Schandalig! Ik weet het!!! Heb zo vaak willen beginnen om iets te schrijven, maar er zijn hier altijd zoveel andere, leukere dingen te doen dat het er niet meer van gekomen is, al meer dan een maand niet!

Eerst en vooral wil ik iedereen die ik nog niet persoonlijk gehoord heb, of die niet op mijn Facebook zit een geweldig 2013 wensen. Een goede gezondheid en dat al jullie wensen mogen uitkomen!

Dus, beter laat dan nooit, en hier zijn we weer. 21 december overleefd, mijn 30^e verjaardag ook, 3 maand hier, weeral een paar keer verhuisd, waar zal ik beginnen?!?

Na 2 weken in Cogee Beach kreeg ik van Ivan en Heidi, (het Belgisch koppel dat hier woont en waar ik het al vaker over gehad heb), te horen dat ik hun huis mocht ‘lenen’ zolang zij in België waren om de feestdagen te vieren. Dat klonk als muziek in de oren aangezien het toch niet zo vanzelfsprekend bleek te zijn om een kamer te delen met een collega die je amper kent. Voor mij was het echt niet aangenaam en ik had me dan ook al ettelijke keren aan hem geïrriteerd (lag dat aan hem of aan mij, dat laat ik in het midden), maar in ieder geval nam ik dit kerstkado maar al te graag in ontvangst! Ik had er natuurlijk eerst met mijn collega en de andere flatmates over gepraat en ze vonden het geen probleem, alleen maar jammer, maar ik ben er zeker van dat dit de beste beslissing was! Dus hup, weeral mijn spullen pakken en op naar Cremorne, een ‘betere’ suburb van Sydney, net over de Harbour Bridge, dus makkelijk te bereiken met het openbaar vervoer om te gaan werken (in dezelfde buurt als de villa waar ik in het begin verbleef). Mijn eerste dag/avond daar was Kerstavond. Ik herinner me nog dat ik me vrij eenzaam voelde toen. Het voelde ook helemaal niet als Kerst. Nicolas, mijn collega waar ik mee samenwoonde, had me met zijn auto naar het huis van Ivan en Heidi gebracht en nadien zijn we samen nog naar Balmoral Beach gereden aangezien het zo warm was. Dus de hele middag van kerstavond hebben we liggen bakken aan het strand. ’s Avonds hadden mijn flatmates in Cogee me uitgenodigd om Kerst te gaan vieren daar, maar ik had daar geen zin in, wilde gewoon alleen zijn.. En dus heb ik Kerstavond alleen voor de TV en laptop doorgebracht, gelukkig waren er een aantal leuke gesprekjes bij die avond, waaronder met mijn oudjes en met Kristel, waardoor het al bij al nog een leuke avond werd.

Kerstdag hier was afschuwelijk! Qua weer dan toch, de HELE dag geregend, maar dat vond ik helemaal niet erg, want ik moest werken, dus dat kwam goed uit!

Dan kwam natuurlijk mijn 30^e verjaardag in zicht. Op zich had ik daar tot dan toe geen problemen mee, het begon pas de dag ervoor een beetje te knagen. Ik ben die avond naar Manly gegaan met een collega en een paar vrienden. Eigenlijk wou ik gewoon alleen thuis blijven, maar ben toch blij dat ik gegaan ben. Hoe dichter het bij middernacht kwam hoe meer het begon te kriebelen… ‘Nee, ik wil niet! Oh shit, wat doe ik hier eigenlijk! 30 al?!?’ Er kwam van alles in me op, uiteindelijk werd het gewoon middernacht, zoals het elke dag doet en gebeurde er niks speciaals… Er werd gekust en gefeliciteerd, er werd wat gedanst en gedronken, en toen was ik 30… Het feestje volgt zeker nog als ik terug in België ben, want ondanks alles voelde het niet echt als een verjaardag, er ontbraken een aantal mensen! ;-)

Uiteraard volgde Nieuwjaar heel snel en dat was een hele ervaring! We hadden een event in het restaurant, dus ik moest werken. Er waren een 50tal gasten die een degustatiemenu kregen.  Ze moesten 500 dollar betalen voor de avond, maar ze kregen buiten dat menu ook wel de kans om het vuurwerk vanaf de eerste rij te zien op een privé grasveld aan het water. Dat klinkt mss raar, maar je moet je voorstellen dat er RIJEN mensen te wachten stonden de avond voordien om toch maar een goed plekje te vinden om het vuurwerk te zien en 31 december was het hier SNIKHEET, dus die mensen hebben de hele dag in de hitte staan wachten, waarschijnlijk niet veel geslapen op straat en dat allemaal om een glimp van het vuurwerk op te vangen. Zowel onze gasten, als wijzelf waren dus echt wel bevoorrecht om het vuurwerk vanaf de eerste rij te kunnen zien. Om 9pm was er het eerste vuurwerk en werden de gasten naar het grasveld gebracht waar ze champagne en oesters kregen. Ik was de gelukkige die de bar op het grasveld mocht doen, waardoor ik dus als enige van al mijn collega’s het vuurwerk om 9pm gezien heb. Sprakeloos, zo mooi, en dat was nog maar een voorproefje werd me verteld! Na dit vuurwerk allemaal terug naar binnen en verder met het menu. Rond 10:30pm kwamen ze mij vragen of ik terug naar het grasveld wou gaan omdat er iemand bij de bar moest blijven. Lang moest ik daar natuurlijk niet over nadenken, wat een easy job. Gewoon ‘daar zijn’… Niks meer! Ik dus terug naar het grasveld, en al gauw werd ik vergezeld door 2 rangers die in de Gardens werken en elke dag koffie komen drinken in de coffeeshop. Ik ken die mannen dus best wel goed intussen. Samen met hen heb ik dan een paar pintjes gedronken daar en gewacht tot om 11:50 de gasten terugkwamen. De makkelijkste job ooit, maar mij hoor je niet klagen ;-) Om 12am mochten we dan van onze baas allemaal een glas drinken en van het vuurwerk genieten, en het was inderdaad genieten! Man man man… Wat een ervaring! Zo blij dat ik dit heb mogen meemaken, van op de eerste rij en goed betaald. Wat een luxe! Het was echt indrukwekkend, en het was niet alleen de Harbour Bridge, het kwam van overal, ik had ogen te kort. Na het vuurwerk hebben we dan nog een uurtje gewerkt, beetje opruimen enzo, en opeens trok onze baas iedereen op de dansvloer. Veel gewerkt is er dus na middernacht niet meer. Het was in ieder geval een heel leuke avond/nacht, een speciale ervaring.

Op 6 januari kwamen Ivan en Heidi terug waardoor ik op zoek moest naar een nieuwe verblijfplaats. Dit bleek niet zo eenvoudig, want alle hostels zaten vol en waren ENORM duur, aangezien het zo kort na nieuwjaar was en omdat het hartje zomer is natuurlijk. Gelukkig was er een collega die me een kamer aanbood voor een aantal nachten in Manly, weeral geluk! Ik heb enorm van Manly genoten, het is zo’n mooie plaats. ’s Morgens een half uurtje op de Ferry voor ik op mijn werk was, wat een zaligheid, een mens zou voor minder graag naar zijn werk gaan J

Intussen zit ik in Lane Cove en ben ik ‘catsitter’ op 2 katten, Thila en Samson. Het koppel van dit huis is 2 weken op reis en zocht iemand om op hun katten te letten, dat kwam natuurlijk goed uit. Het is hier heerlijk, ze wonen vlak langs een National Park, het is hier heerlijk rustig en ik geniet dan ook van de rust (of probeer, want da’s niet altijd makkelijk voor mij ;-)).

