Er is veel aan het veranderen in mij leven....nieuwe lovers, andere job, .... , heb ik het al gehad over mijn woning? Tijd om nog eens wat neer te pennen. Stelselmatig zal ik wat lossen. Met een leven zoals dat van mij....nee, niet alles ineens, we doen niet aan overkill.
Het was zo ver, hij kwam tot bij mij. Even ter verduidelijking, het gaat over de man die een paar maanden geleden niet klaar was voor iets nieuw en nu terug contact zocht.
Dus, na een moeizame tocht om een datum te prikken, kwam hij vanavond tot bij mij. Hij kwam binnen met een leuk flesje drank dus de toon was al gezet. Hij, vlot en vriendelijk. Ikke, vlot en geïnteresseerd. We hebben een leuke, gezellige avond gehad waar we over alles konden praten. Zo zijn uiteraard ook relaties ter spraken gekomen. Ik heb een open persoonlijkheid en spreek dan ook open over mijn gevoelens en dergelijke. Al een geluk hij ook dus weet ik nu wel goed waaraan en waaraf. Hij is niet geïnteresseerd in een relatie met mij.
Ik heb geen zin om mannen te leren kennen om er daarna dan eventueel een vriend aan over te houden. Ik heb vrienden genoeg en dan zwijg ik nog maar over mijn drukke agenda. Ik heb geen zin om mijn tijd te steken in mannen die geen relatie willen maar een vriendschap. Nee, ik wil een relatie, punt.
Uiteindelijk heb ik wel enorm veel respect voor hem. Hij zit nog steeds in de knoei met zichzelf en zijn ex en is momenteel enkel op zoek naar een verzetje. Voor hem val ik niet onder dan verzetje. Hij heeft bij mij een soulmate gevonden en wil dat niet verpesten. Ook al ziet hij het uiterlijk wel meer dan zitten. Ja, ik hoor je al denken, naïef mens maar nee, hij is oprecht.
En jawel, ik wil hier ook wel moeite voor doen om er een vriend van te maken. Zo heb ik al een vriend gevonden die mee op speeddate gaat
Man man man....ik heb het moeilijk. De man die een paar maanden geleden nog niet klaar was voor een relatie blijkt dat nu wel te zijn. Leuk leuk want hij is ... euh .... enorm leuk. Hij heeft dus terug contact opgenomen en wil nogmaals afspreken. OK, bring it on! Wat blijkt, hij is een man die je op zijn honger moet laten zitten. Ik heb ondervonden dat je meer positieve reactie krijgt als je er zelf niet achterzit. Zo is een datum prikken voor onze date moeilijk en hij begint ongeduldig te worden. Nu, bij de meeste mannen werkt een beetje afstandelijk/terughoudend gedrag als een rode lap op een stier maar laat mij nu juist slecht zijn in geduld hebben. Je wilt niet weten hoe ik op mijn tanden moet bijten om geen sms te sturen of te bellen. Aan de andere kant, als hij zo graag wil afspreken zou hij dan zelf al geen sms gestuurd hebben met de beste wensen voor het nieuwe jaar? Mannen die niet bellen zijn niet geïntereseerd...goe onthouden biebie. Maar nu overdrijf ik, hij heeft eergisteren gebeld. Ik ga toch nog even volhouden.
Volgens mij moet het leuk zijn om op één avond meerdere mensen te daten. Ook al krijg je meestal maar 10min de tijd om iemand te leren kennen. Is dat niet voldoende? Volgens mij wel. Zo even een praatje maken en dan ... dong.... next! ZALIG!
Waarom durf ik niet? Euh...als je op date gaat moet je je bloot geven aan 1 persoon. Nu laat je aan meerdere mensen, zowel mannen als vrouwen, blijken dat je op zoek bent. Er zit dus toch een zekere beschaamdheid moet ik eerlijk toegeven. Het is net of je toegeeft dat je hopeloos bent. Ja, ik mag dan een grote mond hebben, er zijn ook bij mij meerdere schaamte gevoelens aanwezig. Zou eigenlijk niet mogen. Hoe kan je nu alles uit het leven halen als je rekening houdt met de mening van anderen. Wildvreemden dan weliswaar.
