De volgende dag ben ik doorgereden naar ninety mile beach, welk niet aangeraden was door een oude man in Paynesville die zei dat het enkel maar strand was zover je kon zien..:) Toch maar de afslag genomen ernaar en het was super. Inderdaad een erg lang strand, maar je kon prachtige wandelingen in de duinen maken of met je voetjes in het water langs het zeetje.
Maar eerst dus het grooote verhaal van de bosbrand. Aangezien ik dus niet zo graag over de grote highways rijd met het gammele doch betrouwbare busje, had ik een route langs kleine wegjes uitgestippeld. Na een 30km over geasfalteerde landwegen gereden te hebben zag ik wat verderop rook, klein in omvang, maar toch rook. Het was al twee dagen wat bewolkt met flink wat wind dus dacht ik niet direct aan bosbrand. Ergens in de buurt van die brand moest ik dus rechtsaf (en de brand was ook aan de rechterkant), in plaats van mezelf helemaal op te jutten dacht ik wat verder door te rijden (aangezien er ook nog nergens brandweer te zien was). Maar hoe korter ik kwam des te meer ik ervan overtuigd geraakte dat er toch iets aan de hand moest zijn. Oorspronkelijk dacht ik aan een soort verbrandingsfabriek of zoiets. Toen ik dus de afslag naderde en stilletjes in de straat keek, vlogen de vlammen over de weg, een 100m verder. Nu weet je dat mijn kleine busje niet zo snel rijdt, maar na een piepende U turn is hij met 110km/u weggevlogen! Mn hart ging echt razendsnel, had al allerlei visioenen van een vlammenzee in de achteruitkijkspiegel.. Toen ik na een kwartiertje aan de afslag naar Paynesville terugkwam, kwam de brandweer net toe! Mannen vlogen uit de wagens, chaos alom. Maar al bij al heb ik dus erg veel geluk gehad. Lesje geleerd, zie je ergens rook, rijd er niet naartoe maar draai direct om. Ze zijn hier erg snel met wegen afzetten en dergelijke dus dacht echt dat er geen gevaar was. Zo zie je maar.
Nadat ik dan braaf terug naar Bairnsdale gereden was en daar dan de Princes Highway genomen had, kwamen er erg veel (tientallen) kleine 4x4 brandweerwagens uit de andere richting. Heeft toch even geduurd eer ik wat gekalmeerd was.
Dus nachtje op een gratis kampplek (Paradise Beach) geslapen, en dan s ochtends na vertrek op Golden Beach, gestoken door een wesp. In Mijn Voet.. Hoewel mijn voeten erg goed beschermd zijn door eelt, is ze erin geslaagd tussen de twee eeltlagen in te steken. De eerste uren ging nog, rijden deed minder pijn dan stappen, maar s avonds kwam de echte zwelling. Kreeg mijn sandaal niet meer dicht, licht koortsje etc.. Een stomme wespensteek ja. Meestal duurt het toch wel 2 weken eer de zwelling mindert bij mij, maar doordat het in mijn voet was, heeft het maar kleine week geduurd. Maar toch was het niet zo aangenaam.
De nacht doorgebracht in Inverloch, niet zoveel bijzonder, wat aan het strand gezeten, en gewandeld. Maandagochtend dan vertrokken met bestemming Phillip Island. Om 12u s middags worden in San Remo, het dorpje aan de brug naar Phillip Island de pelikanen gevoederd, dus om 11u30 zat ik daar flink (toen nog alleen) te wachten. Een koffie gaan halen, en een goede plek gezocht. Toen kwamen de bussen toe, schoolkinderen, veel Aziaten, van enkele voorbijgangers naar een honderdtal mensen. Was wel indrukwekkend. Ook een stingfish gezien, vermoed dat het een pijlstaartrog is, erg gigantisch zijn die.
Dan de brug over naar Phillip Island. 29 op 9 km groot, met 1 vrij groot dorp en enkele kleinere. Daar dan tot donderdagochtend op kamping gezeten, de wespensteek laten uitwerken en wat tochtjes gemaakt. Naar The Nobbies, een centrum vanwaar je met heel veel moeite de grootste zeehondenkolonie van Australie kan zien (1,5km ver in zee), maar wel heel mooie wandelingen gemaakt. Daar ook de mini pinguins gezien in hun houten kistjes (slapen overdag). Was al enige tijd aan het wandelen tot ik dan toch besloot om iemand te vragen welke vogels daar in zaten, en bleken het dus de mini pinguins te zijn. Ook naar het Koala Conservation Centre geweest, waar je via boardwalks echt tussen de bomen vlakbij de koalas wandelt. En naar het Woolamai strand + omringde wandeling geweest, is blijkbaar één van de beste surfstranden ter wereld, maar geen surfer gezien die dag.
Donderdagochtend dan vertrokken, nog naar het National Vietnam Museum geweest en naar Churchill Island, een miniem eilandje verbonden met een brugje aan Phillip Island. Daarop bevindt zich dus nog een werkende Heritage Farm, boeren zoals 100 jaar geleden.
Veel te lang gewandeld en dus wat laat vertrokken naar Sorrento waar ik de ferry naar Queenscliff ging nemen (om Melbourne te vermijden). Pas om half 7 aangekomen en de laatste vertrok om 18u.. Dan uiteindelijk wat rare slaapplek (wel vlak naast de zee) gevonden, maar heel slecht geslapen, veel door mn gordijntjes moeten gluren voor de rare geluiden enzo. In de staat Victoria is het zo dat je erg veel stopplaatsen hebt waar er ook een bordje staat met No Sleeping in Vehicles. Als er enkel een bordje met No Camping staat, kan je altijd aanvoeren dat je niet kampeert maar gewoon parkeert. Dus ja dat was een van de weinige plekken waar niets stond. s Ochtends snel vertrokken en ergens anders mn auto op orde gezet en wat rondgereden op het Mornington Peninsula. Dan om 11u de ferry genomen richting Great Ocean Road!
Maar daarover volgende keer meer! Erg moe nu, zonneslag van mijn 1e keer zwemmen in zee en morgen toch wel (hopelijk) wat ver rijden. Dacht nu (2 maart) al op Kangeroo Island te zijn, maar is nog een 700 km. Dus met goed geluk ben ik overmorgen toch ergens in de buurt.
Dikke kussen!
La Pita
Hier ben ik weer, weer even geleden maar het internet is wat schaars.
Maandag ben ik dan verder gereden naar Lavington, op de vreselijke Olympic Highway, mooie weg maar levensgevaarlijke autos en truckers die erop rijden. Maandag late namiddag aangekomen, Pia tevergeefs proberen bellen en wat rondgedwaald in Lavington Shopping Square Rond 17u bedacht ik dat het vrij stom was daar te blijven hangen aangezien Lavington niet zo aantrekkelijk is, grote straten vol autowinkels, erg Amerikaans allemaal. Dan maar naar Lake Hume gereden, waar ik de vorige keer ook wel wat tijd heb gespendeerd, erg gigantisch meer, met aan de dam een picknickplek, bankjes, groen gras!, en zuchtjes wind. Daar eindeloos gewacht, gewandeld, gebeld, maar noppes. Geen Pia, ook geen nummer van George meer aangezien hij bij zijn nieuwe vriendin is ingetrokken. Geen adres van Pia want had mijn inbox gewist wegens teveel smsjes. Dan bericht naar papa gestuurd of hij misschien aan Georges nummer kon geraken en dat dan ook gekregen. Het probleem was dat het nummer dat je uit Belgie vormt, veel verschil vertoont met hetgene je hier moet vormen voor een landline. Uiteindelijk hem aan de lijn gehad, lang lang gesprek (veel hetzelfde, de mens is dan ook al 86 jaar) en afgesproken om de volgende ochtend langs te gaan.
Een slaapplek had ik dan nog niet, aan het meer mag je niet parkeren (wat ik de week erna toch is gedaan heb hihi). Ze hadden dan gezegd dat er een gratis parking was beneden aan het meer, daar in het donker naartoe gereden maar eens daar besloten dat het toch wel erg afgelegen was en dan maar ergens aan een park in Lavington gaan staan. Rare mens ontmoet toen ik vroeg of het wel ok was om daar te staan, waar ik niet vanaf geraakte, maar nadat hij mij had uitgevraagd voor een etentje ben ik vlug in mijn busje gekropen. Hij heeft daar de hele nacht gestaan, erg vreemd. s Ochtends aan die gratis kampplek spek met eitjes gaan maken en op naar uncle George. Veeel gebabbeld, zijn vriendin Simonne is lichtjes vreemd maar heel vriendelijk. Ze heeft ook een erg mooi huis. Vandaaruit naar Pia gereden (die gebeld had naar George omdat ze het vreemd vond dat ik er nog niet was, blijkbaar had ze problemen met de gsm), het was haar oudste zoon zijn verjaardag,en dus s avonds bbq met veel pintjes. De volgende dag was Pia erg moe en is ze smiddags in bed gekropen toen ik naar de garage was om de sigaretten aansteker in de auto te laten maken (gps).
Dan maar een briefje achtergelaten dat ik 2 nachten ging kamperen aangezien ze de volgende dagen moest werken van 6u sochtend tot savonds. Nog even (lang) met George gebeld om de plannen mee te delen en vertrokken naar Beechworth. Een oud gezellig mijnwerkersstadje (waar ik al geweest was hoor), heb dan nachtje caravanpark gedaan om auto op te laden en mezelf is uitgebreid te wassen en wat kleertjes erbij. Daar grote wandeling langs het meer gemaakt en goed gesnurkt. En! Ook aangevallen door een possum savonds als ik mijn boek dat bijna uit was aan het uitlezen was terwijl mijn afwas op de grond stond te wachten!! Vreselijk monster, niet afgeven, ik moet er erg grappig hebben uitgezien met mijn handdoek aan het slagen en ksst ksst roepend Maar heb gewonnen, hij is uiteindelijk in een boom gevlucht.
Volgende dag naar Bright (waar ik ook al geweest was, maar het was de tijd van de grote hitte en de bosbranden met veel rook overal en daar is het wat koeler). Bright ligt aan de voet van het erg mooie Mount Buffalo National Park, waar ik eerst naartoe dacht te gaan maar door de rook had ik toch niet ver kunnen zien. 2 erg grote wandelingen gemaakt, gezwommen in de rivier en geslapen op de parking waar ik vorige keer ook had geslapen. Ik was even binnengewipt in het informatiecentrum waar ze mij een kampplek aanraadden op de weg naar Lake Buffalo, het NagNag Reserve. 5 dollar per nacht, uitgebaat door vrijwilligers en ook weer mooi Aan een klein kreekje, wat afgelegen, was geen kat door ik daar kwam. s Avonds dan een familie met 6! Kinderen toegekomen met een gigantische tent waardoor ik niet meer zo alleen was. In de namiddag even naar Lake Buffalo gereden, ook erg groot, waar ik dan een hele tijd met Harley Davidson achtige man heb liggen praten. Ik had een waterski ritje kunnen krijgen (hij vergezelde zijn vriend met diens vrouw en 2 kinderen), maar heb dan toch bedankt..
Zaterdag dan stilletjes teruggereden omdat Pia die dag maar enkele uren moest werken en ook zondag thuis was. Haar smiddags gebeld vanuit Yackandandah, niet ver vanwaar ik die vreselijke aardbeitjes plukte toen. Blijkbaar was haar schema omgegooid en moest ze zaterdagnamiddag werken en zondag. Was ik dus voor niets teruggereden. Die nacht dus aan Lake Hume geslapen en zondag bij George op bezoek.
