Gezien het in het uiterste Noorden van Vietnam blijkt te vriezen sturen we onze plannen wat bij en trekken we iets vroeger dan gepland een beetje Zuidwaarts, naar Ninh Binh, een zonnig stadje zon 100 kilometer onder Hanoi.
In Vietnam loopt alles een beetje anders dan we tot nu gewend waren. Alles wordt vlot en met de glimlach geregeld, maar uiteindelijk is het altijd net iets anders dan je verwacht De tours doen soms andere bestemmingen aan, de uren kunnen variëren, soms zelfs de dagen Gidsen spreken soms lachwekkend Engels en behandelen de toeristen hier als een klasje schoolkinderen.
In Ninh Binh besluiten we dan ook om het anders aan te pakken, geen tours hier, maar twee dagen den brommer op en zelf rondtrekken!
Steeds redelijk avontuurlijk hier in Vietnam, gezien de meeste hoofdwegen wel ergens open liggen, en er overal constant wegenwerken zijn (die gewoon plaatsvinden tussen het verkeer dus zonder de weg af te sluiten). Met een brommer tussen grote stofwolken en constant toeterende tientonners rijden houden we maar even vol Snel de hoofdwegen af en den boerenbuiten op.
Het landschap doet al snel aan ons oude vertrouwde Belgenlandje denken. Kerkjes hier en daar, velden gevuld met beesten en boeren (weliswaar met hun typisch Vietnamees hoedje) en kleine rustige straatjes waarin we vaak begroet worden alsof we twee BVs (Bekende Vietnamezen) zijn
Halt houden bij een stampvol kerkje leidt er al snel toe dat we bij de koster op de thee mogen en een dik kwartier praten zonder dat we mekaar ook maar in de verste verte verstaan geweldig! Een platte band op het einde van de dag weerhoudt ons er niet van om het s anderendaags nog eens over te doen.
Opnieuw verrast het prachtige landschap waarin vele tempels, kerkjes, waterbuffels, karstgebergten en erg vriendelijke Vietnamezen aan ons voorbij trekken ons. Elk nieuw dorpje heeft wel weer zijn bijzonderheid, zoals voetroeiende vrouwtjes of gewillig poserende inwoners
Hier en daar wordt een brug ineens een tolbrug voor ons en de uitgebreide uitleg die we in enkel e kerken en pagodes krijgen kent ook steevast zijn einde aan de offerandeblok, maar dat nemen we er hier graag bij. Ninh Binh was echt de moeite. Lekker weertje en schitterende surroundings, meer moet dat niet zijn!
GOODMORNING VIETNAM! In Hanoi aankomen is als in een wasmachine gestoken worden, vollenbak rondgezwierd worden om er vervolgens halfversuft terug uit te kruipen om te bekomen.
Dat was een beetje hoe wij ons voelden na een uur lang met onze rugzakken de halve oude stad doorkruist te hebben, tussen duizenden snorrende toeterende brommertjes, straatverkopers, schreeuwende guesthouseventers, brommertaxis (die ook de lokale dealers zijn) en de rest van de mensenmassa die daar aanwezig is.
Uiteindelijk belanden we in de guesthouse van een supervriendelijk Vietnamees gezinnetje dat ons voor een bijzonder schappelijke prijs een kamer aanbood, alsook een gezamenlijk dineetje.
Na al meer dan een maand geen steden meer gezien te hebben en al die tijd slechts beperkt verkeer gewoon te zijn geweest is Hanoi wel even kicken. Het is een imponerende stad waarvan het straatbeeld grotendeels gedomineerd wordt door de oneindige sliert van brommertjes die niets of niemand ontzien. Stoppen doen ze nooit. De straat over steken is steeds op eigen risico, maar na wat geoefend te hebben, lukt het wel. Eigenlijk komt het hier op neer: gewoon gaan!
Hier zijn het niet de tempels die moeten gezien wordt, maar de stad die leeft en geleefd wordt. De vele kleine straatje met elk hun eigen soort winkeltjes, de restaurantjes met kindertafeltjes en stoeltjes,de straatverkopers met de twee typische manden over hun schouder, het lawaai en getoeter van alles en iedereen, kortom de chaos die uiteindelijk toch een zekere orde inhoud.
Daar waar het in Laos nog vlot boven de 35 graden ging, is het in Hanoi nog amper 20 graden. Direct allebei een verkoudheidje aan ons broek dus en alle warme kleren worden snel van diep onderaan onze rugzakken bovengehaald.
Buiten de stad zelf boeken we een eerste trip naar de Parfumpagode, prachtig gelegen tussen het karstgebergte . Een heel tenger Vietnamees vrouwtje roeit ons en een ander Belgisch koppel in totaal twee uur van een naar deze tempel, zodat, terwijl zij alle krachten uit haar kleine lijfje perst, wij enkele mooie fotos kunnen nemen. De pagode zelf is eigenlijk een soort rotsformatie in een grot en stelt niet echt bijzonder veel voor, maar gelukkig staan er nog wel enkele fraaiere exemplaren in de buurt
De volgende drie dagen is de Halong Baai aan de beurt tenminste, dat dachten we toch Onze 3-daagse begint immers bijzonder slecht, want de eerste dag doen we niets anders dan wachten op onze boot die uiteindelijk nooit zou komen. Na veel gepalaver, minnelijke schikkingen met bazen van het agentschap en vertalingen van de eisen van ons en onze bijzonder leuke groep lotgenoten geraken we de volgende dag dan toch nog op weg voor een verkorte versie.
De Halong baai, een prentkaartlandschap van zee en kalkrotsen, gevuld met vele boten vol toeristen, doet ons wel iets. Rustig ronddobberen terwijl een oeroud landschap dat onderwater gevormd werd ons voorbijtrekt Slechts één ding ontbreekt hier, het zonnetje met een beetje warmte voor ons.16 graden en een snijdend koude wind kunnen ons niet echt bekoren en maken ons ook niet echt kajak- of zwemlustig.
s Avonds blijven we braafjes met een dikke pul voor de raampjes van ons vaartuig zitten, wachtend tot de ronde heuvels rondom ons stilaan in de schaduw van de nacht verdwijnen. Gelukkig klaart het de volgende morgen helemaal uit zodat we op het bovendek terug op temperatuur kunnen komen
Vang Vieng : Tubetown. Idyllisch gelegen in een vlakte omringd door hoge kalkrotsen en gevuld met vele bergriviertjes Dat is ons eerste beeld van Vang Vieng, mede door het prachtige bungalowtje dat we kunnen huren voor werkelijk geen geld Dit is de derde stad van het land, where the streets have no names.
