Vanmorgen vroeg vertrokken, het was nog donker maar in het centrum is dat geen probleem (koplamp verloren). Toen ik de bergen introk begon het stilaan klaar te worden en konden we weer genieten van de ochtendstond Ik was alleen en hoorde enkel de vogels die wakker werden, het stromend water en de watervalletjes Wandelend van het ene dorpje naar het andere (een kapelletje en twee á drie huisjes),en wetende dat je wandeld voor het goede doel ALS DAT GEEN GOED GEVOEL GEEFT WAT DAN WEL? Even halt gehouden in een barretje voor een koffie. Eerst moest wel de vleermuis de weg gewezen worden naar buiten Niet zo eenvoudig als dat beestje niet naar buiten wil. Ik wou van de gelegenheid gebruik maken om mijn notities even bij te werken en toen kantelde de stemming. Ik heb gisteren mijn notitieboekje ergens achtergelaten en toen vlogen er toch meerdere heiligen door de bar. De monnikken hebben me gisteren dan wel gezegend maar zijn me toch niet zo gunstig gezind geloof ik. Uiteindelijk zag het er naar uit dat het een rustige lange dag zou worden Maar het zou de camino niet zijn mocht er niks bijzonders gebeuren. Als je de verrassing niet meer verwacht dan komt ze opdagen. Ik was vrij laat aangekomen in Portomarrin en vooraleer ik een slaping had gevonden en gedoucht had, was het 20.00u. Ik ging een restaurantje opzoeken en bestelde de kaart. Enkele seconden later komt Antoine,Dominique,Ben, Johanna en de hele club aangedraaft: Ze gingen in één of andere albergue gaan koken en ze stonden erop dat ik meeging. Er was geen onderkomen aan ik moest mee.
Ik had geen ingredienten bij me maar dat was geen excuus. Toen we een keuken hadden gevonden en een aperitief hadden gedronken zijn we van start gegaan.Op het menu stond een italiaanse macaroni met kaas en ham en als nagerecht een franse crêpe. We waren met negenen en allemaal van verschillende nationaliteit Ik was veruit de oudste, ze waren allemaal tussen de 25 en 35 jaar, maar ze hebben me goed onderhouden. Het was weer een moment om te koesteren. Om 23.30u is iedereen dan weer naar zijn stekje gegaan om een beetje te slapen en morgen steken we weer van wal en zien we wel weer.
Gisterenavond is het dan toch nog laat geworden. Ik ging met Susan nog een pintje pakken en op het moment dat we naar onze albergue wilden gaan ging de telefoon. Het was Rita om te vragen waar we zaten. Ze zat vlak in de buurt en zou nog lamgskomen. Dus het vervolg moet ik je niet vertellen zeker. Na een tijdje kwam Ben uit Munchen ook nog even binnengewipt dus nog een half uurtje extra. Uiteindelijk zaten we om 22u30 in ons bed denk ik. Een beetje laat voor een pelgrim maar vandaag was het toch maar een kort (maar lastig) tripje. Vanmorgen dan maar iets later vertrokken, gauw een toast naar binnen en richting de Monastère. Onderweg passeerde ik Johanna uit Finland. Dat was een tijd geleden. Aangekomen de rondleiding in het klooster gehad samen met Susan en Johanna. Dat was wel de moeite waard, vooral de muurschilderijen waren heel bezonder.Na de rondleiding wat kroketten gegeten en even een wandeling gemaakt in het dorp. Hier en daar een oude bekende tegengekomen natuurlijk. ze kennen me hier al heel goed. Mijn naam vergeten ze allemaal, naar ´t schijnt heb ik een hele moeilijke naam om te onthouden.. Maar ze kennen mij als 1. die vlaamse belg 2. de man die wandelt voor dat goede doel 3 die man met die speciale pyjama (ik ben hier zowat de enige met een pyjama geloof ik)
Om 18u30 ga ik naar de vespers en aansluitend dus naar de mis met de gregoriaanse zang. Dat wordt iets speciaals denk ik. Maar dat hoor je morgen dan weer want na de mis moeten we nog gaan eten dus
