|
Dat de "Paas-vrede" voorbij is was duidelijk te
horen en te lezen vanmorgen. Tobback junior die Liesbeth Homans wat kleineert
en de CD&V die N-VA te dom vindt om "hun" staatshervorming te
snappen. Kris Peeters gooit er bovenop
dat hij zelf maar beter minister-president blijft want dat het zonder hem - lees
met een N-VA-ster - zal mislukken. En daarmee
is het startsein gegeven voor wat de
laatste rechte lijn naar 25 mei toe zou moeten zijn. En de toon van de traditionele partijen zal
niet veranderen vrees ik. De burger bang
maken en vanuit de hoogte wat schofferen en kleineren zal volgens mij de
laatste dagen overgaan in puur modder gooien .
" Wat zou jullie Karel ervan denken ?" vroeg men me daarstraks aan de supermarkt. Een
vraag die veel gesteld wordt deze dagen. Wat Karel zou vinden van mijn
kandidatuur voor N-VA of wat hij zou denken van de politieke situatie in het
algemeen. Tja ... eind juni is het al vijf jaar geleden dat Karel dood werd
teruggevonden in zijn boomgaard en er is ondertussen al veel gebeurd in
politiek België. En het hem vragen kan dus niet meer.
Persoonlijk heb ik Karel altijd grenzeloos bewonderd voor
wie hij was als politicus , maar ook mijn waardering voor de mens Karel Van
Miert is altijd groot geweest. Ik herinner me bijvoorbeeld dat hij de eerste
zondag na de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 plots met mijn vader in mijn
keuken stond, om me te feliciteren met
mijn schepenambt. Niet ik alleen heb hem
altijd ervaren als "een grote meneer" maar zowat heel politiek België had respect voor hem. Over de
partijgrenzen heen. En dat is iets
unieks.
Hoe Karel in zijn laatste jaren dacht over
"zijn" SP.a, en zeker over de
hoger vernoemde familie, is een publiek
geheim. Karel wou na het beëindigen van
zijn Europees mandaat niet terugkeren naar het Belgische niveau. En misschien
maar goed ook. Je kon zien dat zijn kennismaking met Europa en het
bedrijfsleven van Karel veel meer gemaakt had dan " een Socialist "
of een "Liberaal" Zou er wel
een partij geweest zijn waar hij zich überhaupt nog zou hebben thuis gevoeld ? Elk partij-etiket zou hem misstaan hebben en
bovendien hadden "de affaires" en de rol van een paar kopstukken van
de SP.a tegenover zijn al dan niet betrokken zijn in die affaires, te diepe wonden geslagen. Maar het hem vragen
gaat dus niet meer.
Toch zijn er dingen van hem te lezen die je wel doen inzien
dat hij veel genuanceerder dacht dan de doorsnee socialist. En 15 jaar later hebben ze nog niets bijgeleerd
omtrent het verzuilen van een politieke partij, niet bij Sp.a en al evenmin bij
CD&V.
Humo (1999)
Van Miert « In de politiek moet men de belangen van de bevolking boven
die van instellingen kunnen plaatsen. De SP heeft die keuze nooit voldoende
duidelijk willen of kunnen maken. De partij bleef te zeer verbonden met het
zogenaamde middenveld - de vakbonden, de ziekenfondsen, enzovoort. Ik zeg niet
dat je het middenveld moet veronachtzamen, zeker niet, maar je moet het wel tot
zijn juiste rol herleiden.
Ook over de
staatsschuld ( van 101.5% BNP vandaag !! )
waar de CD&V en SP.a zo
angstvallig over zwijgen en die er volgens sommige Waalse socialisten vanzelf
gekomen is en vanzelf zal verdwijnen wist Karel dit zeggen :
Humo ( 2006)
Van Miert « Dat heb ik al vaak gezegd: in de jaren tachtig zag ik niet
voldoende in hoe noodzakelijk de sanering van onze overheidsfinanciën wel was.
Ik vind nog altijd dat Wilfried Martens die operatie té
eenzijdig en té asociaal heeft uitgevoerd, maar ze was wél noodzakelijk. Ik had
verder moeten meestappen in dat beleid.»
Ach ja, dingen vragen kan ik het hem niet meer maar van hem leren gaat
nog steeds , zijn erfenis bestaat immers nog. Misschien moet ik dat Bruno
Tobback maar eens proberen wijs te maken, dat er een andere manier is van aan
politiek te doen in plaats van te kappen op alles en iedereen maar zichzelf
nooit eens in vraag te stellen.
Maar dat debat zal ik nooit krijgen, ik ben maar een vijfderangsfiguur.
|
