Heb al is geschreven over mister sixpack. Veel meer dan toen heb ik eigenlijk niet te vertellen (buiten dat hij nog steeds een mooi sixpack heeft) want de pogingen om is af te spreken verliepen stroef. Elke keer ik via mail een voorstel deed werd de bal teruggekaatst. Ik kreeg geen duidelijkheid en steeds het antwoord 'zeg het maar'. Als ik dan een concrete afspraak probeerde te maken was het ook altijd wel iets. Uiteindelijk werd ik het beu en heb mijn gsm nummer gegeven. Ook daarop volgde een hatelijk antwoord 'en dit is mijn gsm nummer.........' Ja daaaag!
Ondertussen zijn we een week verder zeker en plots een sms. Jawel, mister sixpack. Die ruiken dat zeker? Nu zal hij is komen opdagen. Net nu ik iemand heb leren kennen en beloofd heb om tijdens ons contact niet met andere te daten. Waarom toch?
Hemel, mijn eerste slechte ervaring is achter de rug. Gelukkig zijn we nooit op date geweest.
Vorige week kreeg ik een epistel in mijn mailbox om u tegen te zeggen. Zoals ik met alle te lange berichten doe...openen...hemel, wat een brief, nu geen tijd....sluiten. Meestal wordt die mail vergeten en lees ik hem nooit. Ik heb het steeds druk druk druk, dus moet alles snel snel snel. De man was niet van plan het op te geven en stuurde me na een paar dagen opnieuw een mail. Ja ook deze was lang maar allé, we zullen is moeite doen. Ik kreeg een dubbel gevoel bij het lezen. Ergens was er al een belletje aan het rinkelen maar aan de andere kant.... Volgens hem was ik de vrouw die hij zocht, en wou hij zeker afspreken. Hij zat zelfs al op zijn knieën.
Uiteraard had hij alle contactgegevens al doorgegeven en via sms wou ik toch is controleren of hij zo'n mails niet naar alle vrouwen stuurde. Dus, mijn vraag, wat is mijn lievelingsfilm (terug te vinden op mijn profiel hè). En jawel, hij zat er pal op. Mijn eerste reactie was dus positief tot een half uur later. Ik had al twee telefoontjes gekregen en 3 sms'en.
Om een lang verhaal kort te maken....hij heeft mij op een paar dagen zo kort op mijn vel gezeten dat ik al stikte. Uiteindelijk heb ik hem dat ook duidelijk en respectvol verteld. Ik wou niet meer afspreken, ik kreeg gewoon schrik van die man. Hij had mij in hemelsnaam nog niet gezien en toen ik zei dat ik niet meer op date wou hoorde ik al zelfs tranen. HELP!
Hij heeft de boodschap nu wel begrepen maar na dat gesprek kon hij het toch niet laten nog 1 mail en 2 sms'jes te sturen.
Mijn vriendin en ik zijn zaterdagavond in een andere gemoedstoestand vertrokken naar het vrijgezellenfeestje. Ik voelde me opgelazen (periode van de maand) en had geen kleren waar ik me comfi in voelde. Heb dan maar gekozen voor een zeer casual outfit. Mijn vriendin zag er zoals gewoonlijk stralend uit maar had last van hoofdpijn. Na een pijnstiller was die hoofdpijn wel weg maar niet de het boze gevoel vanbinnen ... ze had een voorgaande date verteld waar ze die avond te vinden was.
Nu, als je iemand hebt leren kennen die je nog wel eens zou willen terugzien (je bent geen 100% zeker) kan je dat best niet doen op een vrijgezellenfeestje. Je krijgt niet de kans om andere mannen te leren kennen en meestal plakken ze zoals een vlieg op een stront aan je lijf. Ze komen alleen, kennen daar niemand en ik krijg het dan niet over mijn hart om hun aan hun lot over te laten. Dus....daar stond hij plots...de ex-date van mijn vriendin. Al een geluk was het een vrolijke vriendelijke man maar het was gewoon mijn vriendin haar ding niet. Zijn gierigheid werkte op den duur ook op mijn zenuwen. Zo gingen we iets halen om te drinken (ik had één rondje gegeven en ga dat niet blijven doen als er niets terug komt) en zei hij koudweg dat we voor hem een cola moesten meenemen zonder ook maar iets van geld te geven. Ik ben niet gierig en ik ben geen profiteur maar komaan ... een afknapper eerste klas!
