16 maart: onze eerste dag richting woestijn en outback. Eerst moesten we zeker nog stoppen bij Alligator Gorge had de man van het info centre in Adelaide me op het hart gedrukt en de man had gelijk. Het was een wandeling van ongeveer een uur door een soort regenwoud, gorge 'ding' waar ik ongelofelijke foto's heb gemaakt en de foto's stellen eigenlijk niks voor tov wat we daar in het echt hebben gezien, dus je kan je wel voorstellen hoe mooi het daar was! Dan door naar Quorn, een outback stadje waar we konden lunchen. Het was echt precies een verlaten Western dorpje, dat zullen jullie wel zien op de foto's! Heel mooi om te zien wel. Van daaruit ging het naar Port Augusta, maar dit is een industriële stad waar buiten een aantal fabrieken niks te zien was, we hebben hier wel nog getankt, want in de woestijn moet je voorbereid zijn! Uiteindelijk zijn we nog doorgereden tot Pimba, een roadhouse langs de kant van de weg waar je kan kamperen, kan eten en drinken, kan tanken.. Dit was echt verlaten.. Zo ver als je kon zien was er... niks... Veel zand en warmte.. We hebben daar een frisse pint gedronken, kennis gemaakt met 3 bikers die op hun gemak pinten zaten te drinken en dan nog 100km wou verder rijden terwijl het al bijna donker was (zij liever dan ik), het was wel grappig om een babbeltje met hen te slaan, echte Ozzie bikers! We hebben ook nog een foto gemaakt met een paar militairen die daar hun tanks kwamen volgooien met petrol, echt grappig om te zien. Een roadhouse in the middle of nowhere, omgeven door woestijn en dan zoveel verschillende mensen tegenkomen ;-) Ik heb dan mijn tentje opgezet dat bijna wegvloog want het waaide daar enorm, echt niet normaal! Wat gegeten en opeens hoorden we een Duits meisje hysterisch gillen. De van langs ons was blijkbaar van 3 Duitse meisjes die een enorme spin hadden gevonden op de passagierszetel.. Ik ben wijselijk niet gaan kijken, want dan sliep ik niet! Marco is hen gaan helpen en zo keerde de rust terug ;-) Er was daar echt niks te zien, zand en nog eens zand.. Het was ook 1 van de slechtste nachten in m'n tent, de wind was heel fel en ik kon mijn pieken niet in de grond steken aangezien de grond veel te hard was, dus ik werd om de 10min wakker van mijn tent die wou wegwaaien, maar zoals altijd hebben we het overleefd en ik moest nt rijden de volgende dag, dus heb ik achter in de van nog wat bijgeslapen! ;-)
Het was zondag 17mei, ons doel die dag was Cooper Pedy bereiken, een mijnstadje waar naar Opal wordt gegraven. Het was een dikke 300km rijden en we kwamen daar aan rond 2pm, helaas was het info centre al gesloten vanaf 1pm aangezien het zondag was, dat waren we helemaal vergeten. Op het eerste zicht was het een heel raar stadje. Weeral zand zover als je kan zien natuurlijk, heel erg verlaten en het enige dat je zag waren Aboriginals die langs de weg liepen. Beetje angstaanjagend moet ik zeggen. We hebben daar aan het info centre geluncht en zijn dan op zoek gegaan naar een campsite, we wouden nog eens een nachtje iets meer luxe, we hadden op 2 plaatsen prijs gevraagd die allebei rond de 10 dollar pp vroegen, maar de ene sloot zijn poorten om 10pm en de andere had geen poorten. Toen we vroegen hoe het zat met de veiligheid nav de aboriginals die op straat liepen zei de receptioniste van de campsite zonder poorten dat ze wel eens problemen hadden en dat kamperen op eigen risico was, de keuze was dus snel gemaakt, terug naar Camping oasis waar we iets veiliger zaten, vooral ik in m'n tentje! De eigenaar was een interessant persoon die graag babbelde dus het inchecken duurde zeker een half uur, maar hij had ons wel enkele interessante tips gegeven over wat we de volgende dag in het stadje konden doen. We hebben de van dan geparkeerd en zijn te voet het stadje even gaan verkennen, want ik zeg wel stadje maar ik denk dat de hoofdstraat 1 km lang was en dan had je nog een paar zijstraatjes. 70% van de bevolking leeft daar onder de grond, aangezien het er veel te warm is! En aangezien het die zondag dus ook weer veel te warm was hadden we al snel besloten om terug naar de campsite te gaan voor wat afkoeling in de schaduw en een frisse douche. We zijn eerst nog even langs een kangoeroe weeshuis gegaan. 2 maal per dag worden de baby kangoeroetjes daar gevoed en mag iedereen daar gratis binnen. De eigenaar deed eerst zijn verhaal over de volwassen kangoeroe's en dan kwamen de baby'tjes buiten, zo schattig om te zien!!! Weer een aantal leuke foto's dus ;-) Nadien heb ik m'n was gedaan op de camping, gekookt en de rest van de avond heb ik samen met Camille in de 'keuken' (outdoor) gezeten achter onze laptop. Alle foto's van onze Nieuw Zeeland reis uitwisselen, alle foto's van deze reis op onze hard disk zetten enzo.. En weer dankbaar gebruik gemaakt van de elektriciteitspunten in de keuken ;-) Terwijl we daar zaten natuurlijk ook met verschillende mensen een babbeltje geslaan. Op campsites praat echt iedereen met iedereen, da's best wel leuk, je leert veel mensen kennen, je hoort veel verhalen.. 1 gezin sprak ons, of mij toch, het meeste aan: Martin, Pauline en hun 4 kinderen, waarvan de 2 kleinste een tweeling zijn. Ze waren op dezelfde weg als ons en ik heb best wel lang met hen gebabbeld. Ze waren een maand onderweg met hun 4 pagadders, je moet het maar doen!
Aangezien we de volgende dag pas om 10u aan de Opalmijn moesten zijn voor een rondleiding konden we eens uitslapen tot 8u, vandaar dat we pas redelijk laat zijn gaan slapen!
11 maart: De Grampians in nu! Wat een mooie natuur, ongelofelijk! Mijn collega's wouden mount William beklimmen, maar het was rond de middag, tss 35 en 40 graden en de berg was enorm steil!!! Ik ben dan maar tot in de helft meegegaan, indrukwekkende foto's gemaakt en toen ik duizelig begon te worden ben ik terug nr beneden gegaan om aan de van op hun te wachten. Een leuke babbel geslaan met wat Fransen die de beklimming ook gingen doen en een half uurtje later waren de anderen terug, gelukkig was iedereen ongedeerd, want ik vond dat vrij onverantwoordelijk eigenlijk! We zijn dan in een nabijgelegen stadje gaan lunchen, bij de lunchtafels stonden waterkraantjes en aangezien ik het ZO warm had heb ik gewoon m'n bikini aangetrokken en daar in het midden van dat grasveld een 'douche' genomen aan een waterkraantje, alleen zweet je 5 min later terug, maarja, dat had ik dan toch gehad ;-) Nadien hebben we alle 'lookouts' gedaan die we tegenkwamen en dus ook weer heel veel mooie foto's gemaakt, daarna naar de Mc Kenzie waterfalls, ZO mooi! De wandeling naar beneden gemaakt en uiteraard even dankbaar gebruik gemaakt van het frisse water om af te koelen! Doorgereden nr een campsite die er best wel goed uitzag, onderweg nr de caming veel kangoeroe's en enkele Emu's tegengekomen. De campsite was vrij groot en we werden omringd door kangoeroes die zich gewillig lieten fotograferen! Er was een bush shower voorzien, nog nooit gezien zo'n ding. Da's een grote emmer die je met water moet vullen en aan een ijzeren koord hangt. Als hij vol is trek je hem naar boven en draai je aan het kraantje dat onder de emmer hangt waardoor het gaatje in de bodem van de emmer opent en het water naar beneden loopt. Niet echt super praktisch, maar HEERLIJK na zo'n hete dag! We hebben daar nog wat rond het vuur gezeten al was dat VEEL te warm, en dan ook weer op tijd in bed. 's Nachts werd ik wakker van de kangaroe's die langs mijn tent door huppelden en dat was vrij akelig moet ik zeggen, maar uiteindelijk doen die lieve beestjes niks als je ze gerust laat. 's Morgens weer ons dagelijks ritueel (thee, cereals met kokend water, boterham met honing, tent afbreken, kattewasje,...) en de baan op. Het Grampians National park verlaten, onderweg kwamen we hele grote meren tegen waar geen water inzat door de droogte maar die zagen heel fel wit, van het zout, heel indrukwekkend om te zien. Onderweg naar Coonawarra kwamen we in 'South Australia', de derde staat intussen. Van Sydney in New South Wales naar Melbourne in Victoria en nu richting Adelaide in South Australia. Connawarra is een 'wijngebied', of hoe je dat ook zegt in het Nederlands ;-) Ik was in Italië al eens gaan wijnproeven en langs grote velden met druiven gereden, maar dit is echt gigantisch groot tov Italië! Het was best indrukwekkend om veel namen van wijnen te zien die ik kende van in het restaurant in de Botanical Gardens waar ik heb gewerkt. We hebben er een willekeurige naam uitgekozen en zijn daar gestopt voor onze eerste wijnproeverij, Brand Laira. Er stonden een stuk of 8 flessen op de 'toonbank' en de vriendelijke dame die daar werkte wou ons graag van alle flessen wat laten proeven, helaas moest ik rijden dus was het telkens maar een HEEL klein beetje, maar toch genoeg om te proeven dat het hele goede wijn was. Aangezien ik mezelf heb voorgenomen om het met zo weinig mogelijk geld te doen op deze trip kon ik dus geen wijn kopen (ik koop al wijn genoeg voor mijn dagelijks glaasje rood voor het slapengaan, maar deze is meestal een stuk goeiekoper ;-)). Gelukkig hebben Camille en Marco wel een fles gekocht, gaan proeven en dan niks kopen vind ik ook maar niks. Marco wou graag zien hoe zo'n bedrijf werkt en dan hebben we een tour door het bedrijf gekregen, heel sympathiek moet ik zeggen! Goed, iedereen vrolijk na wat wijn, tijd om terug te vertrekken. Dit keer ging het richting Robe waar we op een heel mooi strand botsten, wat goed uitkwam want het was weeral ZO warm!!! We hebben dankbaar gebruik gemaakt van dit strand en de bijhorende zee uiteraard. Nadien lekker gedoucht in de douches die bij het strand hoorden en het stadje Robe een beetje gaan verkennen, het was een historisch stadje dus er stonden veel 'oude' gebouwen, maar als dat historisch is, dan is heel België historisch ;-) We vonden een gezellig cafe en we hadden geluk, het was 'Happy Hour', dus hebben we daar een lekker betaalbaar wijntje gedronken. Dan was het tijd om naar de campsite te rijden. We moesten 3km over zandweg en ik kan je verzekeren dat dat geen pretje is met onze van, maar het resultaat mocht er zijn! Een mooie campsite (gratis alweer), in de duinen. Er stond nog een auto met tent, een paar Duitsers, natuurlijk want veel anders dan Duitsers en Fransen vind je hier niet ;-) Maar ze vielen bij mij alvast onmiddellijk in de smaak want ze speelden muziek van mijn favoriete DJ! Gelukkig stonden we ver genoeg van elkaar, want later op de avond bleek dat het nog hele jonge Duitsers waren die ons kwamen uitnodigen voor 'drinking games' en toen we vriendelijk bedankten zijn ze dan maar zelf gaan drinken met het bijhorend lawaai natuurlijk, maar dankzij de afstand viel het allemaal nog wel mee! Zelf hebben we die avond Marco op de gitaar al zingend begeleid. Uiteraard ook weer van de sterren genoten en op tijd mijn tentje in!
