Villacazar de Sirga - Carrion de los Condes (6 km)
De dag van gisteren kreeg nog een aangenaam slot. Om 19.00 u was het restaurant open van de albergue waar ik zat. Ik had nog een half uurtje over en ik dacht laat ik de plaatselijke kerk maar eens bezoeken.
Het was een gigantische kerk bezocht door 4 plaatselijke bewoners en drie pelgrims waaronder Anita. Ik ging haar gezelschap houden op 1 van die banken van vroeger weet je wel. We hebben samen de mis bijgewoond, een aangrijpende ervaring was dat.
Af en toe nog eens op de knieen zitten weet je wel en die bejaarde priester had een stem volgens mij kon je horen tot in Brussel. Na de mis hebben we samen het avondmaal genuttigd in de albergue
en zowat 2 uur onze levenservaringen uitgewisseld. Het was een zeer aangenaam en verrijkend treffen. Om 21.30 u is elkeen dan naar zijn albergue getrokken voor de nachtrust. Nou ja, nachtrust
hetzelfde verhaal weer he maar deze keer zijn alle records wel gebroken. Om 04.30 u dacht ik echt dat ik in een varkensstal was aanbeland, het was echt niet te doen, maar goed we hebben het overleefd.
Vanmorgen was het dus kiezen ofwel 6 km stappen en overnachten bij de nonnetjes of doorstappen naar Terradillos de los Templarios. Ik heb gekozen voor het eerste, ik wilde dit echt niet missen.
Het is dus een rustige dag vandaag. Aangekomen in Carrion de los Condes per toeval een mis met de nonnetjes bijgewoond en al vrij snel ontmoette ik Erika uit Utrecht. Ze wachtte hier op Ton en Steven, oude bekenden dus. We hebben in afwachting van
gezamelijk een museum bezocht omtrent de geschiedenis van de camino en nadien een terrasje gedaan. Ze vertelde mij dat Anita vandaag jarig was, die moeten we vanavond of morgen dus nog even opzoeken.
Het is een gezellig vertoeven hier, zo een gemoedelijke sfeer weet je wel met de toepasselijke muziek. En volgens Martine is het dus uitkijken naar vanavond.
Ik ben vandaag dus ook halverwege op mijn tocht. Betekend dat ik de envelop van Francine en Wilfried mag opendoen. . Zo net voor het slapengaan lijkt mij het geschikte moment.
Zo nu ga ik eens luisteren welke religieuse verplichtingen ik hier nog moet nakomen en hopelijk zijn de snurkers hier voor 1 keer niet toegelaten.
Boadilla del Camino - Villalcazar de Sirga (19,5 km)
De verwachte nachtrust is er niet gekomen Het was halfvijf toen ik in slaap viel, ik weet niet hoe het komt maar tis een feit. Hoe dan ook fit of niet we moeten verder. Pas om 8 uur vertrokken en aangekomen in Fromista, 1 uur later,was er al opschudding. Een Hongaarse pelgrim, Toth Karoly, had de verkeerde rugzak meegenomen in zijn alberge. Een en al paniek want hij kon alleen Hongaars praten en was zowat in alle staten. Ik vroeg hem waar hij geslapen had en na veel vijfen en zessen kwam ik dat te weten Bijkomend probleem hij had in een private albergue geslapen waarvan ik geen telefoonnummer had. Gelukkig kwam er op dat moment een Honmgaarse vrouw of die in dezelfde albergue had geslapen. Zij sprak engels en middels de hulp van een spanjaard hebben we uiteindelijk zijn rugzak teruggevonden en de andere persoon evenzeer. Het was een hele bedoening. De man was zo gelukkig enn gaf mij een stevige omhelzing. Mooi moment. Even later ontmoette ik Sabina weer. We hebben een hele tijd samen op pad geweest en toeval of niet wie komt er ons vergezellen, die andere meneer van de rugzak en die begint ons het hele verhaal nog eens te vertellen. Maar we wisten er dus alles van. Ik zou uiteindelijk naar Carrion de los Condes gaan,bij de nonnetjes, maar Sabina en onze collega besliste om niet verder te gaan en hier in Villalcazar te blijven. We kunnen nogal goed opschieten met elkaar en heb dan maar besloten om hier ook te blijven. We zitten wel met een probleem geloof ik want onze collega had al groente gekocht om soep te maken maar nu blijkt dat de alberque geen keuken heeft. Maar we zien wel. We gaan het eens rustig aandoen vanavond denk ik. Morgen word het een korte trip van 6 km want ik wil het verblijf bij de nonnentjes niet missen. Alhoewel, ik weet niet wat Annick met met mijn voeten gedaan heeft want die willen altijd maar vooruit. Maar dat hoor je morgen dan weer.
