|
In Pamplona vertrokken om 5 uur voor dat de drukte losbarstte, dat was een goede beslissing.
Twas donker maar mijn mijnwerkerslamp ging dat goed. het was een keer iets anders. De eerste uren dacht ik dat alle pelgrims naar huis waren.
Stilaan kwam er leven in de stoet en kreeg ik, vanwege mijn rustdag, allemaal nieuwe pelgrims te zien.
In het begin is dat even aanpassen maar beetje bij beetje geraak je weer geintegreerd. Ik kwam Ton uit Amsterdam tegen
en kon ik weer eens in onze eigen taal praten. Maar waar blijven in godsnaam die Belgen. Geen enkele Belg te bespeuren en toch zijn ze der zegt men mij.
de tocht op zich was lastig en gevaarlijk voor kwetsuren met al die stenen en keien.
Aangekomen in auberge Jakue. Mooie herberg en heel ve....el lekker eten voor 10,00
Een gelegenheid om eens wat energie op te bouwen, heb ik dan ook uitgebreid gedaan. Mijn tafelgenoot was een man uit Alaska.
Een boekhoutenaar met iemand uit Alaska aan het dineren in de Camino, hier uiterst normaal maar voor ons toch een beetje uitzonderlijk denk ik.
Het was tof, we hebben zeker 2 uur zitten kletsen over alles en nog wat. Aardige man. Verder kennis gemaakt met Charlotte, werkzaam in een universiteir ziekenhuis
in Los Angelos. Ik sprak haar over mijn project. Ze was bijzonder geinteresseerd. Volgens mij zijn het hier allemaal hooggeschoolde pelgrims
Zo nu ga ik slapen.
Tot morgen en be carefull for yourself and another
Bye
|