Intussen is het al 13 maart, de verjaardag van mijn lieve zus Marjan, uiteraard miste ik haar die dag nog meer dan normaal, maar ik heb mezelf voorgenomen om de verloren tijd dubbel en dik in te halen als ik terug ben (en uiteraard is dit geen verloren tijd voor mij!!! Integendeel!) Dus bij deze nogmaals, proficiat lieve zus van mij, de kussen volgen nog.
Na het ontbijt de baan op via de kust richting Adelaide. Eerst over Kingston waar een gigantic Crab stond, het was een soort wegrestaurant met op de parking een enorme kreeft. Toen we vroegen waarom dat lelijk ding daar stond wist de eigenaar ons te vertellen dat de oprichter van de zaak in Amerika was geweest en helemaal gek was van de 'grootheidswaanzin' die ze daar hebben en dus ook iets groots voor zijn zaak wou... Tja, ieder zijn ding he.. Onderweg kwamen we nog een 'oude stad' tegen, Tailem Town, zoiets als Bokrijk. Je moest inkom betalen en ze gingen net sluiten dus we hebben de stad op zich nt gezien, maar we hebben wel wat uitleg gekregen en foto's gezien. Het was een typisch stadje van hier (wat me altijd aan Western films doet denken) en alle huizen waren in hun originele staat overgebracht naar dat plaatsje om er een echte stad van te maken, zoals Bokrijk dus.. Verder niet veel te zien op de baan, tot we in Hahndorf kwamen. Een typisch Duits stadje! Buiten het weer waande je je echt in Duitsland, allemaal Duitse winkeltjes, Duitse pubs, Duitse restaurants,.. Een heel klein stadje of dorpje of hoe je het ook wilt noemen, maar erg typisch! In het informatiecentrum vertelde een vriendelijke meneer ons dat we op nog geen 10km van Hahndorf aan het plaatselijke football veld wel konden overnachten, but dont tell anyone I told you! Plaatselijk football veld?!??? Oh nee, het begon al te kriebelen bij mij want het laatste football field waar we overnacht hadden zat vol criquets!!! Maar goed, we zouden wel eens gaan kijken daar. Eerst nog een frisse pint in Hahndorf, want dat hoort zo bij de Duitsers he ;-)
Eenmaal aangekomen bij het football veld zagen we dat het daar ook zwart zag, maar gelukkig nt van de criquets, het was de jeugd die daar aan het trainen was en we waren gelukkig ook nt de enigen die daar overnachtten dus het leek ons safe. Tent opgezet, eten gemaakt, gebruik gemaakt van de douches en de elektriciteitspunten om onze laptops en camera's op te laden, nog wat nagepraat over de dag en vroeg in ons nestje. Geen criquets dit keer, heerlijk! Wel veel vogels die al vroeg begonnen lawaai maken.
8maart: begin van de Great Ocean Road. Aangezien ik het eerste deel van de weg al had gezien toen ik in december in Melbourne was heb ik de eerste dag gereden (en omdat ik graag rij natuurlijk ;-)). Het begin van de weg was redelijk saai aangezien je een heel stuk autostrade hebt voor je in Torquay aankomt, het eerste 'dorpje' langs de Great Ocean Road. Vanaf dan moet je gewoon de bordjes volgen die speciaal gemaakt zijn voor deze weg en kom je vanzelf in alle andere dorpjes langs deze route. Veel kan ik hier nt over vertellen, het is ongelofelijk mooi om te zien, dus mss best dat jullie gewoon de foto's bekijken! (Als ik ooit eens de tijd en de verbinding ga vinden om alle foto's te uploaden! ;-)) Onze eerste avond langs deze route hebben we in 'Lorne' doorgebracht, we vonden openbare douches en WC's in dit stadje en op 10km van Lorne, in de bergen was er een free campsite. Na een heerlijke douche zijn we nr die campsite gereden, hele mooie locatie tussen de bomen, alleen was het daar ENORM druk, voor onze normen toch! Toen kwamen we erachter dat het een verlengd weekend was in Oz, maandag was het Labor Day, lap, niet ideaal om op een lang weekend de Great Ocean Road te doen, maar goed, we waren er nu dus moesten we ook verder he! Helaas was de watertank op de campsite leeg, dat was redelijk moeilijk aangezien de watertank van onze van ook leeg was, gelukkig hadden we al gedoucht en hadden we nt veel water nodig om te koken. Uiteindelijk nog een leuke babbel geslaan met een gezin uit Melbourne met 2 jonge kindjes dat daar ook kampeerde en opnieuw vroeg in bed want we wouden vroeg vertrekken en zo gezegd zo gedaan, de volgende morgen waren we daar als eerste weg! We zijn terug naar die openbare douches gereden in Lorne en nog maar eens gedoucht (aangezien je op roadtrip nooit weet hoelang het kan duren voor je weer een douche tegenkomt). We hebben daar ook lekker ontbeten, onze watertank kunnen vullen en terug de baan op. Wat een gemak als je altijd buiten kan eten!!! Op het vervolg van onze weg kwamen we koala's tegen, die had ik in december al gezien, maar nu scheen de zon, dus ik vermoed dat de foto's veel beter zijn! Het was weer een mooie dag langs de Great Ocean Road, zoals je op de foto's zal kunnen zien ooit ;-) Tegen lunchtime ontmoetten we een Fransman die alleen op weg was, Jeremy, en hij zou graag achter ons aan rijden om nt constant alleen te moeten zijn.. Geen probleem uiteraard! We hebben de hele middag verder gereden met Jeremy achter ons aan ;-) Helaas was het ENORM druk door het verlengd weekend dus was het soms vervelend om iets te gaan bekijken tussen 20 bussen Aziaten, maar de route blijft magnifiek! Tegen de avond kwamen we in Warnambool waar we op zoek wouden nr een campsite uit het boek maar die vonden we nt direct. Toen we even gestopt waren om op te zoeken waar die precies lag ben ik bij de plaatselijke skiclub gaan vragen of zij mss een plek wisten waar we konden overnachten. Why don't you just stay right where you are? Er was blijkbaar een festival aan de gang iets verderop en de politie zou zijn handen vol hebben met de festivalgangers en zich zeker nt gaan moemaken aan een paar roadtrippers die de nacht langs de kant van de weg doorbrengen. Ze hadden zelfs nog een beter idee, iets verderop was er een restaurant en daar waren ook public toilets en een openbare parking, prima idee! Wat een vriendelijke waterskieers! ;-) Ik kreeg de suggestie eerst nt zo goed verkocht bij m'n mede-reisgenoten aangezien ze het zaakje nt echt vertrouwden, maar ze hadden intussen ontdekt dat het 15 dollar pp was op de camping dus gingen ze toch maar akkoord ;-) Het was best wel raar op die parking aangezien we daar gekookt hebben en tegen zonsondergang had ik m'n tent opgezet en het restaurant was volzet, dus er kwamen best veel mensen langs! Sommige zeer vriendelijk, anderen bekeken ons of we zigeuners waren, wat we natuurlijk ook een beetje waren.. 2 vans en een tent (Jeremy was nog steeds bij ons). Wat grappig was dat ik vanuit m'n tent de commentaren kon horen van de late gasten, het was blijkbaar toch nt zo normaal om daar te overnachten, maar eind goed al goed, we hebben de nacht daar doorgebracht, lekker ontbeten 's morgens, afscheid genomen van Jeremy die de andere kant uitging en terug de weg op. Het laatste stukje van de Great Ocean Road. Het volgende stadje was Port Fairy waar een groot folkfestival aan de gang was. Je waande je echt in een Western dorpje in de jaren '70, allemaal hippies en cowboys! We hebben daar een paar uur doorgebracht aangezien het zo gezellig was, er stonden allemaal kraampjes met vanalles en nog wat, er waren gratis podia, er waren straatmuziekanten, echt een leuke, speciale ervaring! In de late namiddag zijn we daar vertrokken richting Adelaide via de Grampians. Dit is een kleine omweg, maar er was ons verteld dat de Grampians zeker de moeite waren, dit is een National Park met enorm mooie natuur weeral en een aantal bergen, zie foto's... In ons campsite boek stond er een free camping kortbij het begin van het National Park en dat leek ons ideaal. Toen we daar aankwamen bleek dat een groot football veld te zijn waar openbare toiletten waren. Dat was toch al iets. Er liep daar iemand rond die het veld aant onderhouden was, we zijn voor alle zekerheid toch maar even gaan vragen maar de vriendelijke meneer verzekerde ons dat het totaal geen probleem zou zijn om daar te overnachten. We waren de enigen, heerlijk na zo'n druk verlengd weekend! Mooie foto's gemaakt daar van de koeien en schapen die kortbij het veld stonden en op tijd het bed in. Alleen toen ik van aan de van naar mijn tent wou lopen met m'n zaklampje zag ik dat het zwart zag van de (wat ik dacht) kakkerlakken en ik overdrijf nt als ik zeg dat het zwart zag echt ongelofelijk!!!! Ik moest nog plassen voor het slapen dus ik ben letterlijk over dat veld 'gevlogen' naar de toiletten, denk nt dat ik al ooit zo snel gelopen heb! ;-) Ik ben dan mijn tent in gedoken en Marco is die komen dichtritsen langs de buitenkant, ik durfde gewoon nt meer die rits open doen, bah bah, dat was vreselijk! Gelukkig had ik netwerk op m'n gsm en heb ik effe met m'n lieve vriendin Kristel kunnen chatten (zoals we bijna elke dag even doen), mijn verhaal kunnen doen en daardoor was ik redelijk rustig tegen dat ik in slaap viel! De volgende morgen waren ze gelukkig allemaal weg, en de vriendelijke meneer was er terug. Het bleken criquets te zijn, krekels, maar het waren hele grote krekels! Als ik m'n ogen sluit zie ik dat beeld van dat veld dat zwart zag nog altijd voor me, maar goed, we hebben het overleefd ;-)
1 maart, een memorabele dag!