Vorige week ben ik naar het Royal National Park geweest, prachtig, maar het was ZO mistig die dag, dat ik gewoon geen enkele foto heb kunnen trekken, echt jammer! Verder ben ik vaak lekker gaan uiteten, BBQ gedaan, iets gaan drinken en wat mensen leren kennen, maar niks spectaculairs ;-)

Uiteraard heb ik niet stilgezeten als het op ‘reizen’ aankomt. Samen met Marco, een collega hadden we beslist een roadtrip te doen, maar waarom niet nog mensen zoeken om mee te reizen en te delen in de kosten? Goed idee! Zo gezegd, zo gedaan… een advertentie geplaatst en natuurlijk VEEL reacties! 2 Franse meisjes kwamen al onmiddellijk in ‘aanmerking’, Camille en Raphaelle. We zijn iets gaan drinken met hen en dat klikte meteen, goed nieuws dus! Intussen is het nog niet zeker of we met 3 gaan of met 4, want één van hen heeft mss niet genoeg spaargeld om mee te gaan, maar dat zien we dan wel. We willen een trip maken van hier naar Melbourne, Great Ocean Road naar Adelaide, vandaar naar Alice Springs en Uluru, van daaruit naar Cairns en dan de East Coast terug naar Sydney. Kijk maar eens op Google maps, dat beslaat een vrij groot deel van Oz. We rekenen op 2 maand om deze trip te doen en zijn nu op zoek naar een camper van. Vanavond komen we samen om voor het eerst de reis voor te bereiden, HEEL spannend allemaal! We hebben allemaal nog nooit zoiets ondernomen, dus het wordt een avontuur, maar ik kijk er wel ENORM naar uit. Ik heb hier nu 3 maand gewerkt, nu wordt het tijd voor ontspanning en om de centen op te maken J We willen rond 1 maart vertrekken. Meer hierover de volgende keer natuurlijk!

Camille reist van 7 tot 21 februari ook nog naar Nieuw Zeeland en was op zoek naar een reispartner en daar ben ik nu dus heel hard over aant nadenken en ik ben al voor 90% zeker dat ik meega. Weeral een ‘once in a lifetime experience’ die ik niet mag afslaan eigenlijk. Maar ook daarover meer de volgende keer, want mijn beslissing ligt nog niet vast.

Ik denk dat jullie nu wel weer een beetje meer op de hoogte zijn van mijn leventje hier. Uiteraard zijn er in die maand dat ik niks heb geplaatst 1001 emoties door mijn lijf gegaan. Kerst en Nieuw waren vrij emotioneel. Het lijkt net of ik geen feestdagen gehad heb, ik heb ze in ieder geval niet ‘gevoeld’.. Kerst in de zomer, dat kan toch niet?!? Echt raar! Nieuwjaar was dan weer een hoogtepunt, een herinnering voor het leven. Met dat verhuizen altijd merk ik ook wel dat ik het er steeds moeilijker mee heb. Ik leef echt uit mijn rugzak, van hot naar her, en soms mis ik wel een beetje stabiliteit.. Deze week was ik 3 maand hier en ik besefte echt wel dat ik hier helemaal alleen aan de andere kant van de wereld zit. Wat zou ik graag mijn oudjes nog eens vastpakken of mijn zussen of vriendjes… Maar dat gaat nu eenmaal niet, en wat ik hier meemaak is zo’n geweldige ervaring dat ik het voor niets of niemand zou willen opgeven, ik ben ook zo gelukkig dat ik de gok gewaagd heb, maar dat neemt niet weg dat het soms wel eens moeilijk is natuurlijk! Vooral het alleen zijn is een test, want ookal ben ik bijna nooit ‘echt’ alleen, het voelt wel vaak zo omdat de contacten allemaal zeer oppervlakkig zijn…

Ahja, verder nog 2 hittegolven meegemaakt hier. Vorige week wat het 43 graden en dat was de warmste dag ooit, ik moest gelukkig niet werken, dus ben ik met Nicolas naar Palm Beach gegaan (je weet wel, het Home & Away strand ;-)), maar dat was absoluut niet aangenaam. Je kon gewoon NIET op het zand lopen en je kon geen minuut op je handdoek blijven liggen, het was TE warm. Ik kreeg geen lucht, had geen energie en zelfs de zee bracht geen afkoeling… Die nacht heb ik dan ook in een hotel met airco geslapen dat mijn collega heel goedkoop kon boeken aangezien hij de manager daar kent. Decadent, maar zeker geen overbodige luxe! Middernacht was het nog altijd 36 graden…

2 dagen geleden was het hier dan 46 graden, NOG erger, en ik moest werken… Ik kwam niet vooruit. Zelfs als ik stilstond zweette ik op plaatsen waar ik nog nooit gezweet had denk ik ;-) Echt afzien! Maar in de late namiddag begon het heel hard te waaien en kwam er wat regen die voor afkoeling zorgde. Niet veel, maar toch een graad of 15 minder, waardoor het wat dragelijk was allemaal!

Ik hoorde dat het in België sneeuwt… Heeft ook z’n charmes hé ;-) Maar geef mij nu toch maar dit weer voor een jaartje, wat heerlijk dat ik gewoon een winter kan overslaan!

Ik ga eens kijken hoe het met de katten is en alles klaarzetten voor mijn ‘reisgenoten’ om aan een hopelijk constructieve avond te kunnen beginnen!

Ik ga echt proberen om jullie vaker op de hoogte te houden, maar als we aan ons avontuur gaan beginnen heb ik natuurlijk veel meer interessante dingen te vertellen en hou ik jullie zeker op de hoogte!

Het ga jullie allemaal goed, mij gaat het hier nog altijd heel goed! Iedereen die mij een kaartje heeft gestuurd nog HEEL ERG bedankt! Dat was echt super!!!!!!!

Lots of love,

Sheila

20-01-2013 om 07:32 geschreven door Katrijn  

11-12-2012 om 11:17 geschreven door Katrijn  

09-12-2012 om 13:45 geschreven door Katrijn  

Hidiho!

Aangezien het alweer een tijd geleden is en ik al klachten kreeg (hé Lou ;-)) is het hoog tijd dat ik nog eens wat tijd maak om mijn blog bij te werken. En waar beter dan hoog in de lucht? Ik zit namelijk in de vlieger onderweg naar Melbourne.

