1 maart, een memorabele dag!
Rond 10u kwam ik aan in Kogarah station, beladen als een ezel! Mijn grote backpack, mijn kleine backpack, een grote tas met eten dat ik nog overhad en nog een zak met god-weet-wat! En dan te bedenken dat ik al heel wat kilo's bij Heidi en Ivan had gelaten in Sydney (waarvoor nogmaals dank trouwens! ;-)). Een 10-tal minuten later kwamen de andere 3 aan die de trein vanuit een ander station hadden genomen, ik was net een koffie aant bestellen! Na een nacht van veel te weinig slaap en veel emoties kon ik die koffie goed gebruiken! Toen ik hen zag bleek dat ik nog de minst beladen ezel van ons 4 was, not bad! ;-)
De bus zou ons binnen 5 min oppikken om ons redelijk kort bij het depot van de campervans te droppen. Helaas pindakaas.. Geen bus, en intussen was het goed aant regenen! Een half uur gewacht op de volgende bus, nog niks.. Na wat vragen hier en daar waren we niks wijzer, want blijkbaar wist niemand van iets.. Gelukkig arriveerde er een bus na bijna een uur wachten! De moed was ons al ver in de schoenen gezakt, mede door de regen uiteraard! Zowel de buschauffeur als een passagier waren vrij grof, wat mijn moed alleen nog maar verder deed zakken, en we waren nog nt eens vertrokken! Eenmaal aan het depot kregen we onze van te zien en die bleek toch wat ouder dan verwacht, 560000km alsjeblieft! Slik!!! Als we al onze spullen daarin duwde zat die gewoon propvol... Wat nu.. Maar dat waren zorgen voor later, eerst betalen en maken dat we daar wegkwamen, want de mensen van het depot waren ook nt zo vriendelijk! Nog snel een extra verzekering tegen glasbreuk en platte band, want de man in ons gezelschap is geen held als het op auto's aankomt.
Ik kan de bende mss even voorstellen: Marco, 26, Italiaan van Firenze en hij was kok in het restaurant waar ik gewerkt heb in Sydney, wij zijn initieel met het plan van een roadtrip gekomen en hebben via een advertentie op internet onze 2 andere meisjes gevonden. Camille, 27, Franse uit Toulouse waar ik mee naar Nieuw Zeeland ben geweest. Raphaelle, 24, Franse uit Bordeaux die we dus via onze advertentie hebben gevonden. Ikzelf, 30... That's the gang!
Toen we eenmaal vertrokken waren vanuit het depot was het al middag en zijn we eerst naar een K-Mart gereden, een hele grote winkel waar ze alles hebben en wij hadden nog wat spullen nodig, zoals een luchtmatras voor in de tent, een tafel met stoelen enzo... Dat moest ook nog eens allemaal in de van... Damn...
Aangezien Camille en ik net terug waren van Nieuw Zeeland en daar VEEL kilometers gedaan hadden leek het ons best als ik zou rijden en zij co-piloot was de eerste dag, zo gezegd, zo gedaan.. Deze van rijdt wel niet zo 'smooth' als die van Nieuw Zeeland, ten eerste omdat het een 'high-top' model is en dus een stuk groter, maar ook aangezien het een manuel is en geen automatic, maar no worries, moeilijk gaat ook! We hebben de eerste dag een 300-tal kilometers gedaan richting Jervis Bay. We zijn eerst lang The Royal National Park gereden waar ikzelf al een paar keer geweest was, maar door de regen was hier vrijwel niks te zien nu, daarna door richting Kiama, ook weer HEEL mooi als de zon schijnt, maar in dit druilerig weer was het heel wat minder, Kiama staat bekend voor zijn 'blowhole', dit was dan wel weer meer spectaculair dankzij het slechte weer! Het is een soort gat in de rotsen waardoor het water van de zee komt en als er veel wind is kan dit water tot 60m omhoog 'gespoten' worden door dit gat, het was best indrukwekkend om te zien, iets minder makkelijk om foto's te maken aangezien de lens heel nat werd. Na Kiama verder gereden naar Jervis Bay, naar het schijnt 1 van de mooiste stranden in de buurt van Sydney, maar helaas, door de regen was het ZO bewolkt en mistig dat we het strand niet eens gezien hebben! Wat we wel zagen waren kangoeroes, en dat waren mijn eerste kangoeroes sinds ik in Oz ben, dus dat vond ik wel speciaal! Die liepen daar gewoon in het wild. We hebben een boek met alle campsites in Oz en vonden hierdoor een campsite redelijk kortbij Jervis Bay, we besloten dan maar te gaan parkeren en als het weer beter was de volgende dag zouden we wel terug naar Jervis Bay rijden, dat was helaas buiten de weergoden gerekend! Onze 'campsite', bleek gewoon een restarea te zijn, waar een bankje staat en een smerig toilet, waar je even kan pauzeren als je moe bent, maar volgens ons boek mochten we daar de nacht doorbrengen dus hebben we dat maar gedaan. Het was heel even gestopt met regenen dus heb ik snel mijn tentje opgezet, voor de eerste keer, maar dat was nt zo moeilijk gelukkig. We moesten ook nog altijd AL onze spullen kwijt, dus hebben we een manier gezocht om dit zo efficiënt mogelijk te doen en ik moet zeggen dat het ons redelijk goed gelukt is! Helaas moesten we in de van eten door de regen en dat op onze eerste dag, echt niet makkelijk, neem dat van mij aan! (Gelukkig hebben we tot nu toe, dag 19, elke dag buiten kunnen ontbijten, lunchen en dineren!). We wisten nog niet hoe alles werkte, we kenden elkaar nog totaal niet en dan met 4 man in een oppervlakte van 6m2, ik had eerlijk gezegd zin om onmiddellijk terug nr Sydney te gaan!! (Wat ik gelukkig niet gedaan heb ;-)) De eerste nacht in m'n tent was vreselijk, eerst en vooral omdat ik heel erg bang was, ik had nog nooit in een tent geslapen! Ik lag daar helemaal alleen en we lagen langs een redelijk grote baan, dus iedereen kon op die restarea parkeren.. Gelukkig voor mij bleef ik ongedeerd, ik had wel nt veel slaap gehad, maar als het dat maar is...
's Morgens rond een uur of 7 wakker, ontbeten en terug de weg op.
Het was nog steeds redelijk slecht weer! Tegen de middag vonden we een oud kerkje op een berg waar we geluncht hebben. Nadien kwamen we langs een soort 'Western dorpje' waar we wat foto's hebben gemaakt en dan weer verder langs de kust. Het weer was intussen wel wat opgeklaard, hoe Zuidelijker we gingen hoe beter het werd! Gelukkig! In het information centre van Bermagui vertelde een vriendelijk dame ons dat we iets verderop kort bij Bega een mooie campsite konden vinden waar we wel zouden kunnen overnachten (but dont tell anyone I told you so ;-)). De I-sites mogen namelijk geen reclame maken voor free campsites! Om in Bega te geraken moesten we een lange brug over waar we allemaal pelikanen vonden. Ik kan me nt herinneren dat ik die beesten ooit al in het wild had zien lopen, dus dat was ook weer een leuke ervaring! Even verderop vonden we de campsite. Het was echt een nette plaats, er waren toiletten met lavabo en we lagen op nog geen 100meter van het strand. Heel mooi om te zien! Na het avondeten zijn we een strandwandeling gaan doen en hebben we genoten van de ontelbare sterren die we daar zagen. We hadden intussen ook een babbeltje geslaan met ons Duitse buren, een ouder koppel dat elk jaar tijdens de winterperiode voor een paar maand naar Oz komt, een droom!!! De man is een fervent visser en wist ons heel wat bruikbare en minder bruikbare dingen te vertellen! ;-) 's Morgens was Marco al vroeg wakker en was hij onze Duitse buurman gaan bezoeken die al vlijtig stond te vissen in de zee. Tegen dat wij wakker werden lag er een grote vis op onze tafel die Marco van onze buurman gekregen had, mmm!! Uiteraard werd die vis nt bij het ontbijt gegeten maar bewaard voor dinner. Vanuit Bega ging het richting Snowy Mountains and Mount Kosciuszko National Park. Voor 4 dollar elk kregen we 24u toegang tot het park. Een prachtig park met allemaal kleine bergweggetjes. In ons 'campsite-boek' hadden we weer een free campsite gevonden in het Park en die bleek enorm mooi! Op ongeveer 1000m hoogte in het bos. We waren de enige campers daar en buiten een 'bostoilet' ( de vorm van een toilet maar je kan niet doorspoelen, het is gewoon een gat in de grond) en een plaats om een kampvuur te maken, was er niks. Gelukkig hadden we nt meer nodig, er was ook nog een rivier waar we een kattenwasje konden nemen, more than we could ask for! ;-) boven het kampvuur hing een soort plaat waar we op konden BBQ'en, dat vind je hier bijna op elke campsite en dat kwam goed uit want we hadden namelijk nog onze vis van onze vriendelijke Duitse buurman! Die vis heeft echt gesmaakt, met wat groentjes en pasta, heerlijk!!! Camille had marshmallows bij en toen het eenmaal donker was hebben we daar lekker van gesmuld en een beetje naar de sterren gekeken terwijl Marco en ik het vuur probeerden aanhouden. Best wel gezellig. Wat we op dat moment nog nt wisten, of waar we nt aan gedacht hadden is dat het best wel flink afkoeld 's nachts op zo'n hoogte! Ik had een lange broek en trui met lange mouwen aan, 2 slaapzakken en ik kan zeggen zonder overdrijven dat ik echt heel erg heb afgezien die nacht! Ik heb zelfs gedroomd dat ik dood aan het vriezen was, mijn neus en mijn tenen waren van ijs tegen de morgen! Gelukkig had Marco het vuur al aan toen ik uit m'n tentje kwam, dus ben ik daar gaan ontdooien en heb ik ook hier weer niks aan overgehouden ;-)
Als ik me goed herinner is de laatste keer dat ik nog iets geschreven heb al van Nieuw Zeeland geleden. Veel te lang geleden alweer, maar ik vind gewoon nooit de tijd om dingen te schrijven..
