Onderzoeksjournalistiek over ophefmakende gerechtszaken in België
Op zoek naar de volledige waarheid achter het nieuws Informatie die je nog niet wist over belangrijke gerechtelijke dossiers in België. Feiten die nauwelijks of niet aan bod kwamen in de mainstream media.
07-11-2019
Michel Nihoul en de getuigenis van de familie V
Michel Nihoul, de gewezen Brusselse zakenman die in 1996 samen met Marc Dutroux, Michelle Martin en Michel Lelièvre opgepakt werd bij het uitbreken van de zaak-Dutroux, is op 23 oktober 2019 op 78-jarige leeftijd overleden. Michel Nihoul werd tot 5 jaar cel veroordeeld voor drugshandel en bendevorming in autozwendel. Voor de ontvoering van kinderen werd Nihoul vrijgesproken. Nihoul kwam - omdat hij ook nog een straf wegens oplichting uitzat - vrij in 2006.
Laten we even teruggaan naar die zomer van 1996. Niets is zo deplorabel als een vakantie met acht mensen die in een chalet onder het geluid van de tikkende regen op elkaars lip zitten te kijken. De strips waren uitgelezen, op de camping kon Karaoke niemand nog boeien. Het bleef maar regenen. Mevrouw V had zich neergelegd bij een mislukte vakantie. Maar toen, die ochtend, scheen plots de zon. 'Luister kinderen', klapte moeder in de handen. 'Wat gaan we vandaag doen?' 'Zwemmen!' gilden de kleinsten. 'In Bertrix is er een mooi zwembad', stelde Daan, de oudste zoon, voor.' Om vijf voor twee in de namiddag arriveert op de parking van het zwembad van Bertrix de overvolle minibus van de Vlaamse familie V.
Twee parkeerplaatsen verder staat een fonkelnieuwe rode BMW serie 5. Vader V geeft acht monden de kost door te werken in een autofabriek en draait bewonderend rond het glimmende koetswerk. Dan valt zijn oog op de verroeste witte bestelwagen ernaast. Na de zomer wil het gezin een nieuwe wagen kopen en vanuit die optiek levert het wrak heel wat stof tot hilariteit. 'Bezie dat hier eens', lacht mevrouw V. 'Kijk, hij gaat zijn knalpot verliezen. En met die banden geraakt hij ook niet ver meer.' Oma probeert door de donkere raampjes naar binnen te gluren, maar geeft brommend op: 'Net een varkenstal.'
Aan het zwembad wacht de familie een tegenvaller. Het is gereserveerd voor een groep gehandicapte kinderen en gaat pas om drie uur weer open voor het publiek. De vier jongste kinderen gaan stoeien op het speelplein naast het zwembad. Tegen het poortje leunt een donkerharige man met een snor. 'Die man viel op omdat er daar verder zo weinig volwassenen waren', zegt mevrouw V later. 'Bij de ingang van de atletiekpiste, enkele meters verder, stond nog een ander bizar heerschap naar de kinderen te kijken. Pafferig gezicht. Haar in een scheiding. Omvangrijke buik. Wit hemd, donkerblauwe kostuumbroek.' Op het speelplein zelf bemerkt mevrouw V nog drie vrouwen. Twee moeders aan een glijbaan en, afgezonderd op een bank, een blonde vrouw met een losjes gebonden paardenstaart. Naast haar staat een buggy waarin een baby ligt te slapen. Terwijl mevrouw V en haar man op de oprit overleggen - wachten of een ander zwembad zoeken? - loopt een jonge magere kerel voorbij. 'Een nonchalant type met een jeansbroek en een leren vest. Hij liep recht op die met de snor af en wisselde enkele woorden. Toen liep hij naar die dikke en fluisterde wat. Daarna vatte hij post aan de deur van het zwembad.'
