De jaren negentig zullen in België altijd herinnerd worden als het decennium met de vele verdwijningszaken van jonge kinderen. Eén daarvan is de verdwijning van Kim en Ken. Dit was nog vóór Julie en Melissa, vóór An en Eefje.
Kim (11) en Ken (8) Heyrman gingen op 4 januari 1994 met een vriendje voetballen in de Antwerpse Noordwijk. Daarna zouden ze bij hem blijven slapen. Maar als het tweetal de volgende ochtend nog niet thuis is, raakt Tinny Mast, de moeder van Kim en Ken, ongerust. Al snel blijkt dat de 2 kinderen, die laatst zijn gezien aan het Sportpaleis, nooit bij hun vriendje zijn aangekomen. Twee weken lang kamt moeder Tinny met vrienden en buurtbewoners Antwerpen uit: de haven, leegstaande huizen. Het levert niets op.
Aanvankelijk ging de politie ervan uit dat de kinderen van huis waren weggelopen maar al snel werd Tinny Mast zelf verdacht. Door de politie wordt ze urenlang ondervraagd. Mast: "Ik was plotseling een verdachte, ondanks mijn alibi. Sindsdien is de relatie met de politie niet goed. Ze namen het mij kwalijk dat ik zelf op zoek ging, dat ik de pers zocht. Ze waren boos dat ze al die tips moesten nagaan. Kim en Ken waren toch weggelopen?"
De verdwijningszaak werd nationaal nieuws toen vijf weken later, op 11 februari 1994, Kims dode lichaam werd teruggevonden in het Asiadok in de haven van Antwerpen. Na een autopsie bleek ze seksueel misbruikt en met messteken vermoord te zijn. Twee weken later wordt op dezelfde plek een trui van Ken gevonden. Sindsdien ontbreekt elk spoor van hem. Het lichaam van Ken Heyrman werd nooit teruggevonden.
Over de wijze waarop het onderzoek naar de verdwijning van Kim en Ken destijds werd gevoerd, is veel discussie. Marc Ruyters, hoofdinspecteur van de afdeling jeugdzaken van de criminele recherche in Antwerpen, was zo fijngevoelig om in het bijzijn van Kims moeder, Kim 'dat hoertje in haar witte doodskist' te noemen. Hij deed eerst een uitgebreid onderzoek naar een crimineel die op het moment van de feiten in de gevangenis zat. Daarna startte hij een tweede onderzoek waarin hij begon met de verdachte de vraag te stellen: "Hebt u Kim en Ken vermoord?" De verdachte zei "Nee", waarop Ruyters het onderzoek meteen afsloot.
Zelf is Tinny Mast er van overtuigd dat Ken het slachtoffer is geworden van een pedofilie-netwerk. De zaak Zandvoort, die in 1998 een grote handel in kinderporno in Nederland blootlegde en door sommigen gelinkt wordt met de zaak Dutroux, bewijst volgens Mast het bestaan van een internationaal netwerk van handelaren. Kinderen, met name in België en Nederland, werden misbruikt voor foto's en films die grof geld opbrengen. De diskettes van de Zandvoortse bende met duizenden foto's, betoogt Mast, zijn hiervan een duidelijk voorbeeld. Zo is ze ervan overtuigd dat de jongen die het tv-programma 'Tros Vermist' ontdekte op een pornofoto van internet, haar Ken is. Mast: "Ik ben er zeker van. De computerfoto van Ken, waarop te zien is hoe hij er nu uit moet zien, lijkt sprekend op de internet-foto. Zelfs zijn grootouders zeggen dat het Ken is. En wat zegt de politie? Dat ze mij de foto al eerder hadden laten zien en dat ik Ken toen niet had herkend. Maar die foto is mij nooit getoond. Nooit."
Verder is er de moord op de 15-jarige Katrien De Cuyper, die op 17 december 1991 verdween. Zes maanden na haar verdwijning werd ze dood gevonden, gewurgd nadat ze in zoutzuur was ondergedompeld. Katrien werd voor het laatst levend gezien terwijl ze de bar 'Les Routiers' verliet. Die bar ligt in Asiadok, vlakbij de plaats waar het lijk van Kim werd gevonden. Op de bovenverdieping van dit café bevonden zich destijds de bureaus van 'X-Kiss', een obscuur porno-bedrijfje dat gelinkt wordt aan de zaak Zandvoort. Op foto's die in beslag genomen werden naar aanleiding van deze zaak, was niet alleen Katrien De Cuyper te zien, maar meende de moeder van Ken ook haar vermiste zoon te herkennen. En op dezelfde plek vlakbij studio X-Kiss waar Katrien verdwenen was, werd twee weken na de ontdekking van het lijk van de vermoorde Kim, door een onbekende de trui van de vermiste Ken neergelegd.
Een andere piste, die bijna volledig uit de publiciteit is gebleven, leidt ook naar de zaak Dutroux. Hoofdpersoon is Steve Tanghe (37). Eind jaren zeventig werd hij voor het eerst veroordeeld wegens mishandeling van minderjarigen. Vanaf 1996 zit hij in een gesloten inrichting in Merksplas, na de ontvoering van een 9-jarig meisje.
Tanghe woonde in Antwerpen vlakbij de woonplaats van Kim en Ken. Vanuit Merksplas schreef Tanghe wanhopige brieven, onder meer naar zijn ex-vrouw. Daarin staat: "Ik weet nog veel meer van Kim en Ken." Daaraan voegde hij toe, dat hij wel vijf jaar celstraf op de koop toe wilde nemen. Tanghe blijkt ook één van de verdachten in de zaak Dutroux te kennen, de Griek Mikhael Diakostavrianos. In de jaren tachtig zouden Michel Nihoul, Tanghe en de Griek betrokken zijn geweest bij vrouwenhandel, met Cyprus als centrum. Procureur Bourlet, destijds belast met de zaak Dutroux, hechtte echter weinig geloof aan de verklaringen van Tanghe die 'niet geheel toerekeningsvatbaar' beschouwd werd.
Op 10 maart 2014, twintig jaar na zijn verdwijning, werd Ken officieel dood verklaard. Van de dader ontbreekt nog steeds elk spoor. "Het onderzoek ligt al lang stil", zegt de moeder van Kim en Ken. "Ik blijf met het gevoel zitten dat ze niet alles hebben onderzocht. Ik zou willen vragen dat de Cel Verdwijningen nog één keer gaat zoeken. Ik weet wel dat het weinig realistisch is dat ze nog iets vindt, maar dan hebben ze tenminste geprobeerd."
Bronnen: VTM, Gazet van Antwerpen, Theo Koele, Stieven Ramdharie, Werkgroep Morkhoven
|
