Dag 12

Nooit zo graag thuisgekomen zoals vandaag, ook al viel de regen met bakken uit de lucht.

Het  was wachten tot 11 u voor de dokter met de resultaten van het bloed kwam aandraven.

De kreatinine was 1,35, dus kreeg Marco groen licht om de kliniek te verlaten. Ze verwachte dat alles in orde zou zijn tegen 15.00 u, niet dus tegen 17.30 u konden wij vertrekken.

Er komt natuurlijk wel een rompenslomp bij te pas, een sorteerdoos waar een schrijnwerker zijn diverse vijzen in bewaard krijg je hier ook mee, maar dan gevuld met allerlei pillen.

Het komt er nu op aan om bepaalde symptomen van afstoting zo vlug mogelijk te herkennen. En indien die er mochten optreden zo vlug mogelijk contact opnemen met de kliniek.

Woensdag moeten wij beiden al terug op controle, nadien zal het de eerste weken voor Marco afwisselend 2  en 1 maal per week zijn.

Het is toch wel fijn om terug thuis te zijn, de ruimte de stilte de privacy, dat zijn van die momenten waarop je denkt dat je de rijkste en gelukkigste mens ter wereld bent.

Voor het overige is er weinig nieuws, alles is zowel bij Marco als mezelf zoals gisteren, vandaag is de wonde nog eens verzorgd, ze stond er mooi bij, zodanig mooi dat ik al mag douchen.

Nu de pijn en de fysiek nog en dan zijn we er vanaf, maar de dokter verzekerde mij dat  het zeker 3 maanden zal duren. Ik  zal maar positief denken zeker, dus nog twee en een halve maand dan he.

Nu wij terug thuis zijn zal ik niet meer alle dagen met nieuws afkomen, tenzij het spectaculair nieuws is.

Ik laat het zeker weten via facebook.

Groetjes,

10-06-2011 om 22:11 geschreven door Michel  

Sinds gisterenavond ben ik terug dafalgans van 1gram gaan gebruiken, anders is het niet te doen van de pijn.
Volgens de dokters kan dat nog wel een tijdje aanhouden.

Vandaag ben ik ook zonder rustpauze tot bij Marco op de afdeling gestapt, dus toch een lichte vooruitgang.
De verpleegsters blijven mij ook met lof overladen, ik zou er nog rood van worden -J
Maar blijven er ook op hameren dat ik geen enkele belasting mag dragen, duwen of trekken en ook voldoende rustpauzes inlassen.
Ik denk dat ik toch maar voor één keer eens naar de vrouwen ga luisteren.

Sinds deze namiddag is Marco ook verlost van de laatste drainagebidon, het werd wel tijd dat die eruit ging.
Het was nogal pijnlijk doordat er zich een stukje had vastgehecht aan de wond.
De kreatinine is niet meer gestegen, waarschijnlijk zal hij rond de 1,4 blijven.
Indien deze morgenvroeg niet gestegen is naar 1,5 mag hij naar huis. Hopelijk zijn wij nog voor het verlengde weekend thuis!

Ik ben al een paar keer op zoek gegaan naar mijn ex kamergenoot Domien, maar hij is nog steeds niet terug van zijn kijkoperatie. Ik hoop maar niet dat er iets mis is gelopen. Als hij morgen nog niet terug is zal ik het toch maar eens gaan vragen. Zonder Domien is het verslag maar saai he.

Vandaag ook bezoek gekregen van een meisje dat vroeger  samen met Marco op de kinderafdeling in dialyse was. 5 jaar geleden heeft die ook een nier van haar moeder gekregen (die er trouwens ook bij was) en het is toch ongelofelijk dat je ziet hoe die het er nu van afbrengen.

Zo, hopelijk kan ik morgen vanuit Merksem verslag uitbrengen.

Toy Toy

09-06-2011 om 22:17 geschreven door Michel  

Zalig! Vermoeid en het tikken van de regen op het dak van de motorhome, meer heb ik echt niet nodig om in te slapen.