Hij moest gelukkig vroeger naar huis omdat de dag erna voor hem werkendag was. Zo heeft mijn vriendin toch nog de kans gekregen een andere man te leren kennen. Ze heeft het zelfs kunnen regelen dat we vrijdag op dubbel date gaan. Ik heb zo'n voorgevoel dat het een date wordt met alles erop en eraan. Begrijp me niet verkeerd...we gaan niet all the way, ik denk dat we in de watten gelegd gaan worden. Ze staan er op om eerst te gaan eten vooraleer naar het feestje te gaan. Laat maar komen!
Verder heb ik mijn nummer nog aan een jong ventje gegeven die al een leuke sms heeft gestuurd maar waar ik verder niets mee ga doen. Je vraagt he af waarom ik mijn nummer dan geef....ja sè, het bier was lekker.
Maar om af te sluiten...er is iemand die me die avond de aandacht gaf die ik nodig had ... lief, zorgzaam, respectvol, ... Ik weet niet hoe het komt want het was niet de eerste keer dat ik hem zag maar het deed me iets. De telefoonrekening is de laatste twee dagen al flink opgelopen en ik geniet er met volle teugen van. We zien wel waar hij me brengt.
Een feestje voor vrijgezellen....man man man, wat een raar gevoel.
Het eerste feestje heb ik bezocht met een vriend. Geen goed idee, de mannen spreken je gewoon niet aan omdat ze denken dat je al 'bezet' bent. Nu, draai de rollen even om...zou ik een man aanspreken mocht er een vrouw bij staat...euh, even de kat uit de boom kijken maar ja, toch wel. Zo frank zijn we natuurlijk.
Tweede feestje was een grote afknapper, ik waande me op een andere planeet. Toen mijn vriendin en ik binnenkwamen was het alle ogen op kwatta en vielen we uit de toon. Jonge zelfbewuste geen al te lelijke inwoners van een grootstad waren ze daar ni gewend. Het publiek was veel te oud en de zaal was veel te licht en ongezellig. Nee merci.
We hebben ons voor het derde feestje wat beter voorbereid en jawel, leuke locatie, jongere mensen en het aanbod aan drank was al iets ruimer. Geen van ons beide is met een potentiele partner naar huis gekomen maar we hadden een toffe avond.
Toch geeft het een raar gevoel zo uitgaan naar vrijgezellen feestjes. Je weet dat de meeste daar vrijgezel zijn (of toch doen alsof) en op zoek zijn naar. Het is een heel ander gegeven dat gewoon op stap gaan. Je kijkt anders naar de mensen en de gesprekken hebben ook een andere inhoud. Toch vraag ik me soms echt af wat ik daar sta te doen en moet eerlijk toegeven dat ik zelf niet durf te vertellen wat hun grootste hit van de avond is. Maar, verstand op nul en gaan! Wie weet loopt die ware er wel ergens tussen. We zullen morgen nog eens gaan zien sè!
Ik ben geen wekelijkse Flair lezer maar als ik dat boekje dan toch eens in mijn handen heb (bij de dokter, tandarts, kapper of thuis omdat ik zot ben van die flairpockets) blader ik onmiddellijk door naar de column van Thom Arisman. Wat een stuk en ik heb het wel degelijk over de man zelf.
Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat je iemand leuk kan vinden enkel en alleen maar door zijn schrijfstijl. Dat stukje broek dat je op de foto kan zien valt ook wel mooi rond zijn been maar het is zijn manier van schrijven, zo direct, zo humoristisch, zo eerlijk, zo realistisch....en laat dat nu juist de dingen zijn die ik in een persoon leuk vind.
