Na een zware winter,met heel veel werk en dan nog dat gure weer erbij, je kan je al voorstellen dat het trainen geen kado geweest is. Ondanks heb ik toch getracht om zo veel mogelijk basis trainingen te doen.
Zondag was het dan de eerste test, een loopwedstrijdje over 4 km. heb er uiteindelijk 19 minuten over gedaan, een gemiddelde van 12 km per uur. Hopelijk kan ik deze weg blijven volgen en stelselmatig opbouwen naar juli toe, zodat ik weer een uurtje van mijn 1/2 triathlon af krijg!!
Gisteren was het dus eindelijk de laatste wedstrijd van het seizoen, en ik heb dat heel duidelijk gevoeld.
spanning was er niet meer, want na Antwerpen heb ik niet veel meer gedaan, een beetje bezig geweest om de conditie niet kwijt te spelen, maar al bij al had ik het heel moeilijk om zowel te trainen als om op mijn voeding te letten.
Mocht vertrekken op 15 meter van de toppers in wave 2, nu een cadeau was dat allerminst. Het water lag vol met rommel,algen of weet ik wat, constant zat dat tussen de vingers. Daarbovenop was het water nog ijskoud ook nog. het zwemmen verliep dus al niet echt vlot, vermoed dat ik pas rond de 18 minuten uit het water gekomen ben.
Het fietsen verliep met up and downs, heb momenten gehad dat ik tegen de 40 aankon maar er waren ook moment dat er slechts 25 op de km-teller stond. Er was veel wind, en dat is en blijft mijn grootste vijand.
En dan ja,en dan,dan was het zo goed als over. Na 500 meter lopen, begon het melkzuur zich te moeien. Heel mijn bovenbenen verkrampten, ben gestopt om te strechen. Elke spons, elke waterbevoorrading heb ik het over mijn benen gekapt om het af te koelen en de bloedsomloop te laten versnellen. Het ging op en af, maar weg ging het niet meer. Het was weer een marteling. Op 2.57 ben ik dan over de streep gestapt, kon zelfs niet meer gewoon stappen. ben gaan zitten, heb ijs op mijn benen gelegd en na tien minuten was alles terug normaal.
Nu drie weken rust, en daar ga ik absoluut van genieten!!
Gisteren was het dus eindelijk de laatste wedstrijd van het seizoen, en ik heb dat heel duidelijk gevoeld.
spanning was er niet meer, want na Antwerpen heb ik niet veel meer gedaan, een beetje bezig geweest om de conditie niet kwijt te spelen, maar al bij al had ik het heel moeilijk om zowel te trainen als om op mijn voeding te letten.
Mocht vertrekken op 15 meter van de toppers in wave 2, nu een cadeau was dat allerminst. Het water lag vol met rommel,algen of weet ik wat, constant zat dat tussen de vingers. Daarbovenop was het water nog ijskoud ook nog. het zwemmen verliep dus al niet echt vlot, vermoed dat ik pas rond de 18 minuten uit het water gekomen ben.
Het fietsen verliep met up and downs, heb momenten gehad dat ik tegen de 40 aankon maar er waren ook moment dat er slechts 25 op de km-teller stond. Er was veel wind, en dat is en blijft mijn grootste vijand.
En dan ja,en dan,dan was het zo goed als over. Na 500 meter lopen, begon het melkzuur zich te moeien. Heel mijn bovenbenen verkrampten, ben gestopt om te strechen. Elke spons, elke waterbevoorrading heb ik het over mijn benen gekapt om het af te koelen en de bloedsomloop te laten versnellen. Het ging op en af, maar weg ging het niet meer. Het was weer een marteling. Op 2.57 ben ik dan over de streep gestapt, kon zelfs niet meer gewoon stappen. ben gaan zitten, heb ijs op mijn benen gelegd en na tien minuten was alles terug normaal.
Nu drie weken rust, en daar ga ik absoluut van genieten!!
Wanneer ik zondagmorgen opstond, hoorde ik de regen reeds tegen de rolluik kletsen, daar ging mijn ijdele hoop op een beetje zonneschijn!!
In regenpak de laatste hand gelegd aan mijn fietske, en dan rustig op het gemakske naar de start gegaan. Geen stress, ondanks dat ik vergeten was mijn nummer op mijn helm te kleven, en nog eens terug naar de auto kon om die te gaan halen, maar ik had voldoende tijd dus geen paniek.
