Gisterenavond een restaurantje opgezocht want met 4 koeken en een cola gaat het niet lukken denk ik. Toen ik daar binnenkwam zaten daar 2 kamergenoten van een paar dagen geleden. Enige tijd later kwam Georges ook nog binnen. We hebben met ons vieren egenomen. Het was een streling van onze smaakpupillen. We kregen daar een kom soep voorgeschoteld dat acht je niet voor mogelijk, een soep op grootmoederswijze , ze smaakte naar een gerookte varkenspoot en met veel ajuin. Daarna een doradovisje met groenten en friet en een flan als dessert. We hebben niet gegeten maar gesmoefeld en dat voor 12,00 De 2 canadeze vrouwen vertelden me dat in hun alberge nog een belgische pelgrim gelogeerd was. Stiekem nog even naar daar om een goeiendag te zeggen. Ze kwam uit Oostende en deed de camino voor de 11e keer. Vanmorgen werd ik om 6.00 u wakker. Tien minuten begon het te regenen.<ik had zoiets va Shall I stay or shall I go. Uiteindelijk heb ik gekozen voor het laatste en ik heb het mij niet beklaagd.Regenbroek aan, de galmachen, ascmijn rugzak ingepakt, mijn poncho aan en weg was ik. het was zo een groeizaam regentje weet je wel en zonder wind. Na die periode van droogte vond ik het heerlijk. Na een halfuur de beklimming van de San Fresco aangevat. Het was een fantastische belevenis. Smalle padjes over keien en rotsblokken,door de plassen, door de struikgewassen, langs de kant de kleurrijke heide,de groene sparren, de bruine bomen, de roste koeien en de bergen met hier en daar een mistbank. Pelgrims? Ik heb er inderdaad nog gezien maar je kon ze op je ene hand tellen.Antoine en Dominique (dat koppel dat hier elkaar gevonden heeft), Rita en de 2 Canadeze dames van gisteravond en dan heb je het ver gehad.Ik heb de weg bijna geheel afgewerkt en heb er enorm van genoten. Het was eigenlijk de mooiste dag tot nog toe, de camino word met de dag leuker geloof ik. In acebo aangekomen mijn alberge opgezocht. Ik wist dat het een nieuwe was maar dat het zo een pareltje zou worden dat kon ik me nauwelijks voorstellen. Een prive kamer met een eigen badkamer!!, een zwembad van 100m2 en een fantastisch uitzicht. Ik ben gaan eten in een alberge in de beurt in de hoop Rita aan te treffen maar ik kwam Antoine en Dominique tegen. Geweldig goed gegeten en een interressant gesprek gehad. We gaan voor het einde van de camino nog eens samen koken. Oke, ik ben weer klaar voor morgen. hoeveel km? Ik weet het niet eens meer ik zie het wel, we gaan gewoon stappen en zien wel waar we uit komen. Regen of niet we gaan er weer van genieten.
Gisterenavond is de verrassing van de dag uiteindelijk toch nog gekomen.Ik had het nogal druk met mijn blog en e-mails. Pas om 20u30 op zoek gegaan naar wat eten maar dat is op zich geen probleem want ze eten hier toch heel laat. Uiteindelijk tercht gekomen in een pizzeria. Ik zat daar helemaal alleen en kreeg een heerlijke portugese pizza voorgeschoteld met een echte vino Rioja. Acheraf nog een fantastisch kaastaartje met een koffie en dat alles voor 12,00 De serveerster was heel vriendelijk en ik heb haar een 1,00 fooi gegeven. Het leek wel of ze een erfenis kreeg. Toen ik buiten kwam op de plaza waren de terrassen langs beiden kanten stampvol. Het was een gezellig sfeertje. In het midden waren kinderen aan het minivoetballen. Aan de ene kant was het kerkportaal de goal en de andere kant de muur tussen 2 winkelramen. Je zou dat bij ons eens moeten proberen, dat zou niet lang duren denk ik. Hier kan dat allemaal als het maar plezant is. Ze genieten van het samen zijn en van de kleine dingen. Misschien zijn ze wel arm maar ze schijnen mij wel gelukkig te zijn.Uiteindelijk heb ik met die gasten nog even mijn voetbaltalent getest maar na een goeie vijf minuten moest ik mijn douchecel gaan opzoeken. Maar het was wel weer iets bijzonders. Toen ik uiteindelijk op mijn kamer kwam had er een kamergenoot een guitaar gekocht ( 40,00) en die begon als afsluiter nog enkele melodieën te spelen tot het licht gedoofd werd. Vanmorgen moesten we om 08.00 u buiten. Ik heb een bar opgezocht om te ontbijten.Ik had plaatsgenomen aan het venster en ik zat nog niet goed en wel neer of wie passeert er daar, dat Finse meisje dat ik had ontmoet tijdens de eerste week in de camino. We zijn samen op stap gegaan en hebben onze ervaringen uitgewisseld. Naderhand heb ik een deel met Georges uit Alaska en een deel alleen gestapt. Aangekomen in mijn alberge vroeg ik aan de uitbaatster
of ze Marc Raes kende, een landgenoot uit Grimbergen die hier al enige tijd woont en hier van tijd tot tijd eens helpt. En jawel Martine, ik heb hem opgezocht en GEVONDEN. Hij woont nogal afgelegen op de flank van een berg. We hebben 1 uur gepraat over zijn primitief maar toch wel boeiend leven. Ik heb hem de groeten gedaan en je hebt de groeten terug. Morgen staat er een tocht van 27 km op het programma en gaan we over de hoogste berg van de camino. Hopelijk blijft het nog droog en kunnen we volop genieten van de mooie omgeving. Het wordt wel stilaan koud.
