Onderzoeksjournalistiek over ophefmakende gerechtszaken in België
Op zoek naar de volledige waarheid achter het nieuws Informatie die je nog niet wist over belangrijke gerechtelijke dossiers in België. Feiten die nauwelijks of niet aan bod kwamen in de mainstream media.
25-08-2015
Dutroux en de dode getuigen - ZDF
In 2001 verscheen op de Duitse televisiezender ZDF een ophefmakende documentaire van Piet Eekman over de affaire Dutroux: "Die Spur der Kinderschänder.
Dutroux und die toten Zeugen" (Het spoor van de kinderverkrachters -
Dutroux en de dode getuigen). In deze reportage is sprake van een aantal moorden, zelfmoorden, ongevallen en verdwijningen van mensen die mogelijk getuige waren in de zaak Dutroux.
Ruim 30 personen, rechtsreeks of onrechtstreeks betrokken bij de zaak Dutroux, zijn in allerlei verdachte omstandigheden overleden sinds Dutroux werd opgepakt. Zeven van deze getuigen zijn vermoord, tien hebben zelfmoord gepleegd,
vijf zijn bij een verkeersgeval omgekomen en acht overleden op 'natuurlijke' wijze
(zij het soms onder bizarre omstandigheden). Zo stierven enkele belangrijke getuigen door zelfmoord of een verkeersongeval, vlak voor de persoon in kwestie door de politie zou worden verhoord of kort nadat de getuige klacht had
ingediend wegens doodsbedreigingen. Of ze werden vermoord. Nochtans zag onderzoeksrechter Jacques Langlois geen verband tussen deze 30 doden, of wilde hij dit verband niet zien. Want Dutroux moest worden afgeschilderd als een perverse eenzaat, en alle pistes die Dutroux en zijn kompanen konden linken aan een ruimer netwerk van mensenhandelaars en andere onderwereldfiguren, werden snel afgesloten, of vaak zelfs helemaal niet onderzocht.
Over deze zaak verscheen in 2004 ook een boek met als titel "Dode getuigen. Dertig mensen die niet zullen spreken op het proces-Dutroux" van journalist Douglas De Coninck (uitgeverij Houtekiet).
De Duitse TV-documentaire 'Dutroux und die toten Zeugen' werd ook in België aangekondigd in dag- en weekbladen, maar tot de dag van vandaag was de reportage nooit te zien op de Belgische televisie. Naar verluidt zou er druk uitgeoefend zijn om het programma bij ons niet uit te zenden. Feit is dat er tot een jaar geleden zelfs geen versie met Nederlandse ondertitels bestond, terwijl er bijvoorbeeld al wel een Engelse versie beschikbaar was. Drie jaar later was de documentaire een tweede keer te zien op ZDF naar aanleiding van de veroordeling van Marc Dutroux op 22 juni 2004.
Het is op zijn minst vreemd te noemen dat een documentaire met belangrijke onthullingen over het grootste gerechtelijk dossier in de geschiedenis van ons land en die druk besproken en bekeken werd in onze buurlanden, oorverdovend stil werd gehouden in België zelf. Gelukkig bestaat er nu internet, en werd de documentaire onlangs eindelijk in het Nederlands ondertiteld (met heel wat taal- en spelfouten maar inhoudelijk wel correct). Verschiet niet, want van veel namen in de reportage hebt u wellicht nog nooit gehoord, al hebben ze rechtstreeks te maken met de meest gemediatiseerde rechtszaak die ons land ooit gekend heeft.
(*) Met Rohubnol wordt het slaapmiddel Rohypnol bedoeld
25-08-2015 om 00:00
geschreven door webmaster
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (20 Stemmen) Categorie:Affaire Dutroux Tags:Marc Dutroux, ZDF, Piet Eekman, dode getuigen, Anna Konjevoda, Bruno Tagliaferro, Jean Paul Taminiau, Fabienne Jaupart, Gina Pardaens, Francois Reyskens, Simon Poncelet, Brigitte Jennart, Jean Marc Houdmont, Guy Goebels, Kinderschänder, toten Zeugen
Gina Pardaens-Bernaer, een sociaal werkster, was in juli 1998 bij de Werkgroep Morkhoven gekomen, in de tijd dat Morkhoven het Zandvoort-netwerk (*) ontdekte. Ze had onderzoek gedaan naar het dossier-Schadwald, zogenoemd naar de jongen die 11 jaar daarvoor op 11-jarige leeftijd in Duitsland verdwenen was. Het onderzoek naar die zaak had de Werkgroep Morkhoven op het spoor van de Zandvoort-zaak gebracht. Via de stiefvader van het kind, Rainer Wolf, kwam Gina al gauw op het spoor van de betrokkenheid van de Duitse geheime dienst bij de verdwijning van de kleine Schadwald.
Op datzelfde moment begon ze problemen te krijgen met haar telefoon, fax en internet-verbinding. Ze werd regelmatig gebeld door iemand die na een lange stilte de verbinding weer verbrak. Belgacom was niet in staat de oorzaak van de telefoon-problemen en de anonieme telefoontjes te ontdekken. Het zei dat hun onderzoek had uitgewezen dat er een tweede lijn op haar telefoon aangesloten was, terwijl zij die tweede lijn nooit had aangevraagd, en dat er 'een draadje los was'.
Het was Gina Pardaens-Bernaer die een kopie had gemaakt van een van de Zandvoort-CD's en die naar de organisatie CIDE (**) in Zwitserland had gestuurd, die hem op zijn beurt weer aan Interpol deed toekomen. Ze had een 'snuff-movie' ontdekt waarin de verkrachting en de moord op een klein meisje te zien waren en waarop ze een vroegere compagnon van Michel Nihoul ontdekt had, de man die wegens de Dutroux-zaak bekend is geworden. Op een dag hielden een paar mannen haar staande terwijl ze op reis was met de trein, waarbij ze haar toevoegden dat ze met haar onderzoek moest ophouden. Vanaf dat moment reisde ze voortaan per auto, maar al snel merkte ze dat ze gevolgd werd. Ze noteerde de nummerplaten van de auto's die haar volgden, één ervan was een grijze Mercedes waarvan later zou blijken dat hij eigendom was van de ex-chauffeur van de Dolo-bar, het hoofdkwartier van Michel Nihoul in Brussel, waar hij politie-agenten placht te ontmoeten van wie de onderzoeken naar kindermisbruik-netwerken 'mislukt' waren.
Ze had met José Desart samengewerkt aan het televisie-programma 'Faits Divers' van de RTBF. Ze werden beiden door de Criminele Recherche ondervraagd over het geval Schadwald. De politieagenten waren eerder benieuwd naar haar banden met de Werkgroep Morkhoven, dan dat ze geïnteresseerd leken in de verdwijning van het kind. Het verhoor kwam op haar 'heel intimiderend over en het leek duidelijk de bedoeling om van haar te weten te komen wie haar bronnen waren', zo verklaarde ze tegenover de krant 'De Morgen'.
De belagingen via telefoon werden steeds heftiger. Ze ontving doodsbedreigingen van mensen van wie de stemmen door een elektronisch apparaat vervormd klonken. Op een dag, nadat ze op zo'n manier twee keer telefonisch bedreigd was, werd haar zoon door een auto van zijn fiets gereden, waarna de auto doorreed zonder te stoppen. Gina bracht in spoed al haar gegevens in veiligheid in kartonnen dozen van het Rode kruis en deponeerde die dozen in een loods van deze hulpverleningsorganisatie.
Vier maanden nadat Gina Pardaens-Bernaer begonnen was met de Werkgroep Morkhoven samen te werken, belde zij Jan Boeykens op, de voorzitter van die vereniging. Dat was op de avond van 14 november 1998. De telefoonverbinding werd dermate gestoord dat ze moeite hadden elkaar te verstaan, maar hij begreep dat ze weer nieuwe doodsbedreigingen had ontvangen. "Met wat ik heb ontdekt, gaat óf Belgie ontploffen, óf ik word vermoord", zei ze.
In diezelfde nacht, tegen zonsopgang op 15 november, werd zij in het wrak van haar auto aangetroffen. De auto was onder een brug gecrashed. Er werden geen remsporen aangetroffen op de plek van de crash. Daarom is het aannemelijk dat de remmen van de auto onklaar gemaakt waren. De foto van de verongelukte auto maakt verder commentaar overbodig.
België is nooit ontploft. De moord werd op geen enkele manier door de politie onderzocht. Niet lang daarna werd in het bureau van haar advocaat, Arnould, ingebroken, waarbij een paar dossiers gestolen werden.
Bron: www.droitfondamental.eu (geschreven door Werkgroep Morkhoven)
(*) De zaak-Zandvoort was een ophefmakende pedofilie-zaak in Nederland met mogelijke vertakkingen naar de zaak-Dutroux in ons land. In een appartement in Zandvoort werd in 1998 een grote hoeveelheid kinderporno gevonden. Op sommige foto's meenden onderzoekers het vermoorde Belgische meisje Katrien De Cuyper en de in Antwerpen vermiste Ken Heyrman (broertje van de vermoorde Kim) te herkennen. (**) Comité international pour la dignité de l'enfant
Zembla is een onderzoeksjournalistiek televisieprogramma van de
VARA in Nederland. Het programma onderzoekt ontwikkelingen en gebeurtenissen in de samenleving. In de Zembla-afleveringen van 11 en 18 maart 2004 (uitgezonden op NPO 2, toen nog Nederland 2) stond het verhaal centraal van Regina Louf, de zogenoemde getuige X-1. Deze getuige, een jonge vrouw uit Gent, bracht met haar verklaring over netwerken die kinderen zouden hebben misbruikt en vermoord, België in rep en roer.
Tussen 1973 en 1995 verdwenen in ons land minstens 43 kinderen die soms later vermoord zijn teruggevonden. Getuige X-1 legde in 1996 anoniem zeer gedetailleerde verklaringen af over de moord op drie meisjes: Christine van Hees, Carine Dellaert en Katrien De Cuyper. Zembla onderzocht - op basis van het politiedossier - wat X-1 nu precies verklaard heeft en wat het waarheidsgehalte van die verklaringen was.
Dit programma was nooit te zien op de Belgische televisie. Meer nog, in april 1998 gaf Procureur des Konings J. Soens een persconferentie waarin hij verkondigde dat "al de verklaringen van getuige X-1 ongeloofwaardig zijn gebleken en het voorwerp zijn van pure fantasie". Sindsdien staat Regina Louf in de publieke opinie gebrandmerkt als een fantaste en is ze vandaag de dag meer het voorwerp van spot dan slachtoffer van zwaar seksueel misbruik en mogelijke getuige van ernstige criminele feiten. Nochtans zijn sommige details uit haar getuigenverklaringen angstaanjagend waarheidsgetrouw en is het daarom niet ondenkbaar dat minstens een gedeelte van wat Regina Louf beweert, echt gebeurd is. Verder zijn er enkele zeer frappante links met een berucht geval van kinderporno in Nederland, de zogenaamde 'Zandvoort'-zaak.
Onderstaande uitzendingen van Zembla zijn daarom op zijn minst het bekijken meer dan waard. Ze zijn pas een jaar geleden op internet geplaatst en dus voor het eerst in 10 jaar vrij beschikbaar voor het grote publiek.
De X-dossiers - Deel 1
De X-dossiers - Deel 2
23-08-2015 om 00:00
geschreven door webmaster
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (46 Stemmen) Categorie:Getuige X-1 Tags:Regina Louf, X-dossiers, X-1, Zembla, NPO2, Christine van Hees, Carine Dellaert, Katrien De Cuyper, seksueel misbruik, pedofilie, mensenhandel, Marc Dutroux, Michel Nihoul, Zandvoort, Marc Verwilghen, Jean-Claude Van Espen, Patriek De Baets, Rudy Hoskens
In 2001 verscheen op de Duitse televisiezender ZDF een ophefmakende documentaire van Piet Eekman over de affaire Dutroux: "Die Spur der Kinderschänder.
Dutroux und die toten Zeugen" (Het spoor van de kinderverkrachters -
Dutroux en de dode getuigen). In deze reportage is sprake van een aantal moorden, zelfmoorden, ongevallen en verdwijningen van mensen die mogelijk getuige waren in de zaak Dutroux.
Gina Pardaens-Bernaer, een sociaal werkster, was in juli 1998 bij de Werkgroep Morkhoven gekomen, in de tijd dat Morkhoven het Zandvoort-netwerk (*) ontdekte. Ze had onderzoek gedaan naar het dossier-Schadwald, zogenoemd naar de jongen die 11 jaar daarvoor op 11-jarige leeftijd in Duitsland verdwenen was. Het onderzoek naar die zaak had de Werkgroep Morkhoven op het spoor van de Zandvoort-zaak gebracht. Via de stiefvader van het kind, Rainer Wolf, kwam Gina al gauw op het spoor van de betrokkenheid van de Duitse geheime dienst bij de verdwijning van de kleine Schadwald.
Zembla is een onderzoeksjournalistiek televisieprogramma van de
VARA in Nederland. Het programma onderzoekt ontwikkelingen en gebeurtenissen in de samenleving. In de Zembla-afleveringen van 11 en 18 maart 2004 (uitgezonden op NPO 2, toen nog Nederland 2) stond het verhaal centraal van Regina Louf, de zogenoemde getuige X-1. Deze getuige, een jonge vrouw uit Gent, bracht met haar verklaring over netwerken die kinderen zouden hebben misbruikt en vermoord, België in rep en roer.
