Mijn
gedachtegang werd plotseling onderbroken toen mijn 16-jarige zusje, Carolina
begon te roepen: Komaan Niko we gaan hier toch geen hele
avond op dit perron blijven staan. Typisch voor haar, ze had van jongs af aan
al nergens ergens geduld voor Maar ze dreef haar willetje toch door. We namen
drie taxis aan de uitgang van het station, die ons bracht naar het landhuis
waar mijn zussen al enkele weken voor hun optredens verbleven. Het was een groot
landelijk gelegen huis met een grote voortuin vol met bloemen. Eenmaal binnen
gekomen, plofte ik neer in de zetel en probeerde mijn hoofd leeg te maken. Ik
had nooit aan rust Mijn verlangen werd echter niet ingewilligd, daar er wel
altijd een zus tegen mij aan het door ratelen was. Ik ving af een toe enkele
woorden op zoals: idioot publiek, gierige mensen. Blijkbaar waren ze niet
echt tevreden over hun optredens in Tsjechië.
De
volgende morgen werd ik wakker in een bed vraag me niet hoe ik er gekomen ben
maar ik kon het me niet meer herinneren, ik moest doodop geweest zijn
vervolgens kleedde ik me aan en ging naar beneden. Met een goed excuus leidde
ik mijn zus om de tuin en zei ik dat ik nog iets in de stad moest gaan halen.
Het ware motief van mijn tripje hield ik echter wel voor mezelf, ik moest iets
aan die syfilis doen! Ik nam de bus naar de stad en ging het ziekenhuis binnen,
ik zei dat het een nogal intiem probleem was en er zou meteen een dokter
gestuurd worden. Ik moest enkele ogenblikken wachten en toen kwam de dokter
binnen, een bloedmooie blondine van een jaar of 25 totaal niet het type dat
je als dokter zou verwachten en toch kwam ze me bekend voor Ze deed me
denken aan die vrouw van op het station, die vrouw die zo hard op Sophia leek
Lap, weer die Sophia, hoe hard ik het ook probeerde, ze bleef altijd maar in
mijn gedachten terugkomen
Ik
lichtte de dokteres in over mijn probleem en ze noteerde alles zorgvuldig. Vervolgens
zei ze: Meneer Belić, het feit dat u
zweren op u gezicht heeft staan impliceert niet per se dat u syfilis heeft
opgelopen, nader onderzoek lijkt mij wel nodig. Maar kom laten we het eens van
dicht bij bekijken, leg u maar op de onderzoekstafel en kleed uit maar uit.
Die laatste zin klonk nogal raar in mijn hoofd, ik vroeg haar of ik mijn
onderbroek mocht aanhouden en ze zei spottend: Neen best niet, anders kunnen
weinig zien he, maar maakt u uw maar geen zorgen wij zijn dokters en u hoeft
zich nergens voor ze schamen. Ik kleedde me uit en legde me op de onderzoekstafel
als ik eerlijk moest zijn vond ik het helemaal niet zo erg om naakt te zijn
in het bijzijn van die dokteres Voor ik het doorhad, verliet de bevallige
blonde de kamer en zei dat er dadelijk iemand zou terug komen. In plaats van de
25-jarige vrouw, kwam er nu een gezette mens van een jaar of 50 binnen. Mijn
hart begon sneller te slaan, al was dat nu niet van opwinding, die vrouw van
daarnet was blijkbaar zijn assistente
De
dokter kwam bij mij staan en zei: Wat is er jongen, wat te wild geweest de
afgelopen weken? Maar ja, dat is normaal hoor, op jou leeftijd was ik ook niet
te stoppen. Ik zal eens kijken, ik voelde zijn hand naar mijn mannelijke
onderdelen gaan en hij zei spottend: Ja ja, je hebt het zitten. Kleed je maar
terug aan, ik schrijf je een kuur antibiotica van 2 weken voor, dat zal alles
wel oplossen. Nog een fijne dag verder. Fijn kon ik deze dag absoluut niet
noemen, ik begon me al af te vragen wat ik vreemder vond: dit of het voorval
met die oude dame die aan het jammeren was over een of andere vloek. Mijn leven
leek vanaf die dag plots een andere wending gekregen te hebben. Het was alsof
de man niet meer was die al die jaren al was geweest. Eén naam bleef keer op
keer door mijn hoofd spoken Sophia.