Maandag dagje Pia en in de late namiddag vertrokken naar Jingellic, een kampingplek een 100km verder die Pia aanraadde. Was ongelooflijk mooi, vlak naast de rivier, gratis, groen en schaduwrijk. Echt prachtig en echt iets voor mij. Weer een oude man als vriend met een nog oudere hond, die diabetes had. Daarmee een wandeling gemaakt, gezwommen (nadat ik me verzekerd had dat er niets gevaarlijks in de rivier zat), wat pintjes gedeeld savonds en ik ben dan in de pub wat gaan eten (was 2e keer dat ik ging uiteten, normaal kook ik altijd zelf). Daar aan de praat geraakt met Simon, de schapenscheerder van de omgeving. Was uitgenodigd om de volgende ochtend met hem mee te gaan (om 5u sochtends!), om schapen te leren scheren. Maar heb ik dan maar afgeslagen. Had Pia beloofd tegen de middag (woensdag) terug te zijn en was wel even rijden.
Dus woensdag vertrokken, niet langs de Hume Highway zoals ik gekomen was maar rustig langs het Lake Hume terug. Waar ik aan de kant ben gezet door de politie (erg spectaculair, met zwaailichtjes enzo). Het was gewoon een routinecontrole, denk omdat ik in zon Hippie Camper met bloemen erop rondrijd.. Heb moeten blazen, paspoort, visum en rijbewijs controle. Hartje ging toch wel een beetje tekeer, was helemaal in orde maar toch. Als de politie je in the middle of nowhere tegenhoudt met kogelvrije vesten, pistolen etc denk je direct het ergste. Maar was dus ok.
Woensdag weer bbq bij Pia en Ziggi, in de namiddag waren George en Simonne op bezoek en savonds haar ex collega met haar man en zoon. Vreselijke familie!! Pia lag om 20u30 al in bed (erg vroeg eruit), Ziggi en ik dan nog wat zitten praten, vooral over zijn paard tocht toen hij jong was en van Melbourne naar Queensland is gereden. Twee jaar hebben ze erover gedaan, met pakpaarden en al, werkend onderweg en teruggelift met truckers. Superverhalen vond ik het.
Donderdagochtend vertrokken, gestrand in Bright, wegens sneeuw op Mount Hotham op de Great Alpine Road die ik nam om naar de kust te rijden. Toen al erg veel stress, is een erg erg lange weg naar de top (40km erg omhoog) tot bijna 2000m. Wat gewandeld in Bright, niet zoveel gedaan. Smorgens getankt, nogmaals gaan vragen of de weg ok was en het was. Met een klein hartje dat begonnen aan de klim, viel echt wel mee, b ehalve als je aan de buitenkant moest rijden zonder vangreling! Gelukkig geen gigantische vrachtwagens op de weg en eigelijk ook niet veel verkeer. Was prachtig daarboven, erg koud, maar mooi. Dacht misschien een nachtje te blijven maar de 2 dorpen waar je doorrijdt zijn enkel skidorpen vol chalets en skiliften. Dan maar doorgereden tot aan de kust.
Zit nu (zaterdag 22 feb) in Paynesville, aan de meren die in verbinding staan met de zee. Hier geslapen op een parking aan de supermarkt. En het theesalon heeft internet Straks neem ik de ferry (te voet denk ik) naar Raymond Island, is een echt koala eiland dus daar een wandeling maken en wat koala fotos hopelijk. Dan denk ik naar 90 Mile Beach te rijden, niet zo heel veel verder, weet het nog niet echt. Heb een boek gekocht met alle kampings van Australie, waaronder heel veel gratis kampings. Is super, zijn toiletten, meestal douches, en is toch iets veiliger als je alleen reist.
Voila, dit was het. Denk dat ik alles :)heb Tot volgende keer!!
Hidyhow
Normaal had ik gisteren al wat geschreven maar zit nu in het stadje Young, ergens op de Olympic Highway richting zuiden waar zo niet al te veel of geen internet is.
Een klein reconstructietje van de afgelopen week
De vlucht was vreselijk, behalve het eten. De eerste naar Abu Dhabi viel nog mee (6uurtjes), toen zat ik gelukkig aan het raam zodat ik kon slapen. Maar dan..de lange vlucht. Zat ik in het middenpad tussen een koppel met een baby op schoot en een babbelziek meisje. Gebroken was ik. Elke keer ik dan indommelde kreeg ik een por van het kind of begon het kieken weer te spreken. Ik kan dus niet slapen op een stoel, het hoofd moet ergens tegen kunnen liggen. Wat dus niet het geval was.
Dan was ook het op foto mooi uitziende kamertje dat ik voor 3 nachten geboekt had, de grote van een schotelvod en was het daar om te stikken, zeker met de uitgang van de dampkap (van een chinees) restaurant net naast mn raam. Maar toch heb ik die eerste dagen telkens tot de middag geslapen. Het viel echt goed mee Sydney, het was lang genoeg, maar veel beter dan vorige keer toen ik er doodongelukkig was en na 2 nachten op de bus gesprongen ben. Heb heel veel gewandeld, ben de 1e dag erg verbrand geraakt (jaja, eergisteren heb ik dan eindelijk zonnecreme gekocht), de 2e dag uitgeregend net toen ik naar Bondi Beach wou gaan, wat ik dus terug niet gedaan heb. Een paar museumpjes bezocht, verschillende parken bezocht,
Woensdag was dan De dag, toen ik het busje mocht ophalen. Heb een bijkomende verzekering aangepraat gekregen, maar ben er toch blij mee. De kans om een dier te raken, of geraakt te worden is vrij groot zoals ik vorige keer bewezen heb. Daarbij kreeg ik dan een gps, kampingtafel en 2 stoelen. Gelukkig was de gps er om Sydney uit te geraken, heb maar 1x op een kruispunt gestaan waar ze ernstig moesten toeteren op mij. Als je alleen bent is kaartlezen en rijden niet echt gemakkelijk, buiten steden gaat het wel.
Het busje is een wrakje, licht uitgedrukt. Hij rijdt en zal blijven rijden hopelijk.. Maar de frigo denkt dat hij een vriezer is (waardoor ik de 1e dag tot de ontdekking kwam dat de boontjes en wortelen die ik gekocht had bevroren waren..), de tafel heb ik met behulp van iemand anders moeten ontkoppelen om een bed te kunnen maken (krijg ze niet teruggezet, wat niet erg is want eet altijd buiten, maar moest het nu regenen?), het bestek stamt uit WOI, en nog paar dingetjes. Het schakelen is ook wat moeilijk, maar we beginnen elkaar te kennen nu, en het begint te lukken.
Op naar de Blue Mountains dan. Ik ben dan maar in 1 ruk naar daar gereden, precies of ik bang was om te stoppen en terug te vertrekken. De beklimming langs waar ik naar boven moest, was niet zo goed gekozen, een vrij kleine erg erg steile weg met haarspeltbochten en een nerveuze auto achter mij die vond dat ik te traag ging.. Maar ik ben er geraakt met veel gebrul van de motor en zweethandjes Daar ben ik doorgereden tot het heel kleine maar erg mooie stadje Leura. Erg pittoresk, met veel oude gebouwen en veel rustiger dan Katoomba (de hoofdstad van de Blue Mountains). De 1e nacht heb ik op een picknick plek gestaan aan de Gordon Falls. Erg veel luidruchtige Kockatoos (papegaaien) in de bomen maar voor de rest zalig plekje en rustig. Die avond ben ik dan in het restaurant/brasserie Bon Ton een uurtje gaan internetten voor een mail naar Mam en Zus te sturen en toen is het gebeurd.. Teruggereden naar mijn kampplaatsje, gekookt, gegeten, gelezen wat rondgewandeld, geslapen (wel rugpijn 1e nacht van de harde plank onder de matras, maar dat is voorbij nu), opgestaan. Toen dacht ik water te gaan kopen om de lange wandeling naar de Gordon Falls te maken en toen zag ik.. dat mn portemonnee weg was .
De enige plek die ik kon bedenken waar hij was was bij Bon Ton, van de vorige avond, daarna ben ik recht naar de kampplek gereden. Dus eerst naar daar, maar het was een andere ober en die vertelde dat hij niet bij de verloren voorwerpen lag.
Na 2x de auto binnenstebuiten gekeerd te hebben, ben ik vertrokken naar de politie. Telefonisch aangifte moeten doen (niet zo gemakkelijk om alles te spellen in het Engels) en dat was het. Meer konden ze niet doen. Ik heb contact gehad met de Hounouring Counsil van Belgie, erg vriendelijke man maar echt veel kon hij ook niet doen. Heb enkele flesjes water gekregen en 20dollar van de mevrouw aan de receptie. Moest ik geen eten meer gehad hebben had ik dat ook nog gekregen waarschijnlijk. Nogmaals teruggereden naar mijn kampplek van de vorige avond, goed in de bosjes rondom gekeken in de hoop dat moesten ze mijn portemonnee gestolen hebben uit de auto terwijl ik even naar het toilet was, hij weggegooid was met enkel het geld eruit. Maar niet dus. Terug naar Bon Ton hopend dat het misschien de eigenaar van de vorige avond was maar nee. Na lang doelloos rondgeslenterd te hebben en me slecht te voelen nog even bij het politiekantoor langsgegaan om te zien of hij misschien binnen gebracht was, rond 17u savonds was het dan al 10 minuten nadat ik vertrokken was bij de politie en in mijn auto was gestapt, kwam er telefoon: de politieman hij was even blij als ik, gilde het half uit dat de eigenaar van Bon Ton gebeld had dat hij de portefeuille had!!! Hij had hem in zijn kluis gestopt met dat er zoveel belangrijke spullen inzaten. Naar daar gevlogen, en de man kwam al buiten. Schaamde zich dood om zijn ober dat die niet gebeld had om is te informeren. Had al naar Apollo (het verhuurbedrijf van de auto) gebeld, maar die hadden mijn nieuw australisch nr niet, naar NAB, de australische bank waar ik vorige keer bijzat en waarvan ik de visakaart meehad.
Heb dus een gigantisch glas wijn gekregen, lookbroodjes met dipsausje als voorgerecht, een heel lekker visje met groentjes en een koffie..van het huis allemaal. Het was me het dagje wel! Heb van de ontlading puur niet kunnen slapen savonds.
Gelukkig had ik mijn kaarten en paspoort etc nog niet geblokkeerd, dacht sowiso te wachten tot de banken in Belgie opengingen (rond 17u hier) voor ik wat deed anders hadden ING toch geen geld meer kunnen overmaken moest mijn kaart geblokkeerd zijn. Het was echt allemaal net op tijd in orde Heb wel afgezien die dag, hartje heeft overuren gemaakt en erg erg kwaad op mezelf geweest.
Ben dan nog tot zondagmiddag in de Blue Mountains gebleven, heel veel gewandeld in de hitte en zaterdagavond naar een Ukelele festival in Katoomba geweest. Was erg leuk, heel mooie muziek (de meeste groepen toch) en heb dan maar een CD gekocht. Had overdag mijn auto al klaargemaakt om in te slapen en ergens illegaal op een parking in Katoomba gezet, zodat ik er direct kon inspringen en de gordijntjes dichtdoen.
Zondagmiddag dan vertrokken richting Lavington naar Pia en uncle George. Zit nu dus op de Olympic Highway, veel kleiner dat de Hume Hwy maar wel maar 2 rijvakken. Moet dus regelmatig uitwijken voor de 18 wielige monstertrucks die niets of niemand ontzien, zeker geen klein hippie busje met bloemen op. Totaal uitgeteld hier gestrand in Young, de hitte is echt vreselijk en je ziet de rook van in Victoria zelfs tot hier hangen. En is toch 500km verder, wat wil zeggen dat het echt wel erg moet zijn. Gelukkig is hier een klein zwembadje aan de camping waar ik al dankbaar gebruik van het gemaakt. Gisteren spaghettisaus gemaakt en gegeten en wat rondgewandeld in het stadje. Dan om 21u laatste duikje in het zwembad genomen en erg goed geslapen. Sta bijna op het punt verder te rijden naar Lavington, nog een 300km maar zal er wel even overdoen.
Zo dat was het dan, heeft lang geduurd voor er wat opkwam maar is dan toch direct veel geworden he
Hele dikke kussen!!
