We kunnen dan ook niet echt van een voetbalwedstrijd spreken met een 3 - 7 einduitslag als resultaat. Nog het vermelden waard is de puike prestatie van de bezoekende spits die ons op zijn ééntje ringeloorde en dit bekroonde met 5 doelpunten. Hiermee is alles gezegd buiten het feit dat Rapid toch op de voorlaatste plaats is geëindigd...
Door onvoorziene omstandigheden, u ondertussen allen bekend, werd deze wedstrijd afgewerkt op het veld van onze opponent, een betere middenmoter uit de hoogste reeks. Daar ligt de gemiddelde leeftijd blijkbaar een stuk lager dan bij ons en de snelheid van uitvoering een stuk hoger ! We hebben het gemerkt van bij het eerste fluitsignaal : ieder van ons kwam altijd wel één of twee stapjes te kort en alle zeilen moesten bijgezet worden om schade te voorkomen. De roodhemden kwamen niet verder dan wat prangende fases voor ons doel en wisten ook wel een aantal hoekschoppen af te dwingen die voor enige dreiging zorgden. Net voor het halfuur gebeurde het onvermijdelijke : na een scherpe aanval over onze linkerkant werd de voorzet door hun snelle nr. 10 vakkundig binnengekopt. Het moet gezegd dat wij daarvoor een identieke mogelijkheid hadden maar Dia kopte naast. Een teken aan de wand : net voor het rustsignaal draaide Harry mooi weg van zijn man, dropte een afgemeten hoge bal in de rechthoek, Dia controleerde beheerst en schakelde ook zijn mannetje uit om vervolgens de doelman overhoeks te grazen te nemen : 1 1 zowaar. De Cantjes mochten zich meteen binnen gaan vergewissen van de onverwachte tussenstand.
Nog half beduusd werden ze na de hervatting nog meer verrast : een nieuwe voorzet van onze aanvoerder werd door Marc VdL netjes onder de keeper geschoven. De vreugde was van korte duur. Vrijwel onmiddellijk hingen de bordjes opnieuw in evenwicht na een dekkingsfout bij ons achterin : de bal werd met een wijde boog over de machteloze Carl in de verste winkelhaak gedeponeerd. Alles te herdoen dus. Maar veel kans werd ons niet gegund. Het arbitrale trio vond het welletjes geweest voor de kleine garnalen uit Rumst en bood de grote ploeg een strafschop in cadeauverpakking aan (waar zien we dat wel eens meer ?). Het geschenk werd nuttig besteed en de veer bij ons wat gebroken, mede door enkele belachelijke gele kaarten waar de spelleider mee bleef zwaaien. Niet veel later volgde een nieuwe penalty, terecht ditmaal. Toch bleven onze mannen zich onverdroten inspannen om het tij nog te doen keren, tevergeefs echter. De scheids bleef ondertussen heerlijk verder werken aan zijn show : na een ongelukkige botsing tussen Jerry en een tegenstander vond hij het nodig om ons werkpaard direct rood te geven. In het duister had hij ergens een elleboog gezien. Beide gasten waren met mekaars hoofd in aanraking gekomen. Anderzijds trok hij slechts een dubbele gele kaart wanneer de thuislibero hem met beide handen een duw gaf. Benieuwd wat de strafmaat zal zijn voor deze 2 gevallen ? Speelt ook hier het verschil tussen de grote en de kleine club in het Verbond ?
Na een erg verdienstelijke partij van onzentwege eindigt dus ook het bekeravontuur. We zullen nooit weten welke kant de match op zou zijn gegaan zonder het vervroegde paasgeschenk van de man in het zwart.
Rest nog de laatste thuismatch op 6 april tegen Rapid om het seizoen in schoonheid te eindigen !
er is eindelijk uitsluitsel betreffende de bekermatch : volgende week WOENSDAG 19 MAART om 20u. op het TERREIN van CANTINCRODE (jammer, maar helaas geen andere keus).
