|
Ja, wat weten wij over pelgrimeren. Dan kan ik jullie allemaal aanraden de volgende website te lezen. Echt de moeite waard.
www.tweevoeter.nl/pelgrimspaden_pelgrimeren.php
Toch wil ik in het kort hier wat over vertellen.(overgnomen van de website)(Klaas van der Poel)
Pelgrims noemen vaak vijf redenen waarom ze hun pelgrimage volbracht hebben en er van hebben genoten.
De eerste is dat een lange wandeling opzicht een bijzondere ervaring is. Je krijgt als wandelaar een andere verhouding met de wereld om je heen. Met een snelheid van vijf kilometer per uur wordt de wereld ook ineens een stuk groter en indrukwekkender en wordt de natuur een stuk interessanter. Denk maar aan de geluiden, dieren, enz. Het loskomen van je vertrouwde omgeving en het hervinden van waardering en eerbied voor de natuur.
De tweede is dat de ontmoeting met de verschillende culturen en met de geschiedenis een pelgrimsreis interessant maken. Je krijgt onderweg een stuk aanschouwelijke geschiedenis onderricht-geheel gratis. Je komt voorbij slagvelden en burchten en gelukkig ook voobij kerken en kloosters waar je wordt meegenomen in een traditie van meer dan 1000 jaar oud.
Een derde reden is dat pelgrims zeggen onderweg ook meer mens te worden.Je moet je vaak overgeven in de handen van de mensen. Je kunt niet alles voorzien, regelen, alleen volbrengen, maar je hebt de steun en welwillendheid nodig van mensen die je op je weg ontmoet. Een stuk brood, een fles water, een bed, een bemoedigend woord, een vriendelijk gebaar. Soms vertellen ook je maag en je voeten je hoe hard je hulp van mensen nodig hebt. En je mag niet vergeten dank je wel te zeggen, anders verpest je het voor de volgende pelgrim. Lessen in nederigheid, in menselijkheid.
Ten vierde kun je, als pelgrim, ook niet om de spirituele ervaringen heen. Soms heb je ontmoetingen waarvan je niet kunt geloven dat het toevallig is: iemand die je ongevraagd de goede weg wijst, een vreemde die je vriend wordt, een kerk waar je ineens snapt waarom je op reis bent gegaan.
Soms ook kunstwerken, die je aanspreken en niet meer loslaten. Je ervaart dat die objecten uit inspiratie voortkwamen en keer op keer springt dan een vonk van die inspiratie spontaan over. Die inspiratie vinden pelgrims soms in de vroomheid van de mensen onderweg, in het aansteken van een kaarsje, bij het neerknielen of bij het meebidden van de vespers met de paters bij wie ze logeren. Die dingen doen wat met je. Ze zetten je aan het denken en tijd om te denken heb je onderweg in overvloed.
Tenslotte ontdekken pelgrims soms ook iets, waarvan ze bijna vergeten waren dat ze het hadden. Bijvoorbeeld zichzelf. Wat je er van over houdt zijn niet zo zeer nieuwe dingen, maar dingen die je al had en die je opnieuw, in een andere dimensie, gaat waarderen.
En dat is dan toch mooi meegenomen.
07-03-2011, 22:25 geschreven door Patrick Soens 
|