Waar was ik gebleven?!? In de villa zeker? Ja, vorige week maandag 26 november was mijn laatste dag als ‘dogsitter’, ik heb 3 enorm luxueuze weken mogen beleven daar en ben daar natuurlijk heel erg dankbaar voor (een speciaal bedankje dus nog voor Ivan en Heidi!!!). Voor mijn vertrek uit de villa daar alles opgeruimd en het proberen achter laten zoals het was toen ik er aankwam. Ook nog even al mijn was gedaan, want ik kan je verzekeren dat dat geen sinecure is in een hostel. Mijn laatste duik in ‘the private pool’, nog even genieten van het zonnetje en aangezien het VEEL te warm was had ik besloten om pas in de late namiddag te vertrekken. Dat had ik beter niet gedaan want om 4pm ontstond er opeens een ZWAAR onweer en het heeft de rest van de avond geregend. Dan maar een regenjas aangetrokken, mijn tassen hun ‘regenhoes’ omgedaan en de storm getrotseerd. Dat was wel effe vloeken: 20 kilo op mijn rug in mijn grote rugzak, mijn ‘kleine’ rugzak van voor gehangen en dan nog een zak met spullen, verder was het heel warm, dus die plastieken regenjas was ZEER plakkerig! MAAR: that’s part of the game! En er zijn veel ergere dingen in de wereld ;-) Na 10 min wandelen, 20 min bus en 40 min trein (normaal ben je er op 10 min, maar ik heb 2x de verkeerde trein genomen, jaja, ik ben echt wel blond!) kwam ik dan eindelijk aan in de hostel, gelukkig ligt die net naast het treinstation dus moest ik niet meer ver! De hostel ligt in Kings Cross (voor de geïnteresseerden onder jullie à Google!!! Zeker de moeite om dit eens op te zoeken!) Er wordt uiteraard altijd gevraagd om op voorhand te betalen, maar dat ging niet ‘saldo ontoereikend’ J En het was pas maandag, ’s woensdags wordt mijn loon gestort, maar gelukkig was dit geen probleem en mocht ik gewoon wachten tot woensdag en mijn paspoort achterlaten. Ik had nog wel genoeg centen om die paar dagen mee door te komen, het was gewoon een groot bedrag voor een hele week in een hostel! Ja, Sydney is peperduur! 33 dollar voor een nacht in een hostel, en dan heb je enkel maar de overnachting in een stapelbed en een gedeelde kamer met 4 personen… Maar ik klaag niet! Part of the game, right? ;-) Het was deze keer een gemengde kamer (in Bondi had ik een ‘girlsroom’). Er lag in Ier (van wie ik de naam niet ken) in 1 van de stapelbedden en voor de rest was er niemand. Beiden onderste bedden waren bezet dus had ik geen keus, ik moest boven gaan liggen (ik slaap liever onder). Was me dat even tegenvallen, maarja, ik kwam dan ook van een luxe villa, dus ALLES was slechter dan dat natuurlijk. Die Ierse jongen en Luke, een Nieuw-Zeelander die onder mij slaapt, slapen blijkbaar al weken in die kamer en dat was er ook aan te zien! Rommel overal… een ECHTE jongenskamer! Kleren over de hele kamer, kousen, afval, bier blikjes, pillen tegen de hoofdpijn, echt alles dat je maar kan bedenken! Gelukkig was er in het houten rek dat in de kamer staat nog 1 schap vrij voor mij waar ik mijn spullen op kwijt kon. Het positieve aan de hele hostel is dat er gratis WiFi is waardoor ik toch nog even met mijn oudjes en nichtjes en neefje kon Skypen, wat me weer helemaal deed opfleuren.

Nicolas, de Fransman die ik had leren kennen in Bondi en die me aan mijn huidige job en deze hostel heeft geholpen kwam enkele uren later ook aan in de hostel en aangezien hij al zoveel voor me had gedaan heb ik hem getrakteerd op Italiaans. Het was gelukkig weer een BYO, dus hebben we voor ons eigen flesje rosé gezorgd! Nadien hadden we nog een fles goedkope bubbels gekocht en zijn we die gaan ledigen aan de haven, kort bij onze hostel.

Voila, na de vorige zin moesten we al onze ‘electrical devices off switchen’ omdat de vlieger ging landen, dus ga ik nu verder vanuit de hostel in Melbourne, waar ik sinds deze middag verblijf.

Waar was ik? Ahja, in Kings Cross waar ik nu terug in een hostel verblijf. De reden dat ik deze hostel heb gekozen is omdat het een van de goedkoopste is en omdat ik van daaruit te voet naar mijn nieuwe werk kan. Ik werk dus sinds 2 weken in ‘The Botanical Gardens’, naast The Opera House waar ik eerst werkte J Het valt daar super goed mee en als de mogelijkheid zich voordoet ben ik wel van plan om daar een tijdje te blijven! ’s Morgens werk ik in de Coffee Shop, da’s meestal van 11 tot 4pm, toeristen kunnen daar een koffietje komen drinken, lekker ontbijten, of ’s middags lunchen. Rond 4pm sluiten we altijd, ofwel zit mijn werkdag er dan op, ofwel moet ik dan naar boven, daar hebben we een restaurant waar er ’s avonds heel vaak ‘functions’ zijn, bruiloften, verlovingen, coctails,… Werk zat dus! Tot nu toe zijn het vooral drukke weekends geweest met dubbele shifts, maar vanaf volgende week zou het normaal door de week ook wel drukker worden, de kerstperiode komt eraan en de zomer begint, dus VEEL feestjes! J De  collega’s zijn super en de managers zijn ook heel ‘menselijk’, dus duimen maar dat ze me daar willen houden!

Even iets meer over Kings Cross, het is DE uitgangsbuurt bij uitstek, maar dan vooral voor het jonge publiek denk ik. Door de week valt het nog wel mee, maar in het weekend is het echt ongelofelijk! Wat je daar op straat allemaal tegenkomt… Van dakloze drugsverslaafden, tot halfnaakte, zeer ‘hoog-gehakte’ vrouwen, van dreadlocks tot strak in het pak. Eerlijk gezegd heb ik altijd wel een beetje schrik als ik daar ’s nachts om 1u na mijn werk nog langs moet, gelukkig heb ik tot nu toe altijd mijn collega Nicolas bij me gehad waardoor het wel meeviel. Als je overdag buitenkomt loopt het daar echt vol met daklozen, na een paar dagen herken je de meesten wel, het zijn altijd dezelfde! Ik probeer ze gewoon te vermijden zodat ze me niet aanspreken want daar heb ik niet zo’n zin in….

Intussen zijn we donderdag 6 december, ik word elke keer weer onderbroken als ik iets probeer te schrijven. Mijn ‘Melbourne-trip’ zit er al bijna zo goed al op. Binnen een half uurtje komt de airport shuttle me ophalen en dan is het terug richting Sydney, home sweet home!!!

Het is blijkbaar maar iets meer dan een uur vliegen naar Melbourne, dus de vlucht viel goed mee, al heb ik nog nooit zo’n ‘beweeglijke’ vlucht meegemaakt, lag dit aan het feit dat het low cost was? Lag het aan het feit dat het een slechte piloot was? Lag het aan het feit dat het nogal winderig was? Geen idee, in ieder geval geen luxe, maar dat hoeft ook niet! Eenmaal op de luchthaven werd ik opgepikt door een gratis shuttle die me veilig tot aan de hostel bracht en waar ik in een 6 mix dorm terecht kwam, dwz een kamer met 3 stapelbedden waar zowel vrouwen als mannen slapen (of liever gezegd jongens en meisjes, want ik ben meestal wel de oudste). Ik lag als enige vrouw tussen 5 jongens, maar ze waren allemaal heel braaf en vriendelijk, dus dat was geen probleem! Het is in feite een hele mooie hostel. Redelijk grote kamers, mooie nieuwe douches en toiletten en een heel groot gebouw, niks te klagen dus, alleen heel moeilijk om mensen te leren kennen als het zo groot is.

