Geografie Oeganda of Uganda, officieel de Republiek Oeganda of de Republiek Ugandaligt in Oost-Afrika, midden op de evenaar engrenst aan Soedan, Kenia, Tanzania, Rwanda en Congo. De grens met Kenia en Tanzania loopt gedeeltelijk door het Victoriameer. Dit is één van de grootste zoetwatermeren ter wereld (ca. 68.000 m²). De oppervlakte van Oeganda is 236.040 km².. Al is het land over het algemeen vlak, de gemiddelde hoogte ligt rond de 1000 meter. Het hoogste punt punt is de Mount Stanley met 5110 meter. Taal De officiële taal van Uganda is het Engels. Daarnaast wordt er Luganda, Swahili en vele lokale talen gesproken.
Bevolking Het land telt elf verschillende inheemse bevolkingsgroepen. Hiervan vormen de Baganda de grootste groep, gevolgd door de Karamojong en Basogo. Daarnaast zijn er nog gemengde groepen en niet-Afrikaanse inwoners. De Pygmeeën wonen vooral in de bossen in het westen van het land. Religie
84% van de bevolking van Oeganda zijn christenen. De katholieke Kerk telt het grootste aantal aanhangers (41,9%), gevolgd door de Anglicaanse kerk van Oeganda (35,9%). Een minderheid van de bevolking is islamitisch.
Geschiedenis Over de oorspronkelijke bewoners van Uganda is weinig bekend. Aan het einde van de 19e eeuw kwam Uganda onder indirect Brits bestuur te staan en gedurende de eerste helft van de 20e eeuw werd een klassieke koloniale economie ontwikkeld, met voornamelijk cash crops (vooral koffie en katoen), aangevuld met gewassen voor lokale consumptie. Doordat de Britten vanaf eind 19e eeuw veel Indiërs naar Oost-Afrika haalden voor de aanleg van het Keniaanse en Ugandese spoorwegennet, groeide de Aziatische bevolkingsgroep flink.
In 1962 werd Uganda onafhankelijk van Groot-Brittannië. Uganda zou in de jaren na de onafhankelijkheid 8 regeringswisselingen kennen in 36 jaar, waarvan enkele gepaard gingen met zeer veel geweld. De instabiliteit van het land is door sommigen toegeschreven aan de enorme etnische verscheidenheid die Uganda kent.
De eerste regering van het onafhankelijke Uganda werd formeel geleid door president Mutesa, maar de uitvoerende macht lag in werkelijkheid bij premier Milton Obote. In 1966 nam Obote met behulp van het leger de macht over en benoemde zichzelf tot president. Protesten en geweld in Buganda werden door het leger, onder leiding van generaal Idi Amin, met harde hand onderdrukt.
In 1971 volgde een nieuwe militaire coup, nu door Amin. Zijn bewind genoot aanvankelijk de steun van de bevolking en de massale deportatie van Aziaten uit het land werd door vele Afrikanen toegejuicht. De populariteit van Amin nam echter snel af, net als zijn greep op het volk, dat hij probeerde te verdelen door de etnische tegenstellingen te benadrukken. Tijdens het gewelddadige bewind van Amin vielen naar schatting enkele honderdduizenden doden. Door interventie van Tanzania, dat het regime van Amin nooit erkend had, moest Amin het veld ruimen. Hierna volgden twee korte regeerperiodes die geen stabiliteit in het land brachten. Bij verkiezingen in 1980 kwam Obote opnieuw aan de macht als leider van het Uganda National Liberation Front (UNLF). Er brak weer een periode aan van zeer veel geweldaardigheden en binnenlandse onrusten. Volgens de meeste bronnen werden er door politie en leger zelfs meer slachtoffers gemaakt dan ten tijde van het Amin-bewind, ca. 500.000. Conflicten tussen de verscheidene etnische groepen in het leger leidden uiteindelijk tot het afzetten van Obote in 1985. Onderhandelingen tussen de verschillende partijen onder leiding van de Keniaanse president Moi, leidden tot niets. In januari 1986 greep de National Resistance Army (NRA), voorheen de Uganda Patriotic Movement, onder leiding van Yoweri Museveni de macht. Deze had tot dan toe als guerrillabeweging geopereerd tegen het bewind van Obote. Museveni werd de nieuwe president en vervult nog immer die positie.
Het noorden van Uganda wordt al 20 jaar geteisterd door conflict. De Lord Resistance Army (LRA) is een kleine rebellenbeweging met een cult-achtig karakter en zonder duidelijke politieke agenda. Het begaat voornamelijk misdaden tegen burgers, en ontloopt confrontaties met het Ugandees leger. Dit maakt het een moeilijk te bestrijden tegenstander.
In februari 2011 zijn terug verkiezingen in Uganda.
Ik denk eraan om toch één weekend voor mezelf te gunnen en zou dolgraag naar het Nationaal park Murchison Falls gaan.
