De nacht was een nachtmerrie. Om 10.00 u ging het licht uit en 10 miniuten later kwam er nog iemand binnen. Dan weet je al hoe laat het is, 5 minuten later lag hij al te snurken naast mij. Ik heb mijn spullen dan maar bij mekaar genomen en verhuist naar de keuken. Kort daarop kwam een broeder of zoiets de wasmachine aanzetten en begon hij al de ingeleverde was te doen. De wasmachine was mijn gedacht een beetje verouderd ofwel zat de trommel los. Dus weer verhuizen, deze keer naar de bibliotheek. Volgens mij vertrouwden die broeders het niet meer want er kwam er daar ook enen slapen en wat raad je hij snurkt toch wek zeker. Dus geen oog dicht gedaan he vannacht. Dan maar vroeg uit bed en om 6 uur nog eens naar het kasteel van de tempeliers. Ik wou nog eens een foto nemen als het verlicht was.
Wat denk je? Geen verlichting. Het zat dus duidelijk niet mee de laatste uren.
Dan maar vertrokken naar Villafranco. Het was goed weer en het landschap was weer verbluffend mooi. In cacabelos nog een museumpje meegepikt en nog wat rondgetoerd. Een gezellig stadje maar soms vraag ik me af als al die oude mensen overleden zijn en er komen hier geen jonge mensen opdagen wat er dan met die dorpen gaat gebeuren. Volgens mij verdwijnen die van de kaart. Hier en daar zijn de gebouwen nu al een ruine of het scheelt niet veel. Ik heb Rita nog even gebeld om te luisteren waar ze zat. Ze kwam te ver achter en het was goed weer dus besloot ik maar verder te gaan naar Villafranco. Om half drie was ik op mijn bestemming. Een mooie stad en een gezellige alberge (tot nu toe want het is nog geen bedtijd he).
Of het inderdaad gezellig blijft hoor je morgen weer, nu ga ik een pintje pakken. En ´t zal smaken zulle
Na een goede nachtrust en een redelijk ontbijt vertrokken met een onbekende bestemming. Alles hing zo een beetje af van de plaats waar ik zou terechtkomen en van het weer. De zon was van de partij maar het regenpak was niet ver weg. Na een telefoontje met het thuisfront ontmoette ik al gauw Rita, onze landgenote uit Oostende. Haar tempo lag duidelijk lager dan dat van mij, maar ondanks dit hebben we vandaag de hele dag samen gestapt. Zodoende ben ik niet verder gekomen dan Ponferrada, maar ik dacht voor die ene keer dat ik een landgenoot als collega heb blijf ik bij haar. We hebben een leuke trip gehad en interessante gesprekken. In de toekomst zie ik haar zeker nog terug op één of andere bijeenkomst van mijn straatcafé. Om 13.00 u begon het te regenen dus zijn we uiteindelijk in Ponferrada blijven plakken. We hebben ons ding gedaan en zijn dan samen enen gaan drinken. Voor vanavond hebben we om 19.30 u afgesproken om iets te gaan eten. Ik denk vroeg te gaan slapen want morgen moet ik toch iets meer km doen wil ik op 24 okt in Santiago zijn want ik heb daar afgesproken met enkele van mijn collega´s. Mogelijks neem ik dan op 29 okt het vliegtuig richting Parijs. Maar dat is nog even, we gaan ons eerst maar eens concentreren op de komende 202,50 km. Al bij al dus eens een rustige dag vandaag. Hoe het morgen verder gaat, lees je in mijn volgende reportage.