Naarmate de avond vordert en de zwaar beschonken Tubers letterlijk de stad beginnen te doorkruipen, moeten we dit beeld echter bijstellen.
De Laotiaanse waarden en normen worden hier zwaar geschonden door een schaars gekleed Ibiza-publiek dat in de vele restaurantjes op zoek gaat naar zo vettig mogelijk eten om kun dronkenschap enigszins te onderdrukken of wat extra bier om het nog wat aan te zwengelen. Friends wordt hier op heel wat plaatsen de klok rond uitgezonden voor een tam publiek dat uren in de zeteltjes ligt te staren.
Wanneer we ons zelf aan een pizza wagen krijgen we al snel deze vraag: Should I make it happy for you sir? Op zich een leuke vraag, maar in de realiteit betekent dit dat de chef een paar extra ingrediënten naar keuze toevoegt die je al snel in een andere dimensie brengen. Zo zijn er ook happy shakes, spacy dishes, Thanx, but no thanx sir, we are already happy enough!
Na een eerste dagje grotten bezoeken, grottubing (op een tractorbinnenband een watergrot in echt schitterend gevonden!), trekking en kayakken, wagen we ons de volgende dag aan hetgeen waarvoor iedereen hier is, het TUBEN I
Vol ongeloof ontmoeten we in de tuk-tuk richting Tube-start nog twee Belgische koppeltjes uit Aaantwerpen zodat de sfeer er direct goed inzit. Gezien we nog bij de eerste tubers zijn is het nog redelijk rustig, zowel qua volk als qua promillegehalte.
De bars boenken er al wel vollen bak op los en al snel krijgen we wat flessen, koorden en bamboestokken naar onze kop gesmeten. Dit blijkt de manier waarop de garcons hun klanten binnenhalen.
We houden halt aan een paar drankgelegenheden, voornamelijk dan om hun sling-ropes of slides of death uit te proberen. Van op een houten krammikkig stellinkje enkele meters naar beneden springen aan een slinger is hier de alomvertegenwoordigde attractie. Per keer dat je het doet krijg je er ook nog een gratis (zwaar aangelengde) whisky bovenop. Superleuk, zolang je maar niet plat met rug of buik op het water landt Na dit laatste zelf ervaren te hebben gaan we terug aan boord van onze opblaasbare privé-bootjes en dobberen we nog een paar uurtjes de rivier af tot onze bungalow weer in zicht komt Mission Completed - without hangover!
Tubing in Vang Vieng, overal in Laos zie je wel iemand met zon T-shirt, nu kunnen we er ook van meespreken
Een halve dag hebben we nodig om in de hoofdstad te geraken, Vientiane, waar het al snel heter dan heet blijkt te zijn. 30 graden in de schaduw wordt hier makkelijk overtroffen, niet echt ideaal als onze guesthouse nog een heel eind stappen blijkt te zijn van waar de laatste tuk-tuk ons heeft afgezet.
Zweten doen we ook de volgende dagen wanneer we ons huurfietsje richting tempels, monumenten en marktjes trappen. We zoeken zelfs nog warmere oorden op in de herbal sauna in de achtertuin van een klooster. De massage nadien is heerlijk ontspannend.
Hoewel de meeste oudere Franse toeristen hier een beetje rondlopen met een air alsof ze nog steeds de kolonisator zijn, profiteren we s morgens toch goed van hun invloed hier. Een stokbroodje met bijhorende franse kaasjes en sausice, tesamen met verse croissantjes maken ons elke morgen direct supergoed gezind.
Wanneer de laatste avond de zon achter de Mekong verdwijnt nemen we ook afscheid van Laos. Dit land was meer dan de moeite waard als bestemming. Het dromerige Luang Prabang met zijn monniken en vele tempels, Phonsavan met zijn mystieke kruiken, Vang Vieng met zijn natuurpracht (en Ibiza-tintje) en finaal de charmante hoofdstad
Om een echte topbestemming te zijn is er toch nog een beetje meer nodig. De Laotiaan mist een beetje glimlach, vlotheid en behoorlijke kennis van het Engels (we zijn natuurlijk wel verwend geweest in Thailand). De echte goede gerechten komen van de Fransen of de buurlanden, vanwaar ook zowat alles hier moet geïmporteerd worden. Niettemin heeft dit land ons zeker gecharmeerd, misschien zijn twee weken wel tekort voor Laos en komen we nog wel eens terug, om dan helemaal Zuidwaarts te trekken. Nu vliegen we echter rechtstreeks naar Hanoi Vietnam. Iets waar we allebei erg naar uitkijken!
Phonsavan een draak van een stad in één van de laagvlaktes van Laos. Gelukkig is de weg ernaar toe van een ander niveau, alsook de mysterieuze kruiken die hier her en der verspreid liggen.
In de jaren 60 plaatsten de Vietnamezen hier heel wat luchtafweergeschut wat ertoe leidde dat deze streek zwaar getroffen werd door Amerikaanse bombardementen. In de velden zie je hier op verschillende plaatsen enorme kraters en de bommen die deze veroorzaakten worden op menige plaatsen uitgestald. Gezien de Amerikanen politiek gezien geen grondtroepen naar Laos konden sturen werd dit land één van de zwaarst gebombardeerde ter wereld. De oorspronkelijke stad werd met de grond gelijk gemaakt en de nieuwe stad Phonsavan werd enkele kilometers verder opgetrokken.
Een dagreis hadden we nodig om hier te geraken, maar gelukkig maakten de verschillende dorpjes, prachtige landschappen en bijhorende stops het tot een bijzonder aangename trip.
Wanneer we de volgende ochtend de eerste kruiken uit de mist zagen opdoemen, moesten we al snel toegeven dat deze stenen monsters ons toch meer deden dan verwacht. Wel oppassen waar we lopen want slechts een deeltje van deze vlakte der kruiken is al ontmijnd.
Niemand weet eigenlijk hoe ze hier terecht kwamen of waar ze precies voor dienden. Men veronderstelt dat deze kruiken als een soort graf dienden, waarin de overledenen werden opgeborgen door ze af te sluiten met een zwaar stenen deksel.