Ook het cafetaria is dicht. Ander zwembad dan maar. Het is twintig na twee. Mevrouw V roept naar de kinderen. Dat is het moment dat ze zich achteraf het scherpst herinnert. 'De twee mannen aan de omheining draaiden zich om en keken mij aan. Ze praatten met elkaar op fluistertoon, in het Frans. Ze bleven me maar aanstaren.' Als een kloek die haar kuikens telt, keert moeder V zich bij het verlaten van de plek nog eens om. Dat doet ze altijd sinds ze op een zaterdag de kleinste thuis vergat en dat pas merkte bij de aankomst in de supermarkt. 'Die mannen aan het zwembad keken ons nog steeds na, de hele tijd. Het was echt rààr hoor.'
Laetitia Delhez is op vrijdag 9 augustus ontvoerd, omstreeks 21 uur, toen ze uit het zwembad van Bertrix kwam. Ze werd vanuit de bestelwagen aangesproken door Michel Lelièvre. Daarop greep Dutroux haar langs achteren vast en duwde haar in de wagen.
Nog twee andere getuigen hebben de witte bestelwagen aan het zwembad ook gezien: een non en een student. De non zag de bestelwagen in de vooravond, de student vroeg in de namiddag. Omstreeks 13 uur, denkt hij. Dus gaat iedereen, ook de rijkswachter in Bouillon, er logischerwijze vanuit dat Dutroux, Nihoul en co al op vrijdagmiddag in Bertrix waren. Het is de student die de speurders op het juiste spoor bracht van Dutroux omdat hij zich een deel van de nummerplaat herinnerde.
Op vrijdag 16 augustus maakt België kennis met Mare Dutroux, Michèle Martin, Michel Lelièvre en Michel Nihoul. In de chalet te Poupehan geeft één van de kinderen een gil wanneer de verdachten op het kleine beeldschermpje van de tv verschijnen. 'Zij waren het, honderd procent zeker', zegt mevrouw V. Allevier. We hebben ons toen het hele weekeinde zitten afvragen of we naar de rijkswacht zouden stappen of niet. Tenslotte hadden ze de daders al.' 'Misschien', oppert vader, 'is het voor het gerecht wel interessant om te weten dat de bende daar 's namiddags al stond.' De ouders beslissen dat alleen zijzelf en hun oudste zoon zullen getuigen. 'Daan herinnerde zich vooral Nihoul, die aan de atletiekpiste stond', zegt mevrouw V. 'Daan zit in een sportclub en wou de piste bekijken. Hij heeft daar twintig minuten lang schouder aan schouder gestaan met Nihoul.' Wie moeder V hoort praten over zwembad, atletiekpiste en speeltuin, denkt spontaan aan een immens sport- en recreatiecomplex. De enige manier om te begrijpen hoe dicht deze mensen met hun ogen op de situatie zaten, bestaat erin om zelf naar Bertrix te gaan en even de omgeving in je op te nemen. Alles heeft zich afgespeeld binnen enkele vierkante meters.
Mevrouw V heeft geen flauw idee in welk wespennest ze zich stort, wanneer ze op maandag 19 augustus de deur openduwt van de gammele openbare telefooncel op het pleintje van Poupehan. Even later rijden twee rijkswachters van de brigade Bouillon met hun combi het kampeerterrein op om de verklaringen van vader en moeder op te nemen. Waren in Bertrix op 9 augustus, herkenden Dutroux, Lelièvre, Martin en Nihoul, noteren ze kort. Aan de familie vragen ze om twee dagen later nog even naar het bureau te komen. In Bouillon krijgen vader, moeder en zoon die woensdag een niet echt van werkijver overlopende rijkswachter tegenover zich. Voor hem is de zaak-Dutroux zo klaar als een klontje. De daders zijn gearresteerd. Het enige wat deze mensen kunnen bijbrengen, zijn zaken die men in Neufchâteau al weet. Het valt hem wel op dat de drie Vlaamse toeristen hun best doen om zich de twintig minuten zo accuraat mogelijk voor de geest te halen. In hun relaas zitten kleine elementen die de speurders zullen natrekken en die kloppen: de kleur van de buggy van Michèle Martin, de broek van Dutroux, het hemd van Nihoul
Pro forma wordt haar gevraagd wat ze zich verder nog van die bewuste dag kan herinneren. 'Die avondmarkt', merkt vader V op. 'We zijn na het zwemmen nog door het dorpje Rochehaut gereden. Daar was die avondmarkt.' De rijkswachter draait zich om, wenkt een collega.