Wat onze 2 overblijvende competitiewedstrijden betreft : we rekenen er op dat de mensen die van dienst zijn deze op een correcte manier komen vervullen, om tenminste op dat vlak het seizoen deftig af te sluiten !
Men kan zich ondertussen ook al bezinnen over het engagement naar volgend seizoen toe. We moeten tijdig weten of er nog voldoende manschappen zijn om in augustus al dan niet van start te gaan !!! Door het nakend afscheid van onze coach Danny is deze vacature ook in te vullen. Kandidaten melden zich bij het bestuur !
Vorige week nog 3 titelkandidaten; na de resultaten van vandaag nog 2 : St-Jozef en Johnnyboys zullen in een rechtstreeks duel uitmaken wie de oppergaai afschiet ! Wijzelf zullen het met de bronzen medaille moeten stellen na een teleurstellend bezoek aan onze buren uit Kontich-Kazerne. Opnieuw kwamen we snel op achterstand, iets wat dit seizoen wel erg vaak gebeurde. Ditmaal werd een hoekschop rechtstreeks binnengetrapt, gevolg van slechte dekking aan de eerste paal in combinatie met de wind. Maar weer achtervolgen dus en kansen kwamen er : Dia strandde op de benen van de keeper en Mac trof tweemaal het doelkader. De goden waren niet onmiddellijk bereid tot enige medewerking. Bovendien moeten we toegeven dat er niet al te fraai geacteerd werd : te veel foute balcontroles en slechte passes !
De zoektocht naar de 3-punter moest verdergezet na de pauze, maar al gauw kreeg het weinige vertrouwen een nieuwe knauw : een onschuldige vrije trap van aan de middellijn werd door Carl jammerlijk gelost en de goedgevolgde thuisspeler had maar in te leggen : 2-0
Op basis van wat er al vertoond was leek dit onoverkomelijk. De thuisploeg liet zich lekker terugvallen en speculeerde op de counter, mede mogelijk gemaakt door de inbreng van verschillende spelers uit hun eerste veteranenploeg. Bij ons ontbraken de ideeën om de knoop te ontwarren, sommigen leken mij zelfs totaal afwezig en met hun hoofd ergens anders. De steriele druk van onzentwege leverde nog twee te noteren feiten op : een afstandsschot van Marc VdL , weer op de deklat , en de eerredder (fout woord). Zoals wel vaker uitte de verliezende partij nog enige kritiek op de gelegenheidsarbiter, blind voor het eigen falen ! We kunnen enkel de hand in eigen boezem steken. Na afloop zullen we vaststellen dat we 6 op 6 haalden tegen de (mogelijke) kampioen en vele punten verkwanselden tegen de mindere goden. Het is een ongeschreven wet in het voetbal dat je net daar de titelstrijd wint.
Hopelijk sluiten we het seizoen in schoonheid af in de twee resterende thuiswedstrijden. Of gaan we voor den beker ?
Hoogspanning aan de Groeninghekouter voor dit topduel dat richtinggevend kon zijn wat de titelstrijd betreft. Door het puntenverlies van vorige week stonden we opnieuw 2 punten achter op de tegenstrever uit Hoboken en konden zij de kat uit de boom kijken, wat ze dan ook deden. Van onzentwege was het aanvankelijk ook zoeken naar het betere voetbal dat we al vaak wisten op te dissen tegen sterke ploegen. Toch namen we stilaan de match in de hand, evenwel zonder gevaar te kunnen scheppen. De laatste goeie pass ontbrak al te dikwijls.
Zoals wel vaker kom je dan op achterstand als je het eigen overwicht niet kan verzilveren. Zo geschiedde rond het halfuur : de bezoekende spits sneed van op links naar binnen, hield enkele groenhemden vakkundig van zich af en mikte laag binnen : 0-1. Meteen was duidelijk dat we heel wat werk zouden hebben om de bakens te verzetten. Met het uitvallen van aanvoerder Pat Schr. moest er bovendien aan de ploeg gesleuteld worden.
