Het tijdschrift "Opstanding" heeft Barbusse als medewerker, en sloot zich aan bij de groep 'Clarté'. De franse statuten werden overgenomen en vertaald, artikel drie zegt het volgende: "De groep "Clarté" wordt bestuurd door een Internationaal Leidingscomiteit, waarvan de zetel te Parijs is, en dat om ter plaatse van de aanvankelijke organisatie te huisvesten. Dat Comiteit is alleen gemachtigd om al de beslissingen aangaande de algemeene werking van de groep te nemen. Opdat de landelijkse secties (Art. VII) onderling dezelfde rechten zouden genieten, zal dat Internationaal Leidingscomiteit samengesteld worden in evenredigheid met de belangrijkheid der vertegenwoordigde landen." Van een "zuiver" marxistische groep en analyses kunnen we zeker niet spreken. De medewerkers van "Clarté" in Frankrijk zijn meestal dezelfde dan voor "L'Humanité", dit tot er een 'crisis' zal optreden in 1924 tussen de groep en de PCF. "Clarté" verzorgde toen meer gedocumenteerde en betere artikels over de russische kunst. Victor Serge is correspondent voor "Clarté" te Leningrad tussen 1922 en 1926. Hij verzorgt regelmatig kronieken over russische literatuur. Hij zal echter meer en meer een onafhankelijke optie nemen ten opzichte van de cultuuropvattingen van de partij. Hij schrijft zelfs tegen de groep "October", die proletarische schrijvers van Moskou samenbundelt. Parijanine, bij voorbeeld, schrijft ongeveer op dezelfde toon in "L'Humanité" als in "Clarté". Eén van zijn artikels geeft ons een duidelijk beeld over de aarzeling ten opzichte van cultuur en haar russische experimenten: "je me suis toujours défié je l'avoue, de ceux d'entre eux qui prétendaient n'être que des écrivains de classe, des auteurs prolétariens. Si l'on parvenait à me démontrer que Pouchkine et Tolstoï, que Flaubert et Verlaine sont des auteurs bourgeois, je comprends immédiatement le besoin d'une contre partie. Mais comme par auteurs bourgeois, j'entends les Scribe, les Augier et les Prévost, il ne me paraît pas désirable de leur opposer une littérature de classe qui vaudrait la leur." De verschillen in mening tussen de communistische vertegenwoordigers en de groep "Opstanding" zullen vanaf het begin duidelijk zijn. "De bezwaren tegen dit organisme werden onlangs geformuleerd in het anders zeer flink en belangrijk blad:"L'Ouvrier Communiste". Een op zich zelf staande groep van intellektueele revolutionairen, beweren onze tegenstanders - voor zoover dit woord hier gebruikt kan worden - kan alleen verwarring stichten: de plaats van de intellectueele strijdgenooten is in de Kommunistische Partij. Trouwens Clarté is een Fransche uitvinding en alles wat uit Frankrijk komt draagt den stempel der Fransche ideologie... "L'ideologie, aldus "L'Ouvrier Communiste" (qu'il ne faut pas confondre avec le réalisme idéaliste) dont la confusion est l'origine, est le caractère particulier, littéraire, politique et moral de tous les grands mouvements français."" (J.P.A. Bernard) "Opstanding" vervolgt om te vermelden dat de kwestie die hen bezig houdt een andere zijde heeft. Vele leden van "Clarté", zo wordt vermeld, spelen een rol in de andere revolutionaire organismen, doch anderen hebben bezwaren om zich aan te sluiten bij een partij. Dezelfde standpunten vinden we terug bij "Lumière". Roger Avermaete zal voor de groep de duidelijke scheidingen tussen de 'dwingende' politieke partij en de vrijheid in de kunst en de literatuur verdedigen. In zijn artikel "Société, Révolution et Révolutionaires", dat aanvangt met een citaat van Lunatscharsky verdedigt hij "l'indépendance de l'esprit" van Romain Rolland. De verdediging van Barbusse voor een partij vindt Avermaete nobel maar, volgens hem, is het niet de rol van denkers of kunstenaars om er zich toe aan te sluiten. Een stelling moet gekozen worden maar de steun aan een partij moet slechts voorlopig zijn en ondergeschikt aan de akties van de partij, aldus Avermaete. Parallel met deze stellingen worden diskussies gevoerd over het individualisme in de kunst en de literatuur.Aanleunend bij deze diskussie schrijft Karel van de Woestijne in "Het Roode Zeil" (oktober 1921, nr. 2, p.101): "Het thema komt hier op neer : met de Renaissancistische overlevering, die egocentrisch, neen, egotistisch is, moet het uit zijn, om weer te komen tot eene kunst der gemeenschap. Wat met dit laatste bedoeld wordt is echter nog niet recht duidelijk. Bedoelt de nieuwe kunst zich tot de gemeenschap te richten? Wil zij weêr volkskunst worden? Of wil zij de spreekbuis zijn van een gemeenschappelijk ideaal? Zal het - om het concreet voor te dragen - Conscience zijn, of Henriette Roland Holst? Helaas, hoe speet het Conscience, dat hij, voortgesleurd door zijn volkssukses, niet wat meer zorg kon besteden aan zijne kunst! En anderdeels, hoe ver staat de gestalte van Henriette Roland Holst nog boven de communistische goe-gemeente!" Hierop wordt o.m. geantwoord dat het antagonisme tussen Holst en Conscience, die K. van de Woestijne aanhaalde, gewoon niet bestaat.
