She has the wind as a witness She has feelings that fly by night She believes in forgiveness But it's not love if it holds too tight
And you can fly beside her But you gotta go where your heart says go She lets the bright lights guide her Through the rain and the drivin' snow Where she comes from she don't know
CHORUS: She's a child of the wild blue yonder Flying out of here She's a child of the wild blue yonder Born in an angel's wing
If you see her falling That's just a little trick she does She makes a dive for the pain that's calling Then heads for the clouds like a little dove
She can't help her laughing She can't stop your crying days Sometimes it hurts to be having To hold on a love that surely must fly away
CHORUS
Medicine woman raised her Spirit father praised her Through their love she was set free From a baby kicking and screaming To a full blood woman dreaming With the power just to be
This has been 'my' song for years, het geeft me een beetje moed/kracht als ik weer eventjes m'n hoofd laat hangen of een obstakel tegenkom. Dit liedje geeft me echt de 'power' om alles te ondernemen wat ik maar wil. Grote problemen lijken eventjes kleiner etc. Dus ook al wordt het hels morgen (wss wel want ze geven 40 graden in de schaduw, en het plukken gebeurt in de zon), i'll just remember this song by mister john hiatt. Miss ben ik toch iets of wat nerveus:) Maar dat heb ik altijd bij een nieuwe job.. Op naar dromenland, meer nieuws morgenavond! Kus
Hellow!! Hier ben ik weer, met nog wat leuke verhaaltjes van het land aan de andere zijde van de aardbol. De auto doet het geweldig, heb enige minpunt is dat de deur aan de bestuurderskant wat kraakt bij het openen. Maar dat is verwaarloosbaar.
Donderdag zijn we er dan op uit getrokken naar Albury, het grotere stadje hier wat verderop. Natuurlijk rijd ik nu altijd sinds ik de auto heb. George is er zelfs over aan het denken om de auto van me over te kopen als ik terugkeer naar Belgie. Hij vindt hem zelfs leuker dan z'n eigen auto. Hopelijk is hij nog in goede staat dan!! Om terug te komen op donderdag. Nadat we naar de bank en de 'Opt Shop' (tweedehandswinkel met onvoorstelbaar lage prijzen), waar ik 2 jeansen en truitjes met lange mouwen gekocht heb om in te werken, zijn we in Army Disposal Store belandt. Hier vind je alles wat je maar kan dromen voor 'the outdoor life'. Hier heb ik de tweede grote aankoop van de week gedaan: een frigo voor in de auto (zie foto's) van het merk Waeco. Eén van de betere merken. En het is niet enkel een frigo, maar ook een vriezer!! Over de prijs gaan we zwijgen.. Ook heb ik een klein kookplaatje gekocht voor 12 euro, een bord, een led lamp voor savonds, een stainless steel bakpan en een klein keteltje om water in te koken. Het prijskaartje viel al bij al nog mee, enkel de frigo had wel wat goedkoper mogen zijn. De namiddag is rustig verlopen, niets meer gedaan. Normaal gingen we nogmaals naar de strawberryfarm rijden maar dat hebben we verschoven naar vrijdag.
Maar: nogmaals tromgeroffel :) Snamiddags heb ik wel een telefoontje gepleegd naar de aarbeitjes meneer. En ik begin overmorgen om kwart na zes sochtend!! Het enige minpunt hier is dat ik niet goed weet hoe de betaling verloopt. Ik heb nog altijd zeer slechte ontvangst met m'n australisch nummer, waardoor ik sommige delen van het gesprek niet zo goed verstaan heb. Ze betalen 5 dollar per ... ik denk dat het per soort emmer is, maar daar ben ik dus niet zeker van. Hopelijk geen al te grote emmers want 5dollar is omgerekent maar een 3euro.. Ach ja ik zie wel, als het op kinderarbeid begint te lijken, stop ik gewoon mee. George is wel zenuwachtiger dan ik, hij kan er maar niet over zwijgen hoe ik me moet voorbereiden en wat mee te nemen etc. En dan zeggen ze dat Aussies de no worries mentaliteit hebben. Ik begin er wel aan te wennen :)
Vrijdag zijn we weer gaan cruisen met de auto, weer naar de boerderij gereden (nu weet ik het echt wel zijn) en daarna wat kleine dorpjes gaan bezoeken. Echt gek hoe hard al die kleine dorpen op oude Western dorpen uit het Amerika van 60 jaar geleden lijken. Je waant je echt temidden van filmdecors. Maar is hier dus zo in the countryside. Zaterdag net hetzelfde, uitstapjes gemaakt (george genietend van lekker koele biertjes, ik van koele watertjes, want no drinking and driving here!!)