Om 7 uur vertrokken vanmorgen het was nog donker maar niet koud. Al vrij vroeg kwam de zon erdoor en kregen we een heel mooi landschap te zien. Het zag ernaar uit dat het een rustige dag zou worden. Tot de middag alleen gelopen en genoten van de natuur Maar het zou geen camino zijn als er niets viel te beleven. Ik kwam ineens terecht bij een groep belgen uit Oosterzele, 22 koppen tellende. Een vereniging van gepensioneerden, ze kwamen uit alle hoeken van Vlaanderen, dus genoeg stof om te kletsen. Rond 5 uur aangekomen in een te luxueze alberge voor pelgrims met een zwembad en alles derop en deraan. Het was aangenaam vertoeven daar. We hebben gezamelijk een heerlijk pelgrimmenu gegeten en daarna de verjaardag gevierd van een college. Het was weer harstikke gezellig, ik denk dat ik voortaan meer aan dit collectieve moet deelnemen. Ik heb een kamer van 4 met 3 Koreanen die niet snurken dus dat beloofd voor een goede nachtrust. Maar dat hoor je morgen dan wel Slaap ze
Vanmorgen om 7 uur liep de wekker af. Ik keek door mijn vensterraam en zag daar een uitgebreid ontbijt klaar staan met cava, roereieren met spek, olijven met sardienen e.d. Er was maar 1 probleem het was niet voor mij bestemd. Ik moest naar de bakker aan de overkant waar ik had afgesproken met Guy. We kwamen op hetzelfde moment aan. Daar 2 croissants gegeten met een cafe americano en vertrokken richting Hontanas. Eerst nog even afscheid nemen van enkele collegas die niet verder gingen dan Burgos. Het zou voor mij en Guy ook de laatste kilometers tesamen worden want Guy kan gezien zijn voeten voorlopig niet meer dan 10 km per dag doen. Zo uitendelijk afgesproken dat hij me zou bellen als hij aankomt in Santiago en dan zien we mekaar daar. Dus alleen verder, maar na een tijdje kreeg ik het gezelschap van een pelgrim die onderweg was naar huis, Louis genaamd. Jawel, hij woonde in Leon. Hij zag jaarlijks duizende pelgrims zijn deur passeren en vond het wel eens tijd geworden dat hij de camino zelf deed. Maar hij vermoedde dat hij zijn deur zou voorbijlopen richting Santiago. Aangekomen in een leuke alberge hoor ik dat er daar nog een Vlaming zit, een jongegast uit Menen. Voor 5,00 kon je daar slapen, voor 9,00 een zeer goed pelgrimsmenu gegeten met alle pelgrims samen (goede soep, BEUFSTUK MET FRIET, en een cheeseflan).
Heel was heel lekker en heel gezellig. ´s Avonds tot 11 uur in een rustig straatje heeft iedereen zijn zegje gedaan, zijn wijntje(s) gedronken en zijn lachspieren uitbundig getest. Wat in 1e instantie een saaie dag zou worden is uiteindelijk een heel boeiende en mooie dag geworden. Maar dat is hier altijd zo. Het weer blijft zomers en droog (s morgens 12 gr, ´ s middags ca 24 gr, ´s avonds 18 gr.
Ik wou voor het slapen gaan nog even mijn dagrapport op het blog zetten maar de computer bleek kapot te zijn. Dus maar gaan slapen in een zaal met 12 waarvan 4 snurkers. Maar ik stoor me daar niet meer aan als het teveel word ga ik maar even wandelen buiten en als ik terug kom val ik in slaap.
Vanmorgen mijn intrede gedaan in een hotelletje naast de Municipale. Een heerlijk bad genomen van 1 uur denk ik, na 2 weken doet dat wel eens deugd!! Al mijn kleren gewassen en vervolgens wat heerlijke tapas gegeten. Na de middag de kathedraal bezocht, daar ben je wel even zoet mee. INDRUKWEKKEND !! Nadien ontmoette ik Guy nog waar ik van de week mee op pad was, we hebben afgesproken om morgen om 8.00 u te ontbijten aan de municipale maar het is nog niet zeker of hij daar gaat zijn. Hij moest vandaag naar de pharmacie want hij heeft een infectie op zijn voet. Als hij daar om 08.00 u niet is zou ik vertrekken, eerlijk gezegd zie ik er niet veel goeds in. Maar het is een doorzetter, afwachten dus.Vanavond nog een kleinigheid gegeten en nu ga ik eens lekker slapen op mijn eigen kamer zonder snurkers. Morgen vliegen we der weer in , een etappe van 31 km met of zonder mijn maat.
Tot slot wil ik Guido en Mieke nog bedanken voor de aanmoediging en leuke reactie.
Rumoerige nacht en morgen gehad.Om 02u30 wakker, een amerikaan snurkte de doppen uit je oren!
Om 05.00 u stond mijn buurman op, die kwam tot de constatatie dat zijn drinkreservoir was leeggelopen in zijn rugzak.