Als ik het nu voor mezelf is formuleer als research voor mijn blog. Zou ik het dan aandurven?
Nu met de feestdagen voelt het alleen zijn slecht. We proberen positief te zijn maar het kost me moeite. De recente breuk is nog te vers om de 'liefde' terug een kans te geven. Toch zijn we terug gestart met daten om niet vastgeroest te geraken.
Mijn date van vorige week leek bij aanvang wel ok en na een paar biertjes bleef het ok. De dag daarna kwam de ontnuchtering. Als beenhouwer heeft hij het nu met de feestdagen druk. Goed voor hem. Toch zou ik het apprecieëren mocht hij zijn handen wassen vooraleer naar onze date te komen. Je wilt niet weten wat ik aan zijn nagelranden allemaal zag plakken. Bah! Ook was er iets raar met zijn ogen. Hoe later op de avond hoe meer zijn oog begon weg te draaien. En nee, ik had zeker niet te veel gedronken dus het lag niet aan mij. We zijn weer bezig hè, de mannen afbreken op misschien pietluttige dingen. Alhoewel?! Vorige keer heb ik ook kleine afknappers en kleine negatieve punten gelaten voor wat ze waren en ben toch verliefd geworden. Waar heeft het me gebracht? Niet ver hè, we zitten hier weer alleen. OK, ik mag een moeilijke zijn maar moet toch op mijn eerste gevoel verder gaan. Ik moet en mag alleen gaan voor iemand die voor mij perfect is. Voor mij hè, er mogen negatieve kanten aan zitten maar waar ik niet zo aan til.
Vraag me af of het wel verstandig is nu al terug te gaan daten. Is het niet te snel? Waarschijnlijk wel maar ben het alleen zitten zo beu. Je mag niet zoeken zeggen ze steeds want dan komt hij niet. Ik wil niet zoeken, echt ni maar ze komen nog niet aan de deur bellen.
Niets is erger dan gedumt worden net voor de feestdagen. Je hebt het thuis gezellig gemaakt en kan het met niemand meer delen. Toch niemand die je graag ziet en met wie je samen gezellig in de zetel kan hangen om daarna met twee in bed te kruipen. Al dat huiselijke...I love it. Zal dus niet voor dit jaar zijn. Ook al de plannen die we hadden vallen in het water. Zoals met ons nieuw samengesteld gezin pakjes uitpakken en lekker eten. What the fuck moet ik nu met die pakjes voor hem? Het vuur eronder misschien? Ben daarnet te weten gekomen dat meneer het voorbije weekend, drie dagen na onze breuk, al op een vrijgezellenfeestje zat. Dat pikt! Ik moet eerlijk zijn, ik heb nu woensdag ook al een date maar toch. Bij mij is het eerder verwerken en gedachten op iets of iemand anders zetten. Wat zou zijn excuus zijn?
Het lijkt een eeuwigheid geleden. Heb me dan ook laten vangen door de 'liefde'.
De laatste man waar ik over gesproken heb en waar ik het eigenlijk niet mee zag zitten, is dan toch gebleven. Ik kan toch niet steeds het uiterste wensen. Aan iedereen is wel iets aan te merken.
Raar maar waar, ik ben hem echt graag beginnen zien. Hij was super lief, zeer huiselijk ingesteld, goed voor mijn kleine kapoen en verdomd lekker in bed. Heb hem in mijn hartje gelaten en eens je daar zit... prijs je gelukkig zou ik zo zeggen. Jammer genoeg is dat voor bepaalde mannen niet voldoende. De man in kwestie wou meer en dan op uiterlijk vlak nog wel.
Ik ben geen beauty maar mag er best wezen. Ik weeg misschien een 3 kilo te veel en ja die zit jammer genoeg gecentreerd rond mijn middel (lovehandles of neukteugels ) maar voel me goed in mijn vel. Ook mijn kledingkeuze is soms speciaal en niet commercieel te noemen maar geloof me, ik val niet op in de massa. Als je dan te horen krijgt dat ik beter iemand kan zoeken die ook wat alternatiever is en minder problemen heeft met die kilo'tjes....ik zat met een mond vol tanden. En dat gebeurd niet veel, geloof me.