De eerste avond ben ik hier in de buurt gebleven (St. Kilda), dichtbij het strand, ik ben de buurt eens gaan verkennen en wat fotootjes gaan trekken natuurlijk J Vroeg het bed in, want voor dinsdag had ik een dagtrip geboekt naar de Great Ocean Road. Om 6u uit de veren en om 7u de bus op. Na iedereen te hebben opgepikt kwamen we aan het hoofdkantoor in Melbourne waar we door een andere bus werden opgepikt. De buschauffeur vertelde ons dat we meer dan 500km gingen rijden die dag: slik… Ik kan een heel verhaal schrijven over die dag want het was echt ONGELIJK, maar ik denk dat het beter is als jullie gewoon naar de foto’s kijken, want die spreken voor zich, al zeggen ze nog niet 1 tiende van al het moois dat ik die dag gezien heb. Helaas was er een deel van de Great Ocean Road afgesloten door een ongeluk waardoor we niet het hele traject hebben kunnen doen, maar de lighthouse in Cape Otway, de 12 apostelen en de koala’s in hun natuurlijke habitat hebben we gelukkig wel kunnen zien, dus de dag was al bij al wel zeer geslaagd, maar enorm vermoeiend! Ook wel weer leuke mensen leren kennen, onder andere Bruno, een 60-er uit Zwitserland die voor een weekje in Melbourne op vakantie was. Hij zou woensdag naar Victoria’s Market gaan, een heel bekende markt waar ze ALLES wat je je kan voorstellen qua eten verkopen. Het leek ons wel leuk om dat samen te doen, dus woensdag ben ik met de tram naar de stad gereden (ongeveer 20min rijden). Eerst zelf een beetje de stad verkend met de gratis City Circle Train, een tram die rondjes rond de stad rijdt. Tegen 2u naar Victoria’s Market gegaan, maar op woensdag is die blijkbaar gesloten J Gelukkig kwam Bruno ook net aan en hebben we samen de stad een beetje verkend. Veel gebabbeld, een lekker theetje gedronken en rond een uur of 5 naar de ‘avondmarkt’ in Victoria’s Market gegaan om daar lekker fish and chips te gaan eten, heerlijk! ’s Middags was ik bij een Thai gaan eten waar ik 2 meisjes van Malaysia tegenkwam die me vertelden dat er blijkbaar pinguïns in St Kilda (St Kilda is de plaast waar mijn hostel ligt) zitten, dus… Ik tegen sunset naar de pier hier in St Kilda, want pinguïns komen blijkbaar pas buiten als de zon bijna ondergaat. Wat een fantastische avond heb ik daar beleefd! Eerst een ongelofelijke zonsondergang gezien, de eerste sinds ik in Oz ben denk ik, en nadien kwamen de pinguïns langzaam maar zeker uit het niets de rotsen uit gekropen! Wat een grappige beestjes en wat maken ze rare geluiden!!! J

Weer een kleine onderbreking want de shuttlebus kwam eraan. Ik zit intussen in de luchthaven van Melbourne. Ik zat dus aan de pinguïns, ja, dat was echt een super ervaring om ze eindelijk eens in het echt te zien! Ik heb geprobeerd om wat foto’s te maken en zal ze ook wel posten, maar aangezien het al schemerdonker was zijn ze niet geweldig, in het echt daarentegen was het AMAZING!!

Na mijn dagje als toerist in Melbourne en mijn pinguïn jacht was ik zo uitgeput dat ik snel mijn koffer heb gepakt en lekker mijn bedje ben ingekropen. Deze morgen moest ik er weer vroeg uit aangezien ik voor 10u moest uitchecken en ik wou nog zo lang mogelijk van Melbourne genieten. Om 8u uit de veren (ja, da’s vroeg voor mij J), klaarmaken, rugzak verder pakken, lakens en kussensloop naar het onthaal brengen, koffer in de locker steken en off we go (or better said, off I go…). Weer de tram richting stad, dan te voet naar het Parlement om daar deel te nemen aan een free guided tour. Klinkt misschien saai, maar het was SUPER interessant om het verhaal te horen over de geschiedenis van de regering van dit land. De regering hier bestaat nog maar 160 jaar, toch wel raar eigenlijk hé? Echt nog een heel ‘vers’ land! Ze hebben bijna alle regels overgenomen van de Engelse regering aangezien ze een ‘deel’ van Engeland zijn. Een groot standbeeld van Queen Victoria in het gebouw en foto’s van Elizabeth mogen ook niet ontbreken natuurlijk. Een heel interessant verhaal wat die gids ons vertelde en de groep bestond maar uit 6 personen dus het was super, zeker de moeite om die foto’s ook te bekijken van het moment dat ze erop staan! Australië heeft blijkbaar een vrouwelijke ‘leidster’, mss daarom dat het zo’n voorspoedig land is???? J
Na mijn parlement bezoekje heb ik opnieuw een bezoek gebracht aan Victoria’s Market die deze keer wel open was, echt indrukwekkend! Voedsel van over de hele wereld, vlees, vis, fruit, gebak, noem maar op! Echt leuk om te zien, ook daar zijn natuurlijk weer foto’s van. Na dit culinair festijn heb ik de gratis bus rond Melbourne genomen die me nog wat andere plekjes liet zien die zeker een plaatsje op mijn fotocamera waard waren. Aan de halte van de Shrine of rememberance ben ik afgestapt, dit is een monument dat alle mensen herdenkt die gesneuveld zijn in de WWI. Ook dit was weer zeer indrukwekkend, ze hebben hier ECHT nog respect voor zulke dingen! Het was intussen bijna 4pm, tijd om terug naar de hostel te gaan, mijn rugzak te nemen en de shuttlebus te nemen richting de luchthaven, waar ik nu dus zit, te wachten op mijn vlucht. Rond 10pm ben ik terug in Sydney, dan nog een half uurtje trein naar de hostel en dan snel het bedje in denk ik, want morgen begin ik om 11am te werken tot een stuk in de nacht, en zaterdag weer van dat. Gelukkig is het heel leuk werk, dus kijk ik er in zeker zin wel naar uit.

Net toen ik buiten nog even stond te wachten voor het inchecken kreeg ik weer even zo’n emotioneel gevoel, dat heb ik precies altijd op luchthavens… Je ziet mensen afscheid nemen, je ziet koppels die samen op reis zijn, je ziet mensen die aankomen en hartelijk worden ontvangen. Heel mooi allemaal! Jammer genoeg wacht er mij niemand op in Sydney, of neemt er hier niemand afscheid van mij, maar dat is ook weer ‘part of the game’, en ik ben helemaal niet ongelukkig, voel me ook helemaal niet alleen, maar soms komt er toch eens zo’n rilling door me heen ;-) Ik ben dan ook al bijna 2 maand Down Under…

Voila, jullie zijn weer helemaal mee! Ik heb wel nog GROOT nieuws, maar dat is voor de volgende keer, want er is nog een waterkans dat het niet doorgaat… Spannend hé ;-)

Hopelijk is alles in orde daar met jullie in het koude België, ik denk nog altijd heel vaak aan jullie, maar vermaak me nog VEEL te goed om al aan terugkomen te denken!!!

