Foto

Paul van Miert (°1965) is geboren en getogen in Oosthoven een gehucht van Oud-Turnhout. Hij is gehuwd met Reinhilde Vinckx en vader van Bieke, Arne en Vince. Aan het H.I.K. in Geel behaalde hij zijn bachelor in de marketing. Tijdens zijn humaniora, eind jaren ’70, leerde Paul Kris Van Dijck kennen. Samen werden ze lid van de Vlaamse Scholieren Vereniging in 1980, waarna lidmaatschap van de VU een logisch gevolg was.

In de gemeentepolitiek
Als neef van Karel, was politiek nooit ver weg in de gesprekken bij de familie Van Miert. Toch was het niet evident om in de gemeente actief te zijn voor de VU. De periode Anciaux deed Paul afkeren van de VU, waarna hij een tijdje politiek dakloos was. Maar de N-VA bleek al snel de partij te zijn waar hij thuishoorde. Begin 2005 werd N-VA Oud-Turnhout boven de doopvont gehouden. Samen met dorpsgenoot Bruno Peeters, bestendig afgevaardigde van de provincie, trok hij verder naar het Arrondissementele Bestuur en ook de Partijraad. In 2006 werd Paul schepen binnen het kartel met CD&V met als bevoegdheden Financiën, Onderwijs en Lokale Economie.

Werken in Europa
Voor zijn werkgever, de Miko-groep uit Turnhout reisde Paul heel Europa af en de laatste jaren leidde hij een Duitse dochteronderneming. Een vlotte meertaligheid en open geest waren de basis van zakelijke successen, maar er werden zeker ook vriendschapsbanden voor het leven gesmeed. Op 25 mei 2014 werd Paul verkozen in het Vlaams Parlement en dit betekende voorlopig een afscheid van het ondernemen in Europa. Als Vlaams volksvertegenwoordiger wil hij zich volop toeleggen op de politiek en beleidsdomeinen als Economie, Financiën en Mobiliteit, met een gezonde nadruk op alles wat de Kempen aanbelangt.

Een Vlaanderen met meer bevoegdheden
In een mondiale economie en een Europa zonder grenzen is het belangrijk dat de regio’s zich kunnen wapenen met de bevoegdheden die er toe doen zoals fiscaliteit en tewerkstelling. Paul vindt dat Vlaanderen dringend behoefte heeft aan deze overdracht zodat de welvaartstaat met ingrijpende maatregelen kan worden gevrijwaard voor onze kinderen en kleinkinderen.

E-mail mij

Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

Foto
Paul's Blog

15-05-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wie es gewesen sein könnte
Klik op de afbeelding om de link te volgen

“ Wa denk je Pol, nog ééntje ? “  vroeg de cafébaas al voor de derde keer. Blijkbaar zat ik al enige tijd voor me uit te staren, want de sympathieke herbergier had zelfs al eens met zijn hand voor mijn gezicht gezwaaid. Maar ik was nog altijd niet bij mijn positieven.  Nog altijd K.O. van de uppercut die de ganse ploeg en ikzelf gekregen hadden op de verkiezingsnamiddag van de 14de  oktober.

Met 9 op 23 zetels waren we de grootste partij geworden en je zou dan denken dat deelname aan het bestuur toch een garantie is. Niets bleek minder waar. Niemand buiten Open VLD wilde met ons praten, maar die hadden net een klap van 3 naar 1 verkozene gekregen en stonden aan de zijlijn te kijken. Niemand wou in overleg met ons. Zelfs niet de man die het een aantal dagen te voren nog had afgesproken met twee van onze mensen. Het bleek allemaal toch al in kannen en kruiken.

Leo Nys van CD&V, Leo Van Miert van SP.a en Dirk Peeters van Groen hadden in de wandelgangen van het gemeentehuis al lang de lijnen uitgezet.  Leo Nys was daar tenminste eerlijk in: het uiteenvallen van het kartel en overkomen van twee mensen naar onze groep was voor hem de drempel om te praten over een coalitie. Waarschijnlijk zouden wij hetzelfde hebben gedaan in die situatie, wie weet. Maar de twee anderen … Groen stelde voor de verkiezing op RTV nog dat zij hoopten dat N-VA won want dan “ werd het verkiezingsprogramma van Groen in 2006 uitgevoerd “. Maar eens praten daarover? Neen dat dan weer niet.