Uit woede slingerde hij al zijn spullen rond op de kamer, iedereen wakker dus. Wie gaat er nu ´s avonds 3 liter water in zijn reservoir doen ook.
Maar er is ook een aangename verrassing, IK HEB EEN LANDGENOOT GEVONDEN!!
Een knappe dame uit Keerbergen (nabij Leuven). Collega pelgrims hadden me al op de hoogte gebracht van haar nabijheid en één en ander over haar verteld. Toen ik haar aantrof zei ik I Know anything about you en zij zei Oh Yes,tell me .......en we waren weer vertrokken voor een babbel . Het was wel eens leuk om te converseren in je eigen taal, je zou op de lange duur achter je woorden moeten gaan zoeken.Gelukkig had ik gezelschap want de tocht was saai en slecht voor de voeten. Om 14.00 u uitgehongerd aangekomen in Burgos. Eerst wat tapas gegeten en wat gedronken en dan naar de municipale. Er waren 640 bedden. Ik had nr 637 en wat raad je wie sliep er naast mij, jawel de boomzager van vorige nacht. Toch niet te geloven zeker. maar goed we zullen het weer wel overleven.
Daarna douchen. Ik moest even wachten en toen er een douche vrijkwam wie kwam er te voorschijn Iris uit Munchen. Dat was grappig en een leuk weerzien. Ze had afgelopen dagen herhaaldelijk aan mij moeten denken zij ze. We konden het onderweg wel goed met mekaar vinden ook moet ik zeggen.Vanavond gaan we samen eten, toch nog een lichtpunt dus vandaag.
Morgen ga ik een dagje rust nemen in een hotelletje hier en mezelf eens trakteren met een goede massage.
hoe dat afloopt vertel ik jullie morgen weer.
Voor de rest loopt het voortreffelijk, evenals het weer (vanmorgen enkele spatjes) maar het was toch weer 22 gr vandaag.
De voeten? Die vinden het voorlopig ook nog leuk dus niks aan de hand.
Ok tot morgen dan
Nog een goede zondag (kheb net eens gevraagd wat dag het vandaag is).
Onder een stralende zon vertrokken voor een leuke dag. Afspraak met Guy (uit Canada) in Villafranco.
hij was geblesseerd en vroeg me in belorado om hem op te wachten in Villafranco om samen de Monte de Aco te doen richting San Juan
(1162 m hoog). Toen ik aankwam in Villafranco heb ik op hem gewacht in een prachtige lokatie (hotel en alberge), iets om te onthouden voor de volgende keer. Guy arriveerde vroeger dan verwacht en we hebben samen de bekimming gedaan (12,00 km). Onderweg hadden we een leuke babbel, samen nog wat gegeten en toen is hij daar gebleven ik ben nog even verder gegaan naar Agnes.
Ik had in de loop van de dag al naar alberge San Rafael gebeld voor een plaats te reserveren maar de dame sprak geen engels. Zodoende hebben we de conversatie maar afgebroken. Niettemin ben ik er toch naartoe gegaan en als ik daar aankwam vroeg de dame (met veel toeters en bellen)of ik degene was die gebeld had. Ze had geen plaats maar een spanjaard zei me dat ik eens mooi moest lachen en dat het dan wel zou lukken. En warempel ik al mijn lachspieren samengebundeld en het lukte nog ook. Ze wou perse dat ik een woordje spaans praten. Wederom de enige woorden die ik kende boven gehaald en de boeking was een feit. Toen ze me wou begeleiden naar mijn slaapplaats vroeg ik of ik mijn schoenen niet hoefde uit te doen. Sedertdien ben ik haar vriend geloof ik want ze omhelsde mij en gaf me een kus. Sedertdien kan ik niks meer misdoen en is ze ongelovelijk
lief tegen mij. Onderweg genoten van het prachtige weer en de mooie omgeving. We kijken weer uit naar morgen. op naar Burgos.
Nu ga ik eten, voorgerecht is macaroni in tomastensaus, gebakken zalm met friet en appelcake als dessert. Dat beloofd voor een pelegrinomaaltijd.
Vanmorgen om 7 uur vertrokken . Ondanks de snurkers toch goed geslapen, op de lange duur
wordt je dat gewoon denk ik. Gelukkig ben ik gisteren vroeg aangekomen in Santa Domingo want om 16.00 u was alles volgeboekt naar ´t schijnt en in de volgende plaats Azofra eveneens.
Sommigen moesten de taxi of bus nemen naar Burgos. Degene die dat niet gedaan haden zag ik 's morgens slapende in de straat.
ja het leven van een camino is niet eenvoudig en soms hard.
´S Morgens begint het stilaan frisjes te worden mar al bij al is het prima weer tot zover. War weer op een saaie dag leek uit te draaien kreeg plots
een andere wending. Ik kwam tot de conclusie dat ik mijn bril verloren was. Aangekomen in een Klein dorpje zag ik een aptheek open met de lichten aan.