Geduld ken ik niet, nieuwsgierigheid des te meer. Ik ben op het internet dan ook even op zoek gegaan naar een foto van deze bekende Nederlander maar nee, meneer blijft incognito. Toch, ik mag hem dan nog niet gezien hebben, met hem wil ik wel een beschuitje gaan eten (of hoe zeggen ze dat in Nederland).
Hier zitten we dan .... goed ziek. Als vrouw moet je voort... kindje naar school brengen, koken voor het kindje, kindje in bad steken om dan uitgeput terug in bed te kruipen. Op zo'n momenten zou het leuk zijn een partner te hebben. Iemand die die zorgen van je kan overnemen, dat je is goed kan uitzieken. En het ideale zou zijn dat hij dan ook voor jou zorgt. Stel je voor, iemand die je een thee met citroen, honing en een goede scheut rum brengt. Uit liefde wel te verstaan want aantrekkelijk kan je een rode neus, bleek velletje, wallen onder de ogen en overal snot nu niet noemen.
Mijn moeder vroeg me onlangs nog waarom ik eigenlijk een man wil. Als ze me zo bezig hoorde leek een man handig voor het extra inkomen, voor de klusje die er in huis moeten gebeuren en de seks op regelmatige basis. Ja, ze hebben me zelfstandig opgevoed, is dat dan het resultaat, vroeg ze zich af?
Ik begin schrik te krijgen! Volgens een vriendin ga ik heel mijn leven alleen blijven (toffe vriendin pfff ), ben ik te vrijgevochten en ga ik me niet meer kunnen aanpassen. Ik hoop uit de grond van mijn hart dan ze verkeerd is. Ik mag dan soms wel streng overkomen maar diep vanbinnen wil ik ook dat nestje delen met iemand. Het zou leuk zijn moest ik mijn thee is niet zelf zetten.
De linkaards...als je niet tijdig je lidmaatschap afsluit wordt het stilzwijgend verlengd en zie je je visa afrekening weer wat aanvetten. Met dank aan een vriend van mij heb ik mijn opzeg gedaan en vertrek ik bij het betalend daten.
Veel betere kandidaten ben ik niet tegengekomen op de betalende site. Waarom ging ik daar eigenlijk van uit? Omdat de kandidaten beter bij kas zitten? Boh, die 150 kunnen de meeste toch wel ophoesten ni? Misschien had ik meer vertrouwen in deze site omdat ze aan de hand van vragen een profiel opmaakte en je zo aan je beste match voorstelden. Nu, ik ben via deze site in de voorbije drie maanden 5 keer op date geweest maar heb er toch geen man aan overgehouden.
Als je niet betaald kan je bij de meeste datingsites wel interesse tonen maar geen berichten sturen. Zo heb ik eens met een man bijven interesse berichtjes sturen zonder ook maar één woord te wisselen. De meeste mannen zijn wel betalend lid en zijn toch zo slim om hun hotmail adres door te mailen. Je zou denken dat die man met zijn ontelbare interesse berichtjes te dom is maar nee, hij was geen betalend lid (ben ik dan te weten gekomen omdat hij dat in zijn profiel had gezet...DOH)
Noem mij ouderwets maar laat de mannen maar betalen. Ook voor een datingsite. Ik heb het nu één keer gedaan en wat heeft het me opgeleverd? De meeste mannen hebben schrik van een vrouw die contact opneemt en al zeker wanneer ze in haar eerste mails over een date begint.
Soit, we gaan even verder met het gratis online daten!
Je denkt steeds alleen te zijn in je zoektocht. Je begint aan het datingverhaal zonder erbij stil te staan dat er eventueel wel bekenden op dezelfde site lid zijn. Zo overloop je alle kandidaten op de datingsite tot je plots ...oh hemel een ex. De paniek slaat je rond de oren. Als ik hem kan zien kan hij mij zien en weet hij dat ik nog steeds alleen ben. Niemand vindt het leuk dat je ex eerder een nieuwe relatie is gestart dan jij. In mijn geval, ik heb nooit anders geweten. Noem me moelijk!