Over het spelbeeld van de 2de helft kunnen we kort zijn : de ganse periode werd er druk uitgeoefend op de bezoekende elf, die met man en macht in verdediging waren getrokken. Toch moeten we bekennen dat we ook nu niet aan echt uitgespeelde kansen geraakten. Het moest dan ook op stilliggende fasen gebeuren. De bezoekende doelman had eerst nog een fameuze redding in huis op een afgeweken vrije trap van Bart DP maar moest zich kort voor affluiten toch gewonnen geven toen na een hoekschop en wat geharrewar de afvallende bal (belangrijke term uit het Louis Van Gaal-voetbaljargon) voor de voeten van Jerry viel die heerlijk binnenknalde. Oververdiend heet zoiets en zelfs een te karige beloning voor het geleverde werk. Feit is dat door deze puntendeling alles open blijft. St-Jozef voegt zich nu mee op kop en wij blijven op achtervolgen aangewezen. Met een 9 op 9 uit de laatste 3 matchen zullen we nog altijd de afloop van de confrontatie tussen onze 2 opponenten moeten afwachten. We mogen wel al noteren dat we andermaal in de top drie van de rangschikking zullen eindigen !
De oppergaai afschieten blijft echter het ultieme doel !
Het mooie weer van zondag zorgde ervoor dat vele mensen een wandeling kwamen maken in het park van Brasschaat waardoor de meeste van onze spelers rijkelijk laat arriveerden op de plaats van afspraak door een gebrek aan parkeerplaatsen. Komt hierbij nog dat de scheidsrechter van dienst vastbesloten was om de wedstrijd 10 minuten vroeger dan voorzien te starten met als gevolg dat er op het laatste nippertje nog aan de ploegopstelling moest gesleuteld worden om 11 man de wei te kunnen insturen. Desalniettemin gingen we het beste van start en na een kwartier kon de wederoptredende Dia de score openen. Veel protest bij de thuisploeg die buitenspel claimden wat echter niet klopte omdat de bal via één van hun spelers bij Dia terechtkwam. Helaas zakte ons spelniveau en werd er teveel met de lange bal gewerkt en werd het middenveld te weinig betrokken in de acties. Onze tegenstander zag zijn kans schoon en iets voor het halfuur kon de linkerflank van Brasschaat ongehinderd de 1 - 1 tegen de touwen werken. De spektakelwaarde bleef beperkt en de arbiter besloot waarschijnlijk daarom de eerste helft reeds na 35 minuten te beëindigen wat een storm van protest teweeg bracht van beide teams. Tijdens de rust nam de thuisploeg de tijd om het eersteklassevoetbal te bespreken en drukten zij hun onvaarwaardelijke bewondering uit voor ploegen zoals Zulte Waregem en Roeselare. Betonvoetbal kregen we voorgeschoteld de tweede helft en net zoals onze collega's van Germinal Beerschot en Cercle Brugge vonden wij hierop geen gepast antwoord met als gevolg dat de spektakelwaarde onder nul dreigde te raken. Toch kregen we nog een paar uitgelezen kansen om nog een doelpunt te maken maar de lokale doelman speelde een uitstekende wedstrijd en het was af en toe ook oppassen geblazen bij een sporadische counter van de thuisploeg. Aan de ruststand veranderde echter niets meer met een bedroevende draw als eindresultaat. Onze rechtstreekse tegenstrevers wisten allebei met het kleinste verschil te winnen waardoor de Johnnyboys terug alleen aan de leiding komen en St Jozef evenveel punten telt als ons. Volgende zondag de clash tegen de Johnnyboys en winnen is een must als we de titel nog willen vieren dit seizoen...
Zondag 2 maart is het zo ver! Voor de topper tegen Johnnyboys gaan we met ongeveer 60 personen gaan brunchen in het Kaai Grand Café. Om al een beetje in de stemming te komen kan je eens een kijkje nemen op de website http://www.kaai.be