Na een dagje kruikjes kijken trekken we een dikke 100 kilometer verder
Entering Laos. We nemen de slowboat op de Mekong richting Luang Prabang. Deze boot heeft zijn naam niet gestolen, voor een zacht prijsje kabbelt hij de komende dagen rustig verder over het water terwijl het Laotiaanse landschap aan ons voorbijtrekt.
Het publiek op de boot bestaat voornamelijk uit zingende hippies die al snel hun zitbankjes op de boot opzij schuiven om hun bierlustige lijven op de grond te vleien terwijl er wat bekende hitjes weergalmen in de romp van ons schuitje.
De bemanning laat het gebeuren en laat meermaals op een zo onverdacht mogelijke manier uitschijnen dat ze wel wat zakjes van het bekende groene plantje in de aanbieding hebben. Drugs zijn hier even makkelijk te krijgen als cobras in een whiskeyflesje,
Op dag 2 zetten we bij zonsondergang voet aan wal zetten in Luang Prabang. Een droombestemming in Laos. Prachtige tempels, relaxe sfeer, en het aanbod baguettes, crêpes en cakejes verraadt een vrij sterke Franse invloed. Wanneer de bedelronde van honderden monniken er vroeg in de ochtend opzit en de zon de kleine straatjes begint te verwarmen, blinken al snel de gouden tempeldaken boven de vele kleine marktkraampjes uit. Cafeetjes zijn er hier bijna niet, begrijpelijk met een avondklok. Wel veel restaurantjes bomvol toeristen. Toch is het hier erg rustig. Er is amper verkeer en s avonds verandert de hoofdstraat in een gezellige markt.
Van watervallen naar beneden laten kletsen kennen ze hier zeker ook wel wat! Wanneer we na een toertje langsheen een lokaal whiskeydorp de oneindig veel cascades tellende waterval Kuang Si aanschouwen, vragen we toch af of we niet te diep in ons proefglaasje gekeken hebben. Het moet gezegd zijnde, een waterfestijn als dit hebben we nog nooit gezien. Tijdens de beklimming naar de top wijken we, op aanraden van enkele enthousiastelingen, af van het wandelpad en na wat freelancen komen we plots middenin de grote waterval te staan, very impressing! Ons hartje gaat toch wel iets sneller te keer hier, beetje van schrik want we staan toch wel erg hoog hier, maar vooral vol bewondering voor deze natuurpracht.
Gezien dit naar meer smaakte huurden we een dag later een mountainbike zodat we een paar uurtjes later alweer in een waterval stonden. Voor de weg terug verruilden we de fiets voor een kajak waarmee we met veel geluk droog aan wal geraakten. Op sommige plaatsen was de stroming van dit riviertje meer dan behoorlijk maar na ons raftavontuur was dit peanuts. Nu hadden we iets meer tijd om van de wederom prachtige omgeving te genieten.
We beginnen er hier wat in te komen in Laos, het is een beetje minder georganiseerd en duurder dan wat we al gewoon waren, maar niettemin zijn er veel pareltjes te ontdekken in dit landje. De mensen moeten het met bijzonder weinig stellen, alles moet ingevoerd worden van de buurlanden en hun lokale munt devalueerde de laatste 3 jaar zon 1500%, wat je merkt als je geld afhaalt. Het maximale bedrag dat je uit de muur kan halen bedraagt 700.000 kip. Als je weet dat al deze kippen slechts een dikke 60 euro waard zijn, begrijp je dat we zeer geregeld moeten bijtanken. Maar het blijft hier nog altijd heel plezant om kipjes op te doen!
Last stop in Thailand: Chiang Rai. Weinig toeristen hier, maar daarom niet minder te zien. We worden er een brommertje aangepraat en riskeren ons als spookrijder een dagje op de Thaise wegen.
100 kilometer later hebben we er een bezoekje aan één van de mooiste tempels van het land opzitten alsook een boswandelingetje naar een stomende waterval.
De lokale markt in de winkel-wandelstraat afschuimen levert uiteraard ook enkele leuke plaatjes op, maar vooral een gevulde maag na enkele uurtjes hapje-tapje lopen. Vanaf nu eten we enkel nog krekels bij een filmpje in plaats van popcorn.
Tijdens onze laatste stop in dit geweldige land profiteren we nog eens goed van een Thaise straatmassaaaaach en wagen we ons de volgende dag aan een bijzonder leerrijke en copieuze Thaise kookles!
Maar de voornaamste reden waarom we tot vandaag in Thailand zijn gebleven is het Loi Kratong festival, ook wel het festival van de lichtjes genoemd. Het regenseizoen (waarvan we gelukkig nog geen last ondervonden hebben) wordt hier afgesloten wanneer begin november de volle maan de hemel verlicht. Iedereen maakt hier dan kratongs, bootjes in de vorm van een lotusbloem, gemaakt van bananenbladeren met daarop een kaars, wierookstokjes en wat Thais geld. De Thai geloven dat bij het wegdrijven van de kratong ook zonden en ongeluk zullen weggaan. Hoe verder de kratong wegdrijft en hoe langer de kaars blijft branden, hoe meer voorspoed en geluk in de toekomst. De volgende morgen gaan alle kinderen gretig op zoek naar deze kratongs en hun inhoud. Buiten de bootkratongs zijn er ook nog de heteluchtkratongs wat steevast een prachtige avondlucht oplevert.
Bij dit prachtig spektakel verlaten we Thailand. Oh my Boeddha, wat een geweldige bestemming was dit! De zonovergoten palmboomstranden in het zuiden, de regenwouden met hun beestige bewoners en kolkende stromen, de gastvrije bergstammen, de geweldig vriendelijke en hartelijke bevolking, de prachtige tempels, oude cultuurstedenen en spicy dishes, de eenvoudige bereisbaarheid en bovenal de bijzonder kleine prijsjes voor dit alles. Dit land heeft ons een aantal keren enorm bij de keel gegrepen en het gevoel gegeven dat we er perfect gelukkig zijn zonder meer... We kunnen dan het dan ook aan iedereen aanraden: GO THAILAND!
Wanneer we s middags worden opgehaald door Annelore van Villa Anneloi, weten we dat we in goede handen zijn Ze verruilde enkele jaren geleden het Vlaams-Brabantse landschap voor dit prachtig stukje Thailand waar ze samen met Loi drie schattige kindjes en een prachtige guesthouse tevoorschijn toverde
Loi neemt ons de volgende morgen al onmiddellijk mee op een eerste trektocht naar het Oosten, eenBredaans gezinnetje met drie tieners worden onze lotgenoten. Eenmaal in de bossen verandert Loi al snel van brave huisvader in een authentieke Hilltriber. In no time tovert hij bamboetakken om tot drinkbekers en luchtbuksen, ook wel jungleguns genoemd.