Onze laatste dagen in Nieuw Zeeland hebben we in Christchurch doorgebracht. Deze stad is een 3 tal jaar geleden geteisterd door een aardbeving. Het volledige stadscentrum ligt plat! En nu, 3 jaar later ligt nog altijd alles plat!! De eerste avond dat we daar aankwamen hebben we een campsite gezocht kortbij het centrum die betaalbaar was en het was echt schokkend om te zien hoeveel mensen daar permanent wonen aangezien hun huizen vernield zijn! Ik had die avond een gesprek met een man (ik vermoed rond de 60), die zijn vrouw en zijn huis verloren had tijdens de aardbeving en die nu op deze campsite woont. 's Morgens waren er veel kinderen die netjes in schooluniform uit de piepkleine bungalows kwamen, heel raar om te zien! We zijn dan Christchurch zelf gaan bezoeken maar buiten heel veel ruïnes en half afgebroken gebouwen was er niet veel te zien! Een shoppingcentrum dat volledig plat lag was heropgebouwd door allemaal containers bovenop en langs elkaar te zetten in allerlei leuke kleuren, waardoor het toch nog aantrekkelijk was, maar alle historische gebouwen lagen volledig aan de grond en kunnen dus ook niet gerestaureerd worden, jammer! Het zal nog zeker 10 jaar duren voor deze stad weer op iets trekt.
Rond 4pm moesten we onze van terug naar het depot brengen en we waren NET op tijd! ;-) 3125km gedaan in 12 dagen zonder schrammetje aan de van! Gelukkig was het een heel vriendelijke jongen die ons ook nog tot aan de luchthaven heeft gebracht. We hadden onze vlucht om iets voor 7am en konden dus inchecken vanaf 5am waardoor we hadden besloten de nacht op de luchthaven door te brengen, het was een leuke ervaring, maar ik denk nt dat ik het nog eens ooit zou doen! Tot een uur of 8-9pm was er geen probleem, maar nadien begon de security best wel moeilijk te doen. We mochten niet slapen op de bankjes (want dat was geen zicht voor aankomende toeristen), maar we mochten wel in een hoekje op de grond liggen (was dit dan wel een zicht voor aankomende toeristen?!?). Er lag tapijt op de grond, maar het was toch echt wel hard en door de airco ook heel erg koud! Ik denk dat ik maximaal 2u heb geslapen in stukjes van 10min ofzo.. Om 3am ging de bovenverdieping terug open, we hadden daar zetels gezien, dus wij met heel ons hebben en houden naar boven, heerlijk die zetels! Helaas werden we redelijk hardhandig wakker gemaakt om half 5 door een dame die ons daar weg wou.. Dan zijn we maar op ons gemak gaan inchecken en tegen een uur of 10 waren we terug in Sydney! Daar werd ik opgewacht door Ineke (alhoewel, ik heb op haar moeten wachten ;-)), we zijn dan iets gaan eten en wat door Sydney gewandeld, maar ik was ZO moe van die nacht, dat ik de Ferry naar Manly heb genomen waar ik de nacht mocht doorbrengen bij een collega. Ik ben dan ook onmiddellijk gaan zoeken naar accommodatie voor mijn laatste week, maar dat bleek niet zo eenvoudig, alle hostels zaten vol! Ik ben dan uiteindelijk 2 nachten in Manly mogen blijven en nog 1 nachtje bij Ineke en Felix en voor de laatste 5 nachten was er gelukkig nog plaats bij Jackaroo, de hostel in Kings Cross waar ik in november ook al eens gezeten had. Ik heb mijn laatste week in Sydney nog 3 shifts mogen doen op mijn werk, wat wel goed van pas kwam want ik had veel meer geld uitgegeven in Nieuw Zeeland dan verwacht! ;-)
Ik ben gaan afscheid nemen van de meeste mensen die ik in Sydney heb leren kennen. Dat was best wel raar, je merkt dan toch hoe snel je aan een plaats gehecht raakt en hoe snel je je ergens 'thuis' kan voelen! Ik heb het echt wel moeilijk gehad die laatste week om afscheid te nemen, veel mensen waarvan je weet dat je ze waarschijnlijk nooit meer zal zien, en ook mensen waarvan je weet dat je ze ooit zeker wilt terug zien! Ik heb me voorgenomen op zeker gebruik te maken van mijn 'internationale vriendenkring' die ik heb opgebouwd, om achteraf nog wat mooie reisjes te maken!
Mijn laatste avond in Sydney moest ik werken, en aangezien we al vroeg klaar waren ben ik met Nicolas (mijn collega en de jongen waar ik even mee heb samengewoond in mijn appartement in Cogee) een fles bubbels gaan kopen en hebben we die, als echte backpackers, ergens op een stoep langs de straat in Kings Cross leeggedronken. Gebabbeld over de 4,5 maand die we (heel vaak) samen hebben doorgebracht en plannen gemaakt om elkaar zeker terug te zien na mijn reis, hij vertrekt namelijk 1 april naar de philipijnen en dan terug naar Frankrijk. Na een heel korte nacht werd ik veel te vroeg gewekt door mijn wekker, maar ik moest nog douchen EN mijn koffer pakken! Typisch mij, zo'n dingen stel ik altijd uit tot het laatste moment! ;-)
Om 9u moest ik op de trein zitten richting Kongarah waar ik de andere 3 roadtrippers zou treffen!
Ik ben op dit moment bezig aan mijn verhaal van de eerste dagen op roadtrip, maar er is ZOVEEL te vertellen, dat dat nog een paar dagen op zich zal laten wachten! En aangezien we overmorgen de woestijn intrekken voor 2 weken kan het mss zelfs langer duren!
Hopelijk is met jullie ook alles ok!
14 februari: happy valentine!! Voor mij geen Valentijn dit jaar, maar wel Nieuw Zeeland en ik denk dat dat nog VEEL meer waard is ;-)
Om 6u opstaan deed een klein beetje pijn, maar al snel kwam het zonnetje piepen en was dat alweer lang vergeten! Rond 6:30 de weg op richting de Ferry. We moesten een uur op voorhand daar zijn en we waren dus goed op tijd want het was nog geen half uur rijden, maar better safe than sorry! We waren trouwens zeker niet de eerste! Er stonden 5 lange rijen. 2 met personenwagens, 1 met jeeps en kleine vans zoals de onze en 2 met grote vans en mobilhomes. Dan stond er ook nog een lange rij vrachtwagens. Gelukkig hadden we een prachtig zicht op de zee met een hele mooie ochtendzon, want we hebben daar uiteindelijk in de rij gestaan tot bijna half 9, meer dan een uur dus. We hadden nog niet ontbeten dus hebben tijdens het wachten dan maar onze ontbijtgranen verorberd, best wel een speciaal gevoel zo in een lange rij auto's je ontbijtje eten ;-) Eenmaal geparkeerd op de Ferry hebben we een lekker koffietje gedronken, zijn we bij de informatiestand wat informatie gaan vragen ivm het zuidelijk eiland en hebben we de boot een beetje verkend. Aangezien we nog heel wat kilometers voor de boeg hadden hebben we besloten om ons een uurtje te gaan leggen aangezien de tocht 3u duurde. We vonden nog net 2 plaatjes vrij want we waren blijkbaar nt de enigen met dat idee, de helft van de passagiers lag her en der verspreid te slapen, best wel grappig om te zien. Langs mijn zetel zat er een vriendelijke Hollander, ik hoorde meteen aan zijn Engels dat hij Hollands was, uiteraard aan de praat geraakt en van dat slapen is niks meer in huis gekomen. Hij heeft me zijn verhaal verteld en ik het mijne (of mss vooral ik het mijne ;-)) en al gauw werd het tijd om naar het sundeck te gaan om foto's te maken van het betoverende uitzicht richting het zuiden. Zo gezegd zo gedaan, het laatste half uur alleen maar foto's genomen. Nadien terug de campervan in en richting Nelson, dat op 140km van Picton ligt, waar de Ferry ons gedropt had. Eenmaal daar was het al bijna 2pm, even naar het informatiecentrum, tanken, naar de supermarkt en lunchen en tegen dat we wouden vertrekken daar was het al bijna 4pm... Raar maar waar kwam ik Ron (de vriendelijke Hollander) tegen in de supermarkt in Nelson! Van toeval gesproken!! ;-) Eenmaal terug op de baan reden we richting Rawaki wat op 20 min van het beginpunt van de wandeling in Abel Tasman ligt (die wandeling gaan we morgen doen). Het was de enige free parking die het informatiecentrum ons in de buurt kon geven. Het ligt echt in the middle of nowhere, we dachten eerst dat we verkeerd zaten, maar op een gegeven moment stond er een bordje: halleluja, en jawel hoor, we kwamen in de hemel!!! Een ongelofelijk mooi grasveld met een riviertje erlangs, omgeven door geweldig mooie bergen. Iets verderop een soort boerderij met overheerlijke appels en braambessen. We zijn elk apart een wandeling gaan maken en ik kan niet beschrijven hoe geweldig dat was. Het uitzicht, de geluiden van vogels, koeien en schapen in de verte, de bladeren van de bomen, echt magisch! Ik zou graag nog veel verder wandelen maar het werd later en kouder dus ben ik maar terug gegaan. Eenmaal terug heb ik me gewassen in de rivier, het was nog altijd redelijk warm in de zon dus dat ging wel, het water was ijskoud en ZO helder!! Ik werd van op afstand in de gaten gehouden door een familie zwarte eenden die zich niet lieten afschrikken door mijn aanwezigheid. Echt back to nature, ik vond het in ieder geval een hele speciale ervaring. Nadien hebben we lekker gekookt en gegeten. Helaas kwamen er al gauw nog een paar campers aan en dus was de magie een beetje weg, maar mss maar goed ook , want helemaal alleen in the middle of nowhere is mss toch niet zo veilig ;-)
Op dit moment is het 10pm en donker, hoe zuidelijker we gaan hoe langer klaar, het is pas echt donker geworden rond 9:15, heerlijk!!!
We hebben net een strijd aangegaan met een aantal muggen, dat heb je natuurlijk wel in de natuur, maar als het dat maar is...
We gaan al slapen nu, want het was een lange dag en morgen om 7u gaat de wekker weer om half 9 moeten we namelijk aan de taxiboot zijn die ons naar een bepaalde plaats gaat brengen van waaruit we een 4u durende wandeling gaan maken in Abel Tasman. Dat belooft weer heel wat moois!!!!