Geen menselijke geluiden en verpleegsters die door de gangen lopen of je bloeddruk komen meten, gewoon stilte en nog eens stilte. Het went snel, maar tegen 7 u belt Marco al om zijn bestelling voor die dag door te geven.

Linda staat dan rustig op en neemt in de shop beleg, drank en de krant mee naar boven.

Ik ben natuurlijk blijven liggen, tegen halfnegen ben ik dan opgestaan, scheren, wassen en aankleden zonder rustperiodes tussenin.

Dan rustig naar de kamer gewandeld, hier ben ik halverwege wel even gaan zitten, maar als je deze afstand flink stappend aflegt als gezond persoon, doe je er toch 10 minuten over.

Vandaag heb ik ook weer meer pijn, maar dat komt waarschijnlijk doordat ik tweemaal heb moeten niezen.

Dat blijft wel een probleem, bij een hoestje of niezen moet je zo snel mogelijk tegendruk zetten, meestal ben ik juist te laat.

Marco zit nog steeds met 1 drainagebidon, zolang die meer dan 10 ml geeft moet hij blijven zitten.

Deze middag kwam de dokter ook zeggen dat de kreatinine terug iets gestegen is (hiermee kan je de werking van de nier zien) Dat kan wijzen op afstoting of een medicijn dat aangepast moet worden. Voorlopig gaan ze nog niets ondernemen. Mocht dat cijfer verder stijgen kan men beslissen om een biopsie uit te voeren. Waarna dan waarschijnlijk de medicijnen tegen afstoting zullen opgetrokken worden. Maar zover is het nog niet. 

Vandaag is Marco ook voor het eerst van de kamer geweest, zo heeft hij op het terras even van het zonnetje kunnen genieten tot de wolken ons pleziertje kwamen storen.

In de late namiddag heb ik ook het personeel hier een kleine attentie aangeboden, niet goed voor hun lijn maar zoals ze hier werken zal dat er rap af zijn.

08-06-2011 om 21:45 geschreven door Michel  

Mijn laatste nacht in het ziekenhuis is weer prima verlopen. Ik had gehoopt dat Domien me nog enkele geheimen van het boerenleven zou gunnen, maar het was echt niet te verstaan nu.

In de voormiddag vertelde hij een grapje (denk ik toch) ik zie naar Linda, maar zij had het ook niet verstaan.

Kan je het nog eens herhalen Domien? O ja  dat bedoel je zeg ik. Maar ikzelf of Linda hadden er nog niets van verstaan.

De druk op mijn buik en rond de wond is nu toch wel aan het verminderen, maar nog steeds met om de 6 uur een dafalgan van 1 gr.

Verder verliep alles zoals gisteren, rustige activiteiten gevolgd door rust.

Tegen 10 u stak de dokter zijn hoofd binnen, alles nog in orde mr Mertens, ja dokter.

Dan ben je voor mij een vrij man, je gaat of staat waar je maar wilt.

Dit had ik nooit kunnen vermoeden, dinsdag lig dood op een tafel en zitten er een paar chirurgen in je lichaam te prutsen, ze halen er nog wat uit, trekken je terug dicht en leggen je terug op je kamer.

Zeven dagen later stap je gewoon terug buiten. Weliswaar  niet in dezelfde fysieke toestand, maar toch blijft het wonderlijk.

In de late namiddag lag mijn ontslagbrief klaar, zes weken absoluut hefverbod,  woensdag 22 juni eerste nacontrole. Domien zat er maar sip bij, allee dat is spijtig he, je bent zowat aan mekaar gewend en wat komt er nu misschien weer liggen.

Ja Domien, ik weet het, maar je zal me hier nog wel zien rondlopen, en mocht je nog alleen op de kamer liggen dan wip ik wel binnen om een babbeltje te doen. Ach als je op verlof bent in het buitenland versta je toch ook niet alles wat ze zeggen, dus kan ik evengoed is bij Domien binnenwippen.

De eerste dagen heb ik hem wel echt vervloekt, maar nadien was het best te doen. Hou je goed Domien.

Marco moet echt nog wennen aan het plassen, maar het lukt hem toch om meer blaasinhoud te kweken.

