16 maart: onze eerste dag richting woestijn en outback. Eerst moesten we zeker nog stoppen bij Alligator Gorge had de man van het info centre in Adelaide me op het hart gedrukt en de man had gelijk. Het was een wandeling van ongeveer een uur door een soort regenwoud, gorge 'ding' waar ik ongelofelijke foto's heb gemaakt en de foto's stellen eigenlijk niks voor tov wat we daar in het echt hebben gezien, dus je kan je wel voorstellen hoe mooi het daar was! Dan door naar Quorn, een outback stadje waar we konden lunchen. Het was echt precies een verlaten Western dorpje, dat zullen jullie wel zien op de foto's! Heel mooi om te zien wel. Van daaruit ging het naar Port Augusta, maar dit is een industriële stad waar buiten een aantal fabrieken niks te zien was, we hebben hier wel nog getankt, want in de woestijn moet je voorbereid zijn! Uiteindelijk zijn we nog doorgereden tot Pimba, een roadhouse langs de kant van de weg waar je kan kamperen, kan eten en drinken, kan tanken.. Dit was echt verlaten.. Zo ver als je kon zien was er... niks... Veel zand en warmte.. We hebben daar een frisse pint gedronken, kennis gemaakt met 3 bikers die op hun gemak pinten zaten te drinken en dan nog 100km wou verder rijden terwijl het al bijna donker was (zij liever dan ik), het was wel grappig om een babbeltje met hen te slaan, echte Ozzie bikers! We hebben ook nog een foto gemaakt met een paar militairen die daar hun tanks kwamen volgooien met petrol, echt grappig om te zien. Een roadhouse in the middle of nowhere, omgeven door woestijn en dan zoveel verschillende mensen tegenkomen ;-) Ik heb dan mijn tentje opgezet dat bijna wegvloog want het waaide daar enorm, echt niet normaal! Wat gegeten en opeens hoorden we een Duits meisje hysterisch gillen. De van langs ons was blijkbaar van 3 Duitse meisjes die een enorme spin hadden gevonden op de passagierszetel.. Ik ben wijselijk niet gaan kijken, want dan sliep ik niet! Marco is hen gaan helpen en zo keerde de rust terug ;-) Er was daar echt niks te zien, zand en nog eens zand.. Het was ook 1 van de slechtste nachten in m'n tent, de wind was heel fel en ik kon mijn pieken niet in de grond steken aangezien de grond veel te hard was, dus ik werd om de 10min wakker van mijn tent die wou wegwaaien, maar zoals altijd hebben we het overleefd en ik moest nt rijden de volgende dag, dus heb ik achter in de van nog wat bijgeslapen! ;-)
Het was zondag 17mei, ons doel die dag was Cooper Pedy bereiken, een mijnstadje waar naar Opal wordt gegraven. Het was een dikke 300km rijden en we kwamen daar aan rond 2pm, helaas was het info centre al gesloten vanaf 1pm aangezien het zondag was, dat waren we helemaal vergeten. Op het eerste zicht was het een heel raar stadje. Weeral zand zover als je kan zien natuurlijk, heel erg verlaten en het enige dat je zag waren Aboriginals die langs de weg liepen. Beetje angstaanjagend moet ik zeggen. We hebben daar aan het info centre geluncht en zijn dan op zoek gegaan naar een campsite, we wouden nog eens een nachtje iets meer luxe, we hadden op 2 plaatsen prijs gevraagd die allebei rond de 10 dollar pp vroegen, maar de ene sloot zijn poorten om 10pm en de andere had geen poorten. Toen we vroegen hoe het zat met de veiligheid nav de aboriginals die op straat liepen zei de receptioniste van de campsite zonder poorten dat ze wel eens problemen hadden en dat kamperen op eigen risico was, de keuze was dus snel gemaakt, terug naar Camping oasis waar we iets veiliger zaten, vooral ik in m'n tentje! De eigenaar was een interessant persoon die graag babbelde dus het inchecken duurde zeker een half uur, maar hij had ons wel enkele interessante tips gegeven over wat we de volgende dag in het stadje konden doen. We hebben de van dan geparkeerd en zijn te voet het stadje even gaan verkennen, want ik zeg wel stadje maar ik denk dat de hoofdstraat 1 km lang was en dan had je nog een paar zijstraatjes. 