Hier zijn we dan! Kurt, Evi en Kobe Cools Trotse ouders en grote broer van Marie Yanit
We proudly present... Marie Yanit 27-10-2007 officieel onze dochter op 08-05-2008
"Marie's corner"
"Marie's place"
Marie, ons langverwachte prinsesje
zus van Kobe - dochter van Kurt&Evi
02-08-2008
Alweer een weekje thuis...
...en eindelijk begint alles terug een beetje op zijn plaats te geraken.
Man,man, het is toch ongelooflijk hoeveel gerief een mens meesleurt op vakantie, zeker nu : met zowel een babydochter als twee sportievelingen-op-de-fiets die al hun persoonlijk materiaal mee moesten hebben. Het was geen sinecure om de hele troep op een week weggewerkt te krijgen, maar enfin, het einde is in zicht.
Marie heeft zich vlot terug aangepast aan het rustige leven thuis. Ze slaapt goed, ook overdag gaat het steeds beter in haar bedje, twee tot twee en een half uur voor het middageten en dan nog een korter dutje in de namiddag. Na haar badje draag ik haar in de doek of babybjorn, zalig vindt ze dat nog steeds. Ze dommelt dan ook nog een uurtje in als een klein popje.Na haar flesje gaat ze flink slapen met haar tut en "piet konijn". Ook het dromen is volledig voorbij. Soms moet ik haar haar tut nog eens geven, maar meestal regelt ze dat zelf ;o))
Als ze wakker is, is ze één en al levendigheid en actie! Ze is ongelooflijk alert, heeft ALLES gezien. Een ondernemend dametje, eentje naar mijn hart! Ze houdt van alles wat lawaai maakt en waarmee je kan kloppen en smijten, neen, ik denk niet dat ik voor Marie veel poppen zal moeten kopen :o) Haar motorische en andere ontwikkelingen vlotten volgens mijn bescheiden mening heel goed. Ik wacht nog steeds op een bericht van K&G, maar blijkbaar hebben die geen haast om een bezoekje te brengen.
Woensdag heeft ze voor de eerste maal een voetbalwedstrijd van haar grote broer meegemaakt en als een rasechte supporter stond ze te roepen en te gesticuleren aan de zijlijn. Op de duur ging er meer aandacht naar haar dan naar de match! By the way... grote broer heeft een prachtig kopbaldoelpunt gemaakt voor zijn zus. Super, hoor, Kobe!
Ik denk te mogen zeggen dat deze vakantiemaand nogmaals heeft bewezen dat Marie ons leven heeft verrijkt en wij het hare, dat het enorm klikt tussen ons viertjes en dat we elkaar alleen maar gelukkiger maken. Adoptie betekent voor ons : thuiskomen in het warme nest waar wij jaren met zorg en liefde aan gewerkt hebben en dat voor elk van ons vier een speciaal plaatsje heeft. Zonder Marie was ons nestje niet compleet, nu wel.
Ik heb de fotootjes klaargemaakt voor publicatie. Hopelijk genieten jullie er evenveel van als wij.
Eindelijk weer even een "rustmoment" om mijn dagboek een beetje te updaten.
Na een gevarieerde vakantie zijn we nu terug in Belgenland en ik word pardoes terug geconfronteerd met de "harde" realiteit :o(( Nu heb ik het graag lekker warm, maar een gemiddelde temperatuur van 32 °C in huis om te werken, te poetsen, etc... vind ik er toch net iets over! Door het drukkende weer krijg ik hier geen zuchtje trok in huis en is het puffen en zweten 24 op 24. In onze hoeve hebben alle slaapkamers airco, dat staat vast. Ik ben er geen voorstander van, maar nood breekt wet.
We zijn zaterdagavond gearriveerd en zondag hadden we dan al gelijk een verjaardagsfeestje voor big brother Kobe, die nu "11" zomers oud is. Het was reppen, rennen en lopen, maar om 16.00 zag ons huis er aanvaardbaar genoeg uit om familie te ontvangen. Ook de kasten waren in die tijd weer gevuld! Het was fijn, warm en mijn zoon was in z'n nopjes... daar doet ne mens het voor,hé! Zondagavond toch weer laat in bed en door het hevig onweer konden we geen ramen open laten staan, m.a.g. dat we lagen te lekken van het zweet, erg hé. Marie heeft zich er doorheen geslapen al een geluk.Kobe heeft er sowieso geen last van.