'Zeg, die avondmarkt in Rochehaut, wanneer was dat ook alweer?
Laat eens denken. Ik heb daar nog zelf het verkeer staan regelen. Was dat niet op de dag van de ontvoering van Laetitia?
Ja, die vrijdag. Dat moet toen geweest zijn.'
Na de vakantie heeft de kroostrijke familie V de draad van het normale gezinsleven weer opgenomen. De kinderen gaan naar school. De keuken wordt verbouwd. Er wordt nog steeds uitgekeken naar een nieuwe familiewagen. Af en toe krijgt de familie bericht van de Brusselse Gerechtelijke Politie, die een deel van het onderzoek Nihoul voert. Als contactpersoon krijgt ze commissaris Philippe Beneux toegewezen. Hij is de Nederlandstalige rechterhand van Georges Marnette. Eind september heeft de familie V een afspraak met Beneux om samen naar de gevangenis van Aarlen te rijden voor een confrontatie met Nihoul achter spiegelglas. 'Die confrontaties, dat was nogal een organisatie', mijmert mevrouw V. 'Mijn man, mijn zoon en ik reden eerst naar Brussel. Vandaar vertrokken we dan met twee GP-speurders naar Aarlen. Mijn man had speciaal verlof moeten nemen. Aan de eerste rit bewaart mevrouw V weinig goede herinneringen. Ze vond het vreemd dat Beneux haar onderweg al lijkt te willen voorbereiden op een afknapper. 'Die commissaris zei ons dat ze al genoeg hadden tegen Nihoul en dat het niet erg zou zijn als we hem niet zouden herkennen. Wij keken elkaar aan. 'We zullen zelf wel zien of we hem herkennen', antwoordde mijn man.'
In zijn memoires schrijft Nihoul dat hij nooit ofte nooit heeft getracht zich te onttrekken aan een verhoor. Onschuldig als was, was hij altijd paraat om dat te demonstreren, zelfs wanneer hij zich ziek voelde. Die dag is daar weinig van te merken. De Vlaamse familie krijgt Nihoul niet te zien. 'We hebben drie uur zitten wachten in dat zaaltje', weet mevrouw V nog. Toen kwamen ze ons zeggen dat Nihoul niet uit zijn cel wilde komen omdat hij zich niet lekker voelde. Goed, wij terug naar Brussel. Korte tijd later hoorden we een bericht op de radio: 'De confrontatie tussen Michel Nihoul en de kroongetuigen van Bertrix is niet doorgegaan. De getuigen uit Vlaanderen hebben zich namelijk teruggetrokken.' Paf, daar sta je dan. We hebben geprotesteerd, maar de mensen van de GP zeiden dat we ons daar niets van aan moesten trekken.'
Het gerucht blijkt hardnekkig en haalt de volgende dag bijna alle kranten. Virginie Baranyanka verklaart zonder blikken of blozen in de tv-journaals dat de getuigen uit Bertrix hebben toegegeven dat ze zich hebben vergist. Op 11 oktober wordt een nieuwe poging tot confrontatie ondernomen. Dit keer lukt het wel. Vader, moeder en zoon herkennen de buikige man aan het zwembad formeel. 'Het was Nihoul, zeker weten', vertelt mevrouw V. Daarmee is de kous niet af. Er moet een proces-verbaal worden opgesteld over de confrontatie. Commissaris Beneux verhoort haar.
'Het was hem. Die man die ik aan het zwembad van Bertrix zag. Ik ben honderd procent zeker.