Het was eindelijk zover, daar we in waves vertrokken was het iets aangenamer in het water, dat trouwens een zalig temperatuurtje had. Na een goede 300 meter passeerde ik al rode badmutskes, dat waren diegene die 3 minuten voor ons gestart waren. Constant in de goede richting kunnen zwemmen en af en toe eens in de voeten van een ander kunnen gaan waardoor ik toch wat energie kon sparen. Uiteindelijk rond de 32 minuten uit het water gekomen, een 11 tal minuten sneller dan vorig jaar!! Met wat geluk kan ik volgend jaar de belgische selectie halen in het zwemmen, want die zwemmen tegenwoordig achteruit!!
Een hele goede wissel verder begon ik aan mijn fietstochtje, en buiten de bruggen en de tunnel ging het vrij vlot. De wind in de haven was wederom geen cadeau, en heb er alles voor gedaan om te proberen aan te sluiten bij een groepke maar in het begin is dat vrij moeilijk omdat die zotten u dan nog voorbij vlammen. Uiteindelijk toch twee tot drie keer toe aansluiting gevonden bij een pelletoneke maar ja dan vond mijn blaas het blijkbaar nodig om telkens opnieuw mij eraan te doen herinneren dat ze vol zat!! dus dag groepkes!!
De laatste twee km heb ik dan beginnen losrijden om toch wat proberen te recupereren, zodat ik op een tijd van 2.48 en dus 90 km verder mijn fietske aan de haak kon hangen. (31 minuten beter dan het jaar voordien) Maar daar kwamen de eerste tekenen van vermoeidheid naar boven! welk nr had ik nu weer?? oh ja 426,dus naar de 426, pak die zak doe die open, neem de loopsloffen, en toeval of niet het zijn net dezelfde loopsloffen als ik heb, alleen mijn steunzolen zitten daar niet in. Had nog wat gelletjes bij in de zak, en ook die zaten er niet in. Hoe kan dat nu, hebben die de zakken verwisseld??? Rustig blijven!! En ja dan valt ie, ik heb niet 426 maar wel 462!!
dus veel tijd verloren met deze simpele wissel en toen ik begon te lopen wist ik al dat het niet goed zou gaan. Boven de knie had ik een helse pijn, in mijn bil voelde ik het bolletje al zitten dat je zo lekker voelt naar boven schieten als je kramp hebt!! Maar ja,we zullen wel zien,blijven volhouden,misschien wordt het wel beter!(hoopte en droomde ik) Toen heb ik echt willen stoppen maar ja dat zit niet in mijn karakter, en ik kon mijn vrienden en familie die mij volgden langs het parcours, toch niet teleurstellen??
In de laatste ronde heb ik dan een engelsman van 59 jaar tegengekomen waarmee ik een tempo kon volgen, we hebben een heel leuke babbel gehad waardoor ik mijn zinnen wat kon verzetten. En dan kwam dat derde bandje rond die arm en wist ik dat de laatste meters er aankwamen. (onze brit moest toen nog een rondje)
6.05.00, toen kwam ik volledig leeg aan op de grote markt, ben echt moeten gaan zitten,want de bobijn was af. Zelfs in het lopen heb ik uiteindelijk nog 8 minuten beter gedaan dan vorig jaar, maar dat was niet de doelstelling.
Ondanks een verstoorde voorbereiding toch een meer dan behoorlijk resultaat. Nu even rusten en dan nog een 1/4 in Knokke.
Zondag is het zover, de zware trainingen zijn achter de rug, en de conditie zit wel snor. Nu hopen dat de omstandigheden zoals het weer en het materiaal ook nog mee willen en dan zal het wel loslopen.
Voor de supporters,nog een laatste oproep,kom allen zondag langs,er is niets leuker dan af en toe een bekende tegen te komen!!
Het was er weer koppen lopen in Brugge, een massa volk voor toch wel een mooie wedstrijd.
Iets na 18 uur mochten we in het water dat redelijk aangenaam aanvoelde, ik had zelfs een plaatsje vooraan kunnen bemachtigen, maar dat was ik na de start zeer snel kwijt want op een of andere manie voelde ik mijn brilletje vol water lopen, maar eigenlijk hing het al onder mijne neus. even me op de rug gelegd, en brilletje goe gezet en terug vertrokken.
uiteindelijk toch een redelijk tempo kunnen aannemen, en geariveerd op 17', hetgeen 1' minuut sneller was dan vorig jaar, maar niet de vooropgestelde 16'.
