Vang Vieng : Tubetown.
Idyllisch gelegen in een vlakte omringd door hoge kalkrotsen en gevuld met vele bergriviertjes…
Dat is ons eerste beeld van Vang Vieng, mede door het prachtige bungalowtje dat we kunnen huren voor werkelijk geen geld… Dit is de derde ‘stad’ van het land, where the streets have no names.

Naarmate de avond vordert en de zwaar beschonken Tubers letterlijk de stad beginnen te doorkruipen, moeten we dit beeld echter bijstellen.

De Laotiaanse waarden en normen worden hier zwaar geschonden door een schaars gekleed Ibiza-publiek dat in de vele restaurantjes op zoek gaat naar zo vettig mogelijk eten om kun dronkenschap enigszins te onderdrukken of wat extra bier om het nog wat aan te zwengelen. Friends wordt hier op heel wat plaatsen de klok rond uitgezonden voor een tam publiek dat uren in de zeteltjes ligt te staren.

Wanneer we ons zelf aan een pizza wagen krijgen we al snel deze vraag:” Should I make it happy for you sir”? Op zich een leuke vraag, maar in de realiteit betekent dit dat de chef een paar extra ingrediënten naar keuze toevoegt die je al snel in een andere dimensie brengen. Zo zijn er ook happy shakes, spacy dishes,… “ Thanx, but no thanx sir, we are already happy enough!”

Na een eerste dagje grotten bezoeken, grottubing (op een tractorbinnenband een watergrot in – echt schitterend gevonden!), trekking en kayakken, wagen we ons de volgende dag aan hetgeen waarvoor iedereen hier is, het TUBEN I

Vol ongeloof ontmoeten we in de tuk-tuk richting Tube-start nog twee Belgische koppeltjes uit Aaantwerpen zodat de sfeer er direct goed inzit. Gezien we nog bij de eerste tubers zijn is het nog redelijk rustig, zowel qua volk als qua promillegehalte.

De bars boenken er al wel vollen bak op los en al snel krijgen we wat flessen, koorden en bamboestokken naar onze kop gesmeten. Dit blijkt de manier waarop de ‘garcons’ hun ‘klanten’ binnenhalen.

We houden halt aan een paar drankgelegenheden, voornamelijk dan om hun sling-ropes of slides of death uit te proberen. Van op een houten krammikkig stellinkje enkele meters naar beneden springen aan een slinger is hier de alomvertegenwoordigde attractie. Per keer dat je het doet krijg je er ook nog een gratis (zwaar aangelengde) ‘whisky’ bovenop. Superleuk, zolang je maar niet plat met rug of buik op het water landt… Na dit laatste zelf ervaren te hebben gaan we terug aan boord van onze opblaasbare privé-bootjes en dobberen we nog een paar uurtjes de rivier af tot onze bungalow weer in zicht komt… Mission Completed - without hangover!

Tubing in Vang Vieng, overal in Laos zie je wel iemand met zo’n T-shirt, nu kunnen we er ook van meespreken…

 Een halve dag hebben we nodig om in de hoofdstad te geraken, Vientiane, waar het al snel heter dan heet blijkt te zijn. 30 graden in de schaduw wordt hier makkelijk overtroffen, niet echt ideaal als onze guesthouse nog een heel eind stappen blijkt te zijn van waar de laatste tuk-tuk ons heeft afgezet.

Zweten doen we ook de volgende dagen wanneer we ons huurfietsje richting tempels, monumenten en marktjes trappen. We zoeken zelfs nog warmere oorden op in de ‘herbal sauna’ in de achtertuin van een klooster. De massage nadien is heerlijk ontspannend.

Hoewel de meeste oudere Franse toeristen hier een beetje rondlopen met een air alsof ze nog steeds de kolonisator zijn, profiteren we ’s morgens toch goed van hun invloed hier. Een stokbroodje met bijhorende franse kaasjes en sausice, tesamen met verse croissantjes maken ons elke morgen direct supergoed gezind.

Wanneer de laatste avond de zon achter de Mekong verdwijnt nemen we ook afscheid van Laos. Dit land was meer dan de moeite waard als bestemming. Het dromerige Luang Prabang met zijn monniken en vele tempels, Phonsavan met zijn mystieke kruiken, Vang Vieng met zijn natuurpracht (en Ibiza-tintje) en finaal de charmante hoofdstad…

Om een echte topbestemming te zijn is er toch nog een beetje meer nodig. De Laotiaan mist een beetje glimlach, vlotheid en behoorlijke kennis van het Engels (we zijn natuurlijk wel verwend geweest in Thailand). De echte goede gerechten komen van de Fransen of de buurlanden, vanwaar ook zowat alles hier moet geïmporteerd worden. Niettemin heeft dit land ons zeker gecharmeerd, misschien zijn twee weken wel tekort voor Laos en komen we nog wel eens terug, om dan helemaal Zuidwaarts te trekken. Nu vliegen we echter rechtstreeks naar Hanoi – Vietnam. Iets waar we allebei erg naar uitkijken!

15-11-2009 om 14:44 geschreven door Raf/Isa  

Phonsavan… een draak van een stad in één van de laagvlaktes van Laos.
Gelukkig is de weg ernaar toe van een ander niveau, alsook de mysterieuze kruiken die hier her en der verspreid liggen.

In de jaren ’60 plaatsten de Vietnamezen hier heel wat luchtafweergeschut wat ertoe leidde dat deze streek  zwaar getroffen werd door Amerikaanse bombardementen. In de velden zie je hier op verschillende plaatsen enorme kraters en de bommen die deze veroorzaakten worden op menige plaatsen uitgestald. Gezien de Amerikanen politiek gezien geen grondtroepen naar Laos konden sturen werd dit land één van de zwaarst gebombardeerde ter wereld. De oorspronkelijke stad werd met de grond gelijk gemaakt en de nieuwe stad Phonsavan werd enkele kilometers verder opgetrokken.

Een dagreis hadden we nodig om hier te geraken, maar gelukkig maakten de verschillende dorpjes, prachtige landschappen en bijhorende stops het tot een bijzonder aangename trip.

Wanneer we de volgende ochtend de eerste kruiken uit de mist zagen opdoemen, moesten we al snel toegeven dat deze stenen monsters ons toch meer deden dan verwacht. Wel oppassen waar we lopen want slechts een deeltje van deze vlakte der kruiken is al ontmijnd.

Niemand weet eigenlijk hoe ze hier terecht kwamen of waar ze precies voor dienden. Men veronderstelt dat deze kruiken als een soort graf dienden, waarin de overledenen werden opgeborgen door ze af te sluiten met een zwaar stenen deksel.

Na een dagje kruikjes kijken trekken we een dikke 100 kilometer verder…

11-11-2009 om 13:32 geschreven door Raf/Isa