Hoeveel procent zegt u?
Honderd procent.
Honderd procent zekerheid kunt u nooit hebben, mevrouw. Zo kan ik dat hier niet noteren.'
Mevrouw V is wat van haar stuk gebracht en na wat discussie over percentages, wordt een compromis bereikt. 98 procent. 'Ik had nooit eerder een confrontatie meegemaakt', zegt ze. 'Wist ik veel hoe dat in zijn werk ging. Achteraf hoorde ik van mijn man en mijn zoon dat er tegenover hen door de andere GP'ers geen punt was van gemaakt of ze nu honderd procent of absoluut zeker waren.' Achteraf blijkt dat van de drie na de confrontatie opgestelde processen-verbaal die van zoon Daan het duidelijkst is. Daar staat: '... herkent formeel Michel Nihoul als zijnde de persoon die op 9 augustus 1996 aanwezig was te Bertrix en die aan het begin van de namiddag geleund tegen het hek van de adetiekpiste stond. Hij droeg een blauwe pantalon en een wit hemd met lange mouwen.'
Dat is anders niet wat de pers over de Vlaamse familie schrijft. 'Tijdens een confrontatie, vorige zaterdag, herkenden getuigen die Nihoul bij de verdwijning van Laetitia in Bertrix meenden gezien te hebben, hem niet', heet het enkele dagen later in Het Nieuwsblad. En wanneer het Franstalig weekblad Le Vif een jaar later uitpakt met een groot dossier-Nihoul, klinkt het zo: 'Een moeder van zes kinderen meent in Nihoul de man te herkennen die ze aan het speelplein in Bertrix zag, maar zonder 100 procent zeker te zijn.'
Weken verstrijken. Wanneer het gezin V iets over zichzelf in de pers leest, heet het consequent dat zij volstrekt ongeloofwaardig zijn of zich hebben teruggetrokken. Op 28 januari 1997 wordt het mevrouw V teveel en belt ze naar het kabinet van justitieminister Stefaan De Clerck. Deze informeert in de maand februari 1997 bij de Luikse procureur-generaal Anne Thily. 'De familie is ten zeerste verwonderd via de pers te moeten vernemen dat de getuigen die Nihoul herkenden, zich zouden teruggetrokken hebben', aldus De Clerck, die er in zijn brief op aandringt dat de familie nogmaals zou worden verhoord. Dit gebeurt op 5 maart 1997. Vader, moeder en zoon herhalen hun verklaringen, moeder V laat acteren: 'Wanneer uit de processen-verbaal van de rijkswacht of van de Gerechtelijke Politie niet zou blijken dat ik Nihoul herkend heb, dan is dit gebaseerd op een misverstand bij de rijkswacht te Bouillon, mede gezien het taalverschil tussen de verbalisanten en mijzelf (ik spreek geen Frans). Ook bij de confrontatie via het doorkijkvenster heb ik Nihoul formeel herkend. Ik ben er mij van bewust dat de heer Beneux van de gerechtelijke politie te Brussel aan mijn getuigenis twijfelde, maar ik was en ik ben nog steeds formeel dat ik Nihoul op 09.08.1996 te Bertrix heb gezien en als dusdanig op foto en bij de confrontatie heb herkend.'
De berichtenstroom stopt niet, integendeel. De pers heeft beslist dat de familie zich teruggetrokken heeft, en terugtrekken zal ze zich. Op een dag belt mevrouw V naar een Vlaamse krant. Ze krijgt een journalist aan de lijn die haar onomwonden verwijt dat er van haar hele verhaal 'niets klopt' en dat hij dat weet van 'iemand van de gerechtelijke politie van Brussel'. De journalist geeft haar nog te kennen dat ze misschien beter achter de kookpotten zou gaan staan.