Ik dacht ik heb geluk want normaal gaan de winkels hier maar open om 10.00
Ik dus naar binnen en inderdaad ik zag hetgeen ik nodig had maar opeens kwam de uitbater boos uit zijn kantoortje gestormd, greep me stevig vast en gooide mij er letterlijk uit.
Stom verbaast vertelde ik dat aan een Spanjaard die engels kon (zeldzaam) en hij vertelde mijn bedoeling aan de uitbater. Wat was het probleem de uitbater had de zaak gedweild en had de deur laten openstaan om te drogen.
nadien hebben we er nog flink om gelachen mar mij een bril verkopen zat er niet in. Gelukkig maar want later vertelde ik dat aan een franse collega en hij zij dat mijn bril in de vorige alberge lag.
Hij gaf me de raad om de alberge te bellen om te vragen mijn bril naar mijn volgende verblijf te brengen. En wat raad je toen ik daar 1 uur later aankwam
lag mijn bril daar te wachten op de balie. Ze hadden hem met een transportbedrijf meegegeven en dat allemaal zonder betalen.
Onderweg nog een franse kok ontmoet. ´S avonds heeft hij mits inschrijving gekookt voor de aanwezige pelegrinos. Hij doet dat om zijn boterham te verdienen maar niet overal in de alberges valt dat in goede aarde.
Toch zeker niet in de alberge waar ik zat. Er ontstonden diverse hevige discussies maar uiteindelijk heeft hij verder gekookt en hebben we veel plezier gehad.
Ik vroeg waar hij de volgende keer van dienst was maar dat kon hij niet zeggen. Op die manier trok hij heel de wereld rond om aan de kost te komen.
heel bijzonder toch.
Al bij al dus een speciale uitstap vandaag.
Morgen wacht ons een moeilijke etappe naar Sun Juan de Ortega.
Verslag morgen, als het blog wil tenminste want om een of andere reden werkt het niet altijd.
Na een verblijf in een mooi maar onpersoonlijk hotel terug vertrokken richting Logrono. Deze keer het gezelschap gehad van een man uit Oekraine (Gergey).Ik denk dat ik nu wel alle nationaliteiten heb gehad. We hebben het gehad over de toestand daar in Oekraine en over zijn zaak die hij uitbaatte, een handel in olijven. Hij was bezorgd over de koers van de dollar want dat voor zijn zaak een kwestie van overleven. Normaal zou ik overnachten in Logrone maar daar was het wijnfestival aan de gang (hele week). Omwille van de drukte besloot ik maar verder te gaan naar Navarette. Navarette is een oud en zeer rustig stadje maar wel heel mooi. De kerk is een beauty zoiets heb ik nog nooit gezien en enig in zijn soort denk ik. Toen ik een terrasje ging opzoeken zag ik Lia uit de US terug. Ik vertelde haar dat ik wel een massage zou kunnen gebruiken omwille van de pijn in mijn schouders. Toeval wil nu wel dat ze masseuse was van beroep zeker.Ze stelde voor om mijn schouders te masseren daar op het terras van dat cafe. Voor ons doen een beetje vreemd voorval maar ik heb het niet afgeslagen want hier is toch alles mogelijk en normaal. Als je het mij vraagt ze kon er wat van maar dat zal ik morgen beter weten. Nadien zijn we iets gaan en kregen we het gezelschap van nog drie andere pelgrims. Het was gezellig en boeiend. We spraken af dat we morgen elkaar zouden terugzien in Najera. Wijkt iets af van mijn plan maar ik vond het een leuk gezelschap dus.
Dat was het dus voor vandaag,rustige dag gehad en genoten van het mooie landschap en weer.
Vanmorgen vertrokken uit de gezellige en authentieke alberge Casa del Pelgrino in Navarette. Aardige mensen maar we moesten wel buiten om 8.00 Ik zou op mijn gemak vertrekken omdat de tocht toch iets korter was dan voorzien maar ik wist dat niet. Dat was dus snel inpakken en zonder wassen en eten wegwezen. Onderweg profiand opgedaan,algauw kreeg ik het gezelschap van Wendy uit Toronto. De eerste tien kilometer samen afgelegd, nog iets gedronken en vervolgens gaat elk weer zijn gang. Zo gaat dat hier nu eenmaal in de Camino. Ik ben nu echt in de druivenstreek beland en de pluk is vandaag begonnen geloof ik. Volgens mij hebben ze de afgelopen dagen de overschot wijn van het vorig seizoen opgeconsumeerd op dat festival en zijn ze vandaag aan de nieuwe oogst begonnen (pluk met de hand). Aangekomen in Najera naar de schoenmaker want mijn galmachen zijn kapot, vervolgens naar de opticien om mijn zonnebril te repareren. Gelukkig moet ik zelf nog niet gerepareerd worden,alles verloopt voortreffelijk. Ik heb er hier al zien stappen met blessures onvoorstelbaar en iedere dag vallen er slachtoffers geloof ik. Ik ga nu afsluiten en me klaar maken voor de afspraak voor vanavond. Ik zal Leah eens trakteren want die massage van gisteren heeft me echt wel veel deugd gedaan, ik was alsof ik pas begonnen was. Heerlijk was dat.