Lots of love,

Sheila

06-12-2012 om 10:03 geschreven door Katrijn  

Na een mislukte poging om 'werkkledij' te gaan kopen vandaag had ik zin in een wandeling en op aanraden van Ivan ben ik een stuk van de 'Manly Scenic Walkway' gaan doen.
Eerst even terug komen op de 'werkkledij': ik begin normaal dinsdag in de coffeeshop te werken en moet een zwarte broek, een zwart hemd en zwarte schoenen hebben. In de Westfield (plaatselijke shopping) van Chatswood vond ik enkel een zwarte broek, de schoenen hadden ze niet in mijn maat en de hemdjes waren enkel met korte mouwen (de zomer begint hier namelijk) terwijl ik er eentje met lange mouwen moet hebben... Dus ga ik morgen maar naar de stad, daar zullen ze me wel kunnen helpen hoop ik!
Dus terug naar die wandeling, wel: ON-GE-LO-FE-LIJK!!!
Wat een mooie natuur is er hier toch, echt niet normaal, ik kijk mijn ogen uit en moet mezelf er constant aan herinneren dat ik nu eenmaal niet van ALLES foto's kan nemen Ik ben hier 'thuis' vertrokken richting Manly (voor de geïnteresseerden --> Google maps)
Ik kom ogen te kort en heb er geen woorden voor. De foto's spreken voor zich, al zeggen ze natuurlijk nog niet half van hetgeen dat je hier echt ziet... Het was een hele mooie wandeling door het bos, heel steil omhoog, en uiteraard ook weer omlaag, heel veel trappen, langs het strand, over rotsen, na 2u was ik dan ook wel HEEL moe en ben ik de dichtsbijzijnde bushalte gaan opzoeken om terug naar huis te komen.
Ik hoop dat jullie een beetje van de foto's kunnen genieten!
Gisteren ben ik met Ivan, Heidi en Marianne naar het Ku-Ring-Gai National Park en Palm Beach geweest, de link naar de foto's had ik er gisteren al op gezet. Het National Park was ook weer zo ongelofelijk mooi. Je had een aantal hele mooie 'uitkijkpunten' waar we foto's hebben kunnen nemen... Nadien naar Palm Beach, tja, Home & Away... Daar kijk ik al jaren trouw elke dag naar en dan is het logisch dat dit voor mij echt wel heel 'exciting' was!!! Ik heb de hele middag met een smile van mijn ene oor tot aan het andere gelopen!! Wat een feest ;-) Veel foto's kunnen maken! In het weekend wordt daar normaal nooit gedraaid, dus ik wist wel al dat ik geen acteurs zou zien, maar het was zo'n raar gevoel om in 'Summerbay' te zijn! Dat was 1 van mijn 'doelen' in deze reis, weer iets dat ik van mijn verlanglijstje kan schrappen dus!   Nogmaals dank Ivan en Heidi, dat ik dankzij jullie daar ben geraakt!!!
Ik ga mijn bedje induiken denk ik, ik geef jullie nog de link naar de foto's van vandaag en wens jullie het allerbeste!!

https://plus.google.com/photos/114295595507438347740/albums/5812079152822668113

Lots of love,

Sheila

18-11-2012 om 13:28 geschreven door Katrijn  

17-11-2012 om 14:35 geschreven door Katrijn  

16-11-2012 om 13:19 geschreven door Katrijn  

Vandaag is het net een maand geleden dat ik vertrokken ben en aangezien ik mezelf in mijn vorige bericht heb opgedragen vaker te schrijven hou ik me daaraan en ben ik hier alweer! Eigenlijk ook wel omdat ik op dit moment redelijk veel tijd heb, en dus ook wat tijd vrij maak om te schrijven.
Luc is intussen vertrokken, en hij is al veilig thuis heeft hij me laten weten.
Phil (de eigenaar van de villa waar ik verblijf) is deze morgen ook vertrokken voor een tripje van een paar dagen, wat dus wilt zeggen dat ik hier helemaal alleen zit, met de hondjes uiteraard!!!  Vino en Cello, van 'wijn' en 'Limoncello' Echt iets voor mij hé
Gisteren heeft het hier de hele dag geregend, maar met nog altijd 20 graden is dat niet zo erg, het heeft wel iets! Zeker als je dan vandaag weer lekker kan liggen bakken in die heerlijke zon!
Ik moest nog wat papierwerk in orde brengen en daar leek het me gisteren de ideale dag voor. Ik ben langs Medicare geweest, de mutualiteit van Australië, blijkbaar heeft België een heel goede overeenkomst met dit land en krijg ik net als elke Australiër een Medicare card waardoor ik dezelfde rechten heb als hen. Hopen dat ik die kaart nooit nodig zal hebben uiteraard, maar better to be safe than sorry!
Verder ben ik mijn post gaan ophalen in de hostel waar ik verbleef in Bondi, wat brieven van de bank EN een kaartje uit Canada waar ik heel gelukkig mee ben, de meeste mensen zullen wel weten wat ik hiermee bedoel, en voor de anderen: het was een HEEL lief kaartje
Nadien ben ik nog naar een hostel in de stad gaan kijken in de buurt van Kings' Cross. Dit is DE uitgaansbuurt van Sydney en wordt meestal niet zo positief afgeschilderd, vooral 's avonds is er veel overlast door het uitgaansleven, maar deze hostel was echt wel heel leuk en het goede nieuws is dat ze plaats hebben voor mij, redelijk betaalbaar zijn EN gratis WiFi hebben, waardoor ik kan blijven 'bloggen' Van daaruit kan ik zelfs te voet naar mijn nieuwe job (als dit tenminste doorgaat), ideaal dus! Een jongen uit de hostel in Bondi verblijft daar momenteel en had me deze hostel aangeraden, dan zit ik dus ook al niet helemaal alleen, al ben je in een hostel nooit helemaal alleen, tenzij je je op het toilet opsluit ofzo, en zelfs dan...
Toen ik gisterenavond thuis kwam van een 'drukke' dag in de stad kwam Phil ook net thuis en heeft hij me uitgenodigd om te gaan eten bij een overheerlijke Japanner. Een 'bring your own' zoals ze hier zeggen, een nieuw phenomeen voor mij dat ik echt wel een geweldig idee vind. 'Bring your own' wilt zeggen dat je je eigen flessen wijn mee mag brengen, een manier om mensen aan te trekken om uit te gaan eten. De flessen wijn zijn hier dan ook wel ENORM duur op restaurant, dus een super idee! Geweldig goed gegeten en een lekkere fles rode wijn genuttigd, zalig! Phil kwam met het idee om nog een weekje langer te blijven aangezien hij volgende week, als hij terug komt van zijn huidige trip, weer moet vertrekken naar Nieuw Zeeland voor een andere trip. Geen probleem uiteraard! Dat maakt dat ik hier uiteindelijk een 3-tal weken zal zitten. En het vooruitzicht heb om nadien naar een leuke hostel te gaan.

