Hoe zeer ze ook moge het spelletje spelen, hoe amper nog de mensen geloven in hen. Maar kom, er is niets nieuw onder de zon, ware men voor zichzelve moet toegeven dat de jeugd in niks nog in de val trapt want is die jeugd minder naïef dan wij het ooit geweest zijn. Maar wie is dé jeugd en wie is 'ze'? Evenals 'wij' trouwens, of is het een ik zonder zelf in tweevoud, afgebrokkeld door de eeuwen heen, tot deze afbrokkeling ergens tegengehouden wordt, en er gebouwd wordt aan enig conscensus waarvan niemand nog weet hoe dat allemaal stand weet te houden. Was het ooit de bedoeling de massa's te bereiken, maar eens mens massamens geworden, is er geen bereiken meer aan. Is er één die in dat systeem sluist, met enig ander illusie allicht, en krijgt hij dan ook een kleine plaats voor aandacht want heeft men hen gezegd dat er zo iets is als democratie (Griekenland in het klooster?), met hoe raar toch diegene die geen enkele mediatieke aandacht krijgen aan het studeren en met realiteit bezig buiten de puzzel. Al die mensen hebben de rug toegekeerd aan politiek, als dat niet is om een job te geven aan zoon of dochter. Maar hoe raar toch hoe meer wij daar niets meer mee te maken hebben, hoe meer de enige overige zich moeten plooien voor allerhande gespuis dat zich profileert alszijnde de "journalisten" van de Vlaamse Gemeenschap. De nuttige (?) pionnen (met twee zotten) van het schaakbord. Gezien wij dan ook in naam van die 'vrije meningsuiting' nergens aan bod komen, en zij zich niet alleen die media naar zich toegetrokken hebben, maar ook de oudjes voor hun 'rijkdom' is het toch raar maar moeten de mensen niks meer hebben van die pers. Hoe zou je zelf zijn. Eens een lezersbrief te schrijven over de realiteit en de waarheid, voor eens intellectueel gestaafd en met duiding, en je wordt in naam van die 'vrije meningsuiting' nergens nog gepubliceerd. De paar goeie journalisten, die daar tussenin toch blijven (omwille van huisje of de huur die moet afbetaald worden) zijn niet goed te spreken want het zijn gewoon opportunistische lafaards. Hebben we het dan ook over de Tandt, als een gebod of gebid in het gelid onbetaalbaar is voor kleine inkomens, maar dat heeft er uiteraard niks mee te maken, want hun gebid wordt hoe dan ook niet uit hun smoel geslaan. Krijg je ze dan ook zoals gewenst op de eerste pagina, waarop ze blijkbaar geilen nu ze het geld van de oudjes ook nog inkasseren, en ze dermate moeten toegeven dat die oudjes toch zo eenzaam zijn in dat creperen. Diegene die normaal afgedankte pastoor moet zijn, profileert zich als onderzoeker aub. Diegene die wegens collaboratie zich normaal zou moeten wegduiken, wordt minister in plaats van concierge, en diegene die in de gevangenis zou moeten wezen, wordt senator extreem-rechts of directrice van een rusthuis. Op de koop toe verplichten ze een gans deel van de bevolking te beamen en openlijk te melden dat ze het goed vinden in deze 'vrije meningsuiting' of - je weet nooit - krijgen ze gewoon recht tot helemaal niks meer. Waar is het Europees Parlement, zonder propaganda en poen? Tintelend of niet hielden ze dan ook (intellectuele) kennis tegen, uit eigenbelang in het valse gezang. Hoezeer ook ze bijgevolg ook het principe moeten aanvaarden van een terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen die dit wensen met een eventuele uitbreiding van de toepassing van de regel in de loop van de tijd, schrijft ook dode Marcel Liebman, mijn gewezen professor. Laat mij even toe hem tot slotzin te citeren (hij had het over zionisme in naam van een Belgisch-Palestijnse Vereniging): "Maar indien het overleven van miljoenen Israëli's, als enkeling en als gemeenschap zoveel betekent, wie zou dan de verantwoordelijkheid op zich nemen dit perspectief te verwerpen en zelfs, zoals zo vaak het geval is te weigeren het te bestuderen." P.P.