Vandaag had ze ook last van de warmte, at minder en had moeite om tijdens haar middagdutje de slap te vatten. Uiteindelijk heeft er het toch een uurtje uitgehouden. Ze vecht nu wel meer tegen de slaap die zich aankondigt, maar enkel tijdens de namiddag. In de voormiddag en voor de nacht geeft ze zich vanzelf. Gezien haar motorische vooruitgang is het wel supergrappig haar bezig te zien tijdens dat gevecht. Ze kruipt nog niet, maar doet zo van die "poep-in-de-lucht"pogingen en dat is om te gieren; Ze kan nu wel zelf haar tut in haar mondje stoppen, dat is voor mij een groot voordeel ;o))
Voor de rest is het een echt mama's kindje en zit ze in de periode van "mama-om-de-hoek-keel-open", serieus en die keel produceert decibels,hoor!!! Maar ik blijf er echt heel kalm onder, blijf rustig en consequent (zelfs bij 32°C) en uiteindelijk komt het goed. Ze weet al heel goed wanneer ik meen wat ik zeg :o)
Nu ga ik nog een beetje werken voor de firma, maar eerst leg ik mijn prinsesje te bed.
Als ik deze week even tijd heb selecteer ik weer enkele kiekjes en plaats ze op de blog.
Hopelijk lukt het deze derde keer wel, want ondertussen heb ik mijn vakantieverslag al tot tweemaal toe neergepend, maar telkens liep er iets mis bij het uploaden van de foto's of de verbinding met het internet.
Op hoop van zege dus!
Onze kids stellen het heel goed. Kleine Marie laat zich de Spaanse zon en het gezelschap welgevallen, eet flink en slaapt als een roosje. Ze past zich aan aan het wisselende dagritme en we kunnen haar overal mee naar toe nemen want ook de omgeving werkt niet op haar gemoedsrust, enkel mama, papa & broer heeft ze nodig om zich goed te voelen. Het is ook een echt waterratje, dat zien jullie zo wel op de foto's. Overal waar we komen staat iedereen versteld hoe eigen ze al aan ons is. Dus dat hechten gaat als vanzelf :o))
Kobe heeft het ook erg naar zijn zin : zijn peetoom is bij ons te gast en hij heeft al het één en ander losgepeuterd tijdens enkele "shop"-uitjes ;o)
Onze dagen onder de Spaanse zon zijn geteld, vrijdagnacht vertrekken we hier, maar dan wacht ons nog een weekje Azurenkust. Ik kijk er al naar uit!
Blijkbaar kan je maar 1 foto toevoegen bij het wijzigen van een bericht, vandaar dit nieuw berichtje met de fotootjes... Ik zou zeggen, geniet ervan ;o)
Gisteren was het net een maand geleden dat we ons pruts in handen kregen en vandaag wordt onze dot al 8 maandjes oud...
Na de ramp van maandag, is gisterenavond de bloedprik wonderwel verlopen, met hulp van EMLA-zalf (ik wist nu de plekjes waar ze "konden" prikken) en een verpleegster die recht in de roos prikte. Na twee minuutjes stond ik terug buiten met een lachende, blije dochter, oef!!!
Vandaag probeer ik nog een paar uurtjes te werken achter mijn computer, want dat blijft toch nog een beetje zoeken, hoor, die combinatie zorgen/genieten/werken :o((
Gelukkig is het binnen een weekje bouwverlof en ligt de boel effe plat.
Ik schiet straks nog enkele "eight months pixels" en plaats ze a.s.a.p. op de blog.
Ja, hij weet het wel, maar natuurlijk wordt er op deze blog HEEL veel over Marie gepraat en staat hij zo wel een beetje in de schaduw. Maar... niks is minder waar!!! Het is mijn ster, mijn godenkind, mijn boeleke (van een kleine 1.70 ;o))
Héhé, mijn kroost slaapt en ik kan nog eens achter mijn scherm kruipen voor een update van de afgelopen week. Het gaat echt geweldig goed met Marie! Op gebied van eten staat ze perfect op schema : 's morgens pap - 's middags groentepap en als dessert een flesje - om 16.00 fruitpap - om 19.00 een flesje en rond 23.00 en slaapwelflesje. Ze is ook veel rustiger tijdens haar slaap, ik moet nog maar een keertje of 2,3 haar tutje toestoppen. Ik denk dat de nachtmerries stilaan verdwenen zijn nu. Sinds enkele dagen gaat ze ook flink "wakker" naar bed en geraakt ze niet meer in paniek als ik wegga. Elke stap is op een dag of twee gezet, echt een topkind, die dochter van ons!
Qua hechting is het echt voor iedereen overduidelijk : wij zijn haar volkje, de mama voorop en dan de papa & broer, haar beschermers en speelvriendjes waarvoor ze met alles aan haar lijfje begint te spartelen als één van beiden in haar visier komt.