Savonds met lief aurelietje en margauxtje geskyped, beetje moeilijk gehad toen ik hen zag. Deed me weer wat naar huis verlangen, zeker als ik de verhalen hoor wat er allemaal gaande is daar bij jullie. En ik ben hier nog maar een weekje!! Het zal wel beteren eens ik echt aan het rondtrekken geraak.
Vandaag dan met Pia en George naar 4 wijnproeverijen (Morris winery, All Saints en de twee andere weet ik niet zeker) geweest in de wijnstreek hier. Pia did the driving so i could drink!! Yihaa. Echt enkele heel lekkere wijnen geproefd, george heeft 12! flessen gekocht, 6 voor mij en 6 voor Pia. Het landschap was prachtig, evenals de oude wijnkelders, maar dit monster was natuurlijk haar fototoestel vergeten...... Silly me. Smiddags chinees gegeten, alle drie erge honger dus een banket besteld, dat maar voor de helft opgekregen hebben. Maar de rest mee naar huis genomen voor Pia's kinderen. Lekker dutje gedaan, de tuin gewaterd (enkel toegestaan op woensdag en zondagavond tussen zes en zeven door de water restrictions), melk en brood gaan kopen, en hier in de tuin belandt op te typen.
Well, that was all folks, binnen 10 min skype met het thuisfront dus ik moet ervandoor. Dinsdag volgt het verslag van de eerste werkdag!!! Allemaal duimen dus maandagavond rond acht uur, want dan begin ik. Ben miss toch klein beetje nerveus.. Dikke zoenen en eet niet teveel meloenen!! (de grapjes blijven van hoge kwaliteit hoor :)
Het is zover.. hij staat enkele meters verder geparkeerd! Deze ochtend gecheckt of m'n centjes aangekomen waren en ze stonden op de rekening! Uncle G was bowls (veredelde versie van petanque in volledig wit outfit) gaan spelen deze ochtend van 10 tot 13u en toen hij terugkwam kreeg hij bijna een attaque van blijdschap. Hij was bang dat het geld deze week niet zou toekomen en de auto aan iemand anders verkocht zou worden.
Maar toen begon het allemaal maar pas.. paperwork (waar ik toch o zo goed in ben). Voor de garage moest ik dus naar de bank geld halen, waar ik dan ook maar direct de verzekering heb genomen (123 euro ongeveer voor 1jaar wat toch een mooi prijsje is, in vergelijking met wat ik in Belgie betaal), dan naar de garage waar ik een berg papieren kreeg om naar de RTA (Road Traffic Authority) te brengen om de registratie op mijn naam te kunnen zetten. Het enige grote minpunt waar ik toch iets zal moeten op vinden is dat de auto op 22 juni 2010 opnieuw door de Roadworthy moet en opnieuw geregistreerd moet worden. Op zich niet zo erg, ware het niet dat dit in deze staat moet gebeuren (New South Wales) waar hij ingeschreven staat. Wss ben ik tegen die tijd toch ergens vrij van boven tegen het Northern Territory vermoed ik. Er bestaat een wet voor 'travellers' waardoor je het in een andere staat kan doen, maar de man v/d RTA zei dat dit een zeer ingewikkelde procedure is. We zien wel, nog 7 maand (hopelijk toch ) rijplezier voor ik daar moet aan denken.
Morgen volgt dan het telefoontje naar de strawberryfarm (wat ik vandaag natuurlijk vergeten ben door alle commotie) om te zien of ik maandag kan beginnen. Hopelijk wel, 3 weken werk zou de auto terugbetalen dus.. Foto's van de auto zijn terug te vinden op Facebook, net zoals alle andere foto's. Ik heb geprobeerd ze hier te uploaden maar dat lukt dus niet. Aan iedereen die geen Facebook heeft (zeer begrijpelijk ), ga eens kijken bij een vriendje ofzo. Ziezo, zo breng ik toch nog mensen dichter bij elkaar. Dan het laatste over de auto, klein 'wedstrijdje' : elke brommer die ik al gehad heb en de auto in Belgie had/heeft altijd een naam gehad. M'n eerste brommer was Xena, de rest weet ik niet meer en de auto heet Lady Vectra (van Opel Vectra: slim van mij he:). Wie dus met iets orgineel op de proppen komt, shoot it and it'll be named that way!! Zo is die persoon altijd in m'n gedachten, hihi. Je moet je toch met iets bezig houden he. De tijd gaat nu in.