Na puffend de berg overgeklauterd te zijn komen we aan bij de bergstam waar we de nacht zullen doorbrengen. Typische dorpstafereeltjes met boerderijdieren en raar gebogen mensen in lokale klederdracht brengen ons onmiddellijk in een andere wereld. Wanneer s avonds de visjes gespiest worden boven een vuurtje en Thaise whiskey bij wat gitaarmuziek wordt bovengehaald lijkt het weer een beetje alsof we op scoutskamp zitten . Een heerlijk nostalgisch moment.
s Morgen worden we gewekt door olifantendrijvers die enkele uren van te voren hun huisdieren zijn gaan zoeken in het oerwoud. Ze leiden ze door de rivier terug naar het dorp. Een olifant eet immers per dag zon 200 kilo, wat het makkelijker maakt om hem gewoon zelf zijn eten te laten zoeken dan alles aan te brengen. Om zoveel te kunnen eten slaapt hij maar twee uur per nacht, inclusief gigantisch gesnurk. Wanneer de dikhuiden aan land komen trompetteren ze erg luid omdat ze schrikken van de kippen Een klein hartje die gasten! We hebben hier ondertussen al wel veel olifanten gezien, ze lopen ook gewoon op straat tussen het verkeer, s nachts zelf met bijhorend fietslampje achterop hun staart. Hun restafval wordt hier vakkundig gerecycleerd tot papieren souveniertjes.
Na wat olifantenpret brengt een weinig stabiel bamboeraftje ons via een behoorlijk kolkende rivier enkele kilometers verder. Onderweg slaan de buffels en rivierslangen ons argeloos gade
De volgende dag heeft het eerste meer dat we tegenkomen een wel erg bijzondere inhoud, namelijk allemaal zwemmende paarden. De jockeys trekken er elke morgen met hun hengsten enkele baantjes om ze alzo wat extra paardenkracht te geven
Een bezoek aan de noodlefabriek en sticky-rice stokerij doen ons al snel honger krijgen, zodat we vlakbij de Birmaanse grens met uitzicht op hun verdedigingslinies een heerlijk kokosnootje leegzuigen terwijl we samen met de Hollanders een eerste Kratong oplaten.
De volgende dag staan de longnecks, ook wel de giraffevrouwen genoemd, op het programma. Het is een beetje dubbel, deze vrouwen zijn Birmaanse vluchtelingen die in Thailand voornamelijk worden toegelaten uit toeristische overwegingen. Het bezoek aan hun dorpje voelt een beetje aan als aapjes kijken in de zoo, maar langs de andere kant zijn ze wel erg fier op hun koperen ringen. De koploper telt er zelfs 27. Het is niet echt de hals die langer wordt door de ringen, maar wel de schouders die naar beneden worden gedrukt. Verminking dus, maar ze kiezen er wel zelf voor, zonder deze ringen rond hun hals geraken ze immers moeilijk van straat en staat hun een leven als rijstoogster te wachten. In het dorpje van de longnecks bevinden zich ook enkele big-ears en kindjes met bedenkelijk speelgoed. De mannen werken op de rijstvelden, een beetje hulp kan nooit kwaad
Na dit bedenkelijk bezoekje nemen we de longtailboot stroomafwaarts naar Chiang Rai. De Hollanders worden ingewisseld voor een Deens koppeltje, dat enkele uren en pittoreske rivierplaatjes later met ons afstapt aan de kade van onze laatste Thaise bestemming.
Om van Pai in Mai Hong Song te geraken waren er een aantal mogelijkheden. Vijf dagen door het oerwoud trekken, een halve dag minibussen of twee dagen raften. Gezien het laatstgenoemde vervoermiddel een van de weinige was dat we nog niet gebruikt hadden, kozen we dat, weliswaar nadat Isabelle een uitgebreide overtuigingsessie met bijhorende video van het agentschap had gekregen.
Chai werd onze raftkapitein, oftewel het menselijk roer van ons rubberen bootje. Als medereizigers kregen we er nog gratis twee Israelis en een Franse Thaiboxer bovenop. Na eerst een beetje gedabberd te hebben op een kalm watertje kwamen al snel de eerste rapids, uiteraard met bijhorende douches.
Even breaken bij een plaatselijk watervalletje dat ook dienst deed als schuif-afje namen we er graag bij, maar wanneer Isabelle haar glijtje wou wagen, kwam ze door het hevige water al snel terecht aan de verkeerde kant van de glijbaan, waardoor een kleine reddingsoperatie door Chai en de Thaiboxer aan de orde was. Een ideaal fotomoment voor mij!
Na nog een paar uurtjes de Thaise riviergolven bedwongen te hebben arriveerden we in het kamp waar we de nacht zouden doorbrengen. Een slaapmatje met bijhorend muskietennet onder een plastieken afdak werd prompt gepromoveerd tot hotelbed. Twee taaie Thaien die 8 maanden per jaar in het kamp blijven voor slechts 40 euro per maand werden onze butlers en maakten voor ons iets van het beste dat ze in huis hadden.
De nacht viel snel, de slaap echter iets minder. Onder plastiek slapen terwijl er een zondvloed over ons heen kwam had daar waarschijnlijk veel mee te maken Maar niet getreurd, door deze overvloedige regenval was het rivierpeil in die mate gestegen dat onze eindbestemming plots een uur minder ver varen was. De rapids stegen een categorie, wat op zich niet veel lijkt, maar er wel een aantal keren toe leidde dat we bijna met man en muis overkop gingen. Gelukkig belandden enkel maar de cameras in het water in een tonnetje dat bij deze zijn waterdichtheid bewezen heeft.
Na later zelf nog eens een rapid al zwemmend-spartelend uitgeprobeerd te hebben (goed tegen de dorst) kwamen we allemaal veilig en wel aan ter lande. Een dag later zitten we terug in Chang Mai waar we via twee nieuwe trekkings oostwaarts trekken.
Bij deze willen we ook al even dankjulliewel zeggen tegen iedereen die ons volgt en de leuke reactie die we via mails en de blog krijgen. We hopen dat het met ieder van jullie even goed gaat als met ons! Tot de volgende keer maar weer .