Gisterenavond een restaurantje opgezocht want met 4 koeken en een cola gaat het niet lukken denk ik. Toen ik daar binnenkwam zaten daar 2 kamergenoten van een paar dagen geleden. Enige tijd later kwam Georges ook nog binnen. We hebben met ons vieren egenomen. Het was een streling van onze smaakpupillen. We kregen daar een kom soep voorgeschoteld dat acht je niet voor mogelijk, een soep op grootmoederswijze , ze smaakte naar een gerookte varkenspoot en met veel ajuin. Daarna een doradovisje met groenten en friet en een flan als dessert. We hebben niet gegeten maar gesmoefeld en dat voor 12,00 De 2 canadeze vrouwen vertelden me dat in hun alberge nog een belgische pelgrim gelogeerd was. Stiekem nog even naar daar om een goeiendag te zeggen. Ze kwam uit Oostende en deed de camino voor de 11e keer. Vanmorgen werd ik om 6.00 u wakker. Tien minuten begon het te regenen.<ik had zoiets va Shall I stay or shall I go. Uiteindelijk heb ik gekozen voor het laatste en ik heb het mij niet beklaagd.Regenbroek aan, de galmachen, ascmijn rugzak ingepakt, mijn poncho aan en weg was ik. het was zo een groeizaam regentje weet je wel en zonder wind. Na die periode van droogte vond ik het heerlijk. Na een halfuur de beklimming van de San Fresco aangevat. Het was een fantastische belevenis. Smalle padjes over keien en rotsblokken,door de plassen, door de struikgewassen, langs de kant de kleurrijke heide,de groene sparren, de bruine bomen, de roste koeien en de bergen met hier en daar een mistbank. Pelgrims? Ik heb er inderdaad nog gezien maar je kon ze op je ene hand tellen.Antoine en Dominique (dat koppel dat hier elkaar gevonden heeft), Rita en de 2 Canadeze dames van gisteravond en dan heb je het ver gehad.Ik heb de weg bijna geheel afgewerkt en heb er enorm van genoten. Het was eigenlijk de mooiste dag tot nog toe, de camino word met de dag leuker geloof ik. In acebo aangekomen mijn alberge opgezocht. Ik wist dat het een nieuwe was maar dat het zo een pareltje zou worden dat kon ik me nauwelijks voorstellen. Een prive kamer met een eigen badkamer!!, een zwembad van 100m2 en een fantastisch uitzicht. Ik ben gaan eten in een alberge in de beurt in de hoop Rita aan te treffen maar ik kwam Antoine en Dominique tegen. Geweldig goed gegeten en een interressant gesprek gehad. We gaan voor het einde van de camino nog eens samen koken. Oke, ik ben weer klaar voor morgen. hoeveel km? Ik weet het niet eens meer ik zie het wel, we gaan gewoon stappen en zien wel waar we uit komen. Regen of niet we gaan er weer van genieten.
Gisterenavond is de verrassing van de dag uiteindelijk toch nog gekomen.Ik had het nogal druk met mijn blog en e-mails. Pas om 20u30 op zoek gegaan naar wat eten maar dat is op zich geen probleem want ze eten hier toch heel laat. Uiteindelijk tercht gekomen in een pizzeria. Ik zat daar helemaal alleen en kreeg een heerlijke portugese pizza voorgeschoteld met een echte vino Rioja. Acheraf nog een fantastisch kaastaartje met een koffie en dat alles voor 12,00 De serveerster was heel vriendelijk en ik heb haar een 1,00 fooi gegeven. Het leek wel of ze een erfenis kreeg. Toen ik buiten kwam op de plaza waren de terrassen langs beiden kanten stampvol. Het was een gezellig sfeertje. In het midden waren kinderen aan het minivoetballen. Aan de ene kant was het kerkportaal de goal en de andere kant de muur tussen 2 winkelramen. Je zou dat bij ons eens moeten proberen, dat zou niet lang duren denk ik. Hier kan dat allemaal als het maar plezant is. Ze genieten van het samen zijn en van de kleine dingen. Misschien zijn ze wel arm maar ze schijnen mij wel gelukkig te zijn.Uiteindelijk heb ik met die gasten nog even mijn voetbaltalent getest maar na een goeie vijf minuten moest ik mijn douchecel gaan opzoeken. Maar het was wel weer iets bijzonders. Toen ik uiteindelijk op mijn kamer kwam had er een kamergenoot een guitaar gekocht ( 40,00) en die begon als afsluiter nog enkele melodieën te spelen tot het licht gedoofd werd. Vanmorgen moesten we om 08.00 u buiten. Ik heb een bar opgezocht om te ontbijten.Ik had plaatsgenomen aan het venster en ik zat nog niet goed en wel neer of wie passeert er daar, dat Finse meisje dat ik had ontmoet tijdens de eerste week in de camino. We zijn samen op stap gegaan en hebben onze ervaringen uitgewisseld. Naderhand heb ik een deel met Georges uit Alaska en een deel alleen gestapt. Aangekomen in mijn alberge vroeg ik aan de uitbaatster
of ze Marc Raes kende, een landgenoot uit Grimbergen die hier al enige tijd woont en hier van tijd tot tijd eens helpt. En jawel Martine, ik heb hem opgezocht en GEVONDEN. Hij woont nogal afgelegen op de flank van een berg. We hebben 1 uur gepraat over zijn primitief maar toch wel boeiend leven. Ik heb hem de groeten gedaan en je hebt de groeten terug. Morgen staat er een tocht van 27 km op het programma en gaan we over de hoogste berg van de camino. Hopelijk blijft het nog droog en kunnen we volop genieten van de mooie omgeving. Het wordt wel stilaan koud.
Het was nog donker vanmorgen toen ik vertrok. Aangezien ik mijn koplamp heb achtergelaten was het even zoeken naar het juiste pad. Na enige omleidingen heb ik het, samen met Jim uit Canada, uiteindelijk gevonden. We hebben de 31 km gezamelijk doorgesparteld. Het was een zware bevalling vandaag maar Martine heeft gelijk het was een mooie omgeving en het was niet te warm, ideaal weer. Aangekomen is Astorga heb ik de eerste beste alberge genomen, ik had geen zin meer om verder te kijken. Ik kreeg een kamer van 6 (4 vrouwen en 2 mannen) en naar het schijnt snurkt niemand van ons dus dat geeft perspectieven voor een goede nachtrust. Ik heb de indruk hoe later je aankomt hoe beter je verblijf.In tegenstelling tot gisteren ben ik beland in een heel mooie stad met veel voorzieningen. Ik ben nog in overweging of ik hier een dagje ga blijven. Eerst ga ik maar eens iets eten en morgen zien we dan wel.Ik ga in ieder geval eerst één en ander bezoeken want er staan toch maar 20 km op het prograama voor morgen.