Rustig op het fietske gestapt en vanaf het begin had ik een goed gevoel, ik reed veel beter dan in Geel een maand geleden, en ondanks het feit dat er toch nog altijd mensen me voorbij staken was ik toch al blij dat ik er zelf ook wel wat kon passeren. de laatste km heb ik me wel achter een groepje gezet en reden we een constante van 40 km per uur, eigenlijk mag dit wel niet, maar als je ziet hoeveel er zijn die dat doen, dan konden ze voor mij part nu ook allemaal de pot op!! Ben aangekomen op 1.22, vergeleken met geel is dat een enorme vooruitgang, want daar reed ik 1.19 maar daar was de afstand wel een 8 km minder. Ongeveer een gemiddelde van 33 km per uur!!
Maar dan kwam het lopen nog he, hoe ging dat verlopen na toch deze serieuze fietstocht?? In het begin veel pijn in de benen net boven de knieen, maar na een km'ke was dat snel weg. Parcours ging naar boven en beneden, nog wat kasseikes erbij, dus niet echt een biljard? Toch kon ik alvast een goei tempo vinden, en de eerste 5 Km heb ik afgelegd in net geen 25', en voelde mij echt nog prima, maar dan kwam het hamertje en moest mijn tempo naar beneden en dan kregen we nog een rondje van 34'.
Uiteindelijk een tijd van 2.46.26, dezelfde tijd als in geel maar toch was de afstand hier iets meer dus mag ik al bij al heel tevreden zijn. Ik had gisteren althans toch het gevoel dat dit mijn beste triathlon tot hiertoe was,het zwemmen kan nog altijd beter,het fietsen ook maar daar was eindelijk een serieuze progressie te merken, en het lopen ging dus ook goed, alleen was het 5 km te ver!!
Zondag 17 mei werd er in het antwerpse een fortengordel georganiseerd, voor de wielertoeristen was er een parcour van 100 km voorzien.
Omdat mijn fietsen mij telkens in de steek laat bij het triathlonnen, was dit een uitstekende gelegenheid om mijn kilomerterkes op te drijven.
Samen met clubgenoot Kevin, zijn we dan van start gegaan voor deze helse tocht. twas toch de eerste keer dat ik zoveel kms in 1 keer ging doen.
Na nog geen minuut fietsen misten we al een wegwijzer, maar we waren blijkbaar niet de enigste want met een serieus groepje hebben we dan een lokaal rondje gereden om dan terug aan het startpunt te vertrekken.
Uiteindelijk toch alles gevonden tot in grobendonk, waar er ook weer iets met de pijltjes gebeurt was!! Voor we het door hadden, zaten we wel al in herentals en konden we dus terug!!
Toen we in Merksem aankwamen, moesten we normaal gezien op een 48.5 km zitten, wij zaten aan 70km, We zijn dan nog tot in St-Job gereden maar dan was de bougie echt af, en hebben we besloten om rechtstreeks terug te rijden naar het vertrekpunt. Uiteindelijk ben ik thuisgekomen met een 113 km op mijn teller. Op zijn Jammaers gezegd: ik was compleet choco!!
Maar uiteindelijk hebben we dat weeral gedaan se, en maakt ons dat weeral een beetje sterker!
Eindelijk was het zover, de eerste wedstrijd van het seizoen. Altijd dezelfde vragen die terugkomen,waar sta ik,hoe zal het aflopen????
wel ben uiteindelijk in 2.46.16 over de meet gekomen. Een kwartiertje beter dan vorig jaar. Door de kenners was voorspeld dat dit al een goed resultaat zou zijn, Zelf had ik al graag naar de 2.30.00 gegaan, maar dat bleek dus nog niet mogelijk.
Voor het zwemmen had ik een 25' vooropgesteld, maar omdat men nog een fantasieke in het water gelegd had, is het 26.23 geworden.
Met wat moeite en de nodige problemen met de bloeddruk,rustig begonnen aan het fietsen,getracht om mijn 35 km/u gem te halen maar dat bleek in de tweede ronde al niet simpel meer te zijn. Derde ronde kwam ik er terug door en heb ik een constante kunnen houden, maar uiteindelijk is mijn gem. op slechts 30 km/u uitgekomen. Hier is dus nog wel wat werk aan!!
Dan het lopen,de eerste meters waren weer effe afzien,maar redelijk snel toch de goeie looptrend gevonden. De tweede ronde was net zoals bij het fietsen een marteling, maar in de derde ronde kon ik nog een tandje bijsteken.