Een gevoel van vijandigheid heeft de familie al langer. Bij een terugrit huiswaarts na een confrontatie met Michèle Martin wordt haar auto kilometerslang gevolgd. In februari 1997 krijgt de familie te kampen met telefoonterreur. 'We belden naar mijnheer Beneux, die ons zei dat we ons daar niks van moesten aantrekken.' In dezelfde periode wordt moeder V ei zo na van haar sokken gereden terwijl ze voor haar woning in een bushokje staat te wachten. Daarna trachten twee mannen hun huis binnen te dringen. Moeder V noteert de nummerplaat van de twee mannen, maakt die over aan de politie en komt niet meer te weten dan dat het een huurwagen betrof. 'Op de duur waren we écht bang', zegt mevrouw V. 'Meerdere keren hebben we eraan gedacht om onze getuigenis inderdaad terug te trekken. Om van al die ellende af te zijn. Wij hebben die Nihoul er nooit van beticht dat hij dat meisje ontvoerd heeft. Ik weet alleen dat we hem gezien hebben, die namiddag aan het zwembad van Bertrix, samen met Dutroux.'
Philippe Beneux blijft er twee jaar na datum rustig bij, en meent dat hem niks te verwijten valt. Hij en zijn mannen hebben destijds als gekken aan het dossier-Nihoul gewerkt, zegt hij. Ik denk dat ik die moeder goed heb ingeschat. Ik heb haar inderdaad gezegd dat ze nooit honderd procent zeker kon zijn en ook dat ze zich niet verplicht moest voelen om hem te herkennen. Maar dit was het probleem: zij voélde zich verplicht. En met haar wellicht ook de andere familieleden. Ik geloof rotsvast in de goede trouw van die mensen, maar een gerechtelijk onderzoek hoort à charge en à décharge te verlopen. Ik heb dus netjes genoteerd wat ze zei, ook al had ik door wat ik inmiddels wist: de grootste twijfels.'
Er is inderdaad iets wat de Vlaamse familie niet weet. Voor de dag waarover zij beweren Michel Nihoul te hebben gezien in Bertrix, vrijdag 9 augustus 1996, heeft de man een alibi als een huis. Wanneer Michel Nihoul op 27 augustus - vreemd genoeg pas elf dagen na zijn arrestatie - voor het eerst op de proppen komt met zijn alibi, wordt dit aanvankelijk dijenkletsend weggelachen door de speurders. Het is afkomstig van niemand minder dan Michel Vander Eist. Deze gewezen advocaat is na de ontvoering van oud-premier Vanden Boeynants door het Brusselse assisenhof tot acht jaar cel veroordeeld, onder meer wegens het verschaffen van een vals alibi aan leden van de bende rond Patrick Haemers. Een dubieuzere alibiverschaffer is in België niet te vinden. Nihoul vertelt dat hij in 1989 in de gevangenis kennis heeft gemaakt met Vander Eist, dat ze vrienden geworden zijn en dat ze die bewuste vrijdag bijna de hele dag samen op pad zijn geweest. Op het ogenblik dat in Bertrix Laetitia werd ontvoerd, zat hij op een barbecue in de tuin van Vander Eist in Iinkebeek.
'In Bertrix ben ik al twintig jaar niet meer geweest', zegt Nihoul. 'Die vrijdag de negende was ik bijna de hele dag samen met Michel Vander Eist.' Daags nadat Nihoul dit heeft gezegd, wordt Vander Eist bij de GP uitgenodigd om zijn verhaal te doen. De ех-advocaat lijkt wel zoiets te hebben verwacht, en beschrijft van uur tot uur waar ze op vrijdag 9 augustus samen zijn geweest. Met deze gegevens voor ogen, is het onmogelijk dat de Vlaamse familie Nihoul die dag omstreeks 14.00 uur aan het zwembad in Bertrix kan hebben gezien.
In de maanden en jaren die op zijn arrestatie volgen, zal heel België zich een mening vormen over het al of niet betrokken zijn van Michel Nihoul bij de zaak-Dutroux. Het natrekken van het alibi van Nihoul verloopt echter met de routine van een handtasdiefstal.
