Terradillos de los Templarios - Calzada del Coto (26 km)
Vanmorgen om 7 uur vertrokken met 2 kleine koekjes en een fruitsapje in de maag. Een sobere breakfast dus en verder was er in dat dorpje niks maar dan ook niks te vinden. Klein probleempje dus, met een beetje water naar Sahagun, 14 km verder. Al gauw viel onze groep in stukken omdat iedereen zijn eigen tempo ging lopen. Ik bleef over met Guy, Erika en nog een vierde pelgrim. We bereikten Sahagun om 13.00 u waar we een stevige tortilla hebben verslonden. Het smaakte ons enorm. Gezien het slome tempo dat de groep erop nahield en ik de vermoeidheid voelde opkomen besloot ik de groep te verlaten en en tandje bij te steken. Onderweg splitste de weg zich op en wist ik niet wat mijn collega´s zouden doen. Ik kon het niet vragen ook want ik geen gegevens van hun. Maar uiteindelijk zijn we op het einde van de etappe weer verenigd en was het weer een heerlijk weerzien met een biertje, een olijfje en en wat chips. De laatste 10 km was heftig. Onder een brandende zon in een dorre en verlaten omgeving (niks te zien) van het ene naar het andere oude, verlaten en vervallen dorpje. Geen enkele pelgrim te bespeuren en het was schrikken als je een (bejaarde) inwoner zag. Het enige wat bewoog waren de veldmuizen die de weg overliepen en de zoemende vliegen rond mijn kop. Als ze mij een geweer hadden gegeven was ik echt een soldaat die was uitgezet om de omgeving te verkennen. Met momenten leek het alsof ik in de woestijn liep, éénmaal kwam er een landrover aangereden en zat ik ook gelijk onder het stof. Maar we hebben het weer gehaald en dat geeft altijd weer een geweldig gevoel, dan een biertje met de collega´s, een douche, nog een biertje (soms de was), eten, een babbeltje en gaan slapen. Dat is zowat de volgorde. Vanavond lig ik op een luxe (naar pelgrims normen) kamer van 4 met 3 meiden, twee uit Utrecht (Erika en Anne) en de vierde weet ik nog niet. De albergue is echt een juweeltje vandaag, maat ´t is zondag vandaag (denken we) dus dat mag wel eens. Vanavond ga ik mijn regenkledij maar bovenaan steken want de regen is op komst schijnt het, en niet voor 1 dag. Maar we mogen niet mopperen denk ik we hebben nog geen regen gezien dus dat mag wel eens, ook dat is de camino. Misschien bevalt het ons wel een beetje regen, maar dat hoor je morgen dan weer. Tot slot geef ik nog even mee dat U mij kan bewonderen op de website van Similes (www.similes.be) onder de rubriek actualiteiten. Voor de rest gaat alles goed met mij en amuseer ik me rot. Geen problemen met de voeten of spieren e.d., het ergste dat ik al heb meegemaakt is een vlieg in mijn oog. Tot een volgende.
Carrion de los Condes - Terradillos de los Templarios (26 km)
Gisteren dus bij de nonnetjes verbleven. ´s Avonds een wel heel bijzondere dienstviering meegemaakt maar al bij al toch een troosteloos verblijf meegemaakt. Een mogelijkheid om het avondeten alsook het ontbijt te nuttigen was er niet dus waren we aangewezen om in de stad iets te gaan zoeken. We, (ikzelf,Ton, Erika. en Steven) hebben uiteindelijk heel goed gegeten voor een geschappelijke prijs. Om 9u30 lag ik wel in mijn bed en heb warempel geslapen tot 5u45 hetgeen toch als een unicum mag worden beschouwd. Vanmorgen hebben we dan in hetzelfde restaurant breakfast genomen waarna we, ieder op zijn tempo, de volgende etappe hebben aangevat. We hebben vandaag het gezelschap gekregen van Frank (Australië), een oude bekende van mijn collega´s. Ik en Erika zijn vanavond beland in een andere albergue dan onze collega´s maar na wat over en weer bellen
hebben we mekaar teruggevonden in één en dezelfde albergue. Ik heb de indruk dat we nu wel tot een homogene en aangename ploeg zijn uitgegroeid dat beloofd voor de toekomst. Alleen is het voor Erika misschien een beetje raar alleen tussen al die mannen maar ze doet dat uitstekend vind ik. Ik denk dat binnen afzienbare tijd Charlotte weer wel zal opduiken dus.
Inmiddels hebben we de kaap van 400 km ruim overschreden. Dat hebben we zonet gevierd met een pintje, nootjes en chips bij gebrek aan wat anders. We zijn nu aanbeland bij de tempeliers en in het dorp dat we nu zitten is er helemaal niks, niks en nog eens niks. Het is alsof je in een oorlogsgebied komt, verlaten en doods. We hebben wel een mooie en propere albergue en het avondeten dat beloofd. In afwachting daarvan gaan we nu een lekkere douche nemen en dan een beetje pitten op het terras denk ik. Want het is hier nog altijd terrasjesweer, gisteren tot 30 gr en vandaag zal dat niet veel minder geweest zijn.