Met veel aanmoedigen van de locale dj ben ik dan als 285 aangekomen op 305. Die mens heeft mij er ook nog eens op gewezen dat ik dringend moet gaan verhuizen, want als ze voor heel dat spel melden dat ge van borgerhout komt,dat geeft echt genen energieboost!!
Nu op naar Brugge en wie weet halen we daar al wel de 2.30!!
We zijn nog 4 weken verwijderd van het echte werkt, maar op training begint alles toch duidelijk te worden. De vorm is niet ver meer weg, het is alleen nog wat extra werken aan de snelheid en dan gaan we met een goed gevoel kunnen starten.
De zenuwen zullen er nog wel zijn, maar nu weten we toch al wat we allemaal mogen verwachten en dat zal toch wel een rustiger gevoel geven bij de start.
Uiteindelijk als we elk jaar wat kunnen verbeteren dan is dat al meer dan voldoende, en wie weet misschien kunnen we ooit nog eens een volledig triathlonneke doen ook he!!
we starten op 10 mei met een 1/4 triathlon. Dan gaan we weer naar Brugge om ook daar een 1/4 te doen,maar nu toch al zeker met 2.30 als streefdoel. In Antwerpen moet het ook vlotter gaan dan vorig jaar, 7 uur was teveel van het goede,zou er liefst 2 uur willen afdoen maar of dat dit haalbaar is, dat weet ik nog niet. Daarna gaan we nog voor de triathlon in knokke en de zwemloop van het fm team.
En dan kunnen we hopelijk nen betere winter tegemoet!!
In de maanden november en december is het hier muisstil geweest. Het zware labeur van het eerste jaar triathlon is me fataal geworden.
klierkoorts,toxoplasmos,te weinig cholesterol heeft me in de wintermaanden zwaar ten val gebracht.
Nooit eerder was ik zo ziek geweest, 4 keer op 1 maand tijd naar de dokter,bloedtesten, allerlei rommel in mijn lijf maar niets dat hielp.
Uiteindelijk besloten om een ozonkuur te volgen en dit heeft er mij uiteindelijk doorgeholpen.
Maar ondanks deze tegenslag is er toch nog een goede zijde aan dit verhaal. Door de ziekte mocht ik nog wel trainen maar met een maximum hartslag van 115, degene die weten wat sporten is weten ook dat dit het tempo is van een 80 plusser. Met alle respect maar daar doe je het niet voor. Hierdoor heb ik wel een goede basis kunnen leggen voor het ganse seizoen!!!
De eerste maand van trainingsarbeid is weeral voorbij. Het gaat goed vooruit, de trainingen worden goed verteerd. Het zwemmen is met momenten wel zwaar, zeker als je gewoon was van een 3 km per training te zwemmen en nu over te gaan na meer dan 4. Ik voel de vooruitgang wel en dat is heel motiverend, hier moet ik mijn doel zeker kunnen behalen dit jaar.
het lopen is op de moment nog steeds geen hoogvlieger, zeker na de technische training, waarna ik drie dagen niet meer heb kunnen gaan, toch bouwen we rustig verder en er zal wel een dag komen dat het eens zal vlotten he!!
het fietsen gaat al wel beter,alhoewel de blessure aan mijn hamstrings blijft opsteken. Dit heeft te maken met de zadelstand van mijn fiets, maar dit gaan we zo snel mogelijk in orde laten maken. Voor het fietsen gaan we ook wekelijks spinnen. Dit heeft mij al wel een boete van 23 euro gekost, omdat de zeikerds in't stad het blijkbaar nodig achten om de mensen tot 22.00 te laten betalen voor een parkeerplaats waar er geen kat woont alleen maar werkt. Soms vraag ik mij af of politiekers echt wel leven of dat zij in een andere wereld zitten dan wij. De wereld van de zakkenvullerij!!
op naar de volgende training, in de kou en in de regen maar ja das het leven van een sportmens he!!
Gisteren weer begonnen aan het beulwerk, om ons voor te bereiden op hetgeen weer zal komen in 2009.
We kennen nu onze tekortkomingen, en weten dus perfect waar we moeten op trainen. Het lopen zal nog beter moeten, de souplesse helemaal, het fietsen moet veel meer op getraind worden en het zwemmen daar gaan we trachten om de techniek helemaal onder de knie te krijgen en de snelheid naar boven te brengen.
