Je denkt steeds alleen te zijn in je zoektocht. Je begint aan het datingverhaal zonder erbij stil te staan dat er eventueel wel bekenden op dezelfde site lid zijn. Zo overloop je alle kandidaten op de datingsite tot je plots ...oh hemel een ex. De paniek slaat je rond de oren. Als ik hem kan zien kan hij mij zien en weet hij dat ik nog steeds alleen ben. Niemand vindt het leuk dat je ex eerder een nieuwe relatie is gestart dan jij. In mijn geval, ik heb nooit anders geweten. Noem me moelijk!
Als je bent bekomen van je eerste schrik scrol je verder over de foto's van andere kandidaten tot....oh nee, een vriend. Ik zag die persoon als iemand die gelukkig was alleen en echt niet op zoek was naar. Wat kan een mens zich toch vergissen. Hem hier tegenkomen was een raar maar gerustellend gevoel. Zou met hem nog is moeten afspreken om te horen welke dames hier zoal te vinden zijn.
Verder ben ik nog een ex-collega en een collega tegengekomen. Die laatste baart mij het meeste zorgen. Ik schaam me niet voor wat ik doe maar het is hier toch een mannenwereld. Je moet altijd oppassen wat je doet en steeds op alles voorbereid zijn.
Ik heb eraan gedacht me af de site te gooien en er mee te kappen. Maar waarom eigelijk, zij maken er toch ook gebruik van. Dat zij zich maar ongemakkelijk voelen en andere manieren zoeken om nieuwe mensen te leren kennen. Ik vind het leuk en doe verder. Hoop alleen mijn baas of broer nooit tegen te komen!