Murchison Falls National Park is gelegen in het noordwestelijke deel van Oeganda en heeft een oppervlakte van 3860 km² . Het ligt op circa 6 uur rijden van Kampala en dankt haar naam aan de overweldigende watervallen die in het park te vinden zijn. Deze watervallen zijn uitermate spectaculair, de Nijl perst zich hier door een zes meter brede kloof in de rotsen en stort met donderend geraas veertig meter naar beneden. Per seconde stroomt er 360.000 liter water doorheen. Niet voor niets staat dit fenomeen bekend als de meest krachtige, natuurlijke stroming ter wereld.
De Nijl deelt het park in tweeën. Het meeste wild komt voor op het schiereiland, gecreëerd door de Victoria Nijl en Albert Nijl, in het noordelijke gedeelte van het park. Om deze reden worden game drives voornamelijk in dit gebied gemaakt. Olifanten, buffels, leeuwen, luipaarden, wrattenzwijnen en patas monkeys komen hier veelvuldig voor en tevens een grote diversiteit aan hertachtigen. Bovendien is Murchison Falls het enige park waar giraffen voorkomen, de Rothschild giraf. Langs het water zijn vooral nijlpaarden en krokodillen te vinden. Een ideale gelegenheid om deze van dichtbij te bekijken is door een boottocht naar de Murchison Falls te maken. De drie uur durende tocht gaat over een afstand van 17 km en eindigt bij de fameuze waterval. Voor een nóg beter zicht op de waterval is een wandeling naar de Top of the Falls aan te bevelen.
De Kaniyo Pabidi is een rustig deel van het park in het Budongo Forest Reserve. Hier kan men een wandeling maken door het regenwoud, op zoek naar chimpansees.
Via Be-More kan ik een heel weekend mee voor een heel schappelijke prijs ( 280,00) waarin 2 gamedrives zijn inbegrepen, een hike naar de top van de watervallen en een boottocht op de Nijl.
Ik hoop stiekem massa's wilde dieren te zien.Het liefst apen en leeuwen, maar ook nijlpaarden, giraffen, en???
Donaties ook geen succes, is niet moeilijk er wordt alom naar donaties gevraagd. Collectebussen zijn klaar en begin januari deel ik ze rond.
Uit Uganda heb ik ook niet veel nieuws.
Kinderen hebben daar nu vakantie tot half februari, wel leuk voor mij dat de school dan opnieuw start vanaf dat ik er ben. Ik zal onder ander ook les geven (basic - Engels) en ook voorlichting omtrent HIV - AIDS - malaria.......
Ik hoop veel te kunnen helpen op allerlei vlakken. Ik kijk er nu echt wel naar uit, het kan niet snel genoeg gaan.
Voorbereidingen hier zijn quasi in orde. Opvang is geregeld voor mijn dochter, de hond, de kat, het huis...... Ik heb nu wel nog een hele drukke periode op het werk maar dat is oké want de tijd vliegt. Hopelijk vliegt de tijd niet zo snel in Uganda :)
Prikken zijn in orde, pasport, verzekeringen, vlucht, backpackers..... nog enkele kleine zaken zoals een goeie zaklamp, muggenmelk en malariapillen. Ik ben zeker niet van plan om veel bagage mee te nemen, gewoon een rugzak met het hoognodige. Als ik iets tekort kom, koop ik het daar wel, zo steun ik ook een beetje de economie :).
Hierbij wil ik nog eens aansporen om het project te steunen, dit kan door een gift te doen via overschrijving op rekening 12.17.74.228, t.n.v. BIC/SWIFT-code: RABONL2U IBAN-nummer: NL17 RABO 0121 7742 28 met vermelding Katja Bataillie
Voor een meisje in een Afrikaans ontwikkelingsland is het niet makkelijk om een schoolopleiding te volgen en daadwerkelijk af te maken. Door onvoldoende hulpmiddelen en uitleg blijven schoolmeisjes tijdens de menstrutatieperiode vaak thuis, dit betekend dat zij 4-5 schooldagen per maand wegblijven. AFRIpads is een klein bedrijf in Uganda dat poogt hulp te bieden aan deze meisjes. Onderstaande link bevat op 1 pagina uitleg over niet alleen de manier waarop wij helpen, en al de positieve gevolgen uit onze bedrijfsvoering, maar omhelst ook een mogelijkheid om ons te steunen. De link naar deze pagina is:
Ons verzoek aan u allen is om deze link te bekijken en via uw eigen mail door te sturen naar diegene die: ons kunnen helpen, steunen of gewoon geïnteresseerd zijn.