De zwemtrainingen gaan we zoiso verhogen van 2 naar 3 keer per week, de looptraingen blijven op 3 en de fietstraining toch naar 2 per week,eventueel vervangen door een spinning sessie.
Gisteren was het dus zover; mijn laatste wedstrijd van het seizoen, en wat voor één?? In onze eigen stad, met veel bekend volk en veel toeschouwers, enorm plezant. Voor deze wedstrijd is er maar 1 woord: afzien!! Vandaag heb ik nog 1 ding over dat geen pijn doet, dat zijn mijn vingers!! Men had mij vooraf verwittigd dat ik alles zo goed mogelijk moest doseren en niet te hard van stapel lopen!!
het zwemmen in het galgenweel, temperatuur was 22.6 maar een zalig temperatuurtje met het pak aan. als je te water kwam was je net een sardientje in een grote bokaal. duwen trekken, veel te veel volk op ne vierkante meter. Het zwemmen ging redelijk goed, maar ik denk wel dat ik 2.5 km gezwommen heb ipv 1.9 km. Van links naar rechts, dan weer de juiste baan zoeken,nog eens verkeerde richting uit, het was heel moeilijk om een goed lijn te volgen. Uiteindelijk aangekomen in 44 minuten.(het eerste zware slachtoffer was spijtig genoeg toen al gevallen,een 39 jarige man die nu nog steeds aan het vechten is voor zijn leven)
rustig de tijd genomen om mijn fietske te nemen en dan rustig de 90 km aan te vatten. zoals gezegd zijnde, niet te hard rijden in het begin, ik heb het me op het einde niet beklaagd!! Na ongeveer 25 km, kregen we een stortbui, typisch belgisch, een hele week goed weer en dan als ge op uw fietske springt is naar de vaantjes.Ondanks het overtollige water, zijn mijn schouders en nek toch verbrand!!Het eerste stuk tot in Berendrecht city was nog goed, het terugkomen tot aan de keerpunt was verschrikkelijk, wind wind en wind, ze hadden die containers precies op de weg gezet!! De matten die voorzien waren voor de sporen te bedekken waren levensgevaarlijk, heb er heel veel zien vallen, en niet zachtjes ook niet!! Daarna terug naar Berendrecht dat weer vlotjes ging en eigenlijk tot km 60 zat ik nog steeds op mijn schema om 3 uur te rijden over mijn totaal van 90km. Maar vanaf ongeveer een 70km ging het bergaf. En dan krijg je nog een aantal brugeskes die er echt teveel aan zijn. Op die van de noorderlaan, viel mijn ketting er ook nog eens af dus stoppen en repareren die handel. Aangekomen heb ik gewandeld om rustig mijn fietske weg te zetten want op die kinderkoppen is het niet mogelijk om te lopen met fietsschoenen aan.(tijd:3.20.01)
Dan rustig beginnen lopen, een tempo genomen dat ik met veel downs en af en toe een up gevolgd heb. De eerste ronde verschrikkelijk veel last gehad van mijn maag, weet hier niet wat het kon zijn want ik had niets gegeten dat ik nog niet getest had. Tijdens het lopen heb ik wel vele momenten gekend waarbij ik het niet meer zag zitten, maar altijd heb ik deze de kop kunnen indrukken, wetende dat ik al zoveel afgezien had en dat de finish wel zou komen.
En na 7.01.11 was het dan zover,mijn eerste 1/2triathlon zat erop!!2 kilo minder dan gestart, 4140 kcal verbrand en twee gigantische blaren op mijn voeten was het verdict. Maar mentaal ben ik weeral gesterkt!!
Aanstaande vrijdagavond is het zover, eindelijk na meer dan een jaar nog eens twee weken vakantie.
We trekken naar Spanje, Miami Playa, om te genieten van zon, zee en strand.
Stilzitten met twee bengels en een trainingsschema om u tegen te zeggen zal er dus niet echt inzitten maar daar gaan we zeker niet over klagen.
Op 3 augustus staat de 1/2 triathlon in de schoonste stad van ons landje op het programma. Voorlopig sta ik nog op de wachtlijst maar daar zal wel nog verandering in komen. Dit wordt voor het allereeste seizoen als triathleet ook de laatste wedstrijd,daarna gaat er even de rem op om dan vanaf september rustig terug te beginnen opbouwen naar volgend seizoen toe.
Ik ben Mike
Ik ben een man en woon in BORGERHOUT () en mijn beroep is ZELFSTANDIGE.
Ik ben geboren op 21/10/1975 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: THRIATHLON.