Als je bent bekomen van je eerste schrik scrol je verder over de foto's van andere kandidaten tot....oh nee, een vriend. Ik zag die persoon als iemand die gelukkig was alleen en echt niet op zoek was naar. Wat kan een mens zich toch vergissen. Hem hier tegenkomen was een raar maar gerustellend gevoel. Zou met hem nog is moeten afspreken om te horen welke dames hier zoal te vinden zijn.
Verder ben ik nog een ex-collega en een collega tegengekomen. Die laatste baart mij het meeste zorgen. Ik schaam me niet voor wat ik doe maar het is hier toch een mannenwereld. Je moet altijd oppassen wat je doet en steeds op alles voorbereid zijn.
Ik heb eraan gedacht me af de site te gooien en er mee te kappen. Maar waarom eigelijk, zij maken er toch ook gebruik van. Dat zij zich maar ongemakkelijk voelen en andere manieren zoeken om nieuwe mensen te leren kennen. Ik vind het leuk en doe verder. Hoop alleen mijn baas of broer nooit tegen te komen!
Een weekendje niets geschreven aangezien mijn agenda vol zat en de momenten dat ik thuis was, ik enkel lam in mijn zetel wou hangen. Even ter verduidelijking, mijn agenda stond jammer genoeg niet vol met dates (geen enkele om eerlijk te zijn) maar met huiselijke verplichtingen.
Nu ik terug aan de computer zit en mijn mails heb beantwoord merk ik dat ik er zin in heb. Vorige week vrijdag had ik geen date gevonden (toch niet één die ik zag zitten) dus de zoektocht gaat verder.
De eerste contacten kunnen wel stroef lopen. Sommige mannen komen traag op gang, andere zijn 'over the top'. Zo heb ik een vriendin die zich net heeft ingeschreven op een datingsite en me vandaag al de mafste verhalen wist te vertellen. Ze was net lid en had al 200 mails in haar inbox. Nu, mijn vriendin mag er echt wel wezen en heeft ze allemaal goed op een rijtje. Zo heeft ze al de standaard mailtjes onmiddelijk naar de prullenbak gesleept en de mannen die 'vers bloed' roken er ook kunnen uitpikken en gecategoriseerd onder hopeloos (ja sorry zè mannen). Een beetje eigenkennis is goed meegenomen en als ze dan mailen dat ze geen Brad Pitt zijn (hallooo zo loopt er maar één rond) kunnen we daar nog mee leven. Maar als ze zich dan proberen te verkopen met 'ik heb een tong zoals Lassy'....... ik stikte bijna in mijn pintje toe ze dat zei. OK, we hebben nog is goed gelachen. Is dat niet de bedoeling van het daten? Je amuseren?
Momenteel is er een man in de running met een sixpack om u tegen te zeggen. Voor de rest is er niet veel te zien op die foto en als er dan al iets te zien was van zijn mooi smoelwerk werd mijn blik toch steeds naar dan buikje weggetrokken. Trouwens hatelijk als ze geen duidelijke foto op hun profiel zetten. Er zijn van die heren die er dan drie foto's hebben opstaan waarvan één achter een zonnebril en een muts op, één waar ze tien meter verderop staan en één met enkel hun ogen.
Nu mag het wel leuk zijn om mijn avonturen hier neer te pennen maar zomaar op date gaan met eender wie...pff, nee, doe ik niet aan mee.
Er is een man in de running die enorm grappig is. Hij zou heel volgende week wel kunnen maar ik heb voor morgenavond een babysit niet voor volgende week. Zijn we moeilijk, ja dat zijn we. Sorry ze mannen maar het moet mij uitkomen. Of is het zijn foto die me niet bevalt? Hier gaan we weer.