Hopsa, we zijn in Chiang Mai, de Parel van het Noorden, waar we inchecken in het mekka van de backpackers. Een guesthouse vol sociale rugzaktoeristen dat bovendien ook nog eens spotgoedkoop is.
Even het moment om van een grootstad als deze te profiteren om er onze zwaargehavende rugzakken eens te laten bijstikken en ons eens op een goede en stevige! Thaise massaaaaacchhhe (zo zeggen ze dat hier allemaal precies op zijn Limburgs J) te trakteren. Een stapje door de stad brengt ons al snel bij enkele buitengewone tempeltjes maar leert ons ook dat er van hieruit nog wel heel wat meer te beleven valt.
Gezien we binnen enkele dagen de volledige Oostkant voor onze rekening nemen, besluiten we om koers te zetten naar het Westen, waar we onderdak zochten in Pai, een klein stadje dat via de weg van de 1262 bochten verbonden is met Chiang Mai. Hier aangekomen besluiten we om snel onze eerste trip te boeken, wat al meteen een schot in de roos bleek te zijn.
We vertrokken in een minoriteitendorpje in de buurt en kregen al snel een bamboewandelstok in onze handen geduwd, zien we er dan zo onsportief uit? Maar toen het ineens steil omhoog ging door de velden en de bossen hadden we al snel door dat zon ding best wel handig bleek. We kregen een introductie rijstoogsten, leerden de bellen-blaas-planten de raak-me-aan-en-ik-val-in-slaap-plant (die doet zijn blaadjes toe als je hem aanraakt) kennen en maakten kennis met een echte tarantula! Het beestje zat rustig in haar hol en ik had niet eens zoveel schrik!
Na een steile klim ging het logischerwijze ook weer steil naar beneden. De afdaling was zowaar nog zwaarder en onherbergzamer dan de klim. Met een overbelaste knie (voor de verandering eens niet die van Rafael) ging het ook nog eens wat langzamer, lange leve de bamboestok! Het ging verder door bananenbomenbossen en langs watervallen tot het water ook met emmers uit de lucht kwam. Het heet niet voor niks regenwoud Gelukkig was mijn gele bolletjesparaplu mee!
Uitgeput en verlangend naar ons bed zat kwamen we terug maar onze dag er nog niet op, neenee, het spectaculairste moest nog komen. We mochten nog gaan zwemmen in de rivier met een olifant!!! Deze dieren zijn zo indrukwekkend groot en dik! Vraag nooit aan een dame of ze zwanger is, hoe gigantisch dik haar buik ook is Mevrouw eet zon 300kg per dag dus je zou van minder dik worden. Rafael kreeg een kleiner , jonger en speelsere mannetjesolifant ter zijner beschikking. Op hun niet al te zachte rug ging het richting rivier. En daar begon de pret pas echt! Die beesten vinden het zelf echt leuk in het water. Een gigantische slurf tussen mijn benen (de olifant he) en hopla, hij smeet je in het water. Rollebollen en plonzen met een olifant, dit was een absolute topervaring! Mijn billetjes zijn bij deze ook eens goed gescrubd want zon olifanthuid is best wel ruw.
Bangkok wordt onze afsluiter binnen 2 maanden dus we laten de hoofdstad dan ook even links liggen en reizen 24 uur en een dikke duizend kilometer verder naar Sukhothai, de eerste hoofdstad van Siam, dat later Thailand zou gaan eten.
We checken in bij een guesthouse gerund door een Belg. Thailand is het land van de glimlach, dat hebben we al altijd mogen ondervinden maar hier zijn ze er toch vrij karig mee. Een gesprek aanknopen met de eigenaar-landgenoot blijkt moeilijker dan gedacht Gelukkig heeft hij een zalig zwembad J!
Sukhothai, wat geboorte van geluk betekent,werd zon 700 jaar geleden gesticht. Tempels of wats liggen her en der in het weidse landschap verspreid en lijken er soms al wat mee vergroeid. We huren een typisch Thais fietsje en trekken erop uit Een beetje cultuur opdoen, moet kunnen, maar twee dagjes hier is meer dan voldoende
Gezien dit beknopte verslagje kan er nog wel een Thais verkeersintermezzootje bij. In Thailand rijdt iedereen een beetje naargelang hij zin heeft. Het is wel de bedoeling om links te rijden, maar dit kan al wel eens variëren. Je rijbewijs haal je normaal na een cursus van 2 weken, maar je kan het ook gewoon kopen voor 75 euro. De snelheidslimiet is 100 per uur, wie sneller rijdt betaalt 4 euro, evenveel als voor op de verkeerde kant van de weg te rijden. Dronken rijden, ongeacht hoe dronken, kost kan weer 10 euro, daarna mag je gewoon doorrijden. Een brommertje is hier vaak een vervoermiddel voor een heel gezin, of wordt als eens naar keuze omgebouwd.Ongeacht de schijnbare chaos hebben we hier nog geen ongelukken gezien.
Khao Sok National Park, één van de oudste en natste regenwouden ter wereld. 160 miljoen jaren oud en 4400 km2 beschermd gebied. Alweer een voltreffer, maar ook wel eentje waar alweer de muggen heersen. Mijn bloed valt hier blijkbaar overal goed in de smaak terwijl Rafaël al niet meer weet hoe een muggenbeet juist voelt
Na onderweg al enkele slangetjes gepasseerd te hebben nemen we onze intrek in een echte boomhut waar de geur van vochtige boomstammen overheerst. Waarschijnlijk had de vochtige boomstam die door onze hut ging daar iets mee te maken. De badkamer in open lucht (en daardoor ook wel in trek bij de apen) en het terrasje met zicht op de jungle maken veel goed. s Avonds geeft het grote donkere bos me een onbehaaglijk gevoel. Duizenden geluiden verraden de aanwezigheid van verschillende beestjes, we zijn hier niet alleen
Na een stevig ontbijt vertrekken we op tweedaagse met onze vrolijke gids, mister Bao. In een longtailboat leidt hij ons over het gigantisch grote stuwmeer in het park naar onze overnachtingsplaats. Geen tree house deze keer maar een raft house! Achter de zoveelste beboste karstrots verschijnen idyllische bamboehutjes drijvend op het water. You can take a swim first, das maar een woord! Vanuit ons hutje duiken we recht het verfrissende water in.