Gisteren zijn Uncle G en ik naar de strawberryfarm gereden om me de weg te leren kennen (zal om 5u vertrekken worden sochtends, rond tien voor 6 aankomen, vlug nog paar sigaretten roken en beginnen:)), ook al heb ik de 'job' nog niet. Daarna gaan rondrijden (ik) doorheen de bergen en enkele dorpjes gaan bezoeken. Smiddags fish and chips gegeten (erg culinair:)) en tegen savonds allebei nog een klein dutje gedaan. Morgen staat er niet veel op het programma, gordijntjes maken voor in de auto (beetje privacy en soms is kunnen uitslapen zonder bij het eerste licht wakker te worden), nogmaals naar de farm rijden (is toch wel vrij gecompliceerd), uitstapje naar Bright, een bergdorpje/skigebied in winter, waar hij in de jaren '80 bijna een hotel had gekocht en meer weet ik nog niet. Savonds denk ik kip te maken met patatjes en sla of een fried rice achtig iets.
Klein tekstje maar vandaag, want heb geen middagdutje gehad en ben dus vrij moe..:) en het is dan ook al 23u he. Slaapzachtkusjes en geniet nog van jullie dag!! Zita
Eindelijk weg uit het drukke Sydney. Lig nu lekker in bedje al (23u30 aussie time) en heb net ontdekt dat Uncle George's lieve buren draadloos internet ter beschikking stellen..
Maar laat me beginnen bij het begin: de bustrip vanuit Sydney. Na vrijdag dus gebeld te hebben met George, voelde ik me op en top euforisch. Heb nog een uurtje door de Botanic Gardens gehuppeld met een grote glimlach tot ik tot het besef kwam dat ik misschien toch maar is in actie moest schieten. Ik moest nog naar de bank voor mijn account te activeren en langs het Travellers Contact Point om de trip te boeken. De bank was snel geregeld (ben nog wel altijd aan het wachten op de bankkaart die hopelijk naar dit adres gestuurd zal worden). Bij het TCP (zie boven) verschoten ze lichtjes dat ik zo snel uit Sydney wou vertrekken en al onmiddellijk de middle of nowhere wou verkennen. Dus de bus werd geboekt, en zita was helemaal klaar om te vertrekken. Savonds heb ik nog wat pogingen ondernomen om een hotel hier in de buurt te vinden, maar het werd al vrij laat om nog rond te bellen, dus dat heb ik dan maar verschoven naar de volgende dag. Ik dacht 1 of 2 dagen op hotel te gaan, aangezien ik pas vrijdag had gebeld dat ik deze week ergens zou komen, en als je dan de dag erna al voor de deur staat lijk je vrij hopeloos niet? Maar dat was buiten George gerekend die erop stond dat ik afgehaald zou worden aan het station en onmiddellijk een kamertje zou betrekken in z'n nederige stulp. Zo gezegd zo gedaan. Heb op de bus ook al m'n eerste lastige gekke Aussie leren kennen, verschrikkelijke man die alles wat er vrouwelijk uitzag aanviel om onsamenhangende gesprekken mee te voeren. Hij is pas opgestapt na al enkele uren gereden te hebben en die eerste periode had ik lekker twee zetels voor mezelf. Tot Hij kwam. Maar na een tweetal uurtjes heb ik hem toch kunnen wegjagen door te blijven doen alsof ik sliep en geirriteerd te reageren als hij weer wat zei. Ach ja, rare meisjes trekken rare mensen aan zeker
Dan de aankomst in Albury (waarvan Lavington een 'deelgemeente' is). Toen de bus parkeerde, zag ik daar een oude man met short en opgetrokken witte kousen staan en guess what: Uncle George. Een kwieke oude man (82) die niets liever doet dan met mij over (vooral) overleden familie te praten. Hij woont hier sinds 1967 en heeft een dochter Pia (die hier om de hoek woont en zelf ook weeral twee kids heeft) en een zoon Peter die in Queensland woont en waarvan de onhandelbare dochter bij Pia woont. Complicated.. Maar ze zijn ontzettend lief, helpen ongelooflijk en bieden een soort van thuis de eerste moeilijke week.