Ik ga hier nog een paar dingen opschrijven die me zijn opgevallen in Australië, voor je het weet zijn dit de normaalste dingen, zaken raken namelijk heel snel een 'gewoonte'...
Toen ik hier pas aankwam en de shuttle naar de hostel nam vielen de verkeersborden me op, toen ik vandaag aan het wandelen was met de honden viel het me op dat ze me al helemaal niet meer opvielen Ik ga proberen om er binnenkort eens een paar vast te leggen om dit met jullie te delen!
Het feit dat de auto's aan de verkeerde kant rijden is ook al redelijk 'gewoon', tenzij ik in een auto moet stappen, of als ik ergens moet oversteken, ik kijk nog altijd naar de verkeerde kant, maar dit heeft gelukkig nog geen gevolgen gehad
Als je een winkel, een restaurant, of om het even welke openbare gelegenheid binnenstapt wordt er ALTIJD gezegd: 'Hi, how are you?' En ze zijn allemaal ZO vriendelijk, meestal zeg ik: 'Fine, thanks!' en vergeet ik te vragen hoe het met hen gaat... Maar ik probeer er op te letten 
Als je de bus wilt op stappen wordt er ook altijd eerst iedereen UIT gelaten voor je er IN gaat, in België was mijn ervaring met bussen eerder dat iedereen gewoon ligt te drammen, maar dat kan natuurlijk een persoonlijke bevinding zijn.
Op straat lopen met een kaart in je hand is DE manier om contact te leggen, kijk op je kaart en ik kan je verzekeren dat er binnen de minuut iemand komt vragen waar je naartoe moet, heel behulpzaam zijn ze hier!
De buschauffeurs zijn ook meestal heel  beleefd, en als je vraagt waar je moet op- of afstappen en ze merken dat je niet van Sydney bent beginnen ze een heel gesprek: 'Hi, where are you from, what are you doing here,....' Best wel leuk!
Het feit dat mensen soms 'Hi mate' tegen me zeggen vind ik nog altijd raar, klinkt zo mannelijk, maar mss vind ik het wel leuker dan dat ze zeggen 'Hi darling', want dat gebeurt even vaak
Helaas is het al HEEL laat hier en heb ik morgen een afspraak op mijn 'nieuwe werk' om de roosters te overlopen, dus ik heb nood aan mijn beautysleep!
Ik wil wel nog even zeggen dat ik het ENORM apprecieer dat er een aantal mensen echt wel regelmatig contact houden!
Kristel, mijn sjoeke, waar ik elke dag een mailtje van krijg! Ik heb geen woorden om je te laten weten hoe graag ik je zie en hoe fijn ik ons contact vind!! Love you SO much!!
Saartje, mijn BFF, druk bezig op het moment, maar toch altijd tijd vinden om me op de hoogte te houden! Miss our evenings, maar ik heb een waardige vervanger, dus ik maak me geen zorgen!
Eleonora, I love our Whatsapps!!!!! 
Mijn lieve zussie Liesje, ik wou dat je hier bij mij kon zijn, je zou dit geweldig vinden en jij verdient dit meer dan wie ook, maar zoals ik al vaker gezegd heb: jouw tijd komt nog!!! Ben er zeker van!! Keep your head up, en ookal ben ik zo ver weg, ik ben ALTIJD kort bij jou.
Mijn oudjes, zo grappig om jullie op Skype te zien, en hoe vaker we Skypen, hoe beter het gaat hé Ben echt trots op jullie dat jullie zo goed omgaan met de hele situatie, want ik kan me voorstellen dat het niet makkelijk is om een dochter aan de andere kant van de wereld te hebben, maar zoals ik altijd zeg: ik ben hier gelukkig en ik hou ENORM veel van jullie!!!
Iedereen die reageert op mijn blog en waar ik mee mail, teveel namen om op te noemen, maar BEDANKT allemaal!!!

Lots of love,

Sheila

 

15-11-2012 om 13:30 geschreven door Katrijn  

Geen nieuws is goed nieuws zeggen ze! En zo mogen jullie mijn ‘stilte’ van de voorbije dagen (of zelfs al weken) noemen. Er zijn weer ZOVEEL dingen gebeurd en ja, het was best druk. Ik heb regelmatig gedacht om hier nog eens iets op te zetten, maar het kwam er nooit van.

Even denken waar ik vorige keer gestopt was… in de hostel in Bondi…

Wel, ik ben dan op zoek gegaan naar werk, hoe doe je zoiets het best? Geen idee.. Ik ben gewoon met mijn CV in de hand enkele, naar mijn mening, interessante (horeca)zaken binnen gestapt, mezelf gaan voorstellen en om werk gevraagd. Dankzij mijn ervaring in de horeca en het feit dat ik goed Engels spreek bleek dit helemaal geen probleem te zijn. Na die eerste dag had ik dan ook al 1 interview en 1 plaats waar ik de volgende dag mocht proefdraaien. Niet zomaar een plaats, nee, The Opera House Bar. Dit is 1 van ‘the places to be’ in Sydney en ik was dus dolenthousiast! Met knikkende knieën kwam ik de volgende dag op mijn ‘proef’ aan, en dit viel ontzettend goed mee, ik mocht beginnen en wel onmiddellijk de volgende dag. Super! Dat moest gevierd worden, en dat werd ook gevierd! Met de goedkoopste fles rosé die ik in de ‘Bottle Shop’ vond arriveerde ik in de hostel, waar iedereen al goed in de wind was, het was namelijk vrijdagavond. Laten we het er op houden dat het een leuke vrijdagavond was en er goed gevierd is geweest.

Zaterdag moest ik om 4pm beginnen werken, wat ik niet wist, was dat dit echt wel een spitsuur is in Sydney, waardoor ik heel lang op een bus moest wachten die stopte, alle bussen reden gewoon door omdat ze vol zaten, met als gevolg dat ik de eerste dag al te laat op mijn werk was, maar geen probleem! Ik had hen verwittigd en ze begrepen dat wel. Dankzij die job ben ik weer wat wijzer geworden over de gewoontes in Australië. De dames maken zich blijkbaar om ter mooist op, dragen HELE korte rokjes en HELE hoge hakken. Ik dacht dat ik op een miss verkiezing aan het werk was! Tegen een uur of 11pm blijft er helaas niet meer zoveel over van al dat moois, want dan stonden de meeste dames zeer zat te wezen op het toilet, als ze nog konden staan welteverstaan! ;-)

Sydney nightlife is echt wel zien en gezien worden, niet echt mijn ding, maar wel leuk om eens mee te maken, al was het dan van de zijlijn, want na mijn werk had ik echt geen energie meer om nog te gaan feesten.

Na een paar dagen werken in die Opera Bar kwam ik erachter dat het helemaal niet klikte met de supervisors en managers. Ik voelde me absoluut niet op mijn plaats daar en heb dan ook maar beslist om te stoppen, ik ben namelijk niet heel dit eind gekomen om ergens te gaan werken tegen mijn goesting. Het grootste probleem vond ik een gebrek aan communicatie en respect. Maar vergeten en vergeven, intussen zijn we een week verder en denk ik allang niet meer aan die lieve mensen daar ;-)

Vorige week zondag 4 november, mijn laatste werkdag in de Opera Bar, kreeg ik tijdens mijn shift bezoek van Heidi en Ivan (een koppel uit Maasmechelen dat al een tijdje in Sydney woont en waar ik via internet al contact mee had gehad), zij hadden Luc bij, een vriend van mij die een weekje op vakantie is in Sydney. Ze hebben daar iets gedronken en na mijn shift zijn we samen met de ferry tot bij hun thuis gegaan om daar een heerlijke BBQ te doen (of eten, of hoe zeg je dat?). Ze hadden ook Phil en Gael uitgenodigd. Phil is een collega van Ivan bij wie Luc mag verblijven zolang hij in Sydney is. Het was allemaal HEEL gezellig en op het einde van de avond werd er zelfs voorgesteld om ook bij Phil en Gael te verblijven zolang Luc er is. Eerst leek me dat een beetje teveel gevraagd, maar het was voor hun blijkbaar echt geen probleem en dus heb ik na 3 weken in de hostel afscheid genomen daar en mijn intrek genomen in deze riante villa waar ik nu nog altijd verblijf.

