De volgende morgen, 5 april, zijn we naar de lokale markt in Cairns gegaan. Ik heb daar samen met Camille rondgelopen, veel mooie foto’s van de kleurrijke markt genomen en uiteraard weer een koffietje gedronken. Het was een heel leuke markt, je had er van alles wat. Groenten en fruit, juwelen, kleren,… Tijdens onze koffie hebben we een babbeltje geslaan met een heel interessante dierenarts. Het is als backpacker zo eenvoudig om met vreemden aan de praat te geraken en meestal ZO interessant!!! J Na de markt zijn we doorgereden naar Port Douglas. Onderweg hele mooie stranden tegengekomen, maar het weer was heel erg grijs, dus de foto’s zijn niet zo mooi als ze hadden kunnen geweest zijn met zonneschijn J Port Douglas zelf liet me denken aan een toeristisch oord voor rijke ouderen. We hebben daar even rondgewandeld, zijn dan aan het water gaan kijken waar je een heel mooi uitzicht had en nadien zijn we nog naar een ‘lookout’ gewandeld, deze lookout bleek bovenop een heel steile berg te zijn (wat dus gepaard ging met veel geklaag en gezaag, gepuf en gezweet J), als je bedenkt dat de vochtigheidsgraad daar enorm hoog is kan je dat misschien wel begrijpen. Eenmaal bovenop de berg hadden we een mooi zicht over de baai van Port Douglas. Na deze wandeling was het tijd om op zoek te gaan naar een slaapplaats. Marco kende iemand die in een hostel in Port Douglas werkt, dus we besloten daar naartoe te rijden en te kijken of we daar eventueel konden slapen. Die jongen bleek daar niet te werken, maar wel te verblijven en aangezien hij daar al een tijdje verbleef kenden ze hem wel aan de receptie. Het bleek niet goedkoop te zijn om daar te overnachten en de meisjes wilden dat absoluut niet (waarschijnlijk vooral om Marco dwars te zitten, want tussen de Françaises, en dan vooral Camille, en Marco boterde het niet echt). Marco en ik daarentegen hadden wel zin om daar te blijven, het leek me niet slecht en aangezien het zo vochtig is in het noorden van Australie wou ik wel graag een douche voor ik  in mijn tent kroop. Aangezien we zo aan het twijfelen waren over de prijs bood de vrouw aan de receptie ons een paar uur gratis internet aan, ter waarde van een aantal dollar. Wat wou zeggen dat we uiteindelijk toch niet zoveel moesten betalen en we toch besloten om daar te overnachten. We kregen een plaats achter de hostel op hun grasveld waar het vol tenten, campers en caravans stond. En met ‘vol’ bedoel ik echt ‘vol’.. We hebben onze van daar ergens moeten tussen wringen en mijn tent kreeg een plaatsje iets verderop. Toen we geparkeerd waren hebben we eerst en vooral onze waslijn tussen 2 bomen gehangen, want door de vochtigheid was het heel moeilijk om onze handdoeken droog te krijgen, en ik kan je zeggen, het is vreselijk om met 4 grote, natte badhanddoeken rond te rijden. Dat begint vreselijk te stinken na een tijdje! Helaas begon het na een half uurtje weer te regenen, dus alle handdoeken terug de van in! Gelukkig hadden we onze ‘free wifi’ tickets, dus hebben we ons de hele avond bezig gehouden met onze laptops. Ik heb met mijn oudjes geskypt. Het was al een tijdje geleden, dus heerlijk om hen nog eens terug te zien! J We waren ook nog net op tijd voor de ‘happy hour’ dus hebben we daar samen van een lekker glaasje wijn genoten. Ik denk dat ik rond middernacht ben gaan slapen en aangezien we allemaal nogal ‘opeen’ lagen op dat grasveld kreeg ik mijn eerste ervaring met ‘caming sex’, of het horen ervan dan toch! Man man, er was daar blijkbaar een koppel dat iets te veel gedronken had en die deden ongestoord, vrij luidruchtig, hun ding… Helaas stond mijn tent naast hun caravan…

