Ik hoor trommels, trompetten en triangels alsmaar dichter naderen, kijk door het raam naar buiten en denk wat zou er nu te vieren zijn?

Het is tenslotte maar een dag in de week. Ter hoogte van ons huis stopt de fanfare, draaien een kwartslag om en beginnen te zingen, lang zullen ze leven, lang zullen……..

Beangstig kijk ik om me heen en denk, my god, ik ben een verjaardag vergeten. Linda? Nee dat is volgende maand, Marco? Nee, Amber? Ook niet, voor mij misschien? Nee die is al voorbij, dit moet dan een vergissing zijn.

Op dat moment begint uit de wekkerradio muziek te spelen, en denk oh! Het was maar een droom.

Toch is er vandaag iets te vieren en hopelijk mogen er nog vele jaren volgen.

Ja, ja, vandaag is het één jaar geleden dat Marco een van mijn nieren kreeg.

En alles is nog steeds in orde, werking, bloedwaarden, enz.

Ikzelf moet volgende week op controle, buiten een zwelling ter hoogte van de wonde (waarschijnlijk een littekenbreuk) voel ik mij prima. Zodra ik meer weet laat ik het wel weten.

30-05-2012 om 20:41 geschreven door Michel