Het was wel raar om na 3 weken afscheid te nemen van mijn kamer, van alle mensen die ik al had leren kennen, van het personeel, en van de geweldige omgeving. Voor de eerste keer sinds ik in Oz was moest ik mijn rugzak terug pakken. Een heel vreemd gevoel! Weer afscheid nemen.. Maar dat hoort uiteraard bij het backpacken, ik kon daar ook geen maanden blijven, aangezien ik hier maar een paar maanden heb. Helemaal gepakt en gezakt ben ik dan dinsdagmorgen vertrokken in de hostel. Eerst 10min naar de bus lopen met al die bagage, 30min op de bus, 20min op de ferry, 10min op de bus en dan nog een stukje te voet.. Een heel avontuur, ik kan het je verzekeren! Maar ik ben er goed geraakt, en da’s wat telt.

Eenmaal aangekomen in de villa begon dan het luxe leventje voor mij. Heel leuk, maar ook heel raar, ik was blijkbaar al echt gewoon geraakt aan het ‘hostel-backpacker-leventje’! Ik heb hier een enorme EIGEN kamer, met eigen badkamer, er is hier een zwembad, uitzicht op zee, kortom: een kasteeltje en ik voel me de prinses! Ik geniet er ook volop van, maar moet mezelf er steeds op wijzen dat het slechts voor een weekje is, maar wel een geweldig weekje J

Samen met Luc, Ivan en Heidi en Marjan (de schoonzus van Heidi die hier ook op vakantie is) zijn we naar de Blue Mountains gegaan, de link naar de foto’s staat al op mijn blog en die spreken voor zich denk ik. ON-GE-LO-FE-LIJK! Zo’n mooi stukje (of beter gezegd stuk) natuur… Nog nooit van mijn leven gezien, echt één van de mooiste plekjes op aarde in mijn ogen. En dan hadden we nog pech want het was slecht weer, als de zon schijnt is het daar NOG mooier heb ik me laten wijsmaken..

We hebben ook samen de Melbourne Cup gevierd, blijkbaar een soort nationale feestdag omwille van een paardenrace. Heel de stad lag plat vanaf een uur of 4 in de namiddag. Alle vrouwen op hun schoonst, alle mannen in kostuum, en allemaal een hoed op. Om het kort samen te vatten: veel paarden, veel weddenschappen, veel geld en VEEL alcohol. HEEL gezellig dus ;-)

Met Luc ben ik dan ook nog naar Taronga Zoo geweest. Daar heb ik de link naar de foto’s ook al van  doorgegeven. Was wel de moeite om eens een kangoeroe en koala van dichtbij te zien, we hadden ook heel mooi weer die dag, dus dat was dik in orde.

Intussen was ik aan het beslissen wat ik na deze luxe week met mijn reis zou doen. Ik had nog 1 interview voor een job en als dat niet zou lukken dan wou ik verder trekken, naar de volgende stad. Zonder werk was er hier in Sydney voor mij eigenlijk niet meer veel te zien, alhoewel, genoeg te zien, maar ik ben hier al meer dan 3 weken en als ik nog andere steden wil zien moet ik dus niet te lang op 1 plaats blijven.

Vrijdag had ik dat job-interview bij een recruitment bedrijf en dat was ENORM positief. Na dat gesprek werd ik onmiddellijk aangenomen en de voorwaarden zijn zeer interessant.. Mijn ‘hoofdfunctie’ zal zijn in een coffeeshop in the Botanical Garden, dat ligt net naast The Opera House (de weg ken ik dus al ;-)). In die coffeeshop kunnen ze me echter waarschijnlijk geen fulltime job geven, maar ze organiseren ook heel veel ‘functions’ (een soort evenementen) waar ik ook mag werken. De bedoeling is namelijk dat ik vanaf nu tot net na Nieuwjaar zoveel mogelijk werk en spaar, zodat ik de maanden daarna kan gaan rondtrekken, toch zeker een maand of 3. Volgende week start mijn contract, ik weet alleen nog niet precies wanneer. Het is dus te hopen dat deze job beter meevalt dan mijn vorige, maar ik ken de manager van de coffeeshop, heb al redelijk veel contact met hem gehad en dat klikt, dus ik maak me niet zo’n zorgen. En als het tegenvalt…. Off to a new city!

Ik moet echt vaker gaan schrijven, want als ik zo lang wacht worden mijn verhalen echt wel lang en vermoeiend om te lezen, dus da’s 1 van mijn goede voornemens: vaker schrijven!

Ik ben hier nog altijd HEEL graag en ook HEEL gelukkig. Ik heb totaal geen heimwee en voel me ook niet alleen ofzo. Ik denk uiteraard wel veel aan jullie allemaal, maar het is hier zo geweldig dat ik geen tijd heb om me slecht te voelen. Ik heb gelukkig ook redelijk veel contact met mijn familie en beste vrienden, het internet maakt het voor mij bijna onmogelijk om jullie te missen, gelukkig!

Ik ga nog 2 dagen verder met genieten van het leven als een prinses en intussen ook weer druk op zoek naar mijn volgende verblijfplaats, waarschijnlijk een nieuwe hostel, of wie weet, dezelfde ;-)

Ook nog even iedereen bedanken die reageert op mijn blog of op Facebook, dat doet echt deugd!!!

Lots of love,

Sheila

10-11-2012 om 15:06 geschreven door Katrijn  

07-11-2012 om 13:38 geschreven door Katrijn  

28-10-2012 om 13:19 geschreven door Katrijn  

26-10-2012 om 02:09 geschreven door Katrijn  

21-10-2012 om 12:44 geschreven door Katrijn  

Hello!!

Het wordt tijd dat ik mijn blog eens bijwerk heb ik zo de indruk

Voor de mensen die niet op mijn Facebook zitten: ik ben goed aangekomen Down Under!

De vlucht was HEEL emotioneel voor mij, ik had het niet verwacht, maar ik ben toch maar een watje blijkbaar

Juan, mijn buddy, heeft me maandagavond naar Amsterdam gebracht (de luchthaven), hoe korter Amsterdam kwam, hoe kleiner mijn hartje werd! Ik had net afscheid genomen van mijn ouders, wat uiteraard heel moeilijk was, ook had ik de dag daarvoor een heel leuk afscheidsfeestje gehad met mijn super vrienden, dus hoe echter het afscheid werd, deste moeilijker het werd. Wat ga ik in hemelsnaam in Australië doen, de andere kant van de wereld, waar ik NIEMAND ken… Er spookten zoveel dingen door mijn hoofd… Ik heb een leuke job, leuke vrienden, een geweldige familie, waarom laat ik dat allemaal achter?