Het heeft wel geteld 12u geduurd en ik was er over. Heb ik hem dan wel graag gezien? Of is zijn reden om er een punt achter te zetten zo absurt dat ik zelfs blij bent om van zo iemand verlost te zijn. ... Ik ben er nog niet uit.
Heb me terug op het daten gegooid en mijn eerste afspraakje staat al voor volgende week woensdag op de agenda. Laat maar komen!
Tegenwoordig kan je in elk magazine wel eens een handleiding vinden om te daten. Handige tips en dergelijke worden je dan aangeboden om je op die eerste date toch een houvast te geven. Zo kwam ik daarnet nog op de startpagina van msn een lijst van vragen tegen die je op een eerste date moet stellen. Heren, mocht je die vragen stellen op een eerste date met mij....weinig (lees geen) kans dat er een tweede date komt. Ik vraag me af wie deze vragen heeft opgesteld. Waarschijnlijk iemand die nog nooit op date is geweest en in een hyper traditioneel huwelijk vastgeroest zit. Ik ga er enkele van die vragen (ze noemen het TOPvragen....zucht) opsommen: - ben je ooit verliefd geweest? ...doh, als jonge tiener zit je meestal niet op een datingsite maar op café, dus is de kans wel heel groot dat de persoon over jou geen jonge tiener is en al wel eens verliefd is geweest - wanneer heb je voor de laatste keer gehuild?....ja, waarom niet, haal in één klap zijn mannelijkheid onderuit, daar zitten ze zeker op te wachten - als je morgen zou sterven, waar en met wie zou je op dat moment willen zijn? ... kan het nog negatiever? van zwartkijkers gesproken. En dat peuteren? Het is net of je al wil horen dat hij bij jou wil zijn als hij sterft. - wat vind je het leukst om te doen naast het hebben van een eerste date? ... ik ken niemand die staat te springen voor een eerste date...alles is dus leuker.
Om misselijk van te worden!
Gelukkig zijn er bladen die het beter aanpakken. Zo heb ik hier bij mij 'nina' liggen van september dit jaar. In de rubriek psycho hebben ze het over een handleiding voor de single man. Awel, ik kan me vinden in elk punt dat ze aanhalen. Ziehier nog een opsomming: - blijf uit de buurt van kraakverse single! ... jep, kennen we. Al gehoord van het reboundtype? - to bel of not to bel! ... hier slagen ze echt de nagel op de kop...een man die niet terugbelt is niet geïnteresseerd! laat dat duidelijk zijn dames - hou het luchtig op de eerste date! .... stel dus aub geen vragen zoals hierboven - hij vindt het leuk als je eet! .... heb ik even geluk - zeg nooit dat je hem zocht op facebook! .... er staat wel duidelijk 'zeg nooit' dat wil niet zeggen dat je het niet mag doen ... ikke nieuwsgierig? maar nee joh
En dan nu een paar tips van mij: - lunch is ideaal voor een eerste date. Je hebt toch dat gezellige van samen iets te eten maar je kan je na een uur al uit de voeten maken. Je hebt echt niet meer dan één uur nodig om te weten of je iemand beter wil leren kennen. - stel steeds voor om de rekening te splitten. Zo kom je niet gierig over en geef je hem de kans attent te zijn - stel directe vragen. Je moet niet rond de pot draaien, daar heb je geen tijd voor. Wat voor werk doe je, heb je nog broers of zussen, wat zijn je hobby's. Klinkt misschien wat simpel maar je komt zo veel te weten. Iemand zonder hobby's....boring. - zoek een goed evenwicht tussen luisteren en praten. Te stil maakt je een introvert persoon, te druk zorgt dan weer voor overkill. - ...
Er zijn nog wel meerdere tips om een date vlotter te laten verlopen maar probeer zo veel mogelijk jezelf te zijn. Je kan rekening houden met, maar doe je niet anders voor. Vroeg of laat komt dat toch uit. En onthoud nog één belangrijk ding 'MANNEN HEBBEN HET NODIG TE JAGEN'
Even stil geweest hier. De man van het vrijgezellenfeest is dan ook even blijven plakken waar ik in het begin van genoten heb. Ja, je leest het goed...bij aanvang.