Nog de groetjes en to morgen
Marnix
PS Robert en Bea, jullie (leuk) bericht is wel degelijk aangekomen. Bedankt he, op die manier blijf ik toch enigszins op de hoogte van de plaatselijke activiteiten aldaar.
Vanmorgen om 8.30u gestart. Vrij laat dus maar het is maar 21 km , dus ik dacht laat het ons maat rustig aan doen Het verblijf in Leon was heerlijk, lekker uitgerust, alles weer in zijn plooien gestreken en met frisse moed weer vertrokken. Ik heb wel erg veel geluk want tijdens mijn verblijf hier in Leon heeft het voordurend geregend. Gisterenavond regende het pijpestelen, de riolering kon het niet slikken. Maar beter nu dan tijdens mijn stappen. Iedere dag heeft wel iets bijzonders, ook nu weer. Vanmiddag ging ik onderweg even snuffelen in één van de eartshops die je hier aantreft. In één van hen zat een man zijn lunch te nuttigen,.Ik schrok me bijna een ongeluk. Hij was van Nijmegen en wist me alles te vertellen over die eartshops want hij had een familiebedrijf gespecialiseerd in het bouwen van lemen huizen. Hoe verrijkend de camino kan zijn. Om 14.00 u aangekomen in Villar de Mazarife. Eesrt de traditionale activiteiten gedaan en dan een bezoek gebracht aan de stad. Dat nam zoway 30 min in beslag. Ik was weer in het hol van pluto beland. Een bakkerswinkeltje van 3 op 3 en een supermarkt van voor Christus en een kerk uiteraard. Ik ging binnen in de supermarkt en trof een uitbaatster aan van boven de 70 en haar kleinzoon denk ik die de goederen moest leren prijzen.Ik mocht een stuk van het stokbrood afsnijden terwijl ze mij met veel spaans gedoe enkele sneden kaas klaarmaakte. Mijn belegd broodje voor morgen werd terplaatse op de toonbank in mekaar geflanst. Nog een cola en de zaak was weer geklaard. Het was weer een bijzonder moment. Terug in de alberge nog een pintje gedronken in afwachting van het gezamelijk avondmaal. Om 22.oo u ging het licht uit. Morgen een zware dag naar Astorga. Gelukkig heeft het weer zich herpakt en kijken we der weer naar uit.
Gisterenavond is het dan uiteindelijk toch beginnen regenen tot deze middag. Hopelijk is het uitgeregend.
Gisteren afscheid genomen van Frank (had andere plannen) en van Anne (reist verder naar Bilbao). Was wel raar, het is zoals men soms zegt afscheid nemen is altijd een stukje sterven.
Maar het was weer blij weerzien (na anderhalve week) van Richard en Carine. Richard heeft een aantal koorts gehad.
Vanmorgen ben ik wakkergebeld om 8.00 u (door mijn lieve echtgenote) en dat op mijn rustdag. Misschien maar goed ook want anders lag ik ´s middags nog in mijn (hemels)bed.
Rond de middag de stad bezocht., de wondermooie kathedraal, het Gaudhi gebouw en zoveel meer. Nadien een terrasje gedaan op mijn eentje en al de pelgrims de revue laten passeren.
Zo meteen ga ik een paellatje eten en vroeg gaan slapen want morgen beginnen we der weer aan (met of zonder regen).
Gisterenavond samen met Erika iets opgezocht om te gaan eten. We hebben eigenlijk niets leuks gevonden en hebben uiteindelijk maar een gewone pelgrimsmenu gegeten in een armtierig restaurantje.
Normaal stond het restaurant ¨De Way¨ op mijn programma maar het is me toch wel ontgaan zeker. Een volgende keer dan maar.
Wanneer we terugkwamen in de albergue werden we nog uitgenodigd door een groep pelgrims van alle nationaliteiten om aan te schuiven aan tafel. Uiteindelijk hebben we nog wat self-made pannenkoeken gegeten.
We hebben ons goed vermaakt met wat liederen onder begeleiding van een guitarist. Na een goede nachtrust en een summier ontbijt vanmorgen naar Leon. Ik heb de hele weg alleen afgelegd
maar het bleef maar duren en duren, er kwam bijna geen eind aan vandaag. Om 12.00 u aangekomen. Gelijk een hoteletje geboekt, een beetje gerust en om een massage geweest. Dat was echt wel nodig.