Het was nog donker vanmorgen toen ik vertrok. Aangezien ik mijn koplamp heb achtergelaten was het even zoeken naar het juiste pad. Na enige omleidingen heb ik het, samen met Jim uit Canada, uiteindelijk gevonden. We hebben de 31 km gezamelijk doorgesparteld. Het was een zware bevalling vandaag maar Martine heeft gelijk het was een mooie omgeving en het was niet te warm, ideaal weer. Aangekomen is Astorga heb ik de eerste beste alberge genomen, ik had geen zin meer om verder te kijken. Ik kreeg een kamer van 6 (4 vrouwen en 2 mannen) en naar het schijnt snurkt niemand van ons dus dat geeft perspectieven voor een goede nachtrust. Ik heb de indruk hoe later je aankomt hoe beter je verblijf.In tegenstelling tot gisteren ben ik beland in een heel mooie stad met veel voorzieningen. Ik ben nog in overweging of ik hier een dagje ga blijven. Eerst ga ik maar eens iets eten en morgen zien we dan wel.Ik ga in ieder geval eerst één en ander bezoeken want er staan toch maar 20 km op het prograama voor morgen.
Nog de groetjes en to morgen
Marnix
PS Robert en Bea, jullie (leuk) bericht is wel degelijk aangekomen. Bedankt he, op die manier blijf ik toch enigszins op de hoogte van de plaatselijke activiteiten aldaar.
Vanmorgen om 8.30u gestart. Vrij laat dus maar het is maar 21 km , dus ik dacht laat het ons maat rustig aan doen Het verblijf in Leon was heerlijk, lekker uitgerust, alles weer in zijn plooien gestreken en met frisse moed weer vertrokken. Ik heb wel erg veel geluk want tijdens mijn verblijf hier in Leon heeft het voordurend geregend. Gisterenavond regende het pijpestelen, de riolering kon het niet slikken. Maar beter nu dan tijdens mijn stappen. Iedere dag heeft wel iets bijzonders, ook nu weer. Vanmiddag ging ik onderweg even snuffelen in één van de eartshops die je hier aantreft. In één van hen zat een man zijn lunch te nuttigen,.Ik schrok me bijna een ongeluk. Hij was van Nijmegen en wist me alles te vertellen over die eartshops want hij had een familiebedrijf gespecialiseerd in het bouwen van lemen huizen. Hoe verrijkend de camino kan zijn. Om 14.00 u aangekomen in Villar de Mazarife. Eesrt de traditionale activiteiten gedaan en dan een bezoek gebracht aan de stad. Dat nam zoway 30 min in beslag. Ik was weer in het hol van pluto beland. Een bakkerswinkeltje van 3 op 3 en een supermarkt van voor Christus en een kerk uiteraard. Ik ging binnen in de supermarkt en trof een uitbaatster aan van boven de 70 en haar kleinzoon denk ik die de goederen moest leren prijzen.Ik mocht een stuk van het stokbrood afsnijden terwijl ze mij met veel spaans gedoe enkele sneden kaas klaarmaakte. Mijn belegd broodje voor morgen werd terplaatse op de toonbank in mekaar geflanst. Nog een cola en de zaak was weer geklaard. Het was weer een bijzonder moment. Terug in de alberge nog een pintje gedronken in afwachting van het gezamelijk avondmaal. Om 22.oo u ging het licht uit. Morgen een zware dag naar Astorga. Gelukkig heeft het weer zich herpakt en kijken we der weer naar uit.