Waarom vallen sommige vrouwen toch op 'bad boys' en jawel ik mag me mee bij deze groep rekenen. Alle mannen die het langer dan 1 jaar bij mij hebben volgehouden zijn eikels, egoïsten of profiteurs. Alle andere heren die 'den al' zouden doen voor mij en mij op een pied de stal zetten....ben ik niet verliefd op. Ik ben er nog steeds niet uit waarom sommige vrouwen eerder naar dat onzekere grijpen? Waarom ze van het zwarte kantje van mannen houden? Ik denk over veel na (soms te veel) maar hier kom ik niet uit. Waarom laat ik een goede, lieve, betrouwbare man staan omdat ik een egoïst/eikel niet uit mijn hoofd krijg.
Heel deze uitleg slaat dus terug op de situatie waar ik nu in zit. Ik heb mezelf gedwongen om de man van het vrijgezellenfeestje een kans te geven, mijn hart open te stellen en toe te laten verliefd te worden. Verliefd worden op iemand die er steeds voor mij zal zijn (kan je nooit met zekerheid zeggen), die zelfs mijn boterhammetjes 's morgens smeert en die eerst aan mij zal denken op alle gebied. Hij heeft het goed te pakken en wil graag met mij verder. Ik daarentegen ben weer koud, hard en gevoelloos....zo kom ik toch bij mezelf over....want ik ben niet verliefd en moet weer een niet al te leuke boodschap overbrengen. Ik kan mezelf niets kwalijk nemen, ik heb het een kans gegeven, ben steeds eerlijk geweest tegen hem en mezelf en ja dan moet je de lijn doortrekken en zeggen dat het niet werkt. Geloof me, ik zou het liever anders zien al is het maar omdat ik zo'n schat van een man geen pijn wil doen.
De draad van het daten weer ophalen valt me zwaar en ga ik dan ook even niet doen. Ik ben weeral eens teleurgesteld in mezelf omdat ik toch zo verdomd moeilijk ben. Ook ben ik kwaad op alle mannen die me in het verleden zwaar op mijn hart hebben getrapt en me gemaakt hebben tot wie ik nu ben.
Mijn vriendin had tijdens het vrijgezellenfeestje haar oog laten vallen op de kleinste van de twee. De week tussen het feestje en de date heeft ze enkel nog contact gehad via telefoon en dat verliep stroef. Ze begon haar twijfels te krijgen. Ze is totaal niet opgezet met introverte, asociale mannen en de grootste van het gezelschap had dat allemaal niet. Damn, was er een verkeerde keuze gemaakt?
Ik ging eigenlijk mee om de hoop te vergroten; mijn vriendin wat meer zelfvertrouwen te geven en omdat ik altijd wel te vinden ben voor een dubbel date . Het leren kennen met vier verloopt gewoon vlotter dan met twee. Je hebt altijd een vertrouwde persoon waar je op kan terugvallen. En dat was die avond voor mijn vriendin zeker het geval aangezien we op voorhand duidelijke afspraken hadden gemaakt. Noem het een hint, een code, ..., ja gewoon een afspraak. Zo moest ze mij vragen hoe het met mijn maag was (wat effectief ook niet 100% was) om aan te geven dat ze effectief de mannen verkeerd had ingeschat en een verkeerde keuze had gemaakt. WAT IS DAAR MIS MEE? Hemel! Vergissen is toch menselijk, ni? En een leven met afspraken en regels verloopt nu gewoon veel vlotter.
En jawel, de vraag naar mijn gezondheid is gekomen. Zo assertief, direct en eerlijk ik ben, heb ik het lot een beetje geholpen en is zij met de man naar huis gegaan en ik met de auto.
p.s.: meisje, ik heb dit gedaan omdat ik je graag heb en wens jullie het beste! x
Heb al is geschreven over mister sixpack. Veel meer dan toen heb ik eigenlijk niet te vertellen (buiten dat hij nog steeds een mooi sixpack heeft) want de pogingen om is af te spreken verliepen stroef. Elke keer ik via mail een voorstel deed werd de bal teruggekaatst. Ik kreeg geen duidelijkheid en steeds het antwoord 'zeg het maar'. Als ik dan een concrete afspraak probeerde te maken was het ook altijd wel iets. Uiteindelijk werd ik het beu en heb mijn gsm nummer gegeven. Ook daarop volgde een hatelijk antwoord 'en dit is mijn gsm nummer.........' Ja daaaag!