Om 5 uur afgesproken aan de kathedraal om een pintje te drinken met onze groep en om 8 uur vanavond weer gaan eten hé. Dit keer is Georges uit Alaska er ook bij denk ik.
Morgen ga ik ontbijten in het hotel, op het gemakje de stad bezoeken, een beetje kuieren op mijn kamer en zo van die dingen. Me voorbereiden voor de resterende 306 km.
Het weer is niet meer wat het geweest is, frisser,bewolkt en winderig. Maar gelukkig blijft de regen nog steeds achterwege.
Vanmorgen om 7.00 u vertrokken voor een trip van 27 km zonder eten,drinken en geld. Probleempje dus. Ik heb mijn vrienden en de normale route (calvada Romana) verlaten richting Burgo Ranero met de bedoeling een bank te vinden. In Burgo Ranera aangekomen, geen bank te vinden natuurlijk. Dan maar naar Reliegos en wat denk je , ook daar geen bank te vinden natuurlijk. Met het weinige geld dat ik nog had dan maar 2 bananen gekocht en een cola om uiteindelijk naar Mansilla de las Mulas door te trekken. Uiteindelijk heb ik daar kunnen tanken. Ik dacht vlug iets te gaan eten maar niets was minder waar. Ik ontmoette Georges uit Alaska toch wel zeker. Ik ontmoette hem voor het laatst in Burgos en dacht dat hij al thuis was omwille van zijn blessures maar in de camino zijn de verrassingen nooit ver weg natuurlijk. We hadden heel wat te vertellen natuurlijk en we hebben afgesproken in hetzelfde hotel in Leon voor onze rustdag. Na een paar wijntjes kon ik dan eindelijk iets gaan eten in een afgelegen restaurantje. Het was echt genieten daar.
Vandaag dus een hele dag alleen op pad geweest en zo een dag kan best ook wel eens plezant zijn. Morgen dus naar Leon (ik begin Santiago stilaan te ruiken, nog zo´n 300 km). De regen is weggebleven, naar het schijn heeft het geregend in Burno Ranero maar ik was daar al weg. Maar het is inmiddels overtrokken en zal ik één dezer dagen niet aan de regen ontkomen denk ik. Maar ik ben er op voorbereid so what? A camino in the rain why not?
Het wordt weer uitkijken naar morgen want dan kom ik week in mijn groep terecht denk ik.
Nu ga ik nog een rondje doen in de city en dan weer maffen.
Terradillos de los Templarios - Calzada del Coto (26 km)
Vanmorgen om 7 uur vertrokken met 2 kleine koekjes en een fruitsapje in de maag. Een sobere breakfast dus en verder was er in dat dorpje niks maar dan ook niks te vinden. Klein probleempje dus, met een beetje water naar Sahagun, 14 km verder. Al gauw viel onze groep in stukken omdat iedereen zijn eigen tempo ging lopen. Ik bleef over met Guy, Erika en nog een vierde pelgrim. We bereikten Sahagun om 13.00 u waar we een stevige tortilla hebben verslonden. Het smaakte ons enorm. Gezien het slome tempo dat de groep erop nahield en ik de vermoeidheid voelde opkomen besloot ik de groep te verlaten en en tandje bij te steken. Onderweg splitste de weg zich op en wist ik niet wat mijn collega´s zouden doen. Ik kon het niet vragen ook want ik geen gegevens van hun. Maar uiteindelijk zijn we op het einde van de etappe weer verenigd en was het weer een heerlijk weerzien met een biertje, een olijfje en en wat chips. De laatste 10 km was heftig. Onder een brandende zon in een dorre en verlaten omgeving (niks te zien) van het ene naar het andere oude, verlaten en vervallen dorpje. Geen enkele pelgrim te bespeuren en het was schrikken als je een (bejaarde) inwoner zag. Het enige wat bewoog waren de veldmuizen die de weg overliepen en de zoemende vliegen rond mijn kop. Als ze mij een geweer hadden gegeven was ik echt een soldaat die was uitgezet om de omgeving te verkennen. Met momenten leek het alsof ik in de woestijn liep, éénmaal kwam er een landrover aangereden en zat ik ook gelijk onder het stof. Maar we hebben het weer gehaald en dat geeft altijd weer een geweldig gevoel, dan een biertje met de collega´s, een douche, nog een biertje (soms de was), eten, een babbeltje en gaan slapen. Dat is zowat de volgorde. Vanavond lig ik op een luxe (naar pelgrims normen) kamer van 4 met 3 meiden, twee uit Utrecht (Erika en Anne) en de vierde weet ik nog niet. De albergue is echt een juweeltje vandaag, maat ´t is zondag vandaag (denken we) dus dat mag wel eens. Vanavond ga ik mijn regenkledij maar bovenaan steken want de regen is op komst schijnt het, en niet voor 1 dag. Maar we mogen niet mopperen denk ik we hebben nog geen regen gezien dus dat mag wel eens, ook dat is de camino. Misschien bevalt het ons wel een beetje regen, maar dat hoor je morgen dan weer. Tot slot geef ik nog even mee dat U mij kan bewonderen op de website van Similes (www.similes.be) onder de rubriek actualiteiten. Voor de rest gaat alles goed met mij en amuseer ik me rot. Geen problemen met de voeten of spieren e.d., het ergste dat ik al heb meegemaakt is een vlieg in mijn oog. Tot een volgende.