Ik ga wel vroeg slapen vanavond want ik heb zodoende wel een kleine achterstand op mijn planning maar dat maken we wel weer goed morgen. Kheb een zaaltje met vier (luxe) en niemand die snurkt naar het schijnt dus dat ziet er goed uit.
Nog even meegeven aan Martine dat bar Deportivo uitzonderlijk gesloten was gisteren. Jammer want het is zoals je zegt eenu itzonderlijk goed restaurant te zijn,maar dat is dan misschien iets voor volgend jaar.
Nu ga ik eten,een driegangen pelgrimsmenu voor 10,00. Spotgoedkoop is het hier en meestal nog lekker ook.
Gisterenavond verbleven in Auberge la Fuente Casa de Austria. Het zag er een beetje oud uit maar het was clean,mooi en echt gezellig. De jonge uitbater sprak wel 5 talen (ook Nederlands, had nog in Nederland gewoond!!).Na een goede nachtrust en het ontbijt richting Viana. Een korte trip van 18 km vandaag (nog 668), maar voor het eerst regende het. Het deed wel deugd na al die warme dagen, het was een goede afkoeling. Na 2 uur werd het weer droog en was het leuk stappen in een PRACHTIGE omgeving ( je hebt weer eens gelijk Martine) Dit keer gezelschap gehad van een man uit Oekraine. Hij had daar een zaak en volgens mij stelde hij het heel goed, was alleen een beetje bezorgd over de koers van de dollar geloof ik want dat bleef hij maar vertellen. Verder nog wat over de problemen aldaar en over zijn hobby´s, een foto en dan weer elk zijn weg.
Ik ben vanmiddag hier aangekomen, lekker bad genomen, scheren en dergelijke en nu Viana verkennen. Vanavond een afspraak met een koppel uit Australië om samen te gaan eten. Aardig koppel welke ik voor het eerst ontmoette in Pamplona en nu zitten ze hier in hetzelfde hotel. t Zal weer boeiend worden denk ik Morgen richting Navaretta zowat 25 km denk ik maar dat zien we morgen wel weer. k Ga der nu eens lekker van genieten moet ook eens af en toe mijn gedacht.
Martine, ik denk dat ik Santos en Rio del Torres al gepasseerd ban maar ik zal straks eens kijken op mijn plan.
Mijn teller staat nu op 224.799 (stappen of stapjes)
Vanmorgen vroeg vertrokken. Het was prachtig weer en het landschap adembenemend tussen de druivelaars (met druiven) en de olijfbomen.
Het was de bedoeling om ´s middags te eten in Villamayor in het Castillo de Montjardin. Ik was natuurlijk weer te ver he
Ik vroeg het aan een auberge en men zij me dat ik 3 km moest terugkeren. Ik wilde het perse zien dus ben ik maar teruggegaan.
Villarmayor en het castillon zijn BIJZONDER mooi. Het restaurant was echter maar om 13u30 open dus moest ik nog anderhalf uur wachten. Dat was dus de volgende uitdaging. Ofwel vertrekken en de hitte ontwijken (28 graden ongeveer) ofwel wachten, eten en nadien vertrekken. In tussentijd ontmoette ik Richard, een 77 jarige jongeman uit South Carolina. Hij had al drie keer gevallen en vandaag voor de 4e keer. Hij had last aan zijn schouder, knie en had een rib gebroken. Hoe hij daar geraakt is weet ik niet. De dokter is gekomen en hij moet halte houden maar ik weet zeker dat hij morgen opnieuw vertrekt. Intussentijd was het tijd om te gaan eten, Martine het is inderdaad een streling voor het oog en de maag.
Ik had dus gekozen voor de 2e optie, nou ik heb het geweten. het was hot, hot en nog eens hot en smeren, smeren en nog eens smeren. De druppels druipten van mijn pet alsof het regende. Maar we hebben het gehaald en wat was het zalig die douche achteraf. Het heeft wel een beetje energie gekost dus morgen wordt het een korte trip naar Viana (15 km) en daar ga ik een break nemen.
Vandaag weer mensen ontmoet die belangstelling hebben voor mijn project. Het gaat zelfs zover dat ze komen vragen of ik die man ben van dat project en of ze eens met mij op de foto kunnen. Iedereen schijnt me hier te kennen inmiddels. Iemand zei vandaag you´re de belgian king who ´s
flying over this camino. Een bijzonder leuke ervaring is dat toch.