Intussen ben ik er wel achter gekomen dat dit ECHT wel iets is wat je MOET doen, als je de mogelijkheid hebt uiteraard…

De vlucht van Amsterdam naar Singapore ging goed, dankzij een slaappilletje heb ik redelijk kunnen slapen, van Singapore naar Bali ben ik wakker gebleven en eenmaal aangekomen in Bali begon de nachtmerrie (zo zag ik het toch op dat moment). Ze hebben in Bali blijkbaar geen transitzone, waardoor ik een visum moest aanvragen om Bali binnen te komen, dat kostte zo maar even 26$, maar ik had enkel 50$ en ze wouden alles terug geven in Roepiah, de Balinese munt, waar ik dus helemaal NIKS aan had… Dan maar met mijn Visa kaart, die dienst weigerde, waardoor de hele rij achter mij zeer ongeduldig werd! De eerste persoon die me dan ook aansprak op de luchthaven daar (het was in feite een ouder koppel) kreeg de volle lading, inclusief traantjes

Als klap op de vuurpijl moest ik 3u later ook weer iets betalen om Bali uit te mogen… Ik was dus nog niet in Australië en al een bom geld kwijt.

De vlucht van Bali naar Sydney was ook niet echt aangenaam, het was niet langer KLM maar een soort ‘binnenlandse vlucht’… De moed was me intussen HELEMAAL in de schoenen gezakt en eenmaal aangekomen in Sydney wou ik dan ook onmiddellijk een vlucht terugboeken, zonder zelfs de luchthaven te verlaten. Een telefoontje naar de mama en uiteraard weer de nodige traantjes, maar gelukkig heb ik toch maar doorgezet en belandde ik uiteindelijk in de Bondi Beach Youth Hostel, waar ik nu nog zit.

De receptioniste was heel vriendelijk en toen ik mijn kamerdeur opende lag daar een blonde Franse nog in haar bed. Gelukkig was ook zij ENORM lief en heeft ze me heel goed opgevangen. De eerste dag, woensdag, was toch nog zeer moeilijk, en mijn portie tranen voor de komende maanden zijn er allemaal uitgekomen, dus daar heb ik voorlopig geen last meer van! ;-) Ik heb de eerste dag echt geprobeerd om wakker te blijven tot ’s avonds zodat ik een beetje in het ritme kwam hier. Raar maar waar, de eerste nacht heerlijk geslapen. Ik slaap op een kamer met 3 andere meisjes, er staan 2 stapelbedden en ik heb de eer om boven te slapen, wat me eerst ook zorgen baarde, maar wat uiteindelijk zeer goed meevalt!

Gisteren samen met een andere roommate naar Bondi Junction geweest, dit kan je zo’n beetje het ‘centrum’ van Bondi noemen. Mijn Australische bankrekening geopend, die ga ik nodig hebben als ik hier ga werken. Verder nog wat inkopen gedaan, want hier in de hostel moeten we dus zelf koken, je kan natuurlijk altijd gaan uiteten, maar dat is ENORM duur!!! Niet normaal gewoon, net zoals AL de rest in Australië blijkbaar!

Gisterenavond fijn buiten gezeten met de andere gasten en het is echt heerlijk om de hele avond in je Tshirt buiten te kunnen zitten.

Deze morgen hebben we 3u over ons ontbijt gedaan, lekker relaxen in het zonnetje, nadien met 2 leuke meiden op het strand gaan liggen, geweldig gewoon.

Australië is echt een ongelofelijk mooi land, ookal heb ik nog maar 1 duizendste gezien ( of mss zelfs nog veel minder!). Seffes is er een BBQ in de hostel voor alle gasten. Je hebt hier veel nationaliteiten, maar in dit hostel zitten vooral Fransen, wat dan weer heel goed is voor het onderhouden van mijn Frans. Vlamingen ben ik hier nog niet tegengekomen, wel een paar Nederlandse meisjes.

Mijn eerste indrukken over Australië zijn alleen maar positief, er staat me hier nog veel moois te wachten denk ik!

Mijn eerste indrukken over mezelf, en over het ontdekken van mezelf zijn uiteraard een beetje tegengevallen. Nooit gedacht dat ik zo’n watje was en dat ik zo moeilijk alleen kon zijn, maar ik kan daar alleen maar van leren uiteraard!

Om een HEEL lang verhaal kort te maken. Het gaat me intussen heel goed, heb af en toe nog wel eens een moeilijk moment, maar die zijn eerder zeldzaam. Ik zal jullie verder zeker proberen regelmatig op de hoogte houden, en jullie mogen mij uiteraard ook altijd mailen! Ik ga zo snel mogelijk wat foto’s toevoegen zodat jullie van op afstand kunnen volgen wat ik hier allemaal meemaak!

Hopelijk gaat het jullie daar aan de andere kant van de wereld ook voor de wind! Ik denk in ieder geval veel aan jullie!

Lots of love,

19-10-2012 om 09:41 geschreven door Katrijn  

Jaja, het is nu echt bijna zover, binnen exact 1 week op 15 oktober om 21u vertrekt mijn vlieger van Amsterdam richting Bali, om van daaruit verder te vliegen naar Sydney waar ik op 17 oktober heel vroeg in de ochtend zal landen.
Vorige week heb ik een deel van het land doorkruist en zelfs een deeltje van Frankrijk om afscheid te gaan nemen van vrienden, van mijn lieve grote zus en haar geweldige gezinnetje en van mijn andere fabuleuze zus. Je kan je wel voorstellen dat het een HEEL emotionele week was voor mij... Ik ga er echter vanuit dat de Maja's zich vergist hebben met hun voorspellingen en dat we er allemaal nog zullen zijn na 21 december, het is dus maar een tijdelijk afscheid wat de pijn iets minder maakt (de vooruitzichten op een heerlijke zomer daar tijdens de winter hier maken het voor mij ook wel wat dragelijker ).
Mijn appartementje wordt intussen bewoond door de nieuwe huurdster, wat een dubbel gevoel geeft: raar om iemand anders daar te zien wonen, maar ook heel opgelucht dat er goed voor gezorgd wordt tijdens mijn afwezigheid...
Verder lig ik plat op de zetel, zo ziek als een hond, maar dat vind ik helemaal niet erg, liever nu dan binnen een week
Er zullen deze week ongetwijfeld nog veel emotionele momenten volgen, daarom mag het voor mij snel 15 oktober zijn, to get it over and done with!
Eenmaal daar zullen al die spanningen wel wegvloeien... samen met de golven van de zee, aan het prachtige strand, in de stralende zon.... Mmm.. ik ga nog een beetje wegdromen, mijn bacteriën uitzweten en hou jullie, zoals beloofd, zeker op de hoogte!!!

Liefs!
Sheila

08-10-2012 om 19:08 geschreven door Katrijn  

Het is dan eindelijk zo ver! Mijn grote reis wordt stilletjes aan concreet. En aangezien ik dit graag met jullie willen delen heb ik deze blog opgestart. Ik zal proberen jullie via deze weg een beetje op de hoogte te houden van mijn hoogtes en waarschijnlijk ook wel mijn laagtes.

Mijn 'Working-Holiday' visum is toegekend, mijn vliegticket geboekt, mijn rugzak gekocht, mijn internationaal rijbewijs is een feit, mijn allereerste Visa kaart ook, kortom, ik ben bijna klaar om te gaan.

De zenuwen gieren intussen ook door mijn lijf! Wat staat me daar te wachten? Hoe zal het daar zijn? Wie zal ik daar tegenkomen? Hoe gaat me dat bevallen? 1001 dingen die door mijn hoofd spoken, maar een beetje gezonde stress kan nooit kwaad zeker?

Ik ga stilletjes aan verder met mijn voorbereidingen en hou jullie verder zeker op de hoogte!

PS: als je wilt weten waar mijn naam vandaan komt: Google --> Sheila Australië

23-09-2012 om 00:00 geschreven door Katrijn