Carrion de los Condes - Terradillos de los Templarios (26 km)
Gisteren dus bij de nonnetjes verbleven. ´s Avonds een wel heel bijzondere dienstviering meegemaakt maar al bij al toch een troosteloos verblijf meegemaakt. Een mogelijkheid om het avondeten alsook het ontbijt te nuttigen was er niet dus waren we aangewezen om in de stad iets te gaan zoeken. We, (ikzelf,Ton, Erika. en Steven) hebben uiteindelijk heel goed gegeten voor een geschappelijke prijs. Om 9u30 lag ik wel in mijn bed en heb warempel geslapen tot 5u45 hetgeen toch als een unicum mag worden beschouwd. Vanmorgen hebben we dan in hetzelfde restaurant breakfast genomen waarna we, ieder op zijn tempo, de volgende etappe hebben aangevat. We hebben vandaag het gezelschap gekregen van Frank (Australië), een oude bekende van mijn collega´s. Ik en Erika zijn vanavond beland in een andere albergue dan onze collega´s maar na wat over en weer bellen
hebben we mekaar teruggevonden in één en dezelfde albergue. Ik heb de indruk dat we nu wel tot een homogene en aangename ploeg zijn uitgegroeid dat beloofd voor de toekomst. Alleen is het voor Erika misschien een beetje raar alleen tussen al die mannen maar ze doet dat uitstekend vind ik. Ik denk dat binnen afzienbare tijd Charlotte weer wel zal opduiken dus.
Inmiddels hebben we de kaap van 400 km ruim overschreden. Dat hebben we zonet gevierd met een pintje, nootjes en chips bij gebrek aan wat anders. We zijn nu aanbeland bij de tempeliers en in het dorp dat we nu zitten is er helemaal niks, niks en nog eens niks. Het is alsof je in een oorlogsgebied komt, verlaten en doods. We hebben wel een mooie en propere albergue en het avondeten dat beloofd. In afwachting daarvan gaan we nu een lekkere douche nemen en dan een beetje pitten op het terras denk ik. Want het is hier nog altijd terrasjesweer, gisteren tot 30 gr en vandaag zal dat niet veel minder geweest zijn.
Over de rit valt niet zoveel te vertellen. Het was een (heel) lange rechte weg richting einddoel, maar we maken daar met z´n allen geen probleem van, we vertellen,zingen af en toe eens,amuseren ons,en af en toe doen we wel eens ernstig ook.
Wat we morgen allemaal gaan uitsteken dat vertel ik morgen dan wel.
Villacazar de Sirga - Carrion de los Condes (6 km)
De dag van gisteren kreeg nog een aangenaam slot. Om 19.00 u was het restaurant open van de albergue waar ik zat. Ik had nog een half uurtje over en ik dacht laat ik de plaatselijke kerk maar eens bezoeken.
Het was een gigantische kerk bezocht door 4 plaatselijke bewoners en drie pelgrims waaronder Anita. Ik ging haar gezelschap houden op 1 van die banken van vroeger weet je wel. We hebben samen de mis bijgewoond, een aangrijpende ervaring was dat.
Af en toe nog eens op de knieen zitten weet je wel en die bejaarde priester had een stem volgens mij kon je horen tot in Brussel. Na de mis hebben we samen het avondmaal genuttigd in de albergue
en zowat 2 uur onze levenservaringen uitgewisseld. Het was een zeer aangenaam en verrijkend treffen. Om 21.30 u is elkeen dan naar zijn albergue getrokken voor de nachtrust. Nou ja, nachtrust
hetzelfde verhaal weer he maar deze keer zijn alle records wel gebroken. Om 04.30 u dacht ik echt dat ik in een varkensstal was aanbeland, het was echt niet te doen, maar goed we hebben het overleefd.
Vanmorgen was het dus kiezen ofwel 6 km stappen en overnachten bij de nonnetjes of doorstappen naar Terradillos de los Templarios. Ik heb gekozen voor het eerste, ik wilde dit echt niet missen.
Het is dus een rustige dag vandaag. Aangekomen in Carrion de los Condes per toeval een mis met de nonnetjes bijgewoond en al vrij snel ontmoette ik Erika uit Utrecht. Ze wachtte hier op Ton en Steven, oude bekenden dus. We hebben in afwachting van
gezamelijk een museum bezocht omtrent de geschiedenis van de camino en nadien een terrasje gedaan. Ze vertelde mij dat Anita vandaag jarig was, die moeten we vanavond of morgen dus nog even opzoeken.