Zo nu ga ik mijn was doen, een pintje drinken, mijn oordoppen zoeken en ....... (hopelijk) slapen.
Zoals gepland zit ik nu in Estella. De tocht was mooi maar een beetje eenzaam. Het waren allemaal Spanjaarden onderweg.
Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat extra aandacht aan de natuur te spenderen.
Het vele groen op de flanken van de bergen, de nu braak liggende akkers met de rood gekleurde grond en dat het grijs getinte pad met keien dat we moeten overmeesteren.
Heel mooi.
Aangekomen in Estella gedoucht, de was gedaan en dan naar de stad. Heel mooie stad.
Ik heb Charlotte terug gezien. ik heb haar, op aanvraag, mijn blog gegeven en alle contactmogelijkheden meegegeven.
Wanneer ze in Brussel is komt ze wel eens langs op één van onze seminaries. Ze vroeg of ik niet mee ging gaan eten met de groep, maar ik had al ergens anders gereserveerd.
Maar één dezer dagen ga ik wel eens mee. Verder heb ik mijn collega ui Alaska nog gesproken en het Koreaanse meisje dat ik in het begin ontmoette in Hunto.
Ze is boekhoudster van beroep en .... we waren weer vertrokken voor een babbel natuurlijk.
Nu ga ik eten bij San Miquel,volgens mijn adviseur zou het daar goed zijn en zij kan het weten nietwaar Martine?
Als ik da zo zie op die binnenplaatsen is dat hier in Spanje nog niet zo slecht. Van de crisis is hier bitter weinig te merken.
It´s good living hier.
Zo weer een dagje verder. Morgen naar Los Arcos. ´K ga vroeg vertrekken want ze voorspellen regen. Verslag morgen.
In Pamplona vertrokken om 5 uur voor dat de drukte losbarstte, dat was een goede beslissing.
Twas donker maar mijn mijnwerkerslamp ging dat goed. het was een keer iets anders. De eerste uren dacht ik dat alle pelgrims naar huis waren.
Stilaan kwam er leven in de stoet en kreeg ik, vanwege mijn rustdag, allemaal nieuwe pelgrims te zien.
In het begin is dat even aanpassen maar beetje bij beetje geraak je weer geintegreerd. Ik kwam Ton uit Amsterdam tegen
en kon ik weer eens in onze eigen taal praten. Maar waar blijven in godsnaam die Belgen. Geen enkele Belg te bespeuren en toch zijn ze der zegt men mij.
de tocht op zich was lastig en gevaarlijk voor kwetsuren met al die stenen en keien.
Aangekomen in auberge Jakue. Mooie herberg en heel ve....el lekker eten voor 10,00
Een gelegenheid om eens wat energie op te bouwen, heb ik dan ook uitgebreid gedaan. Mijn tafelgenoot was een man uit Alaska.
Een boekhoutenaar met iemand uit Alaska aan het dineren in de Camino, hier uiterst normaal maar voor ons toch een beetje uitzonderlijk denk ik.
Het was tof, we hebben zeker 2 uur zitten kletsen over alles en nog wat. Aardige man. Verder kennis gemaakt met Charlotte, werkzaam in een universiteir ziekenhuis
in Los Angelos. Ik sprak haar over mijn project. Ze was bijzonder geinteresseerd. Volgens mij zijn het hier allemaal hooggeschoolde pelgrims
Zo nu ga ik slapen.
Tot morgen en be carefull for yourself and another
ik ben gisterenavond aangekomen in Pamplona. De tocht was heel mooi zoals altijd maar een beetje saai. Allemaal spanjaarden op de route en die kunnen maar 1 taal natuurlijk. Wel een uiterst goede verse pizza gegeten op het houtvuur klaargemaakt. Daarna zou ik de klokken gaan luiden in Zabaldika maar ik was een beetje te snel en was er al 5 km voorbij. Ondanks de hitte ben ik toch teruggekeerd want ik wilde deze kans niet laten voorbijgaan. Het was wel de moeite zeer mooie kapel en een gesprek gehad met de priester. En Martine, de klok is weer gesmeerd tot jij nog eens langs komt (de pastoor weet ervan). Op het einde van mijn rit kwam ik dan ook nog mijn Duitse collega¨s tegen van het 1e kwartier in St jean (bij de inschrijving). ´s Avonds uiteraard op zoek naar een goede pizzatent. Moeilijk was dat niet want ik kwam voor de zoveelste keer Frank en Christine tegen en die wisten precies waar ik moest zijn, die kennen Pamplona als hun broekzak.
Vandaag neem ik een rustdag in Pamplona (hotel geboekt). Hopelijk kan ik nu eens goed slapen want al dat gesnurk hier. De Spanjaarden zijn wel erg gedienstig, als je hier de weg vraagt zeggen ze niet hoe je moet gaan, maar ze gaan gewoon met U mee. Da´s wel gemakkelijk. Voor het overige is het hier uitstekend weer, s´nachts een onweersbui en overdag goed weer, misschien iets te warm om te stappen op de middag.