70% van de bevolking leeft daar onder de grond, aangezien het er veel te warm is! En aangezien het die zondag dus ook weer veel te warm was hadden we al snel besloten om terug naar de campsite te gaan voor wat afkoeling in de schaduw en een frisse douche. We zijn eerst nog even langs een kangoeroe weeshuis gegaan. 2 maal per dag worden de baby kangoeroetjes daar gevoed en mag iedereen daar gratis binnen. De eigenaar deed eerst zijn verhaal over de volwassen kangoeroe's en dan kwamen de baby'tjes buiten, zo schattig om te zien!!! Weer een aantal leuke foto's dus ;-) Nadien heb ik m'n was gedaan op de camping, gekookt en de rest van de avond heb ik samen met Camille in de 'keuken' (outdoor) gezeten achter onze laptop. Alle foto's van onze Nieuw Zeeland reis uitwisselen, alle foto's van deze reis op onze hard disk zetten enzo.. En weer dankbaar gebruik gemaakt van de elektriciteitspunten in de keuken ;-) Terwijl we daar zaten natuurlijk ook met verschillende mensen een babbeltje geslaan. Op campsites praat echt iedereen met iedereen, da's best wel leuk, je leert veel mensen kennen, je hoort veel verhalen.. 1 gezin sprak ons, of mij toch, het meeste aan: Martin, Pauline en hun 4 kinderen, waarvan de 2 kleinste een tweeling zijn. Ze waren op dezelfde weg als ons en ik heb best wel lang met hen gebabbeld. Ze waren een maand onderweg met hun 4 pagadders, je moet het maar doen!
Aangezien we de volgende dag pas om 10u aan de Opalmijn moesten zijn voor een rondleiding konden we eens uitslapen tot 8u, vandaar dat we pas redelijk laat zijn gaan slapen!
11 maart: De Grampians in nu! Wat een mooie natuur, ongelofelijk! Mijn collega's wouden mount William beklimmen, maar het was rond de middag, tss 35 en 40 graden en de berg was enorm steil!!! Ik ben dan maar tot in de helft meegegaan, indrukwekkende foto's gemaakt en toen ik duizelig begon te worden ben ik terug nr beneden gegaan om aan de van op hun te wachten. Een leuke babbel geslaan met wat Fransen die de beklimming ook gingen doen en een half uurtje later waren de anderen terug, gelukkig was iedereen ongedeerd, want ik vond dat vrij onverantwoordelijk eigenlijk! We zijn dan in een nabijgelegen stadje gaan lunchen, bij de lunchtafels stonden waterkraantjes en aangezien ik het ZO warm had heb ik gewoon m'n bikini aangetrokken en daar in het midden van dat grasveld een 'douche' genomen aan een waterkraantje, alleen zweet je 5 min later terug, maarja, dat had ik dan toch gehad ;-) Nadien hebben we alle 'lookouts' gedaan die we tegenkwamen en dus ook weer heel veel mooie foto's gemaakt, daarna naar de Mc Kenzie waterfalls, ZO mooi! De wandeling naar beneden gemaakt en uiteraard even dankbaar gebruik gemaakt van het frisse water om af te koelen! Doorgereden nr een campsite die er best wel goed uitzag, onderweg nr de caming veel kangoeroe's en enkele Emu's tegengekomen. De campsite was vrij groot en we werden omringd door kangoeroes die zich gewillig lieten fotograferen! Er was een bush shower voorzien, nog nooit gezien zo'n ding. Da's een grote emmer die je met water moet vullen en aan een ijzeren koord hangt. Als hij vol is trek je hem naar boven en draai je aan het kraantje dat onder de emmer hangt waardoor het gaatje in de bodem van de emmer opent en het water naar beneden loopt. Niet echt super praktisch, maar HEERLIJK na zo'n hete dag! We hebben daar nog wat rond het vuur gezeten al was dat VEEL te warm, en dan ook weer op tijd in bed. 