Ik heb al vele oude foto s en video s moeten bekijken waar enorme verhalen rond gebouwd zijn, maar na een dag geraakte ik er wel gewoon aan. Zondag zijn Pia, George en ik een trip in de heuvels gaan maken (voor ik het vergeet, Lavington situeert zich aan de voet van de Snowy Mountains, een heus ski gebied in de winter. De sneeuw is nog maar een weekje geleden gesmolten). En je gaat het niet geloven, maar na amper een dik halfuurtje rijden stopten we bij een creek, waarnaast een strawberry farm gelegen is en.. ik heb wss al m'n eerste job!! George en ik waren nog verschillende aardbei-wijnen aan het degusteren, terwijl Pia al geinformeerd had of de man geen pluk job had voor haar nichtje. En hij zei gewoon ja.. De enige voorwaarde was dat ik eigen vervoer had.
Waarmee we aan het volgende gigantisch grote punt komen: ik heb vandaag een auto gekocht.
Eff stilte... jep jep, klein zitatje hier is vanaf vandaag de trotse eigenaar van een V6 Commodore of zoiets, een tweedehandswagen van 3000 dollar. Omgerekend ongeveer 1800 euro. Maar hij ziet er prachtig uit. De achterbank kan volledig plat zodat ik er kan in slapen en nu heb ik plaats voor lekker veel spulletjes en moet ik niet rondzeulen met de enorme rugzak en zak en andere zak. Zucht.. ik kan het nog steeds niet goed geloven. En het goede is dat als ik hem niet verkocht krijg aan een goedgelovige backpacker voor 3000 dollar, de garage hem hier terug wil overnemen voor 2000 als hij nog in goede staat is. Ik heb hem wel nog niet, m'n centjes zijn pas vrijdag overgeschreven uit Belgie, dus het kan nog wel een paar dagen duren eer ze hier aankomen. Maar voor het eind van de week is hij van mij!! Het enige grote minpunt is dat het een automatische is. Wat ze hier ook mogen beweren, ik voel me toch veiliger met versnellingen. Vandaag moest ik met George z'n auto (ook automatisch) rijden om te oefenen, eerst en vooral het hoofd erbij houden en links rijden en dan constant de ruitenwissers aanzetten (die natuurlijk ook aan de andere kant staan) ipv de pinkers en dan blijven zoeken achter die derde pedaal om te schakelen. But i'v managed to get home without accidents
Wel, dat was dus allemaal vandaag. Ik heb ook nog z'n stick gekocht waarmee ik normaal internet everywhere heb zoals mobistar aanbiedt, maar grote technieker zita vindt natuurlijk niet hoe het moet. Heb ook nog niet heel hard mijn best gedaan aangezien ik internet kan pikken van bon jon (naam van het netwerk dat ik aan het kraken ben), hihi. Ik denk dat ik gewoon Pia's kinderen het zal laten installeren.
Zo, dat waren de twee laatste dagen zo wat, zondag moet ik hier paella maken omdat George foto's heeft gezien van thuis in Brussegem waar we het vorig jaar eens gemaakt hebben. Oja, ik heb gratis onderdak en hij betaalt het eten, maar ik ben wel kok van dienst. Niet dat ik dat erg vind natuurlijk. Gelukkig eet hij ook doodgraag look, dus kan ik me lekker uitleven.
Morgen staat er tot nu toe op het programma: om 06u30 wandeling met Maxie en George (maxie is een hond he jongens en ja het vroege uur is hier normaal), daarna citroensap persen van de emmer vol die we geraapt hebben om limonade te maken, dan nog meer rijlessen, een trip naar de aardbeitjes om de weg te leren kennen (ongeveer drie kwartier rijden doorheen de bergen), smiddags boerenomelet a la zita (kan je het geloven, hier staat gewoon een hele boom rozemarijn en een grote bos tijm en niemand gebruikt hier kruiden in zijn eten!! barbaars gewoon, maar ik werk eraan (vandaag hebben we al zalm met gebakken patatjes gekruid met rozemary etc gegeten)), dan het middagdutje, en dat is het zowat tot nu toe denk ik. Savonds eten we een toastje met een kopje koffie (ja, we drinken ook 1 biertje smiddags voor het dutje). George gaat om 21u slapen en ik normaal rond 22u maar nu ik het internet ontdekt heb..