Het is een gezellig vertoeven hier, zo een gemoedelijke sfeer weet je wel met de toepasselijke muziek. En volgens Martine is het dus uitkijken naar vanavond.
Ik ben vandaag dus ook halverwege op mijn tocht. Betekend dat ik de envelop van Francine en Wilfried mag opendoen. . Zo net voor het slapengaan lijkt mij het geschikte moment.
Zo nu ga ik eens luisteren welke religieuse verplichtingen ik hier nog moet nakomen en hopelijk zijn de snurkers hier voor 1 keer niet toegelaten.
Boadilla del Camino - Villalcazar de Sirga (19,5 km)
De verwachte nachtrust is er niet gekomen Het was halfvijf toen ik in slaap viel, ik weet niet hoe het komt maar tis een feit. Hoe dan ook fit of niet we moeten verder. Pas om 8 uur vertrokken en aangekomen in Fromista, 1 uur later,was er al opschudding. Een Hongaarse pelgrim, Toth Karoly, had de verkeerde rugzak meegenomen in zijn alberge. Een en al paniek want hij kon alleen Hongaars praten en was zowat in alle staten. Ik vroeg hem waar hij geslapen had en na veel vijfen en zessen kwam ik dat te weten Bijkomend probleem hij had in een private albergue geslapen waarvan ik geen telefoonnummer had. Gelukkig kwam er op dat moment een Honmgaarse vrouw of die in dezelfde albergue had geslapen. Zij sprak engels en middels de hulp van een spanjaard hebben we uiteindelijk zijn rugzak teruggevonden en de andere persoon evenzeer. Het was een hele bedoening. De man was zo gelukkig enn gaf mij een stevige omhelzing. Mooi moment. Even later ontmoette ik Sabina weer. We hebben een hele tijd samen op pad geweest en toeval of niet wie komt er ons vergezellen, die andere meneer van de rugzak en die begint ons het hele verhaal nog eens te vertellen. Maar we wisten er dus alles van. Ik zou uiteindelijk naar Carrion de los Condes gaan,bij de nonnetjes, maar Sabina en onze collega besliste om niet verder te gaan en hier in Villalcazar te blijven. We kunnen nogal goed opschieten met elkaar en heb dan maar besloten om hier ook te blijven. We zitten wel met een probleem geloof ik want onze collega had al groente gekocht om soep te maken maar nu blijkt dat de alberque geen keuken heeft. Maar we zien wel. We gaan het eens rustig aandoen vanavond denk ik. Morgen word het een korte trip van 6 km want ik wil het verblijf bij de nonnentjes niet missen. Alhoewel, ik weet niet wat Annick met met mijn voeten gedaan heeft want die willen altijd maar vooruit. Maar dat hoor je morgen dan weer.
Om 7 uur vertrokken vanmorgen het was nog donker maar niet koud. Al vrij vroeg kwam de zon erdoor en kregen we een heel mooi landschap te zien. Het zag ernaar uit dat het een rustige dag zou worden. Tot de middag alleen gelopen en genoten van de natuur Maar het zou geen camino zijn als er niets viel te beleven. Ik kwam ineens terecht bij een groep belgen uit Oosterzele, 22 koppen tellende. Een vereniging van gepensioneerden, ze kwamen uit alle hoeken van Vlaanderen, dus genoeg stof om te kletsen. Rond 5 uur aangekomen in een te luxueze alberge voor pelgrims met een zwembad en alles derop en deraan. Het was aangenaam vertoeven daar. We hebben gezamelijk een heerlijk pelgrimmenu gegeten en daarna de verjaardag gevierd van een college. Het was weer harstikke gezellig, ik denk dat ik voortaan meer aan dit collectieve moet deelnemen. Ik heb een kamer van 4 met 3 Koreanen die niet snurken dus dat beloofd voor een goede nachtrust. Maar dat hoor je morgen dan wel Slaap ze
Vanmorgen om 7 uur liep de wekker af. Ik keek door mijn vensterraam en zag daar een uitgebreid ontbijt klaar staan met cava, roereieren met spek, olijven met sardienen e.d. Er was maar 1 probleem het was niet voor mij bestemd. Ik moest naar de bakker aan de overkant waar ik had afgesproken met Guy. We kwamen op hetzelfde moment aan. Daar 2 croissants gegeten met een cafe americano en vertrokken richting Hontanas. Eerst nog even afscheid nemen van enkele collegas die niet verder gingen dan Burgos. Het zou voor mij en Guy ook de laatste kilometers tesamen worden want Guy kan gezien zijn voeten voorlopig niet meer dan 10 km per dag doen. Zo uitendelijk afgesproken dat hij me zou bellen als hij aankomt in Santiago en dan zien we mekaar daar. Dus alleen verder, maar na een tijdje kreeg ik het gezelschap van een pelgrim die onderweg was naar huis, Louis genaamd. Jawel, hij woonde in Leon. Hij zag jaarlijks duizende pelgrims zijn deur passeren en vond het wel eens tijd geworden dat hij de camino zelf deed. Maar hij vermoedde dat hij zijn deur zou voorbijlopen richting Santiago. Aangekomen in een leuke alberge hoor ik dat er daar nog een Vlaming zit, een jongegast uit Menen. Voor 5,00 kon je daar slapen, voor 9,00 een zeer goed pelgrimsmenu gegeten met alle pelgrims samen (goede soep, BEUFSTUK MET FRIET, en een cheeseflan).
