Deze week bereikte de hele soap rond de buurtweg 74 – de modderweg tussen de Bergstraat en de weekendzone Hoge Mierdse Heide weer een zielig dieptepunt.  De post wordt nog slechts één maal per week bedeeld omdat de bewuste toegangsweg “te gevaarlijk is voor de postbode en mocht die zijn/haar been breken dan is er maandenlang géén post in de Hoge Mierdse Heide” aldus Bpost- woordvoerder Fred Lens in GVA eerder deze week.

Reeds enkele maanden ijveren we met de Oud-Turnhoutse  N-VA-fractie voor een duurzame en passende oplossing voor deze weg. De bewoners ijveren er trouwens al jaren voor. En daar komen we bij het heikel punt : De bewoners.

De spreidstand  tussen het recreatief gebruik van het gebied en daarnaast de permanente bewoning  zorgde al voor hevige discussies en de stand van zaken is nu dat er in het gebied een uitdovend woonrecht van toepassing is onder voorwaarden, en dit tot in 2029. Maar tussen vandaag en 31/12/2029 staan nog enkele legislaturen en politieke beslissingen voor ons. Er kan dus nog wat veranderen aangaande dit uitdovend woonrecht. Volgens de het rapport “Oplossingskader voor clusters van weekendverblijven” van de provincie is bijvoorbeeld met een RUP verlenging tot 2039 mogelijk. Dit om maar te duiden dat links en rechts nogal wat ruimte wordt gelaten aan de beleidsmakers. Stellen dat een investering voor 15 jaar weggegooid geld is, is dus larie. We weten op dit moment niet wat er na 2029 zal gebeuren.

Maar N-VA Oud-Turnhout wil  die discussie, de discussie rond permanente bewoning in dit gebied nu niet voeren, maar wel de prangende problemen oplossen : de toegangsweg én de verhouding  tussen gemeentebestuur en bewoners. Zodat er enige  rust kan komen  de volgende 15 jaar.

Wat als na de post ook bijvoorbeeld de huisvuilophaling niet meer komt ? Wat als de hulpdiensten er niet meer doorkunnen ? Wat als hierdoor slachtoffers vallen ? Je kan dan wel discussiëren over het bestaansrecht van deze zone of de permanente bewoning daar, maar het is wat het is. En even schaven maakt de weg niet beter.  Daarnaast zal de aanleg van een fietspad de rijweg voor wagens en landbouwvoertuigen gevoelig versmallen en heel de problematiek  nog verergeren.

Er zijn oplossingen. Dat is na de kontakten met bijvoorbeeld Natuur en Bos al wel gebleken.  Oplossingen die “politiek” gevoelig liggen maar aanzienlijk  beter zijn naar gebruik, duurzaamheid, onderhoud en naar het  eventueel later verwijderen toe. Maar er moet een duidelijke wil bestaan om koe bij de horens te vatten. Of dat kan binnen de bestaande coalitie in het gemeentebestuur is een andere zaak.

Toen ik vier maanden geleden voorstelde om na 10 jaar eindelijk eens voortgang te maken met het dossier van het fietspad op hetzelfde traject en de kolonie rode bosmieren die in de weg lag te verplaatsen,  werd dat afgedaan als “praat van ne zatlap”. Letterlijk. Ondertussen hebben we voorbeelden in Retie en Olen waar het gezond verstand het wel heeft gewonnen van het extreem denken.  Hectaren ontbossen en afgraven zonder veel rekening te houden met fauna kan wel, mensen een fatsoenlijk toegang geven tot hun eigendom kan niet.

Ik hoop dat zowel de verhouding tussen de bewoners en het  gemeentebestuur én de gemeentelijke diensten meer respectvol kan worden en dat er een definitieve oplossing wordt gegeven aan de buurtweg 74. Vooral om ongelukken nu en de komende 15 jaar te voorkomen.