Ze is ook lief en sociaal naar derden toe, maar wel met de nodige reserve, die ze heel duidelijk kan laten aanvoelen.
We zijn blij dat Kobes' toetsenweek erop zit en we kunnen beginnen uitkijken naar onze welverdiende vakantie. De laatste weken waren hectisch, maar wel succesvol. Ik ben eindelijk ook terug een beetje op dreef met mijn werk en dat geeft toch ook wel een voldaan gevoel. Nu nog terug een poetsvrouw vinden en dan kan het niet meer stuk. Echt, ik ben geen mens om zelf mijn huis te kuisen, chagrijning word ik ervan :o(((
We tellen af naar 5 juli, de eerste dag van ons verlof.
Ik blijf elke week de blog aanvullen, ook tijdens onze vakantie. hopelijk levert die weer mooie pixeltjes op! Hier volgen er een paar van de afgelopen week....
De afgelopen week was op z'n minst hectisch te noemen, maar al bij al wel plezant, de walletjes onder mijn ogen buiten beschouwing gelaten dan (;o(()
Het was druk, maar bref, we hebben het overleefd en het is goed geweest!
Een korte samenvatting van afgelopen week : De nachten werden vooral gevuld door strikken en knopen, want ik had het lumineus idee het suikergoed voor de babyborrel gisteren helemaal zelf te doen! Het resultaat mocht er wezen, maar mijn nachtjes waren kort!!! Verder : een jarige moeder, met feest en veel volk erop en eraan, een zoon in de eindproeven die voor elke voorbereiding hulp en steun nodig heeft, een dochter die met rasse schreden vooruitgaat, dus elke dag wel ergens een aanpassing in het schema, een jarige vriend met drink en feestje, een huishouden, een job die niet door de kabouters wordt gedaan, een poetsvrouw die me heeft laten stikken omdat ik nu van thuis uit werk en dus meer controle heb over haar doen en laten, maar ach, dat zijn maar pitluttigheden, nietwaar...?
Ik ben vandaag 12 uur bezig geweest met het uitpakken en opruimen na de babyborrel van gisteren en zit nu net effe achter het scherm mijn mails te checken en bij te lezen.
Onze dochter stelt het uitzonderlijk wel. Ook gisteren tijdens de babyborrel viel het iedereen op hoe rustig ze wel was en bleef onder al die aandacht en toch ook weer vreemde omgeving.Zolang mama in de buurt is, is Marie overal content. Vandaag heeft ze genoten van een rustig dagje thuis, tussen de lintjes en het geschenkpapier, iets wat meer tot haar verbeelding spreekt dan de cadeaus op zich.
Na drie dagen van groentenpap, nu ook gestart met fruitpap en ja hoor, ze at ze gretig op. Ik ben haar voeding aan het herprogrammeren en dat lijkt aardig te lukken: 9.00 pap - 12.00 groentenpap + pap - 16.00 fruitpap + vruchtendrank - 19.00 pap - 23.00 pap Ze slaapt rond 21.00 en neemt haar laatste voeding nog steeds slapend.
Soms heeft ze nog onrustige momenten tijdens de nacht en als tutje geven na 5x niet helpt, neem ik haar even bij me. Zo komt ze volledig tot rust en als ze terug vredig verderslaapt leg ik haar terug.Zo slaapt ze verder tot 8.00 à 9.00 uur.
De late voeding probeer ik volgende week op 18.00 en 22.00 te krijgen.Dan hebben we een heel mooi schema bereikt!
Het onderzoek afgelopen vrijdag in het ITG was ook positief, de pediater was heel positief en ziet niet echt een probleem. Wel werd aangeraden het vaccinatieschema volledig over te doen, voor alle zekerheid.Ik neem contact op met K&G voor de planning hiervan.
We verwachten een dezer de originele stukken van ons adoptievonnis terug van deFCA zodat we Marie kunnen inschrijven in het bevolkingsregister en de aanvraag tot volle adoptie/naamsverandering kunnen indienen bij de rechtbank. De erkenning en registratie is vrijdag bevestigd.
Verder nog een bloedprik in een of andere pediatrische afdeling want op het ITG vonden ze geen adertje dat kon dienen voor de bloedprik. De stoelgang wordt nu ook verder onderzocht.
Fotootjes van de babyborel hebben we niet, want de meter is vergeten haar camera boven te halen. In ieder geval : 't was leuk, fijn, druk maar gezelllig!
Marie, ons langverwachte prinsesje
...en eindelijk begint alles terug een beetje op zijn plaats te geraken.
Hallo België,
Ja, de tijd vliegt!
KOBE !!!
Héhé, mijn kroost slaapt en ik kan nog eens achter mijn scherm kruipen voor een update van de afgelopen week.
