|
GOODMORNING VIETNAM!
In Hanoi aankomen is als in een wasmachine gestoken worden, vollenbak rondgezwierd worden om er vervolgens halfversuft terug uit te kruipen om te bekomen.
Dat was een beetje hoe wij ons voelden na een uur lang met onze rugzakken de halve oude stad doorkruist te hebben, tussen duizenden snorrende toeterende brommertjes, straatverkopers, schreeuwende guesthouseventers, brommertaxis (die ook de lokale dealers zijn) en de rest van de mensenmassa die daar aanwezig is.
  
Uiteindelijk belanden we in de guesthouse van een supervriendelijk Vietnamees gezinnetje dat ons voor een bijzonder schappelijke prijs een kamer aanbood, alsook een gezamenlijk dineetje.
Na al meer dan een maand geen steden meer gezien te hebben en al die tijd slechts beperkt verkeer gewoon te zijn geweest is Hanoi wel even kicken. Het is een imponerende stad waarvan het straatbeeld grotendeels gedomineerd wordt door de oneindige sliert van brommertjes die niets of niemand ontzien. Stoppen doen ze nooit. De straat over steken is steeds op eigen risico, maar na wat geoefend te hebben, lukt het wel. Eigenlijk komt het hier op neer: gewoon gaan!
  
Hier zijn het niet de tempels die moeten gezien wordt, maar de stad die leeft en geleefd wordt.
De vele kleine straatje met elk hun eigen soort winkeltjes, de restaurantjes met kindertafeltjes en stoeltjes, de straatverkopers met de twee typische manden over hun schouder, het lawaai en getoeter van alles en iedereen, kortom de chaos die uiteindelijk toch een zekere orde inhoud.
Daar waar het in Laos nog vlot boven de 35 graden ging, is het in Hanoi nog amper 20 graden. Direct allebei een verkoudheidje aan ons broek dus en alle warme kleren worden snel van diep onderaan onze rugzakken bovengehaald.
Buiten de stad zelf boeken we een eerste trip naar de Parfumpagode, prachtig gelegen tussen het karstgebergte . Een heel tenger Vietnamees vrouwtje roeit ons en een ander Belgisch koppel in totaal twee uur van een naar deze tempel, zodat, terwijl zij alle krachten uit haar kleine lijfje perst, wij enkele mooie fotos kunnen nemen. De pagode zelf is eigenlijk een soort rotsformatie in een grot en stelt niet echt bijzonder veel voor, maar gelukkig staan er nog wel enkele fraaiere exemplaren in de buurt
  
De volgende drie dagen is de Halong Baai aan de beurt
tenminste, dat dachten we toch
Onze 3-daagse begint immers bijzonder slecht, want de eerste dag doen we niets anders dan wachten op onze boot die uiteindelijk nooit zou komen. Na veel gepalaver, minnelijke schikkingen met bazen van het agentschap en vertalingen van de eisen van ons en onze bijzonder leuke groep lotgenoten geraken we de volgende dag dan toch nog op weg voor een verkorte versie.
  
De Halong baai, een prentkaartlandschap van zee en kalkrotsen, gevuld met vele boten vol toeristen, doet ons wel iets. Rustig ronddobberen terwijl een oeroud landschap dat onderwater gevormd werd ons voorbijtrekt
Slechts één ding ontbreekt hier, het zonnetje met een beetje warmte voor ons. 16 graden en een snijdend koude wind kunnen ons niet echt bekoren en maken ons ook niet echt kajak- of zwemlustig.
s Avonds blijven we braafjes met een dikke pul voor de raampjes van ons vaartuig zitten, wachtend tot de ronde heuvels rondom ons stilaan in de schaduw van de nacht verdwijnen. Gelukkig klaart het de volgende morgen helemaal uit zodat we op het bovendek terug op temperatuur kunnen komen
  
21-11-2009 om 14:16
geschreven door Raf/Isa 
|