Morgen ga ik dan weer verder, naar Puente de le Reine. Als ik uw bericht las Martine had ik net gereserveerd in Aubergue Jakue. ´K heb er al zin in, zo´n rustdag is lang maar je komt er niet onderuit natuurlijk.
Aan Ronald en Yvette, evenals aan Patrick en Martine uiteraard (mijn gids op afstand) bedankt voor jullie aanmoedigingen, altijd leuk. De voeten vragen om te stappen, niettegenstaande dat ik al verschillende slachtoffers heb tegengekomen.
Gisterenavond lekker gegeten in Casa Lesada. In spanje moet je voor deze democratiese prijzen op restaurant gaan he.
Voor de prijs van 9,00 kregen w pompoenensoep met stokbrood, forel met friet en ijs (wijn en water incl). Goede deal zou ik
zeggen en nog lekker ook. Het was een gezelschap van 4 aan tafel een Finse meid, een gepensioneerde fransman, een Noorse van middelbare leeftijd en een rare Belg.Naar analogie van Martine stelde ik voor dat iedereen iets vertelde over zijn land. De fransman over de wijn en kaas natuurlijk de Noorse over de zalm, ik over bier en chocolade ( dat eerste dat ging goed, het tweede iets minder) en de Einse zou ons iets verteelen over de verhouding van Finland tov IJsland. Dat was niet zo¨n succes, dus besloten we maar om naar de mis te gaan. Soeciale editie voor pelegrinos, nadat we de zegen hadden gekregen en een rondleiding door de crypte werd het maar eens tijd om te gaan slapen. op de valreep kwam mijn Amerikaanse vrien Bob nog even op bezoek (de man van de sponsoring). We lagen met 4 op een kamer en het was toch weer we prijs zeker. Mijne buurman heeft wel 30 ha bos omgezaagd dent ik (snurken). Ik ben uiteindelijk naar het salon gegaan van het vernieuwd hospitaal (prachtig verblijf trouwens, uitgebaat door Nederlanders - geen Zeeuwen), de kussens op de rond gelegd en slapen maar. Ik moet zeggen al gauw had dat veel opvolging.
Vanmorgen dan eerst om een cafe Americano en een aangebrand stuk stokbrood met marmelada en weg was ik weer.
Het is een drukke dag geworden.
1e ontmoeting. een spanjaard uit Barcelona, hij vertelde me in alle geuren en kleuren over Gaudhi, la sacramento de famillia, het voetballteam incluis stadion enz. Na 1 uur had ik er genoeg van en dacht ik een andere te vinden. Het was een andere maar weer een Spanjaard. Ik vroeg of hij engels praatte maar hij kon alleen maar frans zij hij. Nou dat frans sloegen nergens op, gelukkig kwam er een Mexicaanse bij die zijn Spaans kon vertalen. Uiteindelijk ben ik maar met haar verder gegaan. Ze had een farm of coffeebeans, ze vertelde me alles over de produktie van koffie, van de pluk tot en met het kopje koffie. Genoeg gekletst over koffie we zouden er maar eens eenn gaan drinken en je raad het of niet ze hadden me weer gevonden de jongens van de pers he.
We waren iets aan het bestellen aan dat kraam en we werden door de Spaanse televisie geintervieuwd (Narvana of zoiets, ze wist echter niet wanneer het uitgezonden werd). Toen was ik toch wel een beetje gestressd geloof ik. (Momentje want ik moet hier iemand een stempel geven).
Je zou me hier ne keer moeten zien zitten, iedereen denkt dat ik hier de chef ben achter dat (smerig) toetsenbord. Ik zit hier als enige want de bazin is eventjes om boodschappen). Ik moest aan de klanten zeggen dat het volgeboekt was.
Uiteindelijk weer verder, deze keer met een sympathieke Engelsman. Hij was al 1800 km onderweg!!! Hij was leraar van beroep maar had er genoeg van en was metpensioen gegaan om te voet de wereld te verkennen. Hele opgave als je het mij vraagt !!! Aangekomen in Zubiri heb ik me aangemeld in Auberge Zalbeldi. Ik kwam toch wel terecht op een kamer met 4 jonge meiden zeker, een Koreaanse,Hongaarse,1 Spaanse en een Engelse.De Hongaarse had haar voet verzwikt en moest hier 7 dagen rust nemen, stel U voor. Maar wonderbaarlijk ze kan er nog mee lachen.
Conclusie van de dag: Camino is 1 grote internationale, sociale familie !!!
Vannacht dus in een tent geslapen, nou ja geslapen het moest eerst wel 04.00 uur worden want het water viel heel de nacht met bakken naar beneden.