Begin 1997 wint de overtuiging veld dat Philippe Beneux justitie een hoop tijd en energie heeft bespaard door de Vlaamse familie te 'ontmaskeren'. Tijdens de zomervakantie van 1997 trekt de familie V opnieuw naar de Ardennen, maar beleeft er geen vermeldenswaardige avonturen meer. Dat gebeurt wel enkele weken later, wanneer moeder V het bezoek krijgt van een ploeg van het RTBf-programma 'Au Nom de la Loi'. Ze heeft ermee ingestemd om één keer - onherkenbaar - voor de televisie haar verhaal te doen. Het wordt een afknapper. Het programma heeft alles weg van een ode aan Michel Nihoul, 'slachtoffer van de gerechtelijke dwaling van de eeuw'. Aan de hand van een reconstructie van het alibi voor 9 augustus wordt de familie genadeloos de grond ingeboord. Van de belofte om onherkenbaar blijven - met behulp van een wazig beeld - is weinig in huis gekomen, merkt ze de volgende ochtend, wanneer ze bij de bakker wordt begroet: 'We hebben u gisteravond gezien op tv.' Het wordt mevrouw V teveel.
Met haar boodschappentas nog in de hand, belt ze die ochtend naar het justitiepaleis van Neufchâteau. Met een benepen stemmetje vraagt ze naar procureur Bourlet. Ze krijgt hem vrij snel aan de lijn.
'Mijnheer Bourlet, ik zal het maar meteen zeggen: wij trekken ons terug als getuigen.
Terugtrekken? Waarom?
Wij zijn al die miserie meer dan beu, mijnheer. Niemand neemt ons ernstig als we zeggen dat er rare dingen gebeuren rond ons huis. En gisteren op televisie... Die journalist was supervriendelijk toen hij bij ons thuis kwam En toen, dat programma...
Terugtrekken is een probleem, mevrouw. Wij kunnen uw verklaringen niet zomaar uit dat dossier verwijderen. Als u zich echt wilt terugtrekken, dan zit er niets anders op dan te laten acteren dat u al die tijd gelogen heeft.
Mijnheer de procureur, wij zijn een christelijke familie! Als er één ding is dat wij nooit doen, dan is het liegen. Ik weet het verdorie toch goed genoeg', roept mevrouw V uit. 'Het was die dag dat we naar het zwembad zijn gegaan en daarna nog naar de avondmarkt.' Het gesprek kabbelt nog even verder. Net voor hij wil inhaken, krijgt Bourlet een ingeving.
'Waar was die avondmarkt eigenlijk?
In Rochehaut. Maar dat hebben we vorig jaar al allemaal uitgelegd aan de rijkswacht van Bouillon.'
Michel Bourlet woont zelf in de buurt van Rochehaut, en houdt zelf ook van avondmarkten. Hij krabt even in zijn haar en verbleekt. Niet eens een uur later vertrekt vanuit Neufchâteau een speurdersteam naar Bouillon Het keert terug met een vel papier: 'Betreft: U.V 584.2 - P.RP/Watrisse - Avondmarkt in Rochehaut. Mijnheer, het College van Burgemeester en Schepenen van de Stad Bouillon, in haar zitting van 4 juni 1996, neemt acte van uw schrijven van 24 mei jongstleden, waarbij u vraagt een avondmarkt te mogen inrichten te Rochehaut op donderdag 8 augustus van 17 tot 23 uur (...)'
