Hallo beste bezoekers,

Ik zal nog eens wat van me laten horen, anders denken jullie misschien dat er iets mis is.

Maar dat is helemaal niet zo, alles blijft gewoon doorgaan (of stil staan) ’t is maar hoe je het bekijkt.

Vakantietempo noemen ze dat. Ja ja, ook de medische wereld heeft daar recht op.

Bepaalde bloedwaarden van Marco zijn ook op verlof denk ik, maar ze wisselen mekaar af. Dan zijn de neutrofielen op verlof, en als die terug zijn gaan de hemoglobine weer.

En wij? Nee, wij blijven gewoon paraat, en als dan iedereen uitgerust en in topconditie terug is, springen wij op de kar.

Tevens is hier genoeg te doen, dat is het voordeel van een stad, terrasjes, allerlei evenementen, prachtig weer en mooie (vrouwelijke) pasanten.

Ja ja, we blijven hopen half september, of iets later zeker?

Michel

08-07-2010 om 00:00 geschreven door Michel  

Vergeet het maar, als ze je in de namiddag nog niet opgebeld hebben kan je er van aan dat het weer is uitgesteld.

Dan maar zelf bellen, en ja, zoals wij al gedacht hadden is het nog maar eens verschoven.

De trombocyten zouden goed genoeg zijn, maar de neutrofielen moeten nog omhoog.

Ik zie het al gebeuren, tegen de tijd dat die hoog genoeg zijn zal ik weer een resem onderzoeken moeten ondergaan, omdat de vorige niet recent genoeg meer zijn.

Maar ja, dat neem ik er dan maar bij.

Het positieve is dat wij weer minstens een maand verder kunnen plannen.

Michel

09-06-2010 om 00:00 geschreven door Michel  

19-05-2010 om 00:00 geschreven door Michel  

Heel wat vrienden en kennissen vragen mij dikwijls wat de gevolgen voor mij zijn bij het afstaan van een nier.

Ja, wat moet je daar op antwoorden? Ik heb het nog nooit eerder gedaan, kan ook niet natuurlijk.

Wat ik wel weet is dat ik niet de eerste ben die zoiets doet.

Je perfect verder een normaal leven kan leiden. Ik heb reeds enkele donoren kunnen spreken, en ze zeggen allemaal hetzelfde, mocht ik kunnen….. zou ik het zo weer doen.

Het enige nadeel is dat je, mocht er iets met je resterende nier mislopen,  je geen reserve meer hebt om dat op te vangen.

Maar ja, met als dit… en als dat… hou ik geen rekening, je kan altijd en overal iets tegenkomen wat je liever niet zou willen tegenkomen.

Ik ben momenteel 55 jaar en moet heus geen 50 jaar meer meegaan, indien de gemiddelde leeftijd voor een man 77 jaar is, moet mijn overblijvende nier nog maar 22 jaar meegaan.

Veel mensen zeggen ook dat wij (Linda, Marco en ikzelf) er zo rustig en vrolijk onder blijven.

Ja, we zijn natuurlijk al wat gewoon in al die jaren, het is niet dat je er plots mee te maken krijgt.

Ook heb ik het laatste jaar alle belastende en stresserende zaken opzij gezet, zowel privé als beroepshalve.

Ik doe niets meer tegen mijn zin om iemand anders te plezieren. Tenzij het voor mijn gezin of enkele nauw aan mijn hart liggende familie of vrienden is.

En zo gaan wij vol goede moed richting transplantatie.

Michel

20-04-2010 om 21:18 geschreven door Michel  

24-03-2010 om 20:07 geschreven door Michel  

Ondanks de vele tegenslagen hebben wij en vooral Marco ook veel geluk gehad. Want bij het verlaten van het uz in Antwerpen zijn wij fantastisch opgevangen door een heel.... lieve,  maar vooral een uitstekende kinderarts Monique Lequesne. Toen werkend in Sint - Vincentius kliniek, later in Middelares te Deurne.
Die ons nadien doorverwees naar het uz te Leuven, waar wij in de kundige handen terecht kwamen van professor Willem Proesmans. Ook al een lieve en vooral zeer.. wijs man.
Die jammer genoeg (voor ons toch) een jaar of 5 geleden op rust ging. Maar ook bij zijn opvolgers zijn wij steeds goed opgevangen.
Maar zonder de kundige en vriendelijke opvang van het verplegend personeel (ja ook die van het uza ) zouden zij niet die resultaten kunnen halen die een patient nodig heeft.

Bedankt, bedankt en nog eens bedankt!!

02-03-2010 om 19:25 geschreven door Michel  

24-02-2010 om 22:08 geschreven door Michel