In de namiddag is er al 1 drainagebidon verwijderd. De andere waarschijnlijk morgen of overmorgen.

Het is nog steeds zoeken naar de juiste spiegel voor de medicijnen tegen de afstoting, maar dit is normaal.

Volgens de dokters kan hij, indien alles goed verloopt tegen het weekend naar huis.

Afwachten dus, maar dat zijn toch goede vooruitzichten.

Linda heeft al gezorgd dat er een extra ligstoel op de kamer van Marco staat zodat ik er mij comfortabel kan neerplaatsen. Voor haar zal het ook een stuk eenvoudiger zijn nu ze niet meer van de ene naar de andere kamer moet lopen. 

Zo, dit was het voor vandaag, ik ga nu  naar de parking om te slapen, zalig he  op camping Gasthuisberg.

Michel

07-06-2011 om 21:33 geschreven door Michel  

Dag 9,

Na een redelijke nacht met voldoende slaap zou ik vandaag weer een stapje vooruit willen zetten.

Je voelde direct dat het weekend erop zit, veel meer personeel en patiënten die van hier naar daar  hollen.

Na mijn eerste opdracht (scheren) voelde ik al snel dat een stapje vooruit heel moeilijk zal zijn.

Een stomme scheerbeurt van 5 min is even vermoeiend als 5 km joggen voor de ingreep.

Goed, dan maar alles met rustpauze tussenin. Scheren rusten, eten (aan tafel)  rusten, wassen rusten,  wandeling op gang dan rusten. Dan is het middageten, rusten, met rolstoel naar  cafetaria en stuk wandelen naar de shop, terug naar boven en rusten.  Tegen 15 u naar hometrainer en 3 min fietsen en rusten. Nadien nog af en toe naar Marco’s kamer stappen.

Eigenlijk een saaie dag, en zo gaan er nog vele komen denk ik, ik zal mij serieus moeten aanpassen aan dat leventje, want na ontslag zal dat thuis niet anders zijn.

Vandaag is ook mijn buurman terug aangekomen. Ocharme dat ventje,  ze gingen vandaag en morgen enkele onderzoeken doen. Uiteindelijk gaan ze 2 dagen weer niets doen.

Marco is vandaag verlost van zijn sonde, infuus en halskatheter. De 2 drainagebidons moesten er vandaag ook

uitgaan, maar door de vele operaties van vandaag was er geen  enkele chirurg beschikbaar.

Dus moet hij een dagje langer wachten. Vandaag is hij heel veel op geweest, uit de kamer mag nog niet.

Hij was heel blij dat hij vanaf nu weer normaal kan plassen, hij heeft de zetel zelfs naast het toilet gezet uit schrik niet op tijd te zijn.

De operaties zijn blijkbaar afgelopen, maar voor de drainages te verwijderen is het te laat.

Voor een bezoekje bij mij had hij wel even tijd, mr. Mertens, voor ons zijn alle bloeduitslagen perfect in orde.

Dus als je wilt kan je morgen naar huis. Maar je moet niet he, zeg je ik wil nog even blijven, ook goed.

Een dilemma, ik zal het met Linda overleggen en laat het je weten.

Alles heeft zijn voor en nadelen, hier eten, drinken en comfortabel bed, maar tijdsgebonden.

In de mobilhome, minder comfort, maar eet, slaap en ga waar ik wil. Ook slaap ik weer bij Linda.

Extra bonus, ik pak het record van snelst ontslagen donor.

Wat doe ik denk je?

Inderdaad ik ga hier morgen buiten!  Maar zal hier nog dagelijks rondlopen voor Marco.

Nog een nachtklapje van Domien, tijdens de nacht zijn twee verpleegsters in de kamer hiernaast aan het praten tegen een patiënt.

Slopt na is! Roept hij en terwijl komt hij half recht, ziet dat de kamer hier  donker en leeg is. Legt zich onmiddellijk neer en slaapt verder. Nee Domien die verpleegsters mogen niet slapen die moeten werken.

Hij dacht waarschijnlijk dat hier nog iemand op bezoek was.

Tot morgen,

06-06-2011 om 21:45 geschreven door Michel