Rond 10u kwam ik aan in Kogarah station, beladen als een ezel! Mijn grote backpack, mijn kleine backpack, een grote tas met eten dat ik nog overhad en nog een zak met god-weet-wat! En dan te bedenken dat ik al heel wat kilo's bij Heidi en Ivan had gelaten in Sydney (waarvoor nogmaals dank trouwens! ;-)). Een 10-tal minuten later kwamen de andere 3 aan die de trein vanuit een ander station hadden genomen, ik was net een koffie aant bestellen! Na een nacht van veel te weinig slaap en veel emoties kon ik die koffie goed gebruiken! Toen ik hen zag bleek dat ik nog de minst beladen ezel van ons 4 was, not bad! ;-)
De bus zou ons binnen 5 min oppikken om ons redelijk kort bij het depot van de campervans te droppen. Helaas pindakaas.. Geen bus, en intussen was het goed aant regenen! Een half uur gewacht op de volgende bus, nog niks.. Na wat vragen hier en daar waren we niks wijzer, want blijkbaar wist niemand van iets.. Gelukkig arriveerde er een bus na bijna een uur wachten! De moed was ons al ver in de schoenen gezakt, mede door de regen uiteraard! Zowel de buschauffeur als een passagier waren vrij grof, wat mijn moed alleen nog maar verder deed zakken, en we waren nog nt eens vertrokken! Eenmaal aan het depot kregen we onze van te zien en die bleek toch wat ouder dan verwacht, 560000km alsjeblieft! Slik!!! Als we al onze spullen daarin duwde zat die gewoon propvol... Wat nu.. Maar dat waren zorgen voor later, eerst betalen en maken dat we daar wegkwamen, want de mensen van het depot waren ook nt zo vriendelijk! Nog snel een extra verzekering tegen glasbreuk en platte band, want de man in ons gezelschap is geen held als het op auto's aankomt.
Ik kan de bende mss even voorstellen: Marco, 26, Italiaan van Firenze en hij was kok in het restaurant waar ik gewerkt heb in Sydney, wij zijn initieel met het plan van een roadtrip gekomen en hebben via een advertentie op internet onze 2 andere meisjes gevonden. Camille, 27, Franse uit Toulouse waar ik mee naar Nieuw Zeeland ben geweest. Raphaelle, 24, Franse uit Bordeaux die we dus via onze advertentie hebben gevonden. Ikzelf, 30... That's the gang!
Toen we eenmaal vertrokken waren vanuit het depot was het al middag en zijn we eerst naar een K-Mart gereden, een hele grote winkel waar ze alles hebben en wij hadden nog wat spullen nodig, zoals een luchtmatras voor in de tent, een tafel met stoelen enzo... Dat moest ook nog eens allemaal in de van... Damn...
Aangezien Camille en ik net terug waren van Nieuw Zeeland en daar VEEL kilometers gedaan hadden leek het ons best als ik zou rijden en zij co-piloot was de eerste dag, zo gezegd, zo gedaan.. Deze van rijdt wel niet zo 'smooth' als die van Nieuw Zeeland, ten eerste omdat het een 'high-top' model is en dus een stuk groter, maar ook aangezien het een manuel is en geen automatic, maar no worries, moeilijk gaat ook! We hebben de eerste dag een 300-tal kilometers gedaan richting Jervis Bay. We zijn eerst lang The Royal National Park gereden waar ikzelf al een paar keer geweest was, maar door de regen was hier vrijwel niks te zien nu, daarna door richting Kiama, ook weer HEEL mooi als de zon schijnt, maar in dit druilerig weer was het heel wat minder, Kiama staat bekend voor zijn 'blowhole', dit was dan wel weer meer spectaculair dankzij het slechte weer! Het is een soort gat in de rotsen waardoor het water van de zee komt en als er veel wind is kan dit water tot 60m omhoog 'gespoten' worden door dit gat, het was best indrukwekkend om te zien, iets minder makkelijk om foto's te maken aangezien de lens heel nat werd. Na Kiama verder gereden naar Jervis Bay, naar het schijnt 1 van de mooiste stranden in de buurt van Sydney, maar helaas, door de regen was het ZO bewolkt en mistig dat we het strand niet eens gezien hebben! Wat we wel zagen waren kangoeroes, en dat waren mijn eerste kangoeroes sinds ik in Oz ben, dus dat vond ik wel speciaal! Die liepen daar gewoon in het wild. We hebben een boek met alle campsites in Oz en vonden hierdoor een campsite redelijk kortbij Jervis Bay, we besloten dan maar te gaan parkeren en als het weer beter was de volgende dag zouden we wel terug naar Jervis Bay rijden, dat was helaas buiten de weergoden gerekend! Onze 'campsite', bleek gewoon een restarea te zijn, waar een bankje staat en een smerig toilet, waar je even kan pauzeren als je moe bent, maar volgens ons boek mochten we daar de nacht doorbrengen dus hebben we dat maar gedaan. Het was heel even gestopt met regenen dus heb ik snel mijn tentje opgezet, voor de eerste keer, maar dat was nt zo moeilijk gelukkig. We moesten ook nog altijd AL onze spullen kwijt, dus hebben we een manier gezocht om dit zo efficiënt mogelijk te doen en ik moet zeggen dat het ons redelijk goed gelukt is! Helaas moesten we in de van eten door de regen en dat op onze eerste dag, echt niet makkelijk, neem dat van mij aan! (Gelukkig hebben we tot nu toe, dag 19, elke dag buiten kunnen ontbijten, lunchen en dineren!). We wisten nog niet hoe alles werkte, we kenden elkaar nog totaal niet en dan met 4 man in een oppervlakte van 6m2, ik had eerlijk gezegd zin om onmiddellijk terug nr Sydney te gaan!! (Wat ik gelukkig niet gedaan heb ;-)) De eerste nacht in m'n tent was vreselijk, eerst en vooral omdat ik heel erg bang was, ik had nog nooit in een tent geslapen! Ik lag daar helemaal alleen en we lagen langs een redelijk grote baan, dus iedereen kon op die restarea parkeren.. Gelukkig voor mij bleef ik ongedeerd, ik had wel nt veel slaap gehad, maar als het dat maar is...
's Morgens rond een uur of 7 wakker, ontbeten en terug de weg op.
Het was nog steeds redelijk slecht weer! Tegen de middag vonden we een oud kerkje op een berg waar we geluncht hebben. Nadien kwamen we langs een soort 'Western dorpje' waar we wat foto's hebben gemaakt en dan weer verder langs de kust. Het weer was intussen wel wat opgeklaard, hoe Zuidelijker we gingen hoe beter het werd! Gelukkig! In het information centre van Bermagui vertelde een vriendelijk dame ons dat we iets verderop kort bij Bega een mooie campsite konden vinden waar we wel zouden kunnen overnachten (but dont tell anyone I told you so ;-)). De I-sites mogen namelijk geen reclame maken voor free campsites! Om in Bega te geraken moesten we een lange brug over waar we allemaal pelikanen vonden. Ik kan me nt herinneren dat ik die beesten ooit al in het wild had zien lopen, dus dat was ook weer een leuke ervaring! Even verderop vonden we de campsite. Het was echt een nette plaats, er waren toiletten met lavabo en we lagen op nog geen 100meter van het strand. Heel mooi om te zien! Na het avondeten zijn we een strandwandeling gaan doen en hebben we genoten van de ontelbare sterren die we daar zagen. We hadden intussen ook een babbeltje geslaan met ons Duitse buren, een ouder koppel dat elk jaar tijdens de winterperiode voor een paar maand naar Oz komt, een droom!!! De man is een fervent visser en wist ons heel wat bruikbare en minder bruikbare dingen te vertellen! ;-) 's Morgens was Marco al vroeg wakker en was hij onze Duitse buurman gaan bezoeken die al vlijtig stond te vissen in de zee. Tegen dat wij wakker werden lag er een grote vis op onze tafel die Marco van onze buurman gekregen had, mmm!! Uiteraard werd die vis nt bij het ontbijt gegeten maar bewaard voor dinner. Vanuit Bega ging het richting Snowy Mountains and Mount Kosciuszko National Park. Voor 4 dollar elk kregen we 24u toegang tot het park. Een prachtig park met allemaal kleine bergweggetjes. In ons 'campsite-boek' hadden we weer een free campsite gevonden in het Park en die bleek enorm mooi! Op ongeveer 1000m hoogte in het bos. We waren de enige campers daar en buiten een 'bostoilet' ( de vorm van een toilet maar je kan niet doorspoelen, het is gewoon een gat in de grond) en een plaats om een kampvuur te maken, was er niks. Gelukkig hadden we nt meer nodig, er was ook nog een rivier waar we een kattenwasje konden nemen, more than we could ask for! ;-) boven het kampvuur hing een soort plaat waar we op konden BBQ'en, dat vind je hier bijna op elke campsite en dat kwam goed uit want we hadden namelijk nog onze vis van onze vriendelijke Duitse buurman! Die vis heeft echt gesmaakt, met wat groentjes en pasta, heerlijk!!! Camille had marshmallows bij en toen het eenmaal donker was hebben we daar lekker van gesmuld en een beetje naar de sterren gekeken terwijl Marco en ik het vuur probeerden aanhouden. Best wel gezellig. Wat we op dat moment nog nt wisten, of waar we nt aan gedacht hadden is dat het best wel flink afkoeld 's nachts op zo'n hoogte! Ik had een lange broek en trui met lange mouwen aan, 2 slaapzakken en ik kan zeggen zonder overdrijven dat ik echt heel erg heb afgezien die nacht! Ik heb zelfs gedroomd dat ik dood aan het vriezen was, mijn neus en mijn tenen waren van ijs tegen de morgen! Gelukkig had Marco het vuur al aan toen ik uit m'n tentje kwam, dus ben ik daar gaan ontdooien en heb ik ook hier weer niks aan overgehouden ;-)
Als ik me goed herinner is de laatste keer dat ik nog iets geschreven heb al van Nieuw Zeeland geleden. Veel te lang geleden alweer, maar ik vind gewoon nooit de tijd om dingen te schrijven..