Onze hongerige magen mogen s middags genieten van een heerlijke Thaise maaltijd waarna het woord siesta spontaan in ons opkomt maar mister Bao stond al te trappelen van ongeduld om ons te laten kennismaken met de natuurpracht van dit park. Begeleid door een jungle-orkest van zingende cicaden, roepende hornbills en brullende apen komen we langs indrukwekkende grotten, reuzenbomen, slingerplanten en termietenhopen. Safaritochtjes met de boot beloven spectaculaire dingen maar behalve een uil en wat verstoppertje spelende apen krijgen we niet veel junglebewoners te zien.
s Ochtends worden we vroeg gewekt door het geroep van speelse gibbons, vogels en cicaden en het gigantische gesnurk van de Thai in het hutje naast ons.Na een frisse duik en een banana pancake zijn we klaar voor een volgende jungledag.
Ondertussen heeft een treinrit van zon 24 uur ons reeds op onze volgende bestemming, Sukhottai, gebracht.
Moeilijke bevalling om een overnachtingsplaats te vinden. De guesthouse die we hoopten te vinden bestond immers niet meer en volgens het hoopje taxiboot- en tuk-tuk volk was op het strand waar wij naartoe wilden niets open. Volgens hun was er wel een erg mooie guesthouse in de andere richting
Doorzichtig trukje. We vonden een bootje dat ons de rivier wou overbrengen om op het andere strand te geraken, maar vandaar waren we op ons zelf aangewezen. Gewoon op goed geluk het strand afstappen dus met al onze rugzakken.
Na een tijdje doken de eerste bungalows op en de muziek van Johny Cash lokte ons naar de guesthouse van Rob en zijn Thaïse madam Tan. Die waren een beetje verwonderd om hun eerste klanten van het seizoen te mogen ontvangen. Niettegenstaande ontvingen ze ons bijzonder hartelijk, begonnen ze onmiddellijk alles wat op te kuisen en testen ze hun fonkelnieuwe generator graag voor ons uit.
Op gans het kilometerslange strand is hier niemand. Zicht op de karstrotsen in de zee, duizenden krabben en schelpen in alle vormen en kleuren op het strand, een zee waarvan het water eigenlijk te warm is en mangroves op een kwartiertje wandelen. Een ganse resort voor ons alleen, met 2 mensen ter onzer beschikking, enkele hangmatjes, bankjes en hutjes op ons privé-strand, een kayak om naar de kleine eilandjes te varen s avonds nemen Rob en Tan ons mee voor een barbecue en een bezoekje aan een lokale karaokebar Weer een geweldige afsluiter van een geweldige bestemming!
Na onze tweedaagse hier houden we de prachtige Thaise stranden voor bekeken, op naar het regenwoud
Daar waar we al blij waren met ons verlaten strandje in Phuket verdwijnt dit toch helemaal in het niets bij Ko Phi Phi, het eiland waar de hippies vroeger hun naakte rondedansen (en nog wel veel meer) deden op de parelwitte stranden
Een boottochtje van een halve dag bracht ons van Phuket naar dit paradijseiland. Onderweg even stoppen om wat te snorkelen en zwemmen op een mini-eilandje nemen we er graag bij. Vannochtend goot het nog maar op dit prachtige strand zijn we dat snel vergeten!
Deze eilandjes zijn enkel bewoond door apenkolonies of zeenomaden die in de grotten op zoek gaan naar de befaamde en peperdure vogelnestjes van de zwaluwen.
Daar waar we dachten dat Ko Phi Phi een toeristische bom zou zijn valt dit bijzonder goed mee. Lukraak een guesthouse zoeken brengt ons al snel bij een privé-bungalowtje van 6 euro per nacht, an offer we cant refuse. De volgende dag voert een steil oerwoudpadje ons naar een zo goed als toeristenvrij strandje aan de andere kant van de eilandberg. Hier kunnen we de snorkels weer boven halen! Koralen en visjes in alle kleuren zijn er à volonté, enkel een beetje oppassen voor de stekelige zwarte zeeëgels!
Overal is het hier pure rust! Op dit eiland zijn geen wegen, enkel paadjes. Er rijden dus geen autos, tuk tuks of irritante brommertjes. Enkel voor een lokale Thai op een roze communiefietsje moet je soms eens aan de kant. De mensen zijn bijzonder vriendelijk en lachen je toe als je voorbij hun winkeltjes komt. Dit zijn vooral kraampjes met kleren en accessoires die je op Rock Werchter tien keer zo duur koopt, Onze avonden sluiten we hier telkens af aan een bbq-kraampje met zicht op zee en een cocktailtje. Het maakt deze bestemming voor ons als heaven on earth
Phuket . Wat een verademing na onze vorige twee bestemmingen. Onze guesthouse is niet in Phuket-city zelf, maar in Patong Beach.
Indeed, Phuket zoals je het verwacht .De ene bar na de andere, de meeste westerse mannen lopen hier meteen Thaise aan hun zijde, Westerse vrouwen zijn er zo goed als niet De waarschuwingsborden voor overstekende dronkaards zeggen genoeg en de meisjes vieren hier in hun bars elk jaar opnieuw weer hun 19de verjaardag....
Phuket betekent in het Thais berg van juwelen er moest dan toch wel iets meer te zien zijn dan het plat-commerciële stadje waar onze guesthouse gelegen was. Tuk-tuks zijn er gelukkig overal zodat we ons snel laten verplaatsen naar een afgelegen eiland. De tuktuk-driver moet onderweg verschillende keren de weg vragen en de wolken worden onderweg dikker en donkerder Uiteindelijk dropt hij ons op een strandje, net wanneer er een Thaïse zondvloed over ons neerkomt. Dit leek voor de rest van de dag te zijn maar plots kwam de zon erdoor en zag die verlaten baai met enkel wat zeenomaden er tien keer zo mooi uit!
