Zo ongeveer spreekt Nigel Farage, de Britse euro-hater, de naam Van Rompuy uit. De beelden van de UKIP-frontman die de Europese president  beledigde en uitschold voor “grijze tweederangs bankbediende “  gingen de wereld over en zeggen eigenlijk veel meer over de intelligentie van Farage dan over wat anders. Herman van Rompuy is en was in mijn ogen allerminst een “natte dweil” zoals Farage ook nog suggereerde.  Topminister, Belgische Eerste Minister en dan de eerste Voorzitter van de Europese raad. Toch een deftig politiek CV kun je stellen.

Ook ik heb in mijn korte parlementaire carrière al eens een werkbezoek kunnen brengen aan het Europees parlement. Als afgevaardigde voor de commissie Financiën van het Vlaamse niveau, kon ik de Europese collega’s interpelleren over hun begroting en het effect van hun genomen maatregelen op onze regio.  Links naast me zat Karl-Heinz Lambertz , een aantal plaatsen naar rechts zat Eric Van Rompuy.  En ikzelf bleek uit de Senaat te komen zoals de foto toont. En wat gebeurde er ? Toen Van Rompuy het woord nam kon hij het niet laten voor al die toehoorders uit meerdere landen zichzelf even voor te stellen als “ de broer van de president”. Dat waren zijn letterlijke woorden.  Eigenlijk zielig. Als dat het enigste is wat je daar komt doen even de spotlight trekken en je voorstellen als ‘de broer van’..... ik vond het gewoon genant. Mijn buurman aan de linkse kant fronste en staarde enkel naar een leeg wit blad voor hem.

Aan dat moment dacht terug ik toen ik las dit weekend dat Beke Eric Van Rompuy nog maar eens op de vingers had getikt na een paar uitspraken over Michel en De Wever.  We weten ondertussen wel dat Eric Van Rompuy een zware N-VA-hater is. Hij noemde Geert Bourgeois ooit een zwakkeling en “petit monsieur” en zal het niet nalaten zware en beledigende termen te gebruiken als het over zijn politieke tegenstanders gaat. Maar het wordt een beetje eentonig en ja... het wordt een beetje zielig.

Is het frustratie ? Is het het feit dat hij al die jaren op de bagagedrager van zijn oudere broer Herman door het politieke landschap moest fietsen ? De frustratie van slechts éénmaal Vlaams minister te zijn geweest ? Het besef in zijn nadagen in de politiek dat het allemaal dat maar geweest is ? Wie weet het ? Het is in ieder geval een feit dat zijn manier van aan politiek doen veel op die van Farage gelijkt. En hoe ik daar over denk kon u al lezen.