Onze laatste dagen in Nieuw Zeeland hebben we in Christchurch doorgebracht. Deze stad is een 3 tal jaar geleden geteisterd door een aardbeving. Het volledige stadscentrum ligt plat! En nu, 3 jaar later ligt nog altijd alles plat!! De eerste avond dat we daar aankwamen hebben we een campsite gezocht kortbij het centrum die betaalbaar was en het was echt schokkend om te zien hoeveel mensen daar permanent wonen aangezien hun huizen vernield zijn! Ik had die avond een gesprek met een man (ik vermoed rond de 60), die zijn vrouw en zijn huis verloren had tijdens de aardbeving en die nu op deze campsite woont. 's Morgens waren er veel kinderen die netjes in schooluniform uit de piepkleine bungalows kwamen, heel raar om te zien! We zijn dan Christchurch zelf gaan bezoeken maar buiten heel veel ruïnes en half afgebroken gebouwen was er niet veel te zien! Een shoppingcentrum dat volledig plat lag was heropgebouwd door allemaal containers bovenop en langs elkaar te zetten in allerlei leuke kleuren, waardoor het toch nog aantrekkelijk was, maar alle historische gebouwen lagen volledig aan de grond en kunnen dus ook niet gerestaureerd worden, jammer! Het zal nog zeker 10 jaar duren voor deze stad weer op iets trekt.
Rond 4pm moesten we onze van terug naar het depot brengen en we waren NET op tijd! ;-) 3125km gedaan in 12 dagen zonder schrammetje aan de van! Gelukkig was het een heel vriendelijke jongen die ons ook nog tot aan de luchthaven heeft gebracht. We hadden onze vlucht om iets voor 7am en konden dus inchecken vanaf 5am waardoor we hadden besloten de nacht op de luchthaven door te brengen, het was een leuke ervaring, maar ik denk nt dat ik het nog eens ooit zou doen! Tot een uur of 8-9pm was er geen probleem, maar nadien begon de security best wel moeilijk te doen. We mochten niet slapen op de bankjes (want dat was geen zicht voor aankomende toeristen), maar we mochten wel in een hoekje op de grond liggen (was dit dan wel een zicht voor aankomende toeristen?!?). Er lag tapijt op de grond, maar het was toch echt wel hard en door de airco ook heel erg koud! Ik denk dat ik maximaal 2u heb geslapen in stukjes van 10min ofzo.. Om 3am ging de bovenverdieping terug open, we hadden daar zetels gezien, dus wij met heel ons hebben en houden naar boven, heerlijk die zetels! Helaas werden we redelijk hardhandig wakker gemaakt om half 5 door een dame die ons daar weg wou.. Dan zijn we maar op ons gemak gaan inchecken en tegen een uur of 10 waren we terug in Sydney! Daar werd ik opgewacht door Ineke (alhoewel, ik heb op haar moeten wachten ;-)), we zijn dan iets gaan eten en wat door Sydney gewandeld, maar ik was ZO moe van die nacht, dat ik de Ferry naar Manly heb genomen waar ik de nacht mocht doorbrengen bij een collega. Ik ben dan ook onmiddellijk gaan zoeken naar accommodatie voor mijn laatste week, maar dat bleek niet zo eenvoudig, alle hostels zaten vol! Ik ben dan uiteindelijk 2 nachten in Manly mogen blijven en nog 1 nachtje bij Ineke en Felix en voor de laatste 5 nachten was er gelukkig nog plaats bij Jackaroo, de hostel in Kings Cross waar ik in november ook al eens gezeten had. Ik heb mijn laatste week in Sydney nog 3 shifts mogen doen op mijn werk, wat wel goed van pas kwam want ik had veel meer geld uitgegeven in Nieuw Zeeland dan verwacht! ;-)
Ik ben gaan afscheid nemen van de meeste mensen die ik in Sydney heb leren kennen. Dat was best wel raar, je merkt dan toch hoe snel je aan een plaats gehecht raakt en hoe snel je je ergens 'thuis' kan voelen! Ik heb het echt wel moeilijk gehad die laatste week om afscheid te nemen, veel mensen waarvan je weet dat je ze waarschijnlijk nooit meer zal zien, en ook mensen waarvan je weet dat je ze ooit zeker wilt terug zien! Ik heb me voorgenomen op zeker gebruik te maken van mijn 'internationale vriendenkring' die ik heb opgebouwd, om achteraf nog wat mooie reisjes te maken!
Mijn laatste avond in Sydney moest ik werken, en aangezien we al vroeg klaar waren ben ik met Nicolas (mijn collega en de jongen waar ik even mee heb samengewoond in mijn appartement in Cogee) een fles bubbels gaan kopen en hebben we die, als echte backpackers, ergens op een stoep langs de straat in Kings Cross leeggedronken. Gebabbeld over de 4,5 maand die we (heel vaak) samen hebben doorgebracht en plannen gemaakt om elkaar zeker terug te zien na mijn reis, hij vertrekt namelijk 1 april naar de philipijnen en dan terug naar Frankrijk. Na een heel korte nacht werd ik veel te vroeg gewekt door mijn wekker, maar ik moest nog douchen EN mijn koffer pakken! Typisch mij, zo'n dingen stel ik altijd uit tot het laatste moment! ;-)
Om 9u moest ik op de trein zitten richting Kongarah waar ik de andere 3 roadtrippers zou treffen!
Ik ben op dit moment bezig aan mijn verhaal van de eerste dagen op roadtrip, maar er is ZOVEEL te vertellen, dat dat nog een paar dagen op zich zal laten wachten! En aangezien we overmorgen de woestijn intrekken voor 2 weken kan het mss zelfs langer duren!
Hopelijk is met jullie ook alles ok!
14 februari: happy valentine!! Voor mij geen Valentijn dit jaar, maar wel Nieuw Zeeland en ik denk dat dat nog VEEL meer waard is ;-)
Om 6u opstaan deed een klein beetje pijn, maar al snel kwam het zonnetje piepen en was dat alweer lang vergeten! Rond 6:30 de weg op richting de Ferry. We moesten een uur op voorhand daar zijn en we waren dus goed op tijd want het was nog geen half uur rijden, maar better safe than sorry! We waren trouwens zeker niet de eerste! Er stonden 5 lange rijen. 2 met personenwagens, 1 met jeeps en kleine vans zoals de onze en 2 met grote vans en mobilhomes. Dan stond er ook nog een lange rij vrachtwagens. Gelukkig hadden we een prachtig zicht op de zee met een hele mooie ochtendzon, want we hebben daar uiteindelijk in de rij gestaan tot bijna half 9, meer dan een uur dus. We hadden nog niet ontbeten dus hebben tijdens het wachten dan maar onze ontbijtgranen verorberd, best wel een speciaal gevoel zo in een lange rij auto's je ontbijtje eten ;-) Eenmaal geparkeerd op de Ferry hebben we een lekker koffietje gedronken, zijn we bij de informatiestand wat informatie gaan vragen ivm het zuidelijk eiland en hebben we de boot een beetje verkend. Aangezien we nog heel wat kilometers voor de boeg hadden hebben we besloten om ons een uurtje te gaan leggen aangezien de tocht 3u duurde. We vonden nog net 2 plaatjes vrij want we waren blijkbaar nt de enigen met dat idee, de helft van de passagiers lag her en der verspreid te slapen, best wel grappig om te zien. Langs mijn zetel zat er een vriendelijke Hollander, ik hoorde meteen aan zijn Engels dat hij Hollands was, uiteraard aan de praat geraakt en van dat slapen is niks meer in huis gekomen. Hij heeft me zijn verhaal verteld en ik het mijne (of mss vooral ik het mijne ;-)) en al gauw werd het tijd om naar het sundeck te gaan om foto's te maken van het betoverende uitzicht richting het zuiden. Zo gezegd zo gedaan, het laatste half uur alleen maar foto's genomen. Nadien terug de campervan in en richting Nelson, dat op 140km van Picton ligt, waar de Ferry ons gedropt had. Eenmaal daar was het al bijna 2pm, even naar het informatiecentrum, tanken, naar de supermarkt en lunchen en tegen dat we wouden vertrekken daar was het al bijna 4pm... Raar maar waar kwam ik Ron (de vriendelijke Hollander) tegen in de supermarkt in Nelson! Van toeval gesproken!! ;-) Eenmaal terug op de baan reden we richting Rawaki wat op 20 min van het beginpunt van de wandeling in Abel Tasman ligt (die wandeling gaan we morgen doen). Het was de enige free parking die het informatiecentrum ons in de buurt kon geven. Het ligt echt in the middle of nowhere, we dachten eerst dat we verkeerd zaten, maar op een gegeven moment stond er een bordje: halleluja, en jawel hoor, we kwamen in de hemel!!! Een ongelofelijk mooi grasveld met een riviertje erlangs, omgeven door geweldig mooie bergen. Iets verderop een soort boerderij met overheerlijke appels en braambessen. We zijn elk apart een wandeling gaan maken en ik kan niet beschrijven hoe geweldig dat was. Het uitzicht, de geluiden van vogels, koeien en schapen in de verte, de bladeren van de bomen, echt magisch! Ik zou graag nog veel verder wandelen maar het werd later en kouder dus ben ik maar terug gegaan. Eenmaal terug heb ik me gewassen in de rivier, het was nog altijd redelijk warm in de zon dus dat ging wel, het water was ijskoud en ZO helder!! Ik werd van op afstand in de gaten gehouden door een familie zwarte eenden die zich niet lieten afschrikken door mijn aanwezigheid. Echt back to nature, ik vond het in ieder geval een hele speciale ervaring. Nadien hebben we lekker gekookt en gegeten. Helaas kwamen er al gauw nog een paar campers aan en dus was de magie een beetje weg, maar mss maar goed ook , want helemaal alleen in the middle of nowhere is mss toch niet zo veilig ;-)
Op dit moment is het 10pm en donker, hoe zuidelijker we gaan hoe langer klaar, het is pas echt donker geworden rond 9:15, heerlijk!!!
We hebben net een strijd aangegaan met een aantal muggen, dat heb je natuurlijk wel in de natuur, maar als het dat maar is...
We gaan al slapen nu, want het was een lange dag en morgen om 7u gaat de wekker weer om half 9 moeten we namelijk aan de taxiboot zijn die ons naar een bepaalde plaats gaat brengen van waaruit we een 4u durende wandeling gaan maken in Abel Tasman. Dat belooft weer heel wat moois!!!!
Woensdag 13 februari iets voor 8 worden we wakker, ideaal want de wekker zou om 8u gaan en ik word liever wakker zonder wekker ;-) We maken ons op ons gemakje klaar en ontbijten in de 'living' van het motel waar we hebben overnacht, heerlijk om onze benen te kunnen strekken op echte zetels! De vriendelijke receptioniste had me gisteren haar haardroger geleend, dus voor het eerst sinds onze roadtrip kan ik mijn haar nog eens 'fatsoeneren': zalig!!! Tegen een uur of 9 vertrekken we richting Wellington dat 20km richting zuiden ligt. We parkeren aan het Te Papa museum en nemen ruim de tijd om dit museum te bekijken. Het was leuk om te zien, maar het museum in Auckland was veel uitgebreider als het op Maori cultuur aankomt. Na onze cultureel uitje zijn we naar het informatiecentrum gegaan om inlichtingen te vragen ivm de Ferry die ons morgen naar het zuidelijk eiland zal brengen. Nadien richting Mount Victoria gewandeld, een redelijk stijle beklimming maar ook hier was het uitzicht het afzien MEER dan waard! Zo mooi! Bij de afdaling hebben we een iets langere route gekozen (aangezien de afdaling meestal makkelijker is dan de beklimming ;-)) en zijn we langs een paar plaatsen gekomen in het bos (want de berg is volledig bebost) waar scènes van Lord of the Rings zijn opgenomen, best wel indrukwekkend! Enorme bomen in allerlei rare vormen, geweldig om te zien! Eenmaal beneden zijn we terug naar de stad gelopen en heeft Camille me afgezet aan the Parliament, zij wou naar een filmmuseum (Hobbit en lord of the rings), maar dat zei me niet zoveel. Het was intussen al 4pm en opeens heel bewolkt terwijl we de rest van de dag een stralend blauwe hemel hadden gehad. Een half uur later waren de wolken alweer weg, vals alarm dus! Het was helaas wel te laat om het parlement nog te bezoeken, maar heb toch wat foto's kunnen maken van de buitenkant.. Nadien heb ik nog wat door de stad gekuierd en mezelf getrakteerd op een frietje van Mac Donalds en Sushi meegebracht als avondeten ;-) Rond half 6 werd ik opgepikt en zijn we terug naar het motel gereden waar we nu dus weer languit in de zetels liggen! We hebben uitgebreid gedoucht, ik heb m'n sushi laten smaken en als mijn verhaal dadelijk af is gaan we waarschijnlijk al slapen, dan is het 10pm, want morgenvroeg om 8:25 vertrekt de Ferry, we moeten een uur voor aanvang inchecken en we moeten ongeveer 20min rijden, rond 6u de wekker zetten dus! Dat gaat zwaar zijn, maar het is maar voor 1x gelukkig ;-) Ik ben heel benieuwd naar het zuidelijk eiland aangezien iedereen me heeft gezegd dat het zuiden veel mooier is dan het noorden en ik vind het noorden al ongelofelijk geweldig! Wat gaat dat dan wel niet geven?!??? In ieder geval ga ik moe maar voldaan mijn bedje inkruipen en kijk ik al vol spanning uit naar de rest van ons avontuur!
Zaterdagmorgen, 9 februari om 7u30 gaat mijn alarm af. Even vraag ik me af waarom, maar dat duurt niet lang, we moeten onze campervan gaan ophalen natuurlijk!!! Ik zit met mixed feelings: langs de ene kant enorm opgetogen dat ik dit avontuur mag meemaken, langs de andere kant toch wel een heel klein hartje aangezien ik geen flauw idee heb waaraan ik begin! Snel nog een goede douche nemen, want wie weet wanneer ik de volgende keer uitgebreid kan douchen! Al m'n spullen pakken, en hop naar de airportbus die me 2 straten verder zou oppikken. Ik had ondertussen al een sms van Camille die in een andere hostel sliep en die al aan de bushalte stond, veel te vroeg... Dat wordt haasten dus! Eenmaal uitgecheckt kan het avontuur beginnen, na 5 min wachten is de bus daar die ons naar de luchthaven brengt, daar worden we opgepikt door Lucky Rentals, de company bij wie we de camper gehuurd hebben. Hopelijk hebben we wat aan de naam ;-)
Na bijna een uur van formulieren invullen en gegevens doorgeven kunnen we dan eindelijk vertekken. Het is een automatic, wat we allebei wel aangenaam vinden! Ik vertrek als bestuurster aangezien Camille een heel goede co-piloot is en daar gaan we, de wijde wereld in!
De eerste 5min zijn effe wennen aangezien we aan de verkeerde kant van de weg rijden en aangezien het stuur aan de verkeerde kant staat, maar de van rijdt zo 'smooth', dat we ons al gauw helemaal thuis voelen!
We rijden van Auckland naar de Coromandel peninsula. Onze eerste stop is aan een supermarkt waar we onze lunch en dinner van vandaag halen. Na 1,5u door ongelofelijk mooie landschappen en vooral VEEL bergen te rijden stoppen we ergens in the middle of nowhere om te lunchen en van plaats te wisselen. Daar ga ik ook voor de eerste keer sinds lange tijd nog eens in het bos plassen. Dat zal wel vaker gebeuren vanaf nu, dus ik ga een getrainde 'bosplasser' zijn tegen dat ik terug in Sydney ben! ;-) Na deze korte pauze rijden we door naar Cathedral Cove. Bij het openen van mijn deur op de parking hoor ik een vrouw tegen haar vriendin zeggen: I've been all over the world, but this is the most beautiful place on earth'. Dat belooft veel goeds dus!!! Voor we aan de Cathedral Cove zijn moeten we een wandeling van 40 minuten maken. Deze wandeling is echt afzien in de blakende zon (ja, we hebben geweldig weer gehad vandaag!!!) en over een hobbelige, heuvelachtige zandweg. Maar het ongelofelijk uitzicht maakt alles goed. We zijn net 2 Aziaten met onze camera's en vallen van de ene 'waaw' in de andere!!! Eenmaal aangekomen is het natuurlijk adembenemend wat we daar zien. We hebben onze ogen echt de kost gegeven! En onze camera ook ;-) Na dit spektakel was het al bijna 6u 's avonds en dus hoogtijd om richting een slaapplaats te rijden. Rond half 8 kwamen we dan hier aan in Paeroa, een dorpje van niks waar we een openbare parking vonden voor campers. We staan hier ongeveer met 10 campers denk ik en er is een toilet en een lavabo, geen douche, dus maar goed dat ik deze morgen zo grondig gedoucht heb! ;-) Camille heeft onze tafel en stoelen klaargezet terwijl ik een lekker flesje rode wijn in de supermarkt ben gaan halen. Nog wat nagepraat over de dag en over de route van morgen, een lekker glaasje gedronken en goed gegeten en toen was het donker.. Tijd om te gaan slapen dus want voor de rest valt hier niks te beleven! Maar dat geeft mij natuurlijk wel de tijd om mijn verslagje van vandaag te schrijven! Ik weet nt of ik elke dag tijd ga hebben om iets te schrijven of om het op mijn blog te zetten, want ik heb bijna de hele dag zonder bereik gezeten, maar hier werkt het dus wel ;-) Ik schrijf het ook eigenlijk meer voor mezelf zodat ik nooit meer zal vergeten wat ik hier allemaal heb meegemaakt, helaas kan ik de foto's pas na de reis uploaden, maar ik kan jullie beloven dat ze de moeite waard gaan zijn! Wat een geweldig land!!! Ik ben echt heel blij dat ik de uitdaging ben aangegaan!
Voilà , Camille is al bijna in dromenland denk ik, dus ik zal haar maar eens volgen zodat we morgen vroeg opk unnen om aan een nieuw avontuur te beginnen!!
Maandag 4 februari zou ik van Sydney naar Auckland vliegen, maar dat was buiten Jetstar Airways gerekend, want zondagavond, minder dan 24u voor mijn vlucht zou moeten vertrekken kreeg ik een sms dat mijn vlucht gecanceld werd... Ik dacht eerst dat het een flauwe grap was van 1 van mijn vrienden, maar had al snel door dat het menens was! Ik was al volledig in paniek, wat moest ik nu doen?!? Naar Jetstar gebeld en daar boden ze me een voucher aan van 100 die ik mag opgebruiken binnen 6 maand (en dat komt mss nog wel goed van pas!) en een nieuwe vlucht de volgende dag, dinsdag dus.. Ok, eenmaal bekomen van de shock was dit nog nt zo slecht aangezien het slecht weer werd in Auckland op maandag en dinsdag ;-) Ik heb dan mijn maandag doorgebracht met Ineke, heb ik daar al over verteld? Nee zeker. Wel, in het huis waar ik de laatste 2 weken in Sydney verbleef om op 2 katten te letten was er nog een ander koppel, Felix en Ineke van Gent. Een superleuk koppel dat heeft besloten om een jaar naar Australië te komen om nadien te beslissen om eventueel te blijven.. Felix werkt voor een IT bedrijf en kan gewoon van 'thuis' uit blijven werken wat dus maakt dat Ineke veel tijd had en aangezien het weer nt zo geweldig was de laatste 2 weken had ik ook veel tijd (want weinig werk) en hebben we dus best wel veel met elkaar opgetrokken en dat klikte prima! Zo fijn om eindelijk nog eens Vlaams te kunnen babbelen, die 2 weken met hun hebben me echt goed gedaan! Voor mij voelde het een beetje als thuis.. Ookal heb ik veel mensen leren kennen in Oz en ook wel een paar goede vrienden gemaakt, als je nt dezelfde taal spreekt en nt dezelfde 'gewoontes' hebt is het toch altijd een beetje 'vreemd'. Vandaar dat ik mijn batterijen bij Felix en Ineke weer helemaal heb kunnen opladen.
In ieder geval, mijn 'extra maandag' heb ik dus met Ineke doorgebracht, zij zaten intussen in hun nieuwe stulpje in Surry Hills, een wijk van Sydney die ik, jammer genoeg, niet eerder had ontdekt, want het was geweldig! Echt een super gezellige buurt met allemaal leuke winkeltjes en coffeeshops! Nadien zijn we nog iets gaan eten in Darling Harbour en heb ik dus toch nog een hele leuke zonnige dag gehad! Dinsdag ben ik in de voormiddag bezig geweest met koffers pakken, aangezien ik maar 10kg handbagage mocht meenemen heb ik echt wel moeten wikken en wegen, zelfs mijn laptop moeten thuis laten, waar ik nu al veel spijt van heb, maar die kon er gewoon nt meer bij. Het probleem is nu dat ik alles op mijn iPhone moet typen en dat ik m'n foto's nergens kan opzetten, dus ik kan er nt meer dan 1000 maken en ik verwacht echt wel geweldige views die ik ZEKER moet vastleggen, dat wordt dus weer wikken en wegen ;-)
Dinsdagnamiddag had ik nog even met Camille afgesproken, het meisje waar ik mee ga rondtrekken hier. Zij komt een paar dagen later aan en we wouden nog wat dingen bespreken. Rond half 4 was het dan tijd om naar de luchthaven te vertrekken. Alles verliep vlotjes, al kijken ze bij mij ELKE keer al mijn bagage na, zie ik er dan zo gevaarlijk uit?!? Anyway, bijna 3u later was ik in Auckland met weer een tijdverschil van 2u. Ik zit nu dus op 12u van jullie verwijderd, het verst dat ik ooit zal kunnen zitten! Dat betekent, zoals ik ook al tegen mijn oudjes heb gezegd, dat ik vanaf nu alleen nog maar dichterbij kan komen ;-)
Om middernacht kwamen we dus op de luchthaven aan, ik had de hele reis langs een Nederlands meisje gezeten dat toevallig naar dezelfde hostel ging dus dat was toch wel een beetje een opluchting dat ik nt de hele rit van aan de luchthaven naar de hostel alleen moest doen! Om 1:30am plaatselijke tijd kwamen we dan eindelijk aan, ik had een kamer van 8 geboekt, de 7 andere meisjes lagen natuurlijk al allemaal te slapen waardoor ik heel stil moest zijn en zonder licht mijn weg moest vinden in een vreemde kamer. Er was nog 1 bed vrij, bovenop een stapelbed, vraag me niet hoe, maar het is me uiteindelijk gelukt om zonder al te veel lawaai in dat bed te geraken!
De volgende morgen heb ik lekker uitgeslapen, ookal omdat 10u 's morgens aanvoelde als 8u Ozzie time.. En nadien ben ik net als een echt Aziaat met mijn camera in de hand Auckland gaan verkennen! Best wel veel mooie plaatsjes hier, maar heel klein, dus ook snel uitgekeken ;-) Ik was in het visitor information centre gaan vragen naar de places to be and see en die heb ik vrijwel allemaal gedaan de eerste dag. Aangezien ik nog veel tijd over had ben ik ook naar de Auckland Art Gallery geweest, heel mooi daar, helaas volgen de foto's pas als ik terug in Oz ben!
Gisterenavond heb in hier een Duits meisje en een Italiaanse jongen leren kennen waarmee ik een cider ben gaan drinken in het park en nadien mooi op tijd mijn bedje in, op een kamer met 8 gaat er vanaf 6u 's morgens bijna elke half uur een wekker af, dus van lang slapen komt er vrijwel niks in huis. Ik heb het toch weer uitgehouden tot 10u (I blame that on the time difference ;-)). Ik had mezelf deze morgen op een pedicure getrakteerd, ik kan je verzekeren dat 4 maand op slippers niet gezond is voor je voeten, maar de mijne blinken dus weer ;-) Namiddag ben ik die nieuwe voetjes dan gaan uittesten op Mount Eden. Die ligt ongeveer 4 kilometer van hier, maar dat is 4 kilometer bergop, ik was echt wel moe toen ik boven was, maar het uitzicht was echt wel de moeite! Ik zag in de verte landschappen die ik zeker wel van korterbij wil zien!! Na mijn bergbeklimming een lekkere douche gepakt, met de Italiaanse jongen van gisteren Thais gaan eten en nu zitten we in de hostel, ben al bijna een uur bezig aan dit verhaal, echt geen sinecure via de iPhone, maar aangezien ik Auckland wel gezien heb en het voor de rest vrij saai is hier neem in hier graag de tijd voor!
Vannacht komt Camille aan, dus morgen gaan we nog een beetje samen Auckland verkennen en zaterdagmorgen gaan we eindelijk vertrekken op onze roadtrip! Ik kan nu echt wel nt meer wachten!!!
Ik ga sowieso elke dag iets schrijven en zal proberen het zo vaak mogelijk op mijn blog te plaatsen! Ik verwacht in ieder geval magische verhalen en ongelofelijke foto's!
Zoals ik al zei heb in dit via mijn iPhone getypt en ben in te moe om het na te lezen, dus excuseer mij voor eventuel fouten, het is toch enkel het verhaal dat telt he ;-)
Het is eindelijk zo ver! Na bijna 4 maanden werken ga ik beginnen reizen!!!! En oh, I'm SO excited! Het is echt enorm spannend allemaal. Sydney op zich was na al die tijd wel al als 'thuis' gaan aanvoelen, dus is het tijd voor verandering, want ik heb al een 'thuis' in België hé Maandag middag neem ik het vliegtuig richting Auckland (het noordelijk eiland van Nieuw Zeeland). Ik heb daar een hostel geboekt en blijf daar tot zaterdagmorgen. Donderdag komt Camille (het meisje uit mijn vorig verhaal dat ik via internet had leren kennen) ook naar daar. Zaterdag morgen mogen we onze campervan gaan oppikken die we gehuurd hebben en vertrekken we op een enorme trip, het gaat echt een uitdaging worden om alles te zien wat we willen zien in de korte tijd die we maar hebben. We willen namelijk zowel het noordelijk als het zuidelijk eiland doen en dan nog liefst zoveel mogelijk plaatsen bezoeken. Maar we hebben ons goed voorbereid, alles dat we willen zien ligt al vast, als we ALLES gaan doen dat op ons lijstje staat wilt dat zeggen dat we op 2 weken 4000 km moeten rijden. Op dit moment hebben we er goede moed in, maar als we merken dat het toch niet zo eenvoudig blijkt te zijn zullen er een paar dingen zijn die we overslaan. Camille is een zware 'Lord of the Rings'-fan en aangezien ik daar nog geen enkele film van had gezien had ze me opgedragen om toch minstens 1 film te bekijken zodat ik een beeld had van wat er mij te wachten staat in Nieuw Zeeland en ondanks het feit dat die film mij absoluut niet lag heb ik nu inderdaad wel een heel goed beeld van wat er op ons af gaat komen! Dit gaat echt één van de mooiste reizen van mijn leven worden, mss wel de mooiste, het zal uiteraard ook een beetje van het weer afhangen, maar op dit moment voorspellen ze redelijk goed weer daar, dus duimen maar! Als we terugkomen eind februari heb ik nog een weekje in Sydney, waarschijnlijk nog een beetje proberen werken, want Nieuw Zeeland was eigenlijk niet binnen mijn budget gerekend, en op 1 maart start dan onze grote roadtrip door Oz. Ook deze reis hebben we zo goed als helemaal uitgestippeld en hier hebben we uiteraard wat meer tijd genomen om alles te zien. We gaan ongeveer 12000km doen in 2 maand tijd. Als we in Sydney vertrekken zijn we met 4, Marco (mijn collega), Camille (van Nieuw Zeeland) en Raphaelle, die we via internet hebben leren kennen. Raphaelle reist echter maar mee tot in Adelaide aangezien ze de hele trip niet kan betalen. Het is dan ook wel ENORM duur! We hebben een hele leuke campervan gehuurd waar je met 3 man in kan slapen en we krijgen er nog een tent voor 2 personen bij, het zal er dus vanaf hangen wie we onderweg nog tegenkomen want hoe meer zielen, hoe meer vreugd (en hoe goedkoper het voor ons wordt ;-)). Ik ben echt heel opgetogen over heel dit avontuur. We gaan een stuk door de woestijn rijden, we gaan de outback zien, we gaan dieren tegenkomen waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden, we gaan natuur zien waarvan ik alleen maar kon dromen... Het zal een ervaring voor het leven worden, maar ik ben er ook van overtuigd dat het niet evident zal zijn. Aangezien niemand van ons ooit zo'n avontuur is aangegaan, aangezien we elkaar allemaal niet echt goed kennen en aangezien we geen idee hebben van wat er ons te wachten staat verwacht ik zeker wel een aantal grote ups en downs, maar daar kunnen we alleen maar sterker van worden natuurlijk! Het kriebelt in ieder geval HEEL hard in mijn buik Ik ga tijdens beide reizen echt proberen om dagelijks iets te schrijven, want ik wil niks vergeten van alles dat ik ga meemaken. Uiteraard gaat mijn camera de komende 3 maanden zeer intensief gebruikt worden en zal ik dit graag met jullie delen!!! Ik ga het hier bij laten voor deze keer, maar jullie kunnen zeker veel nieuws verwachten de komende weken/maanden (als ik toegang heb tot internet natuurlijk, wat niet altijd vanzelfsprekend zal zijn...). Hopelijk is in België nog altijd alles zoals het was, alhoewel...
Schandalig! Ik weet het!!! Heb zo vaak willen beginnen om
iets te schrijven, maar er zijn hier altijd zoveel andere, leukere dingen te
doen dat het er niet meer van gekomen is, al meer dan een maand niet! Eerst en vooral wil ik iedereen die ik nog niet persoonlijk gehoord heb, of die niet op mijn Facebook zit een geweldig 2013 wensen. Een goede gezondheid en dat al jullie wensen mogen uitkomen!
Dus, beter laat dan nooit, en hier zijn we weer. 21
december overleefd, mijn 30e verjaardag ook, 3 maand hier, weeral
een paar keer verhuisd, waar zal ik beginnen?!?
Na 2 weken in Cogee Beach kreeg ik van Ivan en Heidi, (het
Belgisch koppel dat hier woont en waar ik het al vaker over gehad heb), te horen
dat ik hun huis mocht lenen zolang zij in België waren om de feestdagen te
vieren. Dat klonk als muziek in de oren aangezien het toch niet zo
vanzelfsprekend bleek te zijn om een kamer te delen met een collega die je
amper kent. Voor mij was het echt niet aangenaam en ik had me dan ook al
ettelijke keren aan hem geïrriteerd (lag dat aan hem of aan mij, dat laat ik in
het midden), maar in ieder geval nam ik dit kerstkado maar al te graag in
ontvangst! Ik had er natuurlijk eerst met mijn collega en de andere flatmates
over gepraat en ze vonden het geen probleem, alleen maar jammer, maar ik ben er
zeker van dat dit de beste beslissing was! Dus hup, weeral mijn spullen pakken
en op naar Cremorne, een betere suburb van Sydney, net over de Harbour
Bridge, dus makkelijk te bereiken met het openbaar vervoer om te gaan werken
(in dezelfde buurt als de villa waar ik in het begin verbleef). Mijn eerste
dag/avond daar was Kerstavond. Ik herinner me nog dat ik me vrij eenzaam voelde
toen. Het voelde ook helemaal niet als Kerst. Nicolas, mijn collega waar ik mee
samenwoonde, had me met zijn auto naar het huis van Ivan en Heidi gebracht en
nadien zijn we samen nog naar Balmoral Beach gereden aangezien het zo warm was.
Dus de hele middag van kerstavond hebben we liggen bakken aan het strand. s
Avonds hadden mijn flatmates in Cogee me uitgenodigd om Kerst te gaan vieren
daar, maar ik had daar geen zin in, wilde gewoon alleen zijn.. En dus heb ik
Kerstavond alleen voor de TV en laptop doorgebracht, gelukkig waren er een
aantal leuke gesprekjes bij die avond, waaronder met mijn oudjes en met
Kristel, waardoor het al bij al nog een leuke avond werd.
Kerstdag hier was afschuwelijk! Qua weer dan toch, de HELE
dag geregend, maar dat vond ik helemaal niet erg, want ik moest werken, dus dat
kwam goed uit!
Dan kwam natuurlijk mijn 30e verjaardag in zicht.
Op zich had ik daar tot dan toe geen problemen mee, het begon pas de dag ervoor
een beetje te knagen. Ik ben die avond naar Manly gegaan met een collega en een
paar vrienden. Eigenlijk wou ik gewoon alleen thuis blijven, maar ben toch blij
dat ik gegaan ben. Hoe dichter het bij middernacht kwam hoe meer het begon te
kriebelen Nee, ik wil niet! Oh shit, wat doe ik hier eigenlijk! 30 al?!? Er
kwam van alles in me op, uiteindelijk werd het gewoon middernacht, zoals het elke
dag doet en gebeurde er niks speciaals Er werd gekust en gefeliciteerd, er
werd wat gedanst en gedronken, en toen was ik 30 Het feestje volgt zeker nog
als ik terug in België ben, want ondanks alles voelde het niet echt als een
verjaardag, er ontbraken een aantal mensen! ;-)
Uiteraard volgde Nieuwjaar heel snel en dat was een hele
ervaring! We hadden een event in het restaurant, dus ik moest werken. Er waren
een 50tal gasten die een degustatiemenu kregen. Ze moesten 500 dollar betalen voor de avond,
maar ze kregen buiten dat menu ook wel de kans om het vuurwerk vanaf de eerste
rij te zien op een privé grasveld aan het water. Dat klinkt mss raar, maar je
moet je voorstellen dat er RIJEN mensen te wachten stonden de avond voordien om
toch maar een goed plekje te vinden om het vuurwerk te zien en 31 december was
het hier SNIKHEET, dus die mensen hebben de hele dag in de hitte staan wachten,
waarschijnlijk niet veel geslapen op straat en dat allemaal om een glimp van
het vuurwerk op te vangen. Zowel onze gasten, als wijzelf waren dus echt wel
bevoorrecht om het vuurwerk vanaf de eerste rij te kunnen zien. Om 9pm was er
het eerste vuurwerk en werden de gasten naar het grasveld gebracht waar ze
champagne en oesters kregen. Ik was de gelukkige die de bar op het grasveld
mocht doen, waardoor ik dus als enige van al mijn collegas het vuurwerk om 9pm
gezien heb. Sprakeloos, zo mooi, en dat was nog maar een voorproefje werd me
verteld! Na dit vuurwerk allemaal terug naar binnen en verder met het menu.
Rond 10:30pm kwamen ze mij vragen of ik terug naar het grasveld wou gaan omdat
er iemand bij de bar moest blijven. Lang moest ik daar natuurlijk niet over
nadenken, wat een easy job. Gewoon daar zijn Niks meer! Ik dus terug naar
het grasveld, en al gauw werd ik vergezeld door 2 rangers die in de Gardens
werken en elke dag koffie komen drinken in de coffeeshop. Ik ken die mannen dus
best wel goed intussen. Samen met hen heb ik dan een paar pintjes gedronken
daar en gewacht tot om 11:50 de gasten terugkwamen. De makkelijkste job ooit,
maar mij hoor je niet klagen ;-) Om 12am mochten we dan van onze baas allemaal
een glas drinken en van het vuurwerk genieten, en het was inderdaad genieten!
Man man man Wat een ervaring! Zo blij dat ik dit heb mogen meemaken, van op de
eerste rij en goed betaald. Wat een luxe! Het was echt indrukwekkend, en het
was niet alleen de Harbour Bridge, het kwam van overal, ik had ogen te kort. Na
het vuurwerk hebben we dan nog een uurtje gewerkt, beetje opruimen enzo, en
opeens trok onze baas iedereen op de dansvloer. Veel gewerkt is er dus na
middernacht niet meer. Het was in ieder geval een heel leuke avond/nacht, een
speciale ervaring.
Op 6 januari kwamen Ivan en Heidi terug waardoor ik op zoek
moest naar een nieuwe verblijfplaats. Dit bleek niet zo eenvoudig, want alle
hostels zaten vol en waren ENORM duur, aangezien het zo kort na nieuwjaar was
en omdat het hartje zomer is natuurlijk. Gelukkig was er een collega die me een
kamer aanbood voor een aantal nachten in Manly, weeral geluk! Ik heb enorm van
Manly genoten, het is zon mooie plaats. s Morgens een half uurtje op de Ferry
voor ik op mijn werk was, wat een zaligheid, een mens zou voor minder graag
naar zijn werk gaan J
Intussen zit ik in Lane Cove en ben ik catsitter op 2 katten,
Thila en Samson. Het koppel van dit huis is 2 weken op reis en zocht iemand om
op hun katten te letten, dat kwam natuurlijk goed uit. Het is hier heerlijk, ze
wonen vlak langs een National Park, het is hier heerlijk rustig en ik geniet
dan ook van de rust (of probeer, want das niet altijd makkelijk voor mij ;-)).
Vorige week ben ik naar het Royal National Park geweest,
prachtig, maar het was ZO mistig die dag, dat ik gewoon geen enkele foto heb
kunnen trekken, echt jammer! Verder ben ik vaak lekker gaan uiteten, BBQ gedaan,
iets gaan drinken en wat mensen leren kennen, maar niks spectaculairs ;-)
Uiteraard heb ik niet stilgezeten als het op reizen
aankomt. Samen met Marco, een collega hadden we beslist een roadtrip te doen,
maar waarom niet nog mensen zoeken om mee te reizen en te delen in de kosten? Goed
idee! Zo gezegd, zo gedaan een advertentie geplaatst en natuurlijk VEEL reacties!
2 Franse meisjes kwamen al onmiddellijk in aanmerking, Camille en Raphaelle.
We zijn iets gaan drinken met hen en dat klikte meteen, goed nieuws dus!
Intussen is het nog niet zeker of we met 3 gaan of met 4, want één van hen
heeft mss niet genoeg spaargeld om mee te gaan, maar dat zien we dan wel. We
willen een trip maken van hier naar Melbourne, Great Ocean Road naar Adelaide,
vandaar naar Alice Springs en Uluru, van daaruit naar Cairns en dan de East
Coast terug naar Sydney. Kijk maar eens op Google maps, dat beslaat een vrij
groot deel van Oz. We rekenen op 2 maand om deze trip te doen en zijn nu op
zoek naar een camper van. Vanavond komen we samen om voor het eerst de reis
voor te bereiden, HEEL spannend allemaal! We hebben allemaal nog nooit zoiets
ondernomen, dus het wordt een avontuur, maar ik kijk er wel ENORM naar uit. Ik
heb hier nu 3 maand gewerkt, nu wordt het tijd voor ontspanning en om de centen
op te maken J
We willen rond 1 maart vertrekken. Meer hierover de volgende keer natuurlijk!
Camille reist van 7 tot 21 februari ook nog naar Nieuw
Zeeland en was op zoek naar een reispartner en daar ben ik nu dus heel hard
over aant nadenken en ik ben al voor 90% zeker dat ik meega. Weeral een once
in a lifetime experience die ik niet mag afslaan eigenlijk. Maar ook daarover
meer de volgende keer, want mijn beslissing ligt nog niet vast.