Ondertussen zijn we een week verder zeker en plots een sms. Jawel, mister sixpack. Die ruiken dat zeker? Nu zal hij is komen opdagen. Net nu ik iemand heb leren kennen en beloofd heb om tijdens ons contact niet met andere te daten. Waarom toch?
Hemel, mijn eerste slechte ervaring is achter de rug. Gelukkig zijn we nooit op date geweest.
Vorige week kreeg ik een epistel in mijn mailbox om u tegen te zeggen. Zoals ik met alle te lange berichten doe...openen...hemel, wat een brief, nu geen tijd....sluiten. Meestal wordt die mail vergeten en lees ik hem nooit. Ik heb het steeds druk druk druk, dus moet alles snel snel snel. De man was niet van plan het op te geven en stuurde me na een paar dagen opnieuw een mail. Ja ook deze was lang maar allé, we zullen is moeite doen. Ik kreeg een dubbel gevoel bij het lezen. Ergens was er al een belletje aan het rinkelen maar aan de andere kant.... Volgens hem was ik de vrouw die hij zocht, en wou hij zeker afspreken. Hij zat zelfs al op zijn knieën.
Uiteraard had hij alle contactgegevens al doorgegeven en via sms wou ik toch is controleren of hij zo'n mails niet naar alle vrouwen stuurde. Dus, mijn vraag, wat is mijn lievelingsfilm (terug te vinden op mijn profiel hè). En jawel, hij zat er pal op. Mijn eerste reactie was dus positief tot een half uur later. Ik had al twee telefoontjes gekregen en 3 sms'en.
Om een lang verhaal kort te maken....hij heeft mij op een paar dagen zo kort op mijn vel gezeten dat ik al stikte. Uiteindelijk heb ik hem dat ook duidelijk en respectvol verteld. Ik wou niet meer afspreken, ik kreeg gewoon schrik van die man. Hij had mij in hemelsnaam nog niet gezien en toen ik zei dat ik niet meer op date wou hoorde ik al zelfs tranen. HELP!
Hij heeft de boodschap nu wel begrepen maar na dat gesprek kon hij het toch niet laten nog 1 mail en 2 sms'jes te sturen.
Mijn vriendin en ik zijn zaterdagavond in een andere gemoedstoestand vertrokken naar het vrijgezellenfeestje. Ik voelde me opgelazen (periode van de maand) en had geen kleren waar ik me comfi in voelde. Heb dan maar gekozen voor een zeer casual outfit. Mijn vriendin zag er zoals gewoonlijk stralend uit maar had last van hoofdpijn. Na een pijnstiller was die hoofdpijn wel weg maar niet de het boze gevoel vanbinnen ... ze had een voorgaande date verteld waar ze die avond te vinden was.
Nu, als je iemand hebt leren kennen die je nog wel eens zou willen terugzien (je bent geen 100% zeker) kan je dat best niet doen op een vrijgezellenfeestje. Je krijgt niet de kans om andere mannen te leren kennen en meestal plakken ze zoals een vlieg op een stront aan je lijf. Ze komen alleen, kennen daar niemand en ik krijg het dan niet over mijn hart om hun aan hun lot over te laten. Dus....daar stond hij plots...de ex-date van mijn vriendin. Al een geluk was het een vrolijke vriendelijke man maar het was gewoon mijn vriendin haar ding niet. Zijn gierigheid werkte op den duur ook op mijn zenuwen. Zo gingen we iets halen om te drinken (ik had één rondje gegeven en ga dat niet blijven doen als er niets terug komt) en zei hij koudweg dat we voor hem een cola moesten meenemen zonder ook maar iets van geld te geven. Ik ben niet gierig en ik ben geen profiteur maar komaan ... een afknapper eerste klas!
Hij moest gelukkig vroeger naar huis omdat de dag erna voor hem werkendag was. Zo heeft mijn vriendin toch nog de kans gekregen een andere man te leren kennen. Ze heeft het zelfs kunnen regelen dat we vrijdag op dubbel date gaan. Ik heb zo'n voorgevoel dat het een date wordt met alles erop en eraan. Begrijp me niet verkeerd...we gaan niet all the way, ik denk dat we in de watten gelegd gaan worden. Ze staan er op om eerst te gaan eten vooraleer naar het feestje te gaan. Laat maar komen!