Woensdag 13 februari iets voor 8 worden we wakker, ideaal want de wekker zou om 8u gaan en ik word liever wakker zonder wekker ;-) We maken ons op ons gemakje klaar en ontbijten in de 'living' van het motel waar we hebben overnacht, heerlijk om onze benen te kunnen strekken op echte zetels! De vriendelijke receptioniste had me gisteren haar haardroger geleend, dus voor het eerst sinds onze roadtrip kan ik mijn haar nog eens 'fatsoeneren': zalig!!! Tegen een uur of 9 vertrekken we richting Wellington dat 20km richting zuiden ligt. We parkeren aan het Te Papa museum en nemen ruim de tijd om dit museum te bekijken. Het was leuk om te zien, maar het museum in Auckland was veel uitgebreider als het op Maori cultuur aankomt. Na onze cultureel uitje zijn we naar het informatiecentrum gegaan om inlichtingen te vragen ivm de Ferry die ons morgen naar het zuidelijk eiland zal brengen. Nadien richting Mount Victoria gewandeld, een redelijk stijle beklimming maar ook hier was het uitzicht het afzien MEER dan waard! Zo mooi! Bij de afdaling hebben we een iets langere route gekozen (aangezien de afdaling meestal makkelijker is dan de beklimming ;-)) en zijn we langs een paar plaatsen gekomen in het bos (want de berg is volledig bebost) waar scènes van Lord of the Rings zijn opgenomen, best wel indrukwekkend! Enorme bomen in allerlei rare vormen, geweldig om te zien! Eenmaal beneden zijn we terug naar de stad gelopen en heeft Camille me afgezet aan the Parliament, zij wou naar een filmmuseum (Hobbit en lord of the rings), maar dat zei me niet zoveel. Het was intussen al 4pm en opeens heel bewolkt terwijl we de rest van de dag een stralend blauwe hemel hadden gehad. Een half uur later waren de wolken alweer weg, vals alarm dus! Het was helaas wel te laat om het parlement nog te bezoeken, maar heb toch wat foto's kunnen maken van de buitenkant.. Nadien heb ik nog wat door de stad gekuierd en mezelf getrakteerd op een frietje van Mac Donalds en Sushi meegebracht als avondeten ;-) Rond half 6 werd ik opgepikt en zijn we terug naar het motel gereden waar we nu dus weer languit in de zetels liggen! We hebben uitgebreid gedoucht, ik heb m'n sushi laten smaken en als mijn verhaal dadelijk af is gaan we waarschijnlijk al slapen, dan is het 10pm, want morgenvroeg om 8:25 vertrekt de Ferry, we moeten een uur voor aanvang inchecken en we moeten ongeveer 20min rijden, rond 6u de wekker zetten dus! Dat gaat zwaar zijn, maar het is maar voor 1x gelukkig ;-) Ik ben heel benieuwd naar het zuidelijk eiland aangezien iedereen me heeft gezegd dat het zuiden veel mooier is dan het noorden en ik vind het noorden al ongelofelijk geweldig! Wat gaat dat dan wel niet geven?!??? In ieder geval ga ik moe maar voldaan mijn bedje inkruipen en kijk ik al vol spanning uit naar de rest van ons avontuur!
Zaterdagmorgen, 9 februari om 7u30 gaat mijn alarm af. Even vraag ik me af waarom, maar dat duurt niet lang, we moeten onze campervan gaan ophalen natuurlijk!!! Ik zit met mixed feelings: langs de ene kant enorm opgetogen dat ik dit avontuur mag meemaken, langs de andere kant toch wel een heel klein hartje aangezien ik geen flauw idee heb waaraan ik begin! Snel nog een goede douche nemen, want wie weet wanneer ik de volgende keer uitgebreid kan douchen! Al m'n spullen pakken, en hop naar de airportbus die me 2 straten verder zou oppikken. Ik had ondertussen al een sms van Camille die in een andere hostel sliep en die al aan de bushalte stond, veel te vroeg... Dat wordt haasten dus! Eenmaal uitgecheckt kan het avontuur beginnen, na 5 min wachten is de bus daar die ons naar de luchthaven brengt, daar worden we opgepikt door Lucky Rentals, de company bij wie we de camper gehuurd hebben. Hopelijk hebben we wat aan de naam ;-)
Na bijna een uur van formulieren invullen en gegevens doorgeven kunnen we dan eindelijk vertekken. Het is een automatic, wat we allebei wel aangenaam vinden! Ik vertrek als bestuurster aangezien Camille een heel goede co-piloot is en daar gaan we, de wijde wereld in!
De eerste 5min zijn effe wennen aangezien we aan de verkeerde kant van de weg rijden en aangezien het stuur aan de verkeerde kant staat, maar de van rijdt zo 'smooth', dat we ons al gauw helemaal thuis voelen!
We rijden van Auckland naar de Coromandel peninsula. Onze eerste stop is aan een supermarkt waar we onze lunch en dinner van vandaag halen. Na 1,5u door ongelofelijk mooie landschappen en vooral VEEL bergen te rijden stoppen we ergens in the middle of nowhere om te lunchen en van plaats te wisselen. Daar ga ik ook voor de eerste keer sinds lange tijd nog eens in het bos plassen. Dat zal wel vaker gebeuren vanaf nu, dus ik ga een getrainde 'bosplasser' zijn tegen dat ik terug in Sydney ben! ;-) Na deze korte pauze rijden we door naar Cathedral Cove. Bij het openen van mijn deur op de parking hoor ik een vrouw tegen haar vriendin zeggen: I've been all over the world, but this is the most beautiful place on earth'. Dat belooft veel goeds dus!!! Voor we aan de Cathedral Cove zijn moeten we een wandeling van 40 minuten maken. Deze wandeling is echt afzien in de blakende zon (ja, we hebben geweldig weer gehad vandaag!!!) en over een hobbelige, heuvelachtige zandweg. Maar het ongelofelijk uitzicht maakt alles goed. We zijn net 2 Aziaten met onze camera's en vallen van de ene 'waaw' in de andere!!! Eenmaal aangekomen is het natuurlijk adembenemend wat we daar zien. We hebben onze ogen echt de kost gegeven! En onze camera ook ;-) Na dit spektakel was het al bijna 6u 's avonds en dus hoogtijd om richting een slaapplaats te rijden. Rond half 8 kwamen we dan hier aan in Paeroa, een dorpje van niks waar we een openbare parking vonden voor campers. We staan hier ongeveer met 10 campers denk ik en er is een toilet en een lavabo, geen douche, dus maar goed dat ik deze morgen zo grondig gedoucht heb! ;-) Camille heeft onze tafel en stoelen klaargezet terwijl ik een lekker flesje rode wijn in de supermarkt ben gaan halen. Nog wat nagepraat over de dag en over de route van morgen, een lekker glaasje gedronken en goed gegeten en toen was het donker.. Tijd om te gaan slapen dus want voor de rest valt hier niks te beleven! Maar dat geeft mij natuurlijk wel de tijd om mijn verslagje van vandaag te schrijven! Ik weet nt of ik elke dag tijd ga hebben om iets te schrijven of om het op mijn blog te zetten, want ik heb bijna de hele dag zonder bereik gezeten, maar hier werkt het dus wel ;-) Ik schrijf het ook eigenlijk meer voor mezelf zodat ik nooit meer zal vergeten wat ik hier allemaal heb meegemaakt, helaas kan ik de foto's pas na de reis uploaden, maar ik kan jullie beloven dat ze de moeite waard gaan zijn! Wat een geweldig land!!! Ik ben echt heel blij dat ik de uitdaging ben aangegaan!
Voilà , Camille is al bijna in dromenland denk ik, dus ik zal haar maar eens volgen zodat we morgen vroeg opk unnen om aan een nieuw avontuur te beginnen!!
Maandag 4 februari zou ik van Sydney naar Auckland vliegen, maar dat was buiten Jetstar Airways gerekend, want zondagavond, minder dan 24u voor mijn vlucht zou moeten vertrekken kreeg ik een sms dat mijn vlucht gecanceld werd... Ik dacht eerst dat het een flauwe grap was van 1 van mijn vrienden, maar had al snel door dat het menens was! Ik was al volledig in paniek, wat moest ik nu doen?!? Naar Jetstar gebeld en daar boden ze me een voucher aan van 100 die ik mag opgebruiken binnen 6 maand (en dat komt mss nog wel goed van pas!) en een nieuwe vlucht de volgende dag, dinsdag dus.. Ok, eenmaal bekomen van de shock was dit nog nt zo slecht aangezien het slecht weer werd in Auckland op maandag en dinsdag ;-) Ik heb dan mijn maandag doorgebracht met Ineke, heb ik daar al over verteld? Nee zeker. Wel, in het huis waar ik de laatste 2 weken in Sydney verbleef om op 2 katten te letten was er nog een ander koppel, Felix en Ineke van Gent. Een superleuk koppel dat heeft besloten om een jaar naar Australië te komen om nadien te beslissen om eventueel te blijven.. Felix werkt voor een IT bedrijf en kan gewoon van 'thuis' uit blijven werken wat dus maakt dat Ineke veel tijd had en aangezien het weer nt zo geweldig was de laatste 2 weken had ik ook veel tijd (want weinig werk) en hebben we dus best wel veel met elkaar opgetrokken en dat klikte prima! Zo fijn om eindelijk nog eens Vlaams te kunnen babbelen, die 2 weken met hun hebben me echt goed gedaan! Voor mij voelde het een beetje als thuis.. Ookal heb ik veel mensen leren kennen in Oz en ook wel een paar goede vrienden gemaakt, als je nt dezelfde taal spreekt en nt dezelfde 'gewoontes' hebt is het toch altijd een beetje 'vreemd'. Vandaar dat ik mijn batterijen bij Felix en Ineke weer helemaal heb kunnen opladen.
In ieder geval, mijn 'extra maandag' heb ik dus met Ineke doorgebracht, zij zaten intussen in hun nieuwe stulpje in Surry Hills, een wijk van Sydney die ik, jammer genoeg, niet eerder had ontdekt, want het was geweldig! Echt een super gezellige buurt met allemaal leuke winkeltjes en coffeeshops! Nadien zijn we nog iets gaan eten in Darling Harbour en heb ik dus toch nog een hele leuke zonnige dag gehad! Dinsdag ben ik in de voormiddag bezig geweest met koffers pakken, aangezien ik maar 10kg handbagage mocht meenemen heb ik echt wel moeten wikken en wegen, zelfs mijn laptop moeten thuis laten, waar ik nu al veel spijt van heb, maar die kon er gewoon nt meer bij. Het probleem is nu dat ik alles op mijn iPhone moet typen en dat ik m'n foto's nergens kan opzetten, dus ik kan er nt meer dan 1000 maken en ik verwacht echt wel geweldige views die ik ZEKER moet vastleggen, dat wordt dus weer wikken en wegen ;-)
Dinsdagnamiddag had ik nog even met Camille afgesproken, het meisje waar ik mee ga rondtrekken hier. Zij komt een paar dagen later aan en we wouden nog wat dingen bespreken. Rond half 4 was het dan tijd om naar de luchthaven te vertrekken. Alles verliep vlotjes, al kijken ze bij mij ELKE keer al mijn bagage na, zie ik er dan zo gevaarlijk uit?!? Anyway, bijna 3u later was ik in Auckland met weer een tijdverschil van 2u. Ik zit nu dus op 12u van jullie verwijderd, het verst dat ik ooit zal kunnen zitten! Dat betekent, zoals ik ook al tegen mijn oudjes heb gezegd, dat ik vanaf nu alleen nog maar dichterbij kan komen ;-)
Om middernacht kwamen we dus op de luchthaven aan, ik had de hele reis langs een Nederlands meisje gezeten dat toevallig naar dezelfde hostel ging dus dat was toch wel een beetje een opluchting dat ik nt de hele rit van aan de luchthaven naar de hostel alleen moest doen! Om 1:30am plaatselijke tijd kwamen we dan eindelijk aan, ik had een kamer van 8 geboekt, de 7 andere meisjes lagen natuurlijk al allemaal te slapen waardoor ik heel stil moest zijn en zonder licht mijn weg moest vinden in een vreemde kamer. Er was nog 1 bed vrij, bovenop een stapelbed, vraag me niet hoe, maar het is me uiteindelijk gelukt om zonder al te veel lawaai in dat bed te geraken!
De volgende morgen heb ik lekker uitgeslapen, ookal omdat 10u 's morgens aanvoelde als 8u Ozzie time.. En nadien ben ik net als een echt Aziaat met mijn camera in de hand Auckland gaan verkennen! Best wel veel mooie plaatsjes hier, maar heel klein, dus ook snel uitgekeken ;-) Ik was in het visitor information centre gaan vragen naar de places to be and see en die heb ik vrijwel allemaal gedaan de eerste dag. Aangezien ik nog veel tijd over had ben ik ook naar de Auckland Art Gallery geweest, heel mooi daar, helaas volgen de foto's pas als ik terug in Oz ben!
Gisterenavond heb in hier een Duits meisje en een Italiaanse jongen leren kennen waarmee ik een cider ben gaan drinken in het park en nadien mooi op tijd mijn bedje in, op een kamer met 8 gaat er vanaf 6u 's morgens bijna elke half uur een wekker af, dus van lang slapen komt er vrijwel niks in huis. Ik heb het toch weer uitgehouden tot 10u (I blame that on the time difference ;-)). Ik had mezelf deze morgen op een pedicure getrakteerd, ik kan je verzekeren dat 4 maand op slippers niet gezond is voor je voeten, maar de mijne blinken dus weer ;-) Namiddag ben ik die nieuwe voetjes dan gaan uittesten op Mount Eden. Die ligt ongeveer 4 kilometer van hier, maar dat is 4 kilometer bergop, ik was echt wel moe toen ik boven was, maar het uitzicht was echt wel de moeite! Ik zag in de verte landschappen die ik zeker wel van korterbij wil zien!! Na mijn bergbeklimming een lekkere douche gepakt, met de Italiaanse jongen van gisteren Thais gaan eten en nu zitten we in de hostel, ben al bijna een uur bezig aan dit verhaal, echt geen sinecure via de iPhone, maar aangezien ik Auckland wel gezien heb en het voor de rest vrij saai is hier neem in hier graag de tijd voor!
Vannacht komt Camille aan, dus morgen gaan we nog een beetje samen Auckland verkennen en zaterdagmorgen gaan we eindelijk vertrekken op onze roadtrip! Ik kan nu echt wel nt meer wachten!!!
Ik ga sowieso elke dag iets schrijven en zal proberen het zo vaak mogelijk op mijn blog te plaatsen! Ik verwacht in ieder geval magische verhalen en ongelofelijke foto's!
Zoals ik al zei heb in dit via mijn iPhone getypt en ben in te moe om het na te lezen, dus excuseer mij voor eventuel fouten, het is toch enkel het verhaal dat telt he ;-)
Het is eindelijk zo ver! Na bijna 4 maanden werken ga ik beginnen reizen!!!! En oh, I'm SO excited! Het is echt enorm spannend allemaal. Sydney op zich was na al die tijd wel al als 'thuis' gaan aanvoelen, dus is het tijd voor verandering, want ik heb al een 'thuis' in België hé Maandag middag neem ik het vliegtuig richting Auckland (het noordelijk eiland van Nieuw Zeeland). Ik heb daar een hostel geboekt en blijf daar tot zaterdagmorgen. Donderdag komt Camille (het meisje uit mijn vorig verhaal dat ik via internet had leren kennen) ook naar daar. Zaterdag morgen mogen we onze campervan gaan oppikken die we gehuurd hebben en vertrekken we op een enorme trip, het gaat echt een uitdaging worden om alles te zien wat we willen zien in de korte tijd die we maar hebben. We willen namelijk zowel het noordelijk als het zuidelijk eiland doen en dan nog liefst zoveel mogelijk plaatsen bezoeken. Maar we hebben ons goed voorbereid, alles dat we willen zien ligt al vast, als we ALLES gaan doen dat op ons lijstje staat wilt dat zeggen dat we op 2 weken 4000 km moeten rijden. Op dit moment hebben we er goede moed in, maar als we merken dat het toch niet zo eenvoudig blijkt te zijn zullen er een paar dingen zijn die we overslaan. Camille is een zware 'Lord of the Rings'-fan en aangezien ik daar nog geen enkele film van had gezien had ze me opgedragen om toch minstens 1 film te bekijken zodat ik een beeld had van wat er mij te wachten staat in Nieuw Zeeland en ondanks het feit dat die film mij absoluut niet lag heb ik nu inderdaad wel een heel goed beeld van wat er op ons af gaat komen! Dit gaat echt één van de mooiste reizen van mijn leven worden, mss wel de mooiste, het zal uiteraard ook een beetje van het weer afhangen, maar op dit moment voorspellen ze redelijk goed weer daar, dus duimen maar! Als we terugkomen eind februari heb ik nog een weekje in Sydney, waarschijnlijk nog een beetje proberen werken, want Nieuw Zeeland was eigenlijk niet binnen mijn budget gerekend, en op 1 maart start dan onze grote roadtrip door Oz. Ook deze reis hebben we zo goed als helemaal uitgestippeld en hier hebben we uiteraard wat meer tijd genomen om alles te zien. We gaan ongeveer 12000km doen in 2 maand tijd. Als we in Sydney vertrekken zijn we met 4, Marco (mijn collega), Camille (van Nieuw Zeeland) en Raphaelle, die we via internet hebben leren kennen. Raphaelle reist echter maar mee tot in Adelaide aangezien ze de hele trip niet kan betalen. Het is dan ook wel ENORM duur! We hebben een hele leuke campervan gehuurd waar je met 3 man in kan slapen en we krijgen er nog een tent voor 2 personen bij, het zal er dus vanaf hangen wie we onderweg nog tegenkomen want hoe meer zielen, hoe meer vreugd (en hoe goedkoper het voor ons wordt ;-)). Ik ben echt heel opgetogen over heel dit avontuur. We gaan een stuk door de woestijn rijden, we gaan de outback zien, we gaan dieren tegenkomen waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden, we gaan natuur zien waarvan ik alleen maar kon dromen... Het zal een ervaring voor het leven worden, maar ik ben er ook van overtuigd dat het niet evident zal zijn. Aangezien niemand van ons ooit zo'n avontuur is aangegaan, aangezien we elkaar allemaal niet echt goed kennen en aangezien we geen idee hebben van wat er ons te wachten staat verwacht ik zeker wel een aantal grote ups en downs, maar daar kunnen we alleen maar sterker van worden natuurlijk! Het kriebelt in ieder geval HEEL hard in mijn buik Ik ga tijdens beide reizen echt proberen om dagelijks iets te schrijven, want ik wil niks vergeten van alles dat ik ga meemaken. Uiteraard gaat mijn camera de komende 3 maanden zeer intensief gebruikt worden en zal ik dit graag met jullie delen!!! Ik ga het hier bij laten voor deze keer, maar jullie kunnen zeker veel nieuws verwachten de komende weken/maanden (als ik toegang heb tot internet natuurlijk, wat niet altijd vanzelfsprekend zal zijn...). Hopelijk is in België nog altijd alles zoals het was, alhoewel...
Schandalig! Ik weet het!!! Heb zo vaak willen beginnen om
iets te schrijven, maar er zijn hier altijd zoveel andere, leukere dingen te
doen dat het er niet meer van gekomen is, al meer dan een maand niet! Eerst en vooral wil ik iedereen die ik nog niet persoonlijk gehoord heb, of die niet op mijn Facebook zit een geweldig 2013 wensen. Een goede gezondheid en dat al jullie wensen mogen uitkomen!
Dus, beter laat dan nooit, en hier zijn we weer. 21
december overleefd, mijn 30e verjaardag ook, 3 maand hier, weeral
een paar keer verhuisd, waar zal ik beginnen?!?
Na 2 weken in Cogee Beach kreeg ik van Ivan en Heidi, (het
Belgisch koppel dat hier woont en waar ik het al vaker over gehad heb), te horen
dat ik hun huis mocht lenen zolang zij in België waren om de feestdagen te
vieren. Dat klonk als muziek in de oren aangezien het toch niet zo
vanzelfsprekend bleek te zijn om een kamer te delen met een collega die je
amper kent. Voor mij was het echt niet aangenaam en ik had me dan ook al
ettelijke keren aan hem geïrriteerd (lag dat aan hem of aan mij, dat laat ik in
het midden), maar in ieder geval nam ik dit kerstkado maar al te graag in
ontvangst! Ik had er natuurlijk eerst met mijn collega en de andere flatmates
over gepraat en ze vonden het geen probleem, alleen maar jammer, maar ik ben er
zeker van dat dit de beste beslissing was! Dus hup, weeral mijn spullen pakken
en op naar Cremorne, een betere suburb van Sydney, net over de Harbour
Bridge, dus makkelijk te bereiken met het openbaar vervoer om te gaan werken
(in dezelfde buurt als de villa waar ik in het begin verbleef). Mijn eerste
dag/avond daar was Kerstavond. Ik herinner me nog dat ik me vrij eenzaam voelde
toen. Het voelde ook helemaal niet als Kerst. Nicolas, mijn collega waar ik mee
samenwoonde, had me met zijn auto naar het huis van Ivan en Heidi gebracht en
nadien zijn we samen nog naar Balmoral Beach gereden aangezien het zo warm was.
Dus de hele middag van kerstavond hebben we liggen bakken aan het strand. s
Avonds hadden mijn flatmates in Cogee me uitgenodigd om Kerst te gaan vieren
daar, maar ik had daar geen zin in, wilde gewoon alleen zijn.. En dus heb ik
Kerstavond alleen voor de TV en laptop doorgebracht, gelukkig waren er een
aantal leuke gesprekjes bij die avond, waaronder met mijn oudjes en met
Kristel, waardoor het al bij al nog een leuke avond werd.
Kerstdag hier was afschuwelijk! Qua weer dan toch, de HELE
dag geregend, maar dat vond ik helemaal niet erg, want ik moest werken, dus dat
kwam goed uit!
Dan kwam natuurlijk mijn 30e verjaardag in zicht.
Op zich had ik daar tot dan toe geen problemen mee, het begon pas de dag ervoor
een beetje te knagen. Ik ben die avond naar Manly gegaan met een collega en een
paar vrienden. Eigenlijk wou ik gewoon alleen thuis blijven, maar ben toch blij
dat ik gegaan ben. Hoe dichter het bij middernacht kwam hoe meer het begon te
kriebelen Nee, ik wil niet! Oh shit, wat doe ik hier eigenlijk! 30 al?!? Er
kwam van alles in me op, uiteindelijk werd het gewoon middernacht, zoals het elke
dag doet en gebeurde er niks speciaals Er werd gekust en gefeliciteerd, er
werd wat gedanst en gedronken, en toen was ik 30 Het feestje volgt zeker nog
als ik terug in België ben, want ondanks alles voelde het niet echt als een
verjaardag, er ontbraken een aantal mensen! ;-)
Uiteraard volgde Nieuwjaar heel snel en dat was een hele
ervaring! We hadden een event in het restaurant, dus ik moest werken. Er waren
een 50tal gasten die een degustatiemenu kregen. Ze moesten 500 dollar betalen voor de avond,
maar ze kregen buiten dat menu ook wel de kans om het vuurwerk vanaf de eerste
rij te zien op een privé grasveld aan het water. Dat klinkt mss raar, maar je
moet je voorstellen dat er RIJEN mensen te wachten stonden de avond voordien om
toch maar een goed plekje te vinden om het vuurwerk te zien en 31 december was
het hier SNIKHEET, dus die mensen hebben de hele dag in de hitte staan wachten,
waarschijnlijk niet veel geslapen op straat en dat allemaal om een glimp van
het vuurwerk op te vangen. Zowel onze gasten, als wijzelf waren dus echt wel
bevoorrecht om het vuurwerk vanaf de eerste rij te kunnen zien. Om 9pm was er
het eerste vuurwerk en werden de gasten naar het grasveld gebracht waar ze
champagne en oesters kregen. Ik was de gelukkige die de bar op het grasveld
mocht doen, waardoor ik dus als enige van al mijn collegas het vuurwerk om 9pm
gezien heb. Sprakeloos, zo mooi, en dat was nog maar een voorproefje werd me
verteld! Na dit vuurwerk allemaal terug naar binnen en verder met het menu.
Rond 10:30pm kwamen ze mij vragen of ik terug naar het grasveld wou gaan omdat
er iemand bij de bar moest blijven. Lang moest ik daar natuurlijk niet over
nadenken, wat een easy job. Gewoon daar zijn Niks meer! Ik dus terug naar
het grasveld, en al gauw werd ik vergezeld door 2 rangers die in de Gardens
werken en elke dag koffie komen drinken in de coffeeshop. Ik ken die mannen dus
best wel goed intussen. Samen met hen heb ik dan een paar pintjes gedronken
daar en gewacht tot om 11:50 de gasten terugkwamen. De makkelijkste job ooit,
maar mij hoor je niet klagen ;-) Om 12am mochten we dan van onze baas allemaal
een glas drinken en van het vuurwerk genieten, en het was inderdaad genieten!
Man man man Wat een ervaring! Zo blij dat ik dit heb mogen meemaken, van op de
eerste rij en goed betaald. Wat een luxe! Het was echt indrukwekkend, en het
was niet alleen de Harbour Bridge, het kwam van overal, ik had ogen te kort. Na
het vuurwerk hebben we dan nog een uurtje gewerkt, beetje opruimen enzo, en
opeens trok onze baas iedereen op de dansvloer. Veel gewerkt is er dus na
middernacht niet meer. Het was in ieder geval een heel leuke avond/nacht, een
speciale ervaring.
Op 6 januari kwamen Ivan en Heidi terug waardoor ik op zoek
moest naar een nieuwe verblijfplaats. Dit bleek niet zo eenvoudig, want alle
hostels zaten vol en waren ENORM duur, aangezien het zo kort na nieuwjaar was
en omdat het hartje zomer is natuurlijk. Gelukkig was er een collega die me een
kamer aanbood voor een aantal nachten in Manly, weeral geluk! Ik heb enorm van
Manly genoten, het is zon mooie plaats. s Morgens een half uurtje op de Ferry
voor ik op mijn werk was, wat een zaligheid, een mens zou voor minder graag
naar zijn werk gaan J
Intussen zit ik in Lane Cove en ben ik catsitter op 2 katten,
Thila en Samson. Het koppel van dit huis is 2 weken op reis en zocht iemand om
op hun katten te letten, dat kwam natuurlijk goed uit. Het is hier heerlijk, ze
wonen vlak langs een National Park, het is hier heerlijk rustig en ik geniet
dan ook van de rust (of probeer, want das niet altijd makkelijk voor mij ;-)).
Vorige week ben ik naar het Royal National Park geweest,
prachtig, maar het was ZO mistig die dag, dat ik gewoon geen enkele foto heb
kunnen trekken, echt jammer! Verder ben ik vaak lekker gaan uiteten, BBQ gedaan,
iets gaan drinken en wat mensen leren kennen, maar niks spectaculairs ;-)
Uiteraard heb ik niet stilgezeten als het op reizen
aankomt. Samen met Marco, een collega hadden we beslist een roadtrip te doen,
maar waarom niet nog mensen zoeken om mee te reizen en te delen in de kosten? Goed
idee! Zo gezegd, zo gedaan een advertentie geplaatst en natuurlijk VEEL reacties!
2 Franse meisjes kwamen al onmiddellijk in aanmerking, Camille en Raphaelle.
We zijn iets gaan drinken met hen en dat klikte meteen, goed nieuws dus!
Intussen is het nog niet zeker of we met 3 gaan of met 4, want één van hen
heeft mss niet genoeg spaargeld om mee te gaan, maar dat zien we dan wel. We
willen een trip maken van hier naar Melbourne, Great Ocean Road naar Adelaide,
vandaar naar Alice Springs en Uluru, van daaruit naar Cairns en dan de East
Coast terug naar Sydney. Kijk maar eens op Google maps, dat beslaat een vrij
groot deel van Oz. We rekenen op 2 maand om deze trip te doen en zijn nu op
zoek naar een camper van. Vanavond komen we samen om voor het eerst de reis
voor te bereiden, HEEL spannend allemaal! We hebben allemaal nog nooit zoiets
ondernomen, dus het wordt een avontuur, maar ik kijk er wel ENORM naar uit. Ik
heb hier nu 3 maand gewerkt, nu wordt het tijd voor ontspanning en om de centen
op te maken J
We willen rond 1 maart vertrekken. Meer hierover de volgende keer natuurlijk!
Camille reist van 7 tot 21 februari ook nog naar Nieuw
Zeeland en was op zoek naar een reispartner en daar ben ik nu dus heel hard
over aant nadenken en ik ben al voor 90% zeker dat ik meega. Weeral een once
in a lifetime experience die ik niet mag afslaan eigenlijk. Maar ook daarover
meer de volgende keer, want mijn beslissing ligt nog niet vast.
Ik denk dat jullie nu wel weer een beetje meer op de hoogte
zijn van mijn leventje hier. Uiteraard zijn er in die maand dat ik niks heb
geplaatst 1001 emoties door mijn lijf gegaan. Kerst en Nieuw waren vrij
emotioneel. Het lijkt net of ik geen feestdagen gehad heb, ik heb ze in ieder
geval niet gevoeld.. Kerst in de zomer, dat kan toch niet?!? Echt raar!
Nieuwjaar was dan weer een hoogtepunt, een herinnering voor het leven. Met dat
verhuizen altijd merk ik ook wel dat ik het er steeds moeilijker mee heb. Ik
leef echt uit mijn rugzak, van hot naar her, en soms mis ik wel een beetje
stabiliteit.. Deze week was ik 3 maand hier en ik besefte echt wel dat ik hier
helemaal alleen aan de andere kant van de wereld zit. Wat zou ik graag mijn
oudjes nog eens vastpakken of mijn zussen of vriendjes Maar dat gaat nu
eenmaal niet, en wat ik hier meemaak is zon geweldige ervaring dat ik het voor
niets of niemand zou willen opgeven, ik ben ook zo gelukkig dat ik de gok
gewaagd heb, maar dat neemt niet weg dat het soms wel eens moeilijk is
natuurlijk! Vooral het alleen zijn is een test, want ookal ben ik bijna nooit echt
alleen, het voelt wel vaak zo omdat de contacten allemaal zeer oppervlakkig
zijn
Ahja, verder nog 2 hittegolven meegemaakt hier. Vorige week
wat het 43 graden en dat was de warmste dag ooit, ik moest gelukkig niet
werken, dus ben ik met Nicolas naar Palm Beach gegaan (je weet wel, het Home
& Away strand ;-)), maar dat was absoluut niet aangenaam. Je kon gewoon
NIET op het zand lopen en je kon geen minuut op je handdoek blijven liggen, het
was TE warm. Ik kreeg geen lucht, had geen energie en zelfs de zee bracht geen
afkoeling Die nacht heb ik dan ook in een hotel met airco geslapen dat mijn collega
heel goedkoop kon boeken aangezien hij de manager daar kent. Decadent, maar zeker
geen overbodige luxe! Middernacht was het nog altijd 36 graden
2 dagen geleden was het hier dan 46 graden, NOG erger, en ik
moest werken Ik kwam niet vooruit. Zelfs als ik stilstond zweette ik op
plaatsen waar ik nog nooit gezweet had denk ik ;-) Echt afzien! Maar in de late
namiddag begon het heel hard te waaien en kwam er wat regen die voor afkoeling
zorgde. Niet veel, maar toch een graad of 15 minder, waardoor het wat dragelijk
was allemaal!
Ik hoorde dat het in België sneeuwt Heeft ook zn charmes hé
;-) Maar geef mij nu toch maar dit weer voor een jaartje, wat heerlijk dat ik
gewoon een winter kan overslaan!
Ik ga eens kijken hoe het met de katten is en alles
klaarzetten voor mijn reisgenoten om aan een hopelijk constructieve avond te
kunnen beginnen!
Ik ga echt proberen om jullie vaker op de hoogte te houden,
maar als we aan ons avontuur gaan beginnen heb ik natuurlijk veel meer
interessante dingen te vertellen en hou ik jullie zeker op de hoogte!
Het ga jullie allemaal goed, mij gaat het hier nog altijd
heel goed! Iedereen die mij een kaartje heeft gestuurd nog HEEL ERG bedankt!
Dat was echt super!!!!!!!
Ja, het 'grote' nieuws van vorige keer is dus doorgegaan. Ik huur sinds gisteren een kamer in een appartement in Cogee beach, echt een heel mooi strand! Ergens tussen mijn allereerste foto's staan er een aantal foto's van Cogee, toen ik de wandeling van Bondi naar Cogee heb gemaakt, maar er zullen er zeker nog meer volgen!! Vandaag was het regenachtig dus heb ik geen tijd gemaakt om er te gaan maken ;-) We wonen in een appartement met 3 kamers. Een collega van mij woont hier eigenlijk, maar zij kon 6 weken gaan inwonen bij vrienden, gratis, en ze wou wat geld sparen, dus heb ik nu haar kamer, samen met mijn collega Nicolas, over wie ik het al wel gehad heb. En ja, GEWOON een vriend, GEWOON een collega, niks meer! Ik slaap in het bed, en hij op een matras, zoals het hoort We wonen op 300 meter van het strand en hebben alles in de buurt, bushaltes, supermarkt, bakker, slager, alles wat je maar wilt, ideaal dus. Aangezien ik zeker nog 6 weken wil werken hier, is dit voor mij ook wel interessant om wat extra geld te kunnen sparen om mijn reis mee te betalen. Verder werd ik vandaag nog maar eens verrast door het feit dat 'het universum' mij echt wel ZEER gunstig gezind is. Ik wist dat natuurlijk al langer, want mijn leven is zo mooi, zo makkelijk, zo geweldig... Dat kan geen toeval zijn! Paul Kalkbrenner, een bekende Duitse DJ waar ik een ENORME fan van ben, komt zaterdag naar Sydney, ik heb hem vorige jaar in Frankrijk al eens gezien. Het feit dat hij naar Sydney komt was voor mij al geweldig, maar ik twijfelde nog om te gaan, ten eerste omdat ik alleen zou gaan, en ten tweede omdat de tickets uiteraard veel kosten en ik normaal moet werken, dus ik verlies het geld van de tickets, en ik verlies een avond werken... Vorige week had ik mee gedaan aan een wedstrijd om tickets te winnen... en vandaag kreeg ik een mail dat ik 2 tickets gewonnen heb Soms vraag ik me af waar ik dat allemaal aan verdien, my life is SO blessed! Echt amazing, soms voel ik me zelfs schuldig, omdat ik weet dat er mensen zijn die ik heel graag zie en die het heel moeilijk hebben op dit moment, maar ik probeer ervan te genieten en alles mee te pikken wat ik kan natuurlijk.. Voor de rest niet meer veel nieuws, het is hier gewoon geweldig, hoe langer ik hier ben.. Hoe minder zin ik heb om terug naar België te komen, maar dat is natuurlijk niet mogelijk (alhoewel ) We zullen wel zien, ik heb hier nog heel wat tijd te gaan, en kijk echt uit naar die tijd, de zomer gaat nu echt wel beginnen en dat is voelbaar, heerlijk weer! Lekker warm, al regent het af en toe... Ik laat gewoon alles op mij afkomen en probeer te genieten en te leren van elke nieuwe ervaring... Dit is echt wel een levensles voor mij, ik maak hier zoveel mee, krijg hier zoveel indrukken, word zo vaak getest en uiteraard ook verwent! In ieder geval, ik geniet van het leven en da's heerlijk. Uiteraard zijn er een aantal mensen die ik mis en zijn er heel veel mensen waar ik heel vaak aan denk, maar dit land maakt alles goed, to me, this is paradise and I'm lovin' it!
Ik ga het hierbij laten, zal proberen om zo snel mogelijk wat foto's te maken van de omgeving en van het appartement zodat jullie weer op de hoogte zijn! En voor de mensen die niet op mijn Facebook zitten: Katrijn Beckers 15/186 Cogee Bay Road Cogee NSW 2034 Sydney Australia
Dit is mijn adres, dus jullie hebben geen excuus om me geen Kerst- of verjaardagkaart te sturen!! 29 december word ik namelijk 30 jaar
Hopelijk is alles goed met jullie allemaal daar! Geniet van de sneeuw, ik geniet van de hitte
Aangezien het alweer een tijd geleden is en ik al klachten
kreeg (hé Lou ;-)) is het hoog tijd dat ik nog eens wat tijd maak om mijn blog
bij te werken. En waar beter dan hoog in de lucht? Ik zit namelijk in de
vlieger onderweg naar Melbourne.
Waar was ik gebleven?!? In de villa zeker? Ja, vorige week
maandag 26 november was mijn laatste dag als dogsitter, ik heb 3 enorm
luxueuze weken mogen beleven daar en ben daar natuurlijk heel erg dankbaar voor
(een speciaal bedankje dus nog voor Ivan en Heidi!!!). Voor mijn vertrek uit de
villa daar alles opgeruimd en het proberen achter laten zoals het was toen ik
er aankwam. Ook nog even al mijn was gedaan, want ik kan je verzekeren dat dat
geen sinecure is in een hostel. Mijn laatste duik in the private pool, nog
even genieten van het zonnetje en aangezien het VEEL te warm was had ik
besloten om pas in de late namiddag te vertrekken. Dat had ik beter niet gedaan
want om 4pm ontstond er opeens een ZWAAR onweer en het heeft de rest van de
avond geregend. Dan maar een regenjas aangetrokken, mijn tassen hun regenhoes
omgedaan en de storm getrotseerd. Dat was wel effe vloeken: 20 kilo op mijn rug
in mijn grote rugzak, mijn kleine rugzak van voor gehangen en dan nog een zak
met spullen, verder was het heel warm, dus die plastieken regenjas was ZEER
plakkerig! MAAR: thats part of the game! En er zijn veel ergere dingen in de
wereld ;-) Na 10 min wandelen, 20 min bus en 40 min trein (normaal ben je er op
10 min, maar ik heb 2x de verkeerde trein genomen, jaja, ik ben echt wel blond!)
kwam ik dan eindelijk aan in de hostel, gelukkig ligt die net naast het
treinstation dus moest ik niet meer ver! De hostel ligt in Kings Cross (voor de
geïnteresseerden onder jullie à
Google!!! Zeker de moeite om dit eens op te zoeken!) Er wordt uiteraard altijd
gevraagd om op voorhand te betalen, maar dat ging niet saldo ontoereikend J En het was pas
maandag, s woensdags wordt mijn loon gestort, maar gelukkig was dit geen
probleem en mocht ik gewoon wachten tot woensdag en mijn paspoort achterlaten.
Ik had nog wel genoeg centen om die paar dagen mee door te komen, het was
gewoon een groot bedrag voor een hele week in een hostel! Ja, Sydney is
peperduur! 33 dollar voor een nacht in een hostel, en dan heb je enkel maar de
overnachting in een stapelbed en een gedeelde kamer met 4 personen Maar ik
klaag niet! Part of the game, right? ;-) Het was deze keer een gemengde kamer
(in Bondi had ik een girlsroom). Er lag in Ier (van wie ik de naam niet ken)
in 1 van de stapelbedden en voor de rest was er niemand. Beiden onderste bedden
waren bezet dus had ik geen keus, ik moest boven gaan liggen (ik slaap liever
onder). Was me dat even tegenvallen, maarja, ik kwam dan ook van een luxe
villa, dus ALLES was slechter dan dat natuurlijk. Die Ierse jongen en Luke, een
Nieuw-Zeelander die onder mij slaapt, slapen blijkbaar al weken in die kamer en
dat was er ook aan te zien! Rommel overal een ECHTE jongenskamer! Kleren over
de hele kamer, kousen, afval, bier blikjes, pillen tegen de hoofdpijn, echt
alles dat je maar kan bedenken! Gelukkig was er in het houten rek dat in de
kamer staat nog 1 schap vrij voor mij waar ik mijn spullen op kwijt kon. Het
positieve aan de hele hostel is dat er gratis WiFi is waardoor ik toch nog even
met mijn oudjes en nichtjes en neefje kon Skypen, wat me weer helemaal deed
opfleuren.
Nicolas, de Fransman die ik had leren kennen in Bondi en die
me aan mijn huidige job en deze hostel heeft geholpen kwam enkele uren later
ook aan in de hostel en aangezien hij al zoveel voor me had gedaan heb ik hem
getrakteerd op Italiaans. Het was gelukkig weer een BYO, dus hebben we voor ons
eigen flesje rosé gezorgd! Nadien hadden we nog een fles goedkope bubbels
gekocht en zijn we die gaan ledigen aan de haven, kort bij onze hostel.
Voila, na de vorige zin moesten we al onze electrical
devices off switchen omdat de vlieger ging landen, dus ga ik nu verder vanuit
de hostel in Melbourne, waar ik sinds deze middag verblijf.
Waar was ik? Ahja, in Kings Cross waar ik nu terug in een
hostel verblijf. De reden dat ik deze hostel heb gekozen is omdat het een van
de goedkoopste is en omdat ik van daaruit te voet naar mijn nieuwe werk kan. Ik
werk dus sinds 2 weken in The Botanical Gardens, naast The Opera House waar
ik eerst werkte J
Het valt daar super goed mee en als de mogelijkheid zich voordoet ben ik wel
van plan om daar een tijdje te blijven! s Morgens werk ik in de Coffee Shop,
das meestal van 11 tot 4pm, toeristen kunnen daar een koffietje komen drinken,
lekker ontbijten, of s middags lunchen. Rond 4pm sluiten we altijd, ofwel zit
mijn werkdag er dan op, ofwel moet ik dan naar boven, daar hebben we een
restaurant waar er s avonds heel vaak functions zijn, bruiloften,
verlovingen, coctails, Werk zat dus! Tot nu toe zijn het vooral drukke
weekends geweest met dubbele shifts, maar vanaf volgende week zou het normaal
door de week ook wel drukker worden, de kerstperiode komt eraan en de zomer
begint, dus VEEL feestjes! J
Decollegas zijn super en de managers
zijn ook heel menselijk, dus duimen maar dat ze me daar willen houden!
Even iets meer over Kings Cross, het is DE uitgangsbuurt bij
uitstek, maar dan vooral voor het jonge publiek denk ik. Door de week valt het
nog wel mee, maar in het weekend is het echt ongelofelijk! Wat je daar op
straat allemaal tegenkomt Van dakloze drugsverslaafden, tot halfnaakte, zeer
hoog-gehakte vrouwen, van dreadlocks tot strak in het pak. Eerlijk gezegd heb
ik altijd wel een beetje schrik als ik daar s nachts om 1u na mijn werk nog
langs moet, gelukkig heb ik tot nu toe altijd mijn collega Nicolas bij me gehad
waardoor het wel meeviel. Als je overdag buitenkomt loopt het daar echt vol met
daklozen, na een paar dagen herken je de meesten wel, het zijn altijd dezelfde!
Ik probeer ze gewoon te vermijden zodat ze me niet aanspreken want daar heb ik
niet zon zin in .
Intussen zijn we donderdag 6 december, ik word elke keer
weer onderbroken als ik iets probeer te schrijven. Mijn Melbourne-trip zit er
al bijna zo goed al op. Binnen een half uurtje komt de airport shuttle me
ophalen en dan is het terug richting Sydney, home sweet home!!!
Het is blijkbaar maar iets meer dan een uur vliegen naar
Melbourne, dus de vlucht viel goed mee, al heb ik nog nooit zon beweeglijke
vlucht meegemaakt, lag dit aan het feit dat het low cost was? Lag het aan het
feit dat het een slechte piloot was? Lag het aan het feit dat het nogal
winderig was? Geen idee, in ieder geval geen luxe, maar dat hoeft ook niet!
Eenmaal op de luchthaven werd ik opgepikt door een gratis shuttle die me veilig
tot aan de hostel bracht en waar ik in een 6 mix dorm terecht kwam, dwz een
kamer met 3 stapelbedden waar zowel vrouwen als mannen slapen (of liever gezegd
jongens en meisjes, want ik ben meestal wel de oudste). Ik lag als enige vrouw
tussen 5 jongens, maar ze waren allemaal heel braaf en vriendelijk, dus dat was
geen probleem! Het is in feite een hele mooie hostel. Redelijk grote kamers,
mooie nieuwe douches en toiletten en een heel groot gebouw, niks te klagen dus,
alleen heel moeilijk om mensen te leren kennen als het zo groot is.
De eerste avond ben ik hier in de buurt gebleven (St. Kilda),
dichtbij het strand, ik ben de buurt eens gaan verkennen en wat fotootjes gaan
trekken natuurlijk J
Vroeg het bed in, want voor dinsdag had ik een dagtrip geboekt naar de Great
Ocean Road. Om 6u uit de veren en om 7u de bus op. Na iedereen te hebben opgepikt
kwamen we aan het hoofdkantoor in Melbourne waar we door een andere bus werden
opgepikt. De buschauffeur vertelde ons dat we meer dan 500km gingen rijden die
dag: slik Ik kan een heel verhaal schrijven over die dag want het was echt
ONGELIJK, maar ik denk dat het beter is als jullie gewoon naar de fotos
kijken, want die spreken voor zich, al zeggen ze nog niet 1 tiende van al het
moois dat ik die dag gezien heb. Helaas was er een deel van de Great Ocean Road
afgesloten door een ongeluk waardoor we niet het hele traject hebben kunnen
doen, maar de lighthouse in Cape Otway, de 12 apostelen en de koalas in hun
natuurlijke habitat hebben we gelukkig wel kunnen zien, dus de dag was al bij
al wel zeer geslaagd, maar enorm vermoeiend! Ook wel weer leuke mensen leren
kennen, onder andere Bruno, een 60-er uit Zwitserland die voor een weekje in
Melbourne op vakantie was. Hij zou woensdag naar Victorias Market gaan, een
heel bekende markt waar ze ALLES wat je je kan voorstellen qua eten verkopen.
Het leek ons wel leuk om dat samen te doen, dus woensdag ben ik met de tram
naar de stad gereden (ongeveer 20min rijden). Eerst zelf een beetje de stad
verkend met de gratis City Circle Train, een tram die rondjes rond de stad
rijdt. Tegen 2u naar Victorias Market gegaan, maar op woensdag is die
blijkbaar gesloten J
Gelukkig kwam Bruno ook net aan en hebben we samen de stad een beetje verkend.
Veel gebabbeld, een lekker theetje gedronken en rond een uur of 5 naar de
avondmarkt in Victorias Market gegaan om daar lekker fish and chips te gaan
eten, heerlijk! s Middags was ik bij een Thai gaan eten waar ik 2 meisjes van Malaysia
tegenkwam die me vertelden dat er blijkbaar pinguïns in St Kilda (St Kilda is
de plaast waar mijn hostel ligt) zitten, dus Ik tegen sunset naar de pier hier
in St Kilda, want pinguïns komen blijkbaar pas buiten als de zon bijna
ondergaat. Wat een fantastische avond heb ik daar beleefd! Eerst een
ongelofelijke zonsondergang gezien, de eerste sinds ik in Oz ben denk ik, en
nadien kwamen de pinguïns langzaam maar zeker uit het niets de rotsen uit gekropen!
Wat een grappige beestjes en wat maken ze rare geluiden!!! J
Weer een kleine onderbreking want de shuttlebus kwam eraan.
Ik zit intussen in de luchthaven van Melbourne. Ik zat dus aan de pinguïns, ja,
dat was echt een super ervaring om ze eindelijk eens in het echt te zien! Ik
heb geprobeerd om wat fotos te maken en zal ze ook wel posten, maar aangezien
het al schemerdonker was zijn ze niet geweldig, in het echt daarentegen was het
AMAZING!!
Na mijn dagje als toerist in Melbourne en mijn pinguïn jacht
was ik zo uitgeput dat ik snel mijn koffer heb gepakt en lekker mijn bedje ben
ingekropen. Deze morgen moest ik er weer vroeg uit aangezien ik voor 10u moest
uitchecken en ik wou nog zo lang mogelijk van Melbourne genieten. Om 8u uit de
veren (ja, das vroeg voor mij J),
klaarmaken, rugzak verder pakken, lakens en kussensloop naar het onthaal
brengen, koffer in de locker steken en off we go (or better said, off I go ).
Weer de tram richting stad, dan te voet naar het Parlement om daar deel te nemen
aan een free guided tour. Klinkt misschien saai, maar het was SUPER interessant
om het verhaal te horen over de geschiedenis van de regering van dit land. De
regering hier bestaat nog maar 160 jaar, toch wel raar eigenlijk hé? Echt nog
een heel vers land! Ze hebben bijna alle regels overgenomen van de Engelse
regering aangezien ze een deel van Engeland zijn. Een groot standbeeld van
Queen Victoria in het gebouw en fotos van Elizabeth mogen ook niet ontbreken
natuurlijk. Een heel interessant verhaal wat die gids ons vertelde en de groep
bestond maar uit 6 personen dus het was super, zeker de moeite om die fotos
ook te bekijken van het moment dat ze erop staan! Australië heeft blijkbaar een
vrouwelijke leidster, mss daarom dat het zon voorspoedig land is???? J
Na mijn parlement bezoekje heb ik opnieuw een bezoek gebracht aan Victorias
Market die deze keer wel open was, echt indrukwekkend! Voedsel van over de hele
wereld, vlees, vis, fruit, gebak, noem maar op! Echt leuk om te zien, ook daar
zijn natuurlijk weer fotos van. Na dit culinair festijn heb ik de gratis bus
rond Melbourne genomen die me nog wat andere plekjes liet zien die zeker een
plaatsje op mijn fotocamera waard waren. Aan de halte van de Shrine of
rememberance ben ik afgestapt, dit is een monument dat alle mensen herdenkt die
gesneuveld zijn in de WWI. Ook dit was weer zeer indrukwekkend, ze hebben hier
ECHT nog respect voor zulke dingen! Het was intussen bijna 4pm, tijd om terug
naar de hostel te gaan, mijn rugzak te nemen en de shuttlebus te nemen richting
de luchthaven, waar ik nu dus zit, te wachten op mijn vlucht. Rond 10pm ben ik
terug in Sydney, dan nog een half uurtje trein naar de hostel en dan snel het
bedje in denk ik, want morgen begin ik om 11am te werken tot een stuk in de
nacht, en zaterdag weer van dat. Gelukkig is het heel leuk werk, dus kijk ik er
in zeker zin wel naar uit.
Net toen ik buiten nog even stond te wachten voor het
inchecken kreeg ik weer even zon emotioneel gevoel, dat heb ik precies altijd
op luchthavens Je ziet mensen afscheid nemen, je ziet koppels die samen op
reis zijn, je ziet mensen die aankomen en hartelijk worden ontvangen. Heel mooi
allemaal! Jammer genoeg wacht er mij niemand op in Sydney, of neemt er hier
niemand afscheid van mij, maar dat is ook weer part of the game, en ik ben
helemaal niet ongelukkig, voel me ook helemaal niet alleen, maar soms komt er
toch eens zon rilling door me heen ;-) Ik ben dan ook al bijna 2 maand Down
Under
Voila, jullie zijn weer helemaal mee! Ik heb wel nog GROOT
nieuws, maar dat is voor de volgende keer, want er is nog een waterkans dat het
niet doorgaat Spannend hé ;-)
Hopelijk is alles in orde daar met jullie in het koude
België, ik denk nog altijd heel vaak aan jullie, maar vermaak me nog VEEL te
goed om al aan terugkomen te denken!!!
Na een mislukte poging om 'werkkledij' te gaan kopen vandaag had ik zin in een wandeling en op aanraden van Ivan ben ik een stuk van de 'Manly Scenic Walkway' gaan doen. Eerst even terug komen op de 'werkkledij': ik begin normaal dinsdag in de coffeeshop te werken en moet een zwarte broek, een zwart hemd en zwarte schoenen hebben. In de Westfield (plaatselijke shopping) van Chatswood vond ik enkel een zwarte broek, de schoenen hadden ze niet in mijn maat en de hemdjes waren enkel met korte mouwen (de zomer begint hier namelijk) terwijl ik er eentje met lange mouwen moet hebben... Dus ga ik morgen maar naar de stad, daar zullen ze me wel kunnen helpen hoop ik! Dus terug naar die wandeling, wel: ON-GE-LO-FE-LIJK!!! Wat een mooie natuur is er hier toch, echt niet normaal, ik kijk mijn ogen uit en moet mezelf er constant aan herinneren dat ik nu eenmaal niet van ALLES foto's kan nemen Ik ben hier 'thuis' vertrokken richting Manly (voor de geïnteresseerden --> Google maps) Ik kom ogen te kort en heb er geen woorden voor. De foto's spreken voor zich, al zeggen ze natuurlijk nog niet half van hetgeen dat je hier echt ziet... Het was een hele mooie wandeling door het bos, heel steil omhoog, en uiteraard ook weer omlaag, heel veel trappen, langs het strand, over rotsen, na 2u was ik dan ook wel HEEL moe en ben ik de dichtsbijzijnde bushalte gaan opzoeken om terug naar huis te komen. Ik hoop dat jullie een beetje van de foto's kunnen genieten! Gisteren ben ik met Ivan, Heidi en Marianne naar het Ku-Ring-Gai National Park en Palm Beach geweest, de link naar de foto's had ik er gisteren al op gezet. Het National Park was ook weer zo ongelofelijk mooi. Je had een aantal hele mooie 'uitkijkpunten' waar we foto's hebben kunnen nemen... Nadien naar Palm Beach, tja, Home & Away... Daar kijk ik al jaren trouw elke dag naar en dan is het logisch dat dit voor mij echt wel heel 'exciting' was!!! Ik heb de hele middag met een smile van mijn ene oor tot aan het andere gelopen!! Wat een feest ;-) Veel foto's kunnen maken! In het weekend wordt daar normaal nooit gedraaid, dus ik wist wel al dat ik geen acteurs zou zien, maar het was zo'n raar gevoel om in 'Summerbay' te zijn! Dat was 1 van mijn 'doelen' in deze reis, weer iets dat ik van mijn verlanglijstje kan schrappen dus! Nogmaals dank Ivan en Heidi, dat ik dankzij jullie daar ben geraakt!!! Ik ga mijn bedje induiken denk ik, ik geef jullie nog de link naar de foto's van vandaag en wens jullie het allerbeste!!