Zijn we dan wel echt op zoek naar? Ik ben gelukkig met de gezinssituatie waar ik momenteel in zit. Mijn zoon en ik. Laat me dan liever gelukkig zijn met twee dan ongelukkig met drie (als hij uiteraard geen kinderen heeft). Toch moet het met momenten leuker zijn als je een partner hebt. Samen dingen doen, dat er af en toe is voor je gezorgd wordt, de seks op regelmatige basis, het financiële, ..... . Aan de andere kant ben ik mij ZO bewust van de voordelen die je als alleenstaande moeder hebt. Ik en alleen ik neem de beslissingen, ik en alleen ik bepaal hoe mijn kind opgevoed wordt, geen discussies over pieteluttige dingen... . In mijn vriendenking zie ik zo'n absurde dingen gebeuren dat ik mij echt met momenten gelukkige prijs.
Ik ben een zeer zelfstandig persoon. Zou ik mij nog kunnen aanpassen als er plots iemand elke dag in mijn zetel zit en zich mee met het huishouden komt moeien. Oh hemel, ik mag er niet aan denken. Of komt dat vanzelf als je iemand graag ziet. Ik zou het niet weten. Wat moet je als hij met een spuuglelijk decoratiestuk afkomt dat alijd op zijn salontafel heeft gestaan en hij nu bij jou wil zetten. Slik. OK, als je iemand graag ziet lach je daar waarschijnlijk is om en maak je daar geen punt van. Maar dan zijn we waar ik eigenlijk mee wou beginnen, als in eerste instantie het buikgevoel al niet mee wil moet je dan maar daten om te daten?
Mijn eerste date die ik via een internet site had, heeft me veel geleerd. We zijn gestart met mailen, uiteraard! Zijn profiel gaf een knappe volwassen man weer die met zijn twee voeten in de huidige wereld staat. Na enkele mails wist hij me te vertellen dat hij geregeld gedichten schreef en die te vinden waren op zijn blog. Zo nieuwsgierig dat ik ben ... hop, die blog is gaan uitpluizen. Ik leerde daar een gevoelige man kennen die al heel wat in zijn leven had meegemaakt. Zo had hij twee kindern waarvan één een zware vorm van leukemie had. Heel de lijdensweg die daaruit voorkwam was in zijn gedichten terug te vinden. Ik heb meerdere keren kippenvel gekregen bij het lezen van zijn blog. Misschien raar om toe te geven maar het is door zijn verdriet dat ik de stap heb gezet om af te spreken. Een man die zo'n dingen heeft meegemaakt moet toch gevormd zijn en zal de belangrijke dingen in het leven toch weten te appreciëren? Zijn hart moet dan toch op de juiste plek zitten? Noem het een buikgevoel maar ik zat er niet naast. Ik weet dus uit ervaring dat ik kan verder gaan op mijn buikgevoel en tot nu toe heeft me dat nog niet bedrogen.
Dus, de eerste date kwam eraan. Zenuwachtig dat ik was...hemel. Als het een troost mag zijn, hoe meer je date, hoe minder de zenuwen. Ons afspraakje ging bij hem thuis door. Dames en heren, doe dat nooit. In het totaal heb ik bij twee mannen een thuis date gehad en deze zijn niet tegengevallen maar toch, kan gevaarlijk zijn. Ook al had ik het adres bij de babysit achter gelaten, toch. Ik doe dat niet meer.
Daar stond ik dan. In de sneeuw, zenuwachtig te wezen voor zijn deur. Toch maar aangebeld en mijn oh zo vriendelijke heer deed de deur open op ....geitenwollen sokken. Letterlijk en niet figuurlijk mocht je me verkeerd begrepen hebben. Ook was hij een 15 kilo zwaarder dan op de foto. Ik heb hem dan ook aangeraden om zijn foto te veranderen. Je zet inderdaad je beste foto op je profiel maar zo beliegen nee, daar ben ik niet mee gediend. Op mijn profiel staat ook één foto waar ik een koortsblaas op heb. OK, vele positieve reacties heb ik daar nog niet op gekregen maar ach. That's me.