En SP.a ? Ja, … wat moet je daar over zeggen? Eerst afspreken om zeker een gesprek te hebben alvorens iets te beslissen en na de verkiezingsuitslag dat nog eens doen maar toch je kat sturen… gemeentepolitiek op zijn smalst zeker? En voor mij vooral een persoonlijke klap. Het spreekwoordelijke mes.

En nu, halfweg in deze legislatuur, is de politieke ring in Oud-Turnhout te klein om de handdoeken die gegooid worden op te vangen. De meerderheid wankelde enkele weken geleden al eens toen Groen bij monde van Dirk Peeters dreigde er de stekker eruit te trekken.  Blijkbaar een voorbode van wat ging komen. Dirk kondigde deze week aan de politiek te gaan verlaten en hekelde in de pers nog maar eens het huidige bestuur waar Groen zelf deel van uit maakt. Dat kan tellen. Hij stapt uit de gemeenteraad na 25 jaar dienst.

En dan de burgemeesterskwestie. Het is al even bekend dat Leo Nys de sjerp wil overdragen nog voor de verkiezingen van 2018. Maar dat het allemaal zo snel zou gaan? Ondertussen is de hele heisa binnen CD&V Oud-Turnhout ook op de hogere politieke echelons een gespreksonderwerp. En wat blijkt: er gaat voor de opvolging nog naar een oplossing worden gezocht voor het zomerreces zodat het nieuwe politieke jaar kan worden aangevat met een andere burgervader. Of “burgermoeder”?

Met de vervanging van de Leo Nys zullen 2 van de drie protagonisten van de 14de oktober 2012 hun post verlaten hebben. Het resultaat van een meerderheid die elkaar enkel vond om N-VA af te blokken, niet omdat hun beleidsplannen compatibel waren. En dat, dat is eigenlijk de kiezer en de bevolking van Oud-Turnhout onrecht aandoen. Hoe je het ook draait of keert.

Hier in Epen, in het mooie Nederlands Limburg heb ik tijd gevonden om eindelijk eens te beginnen lezen in “Het land dat nooit was”. Een “counterfactual” of tegenfeitelijke geschiedenis van België door toonaangevende geschiedkundigen, die enkele sleutelmomenten uit de Belgische geschiedenis - wetenschappelijk verantwoord - verdraaien en zo tot een ander België van vandaag komen.  Een tegenfeitelijk geschiedenis van Oud-Turnhout schrijven laat ik graag aan anderen en ik weet ook dat teveel bezig zijn met “Wat als"  een mens enkel gefrustreerd maakt. Maar af een toe eens tegenfeitelijk denken doet je wel beter verstaan welke actoren en factoren aan de basis lagen van wat gebeurde. En geeft je misschien meer inzicht om het geen tweede keer te laten gebeuren.

De sympathieke cafébaas van die zondagavond is er niet, maar ik ga toch zelf een wijntje ingieten en terug naar mijn boek. En het terras hierbuiten aan de Winbergermolen. Niet meer om te denken van hoe het had kunnen zijn, wel om waar de bevolking in Oud-Turnhout recht op heeft in de toekomst. En dat is zeker betere beleidsmakers dan deze die nu aan het roer zitten.




Foto

Mijn favorieten
  • Kris Van Dijck
  • N-VA Oud-Turnhout
  • De Gazet Van Turnhout
  • Vlaamse Volksbeweging
  • Bart de Wever
  • Paul Van Miert

  • Foto

    Archief per week
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 16/03-22/03 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 10/11-16/11 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 11/08-17/08 2014
  • 07/07-13/07 2014
  • 26/05-01/06 2014
  • 19/05-25/05 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 21/04-27/04 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 03/03-09/03 2014
  • 10/02-16/02 2014
  • 27/01-02/02 2014
  • 13/01-19/01 2014

    Zoeken met Google




    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs