Nu zit ik hier in het vliegtuig op weg naar Engeland. Op weg
naar een nieuwe papa die gevreesd wordt door iedereen en die ook nog geld
genoeg heeft om in een kasteel te wonen. Van zijn zaakjes en handeltjes weet ik
niet veel af, en dat is misschien maar goed ook want ze lijken mij niet
allemaal even legaal. Maar jullie vragen je vast af hoe ik op het vliegtuig
terecht ben gekomen en wat er met Natasha is gebeurt.
Wel na die vreemde scène in de grot ben ik met Natasha naar
een hotel vertrokken, zodat we ons allebei wat konden opfrissen. Het was zalig
om in de douche te staan en even van de wereld te verdwijnen, het warme water
dat over mijn lichaam stroomde gaf me een veilig gevoel. Na de hele gebeurtenis
in de grot had ik nog niet de kans gehad om met Natasha te praten en haar te
vragen wat er gebeurt was. Dus besloten we om ergens in een leuk eethuisje te
gaan eten. Eenmaal daar vertelde ze dat ze op weg naar huis was vast gegrepen
en in een auto was gesleurd. Het volgende dat ze zich herinnerde was dat ze
wakker was geworden, vastgeketend op een stoel in een verlaten grot. Ze leek
nog steeds erg van streek dus besloot ik om er over te zwijgen en over iets
anders te praten. Maar ik kom mijn gedachten moeilijk bij het gesprek houden,
ik zat met mijn hoofd bij iets anders, bij mijn vader. Het drong toe pas echt
door dat ik mijn vader had ontmoet, mijn echte vader. Ik werd uit mijn
gedachten gehaald door een man die zonder iets te zeggen een envelop aan mij
gaf en weer verdween. In de envelop dat een briefje en 2 vliegtickets naar
Engeland.Ik vouwde het briefje open en las het hard op voor. Zoon, kom naar
Engeland naar mijn kasteel in York, ik heb jullie beide nog veel te vertellen.
We vonden het eerst nog al bizar, hij die man gaat alles zo geheimzinnig, maar
we besloten toch te gaan. Ik was wel benieuwd naar de uitleg van Vladimir en
Natasha vast ook.
Hier zat ik dan, weer in een benarde situatie. Natasha , een
van de mooiste vrouwen die deze aarde heeft bewandeld, vastgeketend in een
grot. Sinds ik mijn trip door Europa begon, ben ik al van het ene ongeluk in
het andere terecht gekomen. Van syfilis
tot een coma. Dat ik nog de tijd kan vinden om elke week een blog te schrijven,
lijkt mij een wonder op zich.
Maar ik wijk af. Waar zat ik? Ooh ja, de grot. Daar was ik dus aan de ingang
van een donkere grot, starend naar het mooie geweldige lichaam van Natasha dat
vast zat met een stevige glimmende ketting, verankerd in de rotswand van de grot.
Ik stond daar wel 5 min met open mond door stomheid geslagen. Waarom moet dit
nu weer met mij gebeuren? Precies of ik
al niet genoeg ongeluk heb gehad. In die 5min twijfelde ik wel even of ik niet
nog snel kon vluchten, weg van dit alles. Misschien is een mooie vrouw
vastketen in een grot wel een of ander oud Spaans ritueel. Maar als ik ooit nog
een kans wou maken bij de mooie Natasha
nam ik beter het zeker voor het onzekere. Ik stapte de duisternis binnen
richting de ketting. Ik was op mijn hoede. Maar op het eerste zicht leek de
grot leeg, op Natasha na, die mij wanhopig aanstaarde en iets mompelde naar mij.
Door de prop in haar mond verstond ik er niks van. Ik bestudeerde de ketting
grondig maar ik vond niet meteen een manier om ze te verwijderen. Ik schrok me
rot toen een stem uit de duisternis zei: no
te molestes. Ik was geschokt door de grote gestalte die naar voren trad
uit de duisternis. Hij zei het nog eens: no
te molestes . Toen ik het nog steeds niet begreep, zei hij in het vloeiend
Russische: doe geen moeite Nickolai .De ketting zit toch muur vast. Ik was weer
met stomheid geslagen maar ik weet niet door wat het meest. Dat deze schimmige figuur
mijn naam kende, dat hij Russisch sprak of het feit dat hij wist dat ik
Russisch sprak? Dan is het dus toch
waar wat Natasha zei. Dat je aan geheugen verlies leidt. Ik ben het Vladimir. Herken
je me niet? Ik wist niet wat zeggen. Kon het nog gekker worden? Je komt dus de
mooie Natasha redden, zei hij, uit lust of uit liefde? Mmmh, weet je Nikolai ,
wij verschillen niet zo veel, jij en ik. Het was het lot dat ons samenbracht.
Ooh, ik hoopte zo dat hij nu niet over een of ander voorspelling begon. Maar
aangezien hij leek te wachten op een antwoord, zei ik gewoon: wat bedoelt u
juist? Hij antwoordde: Heb je het nu nog niet door, Nikolai, ik ben je
vader .