De avond is vlot verlopen. We hebben een lekker wijntje gedronken, ik heb foto's van zijn kinderen te zien gekregen en hij heeft me een rondleiding gegeven is zijn prachtig oud herenhuis. Het was echt leuk, hij was een correcte lieve man maar die 'klik' was er gewoon niet. Zonder daar woorden aan vuil te maken ben ik na enkele uren doorgegaan en heeft geen van de twee terug contact gezocht. Het was echt een hele leerschool maar een goede start voor mijn datingcarriere.
Deze voormiddag naar een begrafenis geweest. Voor mij een moment op even stil te staan bij het leven. De persoon die ze ten graven hebben gedragen ken ik persoonlijk niet, ik was er uit sympatie voor een collega. Bij het binnenkomen van het crematorium viel mijn oog op een knappe iets oudere man. Zou hij familie zijn? Zou mijn collega hem kennen? Misschien is hij wel vrijgezel? Onmiddelijk heb ik mijn gedachten teruggefloten. In hemelsnaam, biebie toch! Kan je nu op een uitvaartplechtigheid denken aan een potentiele date partner? Ja, waarom niet eigenlijk, doodgaan is toch ook een deel van het leven, ni? En uiteindelijk was ik niet emotioneel verbonden met heel het gebeuren. Omdat er ergens binnenin toch een beetje opvoeding en respect terug te vinden is heb ik de man niet aangesproken. Fout, fout, fout!!! Als je iets wil bereiken in het leven moet je beschikken over een goede portie lef. Recht op je doel afstappen en met de nodige hoeveelheid beleefdheid kom je ver. Vroeger was mijn levensmotto'het leven is aan de durvers', nu spreek ik steeds over 'eigenkennis is het begin van alle wijsheid'. Kan het verdorie beter terug veranderen, wie weet had ik dan een date voor vrijdag.
Mijn zoektocht voor de date van komende vrijdag loopt stroef. Eén van de mannen waar ik deze week contact mee heb gelegd heeft wel interesse maar stelt zich zooo kwetsbaar op. Met alle respect, echt, maar als ze in hun mail beginnen met de woorden 'bedankt', eindigen met 'hopelijk' en ergens tussenin spreken over 'bedrogen zijn' en 'oneerlijk gedrag'....klinkt niet zelfzeker. OK, hij is vriendelijk, voorzichtig, misschien wel lief, waarschijnlijk gekwetst maar hoe komt dat in hemelsnaam over? Komaan vent, gedraag je als een man! Iedereen heeft wel minder leuke gebeurtenissen op relationeel gebied. Moeten we dat meenemen naar een volgende date? Daar wordt je direct op afgerekend en zeker in een mail. Ik klik hard ja maar dat is internet daten ... tussen de regels lezen.
Op elk detail kan je gedeleted worden. Zo heb ik is een mail verstuurd naar een man die mij wat beter wou leren kennen. Ik had toen een migraine aanval en heb met korte punten, een opsomming dus, mij omschreven. OK, ik kwam kort en bondig over maar heb hem wel uitgelegd hoe dat kwam. Door mij fysische toestand was er ook een pesimistische toon in heel mijn mail terug te vinden. Je kan het al raden zeker...'sorry, de afstand is te ver'. Ik ben op het punt gekomen dat ik niet meer geloof in die smoesjes. Achteraf heb ik mijn mail nogmaals teruggelezen en ik geef hem geen ongelijk. Zou ik met iemand willen afspreken die zo zwart tegen het leven aankijkt? Nee, dank je.
Ook tijdens de dates zelf moet je oppassen wat je doet. Zelfzeker dat ik ben vertrok ik op een date met de instelling 'mij krijgen ze niet klein'. Ik moet eerlijk toegeven, op het randje van agressief. Voeg daar dan nog een paar lekkere biertjes aan toe en ik liep over van zelfvertrouwen. Logisch dat hij de tweede date annuleerde met 'we zitten niet op dezelfde golflengte'. Deze man was één van de weinige die echt wel potentieel had. Ik vond het dan ook zeer jammer dat ons avontuur daar eindigde. Het was een harde les.