Gelukkig had ik in ñijn tent daar geen last van, het probleem was dat mijn buren links en rechts lagen te snurken het had geen naam en ik kon mijn oordoppen niet vinden Maar goed, dat hoort erbij en is a part of the game.
De tocht naar Roncevalles vond ik eerlijk gezegd een makkie, ik heb het idee dat mijn conditie goed is en als mijn voeten ook naar Santiago willen
ziet dat er goed uit. Onderweg met een verschillende collegas gepraat en ik vertelde aan iemand waarom ik de compostela liep..Na een poosje zei hij Give me your e-mail adres and i gone support you to. Geweldig toch om maar een illustratie te geven hoe het hiet aan toegaat.
Je hoort hier echt van alles. Gisteren sprak ik nog een dame waarvan de moeder overleden was op 95 jarige leeftijd en zij had de camino verschillende keren gedaan. Haar laatste wens was om hier aan verschillende auberges te worden uitgestrooid. Zodoende is ze naar hier gekomen.
Ongelooflijk toch.
Martine, ik heb al geprobeerd om je een sms te sturen maar het lukte niet maar ik zal je vertellen ik ben momenteel in dat hospitaal dat je bedoeld en het is inderdaad een beauty en wat een service. Ze zijn nu mijn kleren aan het wassen en drogen voor 2,00 geweldig is dat.
Aan allen die met mij begaan zijn don;t worry it goes good for the moment.
Om 6.u30 opgetaan, 7u45 de trein genomen naar st jean, onderweg overgestapt op de buslijn en toen is er volgens mij een vonk overgeslagen. Het was muisstil op de bus.
>>Iedereen zat links en rechts te kijken naar de ongerepte natuur en iedereen dacht laat ons maar beginnen zulle.
Na de inschrijving in St <jean zijn we dan maar begonnen 10u 30
Vanwaar de pelgrims allemaal kwamen ik weet het niet maar ze rezen als paddestoelen uit de grond
Al gauw had ik een merikaanse en Austrralische collega aan de praat. Een leuk gesprekzegg, wat hebben we gelachen zeg. Ik heb ze na een poosje achtergelaten en al gauw kwam ik bij andere
Ausrralieer terecht. Die had in et voorjaar zijn heup gebroken zeg, onvoorstelbaar toch.
In Hunto halt gehoden daar heb ik getafeld met een Koreaanse, die moest hier een possje blijven want haar fototoestel was kapot. De patroon des huizes was om een ander in het dal. Dat schijnt
hier allemaal te kunnen.Toen ben ik naar Orisson gegeaan. Geen plek meer daar alleen nog een tent. Dan maar een tent voor vanavond, ze hadden ook geen internet. Ik ben dan maar teruggekeerd naar Hunt en daar was het dan gesloten tot 3 uur. Maar na enig aandringen mocht ik toch binnen en zit ik nu dit verslag te schrijven Strak ga ik weer naar orisson om te slapen in mijn tentje na een goede wasbeurt en een stevig maal.
En dat zal het dan zijn voor vandaag.
Conclusie: mooie omgeving, aardige mensen en mijn voeten lijken het ook leuk te vinden.
Ik heb genoten van deze dag, echt tof en o zo eerlijk gevoel krijg je hier.
Tot morgen (als het lukt he want in die bergen hier is internet nog niet zo evident)
Hier is hij dan voor de eerste keer. Dat ging niet zonder hindernissen zulle in zo een boerengat een internetcafe vinden.
Wat betreft de uitzwaai gisterenavond wou ik eerst iedereen nog eens bedanken voor hun komst, die verassing uit Wingene was wel heel super.
Ik vond het een toffe avond. E dan nog niet gesproken van die uitzwaai op het perron nog zo een hemels moment. Tof mensen ik ga daar heel veel energie uit putten zeker wete;
Voor de rest was het een rustige dag, de nodige tijd genomen voor de treinverbindingen alles op het gemakje gedaan. Weinig problemen ondervonden
alleen veel slaap gehad want afgelopen nacht was het geen vetten zulle.
Ik zat nog maar op de trein en twee plaatsen voor me zat er collega maar hij had een ander reisschema dan ik.
Vanavond heb ik hier een restaurantje bezocht en kwam er ook een pelrim aan tafel zitten. Ik had niet veel tijd want ik moest internet opsnorren
maar morgen zien we elkaar ongetwijfeld terug.
Goed we zijn bijna op onze bestemming en morgenmiddag gaan we dan van start.
Ik ga nu slapen want er valt verder niet veel te vertellen, de reis liep vlot maar is een beetje saai he zo van het ene station naar het andere andere.
Hear you tomorrow
Goodnight
Oh ja Francine, hij doet het hoor het was hier vandaag ..........27 graden!!!
En de komen dagen ook schijnt het, dus dat beloofd.