Heel was heel lekker en heel gezellig. ´s Avonds tot 11 uur in een rustig straatje heeft iedereen zijn zegje gedaan, zijn wijntje(s) gedronken en zijn lachspieren uitbundig getest. Wat in 1e instantie een saaie dag zou worden is uiteindelijk een heel boeiende en mooie dag geworden. Maar dat is hier altijd zo. Het weer blijft zomers en droog (s morgens 12 gr, ´ s middags ca 24 gr, ´s avonds 18 gr.
Ik wou voor het slapen gaan nog even mijn dagrapport op het blog zetten maar de computer bleek kapot te zijn. Dus maar gaan slapen in een zaal met 12 waarvan 4 snurkers. Maar ik stoor me daar niet meer aan als het teveel word ga ik maar even wandelen buiten en als ik terug kom val ik in slaap.
Vanmorgen mijn intrede gedaan in een hotelletje naast de Municipale. Een heerlijk bad genomen van 1 uur denk ik, na 2 weken doet dat wel eens deugd!! Al mijn kleren gewassen en vervolgens wat heerlijke tapas gegeten. Na de middag de kathedraal bezocht, daar ben je wel even zoet mee. INDRUKWEKKEND !! Nadien ontmoette ik Guy nog waar ik van de week mee op pad was, we hebben afgesproken om morgen om 8.00 u te ontbijten aan de municipale maar het is nog niet zeker of hij daar gaat zijn. Hij moest vandaag naar de pharmacie want hij heeft een infectie op zijn voet. Als hij daar om 08.00 u niet is zou ik vertrekken, eerlijk gezegd zie ik er niet veel goeds in. Maar het is een doorzetter, afwachten dus.Vanavond nog een kleinigheid gegeten en nu ga ik eens lekker slapen op mijn eigen kamer zonder snurkers. Morgen vliegen we der weer in , een etappe van 31 km met of zonder mijn maat.
Tot slot wil ik Guido en Mieke nog bedanken voor de aanmoediging en leuke reactie.
Rumoerige nacht en morgen gehad.Om 02u30 wakker, een amerikaan snurkte de doppen uit je oren!
Om 05.00 u stond mijn buurman op, die kwam tot de constatatie dat zijn drinkreservoir was leeggelopen in zijn rugzak.
Uit woede slingerde hij al zijn spullen rond op de kamer, iedereen wakker dus. Wie gaat er nu ´s avonds 3 liter water in zijn reservoir doen ook.
Maar er is ook een aangename verrassing, IK HEB EEN LANDGENOOT GEVONDEN!!
Een knappe dame uit Keerbergen (nabij Leuven). Collega pelgrims hadden me al op de hoogte gebracht van haar nabijheid en één en ander over haar verteld. Toen ik haar aantrof zei ik I Know anything about you en zij zei Oh Yes,tell me .......en we waren weer vertrokken voor een babbel . Het was wel eens leuk om te converseren in je eigen taal, je zou op de lange duur achter je woorden moeten gaan zoeken.Gelukkig had ik gezelschap want de tocht was saai en slecht voor de voeten. Om 14.00 u uitgehongerd aangekomen in Burgos. Eerst wat tapas gegeten en wat gedronken en dan naar de municipale. Er waren 640 bedden. Ik had nr 637 en wat raad je wie sliep er naast mij, jawel de boomzager van vorige nacht. Toch niet te geloven zeker. maar goed we zullen het weer wel overleven.
Daarna douchen. Ik moest even wachten en toen er een douche vrijkwam wie kwam er te voorschijn Iris uit Munchen. Dat was grappig en een leuk weerzien. Ze had afgelopen dagen herhaaldelijk aan mij moeten denken zij ze. We konden het onderweg wel goed met mekaar vinden ook moet ik zeggen.Vanavond gaan we samen eten, toch nog een lichtpunt dus vandaag.
Morgen ga ik een dagje rust nemen in een hotelletje hier en mezelf eens trakteren met een goede massage.
hoe dat afloopt vertel ik jullie morgen weer.
Voor de rest loopt het voortreffelijk, evenals het weer (vanmorgen enkele spatjes) maar het was toch weer 22 gr vandaag.
De voeten? Die vinden het voorlopig ook nog leuk dus niks aan de hand.