's Nachts werd ik wakker van de kangaroe's die langs mijn tent door huppelden en dat was vrij akelig moet ik zeggen, maar uiteindelijk doen die lieve beestjes niks als je ze gerust laat. 's Morgens weer ons dagelijks ritueel (thee, cereals met kokend water, boterham met honing, tent afbreken, kattewasje,...) en de baan op. Het Grampians National park verlaten, onderweg kwamen we hele grote meren tegen waar geen water inzat door de droogte maar die zagen heel fel wit, van het zout, heel indrukwekkend om te zien. Onderweg naar Coonawarra kwamen we in 'South Australia', de derde staat intussen. Van Sydney in New South Wales naar Melbourne in Victoria en nu richting Adelaide in South Australia. Connawarra is een 'wijngebied', of hoe je dat ook zegt in het Nederlands ;-) Ik was in Italië al eens gaan wijnproeven en langs grote velden met druiven gereden, maar dit is echt gigantisch groot tov Italië! Het was best indrukwekkend om veel namen van wijnen te zien die ik kende van in het restaurant in de Botanical Gardens waar ik heb gewerkt. We hebben er een willekeurige naam uitgekozen en zijn daar gestopt voor onze eerste wijnproeverij, Brand Laira. Er stonden een stuk of 8 flessen op de 'toonbank' en de vriendelijke dame die daar werkte wou ons graag van alle flessen wat laten proeven, helaas moest ik rijden dus was het telkens maar een HEEL klein beetje, maar toch genoeg om te proeven dat het hele goede wijn was. Aangezien ik mezelf heb voorgenomen om het met zo weinig mogelijk geld te doen op deze trip kon ik dus geen wijn kopen (ik koop al wijn genoeg voor mijn dagelijks glaasje rood voor het slapengaan, maar deze is meestal een stuk goeiekoper ;-)). Gelukkig hebben Camille en Marco wel een fles gekocht, gaan proeven en dan niks kopen vind ik ook maar niks. Marco wou graag zien hoe zo'n bedrijf werkt en dan hebben we een tour door het bedrijf gekregen, heel sympathiek moet ik zeggen! Goed, iedereen vrolijk na wat wijn, tijd om terug te vertrekken. Dit keer ging het richting Robe waar we op een heel mooi strand botsten, wat goed uitkwam want het was weeral ZO warm!!! We hebben dankbaar gebruik gemaakt van dit strand en de bijhorende zee uiteraard. Nadien lekker gedoucht in de douches die bij het strand hoorden en het stadje Robe een beetje gaan verkennen, het was een historisch stadje dus er stonden veel 'oude' gebouwen, maar als dat historisch is, dan is heel België historisch ;-) We vonden een gezellig cafe en we hadden geluk, het was 'Happy Hour', dus hebben we daar een lekker betaalbaar wijntje gedronken. Dan was het tijd om naar de campsite te rijden. We moesten 3km over zandweg en ik kan je verzekeren dat dat geen pretje is met onze van, maar het resultaat mocht er zijn! Een mooie campsite (gratis alweer), in de duinen. Er stond nog een auto met tent, een paar Duitsers, natuurlijk want veel anders dan Duitsers en Fransen vind je hier niet ;-) Maar ze vielen bij mij alvast onmiddellijk in de smaak want ze speelden muziek van mijn favoriete DJ! Gelukkig stonden we ver genoeg van elkaar, want later op de avond bleek dat het nog hele jonge Duitsers waren die ons kwamen uitnodigen voor 'drinking games' en toen we vriendelijk bedankten zijn ze dan maar zelf gaan drinken met het bijhorend lawaai natuurlijk, maar dankzij de afstand viel het allemaal nog wel mee! Zelf hebben we die avond Marco op de gitaar al zingend begeleid. Uiteraard ook weer van de sterren genoten en op tijd mijn tentje in!
Intussen is het al 13 maart, de verjaardag van mijn lieve zus Marjan, uiteraard miste ik haar die dag nog meer dan normaal, maar ik heb mezelf voorgenomen om de verloren tijd dubbel en dik in te halen als ik terug ben (en uiteraard is dit geen verloren tijd voor mij!!! Integendeel!) Dus bij deze nogmaals, proficiat lieve zus van mij, de kussen volgen nog.