Ja, iedereen heeft zo zijn gebreken, 1 van mijn gebreken is mijn 'liefde' voor de serie 'Home & Away'. Vandaag had ik het geluk om naar Palm Beach te kunnen gaan, waar de serie wordt opgenomen en hieronder vinden jullie de link naar de foto's. We zijn ook naar een ongelofelijk mooi National Park geweest, daar zijn de eerste foto's van! Enjoy!
Vandaag is het net een maand geleden dat ik vertrokken ben en aangezien ik mezelf in mijn vorige bericht heb opgedragen vaker te schrijven hou ik me daaraan en ben ik hier alweer! Eigenlijk ook wel omdat ik op dit moment redelijk veel tijd heb, en dus ook wat tijd vrij maak om te schrijven. Luc is intussen vertrokken, en hij is al veilig thuis heeft hij me laten weten. Phil (de eigenaar van de villa waar ik verblijf) is deze morgen ook vertrokken voor een tripje van een paar dagen, wat dus wilt zeggen dat ik hier helemaal alleen zit, met de hondjes uiteraard!!! Vino en Cello, van 'wijn' en 'Limoncello' Echt iets voor mij hé Gisteren heeft het hier de hele dag geregend, maar met nog altijd 20 graden is dat niet zo erg, het heeft wel iets! Zeker als je dan vandaag weer lekker kan liggen bakken in die heerlijke zon! Ik moest nog wat papierwerk in orde brengen en daar leek het me gisteren de ideale dag voor. Ik ben langs Medicare geweest, de mutualiteit van Australië, blijkbaar heeft België een heel goede overeenkomst met dit land en krijg ik net als elke Australiër een Medicare card waardoor ik dezelfde rechten heb als hen. Hopen dat ik die kaart nooit nodig zal hebben uiteraard, maar better to be safe than sorry! Verder ben ik mijn post gaan ophalen in de hostel waar ik verbleef in Bondi, wat brieven van de bank EN een kaartje uit Canada waar ik heel gelukkig mee ben, de meeste mensen zullen wel weten wat ik hiermee bedoel, en voor de anderen: het was een HEEL lief kaartje Nadien ben ik nog naar een hostel in de stad gaan kijken in de buurt van Kings' Cross. Dit is DE uitgaansbuurt van Sydney en wordt meestal niet zo positief afgeschilderd, vooral 's avonds is er veel overlast door het uitgaansleven, maar deze hostel was echt wel heel leuk en het goede nieuws is dat ze plaats hebben voor mij, redelijk betaalbaar zijn EN gratis WiFi hebben, waardoor ik kan blijven 'bloggen' Van daaruit kan ik zelfs te voet naar mijn nieuwe job (als dit tenminste doorgaat), ideaal dus! Een jongen uit de hostel in Bondi verblijft daar momenteel en had me deze hostel aangeraden, dan zit ik dus ook al niet helemaal alleen, al ben je in een hostel nooit helemaal alleen, tenzij je je op het toilet opsluit ofzo, en zelfs dan... Toen ik gisterenavond thuis kwam van een 'drukke' dag in de stad kwam Phil ook net thuis en heeft hij me uitgenodigd om te gaan eten bij een overheerlijke Japanner. Een 'bring your own' zoals ze hier zeggen, een nieuw phenomeen voor mij dat ik echt wel een geweldig idee vind. 'Bring your own' wilt zeggen dat je je eigen flessen wijn mee mag brengen, een manier om mensen aan te trekken om uit te gaan eten. De flessen wijn zijn hier dan ook wel ENORM duur op restaurant, dus een super idee! Geweldig goed gegeten en een lekkere fles rode wijn genuttigd, zalig! Phil kwam met het idee om nog een weekje langer te blijven aangezien hij volgende week, als hij terug komt van zijn huidige trip, weer moet vertrekken naar Nieuw Zeeland voor een andere trip. Geen probleem uiteraard! Dat maakt dat ik hier uiteindelijk een 3-tal weken zal zitten. En het vooruitzicht heb om nadien naar een leuke hostel te gaan.
Ik ga hier nog een paar dingen opschrijven die me zijn opgevallen in Australië, voor je het weet zijn dit de normaalste dingen, zaken raken namelijk heel snel een 'gewoonte'... Toen ik hier pas aankwam en de shuttle naar de hostel nam vielen de verkeersborden me op, toen ik vandaag aan het wandelen was met de honden viel het me op dat ze me al helemaal niet meer opvielen Ik ga proberen om er binnenkort eens een paar vast te leggen om dit met jullie te delen! Het feit dat de auto's aan de verkeerde kant rijden is ook al redelijk 'gewoon', tenzij ik in een auto moet stappen, of als ik ergens moet oversteken, ik kijk nog altijd naar de verkeerde kant, maar dit heeft gelukkig nog geen gevolgen gehad Als je een winkel, een restaurant, of om het even welke openbare gelegenheid binnenstapt wordt er ALTIJD gezegd: 'Hi, how are you?' En ze zijn allemaal ZO vriendelijk, meestal zeg ik: 'Fine, thanks!' en vergeet ik te vragen hoe het met hen gaat... Maar ik probeer er op te letten Als je de bus wilt op stappen wordt er ook altijd eerst iedereen UIT gelaten voor je er IN gaat, in België was mijn ervaring met bussen eerder dat iedereen gewoon ligt te drammen, maar dat kan natuurlijk een persoonlijke bevinding zijn. Op straat lopen met een kaart in je hand is DE manier om contact te leggen, kijk op je kaart en ik kan je verzekeren dat er binnen de minuut iemand komt vragen waar je naartoe moet, heel behulpzaam zijn ze hier! De buschauffeurs zijn ook meestal heel beleefd, en als je vraagt waar je moet op- of afstappen en ze merken dat je niet van Sydney bent beginnen ze een heel gesprek: 'Hi, where are you from, what are you doing here,....' Best wel leuk! Het feit dat mensen soms 'Hi mate' tegen me zeggen vind ik nog altijd raar, klinkt zo mannelijk, maar mss vind ik het wel leuker dan dat ze zeggen 'Hi darling', want dat gebeurt even vaak Helaas is het al HEEL laat hier en heb ik morgen een afspraak op mijn 'nieuwe werk' om de roosters te overlopen, dus ik heb nood aan mijn beautysleep! Ik wil wel nog even zeggen dat ik het ENORM apprecieer dat er een aantal mensen echt wel regelmatig contact houden! Kristel, mijn sjoeke, waar ik elke dag een mailtje van krijg! Ik heb geen woorden om je te laten weten hoe graag ik je zie en hoe fijn ik ons contact vind!! Love you SO much!! Saartje, mijn BFF, druk bezig op het moment, maar toch altijd tijd vinden om me op de hoogte te houden! Miss our evenings, maar ik heb een waardige vervanger, dus ik maak me geen zorgen! Eleonora, I love our Whatsapps!!!!! Mijn lieve zussie Liesje, ik wou dat je hier bij mij kon zijn, je zou dit geweldig vinden en jij verdient dit meer dan wie ook, maar zoals ik al vaker gezegd heb: jouw tijd komt nog!!! Ben er zeker van!! Keep your head up, en ookal ben ik zo ver weg, ik ben ALTIJD kort bij jou. Mijn oudjes, zo grappig om jullie op Skype te zien, en hoe vaker we Skypen, hoe beter het gaat hé Ben echt trots op jullie dat jullie zo goed omgaan met de hele situatie, want ik kan me voorstellen dat het niet makkelijk is om een dochter aan de andere kant van de wereld te hebben, maar zoals ik altijd zeg: ik ben hier gelukkig en ik hou ENORM veel van jullie!!! Iedereen die reageert op mijn blog en waar ik mee mail, teveel namen om op te noemen, maar BEDANKT allemaal!!!
Sheila's news
Dit gaat echt één van de mooiste reizen van mijn leven worden, mss wel de mooiste, het zal uiteraard ook een beetje van het weer afhangen, maar op dit moment voorspellen ze redelijk goed weer daar, dus duimen maar! Als we terugkomen eind februari heb ik nog een weekje in Sydney, waarschijnlijk nog een beetje proberen werken, want Nieuw Zeeland was eigenlijk niet binnen mijn budget gerekend, en op 1 maart start dan onze grote roadtrip door Oz. Ook deze reis hebben we zo goed als helemaal uitgestippeld en hier hebben we uiteraard wat meer tijd genomen om alles te zien. We gaan ongeveer 12000km doen in 2 maand tijd. Als we in Sydney vertrekken zijn we met 4, Marco (mijn collega), Camille (van Nieuw Zeeland) en Raphaelle, die we via internet hebben leren kennen. Raphaelle reist echter maar mee tot in Adelaide aangezien ze de hele trip niet kan betalen. Het is dan ook wel ENORM duur! We hebben een hele leuke campervan gehuurd waar je met 3 man in kan slapen en we krijgen er nog een tent voor 2 personen bij, het zal er dus vanaf hangen wie we onderweg nog tegenkomen want hoe meer zielen, hoe meer vreugd (en hoe goedkoper het voor ons wordt ;-)). Ik ben echt heel opgetogen over heel dit avontuur. We gaan een stuk door de woestijn rijden, we gaan de outback zien, we gaan dieren tegenkomen waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden, we gaan natuur zien waarvan ik alleen maar kon dromen... Het zal een ervaring voor het leven worden, maar ik ben er ook van overtuigd dat het niet evident zal zijn. Aangezien niemand van ons ooit zo'n avontuur is aangegaan, aangezien we elkaar allemaal niet echt goed kennen en aangezien we geen idee hebben van wat er ons te wachten staat verwacht ik zeker wel een aantal grote ups en downs, maar daar kunnen we alleen maar sterker van worden natuurlijk! Het kriebelt in ieder geval HEEL hard in mijn buik 
Soms vraag ik me af waar ik dat allemaal aan verdien, my life is SO blessed! Echt amazing, soms voel ik me zelfs schuldig, omdat ik weet dat er mensen zijn die ik heel graag zie en die het heel moeilijk hebben op dit moment, maar ik probeer ervan te genieten en alles mee te pikken wat ik kan natuurlijk.. 
) We zullen wel zien, ik heb hier nog heel wat tijd te gaan, en kijk echt uit naar die tijd, de zomer gaat nu echt wel beginnen en dat is voelbaar, heerlijk weer! Lekker warm, al regent het af en toe...