Gisterenavond is het dan uiteindelijk toch beginnen regenen tot deze middag. Hopelijk is het uitgeregend.
Gisteren afscheid genomen van Frank (had andere plannen) en van Anne (reist verder naar Bilbao). Was wel raar, het is zoals men soms zegt afscheid nemen is altijd een stukje sterven.
Maar het was weer blij weerzien (na anderhalve week) van Richard en Carine. Richard heeft een aantal koorts gehad.
Vanmorgen ben ik wakkergebeld om 8.00 u (door mijn lieve echtgenote) en dat op mijn rustdag. Misschien maar goed ook want anders lag ik ´s middags nog in mijn (hemels)bed.
Rond de middag de stad bezocht., de wondermooie kathedraal, het Gaudhi gebouw en zoveel meer. Nadien een terrasje gedaan op mijn eentje en al de pelgrims de revue laten passeren.
Zo meteen ga ik een paellatje eten en vroeg gaan slapen want morgen beginnen we der weer aan (met of zonder regen).
Gisterenavond samen met Erika iets opgezocht om te gaan eten. We hebben eigenlijk niets leuks gevonden en hebben uiteindelijk maar een gewone pelgrimsmenu gegeten in een armtierig restaurantje.
Normaal stond het restaurant ¨De Way¨ op mijn programma maar het is me toch wel ontgaan zeker. Een volgende keer dan maar.
Wanneer we terugkwamen in de albergue werden we nog uitgenodigd door een groep pelgrims van alle nationaliteiten om aan te schuiven aan tafel. Uiteindelijk hebben we nog wat self-made pannenkoeken gegeten.
We hebben ons goed vermaakt met wat liederen onder begeleiding van een guitarist. Na een goede nachtrust en een summier ontbijt vanmorgen naar Leon. Ik heb de hele weg alleen afgelegd
maar het bleef maar duren en duren, er kwam bijna geen eind aan vandaag. Om 12.00 u aangekomen. Gelijk een hoteletje geboekt, een beetje gerust en om een massage geweest. Dat was echt wel nodig.
Om 5 uur afgesproken aan de kathedraal om een pintje te drinken met onze groep en om 8 uur vanavond weer gaan eten hé. Dit keer is Georges uit Alaska er ook bij denk ik.
Morgen ga ik ontbijten in het hotel, op het gemakje de stad bezoeken, een beetje kuieren op mijn kamer en zo van die dingen. Me voorbereiden voor de resterende 306 km.
Het weer is niet meer wat het geweest is, frisser,bewolkt en winderig. Maar gelukkig blijft de regen nog steeds achterwege.
Vanmorgen om 7.00 u vertrokken voor een trip van 27 km zonder eten,drinken en geld. Probleempje dus. Ik heb mijn vrienden en de normale route (calvada Romana) verlaten richting Burgo Ranero met de bedoeling een bank te vinden. In Burgo Ranera aangekomen, geen bank te vinden natuurlijk. Dan maar naar Reliegos en wat denk je , ook daar geen bank te vinden natuurlijk. Met het weinige geld dat ik nog had dan maar 2 bananen gekocht en een cola om uiteindelijk naar Mansilla de las Mulas door te trekken. Uiteindelijk heb ik daar kunnen tanken. Ik dacht vlug iets te gaan eten maar niets was minder waar. Ik ontmoette Georges uit Alaska toch wel zeker. Ik ontmoette hem voor het laatst in Burgos en dacht dat hij al thuis was omwille van zijn blessures maar in de camino zijn de verrassingen nooit ver weg natuurlijk. We hadden heel wat te vertellen natuurlijk en we hebben afgesproken in hetzelfde hotel in Leon voor onze rustdag. Na een paar wijntjes kon ik dan eindelijk iets gaan eten in een afgelegen restaurantje. Het was echt genieten daar.
Vandaag dus een hele dag alleen op pad geweest en zo een dag kan best ook wel eens plezant zijn. Morgen dus naar Leon (ik begin Santiago stilaan te ruiken, nog zo´n 300 km). De regen is weggebleven, naar het schijn heeft het geregend in Burno Ranero maar ik was daar al weg. Maar het is inmiddels overtrokken en zal ik één dezer dagen niet aan de regen ontkomen denk ik. Maar ik ben er op voorbereid so what? A camino in the rain why not?
Het wordt weer uitkijken naar morgen want dan kom ik week in mijn groep terecht denk ik.
Nu ga ik nog een rondje doen in de city en dan weer maffen.