Ik denk dat jullie nu wel weer een beetje meer op de hoogte
zijn van mijn leventje hier. Uiteraard zijn er in die maand dat ik niks heb
geplaatst 1001 emoties door mijn lijf gegaan. Kerst en Nieuw waren vrij
emotioneel. Het lijkt net of ik geen feestdagen gehad heb, ik heb ze in ieder
geval niet gevoeld.. Kerst in de zomer, dat kan toch niet?!? Echt raar!
Nieuwjaar was dan weer een hoogtepunt, een herinnering voor het leven. Met dat
verhuizen altijd merk ik ook wel dat ik het er steeds moeilijker mee heb. Ik
leef echt uit mijn rugzak, van hot naar her, en soms mis ik wel een beetje
stabiliteit.. Deze week was ik 3 maand hier en ik besefte echt wel dat ik hier
helemaal alleen aan de andere kant van de wereld zit. Wat zou ik graag mijn
oudjes nog eens vastpakken of mijn zussen of vriendjes Maar dat gaat nu
eenmaal niet, en wat ik hier meemaak is zon geweldige ervaring dat ik het voor
niets of niemand zou willen opgeven, ik ben ook zo gelukkig dat ik de gok
gewaagd heb, maar dat neemt niet weg dat het soms wel eens moeilijk is
natuurlijk! Vooral het alleen zijn is een test, want ookal ben ik bijna nooit echt
alleen, het voelt wel vaak zo omdat de contacten allemaal zeer oppervlakkig
zijn
Ahja, verder nog 2 hittegolven meegemaakt hier. Vorige week
wat het 43 graden en dat was de warmste dag ooit, ik moest gelukkig niet
werken, dus ben ik met Nicolas naar Palm Beach gegaan (je weet wel, het Home
& Away strand ;-)), maar dat was absoluut niet aangenaam. Je kon gewoon
NIET op het zand lopen en je kon geen minuut op je handdoek blijven liggen, het
was TE warm. Ik kreeg geen lucht, had geen energie en zelfs de zee bracht geen
afkoeling Die nacht heb ik dan ook in een hotel met airco geslapen dat mijn collega
heel goedkoop kon boeken aangezien hij de manager daar kent. Decadent, maar zeker
geen overbodige luxe! Middernacht was het nog altijd 36 graden
2 dagen geleden was het hier dan 46 graden, NOG erger, en ik
moest werken Ik kwam niet vooruit. Zelfs als ik stilstond zweette ik op
plaatsen waar ik nog nooit gezweet had denk ik ;-) Echt afzien! Maar in de late
namiddag begon het heel hard te waaien en kwam er wat regen die voor afkoeling
zorgde. Niet veel, maar toch een graad of 15 minder, waardoor het wat dragelijk
was allemaal!
Ik hoorde dat het in België sneeuwt Heeft ook zn charmes hé
;-) Maar geef mij nu toch maar dit weer voor een jaartje, wat heerlijk dat ik
gewoon een winter kan overslaan!
Ik ga eens kijken hoe het met de katten is en alles
klaarzetten voor mijn reisgenoten om aan een hopelijk constructieve avond te
kunnen beginnen!
Ik ga echt proberen om jullie vaker op de hoogte te houden,
maar als we aan ons avontuur gaan beginnen heb ik natuurlijk veel meer
interessante dingen te vertellen en hou ik jullie zeker op de hoogte!
Het ga jullie allemaal goed, mij gaat het hier nog altijd
heel goed! Iedereen die mij een kaartje heeft gestuurd nog HEEL ERG bedankt!
Dat was echt super!!!!!!!
Ja, het 'grote' nieuws van vorige keer is dus doorgegaan. Ik huur sinds gisteren een kamer in een appartement in Cogee beach, echt een heel mooi strand! Ergens tussen mijn allereerste foto's staan er een aantal foto's van Cogee, toen ik de wandeling van Bondi naar Cogee heb gemaakt, maar er zullen er zeker nog meer volgen!! Vandaag was het regenachtig dus heb ik geen tijd gemaakt om er te gaan maken ;-) We wonen in een appartement met 3 kamers. Een collega van mij woont hier eigenlijk, maar zij kon 6 weken gaan inwonen bij vrienden, gratis, en ze wou wat geld sparen, dus heb ik nu haar kamer, samen met mijn collega Nicolas, over wie ik het al wel gehad heb. En ja, GEWOON een vriend, GEWOON een collega, niks meer! Ik slaap in het bed, en hij op een matras, zoals het hoort We wonen op 300 meter van het strand en hebben alles in de buurt, bushaltes, supermarkt, bakker, slager, alles wat je maar wilt, ideaal dus. Aangezien ik zeker nog 6 weken wil werken hier, is dit voor mij ook wel interessant om wat extra geld te kunnen sparen om mijn reis mee te betalen. Verder werd ik vandaag nog maar eens verrast door het feit dat 'het universum' mij echt wel ZEER gunstig gezind is. Ik wist dat natuurlijk al langer, want mijn leven is zo mooi, zo makkelijk, zo geweldig... Dat kan geen toeval zijn! Paul Kalkbrenner, een bekende Duitse DJ waar ik een ENORME fan van ben, komt zaterdag naar Sydney, ik heb hem vorige jaar in Frankrijk al eens gezien. Het feit dat hij naar Sydney komt was voor mij al geweldig, maar ik twijfelde nog om te gaan, ten eerste omdat ik alleen zou gaan, en ten tweede omdat de tickets uiteraard veel kosten en ik normaal moet werken, dus ik verlies het geld van de tickets, en ik verlies een avond werken... Vorige week had ik mee gedaan aan een wedstrijd om tickets te winnen... en vandaag kreeg ik een mail dat ik 2 tickets gewonnen heb Soms vraag ik me af waar ik dat allemaal aan verdien, my life is SO blessed! Echt amazing, soms voel ik me zelfs schuldig, omdat ik weet dat er mensen zijn die ik heel graag zie en die het heel moeilijk hebben op dit moment, maar ik probeer ervan te genieten en alles mee te pikken wat ik kan natuurlijk.. Voor de rest niet meer veel nieuws, het is hier gewoon geweldig, hoe langer ik hier ben.. Hoe minder zin ik heb om terug naar België te komen, maar dat is natuurlijk niet mogelijk (alhoewel ) We zullen wel zien, ik heb hier nog heel wat tijd te gaan, en kijk echt uit naar die tijd, de zomer gaat nu echt wel beginnen en dat is voelbaar, heerlijk weer! Lekker warm, al regent het af en toe... Ik laat gewoon alles op mij afkomen en probeer te genieten en te leren van elke nieuwe ervaring... Dit is echt wel een levensles voor mij, ik maak hier zoveel mee, krijg hier zoveel indrukken, word zo vaak getest en uiteraard ook verwent! In ieder geval, ik geniet van het leven en da's heerlijk. Uiteraard zijn er een aantal mensen die ik mis en zijn er heel veel mensen waar ik heel vaak aan denk, maar dit land maakt alles goed, to me, this is paradise and I'm lovin' it!
Ik ga het hierbij laten, zal proberen om zo snel mogelijk wat foto's te maken van de omgeving en van het appartement zodat jullie weer op de hoogte zijn! En voor de mensen die niet op mijn Facebook zitten: Katrijn Beckers 15/186 Cogee Bay Road Cogee NSW 2034 Sydney Australia
Dit is mijn adres, dus jullie hebben geen excuus om me geen Kerst- of verjaardagkaart te sturen!! 29 december word ik namelijk 30 jaar
Hopelijk is alles goed met jullie allemaal daar! Geniet van de sneeuw, ik geniet van de hitte
Sheila's news
Dit gaat echt één van de mooiste reizen van mijn leven worden, mss wel de mooiste, het zal uiteraard ook een beetje van het weer afhangen, maar op dit moment voorspellen ze redelijk goed weer daar, dus duimen maar! Als we terugkomen eind februari heb ik nog een weekje in Sydney, waarschijnlijk nog een beetje proberen werken, want Nieuw Zeeland was eigenlijk niet binnen mijn budget gerekend, en op 1 maart start dan onze grote roadtrip door Oz. Ook deze reis hebben we zo goed als helemaal uitgestippeld en hier hebben we uiteraard wat meer tijd genomen om alles te zien. We gaan ongeveer 12000km doen in 2 maand tijd. Als we in Sydney vertrekken zijn we met 4, Marco (mijn collega), Camille (van Nieuw Zeeland) en Raphaelle, die we via internet hebben leren kennen. Raphaelle reist echter maar mee tot in Adelaide aangezien ze de hele trip niet kan betalen. Het is dan ook wel ENORM duur! We hebben een hele leuke campervan gehuurd waar je met 3 man in kan slapen en we krijgen er nog een tent voor 2 personen bij, het zal er dus vanaf hangen wie we onderweg nog tegenkomen want hoe meer zielen, hoe meer vreugd (en hoe goedkoper het voor ons wordt ;-)). Ik ben echt heel opgetogen over heel dit avontuur. We gaan een stuk door de woestijn rijden, we gaan de outback zien, we gaan dieren tegenkomen waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden, we gaan natuur zien waarvan ik alleen maar kon dromen... Het zal een ervaring voor het leven worden, maar ik ben er ook van overtuigd dat het niet evident zal zijn. Aangezien niemand van ons ooit zo'n avontuur is aangegaan, aangezien we elkaar allemaal niet echt goed kennen en aangezien we geen idee hebben van wat er ons te wachten staat verwacht ik zeker wel een aantal grote ups en downs, maar daar kunnen we alleen maar sterker van worden natuurlijk! Het kriebelt in ieder geval HEEL hard in mijn buik 
Soms vraag ik me af waar ik dat allemaal aan verdien, my life is SO blessed! Echt amazing, soms voel ik me zelfs schuldig, omdat ik weet dat er mensen zijn die ik heel graag zie en die het heel moeilijk hebben op dit moment, maar ik probeer ervan te genieten en alles mee te pikken wat ik kan natuurlijk.. 
) We zullen wel zien, ik heb hier nog heel wat tijd te gaan, en kijk echt uit naar die tijd, de zomer gaat nu echt wel beginnen en dat is voelbaar, heerlijk weer! Lekker warm, al regent het af en toe...
