Even stil geweest hier. De man van het vrijgezellenfeest is dan ook even blijven plakken waar ik in het begin van genoten heb. Ja, je leest het goed...bij aanvang.
Waarom vallen sommige vrouwen toch op 'bad boys' en jawel ik mag me mee bij deze groep rekenen. Alle mannen die het langer dan 1 jaar bij mij hebben volgehouden zijn eikels, egoïsten of profiteurs. Alle andere heren die 'den al' zouden doen voor mij en mij op een pied de stal zetten....ben ik niet verliefd op. Ik ben er nog steeds niet uit waarom sommige vrouwen eerder naar dat onzekere grijpen? Waarom ze van het zwarte kantje van mannen houden? Ik denk over veel na (soms te veel) maar hier kom ik niet uit. Waarom laat ik een goede, lieve, betrouwbare man staan omdat ik een egoïst/eikel niet uit mijn hoofd krijg.
Heel deze uitleg slaat dus terug op de situatie waar ik nu in zit. Ik heb mezelf gedwongen om de man van het vrijgezellenfeestje een kans te geven, mijn hart open te stellen en toe te laten verliefd te worden. Verliefd worden op iemand die er steeds voor mij zal zijn (kan je nooit met zekerheid zeggen), die zelfs mijn boterhammetjes 's morgens smeert en die eerst aan mij zal denken op alle gebied. Hij heeft het goed te pakken en wil graag met mij verder. Ik daarentegen ben weer koud, hard en gevoelloos....zo kom ik toch bij mezelf over....want ik ben niet verliefd en moet weer een niet al te leuke boodschap overbrengen. Ik kan mezelf niets kwalijk nemen, ik heb het een kans gegeven, ben steeds eerlijk geweest tegen hem en mezelf en ja dan moet je de lijn doortrekken en zeggen dat het niet werkt. Geloof me, ik zou het liever anders zien al is het maar omdat ik zo'n schat van een man geen pijn wil doen.
De draad van het daten weer ophalen valt me zwaar en ga ik dan ook even niet doen. Ik ben weeral eens teleurgesteld in mezelf omdat ik toch zo verdomd moeilijk ben. Ook ben ik kwaad op alle mannen die me in het verleden zwaar op mijn hart hebben getrapt en me gemaakt hebben tot wie ik nu ben.