Zo, dat was het denk ik, een dezer dagen probeer ik wat foto's te plaatsen ergens (wss niet op faceboek aangezien niet iedereen dat heeft, tenzij computergenie zita geen andere manier vindt natuurlijk). Lieve vriendjes, ik mis iedereen toch wel vrij hard, maar geloof me jullie zijn in m'n gedachten. En ik heb nog altijd de geschonken knuffeldiertjes die het leed wat verzachten (mama de kip, hippo het meisjes nijlpaard en Wally de lemm's kangeroo). Ze zijn nooit ver weg.. Ok, hier laat ik het bij anders komt er nog meer melig gedoe te voorschijn. En aangezien ik het vorige keer vergat, hier dan het adres (tip tip tip tip tip tip tip tip....tip tip ...):
Zita Devriendt TCP 16792 C/o Travellers Contact Point Level 7, Dymocks Building 428 George Street Sydney NSW 2000 AUSTRALIA
Telefoonnr heb ik niet bij de hand, en ik stap niet nog is uit bed dus dat is voor volgende keer. Hele dikke kussen en er zijn hier niet veel mussen!! Oja, het is hier iets meer dan 35 graden om af te sluiten DAAAG Zitka
Yihhaa!!! Het is me dus gelukt een eigen 'blog' aan te maken! Ik, Devriendt Zita, ben bij deze officieel tot computer-nerd benoemd
Waar zal ik beginnen? De reis zelf is best wel meegevallen, misschien ook te danken aan het feit dat ik alles tesamen maar 4 of 5 uur wakker ben geweest (dankjewel stijn). Enkel het wachten in Londen duurde vrij lang, maar ook dat is relatief als je 22u vliegen voor de boeg hebt. Op het vliegtuig heb ik een eerste (en nog steeds enige) vriendje gemaakt. Een Portugees meisje dat naast me zat. Erg veel is er niet gepraat (wegens steeds in slaap vallen), maar toch genoeg om adressen etc uit te wisselen. Spijtig genoeg vloog ze wel door naar de Gold Coast om te gaan studeren.. Tot zover mijn gesprekspartner.. Aankomst in Sydney viel ook erg mee, immigratie was geen enkel probleem, het heeft welgeteld 5 minuten in beslag genomen, enkel paspoort werd gevraagd en een kaart die we op het vliegtuig hadden ingevuld. Eerste nacht heb ik eerst 10 sigaretten gerookt buiten de REUSACHTIGE Hostel (700 !! bedden) waarna ik opnieuw tot de volgende middag 12u heb geslapen. De hostel waar ik (laatste nacht Yihhaaa!!) verblijf is echt niets voor mij.. Constant gejoel en geschreeuw van een bende losgeslagen pubers en een kamergenote die om 20u in bed kruipt. Toen ik dus donderdag wakker werd, haastte ik me naar buiten om wat van Sydney te ontdekken. Om nog maar eens bevestigd te zien wat ik al wist: grootsteden zijn echt niets voor mij. Te chaotisch, hectisch, verstikkend en zo kan ik nog even doorgaan.. Sinds donderdagmiddag ben ik dus terug te vinden in de Royal Botanic Gardens (een enorme botanische tuin, met uitzicht op Opera House en de 'skyline' van Sydney). Moest dit niet bestaan hebben, was ik ingestort denk ik.
Vandaag heb ik dan naar papa's oom gebeld die hier wat verder woont (700 km op de grens met Victoria) en die wil me dolgraag ontvangen!! Happy me Morgen vertrek ik dus met de bus naar Albury, om daar wat tijd met familie door te brengen. Eindelijk uit de stad, nog 1 dag langer en ik zou vergast zijn!
Meer nieuws is er nog niet, behalve dan dat alle papieren zo goed als in orde gebracht zijn (tax number, rekeningnummer, telefoon: hoewel dat nog niet echt op punt staat, ...). Hieronder vind je mijn adres waar je altijd lekker lange brieven naartoe mag sturen (deze worden dan doorgestuurt naar een adres waar ik enige tijd verblijf) en mijn gsm nr. Als berichtjes niet afgeleverd worden, ik steek de base kaart ook nog in, dus in geval van nood ben ik daar op te bereiken.
Zo vriendjes en vriendinnetjes, ik dacht dat ik niet ging weten wat schrijven maar dus blijkbaar wel. Ik weet niet wanneer ik nog is iets zal 'posten' (klinkt professioneel he), want weet niet hoe afgelegen Uncle George woont. Maar heel veel liefs en dikke kusjes Zita de Pita
) rijplezier voor ik daar moet aan denken.
), ga eens kijken bij een vriendje ofzo. Ziezo, zo breng ik toch nog mensen dichter bij elkaar.
: elke brommer die ik al gehad heb en de auto in Belgie had/heeft altijd een naam gehad. M'n eerste brommer was Xena, de rest weet ik niet meer en de auto heet Lady Vectra (van Opel Vectra: slim van mij he:). Wie dus met iets orgineel op de proppen komt, shoot it and it'll be named that way!! Zo is die persoon altijd in m'n gedachten, hihi. Je moet je toch met iets bezig houden he. De tijd gaat nu in.