Vanmorgen vertrokken in de regen met de bedoeling te arriveren in O Cebreiro. Het werd een tocht in de gietende regen,in de mist, over keien en rotsen en door het stromende water. Maar het kon me niet deren, helemaal alleen in de bergen. Ik heb ervan genoten. Later kwam er wat wind opzetten zodat de mist verdween en kreeg ik enorm mooie landschappen tezien. In Cebreiro wachtte de volgende verrassing. Ik kwam Susan uit Australie tegen en ze gaf me de raad te gaan eten in de Venta Celta. Toen ik binnenkwam werd ik verwelkomd door de warmte van de haard en de pruttellende ketels op het fornuis, De dame des huizes bereidde me een vegetarische soep. Vervolgens kreeg ik gestoofde ribben op grootmoeders wijze en een zelfgemaakte cake. Nog een wijntje en voor 10,00 was de zaak geklaard. Ze droogde nog even mijn kleren aan de haard en ik beloofde haar nog eens terug te komen. O Cebreiro is een zeer mooie stad. Heel apart. Desondanks besloot ik toch maar om verder te gaan. Het was tenslotte nog maar 2u30 en het inmiddels droog. Ik had dit beter niet gedaan want na ca 1 uur kreeg nu toch een windvlaag en een regenbui te verwerken dat was niet normaal. Het was eerder een storm. Bijna geen pelgrims te bespeuren uitgezonderd 2 tegenliggers, de ene had zijn rugzak ergens achtergelaten (?) en een meisje uit Israel was haar paspoort verloren. Het zou je maar overkomen. Uiteindelijk ben ik letterlijk aangspoeld in Hospital de la Condesa in een albergue met alleen een bed en met allemaal natte kleren en doorweekte schoenen. Eerst maar eens slapen en morgen zien we dan wel.
Vanmorgen om 8.00 vertrokken, het was nog donker maar droog. In 1e instantie zou ik naar Samos gaan maar gezien mijn kleren en schoenen kletsnat waren besloot ik maar om tegen de middag in Triacastela
te stoppen. Ik heb een albergue gezocht waar ze mijn kleren hebben gewassen en gedroogd zodat ik goed voorbereid aan de laatste 135 km kan beginnen. Uiteindelijk moet ik toch een beetje verzorgd bij de patertjes aankomen
nietwaar. Zodoende heb ik vanmiddag een makkelijk middag De stad even verkennen en uitkijken naar een beetje eten want gisterenavond moest ik met droge sardienen en slechte frieten tevreden zijn en vanmorgen met een gebakje en een banaan (het brood zou pas om 11.00 u arriveren).
In de namiddag ontmoette Susan vanuit Alaska en hebben samen dinner genomen en hebben meer gekletst dan gegeten. We had a conversation for about 3 hours I think about many things. It was amazing. Nadien nog even door de mainstreet gelopen een biertje gedronken en gaan slapen.
En morgen .... naar de patertjes voor een rondleiding, de vespers en de mis met gregoriaans gezang. dat beloofd.
Na een goede nachtrust (ondanks de snurkers) en een redelijk pelegrinosontbijt (toast met confituur,melk met cornflakes en een fruitsapje) vertrokken in de regen richting O Cebreiro, 31 km tot een hoogte van 1.330 mtr. Onderweg nog een kort babbeltje gedaan met één Rienke uit Hilversum. Om 13.00 u aangekomen in Vega de Valcarce. De regen is inmiddels toegenomen en de mist is komen opzetten. Ik heb hier een beetje rondgetoerd in het centrum en gezien het weer steeds verslecht besloten om hier te blijven. Om reden dat ik inmiddels van mijn route was afgeweken vroeg een spaanse vrouw of ik misschien naar een verblijf zocht. Ze had een pension en wou het mij laten zien. Het leek me niet verkeerd dus heb ik het aanbod aangenomen. Ze had wel geen internet maar ik heb een computer gevonden in de municipale der pelegrinos. Zodoende zit ik hier vast maar het was het moment om mijn verblijf in Santiago te regelen en mijn vliegreis naar huis. Eind volgende week zit mijn tocht er normaliter op en kom ik weer richting Belgié. Als mijn voeten nog 165 km vooruitwillen dan komt dat in de chakosse he. En nu ga ik eten en rusten. Tot morgen.