Na het ontbijt de baan op via de kust richting Adelaide. Eerst over Kingston waar een gigantic Crab stond, het was een soort wegrestaurant met op de parking een enorme kreeft. Toen we vroegen waarom dat lelijk ding daar stond wist de eigenaar ons te vertellen dat de oprichter van de zaak in Amerika was geweest en helemaal gek was van de 'grootheidswaanzin' die ze daar hebben en dus ook iets groots voor zijn zaak wou... Tja, ieder zijn ding he.. Onderweg kwamen we nog een 'oude stad' tegen, Tailem Town, zoiets als Bokrijk. Je moest inkom betalen en ze gingen net sluiten dus we hebben de stad op zich nt gezien, maar we hebben wel wat uitleg gekregen en foto's gezien. Het was een typisch stadje van hier (wat me altijd aan Western films doet denken) en alle huizen waren in hun originele staat overgebracht naar dat plaatsje om er een echte stad van te maken, zoals Bokrijk dus.. Verder niet veel te zien op de baan, tot we in Hahndorf kwamen. Een typisch Duits stadje! Buiten het weer waande je je echt in Duitsland, allemaal Duitse winkeltjes, Duitse pubs, Duitse restaurants,.. Een heel klein stadje of dorpje of hoe je het ook wilt noemen, maar erg typisch! In het informatiecentrum vertelde een vriendelijke meneer ons dat we op nog geen 10km van Hahndorf aan het plaatselijke football veld wel konden overnachten, but dont tell anyone I told you! Plaatselijk football veld?!??? Oh nee, het begon al te kriebelen bij mij want het laatste football field waar we overnacht hadden zat vol criquets!!! Maar goed, we zouden wel eens gaan kijken daar. Eerst nog een frisse pint in Hahndorf, want dat hoort zo bij de Duitsers he ;-)
Eenmaal aangekomen bij het football veld zagen we dat het daar ook zwart zag, maar gelukkig nt van de criquets, het was de jeugd die daar aan het trainen was en we waren gelukkig ook nt de enigen die daar overnachtten dus het leek ons safe. Tent opgezet, eten gemaakt, gebruik gemaakt van de douches en de elektriciteitspunten om onze laptops en camera's op te laden, nog wat nagepraat over de dag en vroeg in ons nestje. Geen criquets dit keer, heerlijk! Wel veel vogels die al vroeg begonnen lawaai maken.
8maart: begin van de Great Ocean Road. Aangezien ik het eerste deel van de weg al had gezien toen ik in december in Melbourne was heb ik de eerste dag gereden (en omdat ik graag rij natuurlijk ;-)). Het begin van de weg was redelijk saai aangezien je een heel stuk autostrade hebt voor je in Torquay aankomt, het eerste 'dorpje' langs de Great Ocean Road. Vanaf dan moet je gewoon de bordjes volgen die speciaal gemaakt zijn voor deze weg en kom je vanzelf in alle andere dorpjes langs deze route. Veel kan ik hier nt over vertellen, het is ongelofelijk mooi om te zien, dus mss best dat jullie gewoon de foto's bekijken! (Als ik ooit eens de tijd en de verbinding ga vinden om alle foto's te uploaden! ;-)) Onze eerste avond langs deze route hebben we in 'Lorne' doorgebracht, we vonden openbare douches en WC's in dit stadje en op 10km van Lorne, in de bergen was er een free campsite. Na een heerlijke douche zijn we nr die campsite gereden, hele mooie locatie tussen de bomen, alleen was het daar ENORM druk, voor onze normen toch! Toen kwamen we erachter dat het een verlengd weekend was in Oz, maandag was het Labor Day, lap, niet ideaal om op een lang weekend de Great Ocean Road te doen, maar goed, we waren er nu dus moesten we ook verder he! Helaas was de watertank op de campsite leeg, dat was redelijk moeilijk aangezien de watertank van onze van ook leeg was, gelukkig hadden we al gedoucht en hadden we nt veel water nodig om te koken. Uiteindelijk nog een leuke babbel geslaan met een gezin uit Melbourne met 2 jonge kindjes dat daar ook kampeerde en opnieuw vroeg in bed want we wouden vroeg vertrekken en zo gezegd zo gedaan, de volgende morgen waren we daar als eerste weg! We zijn terug naar die openbare douches gereden in Lorne en nog maar eens gedoucht (aangezien je op roadtrip nooit weet hoelang het kan duren voor je weer een douche tegenkomt). We hebben daar ook lekker ontbeten, onze watertank kunnen vullen en terug de baan op. Wat een gemak als je altijd buiten kan eten!!! Op het vervolg van onze weg kwamen we koala's tegen, die had ik in december al gezien, maar nu scheen de zon, dus ik vermoed dat de foto's veel beter zijn! Het was weer een mooie dag langs de Great Ocean Road, zoals je op de foto's zal