Geweldig, we zijn hier de enige toeristen. Wat een verschil met Patong. Wanneer we besluiten om te eten komen we tot de vaststelling dat ze er geen woord Engels verstaan. De prijzen van verschillende maaltijden vragen resulteert erin dat elke verschillende schotel waarvan we de prijs vroegen ook op onze tafel belandde. Enorm decadent en en veel te veel natuurlijk maar wel bijzonder lekker! En helemaal alleen met een prachtig uitzicht! Wat wil een mens nog meer
Op de terugweg komen we nog veel wilde aapjes tegen, die in ons banaanleveranciers zien. Gelukkig kunnen we door het kraampje aan de overkant hun wensen wat inwilligen
De lokale waterval in Phuket stelt niet echt veel voor, maar gezien er buiten ons en wat opvallende fauna en flora niemand anders is, is het toch nog een leuke belevenis. Zonnen op een rustig lokaal strandje en een zwemmeke doen moest onze Phuket 2-daagse beëindigen, maar gezien de weergoden hier anders over dachten (in tegenstelling tot de bui van gisteren ging deze maar niet over) werd hetonder een strooien dakje met een drankje kijken hoe de locals hun terras heraanleggen. Goed moment om een beetje te bloggen.. Morgen op naar Phi Phi Island... daar zijn ook nog stranden
Phuket betekent in het Thais berg van juwelen er moest dan toch wel iets meer te zien zijn dan het plat-commerciële stadje waar onze guesthouse gelegen was. Tuk-tuks zijn er gelukkig overal zodat we ons snel laten verplaatsen naar een afgelegen eiland. De tuktuk-driver moet onderweg verschillende keren de weg vragen en de wolken worden onderweg dikker en donkerder Uiteindelijk dropt hij ons op een strandje, net wanneer er een Thaïse zondvloed over ons neerkomt. Dit leek voor de rest van de dag te zijn maar plots kwam de zon erdoor en zag die verlaten baai met enkel wat zeenomaden er tien keer zo mooi uit!
Geweldig, we zijn hier de enige toeristen. Wat een verschil met Patong. Wanneer we besluiten om te eten komen we tot de vaststelling dat ze er geen woord Engels verstaan. De prijzen van verschillende maaltijden vragen resulteert erin dat elke verschillende schotel waarvan we de prijs vroegen ook op onze tafel belandde. Enorm decadent en en veel te veel natuurlijk maar wel bijzonder lekker! En helemaal alleen met een prachtig uitzicht! Wat wil een mens nog meer
Op de terugweg komen we nog veel wilde aapjes tegen, die in ons banaanleveranciers zien. Gelukkig kunnen we door het kraampje aan de overkant hun wensen wat inwilligen
De lokale waterval in Phuket stelt niet echt veel voor, maar gezien er buiten ons en wat opvallende fauna en flora niemand anders is, is het toch nog een leuke belevenis. Zonnen op een rustig lokaal strandje en een zwemmeke doen moest onze Phuket 2-daagse beëindigen, maar gezien de weergoden hier anders over dachten (in tegenstelling tot de bui van gisteren ging deze maar niet over) werd hetonder een strooien dakje met een drankje kijken hoe de locals hun terras heraanleggen. Goed moment om een beetje te bloggen.. Morgen op naar Phi Phi Island... daar zijn ook nog stranden
Van de Geurige Haven (Hong Kong) in de Modderige Trechtermond (Kuala Lumpur) terechtkomen is toch even aanpassen. KL lijkt wel een rustig plattelandsdorpje in vergelijking met de monster-metropool van waaruit we net vetrokken.Super multi-cultureel,hier zie je de moskeeën tussen de Chinese tempels en kerken staan, met bijzonder vriendelijke en hartelijke mensen. Het is hier erg tropisch, vochtig warm en zo groen dat je je soms in het regenwoud waant.
Het Hop-on Hop-off bussysteem is ideaal om de stad in korte tijd te doorkruisen. Parkjes, moskeeën, kerkjes, paleizen, marktjes en uiteraard de trots van de stad, de Petronas Towers. Met hun 452 meter bij de hoogste ter wereld. Samen met de KL Tower (bijna even hoog) van de nationale TV-zender bepalen ze onmiskenbaar het stadsbeeld en torenen ze als (lichtgevende) toortsen hoog boven de stad uit.
De overwegende godsdienst is hier de Islam. Een bezoekje aan de nationale moskee is dus aan de orde. Ongesluierde vrouwen zijn er echter niet welkom, maar om toch deze teleurstelling tegen te gaan wordt voorzien in een mooie paarse bourka-achtige cape waar al het vrouwelijk publiek (en mannen met korte broeken) zich dienen in te hullen. Isabelle wordt dan ook snel een echte moslima en ik word er onmiddellijk op mijn geloof aangesproken. Een niet-gelovige zondaar als ik wordt er snel en professioneel geweerd van de heiligste plaats in de moskee (daar waar alle tapijtjes liggen) en er wordt per direct iemand op mij afgestuurd om mij te bekeren (gelukkig hebben we niet veel tijd J).
We nemen s avonds de Monorail naar de luchthaven om onze reis verder te zetten naar Phuket.
Hong Kong heeft één hoge berg en die moesten wij natuurlijk ook op. De dag ervoor hadden precies enkele duizenden mensen hetzelfde idee gehad, waardoor we toen afdropen uit de oneindige lijn wachtenden, maar deze keer speelde het gunstige maandagochtendeffect in ons voordeel.
Wij dus blij als twee kindjes met het kabeltrammetje de bergheuvel van de Victoria Peak op, ook wel de picknickmountain genoemd. Deze berg torent met zijn 552 meter hoog boven Hong Kong uit, wat er toe leidt dat je meer dan voldoende ansichtuitzichtjes hebt als je boven bent. Het is dan ook de topattractie van de stad (7 miljoen kijklustige bergfanaten deden het ons het voorbije jaar voor)
Na boven de obligate kiekjes genomen te hebben tijdens het wandeltoertje rond de berg was het tijd voor de afdaling. Gierig als we zijn lieten we het tramretourtje met de nodige zelfdunk aan ons passeren. Dit hellingske zouden we wel eens snel à pied bedwingen.
Al snel beseften we dat Chinese kuiten blijkbaar wat meer gewoon zijn dan onze sofakuiten. De weg naar beneden was zo steil en lang als 20 Smeysbergen achter mekaar (trappers en mensen van de buurt Overijse kunnen er zich zo wel onmiddellijk een beeld van vormen)
Onderweg deed de lokale fauna Isabelle wel wat versnellen, maar toen we beneden kwamen voelden we ons als schlemiele kermisaapjes
Eindelijk beneden geraakt de ferry van Hong Kong Island naar de overkant genomen om daar nog even de zon te zien zakken in de Zuid-Chinese Zee. Oh wat mooi .
Na Hong Kong stad toch ook nog even de boerenbuiten gaan verkennen. Niet dat ze hier varkens met spleetogen of gele honden op boerderijen kweken, maar het authentieke vissersdorpje met nabijgelegen klooster van de Grote Bronzen Boeddha leek ons eens wat anders dan het hectische stadleven.