Bij voorbaat dank en met vriendelijke groeten, namens AFRIpads:
ps: neem ook eens een kijkje op onze vernieuwde site: www.afripads.com
Ik heb deze pads gezien op mijn traningdag. Het zijn gekleurde uitwasbare katoenen bandjes die in in de slipjes wordt gelegd, zoals wij maandverbanden gebruiken. Ze kunnen een aantal keer gewassen worden en gaan dus een tijdje mee. Het idee is weeral zeer simpel maar brengt een wereld van verschil voor de meisjes in Uganda. Meisjes worden vaak afgezonderd tijdens hun menstruatie, ze hebben ook niet de mogelijkheid om hygiënisch rond te lopen tijdens hun menstruatie, de meeste behelpen zich met bananebladen. Je kunt je inbeelden dat deze niet echt absorberen en ze zullen ook wel niet lekker zacht zitten. De meisjes blijven dus vaak thuis tijdens de menstruatie en missen dan een aantal dagen school, wat erg is gezien het feit dat het voor deze meisjes niet zo evident is om een opleiding te mogen of kunnen genieten. De Afripads zijn echter nog een beetje te duur voor de Ugandese meisjes, daarom is het interessant om te donneren, zodat de pads voor een gunstigere prijs kunnen verdeeld worden.
Enkele weken geleden stuurde ik mijn persbericht, tot nu toe heb ik daar nog geen reslutaat van gezien, dus nog maar eens doorgestuurd, kwestie dat ze mij niet over het hoofd zien.
Geen groot nieuws in het project. Momenteel zijn er 4 vrijwilligers bij Pelido. Het bevalt hen blijkbaar goed want ze vinden geen tijd om nieuws te vertellen wat alleen maar kan betekenen dat ze geneten en zich niet teveel zorgen maken over het thuisfront.
Een vrijwilliger meldt dat ze nog steeds stoves aan het bakken zijn en dat dit project een groot succes kent. Er worden "housevisits" gedaan. Hierbij gaan vrijwilligers op huisbezoek bij de bewoners in de community. De community of de gemeenschap telt een 1200 gezinnen, verspreid over KIKENENE-KINONI. Door huisbezoeken te doen, hebben vrijwilligers zich op de noden van de zwakkere in de gemeenschap. Het betreft vaak zeer arme gezinnen waar grootouders instaan voor de opvoeding van hun kleinkinderen omdat de ouders overleden zijn aan aids. De kinderen kunnen niet naar school want ze moeten helpen op het land. Ze wonen in kleine huisjes waar ze samen met 4 of 5 op een matras op de grond moeten slapen. Ze hebben weinig hygiênisch voorzieningen. Qua gezondheid worden ze niet gecontroleerd, medische kosten zijn te duur. Vrijwilligers proberen hier de noden van de mensen aan te horen en zelf een handje mee te helpen.
Verder zouden de craftwomen een afzetmarkt gevonden hebben langs een drukkere weg richting Masaka. Dit kan alleen maar goed zijn en meer opbrengsten voor hen betekenen.
Er is ook een nieuwe watertank van 10.000 liter geplaatst. Super!
Momenteel niet zoveel te melden, buiten dat het koud is en dat ik eigenlijk wel blij ben dat ik in februari in Uganda zit, maar dat terzijde.
Blijkbaar is er bijna geen electriciteit in Kikenene waardoor we weinig nieuws van de vrijwilligers nu ter plaatste ontvangen. Dit is iets waar ik zeker rekening ga mee moeten houden.
Wij kunnen ons niet echt inbeelden hoe het is om geen electriciteit te hebben, maar je moet je maar inbeelden wat voor ons GEEN electriciteit is: geen licht, niet kunnen koken, geen verwarming, geen TV, geen PC, geen internet, niet kunnen wassen of drogen, geen koelkast (wat dezer dagen niet erg is ), telefoon niet kunnen opladen, en zoveel meer dingen waarvan ik nu echt de luxe van voorstel. Electriciteit is eigenlijk een luxe en niet echt levensnoodzakelijk als je weet dat de gemeenschap in Kikenene het 99% van de tijd zonder electriciteit moet stellen.
Electriciteit brengt natuurlijk wel vooruitgang en wij zijn ermee opgegroeid en weten van niet beter maar als je het bekijkt echt LEVENSnoodzakelijk neen, dat is het niet. Zo zie je maar dat wij ergens ook afhankelijk zijn om te kunnen leven, zonder electriciteit zouden we niet zo ver staan als dat we nu staan. Onze ganse economie is afhankelijk van electriciteit en zonder dit valt alles in elkaar.
Tot daar, mijn voorbereiding ligt een beetje stil tot januari. dan begin ik met mijn Lariam kuur en moet ik echt uitkijken voor opvang voor mijn dochter, hond, kat, huis..........
), telefoon niet kunnen opladen, en zoveel meer dingen waarvan ik nu echt de luxe van voorstel. Electriciteit is eigenlijk een luxe en niet echt levensnoodzakelijk als je weet dat de gemeenschap in Kikenene het 99% van de tijd zonder electriciteit moet stellen.