kunnen zien ooit ;-) Tegen lunchtime ontmoetten we een Fransman die alleen op weg was, Jeremy, en hij zou graag achter ons aan rijden om nt constant alleen te moeten zijn.. Geen probleem uiteraard! We hebben de hele middag verder gereden met Jeremy achter ons aan ;-) Helaas was het ENORM druk door het verlengd weekend dus was het soms vervelend om iets te gaan bekijken tussen 20 bussen Aziaten, maar de route blijft magnifiek! Tegen de avond kwamen we in Warnambool waar we op zoek wouden nr een campsite uit het boek maar die vonden we nt direct. Toen we even gestopt waren om op te zoeken waar die precies lag ben ik bij de plaatselijke skiclub gaan vragen of zij mss een plek wisten waar we konden overnachten. Why don't you just stay right where you are? Er was blijkbaar een festival aan de gang iets verderop en de politie zou zijn handen vol hebben met de festivalgangers en zich zeker nt gaan moemaken aan een paar roadtrippers die de nacht langs de kant van de weg doorbrengen. Ze hadden zelfs nog een beter idee, iets verderop was er een restaurant en daar waren ook public toilets en een openbare parking, prima idee! Wat een vriendelijke waterskieers! ;-) Ik kreeg de suggestie eerst nt zo goed verkocht bij m'n mede-reisgenoten aangezien ze het zaakje nt echt vertrouwden, maar ze hadden intussen ontdekt dat het 15 dollar pp was op de camping dus gingen ze toch maar akkoord ;-) Het was best wel raar op die parking aangezien we daar gekookt hebben en tegen zonsondergang had ik m'n tent opgezet en het restaurant was volzet, dus er kwamen best veel mensen langs! Sommige zeer vriendelijk, anderen bekeken ons of we zigeuners waren, wat we natuurlijk ook een beetje waren.. 2 vans en een tent (Jeremy was nog steeds bij ons). Wat grappig was dat ik vanuit m'n tent de commentaren kon horen van de late gasten, het was blijkbaar toch nt zo normaal om daar te overnachten, maar eind goed al goed, we hebben de nacht daar doorgebracht, lekker ontbeten 's morgens, afscheid genomen van Jeremy die de andere kant uitging en terug de weg op. Het laatste stukje van de Great Ocean Road. Het volgende stadje was Port Fairy waar een groot folkfestival aan de gang was. Je waande je echt in een Western dorpje in de jaren '70, allemaal hippies en cowboys! We hebben daar een paar uur doorgebracht aangezien het zo gezellig was, er stonden allemaal kraampjes met vanalles en nog wat, er waren gratis podia, er waren straatmuziekanten, echt een leuke, speciale ervaring! In de late namiddag zijn we daar vertrokken richting Adelaide via de Grampians. Dit is een kleine omweg, maar er was ons verteld dat de Grampians zeker de moeite waren, dit is een National Park met enorm mooie natuur weeral en een aantal bergen, zie foto's... In ons campsite boek stond er een free camping kortbij het begin van het National Park en dat leek ons ideaal. Toen we daar aankwamen bleek dat een groot football veld te zijn waar openbare toiletten waren. Dat was toch al iets. Er liep daar iemand rond die het veld aant onderhouden was, we zijn voor alle zekerheid toch maar even gaan vragen maar de vriendelijke meneer verzekerde ons dat het totaal geen probleem zou zijn om daar te overnachten. We waren de enigen, heerlijk na zo'n druk verlengd weekend! Mooie foto's gemaakt daar van de koeien en schapen die kortbij het veld stonden en op tijd het bed in. Alleen toen ik van aan de van naar mijn tent wou lopen met m'n zaklampje zag ik dat het zwart zag van de (wat ik dacht) kakkerlakken en ik overdrijf nt als ik zeg dat het zwart zag echt ongelofelijk!!!! Ik moest nog plassen voor het slapen dus ik ben letterlijk over dat veld 'gevlogen' naar de toiletten, denk nt dat ik al ooit zo snel gelopen heb! ;-) Ik ben dan mijn tent in gedoken en Marco is die komen dichtritsen langs de buitenkant, ik durfde gewoon nt meer die rits open doen, bah bah, dat was vreselijk! Gelukkig had ik netwerk op m'n gsm en heb ik effe met m'n lieve vriendin Kristel kunnen chatten (zoals we bijna elke dag even doen), mijn verhaal kunnen doen en daardoor was ik redelijk rustig tegen dat ik in slaap viel! De volgende morgen waren ze gelukkig allemaal weg, en de vriendelijke meneer was er terug. Het bleken criquets te zijn, krekels, maar het waren hele grote krekels! Als ik m'n ogen sluit zie ik dat beeld van dat veld dat zwart zag nog altijd voor me, maar goed, we hebben het overleefd ;-)
Sheila's news