Zelden heeft een onbenullig administratief stuk zoveel waarde gehad als de kennisgeving van burgemeester Pierret van Bouillon dat hij toestemming geeft voor de organisatie van een avondmarkt in Rochehaut. In één klap is elke contradictie tussen het relaas van de familie V en de realiteit van de zaak-Dutroux verdwenen. Het is bijna niet te vatten dat het een jaar moest duren, want in feite stak de ongemeen simpele oplossing eind 1996 al in het dossier. Hoe was de zaak-Dutroux ook alweer begonnen? Met een student in Bertrix die de bestelwagen van Dutroux opmerkte en de nummerplaat noteerde, toch? Ook de student zweert op het hoofd van zijn moeder dat hij de bestelwagen die vrijdag in de vroege namiddag heeft opgemerkt. Even diep nadenken bracht hem tot een kapitale correctie. Hij zag de bestelwagen niet in de vroege namiddag van vrijdag 9, maar van donderdag 8 augustus. Zijn oriëntatiepunt is de getuigenis van zijn zus. Die had enkele uren voor de ontvoering van Laetitia een man zien plassen in de vestiaire van het zwembad. Die bestelwagen stond daar een dag eerder, realiseerde de student zich. Marc Dutroux en Michel Lelièvre hebben bekend dat zij, alvorens Laetitia te gaan ontvoeren, een verkenningsrit hebben uitgevoerd in Bertrix. Dutroux heeft toen trouwens een fiets gestolen voor zijn zoon, weet Lelièvre nog.
Vrij snel blijkt dat de rijkswachter die de tweede verklaring van de familie V opnam, zich inderdaad heeft vergist over de datum van de avondmarkt. 'Ja, wat wil u', blikt mevrouw V later terug. 'Bij de rijkswacht van Bouillon zeiden ze ons dat die avondmarkt op vrijdag was doorgegaan. Die mensen zullen het wel weten, dachten we.' De kleine onoplettendheid van de rijkswachter heeft voor het dossier-Nihoul grote gevolgen. Het hele onderzoek rond het alibi van Nihoul, nu voor 8 augustus, moet een jaar na datum helemaal worden overgedaan. De familie V zal in totaal elf keer ondervraagd worden. Wat ze precies die dag gedaan hebben, wie ze gezien hebben. 'Ze vroegen ons zelfs wat we daar gekocht hadden', zegt mevrouw V. 'Ook dat wist ik nog goed: een Ardense salami, twee T-shirts en een paar bokalen artisanaal fruitsap. Die hele dag zit in ons geheugen gebeiteld. Wij waren getuige van een klinkende ruzie tussen twee marktkramers. Een verkoper van model veranda's was met een volgeladen vrachtwagen naar het hoogste punt van de steile helling gereden en dreigde te kapseizen. Hij stond op het terrein van een andere handelaar. De politie is toen moeten tussenkomen.'
Er wordt navraag gedaan bij de politie van Bouillon. Dat van die veranda-handelaar klopt. De drie gezinsleden krijgen opnieuw een reeks foto's te zien van de auto's en wrakstukken uit de achtertuin van Dutroux. Ze halen er de bestelwagen van Dutroux uit - hij had er twee - die ze op de parking van het zwembad hebben staan bewonderen. Het is dezelfde wagen als diegene die de student heeft aangewezen.
Naast de Vlaamse familie verklaarden nog zeven andere getuigen in Bertrix dat ze Nihoul in Bertrix hadden gezien. Sommigen spraken van 8 augustus, anderen twijfelden over de exacte dag. Mevrouw M.H. is formeel dat ze Nihoul de avond voor de ontvoering heeft gezien op het Croix-Mauray-plein in Bertrix. Een jonge kokkin van de nabijgelegen camping heeft Nihoul even na middernacht aan de kant van de weg zien staan, naast de stilstaande bestelwagen van Dutroux. Onze dagtaak zat erop, ik reed met een groep vrienden naar huis', vertelt ze. 'We kwamen ter hoogte van Herbeumont, vlakbij Bertrix. Daar stond die bestelwagen. We vertraagden, omdat het leek alsof ze autopech hadden. Daardoor kon ik de mensen die ernaast stonden goed bekijken. Over één van hen ben ik formeel. Dat was Nihoul. Ik herinner me dit zo goed omdat de rijkswacht heel snel na de verdwijning van Laetitia op de camping al navraag kwam doen. Het duurt tot het voorjaar van 1998 tot Raymond Drisket en de twee collega's die hij dan nog overhoudt met de moed der wanhoop nog enkele huiszoekingen gaan verrichten bij Michel Vander Eist. De taak van de speurders is haast ónmogelijk: anderhalf jaar na de feiten nagaan of Nihoul daar toen was of niet.