Over de rit valt niet zoveel te vertellen. Het was een (heel) lange rechte weg richting einddoel, maar we maken daar met z´n allen geen probleem van, we vertellen,zingen af en toe eens,amuseren ons,en af en toe doen we wel eens ernstig ook.
Wat we morgen allemaal gaan uitsteken dat vertel ik morgen dan wel.
Villacazar de Sirga - Carrion de los Condes (6 km)
De dag van gisteren kreeg nog een aangenaam slot. Om 19.00 u was het restaurant open van de albergue waar ik zat. Ik had nog een half uurtje over en ik dacht laat ik de plaatselijke kerk maar eens bezoeken.
Het was een gigantische kerk bezocht door 4 plaatselijke bewoners en drie pelgrims waaronder Anita. Ik ging haar gezelschap houden op 1 van die banken van vroeger weet je wel. We hebben samen de mis bijgewoond, een aangrijpende ervaring was dat.
Af en toe nog eens op de knieen zitten weet je wel en die bejaarde priester had een stem volgens mij kon je horen tot in Brussel. Na de mis hebben we samen het avondmaal genuttigd in de albergue
en zowat 2 uur onze levenservaringen uitgewisseld. Het was een zeer aangenaam en verrijkend treffen. Om 21.30 u is elkeen dan naar zijn albergue getrokken voor de nachtrust. Nou ja, nachtrust
hetzelfde verhaal weer he maar deze keer zijn alle records wel gebroken. Om 04.30 u dacht ik echt dat ik in een varkensstal was aanbeland, het was echt niet te doen, maar goed we hebben het overleefd.
Vanmorgen was het dus kiezen ofwel 6 km stappen en overnachten bij de nonnetjes of doorstappen naar Terradillos de los Templarios. Ik heb gekozen voor het eerste, ik wilde dit echt niet missen.
Het is dus een rustige dag vandaag. Aangekomen in Carrion de los Condes per toeval een mis met de nonnetjes bijgewoond en al vrij snel ontmoette ik Erika uit Utrecht. Ze wachtte hier op Ton en Steven, oude bekenden dus. We hebben in afwachting van
gezamelijk een museum bezocht omtrent de geschiedenis van de camino en nadien een terrasje gedaan. Ze vertelde mij dat Anita vandaag jarig was, die moeten we vanavond of morgen dus nog even opzoeken.
Het is een gezellig vertoeven hier, zo een gemoedelijke sfeer weet je wel met de toepasselijke muziek. En volgens Martine is het dus uitkijken naar vanavond.
Ik ben vandaag dus ook halverwege op mijn tocht. Betekend dat ik de envelop van Francine en Wilfried mag opendoen. . Zo net voor het slapengaan lijkt mij het geschikte moment.
Zo nu ga ik eens luisteren welke religieuse verplichtingen ik hier nog moet nakomen en hopelijk zijn de snurkers hier voor 1 keer niet toegelaten.
Boadilla del Camino - Villalcazar de Sirga (19,5 km)
De verwachte nachtrust is er niet gekomen Het was halfvijf toen ik in slaap viel, ik weet niet hoe het komt maar tis een feit. Hoe dan ook fit of niet we moeten verder. Pas om 8 uur vertrokken en aangekomen in Fromista, 1 uur later,was er al opschudding. Een Hongaarse pelgrim, Toth Karoly, had de verkeerde rugzak meegenomen in zijn alberge. Een en al paniek want hij kon alleen Hongaars praten en was zowat in alle staten. Ik vroeg hem waar hij geslapen had en na veel vijfen en zessen kwam ik dat te weten Bijkomend probleem hij had in een private albergue geslapen waarvan ik geen telefoonnummer had. Gelukkig kwam er op dat moment een Honmgaarse vrouw of die in dezelfde albergue had geslapen. Zij sprak engels en middels de hulp van een spanjaard hebben we uiteindelijk zijn rugzak teruggevonden en de andere persoon evenzeer. Het was een hele bedoening. De man was zo gelukkig enn gaf mij een stevige omhelzing. Mooi moment. Even later ontmoette ik Sabina weer. We hebben een hele tijd samen op pad geweest en toeval of niet wie komt er ons vergezellen, die andere meneer van de rugzak en die begint ons het hele verhaal nog eens te vertellen. Maar we wisten er dus alles van. Ik zou uiteindelijk naar Carrion de los Condes gaan,bij de nonnetjes, maar Sabina en onze collega besliste om niet verder te gaan en hier in Villalcazar te blijven. We kunnen nogal goed opschieten met elkaar en heb dan maar besloten om hier ook te blijven. We zitten wel met een probleem geloof ik want onze collega had al groente gekocht om soep te maken maar nu blijkt dat de alberque geen keuken heeft. Maar we zien wel. We gaan het eens rustig aandoen vanavond denk ik. Morgen word het een korte trip van 6 km want ik wil het verblijf bij de nonnentjes niet missen. Alhoewel, ik weet niet wat Annick met met mijn voeten gedaan heeft want die willen altijd maar vooruit. Maar dat hoor je morgen dan weer.