(het meisje dat vanaf nu haar portemonnee als een leeuwin haar jong in het oog houdt)
ps: dit is maandag geschreven, maar heb nu pas internet. Volgende update volgende week!! (Nu ben ik even in Beechworth en dit weekend terug naar pia en uncle george)
Haai daar iedereen!!! Klein berichtje om te zeggen dat ik zeer binnekort een zeer lange blog ga schrijven maar heb gewoon geen tijd gehad de laatste tijd. Bij deze wens ik jullie dus ook allemaal een heel gelukkig nieuwjaar!! Dikke kussen!!!!
Zalig Kerstfeest Zalig Kerstfeest!!! Hier bijna alles achter de rug, nog aan het wachten op telefoontje van mijn familietje.. Veel gekookt vandaag, lekker gegeten (veel te veel) en morgenmiddag begint het allemaal opnieuw bij familie van Paul hier vlakbij. Mooie 'handtas' van Noah gekregen (zelf gekozen bij gebrek aan inspiratie bij hem), oorbelletjes en leren armbandje van Nathalie en een uur een half quad ride van Paul en Katja bij KI Adventures de 4e januari. Yihaa!!!! Geniet ervan in het koude Belgie (mis het wel een beetje) en gedraag jullie een beetje:) Dikke dikke dikke zoenen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXx
Het weer begint hier eindelijk beter te worden, gisteren echt heel warm geweest. Heb nu al 4 verschillende bruin (en lichtjes roos) tinten op m'n rug door verschillende kledingstukken die ik draag.
Is zo vreemd dat het hier morgenavond kerstavond is, als Paul Merry Christmas tegen de toeristen zegt gaap ik hem altijd aan. Niet alleen dan hoor:)
Heb echt heel veel geluk gehad om hier terecht te komen, Paul en Katja zijn echt ongelooflijk fijne mensen en hier in ons huisje met Nathalie en Noah (nu officieel een koppel) loopt het ook erg goed.
Theis (dit is dus de juiste schrijfwijze) is eergisteren vertrokken richting Sydney. Hij gaat daar Deens Kerstmis vieren in een Deense Kerk met traditioneel eten etc. Mis hem al beetje want is echt fijne jongen en het evenwicht in de groep was perfect. Iedereen kwam (nog steeds hoor:) goed overeen. Misschien zien we elkaar wel terug in West Australia in februari ergens.
Maar dan nu eerst mijn fantastisch goed nieuws!! Tromgeroffel tromgeroffel!!! Zijn jullie al nieuwsgierig? HihiWel dan: in plaats van geen job, heb ik er nu 2 !!!!!!!!!! Ik viel ook achterover... Maar laat me eerst vertellen wat de jobs zijn misschien. Eerst en vooral ga ik dus betaald worden voor mijn wwoof werk! Dit gebeurd zeeer zelden en is dus niet volgens de regels van wwoofing, maar aangezien ik zo goed ben, wordt ik dus betaald. Dit klinkt erg dikkenek, maar het waren Paul's exacte woorden. Enkele dagen geleden (zondag denk ik) hadden we eigelijk gedaan met werken, maar aangezien ik maar bleef vragen of er nog iets te doen was, zei Paul dat ik mee met hem moest komen naar de schapen shed om te zien hoe de schapen gevoederd worden die daar binnen zitten. Daar aangekomen vroeg hij plots of ik nog steeds een job wou na 15 januari (normaal mijn laatste dag bij hen). Toen ik natuurlijk volmondig ja zei, vertelde hij me dat ze dus voor de echt goede wwoofers een budget hebben om deze te betalen (zijn er maar enkele per jaar). Hij en Katja hadden over mij zitten praten en besloten dat ik dus in deze categorie thuishoor. Enthousiast, leergierig, actief,... waren enkele van de woorden die vernoemd werden. Ze verdelen hun wwoofers steeds in 3 categorieën: top middle bottom. En ik zit in de top top zoals hij zei:) Oh i feel good!Het zou dus om 200 dollar per week gaan in januari, wat een 800 dollar zou opleveren tegen dat ik vertrek. Op zich niet heel veel, maar ik heb natuurlijk wel onderdak en geen kosten buiten tabak:)
De enige voorwaarde is dat ik blijf tot eind januari, wat ik er zeker voor over heb. Na Nieuwjaar wordt het erg druk (toeristen groepen van rond de 100 man, gisteren hadden we er 75 en dat was al erg veel) en aangezien Nathalie de 7e vertrekt en Noah de 10e, hebben ze iemand nodig die alles weet (en baas mag spelen over de nieuwe backpackers:)) gedurende de 2e helft van januari en het einde van de schoolvakantie.
Noah wordt ook betaald (hij was de 1e dit jaar en ik dus de 2e), maar bij hem was het pas na 4 weken en bij mij dus al na 2 weken een half! Noah zei dat dit heel erg snel was:) Denk dat ze me wel heel erg leuk vinden... Katja wil me ook een man op het eiland zoeken, zodat ik hier trouw en blijf wonen. Zal dan toch een heel erg goede moeten zijn:)
Ben nu dus ook verlost van de huishoudelijke taken at Paul's Place, en mag constant buiten werken. Heb gisteren voor het eerst met een kettingzaag mogen werken (ja fisje, van anderen mag ik dus wel:)) het was niet echt heel goed, maar binnekort gaat hij me bomen leren zagen om m'n techniek te verbeteren. Hij wil me echt zoveel leren, echt heel fijn. Eén dezer dagen gaan we ook schieten, waar ik erg goed in ben (echt), niet op diertjes ofzo maar hoe het precies in z'n werk zal gaan weet ik nog niet. Binnekort mag ik ook helpen met fencing (zou echt niet weten of er een nederlands woord voor bestaat, maar is dus hekken maken rond de paddocks en/of bestaande hekken verbeteren). Dit zijn dus normaal jobs voor de jongens, maar aangezien ik zo'n goed 'farm' meisje ben, mag ik dus ook buiten werken.
Nog iets wat Noah nog niet mocht doen is met de pick up rijden terwijl Paul ernaast zit. Is zeer oude pick up, zeer koppig en moeilijk om mee te rijden maar het is gelukt (was na 2 maand alleen vergeten wat die 3 petalen betekenen:) Klinkt raar, maar zulke kleine dingen geven je gewoon vertrouwen dat hij je vertrouwt.
Ik geniet er gewoon zo van, buiten zijn, hard werken, 's avonds thuis komen helemaal afgepeierd en dan genieten van een fris pint en een douche nadien. Het enige 'nadeel' is wel dat m'n lijfje echt bont en blauw ziet met een 100 kleine en grote schrammen. Heb zelfs al enkele mooie littekens..:)
Dit is echt wat ik ooit wil doen, hoe deze mensen leven is echt.. zo zita:) kan het niet goed omschrijven, maar alles is zo chaotisch en zoveel dingen tegelijkertijd (cottages, farmwork en de toeristentours) en toch loopt alles wel ok. Misschien leer ik hier wel genoeg om ooit m'n eigen boerderijtje in Portugal te beginnen met vanalles en nog wat... What dreams may come.
En dan op naar de 2e job...... datgene dat ik mezelf half en half beloofd had dat ik niet zou doen: restaurant work!! Was echt wel vreemd want het was dezelfde dag dat Paul me vertelde dat ik betaald zou worden. Waren 's ochtends niet klaargeraakt met de huizen te kuisen en waren dit dus s avonds aan het doen tot Katja belde.. om te zeggen dat ik een sollicitatie had om 18u in het restaurant hier 500m verder. Natuurlijk stress alom bij dit dropje, maar eens ik daar was was deze helemaal verdwenen. Is echt prachtige locatie, met stunning view over de bay en ongelooflijk fijne mensen. Stokes Bar and Grill heet het. Heb die avond dus al een tafel bediend en de meeste uitleg gekregen. Blijkbaar hadden Katja en Paul gezegd dat ik één van de beste 'backpackers' ben van de laatste Jaren:) en had ik de job dus al voor ik goed en wel binnenstapte. Na een uurtje uitleg over alles zijn we dus op het terras gaan zitten met paar flessen wijn en zaten we praten over vanalles en nog wat. De 1e januari begin ik dus om 18u aan 20 dollar per uur... Normaal zou het voor 7 dagen per week zijn, maar daar is Paul niet mee akkoord omdat ik dan na een week dood zou zijn. Begrijp wel wat hij bedoeld, je moet echt alert zijn met de toeristen en als ik 8u voor hem werk overdag en dan s avonds van 18u tot (ongeveer 3u).
De plek lijkt echt wat op het hh, betere locatie natuurlijk, maar qua werk mentaliteit etc is het echt wel vrij gelijkaardig. Alles is wel vrij basic, geen kassa bijvoorbeeld maar good old papers to write your order down. Zou ook in de keuken mogen staan. Het basis idee is dat de bazin meer avonden vrij heeft (3 kinderen en farm thuis) en dat ik dan 'het commando' over de zaal zou krijgen. Voelde echt ook goed als ik daar was, verhaaltjes over klanten uitwisselen, weten waarover je spreekt. Laat ons hopen dat alles goed gaat en ik niet teveel breek natuurlijk, hoewel dat nog zelden gebeurd. Ik hou jullie op de hoogte.
Maandagnacht ben ik dan op Marron (rivierkreeften) en yabbies (kleine rivierkreeftjes) hunting geweest met Noah. Ongeveer 10km verder is er een kreek waar je ze in overvloed vindt. Maar, om er te geraken moet je bijna een vertikale heuvel afglijden (in het donker, en als ik donker zeg bedoel ik dus geen hand voor ogen zien, wel mooie sterrenhemel) en dan tot aan je middel het water in en met de pillamp schijnen maar. Als een grote marron je te pakken krijgt kan je een vinger verliezen, daarom heeft dit slim meisje Noah het catch work laten doen en heb ik de zak gedragen. Heb wel enkele yabbies gevangen. Maar dan de terugweg... Noah was op z'n slippers (ik niet hoor, dikke jeans aan en bottinnen) en is deze natuurlijk kwijt gespeeld onderweg (zeer moeilijk begaanbare kreek, erg veel rotsen onder water en dan ook maar 1 pillamp left die ook bijna plat was) en bij het zoeken naar zijn slippers ben ik dan ook m' n bril (die namelijk kapot is, beentje afgebroken en de plakband waarmee ik het terug aaneen geplakt had was niet waterbestendig). Stel je het moeilijkst begaanbare bos voor waar je ooit in hebt gewandeld en vermenigvuldig dat maal 100 en dan ben je er bijna. Waren rond middernacht thuis, doorweekt, helemaal geschaafd overal en met maar 1 bruikbare Marron voor Paul.... De rest hebben we die avond gekookt (jaja, ik heb de genadeslag gegeven voor het koken, very nice (feel like i can handle everything now:))), maar een dezer dagen moeten we dus terug. Alles ok zolang we genoeg batterijen mee hebben en Noah deftige schoenen draagt.
Lieve vriendjes, moet ervandoor, skypen met Koraalvisje en dan bedwaarts!!!! want morgen is het dus Kerstavond en wordt lange dag (veel te bereiden).
Wss schrijf ik niets meer voor Kerst (en miss Nieuwjaar) dus hierbij wens ik iedereen een Gelukkig Kerstfeest en een zeer Gelukkig Nieuwjaar. Ik ben helemaal niet in de Kerstsfeer maar miss (warm weer??) verandert dat morgen wel rond de kerstboom met de kadootjes:)
Wens jullie allemaal het beste en meer van die clichédingen:) Kus Zita Balita (zo noemt Katja me, iedereen moet hier een bijnaam hebben, haar papa noemt me ook wel Cheeta...)
Piep, het is hier bijna elf uur s avonds, poppy s verjaardagsfeestje bijna achter de rug. Samen met Nathalie alle eten gekookt vandaag, en viel dus blijkbaar in de smaak. Nu aan het genieten van een cointreau (welverdiend) en wat rust. Wel leuke ervaring geweest. Als je wil bellen (gewoon doen marjolein!!:)) is dit maar weer is het nieuwe nr: 0061885592183. Ik vermoed dat dit tot zondag of maandag zal zijn. Morgen ga ik met Nathalie sowiso naar de pub, fun maken en vooral veel pintjes drinken en dansen. Tot gauw!!! XXXX
Well here I am again with more news about the far far away country!!