Had weer een date! Op de laatste moment nog een babysit kunnen regelen en hop, weg waren we. Volgens zijn datingpagina was hij niet lelijk, goede job en woonde hij belachelijk dichtbij. Meevallers! Bij het binnenkomen zat er hier en daar wat volk maar sprong mijn afspraakje er direct uit. Hij was een kwaliteitskrant aan het lezen bij een munt thee. Hij keek op en jawel, eerste indruk was meer dan ok. Ik ben ook maar gestart met een thee om niet direkt de indruk te wekken dat ik eigenlijk toch een stevige bierdrinker ben. De avond verliep vlot, het gezelschap was zeer aangenaam en we zijn uiteindelijk toch overgestapt naar iets zwaarder...la Chouffe.
Zoals op alle dates, want ja ik heb al een beetje ervaring, stel je gerichte vragen. Zo kwam ik te weten dat zijn ex nog maar 3 dagen voordien was verhuist. OH MY GOD! Dat is eigenlijk de moment geweest om recht te staan en door te gaan. Maar nee, biebie wou er nog een leuke avond van maken want het was toch zo'n leuke jongen...pfff...dom dom dom. Zoveel signalen die me vertelden dat dit niet de juiste man was. Deze man was net alleen komen te wonen en wou van zijn vrijheid genieten. Dat was de reden dat hij zich op een datingsite had gezet zonder na te denken dat er misschien wel vrouwen tussenzitten die de voorkeur geven aan een relatie en niet enkel een bedpartner zoeken. Been there done that! De avond is geëindigd met een passionele kus...ja ja ik weet het, dom dom...en een nieuwe afspraak om zaterdag naar een speeltuin te gaan met de kinderen. Zo gezegd zo gedaan en zaterdag zat ik samen met mijn zoon hem op te wachten in de plaatselijke speeltuin.
Het voordeel aan dit daten is volgens mij dat het toegelaten wordt om directe en persoonlijke vragen te stellen. Het is bijna op het zakelijke af. Ik wou gewoon weten hoe de vork nu in de steel zat, logisch toch. Hij wou niet liever dan met mij in bed duiken maar een relatie, nee dat zat er niet in. Ach, ben al blij dat hij eerlijk was.Toch heeft dit voor een emotionele klop gezorgd. Of zijn mijn regels de oorzaak? Eindelijk kom ik nog eens iemand tegen waar die 'klik' aanwezig is en nee, ik heb het niet over lichamelijke aantrekkingskracht, maar het mag niet zijn. Is het weer een type dat niet klaar is voor een vaste relatie.
Ik heb mijn hart gelucht bij mijn beste vriendin en duidelijk laten blijken dat ik er genoeg van had. Ik was het beu om keer op keer teleurgesteld te worden. Daten is al vermoeiend maar dan zwijg ik nog over de emo tikken die je achteraf moet verwerken. Toch heeft die vriendin mij terug de moed gegeven om niet los te laten, 'je bent goed bezig', 'leer hier uit', 'je bent nog niet zo lang bezig, ok, het is intensief maar je hebt er ook plezier in'. Ze heeft verdorie gelijk. Moet ik het opgeven omdat één of andere man die mij jammer genoeg toch even geraakt heeft, zijn leven niet in handen heeft. Nee nee, we doen verder. Ben in de running voor vrijdag. Guys, watch out!
Waar moet ik beginnen....In eerste instantie heb ik deze blog aangemaakt voor mezelf. De teleurstellingen van het daten stapelen zich op en op deze manier zie ik het ludieke er nog van in. Een Sex and the City gehalte...waarom niet. Leuk leuk!