Ok tot morgen dan
Nog een goede zondag (kheb net eens gevraagd wat dag het vandaag is).
Onder een stralende zon vertrokken voor een leuke dag. Afspraak met Guy (uit Canada) in Villafranco.
hij was geblesseerd en vroeg me in belorado om hem op te wachten in Villafranco om samen de Monte de Aco te doen richting San Juan
(1162 m hoog). Toen ik aankwam in Villafranco heb ik op hem gewacht in een prachtige lokatie (hotel en alberge), iets om te onthouden voor de volgende keer. Guy arriveerde vroeger dan verwacht en we hebben samen de bekimming gedaan (12,00 km). Onderweg hadden we een leuke babbel, samen nog wat gegeten en toen is hij daar gebleven ik ben nog even verder gegaan naar Agnes.
Ik had in de loop van de dag al naar alberge San Rafael gebeld voor een plaats te reserveren maar de dame sprak geen engels. Zodoende hebben we de conversatie maar afgebroken. Niettemin ben ik er toch naartoe gegaan en als ik daar aankwam vroeg de dame (met veel toeters en bellen)of ik degene was die gebeld had. Ze had geen plaats maar een spanjaard zei me dat ik eens mooi moest lachen en dat het dan wel zou lukken. En warempel ik al mijn lachspieren samengebundeld en het lukte nog ook. Ze wou perse dat ik een woordje spaans praten. Wederom de enige woorden die ik kende boven gehaald en de boeking was een feit. Toen ze me wou begeleiden naar mijn slaapplaats vroeg ik of ik mijn schoenen niet hoefde uit te doen. Sedertdien ben ik haar vriend geloof ik want ze omhelsde mij en gaf me een kus. Sedertdien kan ik niks meer misdoen en is ze ongelovelijk
lief tegen mij. Onderweg genoten van het prachtige weer en de mooie omgeving. We kijken weer uit naar morgen. op naar Burgos.
Nu ga ik eten, voorgerecht is macaroni in tomastensaus, gebakken zalm met friet en appelcake als dessert. Dat beloofd voor een pelegrinomaaltijd.
Vanmorgen om 7 uur vertrokken . Ondanks de snurkers toch goed geslapen, op de lange duur
wordt je dat gewoon denk ik. Gelukkig ben ik gisteren vroeg aangekomen in Santa Domingo want om 16.00 u was alles volgeboekt naar ´t schijnt en in de volgende plaats Azofra eveneens.
Sommigen moesten de taxi of bus nemen naar Burgos. Degene die dat niet gedaan haden zag ik 's morgens slapende in de straat.
ja het leven van een camino is niet eenvoudig en soms hard.
´S Morgens begint het stilaan frisjes te worden mar al bij al is het prima weer tot zover. War weer op een saaie dag leek uit te draaien kreeg plots
een andere wending. Ik kwam tot de conclusie dat ik mijn bril verloren was. Aangekomen in een Klein dorpje zag ik een aptheek open met de lichten aan.
Ik dacht ik heb geluk want normaal gaan de winkels hier maar open om 10.00
Ik dus naar binnen en inderdaad ik zag hetgeen ik nodig had maar opeens kwam de uitbater boos uit zijn kantoortje gestormd, greep me stevig vast en gooide mij er letterlijk uit.
Stom verbaast vertelde ik dat aan een Spanjaard die engels kon (zeldzaam) en hij vertelde mijn bedoeling aan de uitbater. Wat was het probleem de uitbater had de zaak gedweild en had de deur laten openstaan om te drogen.
nadien hebben we er nog flink om gelachen mar mij een bril verkopen zat er niet in. Gelukkig maar want later vertelde ik dat aan een franse collega en hij zij dat mijn bril in de vorige alberge lag.
Hij gaf me de raad om de alberge te bellen om te vragen mijn bril naar mijn volgende verblijf te brengen. En wat raad je toen ik daar 1 uur later aankwam
lag mijn bril daar te wachten op de balie. Ze hadden hem met een transportbedrijf meegegeven en dat allemaal zonder betalen.
Onderweg nog een franse kok ontmoet. ´S avonds heeft hij mits inschrijving gekookt voor de aanwezige pelegrinos. Hij doet dat om zijn boterham te verdienen maar niet overal in de alberges valt dat in goede aarde.
Toch zeker niet in de alberge waar ik zat. Er ontstonden diverse hevige discussies maar uiteindelijk heeft hij verder gekookt en hebben we veel plezier gehad.
Ik vroeg waar hij de volgende keer van dienst was maar dat kon hij niet zeggen. Op die manier trok hij heel de wereld rond om aan de kost te komen.
heel bijzonder toch.
Al bij al dus een speciale uitstap vandaag.
Morgen wacht ons een moeilijke etappe naar Sun Juan de Ortega.
Verslag morgen, als het blog wil tenminste want om een of andere reden werkt het niet altijd.