En ja hoor, weer iets leuks om te doen om bij mijnheer boeddha op bezoek te gaan, een kabelbaantje! In een bakje enkele kilometers door de lucht zweven met uitzicht op Hong Kong is een leuk begin van de dag. De verkouden Chinees die regelmatig zijn neusholte al slurpend ledigt moet er uiteraard bijgenomen worden.
Na dag gezegd te hebben tegen Boeddha en zijn vrienden trokken we naar het dorpje van de Hong Kongse voorouders die waarschijnlijk uit toeristische noodzaak elk jaar weer hun simpele niet-evolueerde zelve bleven. Het boottochtje langsheen de paalwoningen van deze locals was alleszins de moeite en leverde weer een paar mooie plaatjes op. Hong Kong op de buiten is totaal anders, maar moet zeker gezien worden, al was het maar om eens een dagje smogfree te leven.
Eindconclusie: Hong Kong is als een moderne mierenhoop, waarbij de gigantische mensenmassa snel en efficiënt leeft en geleefd wordt. Hier rondlopen is als een Rock Werchter festival beleven zonder muziek. Zien en gezien worden, lopen, maar vaak niet weten waarheen, Winkelketens van over de ganse wereld om het hoekje, overal gratis publieke toiletten, in één van de duizenden shoppingmalls, autos langs de verkeerde kanten, metros om de minuut die je overal heen brengen, gratis internet allemaal no problemo. Niettenstaande dit alles kijken we er toch naar uit om deze mega-metropool vol fossiele uitlaatgassen te verlaten om rustigere, maar vooral gezondere oorden op te zoeken
Op naar Kuala Lumpur dus voor ons blitzbezoekje van 30 uur.
Na een vluchtje van 10.000 km kwamen we vlot toe in ons budget hostelleke. Het werd een room without a view, kamers met ramen zijn nogal duur hier..
Toekomen in Hong Kong is als binnengaan in een sauna waar iemand sojasaus in uitgekapt heeft! Hong Kong is echt hot hot hot, de enige verfrissing komt van de lekkende aircos die massaal aanwezig zijn. Je neemt de ene geur na de andere waar, van stinkende tofu, gedroogde vissen en vreemde kruiden tot vers gekookte rijst. De allesoverheersende geur is echter die van de uitlaatgassen
Er wonen hier even veel mensen dan in gans België, meer wel op een oppervlakte die 30 keer kleiner is. Niettegenstaande werkt zogoed als iedereen. Bedelaars zie je bijna niet. Op wat (zo goed als lege) bussen en taxis na zie je enkel de Mercedessen en Porches van de echt rijken. Daarnaast is er niks dan een gigantische mensenmassa.
Na een verkennend rondje in de buurt van Temple Street trokken we naar het Moonfest (of Mid Autumn Festival) in Victoria Park. Dit feest vindt elk jaar plaats wanneer de maan de grootste afstand tot de aarde bereikt heeft. Ze is dan uitzonderlijk rond en licht. Deze volle maan is het symbool van het familieverband, dus komen alle families dan ook gezamenlijk kijken naar dit spektakel. De Hong Kongers zetten alles nog een beetje extra in de verf door hun pleinen in een feestelijk kleedje te steken. Overal is er wel iets te zien of te beleven, we zie zelfs de 50 meter lange vuurdraak passeren die alle slechte geesten verdrijft.
Dag 2 was al half om toen we rond 14.00u wakker werden na een behoorlijk slechte nacht. Jetlag? Of lag het aan het gebrek aan daglicht in onze kamer en 24u op 24 lawaai zodat het onmogelijk was om enig gevoel van tijd te hebben. De wekker zetten had kunnen helpen Direct op stap voor een rondje Hong Kong dus.
Metros van tientallen meters diep induiken, snelle roltrappen nemen, wegwijs geraken op de kaart, mensen en venters ontwijken (hey sir, want to buy fake copy bag). Je weg vinden in HK is een avontuur want het is hier één groot doolhof van wegen, steegjes, trappen en shoppingmalls.
We gaan via parkjes, langs eetkraampjes, mega-sky-scrapers, Chinese steegjes,winkelparadijzen en volledig roltrapaangedreven straten tot we s avonds de geweldige Avenue of Stars bereiken met Full HD view op the skyline van Hong Kong. Dik de moeite!
Voila zie... we zijn er klaar voor... denk ik... Met een licht gevoel van gezonde spanning staan we vertrekkensklaar. Het huis is proper, onze spullen zijn opgeborgen, er komt namelijk een vriendin van me inwonen. Verschiet dus niet als je een klein Chineesje ons huisje ziet binnengaan. Dat is Shu. Zij zal zich drie maanden over ons huisje ontfermen!!
Bedankt iedereen die gisteren nog iets komen drinken is!! Nu zijn we echt weg, eerste traject: Station Leuven - Station Brussel Nat. Luchthaven
Na enkele maanden van Trotters en Lonely Planets lezen, dineetjes met Azië-experten, versleten wegwerpkousen verzamelen en een bataljon inspuitingen kunnen we bijna aan onze 2de zomer beginnen.
Na reeds China, Nepal en Tibet bezocht te hebben kiezen we ditmaal opnieuw voor suprise suprise Azië.
Na een eerste halte in het Westerse Hong Kong en een pitstop in de schaduw van de Petronas Towers van Kuala Lumper hopen we rond 10 oktober ergens onder een subtropisch palmboompje te liggen op een pittoresk wit Thais strandje.
Hong Kong Kuala Lumpur (Maleisië) Thailand Laos Vietnam Cambodja
Nadien gaat het noordwaarts van strand tot strand om dan het Thaise binnenland met zijn vele tempels en watervallen in te duiken. Via het regenwoud aan de grens met Birma willen we Laos bereiken om aldaar langsheen plattelandsdorpjes en waterwegen de hoofdstad Vientiane te bereiken. Een stalen vogel moet ons Hanoi invliegen om vervolgens langs den ijzeren weg van Noord naar Zuid te reizen. Via de drijvende markten in de Mekongdelta van Saigon zetten we koers naar Cambodja waar de vele Wats ons terug naar de grens met Thailand zullen leiden. Via Bangkok keren we dan huiswaarts.
Dat is het plan een simpel plan? Dat zal achteraf blijken Uiteindelijk is reizen ons doel, niet onze bestemming. Samen (weg) zijn, er drie maand van genieten, dat is waar we voor gaan.
Met onze blog hopen we jullie een beetje te laten meereizen, maar ook op de hoogte te blijven van jullie levens.
