het was net het tegenovergestelde als in geel.niks stress voor de wedstrijd,had een hartslag van rond de 100 net voor ik in het vuile ijsbakje van brugge sprong. jongens was dat koud zeg,zelfs met pak aan sloeg dat goed tegen. mijn zwemstart was heel goed,was direct snel vertrokken maar na een tiental meter kwam weer dat gevoel van shit ik krijg geen adem ik ga verdrinken, maar omdat ik dat reeds kende ben ik rustig blijven zwemmen,proberen te concentreren op mijn stijl. was rechts in het water begonnen maar ben al snel helemaal naar links gegaan,zonder het te beseffen.

Toen ik aankwam met het zwemmen,en uit het water moest klimmen, keek ik op mijn horloge en daar stond 18.00min, ik heb eens goed geroepen van tevredenheid,want dit had ik zelf als doel vooropgesteld.(in geel was het nog 13 minuten over 500 meter)

dan moesten we toch een stukje lopen tot aan onze fietsen maar van de overgang had ik totaal geen last, alleen was ik totaal mijn orientatie kwijt en heb ik even naar mijn fiets moeten zoeken.

het fietsen begon fantastisch,de eerste 10 km constant tussen de 35 en de 37 km/u, er passeerdenaf en toe van die tgv's maar al bij al viel het nog mee. tot een km of 20/25 kwamen we op een stuk waar veel wind was,gevolg: cadans kwijt,snelheid nog 25 a 26km/u en toen stormde een heel peloten voorbij. stayeren was niet toegelaten maar daar heb ik bij velen weinig van gezien!!op de terugweg ben ik constant rond de 30 blijven rijden,meestal erboven maar niet veel.De laatste 5 km begon de last van de onderug en de verveeling toe te slaan, het fietsen had mij serieus wat energie gevraagd.

om tijd te winnen had ik voor het lopen speciale veters in mijn schoenen gestopt om ze in eenkeer aan te trekken en te starten maar had ik ook geen sokken meer aangetrokken.Na een paar km kreeg ik dus last van blaren op mijn voeten,wat water over mijn voeten gekapt en toen viel het heel goed mee. Omdat ik toch al moe was heb ik vanaf het begin mijn eigen tempo genomen waar ik mij goed bij voelde en dit heb ik altijd blijven aanhouden. ook hier geen last van opgeblazen kuiten zoals in geel.

Het podium,nog een hellingske,was gelukkig het allerlaatste want de pijp was echt uit. 

Onderweg was ik mijn chip nog verloren waardoor er nog geen officiele tijdsregistratie!

moe maar voldaan en zonder spierpijn