Vander Eist maakt het de speurders overigens niet makkelijk. Na de zaak-Dutroux heeft hij het land verlaten, om in Gambia een hotelproject op te starten. Bij een van zijn occasionele aanwezigheden in België, in mei 1999, worden hij en zijn levensgezellin nog maar eens verhoord. En dan wordt het ongelofelijke plots waar. Hij komt terug op zijn eerdere verklaringen over die achtste augustus. Vander Eist betwist dat hij het met kwaad opzet deed. Alles berustte op een kleine vergetelheid, heet het. 'Destijds hebben ze mij tussen de soep en de patatten gevraagd waar en wanneer ik Nihoul in de dagen voor de ontvoering heb gezien', legt hij ons uit. 'Ik dacht dat we op 8 augustus hadden staan schilderen. Blijkbaar heb ik mij vergist. Als dat allemaal zo belangrijk was, dan had men dat in 1996 maar moeten verifiëren', zegt Vander Eist. Zou u mij zovele jaren later kunnen vertellen wat u op 8 en 9 augustus 1996 hebt gedaan, tenzij u die dag gehuwd bent of jarig was?'
Bij de Brusselse Gerechtelijke Politie reageert men geprikkeld op het intrekken van het alibi. Vander Eist is jarenlang advocaat geweest en weet beter dan wie ook hoe verstrekkend de gevolgen van zijn verklaringen kunnen zijn, merkt men in die hoek op. Als hij nu komt beweren dat wij de gangen van Nihoul voor 7 en 8 augustus tussen de soep en de patatten hebben nagetrokken, dan liegt hij', zegt een GP'er. 'Wij zijn daar toen drie volle dagen mee bezig geweest. En toen was er geen sprake van twijfel hoor. Toen was hij zo formeel als hij maar zijn kon: op 8 augustus had hij met Nihoul staan schilderen. Ik vind dit héél vreemd.'
Mede op basis van het vermeende alibi van Michel Nihoul voor de ochtend en vroege namiddag van 9 augustus 1996 werd de getuigenis van de familie V nooit geloofd, en is de link tussen de ontvoering van Laetitia Delhez in Bertrix en de aanwezigheid van Michel Nihoul bij de verkenningsrit van Marc Dutroux aan het zwembad van Bertrix nooit bewezen. Op het proces-Dutroux werd Nihoul vrijgesproken voor medeplichtigheid bij de ontvoering van kinderen.
Tot op de dag van vandaag staat er in de Vlaamse media te lezen:
"Een Vlaamse familie die met vakantie was geweest in de Ardennen deed er nog een schep bovenop. Ze hadden Michel Nihoul, met grote zekerheid, herkend aan het zwembad van Bertrix toen Laetitia Delhez daar op 9 augustus 1996 werd ontvoerd. Samen met Dutroux en Lelièvre. Later bleek dat ze daar toch niet zo zeker meer van waren. En uiteindelijk bleek het om valse verklaringen te gaan."
Uit: "De X-dossiers: Wat België niet mocht weten over de zaak-Dutroux" door Annemie Bulté, Douglas De Coninck en Marie-Jeanne Van Heeswyck
07-11-2019 om 00:00
geschreven door webmaster
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (8 Stemmen) Categorie:Affaire Dutroux Tags:Michel Nihoul, Marc Dutroux, Michel Lelièvre, Michelle Martin, Laetitia Delhez, Sabine Dardenne, An en Eefje, zaak-Dutroux, Bertrix, witte bestelwagen, kinderontvoering, Michel Vander Eist, Philippe Beneux, Michel Bourlet, Neufchâteau, familie V