Zit lekker op ons terrasje nu met een wijntje, roltabak die volledig uit de mode is (zelf bedacht :) = zeeer oud), volledig ingeduffeld met twee truien, noorse kousen en een dekentje. Het klimaat hier op KI is hier namelijk volledig op hol geslagen (miss zitten we wel vlak onder het ozonlaaggat, who knows...), het zou hier dus zomer moeten zijn, maar door de wind is het echt ijskoud. Zelfs Thys komt niet meer elk kwartier buiten voor een sigaret and that means something. Normaal wordt het volgende week rond de 40°, maar tot dan moeten we het maar met minder sigaretten en truien doen. Het grappige is dat ik de enige ben die voorbereid was op kouder weer, de boys hebben zelfs geen jeans of trui, hihi bad luck for them. I can still enjoy my outside smokes...!!!
Zoals ik dus vanmiddag al zei (waar blijven de telefoontjes jongens?? :)) is mijn toekomstige taak dus de possum vasthouden tijdens de tours, echt relax jobje (zou leuk zijn moest dat het enige zijn wat we een hele dag moesten doen). Een beetje rondwandelen tussen de toeristen, foto's laten maken, kindjes almonds geven die ze dan kunnen voederen, soms de possum uit handen geven voor een foto.... I just hate the snake... Snap echt niet hoe mensen voor hun plezier die 'dingen' als huisdier kunnen houden en ze knuffelen..
Ze zijn hier alletwee al heel de avond aan het lachen hoe ik erbij stond, en dat ik een 'chicken' ben, oh zo grappig allemaal. Laat ze gewoon bestaansrecht hebben en ergens leven waar ik ze niet moet tegenkomen. Was wel vrij stom, de meeste van de kindjes hadden de vieze schubbige slang zelfs rond hun nek, en daar stond ik dan, denkend dat ze gek waren. Tja, ieder z'n voorkeur, geef mij de possum maar. Nice and soft to touch:)
Voor de rest is het elke dag wat anders, vandaag ben ik na mijn prachtige possum presentatie met Katja naar Kindi (peuterschool) gereden om Poppy op te halen (oh i fucking hate that kid!!! nog nooit z'n verwend kind gezien...!!!)
Word beetje moe, maar schrijf een dezer dagen zeker verder.
Slaapwelletjes en de koetjes hebben hier geen belletjes:)
Goodmornin' 14 december
Net wakker, en zit met mijn nieuw vriendinnetje buiten, en eindelijk in een kleedje (9u 's ochtends hihi), Nathalie is dus vrijdag gearriveerd, 29 jaar, Duits en studeert voor leerkracht volwassenen onderwijs. Kleine introductie hierbij..
De 1e dag heeft ze (oh thank you lord:) de hele dag met poppy gespeeld en kon ik de hele dag werkjes doen buiten. De twee laatste dagen ben ik (en gisteren Thys ook die medelijden kreeg) bezig geweest de grond gelijk te maken met een zeer ouderwetse schup in de enorme volière bij de reusachtige cocketoes en edginae's (verkeerd geschreven maar een soort van egel achtig iets).
Wat ik dus opnieuw en opnieuw en opnieuw verkeerd deed, maar gelukkig was het de laatste maal goed. Dat is wel het spijtige aan Paul, dat je nooit iets volledig goed kan doen. Hetzelfde met de keukens die ik moet kuisen in de cottages, echt het miniemste ietsipitsiste kruimeltje ziet hij liggen. Maar dat is dan maar iets waar ik aan gewoon moet worden.
Thys vertrekt volgende week, die ging normaal tot 30 december blijven, maar hij is het beu (hij is hier dan ook al 2 maanden), heeft het gevoel dat hij niet meer goed genoeg werkt, en zo kunnen ze een nieuwe wwoofer zoeken die dan de hele zomerperiode kan blijven. Spijtig want is wel een fijne.
Hierna ben ik van plan naar de westkust te trekken (ergens midden januari vermoed ik) en hij zou eventueel naar daar vliegen dan om mee rond te trekken daar. Met nog een zeer groot vraagteken want zoals hij zegt: ' je weet nooit wat je op je weg tegenkomt, dat je pad kan veranderen'.
Want enkele dagen geleden waren we erover bezig dat als ik geen andere backpackers vind om de kosten van de auto mee te delen, ik hem misschien beter zou verkopen. Zou ik enorm spijtig vinden, maar zal tegen dan misschien noodzakelijk zijn. Money is running out dus moeilijke beslissingen zullen moeten genomen worden..:) But I'll survive!!!
Paul gaat proberen me een restaurant job te zoeken voor 's avonds centjes te verdienen, tijdens m'n verblijf hier. Zou wel eens het verschil kunnen betekenen of ik de auto kan houden of niet.
Een ander leuk weetje is dat ik in oorlog ben met De Koe. Vorige week vroeg ik aan Paul wat voor jobje ik kon doen en hij zei gewoon: go and milk the cow. Had geen flauw idee waar de 'cow' was of hoe ik die in de paddock moest krijgen. De wei waar die ene koe dus in staat is is echt gigantisch, op een half uur geraak je niet rond. Dan had ik ze eindelijk gevonden maar wou ze me natuurlijk niet volgen. Dan maar beginnen melken in het bos waar ze dus steeds wegliep. Uiteindelijk na een uur opgegeven en naar binnen met het beetje melk dat ik had wat dus niet genoeg was. Dan is Thys me uit medelijden komen helpen en liep ze natuurlijk wel gewoon naar de paddock. Oh so nice, and i felt so stupid. Eergisteren met Nathalie ook geprobeerd, aangevallen geweest (hele grote blauwe plek op m'n poep van haar hoorns) maar toch een half kaserol gevuld.
Moet ervandoor, beginnen werken nu.
Misschien tot binnekort, anders tot later!!!
Kusjes
Een goedenavond ladies and gents!!
Weer maar eens op terras aan het genieten van de sterrenhemel en Van Morrison die de ziel uit z'n lijf zingt. Een klein kaarsje naast me, schrijfboekje dat al behoorlijk vol geraakt en genieten maar. Wel met m'n fleece aan en een dekentje (dankjewel lieve vriendinnetjes, het heeft z'n nut al bewezen). Bijna naar bed, heb echt zonneslag. Vandaag eerste dag echt warm en brandende zon, waarschijnlijk blijft de temperatuur alleen maar stijgen nu (wel niet zo heel erg leuk ivm de vliegen die dan in talrijke troepen aanwezig zijn).
De rest zit binnen, een film te kijken voor de verandering. Is echt heel leuke groep, maar ze vallen gewoon stil zodra we in de cottage aankomen. Daarnet zijn we wel even naar het strand geweest (rond 20u aangezien we nog een grote cottage moesten kuisen als we van Pauls Place terugkwamen), voor het volle half uur ofzo.
Voor we begonnen te kuisen, zijn Nathalie en ik naar Parndana gereden (stadje in het midden van het eiland, waar je het hoogst noodzakelijke kan kopen en kan tanken, bestaat welgeteld uit 1 straat), aangezien er een acuut gebrek aan sigaretten was (sinds gisteren rookte iedereen van mijn tabak die dus vervloog). Mezelf getrakteerd vandaag en pak tabak én een klein pakje 'echte' sigaretten gekocht. Oh ze smaken...
Vandaag schaapjes van paddock verhuisd met Thys, het veulen een beetje minder mensenschuw gemaakt, geveegd, verder aan de voliere gewerkt en dat was het zowat en natuurlijk de twee huizen gekuist.
Morgen met Nathalie in mijn auto naar Kingscote (grootste 'stadje' hier, vanwaar ik gsmbereik en internet heb:)) om boodschappen te doen voor Katja. Wordt leuk, hebben al leuke plannetjes uitgestippeld. Wss hebben we wel een tijdslimiet maar daar gaan we ons nu is niets van aantrekken.
Lieve mensen, ik ben naar bed, voel me niet echt opperbest door m'n rood rugje en hoofdje en het is al bijna middernacht dus ik laat jullie hierbij. Morgen zet ik dit erop in Kingscote en hopelijk wat foto's, duurt gewoon ongelooflijk lang eer ze geuploaded zijn.
Slaapzachtzoen en tot schrijfts (of bels:), maar nr verandert weer vanaf morgen wss)
Hi there!! (heden, 15 dec s avonds in Kingscote) Voila, dat was het zowat, behalve dan dat ik vandaag geleerd heb een band te vervangen (echt poepsimpel:), wou dat ik het al vroeger geleerd had), en ja idd MIJN band was plat vanochtend. Paul stond erop dat ik het zou vervangen omdat het een basisbehoefte is als je alleen in remote areas reist. En daarna heb ik ook maar Katja's band vervangen omdat dat ook plat is. De twee banden binnen gebracht maar tegen dat we uit de ene shop waren was de bandenshop gesloten. Very nice!! Echt zeer vermoeiende dag achter de rug, eerst de toeristenpony gaan zoeken in de pick up met thys (na een half uur gevonden en naast de auto teruggevoerd:)), verder gewerkt in de voliere vanochtend , aangevallen (meermaals door een cocketoe), eindelijk kunnen vertrekken en ons dan zeer hard moeten spoeien om alles te doen voor het hier allemaal sluit. Zit nu met Nathalie in de auto bij de surfshop, een welverdiend pint te drinken en te roken. En dan terug. De auto is gewoon compleet overvol (zie niets door de achterruit wegens de aankopen), hoop dat we ermee thuis geraken want het is een lange eenzame weg als je iets tegenkomt. De foto's ga ik er nu niet opzetten, wss pas als ik hier vertrek want duurt gewoon ontzettend lang en heb niet genoeg tijd en wss niet genoeg batterij ook eens ik daaraan begin. Zo, dat is het zowat, ga nu m'n banksaldo bekijken (en doen alsof ik plots tijdelijk blind zal zijn hihi) en dan sigaretten kopen en dan huiswaarts!!
Ps Margauxtje, zodra ik weet in welk huis we vanaf vanavond of morgen (weet niet wann we verhuizen) verblijven zal ik je dat nr via mail doorsturen of via de blog. Heb geprobeerd je smsje te sturen nu maar het geraakt niet door. En vriendje, ik kan geen smsjes ontvangen als ik in Stokes Bay ben he dus heb het nu pas gekregen, beter mailtje sturen dus (kan ik ongeveer om de 2dagen checken).
Dikke kussen van magere zita die al heel erg bruin ziet!!
Tot en met woensdag is het een ander nr, we moeten verhuizen naar het 'office' 2 huizen verder. Het office nr is 0061885592212. Daarna weten we nog niet waar we terechtkomen. Kus
Weer een kort berichtje, enkel om te zeggen dat ik vanaf nu dus een vast nr heb in onze cottage. Dus als iemand is wil bellen, zou dat wel heel leuk zijn, want iedereen krijgt telefoon en ik niet...:)Als jullie rond de ochtend rond 11 of zelfs 12u bellen, is het hier rond 22u of 23u en zijn we zeker in het huis.
Ik heb besloten hier te blijven tot half januari ergens, en als je de rest wil weten moet je maar bellen hihi (grapje, binnekort zal ik wel een kleine update geven). Morgen komt er een nieuw meisje, hopelijk speelt ze graag doktertje, dan kan zij die taak op zich nemen met poppy. Vanaf morgen begint de zomervakantie hier en zijn er 2 toeristentours per dag en mijn taak is: :) De possum vasthouden en almonds voeden!! Heb heel even de dhguha;udgha;ldusfh SLANG moeten vasthouden en ik haatte het. Noah was niet zo goed gezind, maar ik was gewoon doodsbang... yakkes, afgrijselijke beesten!!!!!
Moest dus iemand heel graag mijn stemmetje willen horen, zie dan gewoon als je belt dat het hier toch na 20u is anders zijn we miss nog op in Pauls en Katja s huis. Of eventueel als het bij jullie weekend is kan je ook savonds bellen, dan is het hier ochtend, we beginnen meestal rond 10u. Het tijdsverschil is nu wel 9u een half.