Verder heb ik mijn nummer nog aan een jong ventje gegeven die al een leuke sms heeft gestuurd maar waar ik verder niets mee ga doen. Je vraagt he af waarom ik mijn nummer dan geef....ja sè, het bier was lekker.
Maar om af te sluiten...er is iemand die me die avond de aandacht gaf die ik nodig had ... lief, zorgzaam, respectvol, ... Ik weet niet hoe het komt want het was niet de eerste keer dat ik hem zag maar het deed me iets. De telefoonrekening is de laatste twee dagen al flink opgelopen en ik geniet er met volle teugen van. We zien wel waar hij me brengt.
Een feestje voor vrijgezellen....man man man, wat een raar gevoel.
Het eerste feestje heb ik bezocht met een vriend. Geen goed idee, de mannen spreken je gewoon niet aan omdat ze denken dat je al 'bezet' bent. Nu, draai de rollen even om...zou ik een man aanspreken mocht er een vrouw bij staat...euh, even de kat uit de boom kijken maar ja, toch wel. Zo frank zijn we natuurlijk.
Tweede feestje was een grote afknapper, ik waande me op een andere planeet. Toen mijn vriendin en ik binnenkwamen was het alle ogen op kwatta en vielen we uit de toon. Jonge zelfbewuste geen al te lelijke inwoners van een grootstad waren ze daar ni gewend. Het publiek was veel te oud en de zaal was veel te licht en ongezellig. Nee merci.
We hebben ons voor het derde feestje wat beter voorbereid en jawel, leuke locatie, jongere mensen en het aanbod aan drank was al iets ruimer. Geen van ons beide is met een potentiele partner naar huis gekomen maar we hadden een toffe avond.
Toch geeft het een raar gevoel zo uitgaan naar vrijgezellen feestjes. Je weet dat de meeste daar vrijgezel zijn (of toch doen alsof) en op zoek zijn naar. Het is een heel ander gegeven dat gewoon op stap gaan. Je kijkt anders naar de mensen en de gesprekken hebben ook een andere inhoud. Toch vraag ik me soms echt af wat ik daar sta te doen en moet eerlijk toegeven dat ik zelf niet durf te vertellen wat hun grootste hit van de avond is. Maar, verstand op nul en gaan! Wie weet loopt die ware er wel ergens tussen. We zullen morgen nog eens gaan zien sè!
Ik ben geen wekelijkse Flair lezer maar als ik dat boekje dan toch eens in mijn handen heb (bij de dokter, tandarts, kapper of thuis omdat ik zot ben van die flairpockets) blader ik onmiddellijk door naar de column van Thom Arisman. Wat een stuk en ik heb het wel degelijk over de man zelf.
Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat je iemand leuk kan vinden enkel en alleen maar door zijn schrijfstijl. Dat stukje broek dat je op de foto kan zien valt ook wel mooi rond zijn been maar het is zijn manier van schrijven, zo direct, zo humoristisch, zo eerlijk, zo realistisch....en laat dat nu juist de dingen zijn die ik in een persoon leuk vind.
Geduld ken ik niet, nieuwsgierigheid des te meer. Ik ben op het internet dan ook even op zoek gegaan naar een foto van deze bekende Nederlander maar nee, meneer blijft incognito. Toch, ik mag hem dan nog niet gezien hebben, met hem wil ik wel een beschuitje gaan eten (of hoe zeggen ze dat in Nederland).
Hier zitten we dan .... goed ziek. Als vrouw moet je voort... kindje naar school brengen, koken voor het kindje, kindje in bad steken om dan uitgeput terug in bed te kruipen. Op zo'n momenten zou het leuk zijn een partner te hebben. Iemand die die zorgen van je kan overnemen, dat je is goed kan uitzieken. En het ideale zou zijn dat hij dan ook voor jou zorgt. Stel je voor, iemand die je een thee met citroen, honing en een goede scheut rum brengt. Uit liefde wel te verstaan want aantrekkelijk kan je een rode neus, bleek velletje, wallen onder de ogen en overal snot nu niet noemen.
