Nu met de feestdagen voelt het alleen zijn slecht. We proberen positief te zijn maar het kost me moeite. De recente breuk is nog te vers om de 'liefde' terug een kans te geven. Toch zijn we terug gestart met daten om niet vastgeroest te geraken.
Mijn date van vorige week leek bij aanvang wel ok en na een paar biertjes bleef het ok. De dag daarna kwam de ontnuchtering. Als beenhouwer heeft hij het nu met de feestdagen druk. Goed voor hem. Toch zou ik het apprecieëren mocht hij zijn handen wassen vooraleer naar onze date te komen. Je wilt niet weten wat ik aan zijn nagelranden allemaal zag plakken. Bah! Ook was er iets raar met zijn ogen. Hoe later op de avond hoe meer zijn oog begon weg te draaien. En nee, ik had zeker niet te veel gedronken dus het lag niet aan mij. We zijn weer bezig hè, de mannen afbreken op misschien pietluttige dingen. Alhoewel?! Vorige keer heb ik ook kleine afknappers en kleine negatieve punten gelaten voor wat ze waren en ben toch verliefd geworden. Waar heeft het me gebracht? Niet ver hè, we zitten hier weer alleen. OK, ik mag een moeilijke zijn maar moet toch op mijn eerste gevoel verder gaan. Ik moet en mag alleen gaan voor iemand die voor mij perfect is. Voor mij hè, er mogen negatieve kanten aan zitten maar waar ik niet zo aan til.
Vraag me af of het wel verstandig is nu al terug te gaan daten. Is het niet te snel? Waarschijnlijk wel maar ben het alleen zitten zo beu. Je mag niet zoeken zeggen ze steeds want dan komt hij niet. Ik wil niet zoeken, echt ni maar ze komen nog niet aan de deur bellen.