Hier volgt het nr met de prefix al ervoor: 0061885592173
Moet er vandoor, hopelijk willen de boys al naar huis, dan kan ik is koken als het nog licht is.. would be nice. Dikke kus en verander niet in een mus!!
Ik had gelijk wat vandaag betreft, half dagje vrij!! Ben beetje ziekjes aan het worden, koorts en mottig gevoel (miss infectie van arm? Lets hope not..) Maar Thys voelt zich ook niet al te best dus evengoed virus kunnen zijn. Paul was gisteren ook al ziek dus..
Ik kan niet checken wat ik als laatste geschreven heb, denk dat het over Mildura was, want lig dus nu in bedje m'n tekst te typen zodat ik die straks in Kingscote op de blog kan zetten.
Dus.. Na m'n vertrek uit Mildura ben ik naar Victor Harbour gereden. Volgens Google was het een rit van 12u maar heb het in een dikke 8u kunnen doen (nee nee heb geen snelheidsduivel gespeeld, boetes hier zijn veeeel te hoog als je geflitst wordt). Doordat ik dacht dat de rit zolang ging duren, had ik een slaapplek gezocht op enkele uren van de ferry (Cape Jervis) in Victor Harbour. Was echt prachtig daar, klein stadje aan de oceaan met een verbinding (houten staketsel) naar een eilandje (Granite Island). Heb de auto geparkeerd vlak aan het staketsel en heb daar dan 2 nachten geslapen. De eerste avond (toegekomen rond 17u) niet veel gedaan, overschotje opgewarmd en uur met Pia aan de telefoon gehangen (die smeekte om terug te komen en bij haar in te trekken:)), en dan vrij vroeg gaan slapen wegens de lange rit die ik had ondernomen.
De volgende dag bijna heel de dag gewandeld (zeer vroeg gewekt door de 'gemeentedienst' van Victor Harbour die blijkbaar hun verzamelplek hebben op de parking waar ik stond), The Bluff beklommen, prachtige heuvel met uitzicht over heel Encounter Bay (ergens in de 18e eeuw zijn een Franse vloot en een Engelse hier elkaar tegengekomen, vandaar de naam) en Granite Island ontdekt. Heel leuk eilandje, erg erg winderig wel maar dat was deel van de charme. Op het eiland bevindt zich een pinguinkolonie, little pinguins genoemd (kleine 30 cm groot). Enkele jaren geleden waren er nog 2000, nu is hun aantal gedaald tot 160, de reden daarvoor is onbekend. Toen ik dan terug kwam van m'n wandelingen, ben ik naar het Visitor Centre getrokken om een pinguintour te boeken voor savonds (de pinguins keren savonds terug van hun dagje zee en rond schemering kan je hen dan zien toekomen, enkel toegestaan met een begeleide tour). Ook wat informatie gevraagd over Kangeroo Island en daar de Holy Bible (volgens die man aan de counter toch) gekregen van KI (zoals dit eiland genoemd wordt door de bewoners).
De tour was wel leuk, spijtig dat je zonder flits moest fotograferen (waardoor ik enkel heel erg onduidelijke foto's heb ik kunnen nemen). Maar het was de moeite waard.
Vlak voor ik de tour maakte heb ik dan eindelijk Paul van Pauls Place (het woof ding) aan de lijn gekregen die dan bevestigde dat het in orde was dat ik kwam. Afgesproken voor de volgende dag dan.
Dinsdagochtend dan rond 8u vertrokken op weg naar de ferry! Ik had geen reservatie dus hebben ze mij op standbye gezet voor de ferry van 10u die ik dan ook genomen heb. Die ferry (van 10u) is degene voor de grote trucks en daar stond mijn klein autootje dus tussen:) Wel grappig.
Onderweg zwommen er dolfijnen naast de ferry, maar het ging zo snel dat ik geen tijd had om m'n fototoestel boven te halen (dat ook bijna plat was).
Aangekomen op KI en eerst naar Kingscote gereden, de 'hoofdstad' van het eiland. Klein maar gezellig. En eveneens de enige plek op het eiland waar ik (net zoals bijna iedereen hier) gsm ontvangs heb en het internet kan gebruiken (lekker gratis van het Lighthouse Cafe, auto ernaast parkeren en surfen maar!!) Van daaruit Paul proberen contacteren, wat dus niet lukte (hij was wss op toeristentour op dat ogenblik). Dan maar besloten naar Stokes Bay te rijden (waar zijn Wildlife Park zich bevindt en de cottages die hij en Katja bezitten), met het gedacht dat ik van daar nogmaals zou proberen bellen, wat dus niet lukte zonder ontvangst... Er is 1 barretje (Rockpool Cafe) aan het strand en de eigenaar (Matthew) heeft dan van daar proberen bellen, steeds zonder antwoord. Hij vertelde me dan gewoon naar Paul te rijden en binnen te gaan (een kleine 5km).
De wegen op het eiland zijn allemaal dirtroads (de meeste in zeer slechte staat, ben al paar x zwaar geslipt met auto, en er gebeuren hier erg veel ongelukken, ik beloof voorzichtig te zijn:))
Daar aangekomen stormde Poppy (hun 5jarige dochter, meest verwendde nest ter wereld, waar ik normaal mee moet spelen, maar is gelukkig nog niet voorgevallen door het schapenscheren) naar buiten om me te ontvangen...
Blijkbaar hadden ze me veel vroeger verwacht. Ach ja. Na daar 2u gezeten te hebben, kwam Noah terug van het boodschappen doen in Kingscote, kennis gemaakt, daar nog wat gezeten (hide and seek gespeeld met Poppy AAAAhhhhhh) en dan naar 'het huis van de backpackers gereden'. Dit is dus 1 van de cottages die ze bezitten (in totaal 7). Prachtig gelegen met uitzicht over de oceaan en s avonds zit het vol kangeroes die hier op de heuvel grazen (als het begint te schemeren komen ze tot leven). Vandaar ook de naam van de cottages: Waves and Wildlife..
De normale dagindeling is als volgt: rond 10u begin je met een cottage te kuisen, wat ongeveer een uur en een half in beslag neemt (Paul is echt verschrikkelijk perfectionistisch!!!!!!!! En ik kan dus niet zo heel goed kuisen heb ik nu echt ontdekt...) en dan rond kwart voor 12 moet je naar het huis gaan. Op dinsdag, donderdag, zaterdag en zondag zijn er toeristentours waarbij je dan moet helpen. En rond 5u heb je normaal gedaan. Had niet verwacht dat je elke dag moet werken (7 dagen per week), ergens wel spijtig want zo heb je niet echt kans om iets van het eiland te zien.
Weet niet of Archie zal bellen, maar denk dat ik toch zowiso kerst bij George en Pia ga doorbrengen. Thys en Noah vertrekken hier ook vlak na Kerst naar Sydney om daar Nieuwjaar te vieren (wat ik niet ga doen:)) nog geen flauw idee wat Nieuwjaar zal brengen (wss dan ook bij Pia).
Vandaar denk ik naar Victoria te trekken om een volleerde Shed Handler te worden, hoop dat ik Paul kan overtuigen naar zijn 'contactpersoon' daar te bellen en dat die bereidt is om een Learning Shed Handler aan te nemen. Maar dat is nog niet voor direct dus.
Vrijdag komt er een nieuw meisje aan, een Duitse, die hopelijk mijn plek wil innemen om met Poppy the spoiled monster te spelen. Dan kan ik buiten werken.... Fingers crossed!!
Voila dat is het zowat, heb geen flauw idee wanneer de volgende keer is dat ik iets kan posten en foto's doorsturen. Hopelijk voor ik hier vertrek he.
Hou jullie allemaal goed, vrolijk kerstfeest al moest ik daarvoor niet meer op internet geraken en gedraag jullie allemaal maar een beetje tijdens de feestdagen he!! Net zoals Sofie al zei in haar mail is het echt heel vreemd om deze periode in een warm land door te brengen, zou veel liever naar een kerstmarktje gaan helemaal ingeduffeld en mmmm jenever drinken...:) Maar dat is voor volgend jaar!!!
Hidyhow!! Wordt geen erg lang tekstje, want het gaat bijna donker worden en moet 60km terug rijden naar Stokes Bay over dirtroads die bezaait zijn met rondhuppelende kangeroes. Echt miljoenen, niet normaal. En ze springen naar de auto dus je kan maar 20km/u rijden ongeveer. Vandaag hebben we moeten kuisen (de cottages die ook van hun zijn en waar ik in een daarvan woon samen met Thys de Deen (22) en Noah de Hollander (22), echt prachtig met uitzicht over de oceaan. Hopelijk krijgen we morgen vrij, dan schrijf ik vanavond een lange tekst en zet ik die morgen op de blog. Normaal gezien wel, hoewel ik zeker ben. Heb dus mogelijk een jobje als Shed Handler (klinkt 'cool' he:) samen met de scheerders (Archie en Rhys zijn zoon). Ongeveer 180 dollar per dag, yihaaaa!! Zou niet dagelijks zijn, weet eigelijk niet goed hoe het allemaal geregeld zal worden doordat ik bij Paul wwoof. Maar ik zou het doodgraag doen, is echt iets voor mij. En Archie heeft beloofd me te leren scheren (zijn zoon is Australisch kampioen bij de jeugd, dus hij is wel een vrij goede leermeester vermoed ik) wat nog leuker zou zijn. Is wel een zeer harde stiel voor je lichaam. Ach dat zien wel nog wel, en moest ik een 6 weken durende course volgen om wool handler te worden (diegene die de wol kwaliteit beoordeeld) zou ik nog meer verdienen!! Maar zo ver ben ik nog niet, eerst hopen op deze job en dat Paul het ok vindt anders moet ik stoppen bij hem en terug in m'n autotje slapen. Vind het daar echt wel leuk, de 2jongens zijn ook tof en het is wel een leuke ervaring. En ik doe geen geld op:) De arm ziet er ok uit, nog erg rood en dik maar het doet al minder pijn.. Vannacht moet ik iets met m'n dikke teen gedaan hebben (laatste dag scheren = naar de pub met de scheerders en Thys, erg leuk, vooral erg laat en vrij zat) die nu paars ziet en gezwollen is. Dacht eerst dat hij gebroken was maar kan hem toch een beetje bewegen. En heb nog nooit iets gebroken dus weet niet hoe dat voelt.. Tja, lomp geboren vermoed ik. Heb wel erg veel gedansd gisteren met muziek uit de jubox. Zalig gewoon.. Moet er stilletjes vandoor, begint te schemeren (is wss al te laat maar ja) en moet nog koken voor de 'boys' (kip in de oven met patatjes) Dikke kussen!! tot gauw hopelijk!!!! En nee mini heb nog geen crash gehad (Thys heeft gisteren wel drie kangeroes geraakt, maar gelukkig niet met mijn auto:)) Bye!!!
Hi iedereen!!! Enkel om te zeggen dat alles goed is, zit dus op Pauls place nu, heeeel veel werk en geen gsm ontvangst of internetbereik. Moet terug aant werk bijna, is schapenscheertijd tijd, al 2 dagen 13 uur gewerkt!! is superleuk, en verdient heel goed dus ben aan het denken om hier ergens job als shed handler te zoeken = als de scheerders klaar zijn, de wol oprapen (op een vrij moeilijke manier, veel training voor nodig) en die dan uitgooien op een soort tafel die ronddraait en de slechte stukken eruit halen. Vreemd genoeg ben ik dus echt wel goed volgens de scheerders en Paul (die zeer zelden complimenten geeft!!!, meer daarover later) Nog 220 schapen te gaan morgen, vandaag de shed opkuisen en de sheeps terug in de paddack laten tot morgen omdat ze al 2 dagen zonder drinken zitten.. Normaal krijgen we wel een halve of driekwart day vrij na deze hectische dagen en dan ik een heeel lang stuk schrijven over al dit!! En mooie foto s doorsturen! Oh ik haat querty toetsenborden!!!!!! Dikke zoen ( oja ik ben ook al gewond, heb een 2cm dikke ijzeren pin in men arm gekregen en is ontstoken nu...0 Moet er vandoor!! Bye cowboys (ik zie er echt wel zo uit nu:)) xxxxx
ps: alles gaat dus goed he, enkel heel veel werken!! ps2:mam en fis, ik probeer zo snel mogelijk is te bellen
Jaja, weer maar eens verandering van de plannen. Door hier wat conversaties te voeren (soms gebeurt dat wel ja), heb ik dus ontdekt dat als je fruitpicking wil doen, je eigenlijk steeds via een 'contracter' gaat. Iemand per regio die de jobs voor je uitzoekt en je in een huis plaats en daarvoor dan een commissie opstrijkt. Waardoor je zelf dus echt bitter weinig overhoudt. Zeker hier in Mildura wordt blijkbaar vooral zo gewerkt.