Mijn moeder vroeg me onlangs nog waarom ik eigenlijk een man wil. Als ze me zo bezig hoorde leek een man handig voor het extra inkomen, voor de klusje die er in huis moeten gebeuren en de seks op regelmatige basis. Ja, ze hebben me zelfstandig opgevoed, is dat dan het resultaat, vroeg ze zich af?
Ik begin schrik te krijgen! Volgens een vriendin ga ik heel mijn leven alleen blijven (toffe vriendin pfff ), ben ik te vrijgevochten en ga ik me niet meer kunnen aanpassen. Ik hoop uit de grond van mijn hart dan ze verkeerd is. Ik mag dan soms wel streng overkomen maar diep vanbinnen wil ik ook dat nestje delen met iemand. Het zou leuk zijn moest ik mijn thee is niet zelf zetten.
De linkaards...als je niet tijdig je lidmaatschap afsluit wordt het stilzwijgend verlengd en zie je je visa afrekening weer wat aanvetten. Met dank aan een vriend van mij heb ik mijn opzeg gedaan en vertrek ik bij het betalend daten.
Veel betere kandidaten ben ik niet tegengekomen op de betalende site. Waarom ging ik daar eigenlijk van uit? Omdat de kandidaten beter bij kas zitten? Boh, die 150 kunnen de meeste toch wel ophoesten ni? Misschien had ik meer vertrouwen in deze site omdat ze aan de hand van vragen een profiel opmaakte en je zo aan je beste match voorstelden. Nu, ik ben via deze site in de voorbije drie maanden 5 keer op date geweest maar heb er toch geen man aan overgehouden.
Als je niet betaald kan je bij de meeste datingsites wel interesse tonen maar geen berichten sturen. Zo heb ik eens met een man bijven interesse berichtjes sturen zonder ook maar één woord te wisselen. De meeste mannen zijn wel betalend lid en zijn toch zo slim om hun hotmail adres door te mailen. Je zou denken dat die man met zijn ontelbare interesse berichtjes te dom is maar nee, hij was geen betalend lid (ben ik dan te weten gekomen omdat hij dat in zijn profiel had gezet...DOH)
Noem mij ouderwets maar laat de mannen maar betalen. Ook voor een datingsite. Ik heb het nu één keer gedaan en wat heeft het me opgeleverd? De meeste mannen hebben schrik van een vrouw die contact opneemt en al zeker wanneer ze in haar eerste mails over een date begint.
Soit, we gaan even verder met het gratis online daten!
Je denkt steeds alleen te zijn in je zoektocht. Je begint aan het datingverhaal zonder erbij stil te staan dat er eventueel wel bekenden op dezelfde site lid zijn. Zo overloop je alle kandidaten op de datingsite tot je plots ...oh hemel een ex. De paniek slaat je rond de oren. Als ik hem kan zien kan hij mij zien en weet hij dat ik nog steeds alleen ben. Niemand vindt het leuk dat je ex eerder een nieuwe relatie is gestart dan jij. In mijn geval, ik heb nooit anders geweten. Noem me moelijk!
Als je bent bekomen van je eerste schrik scrol je verder over de foto's van andere kandidaten tot....oh nee, een vriend. Ik zag die persoon als iemand die gelukkig was alleen en echt niet op zoek was naar. Wat kan een mens zich toch vergissen. Hem hier tegenkomen was een raar maar gerustellend gevoel. Zou met hem nog is moeten afspreken om te horen welke dames hier zoal te vinden zijn.
Verder ben ik nog een ex-collega en een collega tegengekomen. Die laatste baart mij het meeste zorgen. Ik schaam me niet voor wat ik doe maar het is hier toch een mannenwereld. Je moet altijd oppassen wat je doet en steeds op alles voorbereid zijn.
Ik heb eraan gedacht me af de site te gooien en er mee te kappen. Maar waarom eigelijk, zij maken er toch ook gebruik van. Dat zij zich maar ongemakkelijk voelen en andere manieren zoeken om nieuwe mensen te leren kennen. Ik vind het leuk en doe verder. Hoop alleen mijn baas of broer nooit tegen te komen!