Om 7 uur vertrokken vanmorgen het was nog donker maar niet koud. Al vrij vroeg kwam de zon erdoor en kregen we een heel mooi landschap te zien. Het zag ernaar uit dat het een rustige dag zou worden. Tot de middag alleen gelopen en genoten van de natuur Maar het zou geen camino zijn als er niets viel te beleven. Ik kwam ineens terecht bij een groep belgen uit Oosterzele, 22 koppen tellende. Een vereniging van gepensioneerden, ze kwamen uit alle hoeken van Vlaanderen, dus genoeg stof om te kletsen. Rond 5 uur aangekomen in een te luxueze alberge voor pelgrims met een zwembad en alles derop en deraan. Het was aangenaam vertoeven daar. We hebben gezamelijk een heerlijk pelgrimmenu gegeten en daarna de verjaardag gevierd van een college. Het was weer harstikke gezellig, ik denk dat ik voortaan meer aan dit collectieve moet deelnemen. Ik heb een kamer van 4 met 3 Koreanen die niet snurken dus dat beloofd voor een goede nachtrust. Maar dat hoor je morgen dan wel Slaap ze
Vanmorgen om 7 uur liep de wekker af. Ik keek door mijn vensterraam en zag daar een uitgebreid ontbijt klaar staan met cava, roereieren met spek, olijven met sardienen e.d. Er was maar 1 probleem het was niet voor mij bestemd. Ik moest naar de bakker aan de overkant waar ik had afgesproken met Guy. We kwamen op hetzelfde moment aan. Daar 2 croissants gegeten met een cafe americano en vertrokken richting Hontanas. Eerst nog even afscheid nemen van enkele collegas die niet verder gingen dan Burgos. Het zou voor mij en Guy ook de laatste kilometers tesamen worden want Guy kan gezien zijn voeten voorlopig niet meer dan 10 km per dag doen. Zo uitendelijk afgesproken dat hij me zou bellen als hij aankomt in Santiago en dan zien we mekaar daar. Dus alleen verder, maar na een tijdje kreeg ik het gezelschap van een pelgrim die onderweg was naar huis, Louis genaamd. Jawel, hij woonde in Leon. Hij zag jaarlijks duizende pelgrims zijn deur passeren en vond het wel eens tijd geworden dat hij de camino zelf deed. Maar hij vermoedde dat hij zijn deur zou voorbijlopen richting Santiago. Aangekomen in een leuke alberge hoor ik dat er daar nog een Vlaming zit, een jongegast uit Menen. Voor 5,00 kon je daar slapen, voor 9,00 een zeer goed pelgrimsmenu gegeten met alle pelgrims samen (goede soep, BEUFSTUK MET FRIET, en een cheeseflan).
Heel was heel lekker en heel gezellig. ´s Avonds tot 11 uur in een rustig straatje heeft iedereen zijn zegje gedaan, zijn wijntje(s) gedronken en zijn lachspieren uitbundig getest. Wat in 1e instantie een saaie dag zou worden is uiteindelijk een heel boeiende en mooie dag geworden. Maar dat is hier altijd zo. Het weer blijft zomers en droog (s morgens 12 gr, ´ s middags ca 24 gr, ´s avonds 18 gr.
Ik wou voor het slapen gaan nog even mijn dagrapport op het blog zetten maar de computer bleek kapot te zijn. Dus maar gaan slapen in een zaal met 12 waarvan 4 snurkers. Maar ik stoor me daar niet meer aan als het teveel word ga ik maar even wandelen buiten en als ik terug kom val ik in slaap.
Vanmorgen mijn intrede gedaan in een hotelletje naast de Municipale. Een heerlijk bad genomen van 1 uur denk ik, na 2 weken doet dat wel eens deugd!! Al mijn kleren gewassen en vervolgens wat heerlijke tapas gegeten. Na de middag de kathedraal bezocht, daar ben je wel even zoet mee. INDRUKWEKKEND !! Nadien ontmoette ik Guy nog waar ik van de week mee op pad was, we hebben afgesproken om morgen om 8.00 u te ontbijten aan de municipale maar het is nog niet zeker of hij daar gaat zijn. Hij moest vandaag naar de pharmacie want hij heeft een infectie op zijn voet. Als hij daar om 08.00 u niet is zou ik vertrekken, eerlijk gezegd zie ik er niet veel goeds in. Maar het is een doorzetter, afwachten dus.Vanavond nog een kleinigheid gegeten en nu ga ik eens lekker slapen op mijn eigen kamer zonder snurkers. Morgen vliegen we der weer in , een etappe van 31 km met of zonder mijn maat.
Tot slot wil ik Guido en Mieke nog bedanken voor de aanmoediging en leuke reactie.