Waardoor ik dus vrijdag dan toch naar een wwoof plek gebeld heb. Had een hele lijst aangemaakt van mogelijke 'kandidaten' om naar te bellen en bij de 1e had/heb ik al bijna geluk! Het bevindt zich op Kangeroo Island, het tweede grootste eiland van Australië. Het bevindt zich 560 km van Mildura en ligt schuin onder Adelaide. Het heeft maar rond de 4000 inwoners die vnl van schapenteelt leven. Er zijn ongeveer 20 Conservation en National Parks. De plek waar ik naar belde heet Paul's Wildlife Sanctuary en het zou dus vooral gaan om dieren verzorgen, wat huishoudelijke taken, met de toeristen praten,... Het enige 'probleem' is dat er momenteel al 4 mannelijke wwoofers zijn, maar 1 zou binnekort terug naar Amerika moeten. De vraag is alleen wanneer. Paul ging me vandaag terugbellen. Klonk als een zeer vriendelijke man aan de telefoon, z'n vrouw is net bevallen en dan is er nog een 5 jarig dochterje. Klinkt echt wel fijn. Je moet maar is naar hun website gaan kijken: www.paulsplace.com.au Hoe dan ook zou er vanaf 10 - 15 december wel zeker werk zijn. Vandaag ga ik dan gewoon richting ginder rijden (rit van 12u volgens Google!!), met een overnachting ergens onderweg. Als het zo is dat ik pas rond de 10e kan beginnen, bel ik de andere wwoof plekken op het eiland waar ik dan miss een weekje ofzo kan werken. Paul vroeg hoelang ik kon blijven, waar ik geen idee van had, maar blijkbaar heeft hij het liefst dat mensen ongeveer een maand blijven of langer. Goed voor mij als het leuk werk is!!
Zo, erg veel valt er niet meer te vertellen, behalve dan dat ik klein beetje ziekjes ben, en ik ook maar niet van m'n bloedend tandvlees afgeraak. Ik wacht nog 1 week (mm lekker elke dag spoelen met Listerine) en dan moet ik toch echt naar de tandarts.. I hate dentists..
Nu spring ik in de douche, dan m'n auto wassen (door de storm eergisteren en gisteren zijn m'n ruiten bijna ondoorzichtbaar geworden van het vuil en modder) dan grote tankbeurt en off I will be again!!
(26 nov geschreven, gisteravond): Bijna 22u, zittend op de achterbank van de Commo-biel, Jack Johnson het beste van zichzelf aan het geven (dankjewel Picolas), op de Buragoona Riverside (the Murray River) Campside. Heel lekker eten gemaakt (varkenslapjes, boontjes, patatjes, roma tomaatjes, veel look, ajuin en vooral Portugese piri piri (ik werd er gewoon naar toegezogen in de supermarkt:))
Job is op niets uitgedraaid, blijkbaar enkele misverstanden aan de telefoon en waarschijnlijk 1 a 2 weedplanten teveel voor de man die ik aan de lijn had eergisteren.. Zeer vreemde snuiter.. Ben er nog steeds uit wat z'n taak/job nu juist is..
Gisterochtend dus zeer dapper vertrokken, Hit The Road Jack heeft bijna de hele rit in m'n hoofd gespeeld, rond 9u30 uiteindelijk vertrokken(George bleef maar praten en filmen) ,destination Mildura. Had de route uitgestippeld via Google en de kaarten (1 van Victoria en 1 van New South Wales aangezien ik heen en weer peddelde tussen de twee staten) en het was wel de route met het minst aantal kilometers maar de conditie van de weg was niet altijd even optimaal. But I did have fun!! Heb ongeveer 50km op een dirtroad (tegen 50/u) gereden, op weg naar een toch vrij 'grote' stad hier in de 'outback'. Niemand te zien, just dust and the road ahead.
Een job aangeboden gekregen in een wegrestaurant/tankstation 180 km van hier, ik vermoed dat het Grieken zijn. Denk wel dat er een klein reukje aanzit, misschien een andere visie ivm werk. Tja, als ik echt hopeloos word (wat er beetje op begint te lijken), kan ik het nog altijd in overweging nemen he:)
Hier aangekomen (rond 18u) de man gebeld die mij de dag ervoor gebeld had, maar geen antwoord. Uiteindelijk berichtje gestuurd dat ik een slaapplek ging zoeken en dan plots telefoon! Gemompel en gemurmel alom maar uiteindelijk dan toch kunnen afspreken vlak achter de brug waarover je Victoria binnenrijdt en Mildura. Blijkbaar
wist hij niet dat ik gisteren al ging aankomen (wat ik heel duidelijk gezegd had!), maar het was geen probleem. Na wat gemompel naast de auto, achter hem en z'n Vietnamese? vriendin gereden op weg naar een 'huis' een paar kilometer verder. Daar bleken dus nog 4 anderen te zitten (Duitse meisjes, sehr toll, een Fransman en een Ier). Helemaal niets voor mij dus, gemaakt leuk doen (de meisjes waren echt een ramp zonder overdrijven). Ik vermoed dat Larry (de vreemde snuiter) een soort contactpunt is voor de omgeving hier en dat hij de jobs uitzoekt (contracter denk ik dat dat heet). Toen ik zei dat ik de dag ervoor een job alert had gekregen (goed betaald dus vandaag gesolliciteerd), zei hij dat ik dat beter had aangenomen, omdat de wijn job hier echt zeer slecht betaald is. Plus dat je ook nog is huishuur moet betalen om in het krot te verblijven. Heb dan gisteravond maar direct besloten dat ik niet ging blijven.
Vanochtend vroeg dan maar weggeglipt, braaf een centje achtergelaten bij de Fransman die al op was, op zoek naar iets anders. Aangezien het hier echt pijpenstelen regent (very nice) was en is er geen werk de komende dagen dus was iedereen 'thuis'.
Eerst dan maar hopeloos verdwaald in de outskirts of town, vertrouwend op m'n orientatie uiteindelijk de weg terug gevonden naar de brug en daaronder koffie gezet, in de verte gestaard en veel nagedacht. Op zoek gegaan naar een internetcafe (wat me toch enkele uren gekost heeft om het enige! hier in de stad te vinden) en gevonden en daar dan enkele uren doorgebracht, op zoek naar een andere job.
De usb stick voor het internet werkt dus nog altijd niet, heb een Optus shop gezocht maar niet gevonden. Ik geraak gewoon niet geregistreerd aangezien ze geen adres aanvaarden (heb zelfs dat van George geprobeerd) en je je moet identificeren via rijbewijs nr (enkel Australisch!?) of paspoortnummer (idem rijbewijs). Vreemd allemaal.
Dan maar besloten ipv de auto ergens te zetten en te daar vanavond te slapen, een camping te nemen waar ik elektriciteit heb (frigo). Dan m'n Wwoof boek uitgeplozen (Willing Workers on Organic Farms, vrijwilligerswerk in ruil voor onderdak en eten, nooit voor echt lang, wel goed als je een slaapplek zoekt en eten..), zeer veel plekken gevonden, maar dan toch besloten te wachten tot morgen. Misschien heb ik wel respons (je kan dus niet bellen naar de werknemers zelf, je moet naar Travellers at Work bellen en zij kunnen eigelijk enkel zeggen of de job nog ongoing is. Email komt wel rechtstreeks bij de werknemer terecht, daar ben ik dus op aan het wachten). Als er morgen geen antwoord is voor de middag van de betaalde jobs, ga ik gewoon bellen naar de Wwoof plekken die ik gevonden heb (eigenlijk moet je voor 8u of tussen 18u-20u bellen). Moet gewoon iets te doen hebben, haat het echt om doelloos rond te hangen.
Ach ja. Er zal wel iets uit de bus komen zeker. Heb zelfs gesolliciteerd voor een aupair betrekking, wil dus wel zeggen dat ik half hopeloos ben.
Auto is echt in orde, enkel ruitenwissers moeten vervangen worden, maar dat zal moeten wachten tot er centjes binnenkomen. Is hier echt gezellig vanachter nu, al zeg ik het zelf:) Gordijntjes naar beneden, led lamp brandt, benen omhoog op de frigo met glaasje wijn en sigaretjes. Ga me geen zorgen meer maken vanavond, dat is voor morgen. Weer nieuw boek gekocht vandaag, twee eigelijk:) Julliet Marillier en eentje van Jack London. Lets enjoy the peace and quite of the backseat...
Lieve vriendjes, ik post dit morgen, maar wanneer de volgende keer zal zijn dat ik iets kan schrijven weet ik niet. Lets find out where the road takes me!!
Dikke zoenen van een zelfverklaard dapper meisje!!
Pitza
Zo, dat was dus gisteren. Al fijn dagje gehad vandaag, auto opgeruimd (jaja), gedoucht, al een grote wandeling langs de rivier gemaakt. En nee, er is dus geen antwoord VAN GEEN ENKEL - NADA -NOPPES :) jobje. Adem in, adem uit, alles onder controle hoor. Heb dan maar een avond bijgenomen op de camping. Heb er al een vriend, een zeer oude man (met lange witte baard, lijkt echt op de Kerstman:)) en z'n vrouw. Wel leuk aan de oever zo.
Nu net gesolliciteerd voor een job op Bathurst Island, een aboriginal community, bij een Australisch koppel als aupair voor hun 3 jonge kinderen. Straks bel ik wel sowiso naar de Wwoofer plekken, doe dan wel niet veel geld op hier, kan hier niet eeuwig blijven he.
Net ook naar de bank geweest, m'n kaart is dus ergens verloren gegaan (gebeurd dus blijkbaar wel vaker bij dat kantoor in Sydney) en de vriendelijke staf van deze Nab bank gaat het in orde brengen ('oude' annuleren en nieuwe bestellen). Ja jongens..
Ok, ik laat jullie, normaal post ik nu wat fototjes, en kunnen jullie weer even verder!!
Had gisteravond een zeer lange tekst getypt en toen ik op toevoegen klikte, was de internetverbinding weggevallen.. Het was al bijna 1u dus moest dringend gaan slapen (eruit om 6 vanmorgen!) en heb nu geen tijd meer om een even lange gedetailleerde te fabriceren... dom dom dom, ipv een kopie te bewaren.. Er is wel het 1e stuk dat ik wel had opgeslagen, hier komt het:
Vooraleer ik het nieuwe nieuws mededeel, kleine update van Melbourne! Donderdag was het hier dus ongelooflijk snikheet zoals ik toen schreef, maar ipv na regen komt zonneschijn, was het ditmaal na zonneschijn komt regen. We hebben dus 2 dagen lang uitgebreide douches gekregen. Zondag heb ik zelfs m'n jeans en dikke fleece bovengehaald (kan ook klein beetje aan de kater gelegen hebben,dan heb je altijd zin om je wat in te duffelen he:), hoewel het nog wel meeviel) want er was niet alleen regen ook een ijskoud windje.