Een weekendje niets geschreven aangezien mijn agenda vol zat en de momenten dat ik thuis was, ik enkel lam in mijn zetel wou hangen. Even ter verduidelijking, mijn agenda stond jammer genoeg niet vol met dates (geen enkele om eerlijk te zijn) maar met huiselijke verplichtingen.
Nu ik terug aan de computer zit en mijn mails heb beantwoord merk ik dat ik er zin in heb. Vorige week vrijdag had ik geen date gevonden (toch niet één die ik zag zitten) dus de zoektocht gaat verder.
De eerste contacten kunnen wel stroef lopen. Sommige mannen komen traag op gang, andere zijn 'over the top'. Zo heb ik een vriendin die zich net heeft ingeschreven op een datingsite en me vandaag al de mafste verhalen wist te vertellen. Ze was net lid en had al 200 mails in haar inbox. Nu, mijn vriendin mag er echt wel wezen en heeft ze allemaal goed op een rijtje. Zo heeft ze al de standaard mailtjes onmiddelijk naar de prullenbak gesleept en de mannen die 'vers bloed' roken er ook kunnen uitpikken en gecategoriseerd onder hopeloos (ja sorry zè mannen). Een beetje eigenkennis is goed meegenomen en als ze dan mailen dat ze geen Brad Pitt zijn (hallooo zo loopt er maar één rond) kunnen we daar nog mee leven. Maar als ze zich dan proberen te verkopen met 'ik heb een tong zoals Lassy'....... ik stikte bijna in mijn pintje toe ze dat zei. OK, we hebben nog is goed gelachen. Is dat niet de bedoeling van het daten? Je amuseren?
Momenteel is er een man in de running met een sixpack om u tegen te zeggen. Voor de rest is er niet veel te zien op die foto en als er dan al iets te zien was van zijn mooi smoelwerk werd mijn blik toch steeds naar dan buikje weggetrokken. Trouwens hatelijk als ze geen duidelijke foto op hun profiel zetten. Er zijn van die heren die er dan drie foto's hebben opstaan waarvan één achter een zonnebril en een muts op, één waar ze tien meter verderop staan en één met enkel hun ogen.
Nu mag het wel leuk zijn om mijn avonturen hier neer te pennen maar zomaar op date gaan met eender wie...pff, nee, doe ik niet aan mee.
Er is een man in de running die enorm grappig is. Hij zou heel volgende week wel kunnen maar ik heb voor morgenavond een babysit niet voor volgende week. Zijn we moeilijk, ja dat zijn we. Sorry ze mannen maar het moet mij uitkomen. Of is het zijn foto die me niet bevalt? Hier gaan we weer.
Zijn we dan wel echt op zoek naar? Ik ben gelukkig met de gezinssituatie waar ik momenteel in zit. Mijn zoon en ik. Laat me dan liever gelukkig zijn met twee dan ongelukkig met drie (als hij uiteraard geen kinderen heeft). Toch moet het met momenten leuker zijn als je een partner hebt. Samen dingen doen, dat er af en toe is voor je gezorgd wordt, de seks op regelmatige basis, het financiële, ..... . Aan de andere kant ben ik mij ZO bewust van de voordelen die je als alleenstaande moeder hebt. Ik en alleen ik neem de beslissingen, ik en alleen ik bepaal hoe mijn kind opgevoed wordt, geen discussies over pieteluttige dingen... . In mijn vriendenking zie ik zo'n absurde dingen gebeuren dat ik mij echt met momenten gelukkige prijs.
Ik ben een zeer zelfstandig persoon. Zou ik mij nog kunnen aanpassen als er plots iemand elke dag in mijn zetel zit en zich mee met het huishouden komt moeien. Oh hemel, ik mag er niet aan denken. Of komt dat vanzelf als je iemand graag ziet. Ik zou het niet weten. Wat moet je als hij met een spuuglelijk decoratiestuk afkomt dat alijd op zijn salontafel heeft gestaan en hij nu bij jou wil zetten. Slik. OK, als je iemand graag ziet lach je daar waarschijnlijk is om en maak je daar geen punt van. Maar dan zijn we waar ik eigenlijk mee wou beginnen, als in eerste instantie het buikgevoel al niet mee wil moet je dan maar daten om te daten?
