Met de lente in aantocht zie je aan alles dat het leven zich opnieuw in gang trekt, knoppen komen aan de bomen en struiken. Paasbloemen bloeien open, en ja.....Marco zijn trombocyten gaan ook in stijgende lijn, nu al 116, normaal moeten die tussen de 150 en 350 liggen. Twee jaar geleden nog 0,0 en de laatste 5 maanden niet boven de 95. Dit was een van de grootste struikelblokken om de transplantatie niet te laten doorgaan. Dat ziet er veelbelovend uit voor 29 april.....de dag dat de beslissing zal vallen. Michel
Ondanks de vele tegenslagen hebben wij en vooral Marco ook veel geluk gehad. Want bij het verlaten van het uz in Antwerpen zijn wij fantastisch opgevangen door een heel.... lieve, maar vooral een uitstekende kinderarts Monique Lequesne. Toen werkend in Sint - Vincentius kliniek, later in Middelares te Deurne. Die ons nadien doorverwees naar het uz te Leuven, waar wij in de kundige handen terecht kwamen van professor Willem Proesmans. Ook al een lieve en vooral zeer.. wijs man. Die jammer genoeg (voor ons toch) een jaar of 5 geleden op rust ging. Maar ook bij zijn opvolgers zijn wij steeds goed opgevangen. Maar zonder de kundige en vriendelijke opvang van het verplegend personeel (ja ook die van het uza ) zouden zij niet die resultaten kunnen halen die een patient nodig heeft.
Ik ga hier niet van A tot Z uitleggen van wat er aan deze transplantatie vooraf ging. Daar zou ik een boek van 500 bladzijden voor nodig hebben. Maar een korte samenvatting is wel nodig.
Bij de geboorte van mijn zoon is er door een dubbele omstrengeling van de navelstreng een shocknier ontstaan. Normaal hersteld dit zich langzaam, maar door een medische blunder van een arts in opleiding is er een bijkomende complicatie opgetreden. Deze is hij nooit te boven gekomen waardoor zijn nieren maar voor 25% werkte. Op de leeftijd van 16 jaar is hij voor 4 maand aan de dialyse gegaan. In augustus van dat jaar zou mijn vrouw een nier hebben gegeven. Maar in april was er al een donornier beschikbaar. Deze hebben ze na 30 maanden terug moeten verwijderen wegens een infectie met het polioma virus. Dus terug aan de dialyse. Hij is momenteel nog herstellend van de gevolgen van dat virus en de chemo om het virus kapot te krijgen. Door het vele bloed dat hij heeft gekregen, zijn er antistoffen tegen het bloed van mijn vrouw opgetreden. Zodat zij niet meer in aanmerking komt om donor te zijn. Ik moest er niet te lang over nadenken om mij dan maar als kandidaat donor op te geven. Na de vele onderzoeken ben ik dan ook goed bevonden als donor.
Om in zo een goed mogelijke conditie op de operatietafel te gaan liggen, ben ik ondertussen 12 kg afgevallen. Niet dat ik een zwaar overgewicht had, ik ben 1,73m groot en weeg nu 71 kg.
) zouden zij niet die resultaten kunnen halen die een patient nodig heeft.