Martine, dat uitstapje in Samos stond inderdaad op mijn programma en toen ik jou reactie las had ik Net mijn terugkeer (boekingen) geregeld, ik vlieg inderdaad met Ryanair via Barcelona. Hoedanook bedankt voor de info en VEEL SUCCES MET JE INFODAG.
De nacht was een nachtmerrie. Om 10.00 u ging het licht uit en 10 miniuten later kwam er nog iemand binnen. Dan weet je al hoe laat het is, 5 minuten later lag hij al te snurken naast mij. Ik heb mijn spullen dan maar bij mekaar genomen en verhuist naar de keuken. Kort daarop kwam een broeder of zoiets de wasmachine aanzetten en begon hij al de ingeleverde was te doen. De wasmachine was mijn gedacht een beetje verouderd ofwel zat de trommel los. Dus weer verhuizen, deze keer naar de bibliotheek. Volgens mij vertrouwden die broeders het niet meer want er kwam er daar ook enen slapen en wat raad je hij snurkt toch wek zeker. Dus geen oog dicht gedaan he vannacht. Dan maar vroeg uit bed en om 6 uur nog eens naar het kasteel van de tempeliers. Ik wou nog eens een foto nemen als het verlicht was.
Wat denk je? Geen verlichting. Het zat dus duidelijk niet mee de laatste uren.
Dan maar vertrokken naar Villafranco. Het was goed weer en het landschap was weer verbluffend mooi. In cacabelos nog een museumpje meegepikt en nog wat rondgetoerd. Een gezellig stadje maar soms vraag ik me af als al die oude mensen overleden zijn en er komen hier geen jonge mensen opdagen wat er dan met die dorpen gaat gebeuren. Volgens mij verdwijnen die van de kaart. Hier en daar zijn de gebouwen nu al een ruine of het scheelt niet veel. Ik heb Rita nog even gebeld om te luisteren waar ze zat. Ze kwam te ver achter en het was goed weer dus besloot ik maar verder te gaan naar Villafranco. Om half drie was ik op mijn bestemming. Een mooie stad en een gezellige alberge (tot nu toe want het is nog geen bedtijd he).
Of het inderdaad gezellig blijft hoor je morgen weer, nu ga ik een pintje pakken. En ´t zal smaken zulle
Na een goede nachtrust en een redelijk ontbijt vertrokken met een onbekende bestemming. Alles hing zo een beetje af van de plaats waar ik zou terechtkomen en van het weer. De zon was van de partij maar het regenpak was niet ver weg. Na een telefoontje met het thuisfront ontmoette ik al gauw Rita, onze landgenote uit Oostende. Haar tempo lag duidelijk lager dan dat van mij, maar ondanks dit hebben we vandaag de hele dag samen gestapt. Zodoende ben ik niet verder gekomen dan Ponferrada, maar ik dacht voor die ene keer dat ik een landgenoot als collega heb blijf ik bij haar. We hebben een leuke trip gehad en interessante gesprekken. In de toekomst zie ik haar zeker nog terug op één of andere bijeenkomst van mijn straatcafé. Om 13.00 u begon het te regenen dus zijn we uiteindelijk in Ponferrada blijven plakken. We hebben ons ding gedaan en zijn dan samen enen gaan drinken. Voor vanavond hebben we om 19.30 u afgesproken om iets te gaan eten. Ik denk vroeg te gaan slapen want morgen moet ik toch iets meer km doen wil ik op 24 okt in Santiago zijn want ik heb daar afgesproken met enkele van mijn collega´s. Mogelijks neem ik dan op 29 okt het vliegtuig richting Parijs. Maar dat is nog even, we gaan ons eerst maar eens concentreren op de komende 202,50 km. Al bij al dus eens een rustige dag vandaag. Hoe het morgen verder gaat, lees je in mijn volgende reportage.