Maar ik zal beginnen bij vrijdag. Pia stond hier een uur te vroeg, zij was er zeker van dat ze half 5 had gezegd, ik was ervan overtuigd dat het half 6 was. Tja, dan heeft ze Ben verwittigd dat we een halfuurtje later zouden zijn. Waardoor ik dus toch de kans kreeg om een douchje te nemen en dan eindeloos te wachten op Mevrouw Devriendt, waarna we recht naar de DriveThrough Bottle Shop (echt iets grappig, erg Amerikaans, een soort winkel waar je met je auto doorheen rijdt en dan komen ze opnemen wat je wil en betaal je vanuit je auto. Heb het zelf nog niet gedaan, ik stop de auto ernaast en loop dan gewoon binnen, wat wss niet echt de bedoeling is..) gereden zijn om het einde van haar werkweek te vieren. Daar 4 ColdTurkeys besteld (bourbon met cola) en dan in haar voortuintje gaan wachten op Ben. Pia had haar kussen dus al klaar om de 4u lange rit te slapen, ik al in paniek dat ik heel die tijd alleen met Ben vooraan moest zitten en een conversatie moest voeren. Zodra we dan de Hume Highway opreden, is ze idd gaan liggen, maar gelukkig na een halfuurtje weer rechtgekropen. Ik dacht even dat het miss was om mij te redden, aangezien er doodste stilte heerstte, maar nee, ze wou gewoon stoppen aan de eerste beste pub. Dat heeft zich dus enkele malen afgespeeld (stoppen aan een pub, arme Ben, die niets mocht drinken en dan met twee giechelaarsters in de auto). Na 3 maal heb ik forfait gegeven, wegens een zeer kleine blaas en het niet zo erg leuk is om te vragen aan iemand die niets zegt (lijkt wel wat op mij:), nadien te weten gekomen dat hij gewoon erg stil is in de auto om zich te 'concentreren?') om de auto aan de kant te zetten. Er dan eindelijk geraakt en nog enkele stops rond 23u30.. Daar Ziegfried aka Zigi ontmoet (zijn vader) en Tyson (18 jarige collega van Zigi, zeer grappige jongeman, nogal onverstaanbaar, zeer in paniek ook omdat z'n vriendin miss zwanger is ?doe dan toch gewoon een test zou ik zo zeggen)
Dat was het dus, er was nog veel meer!!! ach ja, niets aan te doen, zodra ik in mildura ergens internet vind, worden jullie geupdated!
Het is dus eindelijk zover, morgenochtend rond 8u vertrek ik 'to the real Australia' zoals George zich graag wenst uit te drukken. Had sowiso al besloten morgen te vertrekken, maar het plan was eigenlijk richting Queensland. Toen ik dan gisterochtend boodschappen ging kreeg ik een telefoontje uit Victoria. Had vorige week een deel sollicitaties doorgestuurd en dit was dus de 1e respons. Farmwork in Regional Victoria. Blijkt dus in Mildura te zijn, ongeveer ter hoogte van Adelaide naar boven. Het zou op een vineyard (wijngaard) zijn, maar voor de rest weet ik er niet echt veel van. We zien wel, een job is een job en het geld is meer dan welkom!! Ik vertrek nu dus binnen halfuurtje ongeveer, plan was tegen 8 te vertrekken (is 7u rijden.. en dan nog even verkeerd rijden incalculeren), maar is natuurlijk (typisch) niet gelukt. Nog een laatste douche nemen en off I go!! AribaAriba George is erg triest, hij kan het precies nog niet goed geloven, hij blijft ook zeggen dat we kerst samen moeten doorbrengen, wie weet lukt dat wel. What will be, will be (wat ben ik toch filosofisch in de morgen nee? :)) Is wel tijd dat ik hier vertrek, George is ongelooflijk lief maar het is niet altijd even makkelijk om met een oudere man samen te leven.. Zo kindjes, ik ben er vandoor, ik hou jullie op de hoogte. Hopelijk kom ik weer niet in een of andere kinderarbeid plek terecht, maar dat zal dan toch zo zijn voor eventjes.. Hele dikke kussen en de mussen heten hier Sparrows (vond niet direct een rijmpje)!!! Jullie allerliefste Zita the Crazy Pita aka Texas CowboyRanger!!!!
Hittegolf, zandstormen en vanavond naar Melbourne!!
Hidyhow winterlandje! Zoals vermeld in de titel is het hier echt verschrikkelijk warm! Gisteren 42 in de schaduw, vandaag iets beter, maar nog altijd erg warm en drukkend! De warmste novembermaand sinds de metingen gestart zijn 150 jaar geleden!! Beter dan de koude niet? :) Gisteren meegedeeld aan Uncle G dat ik volgende week vertrek, hij kan er maar niet op zwijgen dat ik voorzichtig moet zijn, maar vooral dan dat hij zijn kok kwijt is. Heb elke x dat ik kook al wat extras gemaakt om in de vriezer te steken, dus hij kan wel even voort. Daarnet een mailtje gekregen dat er fruit picking werk is in Victoria, net 'cv' weer doorgemaild en afwachten maar. Van de paardjes en het Sintjanskruid nog steeds geen reactie. Miss moet ik gewoon dapper zijn en opbellen ipv een mail te sturen. Kleine meisjes moeten toch ooit is groot worden he:) maar ik telefoneer gewoon echt niet graag.
Gisteren ook een immense zandstorm gehad (op uitstap met George naar Mitta Mitta), leek echt alsof we in het midden van een bosbrand zaten! Welke ook talrijk aanwezig zijn in de nabije omgeving en de rest van het land! Wel een paar mooie foto's van kunnen nemen (zie facebook). Normaal ging ik met Pia naar de 'pub' vanavond, maar de plannen zijn gewijzigd. Een vriend van haar (Ziegfried, hierheen verhuisd toen hij 12 was) is een trucker die momenteel in Melbourne zit. Hij heeft het weekend vrij dus heeft haar uitgenodigd dit samen door te brengen aan het strand daar. Zijn zoon pickt ons dus straks op (om half 6) en dan op naar Melbourne (dikke 4u rijden) tot zondagnamiddag. Ben al helemaal opgewonden door het idee eventjes weg te zijn uit Lavington en de kust te zien!! Uncle G was niet zo heel blij, en heeft me (on)bewust een tijdschrift achtig iets gegeven over Shark attacks aan de Australische kust. Hierbij beloof ik plechtig niet te gaan zwemmen in de niet bewaakte zones zonder haai-netten (delen van de kust zijn 'beveiligd' door ijzeren dwanghekken in de oceaan)!!
Het zal wel leuk worden vermoed ik. Hoop alleen dat Pia niet teveel afdwaalt met Ziegfried zodat ik alleen achterblijf met zoon Ben. We zien wel, zoals ze hier CONSTANT zeggen: No Worries Mate!
Voila, dit was de korte update (geschreven gedurende een zware oorlogsvoering met de TALRIJK aanwezige vliegen die rond cirkelen, dan nog liever 1 haai dan 20 triljoen vliegen!!!!!!!!!!!) grapje..
Het is een aantal dagen geleden sinds de laatste update en er is toch wel heel wat veranderd. Vrijdagochtend ben ik braaf opgestaan en gaan werken. Om half tien was het blijkbaar al gedaan en stond Mickael (de verantwoordelijke) daar met gele envelopjes. Had niet direct door wat het was maar het bleek dus een cheque te zijn. Weten jullie wat ik zei hoeveel ik ging verdienen? Vergeet dus alles wat ik daarvoor verteld heb. Dit klein mormeltje dacht dus dat dat wat er werd opgeschreven als je de bakjes inlevert, het aantal dollar was dat je verdiende. Oh nee!! Het was gewoon het aantal bakjes dat je geplukt had!! Driedubbele kip die ik ben.. Ipv eerst mezelf ervan te verzekeren dat dat het bedrag zou zijn dat er betaald werd, ging er ik gewoon van uit dat het zo was. Weer een les geleerd. De traantjes stonden wel half in m'n ogen op weg naar de auto, daarna kwam de boosheid en in de namiddag ben ik al mokkend in slaap gevallen. Uiteindelijk verdiende ik dus maar 0,38 dollarcent per bakje (0,24 eurocent) waar dan nog is de taxen afgingen. Wat het een kleine 106 dollar maakte voor die 4 dagen werk. En ik was zelfs nog niet ingeschreven! Waardoor hij eigelijk niet eens het recht had om daar nog is tax vanaf te houden. Oja, ik ben dus gestopt Dat was ik nog vergeten te vertellen. Op zich was de betaling niet schandalig slecht, het was vooral dat ik bijna 50 dollar aan bezine opdeed en dus de helft al kwijt was. En met die drie weken werk had ik dus niet veel overgehouden.. Vrijdagavond ben ik dan met Pia een paar pintjes gaan drinken in de lokale pubs (te voet!!:)) en zij raadde me ook aan ermee te stoppen. Voor m'n gesprek met haar dacht ik eigelijk nog een even verder te werken, maar dan had ik een volle week moeten doen (omdat we pas op vrijdag betaald werden) en nog meer benzine verbruiken. Toen ik dan vrijdagnacht (rond half 1 dus niet echt nacht nacht) thuis kwam, is George opgestaan met het gedacht dat ik er om half 5 uitmoest. Z'n goed gedacht van mij had bijna een serieuze deuk gekregen:) Heb het nieuws dan medegedeeld onder het genot van een noodlesoepje uit een potje (had nog niet gegeten savonds).