Het is dus de bedoeling mijn dating ervaringen bij te houden en zo mijn zoektocht wat aangenamer te maken. Wie weet kan ik ook andere dames of heren dat kleine zetje geven om toch die stap te zetten. Want we moeten er niet om liegen, het is voor velen nog een taboe. Ook ik loop niet te koop met mijn lidmaatschap bij 2 datingsites. Ook ik vertel niet aan mijn collega's dat ik naar vrijgezellenfeestjes ga. En waarom eigenlijk? Waarom moeten we er ons voor schamen?
Hoeveel keer ik al de vraag heb gekregen 'Hoe kan het dat jij nog steeds alleen bent?' ontelbaar. OK, ik zie er niet slecht uit, heb een vaste job, ben zeer zelfstandig, heb een sterk karakter, ben financieel krachtig, ... Voor sommige mensen dan onbegrijpelijk dat ik single blijf.
Er is zoveel dat ik nu al te vertellen heb....hoe ik aan het daten begonnen ben....de ervaringen die ik al heb opgedaan....het verschillende soort dating mannen...... . Alles in één keer neerpennen is niet mogelijk, we gaan er dus een hobby van maken!
Het internetdaten is een vleeskeuring. Ik vraag me steeds af of er echt mensen zijn die enkel en alleen op het geschreven profiel verder gaan. OK, je kan eruit opmaken hoeveel kinderen hij heeft, welke job hij uitoefent en wat zijn hobby's zijn. Zijn dat voldoende gegevens om eens af te spreken? Want ja, snel afspreken is voor mij een must. Het daten op betere datingsites kost geld dus veel tijd heb je niet te verliezen. En nee, ik ben niet iemand die eerst een paar weken de belangrijkste dingen via mail uit de doeken gaat doen om dan bij een afspraakje tot de conclusie te komen dat die 'klik' er niet is. We zijn aan het afwijken.....dus. De eerste selectie doe je aan de hand van geschreven info. Ik geef toe, ook ik doe mee aan vleeskeuring. Ik hou van grote mannen! In mijn zoekprofiel heb ik als limiet 1m85 opgegeven. En wie zegt dat mijn ideale man niet 1m82is? Hemel....ben ik echt zo oppervlakkig? Ok, je bent in de virtuele wereld een leuke man tegengekomen en het mailen begint. De meeste mannen zijn in het begin voorzichtig en geven nog geen foto weer. Je kan ze geen ongelijk geven. Leuke man ... grappige man ... iemand die wel te vinden is voor een date...YES. Nieuwsgierig dat ik ben vraag ik naar een foto. Je wilt toch weten met wie je afspreekt, niet? De foto komt binnen, je opent en ..... shit, niet mijn ding. Begrijp me niet verkeerd, ik wil niet puur op uiterlijk afgaan maar het oog wil ook wat. Wat nu? Afspreken als je al op voorhand weet dat het niets gaat worden? Nee sorry, tijdverspilling. Eerlijk zijn tegen die man en zeggen dat zijn uiterlijk je niet aanstaat? Zot, zo slecht ben ik nu ook weer niet. Niets meer van je laten horen? Is natuurlijk de makkelijkste oplossing maar moet niet leuk zijn voor de ander. Ik ben er nog steeds niet uit hoe ik zo'n situatie het beste kan oplossen. Als je op café zit en je leert nieuwe mensen kennen zal je snel een voorkeur hebben voor één bepaald iemand. Je gaat me niet zeggen dat je eerst met iedereen gepraat hebt om dan je keuze te maken. Nee, het uiterlijk doet je de eerste stap zetten. Ze mogen nog zoveel vertellen dat uiterlijk niet het belangrijkste is maar komaan, we moeten eerlijk blijven. En dat is nu juist het moeilijke aan het internet daten, je ziet niet wat voor vlees je in de kuip hebt. Dus ja, als je dan toch in één vijver moet vissen zal ik mijn eerste selectie al grondig doorvoeren aan de hand van gekregen info. Niet kleiner dan 1m85, iemand die nog kinderen wil, iemand uit de buurt, iemand met een degelijke interessante job, geen huismus en zeker geen postzegelverzamelaar. Sorry guys!