De volgende dag ben ik dan op een tripje vertrokken naar Mount Buffalo National Park. Eerst naar de winkel voor wat eten en een flesje wijn en wat pintjes. Ongeveer 2 uurtjes rijden van hier en gesitueerd in de Australische Alpen. Echt prachtig. Ik had overdag de camping bovenop de berg geboekt (1370meter) en rond het middaguur dan maar vertrokken. De weg naar ginder verloopt langs de strawberryfarm en toen ik langs het wegje waar ik normaal moest inslaan reed, heb ik zeer kinderachtig m'n tong uitgestoken en de muziek wat luider gezet (Daniella Mercury, Braziliaanse muziek: echt perfect om m'n klein vakantietje te beginnen).. Dankzij de kaart ben ik de weg niet verloren en er nog vrij snel geraakt. Maar dan: de weg naar de top!! Heb echt een paar maal gedacht om ergens te keren (wat natuurlijk niet mogelijk was). Weet je nog Margaux, deze zomer toen we dat kerkje gingen bezoeken (Monte'Alto) in Portugal en ik moest rijden? Wel, vermenigvuldig dat met 6x ofzo en dan ben je nog niet op de top. Plus het feit dat het een automatique is mijn auto, je kan wel inbeelden dat ik wat gezweet heb. Vooral dan in de haarspeldbochten!!! Maar ik ben er geraakt, en de auto ook. Het was echt ongelooflijk prachtig. In Thailand heb ik ook een viertal dagen op de top van z'n 'tafelberg' gekampeerd en het was wel wat vergelijkbaar. Prachtige vergezichten, verschillende vegetatie naarmate je stijgt. Echt de moeite. Eens boven de camping gevonden die wat verstopt lag, de auto geparkeerd en m'n lunch uitgestald op een dekentje. Na amper een tiental minuten gezelschap gekregen van een eend (die ik toepasselijk Ducky : NCIS hihi) heb gedoopt, een kraai (echt enorm!) en een triljoen vliegen die eruitzagen als dazen maar enkel rondvlogen en niet beten. Het gezoem dat ze produceerden had wel wat weg van een enorme bijenkolonie. Toen ik m'n gsm bekeek had ik blijkbaar een oproep gehad van Pia en een smsje daarna dat ze ook wilden (zij en Audrey, de dochter van haar broer) komen. Pia was oorspronkelijk van plan geweest mee te gaan, maar had dan besloten toch maar thuis te blijven om wat werk te doen en de dag erna met George naar Bright te komen (dik halfuur rijden van waar ik zat, een zeer populair en pitoresque alpinestadje) rond het middaguur. Maar natuurlijk geen ontvangst daarboven dus niets aan te doen. Toen ik dan een uurtje later (eerst m'n auto opgeruimd, jaja ik slaag er zelfs in om amper vertrokken al een puinhoop te maken:)) op weg was naar het meer was, dat vlak naast de camping lag zag ik in de verte een rode auto komen aanrijden, net zo een als Pia heeft. En ja hoor het waren ze. Luid toeterend en zwaaiend, alle drie in een deuk van het lachen toen ze naast me kwamen rijden. Aan de voet van de berg is een klein kantoortje, en daar had ze gezegd dat ze haar nichtje zocht die die avond op de berg zou camperen. Ze heeft niet moeten betalen (No worries mate had de ranger gezegd) en werd doorverwezen naar mijn site nr 31. Iets nadat ik vertrokken was, had ze beslist dat ze geen zin had in kuisen/strijken/koken/... en had ze Audrey opgetrommeld om te gaan camperen. We hebben die namiddag wat rondgereden (goed idee van haar want het is daar echt gigantisch - ik was van plan het te voet te verkennen, was dan wss verdwaald in de bossen in het midden van de nacht) en vanaf de parkings wat kleine wandelingen gemaakt. Rond 19u teruggekeerd naar de kampplek en daar dan gekookt op onze brandertjes met enkele glaasjes wijn en een overdaad aan vlees en aardappelsla die Pia had meegebracht. Ik heb mijn bijdrage gedaan door look toe te voegen aan het vlees. Natuurlijk waren de bromvliegen nu met een dozijn triljoen aanwezig, op een gegeven moment hadden we zelfs moeite elkaar te verstaan door het gezoem!! Daarna een lekker warme douche genomen en ik de auto in en zij in hun mini tentjes (matje in een tent, voor 1 persoon). Mijn eerste nacht in de auto was wel fijn, genoeg plek, maar moet dus nog wel een soort matras of dik deken vinden voor onder mij te leggen, want dit is net iets te hard. Enkele keren wakker geworden die nacht door de nogal vreemde geluiden die uit de 'bush' kwamen (alsof er een regiment olifanten voorbij denderde!) en door de koude. Wel leuk om is nog is kou te voelen, ook al klinkt dit raar. Rond half zeven zijn we dan opgestaan doordat het stilletjes begon te regenen (ik lag wel lekker droog in de auto maar zij niet). Mijn oorspronkelijk plan was om er nog een nacht te blijven, maar doordat ik had afgesproken om te skypen met het thuisfront savonds en ik geen ontvangst had om via sms iets te laten weten, besloot ik om even mee naar Bright te rijden en terug naar de berg te keren. De afdaling heeft ongeveer drie kwartier geduurd. Bijna aan de voet van de berg heb je een klein parkingetje vanwaar je naar de Ebenezer Waterfalls kan wandelen. Deze plek wordt ook wel Ladies Bath genoemd, waarom heb ik niet ontdekt. Ijskoud bergwater dat naar beneden valt en zo een prachtige plek creeert. Waar we dan rond kwart voor 8 sochtends maar een plonsje hebben gedaan :) Wel goed om volledig te ontwaken!! Bright is wel een fijn stadje. Erg toeristisch, enkele hele mooie winkels en een riviertje waar je in kan zwemmen met helder water. Pia en Audrey zijn rond 9u huiswaarts getrokken en heb ik besloten om toch maar in Bright te blijven aangezien ik wat tegen de beklimming opzag om terug te keren. De rest van de dag heb ik gewandeld, wat gezwommen, veel gelezen, gekookt (pasta uit een pakje, met eigen inbreng van wat basilicum en pijpajuin), een klein concertje bezocht (waar ik een Belgisch witbier gedronken en veel te veel betaald heb) en echt vakantie genomen.. Tegen de avond toe had ik een melancholisch buitje, teveel nagedacht over de zin van alles en verlangde ik gewoon erg hard naar huis. Ach ja, dat zal waarschijnlijk nog wel meer gebeuren. Heel erg veel dank aan de lieve vriendjes en de familieploeg thuis om bemoedigende woordjes te spreken door de telefoon! Toen ik dus met Kiki aan het bellen was, gebeurde er plots iets zeer onverwacht. Nadat ik al een tijdje tegen George en Pia aan het zeggen was dat ik zo graag eens een kangeroe wou zien, sprong daar, aan de rand van het (vrij kleine wel) 'stadscentrum' van Bright een KANGEROE over de parkeerplaats waar ik stond!! Zomaar, uit het niets!!! Dacht eerst dat ik halucineerde, dan ik misschien zat was, maar maar nee hoor, het was gewoon een kangeroe die op z'n gemak naar de rivier sprong op enkele meters van mij. Ben er dan maar achter gelopen, al m'n spulletjes lagen nog op de tafel en met kiki nog aan de lijn heb ik de achtervolging ingezet. Maar dat was natuurlijk verloren moeite. Men lief zusje vroeg daarna nog of ik een foto had kunnen nemen, maar nee dus, hij of zij was al weg voor ik er nog maar een goede blik op had kunnen werpen. Die kans komt nog wel. De nacht was vrij rustig, enkel een bende jongeren die vrij rakelings langs de auto gepasseerd zijn en dingetjes riepen en lachten (miss toch wel even beetje 'bang' geweest, de ramen stonden open en de parkeerplek waar ik stond was toch wel wat afgelegen en natuurlijk stond ik in het donkerste stuk geparkeerd.. Maar niets speciaal voor de rest. Was rond 6u al wakker van het eerste licht (moet toch echt een soort gordijn vinden, denk erover om gewoon een groot laken over de auto te smijten als ik ga slapen en daar wat knipwerk in te doen, het idee begint langzaam vorm te krijgen), een ochtendwandeling gemaakt langs de rivier, koffie gezet en dan beginnen kijken waar ik die dag naartoe kon gaan. Het is dus weer Beechworth geworden (waar ik het museum van Ned Kelly wou bezoeken: dat natuurlijk typisch uitzonderlijk GESLOTEN was gisteren..). Ben dan maar een tweedehands boekhandel binnen gestapt waar ik 7 boeken gekocht heb voor 16 euro. Goed gedaan he. De man van de boekhandel vond me erg leuk. De meeste mensen stappen dan ook buiten met maar 1 boek ofzo.. Tja. De 1e is al bijna uit. Dan nog is naar Hume Dam gereden (het enorme meer), waarvan ik de 1e dag dat ik hier was maar een miniem stukje had gezien. Daar 1 pintje gedronken en wat gelezen in m'n net verworven boek en dan huiswaarts naar George gekeerd. Op tijd gaan slapen (mmm bed en douche) en er vroeg uit vanochtend om werk te zoeken. Heb m'n solicitatiebrief naar 2 jobaanbiedingen gestuurd, allebei in New South Wales in de buurt (wel, toch een 400km) van Sydney. De 1e zou ik het liefste doen: groom (stalknecht) for horses: hier komt de advertentie: "Located in the Hawkesbury Valley at Ebenezer. We are looking for a groom to feed, rug & general care of 15 horses. Riding experience preferred but not essential. 6 days a week - explore the region for the 7th! Wage - $150.00 per week cash Full board included with job (= accomodatie en drie maal per dag eten) Options to ride, compete & train for the right person Hours are 7am-12noon and 3pm-6pm (flexibility required) Family, friendly atmosphere Calm, obedient horses This advert is an ongoing position - we take backpackers for as little as 1 month so please enquire as if it is not available at the moment it will be soon!" Dit is de tweede, ik vermoed dat het gaat om Sint-Jans-Kruid. Lijkt ook wel ok en zou maar voor 5 dagen zijn. Het enige wat beetje raar is in deze advertentie is het herhaaldelijk gebruik van 'unique person'. Heb toch maar gesoliciteerd, je weet maar nooit: "I need 3-4 people to help me harvest the medicinal herb, St Johns Wort. I pick it growing wild in the Bathurst/Lithgow region of NSW. This is a unique opportunity for unique people. The work will be for 5 days from 25th Nov to 29th Nov. The work is hard, physical, hot and sweaty. You will be using a sharp tool which can do damage if not used properly so you must be sensible and co-ordinated. Female or male doesnt matter, you just need to be somewhat tough. No sissys! I pay $1.50/kg and pick between 10-20kg an hour. The quality of picking will vary as it grows wild, so budgeting on 10kg/hr is best (you will get more if you work hard). Everything else is a bonus. You dont need transport whilst here and accommodation is free in my house. You need to provide your own food but I live close to the centre of Bathurst with supermarkets and also the pool! Important after a hard days picking. Work is from 7am to 12-1pm. If it is raining, no work. You will need to catch a train to Lithgow on the afternoon of the 24th of November and I can drop you back Sunday (29th) afternoon. This is a chance to make some good money and see a part of Australia that not many other backpackers do. I will look after you and make sure your stay is worthwhile, but you must be hard worker. You will see some spectacular scenery and some real Aussie wildlife like kangaroos, echidnas, black cockatoos, lizards and maybe even a snake (Ive never seen one up close when picking). Cherry picking season is also on nearby if you want to stay, or just eat lovely cherries real cheap! It is a unique experience. You must be a unique person!" Zo, we zien wel wat er uit de bus komt. Hopelijk wel snel, want heb nu toch wel genoeg zien van Lavington. Vandaag waren Pia en Audrey hier even en Audrey's mum had miss ook wel een job voor mij bij vrienden van haar op een farm in Queensland. George was direct erg enthousiast want zo zou ik toch 'in the family' blijven. Klinkt erg fijn (en Audrey zei ook dat rond de 15dollar/u verdient), maar dan zou ik ook weer bij Theresa (de mama) verblijven en voel nu ergens toch de drang na 2 weken bij George om is m'n eigen ding te beginnen doen. Hopelijk krijg ik dus antwoord van de paardjes en anders zien we wel. Hij is ook herhaaldelijk aan het zeggen dat het fijn zou zijn om allemaal samen Kerst te vieren, maar dat zie ik niet echt zitten. Dan zou ik hier nog een maand moeten blijven. En ik wil wel wat is van Australia zien !! :)
Voila, dit was het. Zie net dat ik enorm veel geschreven heb, maar de avonden kunnen hier soms wel lang zijn.. Had dan ook veel te vertellen he. Ik hou jullie op de hoogte!!! En nog is een heeel gelukkige verjaardag voor m'n koraalvisje!! Dikke kussen en je ziet hier veel vliegende mussen!! :) Zita
Voila 2e dag ook overleefd.. Hoewel ik nog amper kan rechtstaan uit een stoel en m'n rug voelt alsof hij op 10 verschillende plekken gekraakt is. De spiertjes hebben gewoon wat tijd nodig om te wennen. Hoe mensen dit het hele jaar door kunnen doen snap ik toch niet hoor. Dan ben je kreupel tegen dat je 30 bent. Misschien zijn andere vruchten wel iets minder veeleisend dan de beitjes waar je constant gebogen staat en heel de tijd door je benen buigt. Ach, het is maar tot 6 december ongeveer (Sinterklaas kado = centjes die ik dan zal krijgen!!) en als ik elke dag dit bedrag ongeveer verdien heb ik toch een 3000 dollar (1900 euro ongeveer) Niet slecht voor 3 weken werk toch? Vandaag 112 dollar verdiend, iets minder dan gisteren maar we zijn ook wat vroeger gestopt. Heb dus ook ontdekt (zita het grote rekenwonder) dat je per bakje dat je plukt 1dollar verdient:) Daar heb ik toch wel heel de nacht moeten op rekenen. Op een uurtje tijd verdien ik dus (ook vanacht berekend:)) ongeveer 18 en een halve euro. Yihaa, het is het dus wel waard! Vanochtend heb ik wel gesnoesd, al was het maar 3 minuten. Fijn weetje he. Weet niet meer wat schrijven dus ga het hierbij laten en nog even met Uncle G naar Iceroadtruckers kijken op tv (wat hij zeer interessant vindt..) Kus en stap niet op de bus (inspiratie is wat zoek vandaag:)) xx Pita
Dat was ik nog vergeten te vertellen. Op zich was de betaling niet schandalig slecht, het was vooral dat ik bijna 50 dollar aan bezine opdeed en dus de helft al kwijt was. En met die drie weken werk had ik dus niet veel overgehouden.. 