Midden in de nacht werd ik wakker door een hele harde ‘krak’, maar verder hoorde ik niks, dus ben ik maar terug gaan slapen. ’s Morgens werd ik wakker van Camille die aan mijn tent stond te lachen. Mijn tent had het blijkbaar die nacht begeven, 1 van de staven was doormidden gebroken, dat was dus blijkbaar die ‘krak’ geweest. Halleluja! Alsof slapen in een tent in 100% vochtigheid nog niet erg genoeg was kwam dit er ook nog eens bij.. En helaas hadden we hier geen oplossing voor want het dichtstbijzijnde depot voor onze campervan was in Cairns, en daar zouden we pas passeren binnen een aantal dagen. Goed, dat waren zorgen voor later, eerst zijn we in Mossman een wandeling gaan maken in het Daintree National Rainforest. We lieten onze van achter op de parking en werden door een busje naar de start van de wandeling gebracht, het was een elektrisch busje, zo willen ze de invloed van uitlaatgassen op het regenwoud minimaliseren. Deze wandeling was ONGELOFELIJK mooi. Zeker en vast één van de hoogtepunten van deze reis. Het was een wandeling van ongeveer 2 uur en ik heb van elke seconde genoten! ZO mooi!!! Uiteraard kregen we onderweg een beetje regen, can’t have a rainforest without a little rain ;-) Na deze wandeling zijn we verder richting noorden gereden waar we via aan veerboot het water over moesten, er is geen andere mogelijkheid  om aan het noordelijkste punt van de East Coast te komen. We wouden namelijk naar Cape Tribulation, van aan de veerboot was er 1 lange weg naar Cape, altijd rechtdoor langs de kust. Het was al een eindje in de namiddag en we kwamen een aantal prachtige lookouts tegen, soms hadden we geluk en kwam de zon tevoorschijn, vaak echter waren er veel wolken en was het redelijk grijs. In een infocentrum dat we daar tegenkwamen vroegen we of we ergens gratis konden overnachten. Er was 1 campsite waar we dat konden, maar ze raadde ons aan om ergens anders te gaan overnachten aangezien het zo nat was. We zijn toch een kijkje gaan nemen op deze gratis campsite en dit was echt wel onmogelijk voor mijn tent. Er lag zand, nu dus modder, en het was volledig overdekt door bomen en struiken waar het water vanaf droop. Geen optie voor een tent. Dan maar naar de volgende plaats, een aantal kilometers verderop. Maar om daar te geraken moesten we over een soort brug waar ze aan aan het werken waren, dus moesten we wachten tot ze klaar waren zodat we konden oversteken. Dit wachten heeft zeker een half uur geduurd. In tussentijd was ik uit de van gestapt om aan het begin van de wachtrij te gaan vragen wat er aan de hand was, zo ben ik aan de praat geraakt met mensen die in het begin van de rij stonden. Twee mannen van middelbare leeftijd en Emma, mijn leeftijd. Ze waren onderweg naar een plaats waar er die avond life muziek werd gespeeld. Het was blijkbaar de plaats waar wij naar op zoek waren! Ze vertelden ons dat het een soort hostel was waar je ook je van kon parkeren en waar je moest betalen, maar niet teveel. Toen we eenmaal door konden rijden zijn we eerst zo ver mogelijk naar het noorden gereden, maar het noordelijkste punt van de East Coast in Oz kan je onmogelijk bereiken met een van, dit is alleen bereikbaar met een 4x4! We waren eigenlijk nog altijd op zoek naar een zijstraatje ofzo waar we onze van konden parkeren, maar het was nergens ‘safe’ voor mijn tent door de hevige regenval. Onderweg terug naar die hostel zijn we gestopt aan Cape Tribulation. Ik had dit al eerder gezien op internet en op postkaarten, maar door de wolken en het grijze weer voldeed het helemaal niet aan mijn verwachtingen, helaas. Het was wel een mooi strand, helemaal verlaten en echt wel idyllisch, maar niet zo speciaal als ik me had voorgesteld.

Toen we in die hostel aankwamen had ik geprobeerd om mijn tent zo goed en kwaad als mogelijk op te zetten, dat was nogal een zicht, maar ze stond ‘recht’. Dat beloofde een helse nacht te worden, maar ik was al blij dat het niet regende. Helaas, tegen dat ik in mijn tent moest kruipen was het wel aan het regenen en het druppelde af en toe binnen, maar ik wist waar het druppelde dus probeerde me langs de druppels te installeren J

Eenmaal dat we het water met de veerboot over waren gestoken was het echt wel verlaten. Hoe verder we van Cairns richting noorden reden, hoe meer verlaten het werd. In die hostel was wel wat volk, maar volgens mij was dit zowat de helft van het volk dat er op een schaal van 100km woonde of aanwezig was. De meisjes en Marco hadden die avond een fijne babbel geslaan met wat mensen die ze daar hadden leren kennen en ik heb bijna de hele avond een gesprek gehad met een man die daar iets verderop woonde. Hij had zijn hond bij en kwam elk weekend naar de hostel voor wat live muziek en om mensen te leren kennen. Hij woont in een ‘community’, een soort gemeenschap, waar iedereen die er woont in het regenwoud werkt. Hij vertelde me dat ze daar heel primitief leven en dat hij hiervoor had gekozen omdat hij genoeg had van al de drukte van de stad waar hij vandaan kwam. Ik zou het niet kunnen denk ik. Ik vond het daar geweldig, maar de vochtigheid was echt AFSCHUWELIJK! Douchen had geen zin, want je was nog niet uit de douche of je was alweer aan het zweten, ZO vochtig dat het daar was!!! We zijn de 2 mannen en Emma (vanuit de file) ook nog tegengekomen. Maar tegen dat wij daar aankwamen waren zij al ferm in de wind, dus heb ik niet echt een deftig gesprek met hun kunnen voeren. Uiteindelijk heb ik toch nog goed geslapen in mijn scheve tent en ’s morgens scheen de zon, heerlijk! Wat was het daar mooi! Bananenbomen, hele mooie bloemen en planten, veel palmbomen en met een streepje zon ziet alles er mooier uit hé! We zijn dan een paar honderd meter verder gereden om een wandeling te gaan maken die eerst door het regenwoud ging en dan verder liep over het strand. Weer heel erg indrukwekkend, en aangezien deze keer wel de zon scheen zag Cape Tribulation er al een stuk beter uit dan het de avond voordien gedaan had! Het zag er nu wel idyllisch en ‘postkaart-achtig’ uit. Zo raar dat er buiten ons niemand op dat strand te bespeuren was ookal is het HEEL uitgestrekt, maar dat vonden we helemaal niet erg! It felt like paradise! J In het regenwoud waren we allerlei rare beesten tegengekomen, vooral spinnen en insecten zoals libelle-achtigen. Ik ben daar zeker geen fan van, maar ze zagen er zo speciaal uit met al die mooie kleuren en vormen! Vanaf het punt dat we de veerboot hadden overgestoken stonden er overal borden dat we moesten oppassen voor de Cassowary’s, een soort Emu, maar met veel kleuren en redelijk agressief blijkbaar. Helaas zijn we er geen tegengekomen, dat had ik toch graag eens in het echt gezien!

Na deze wandeling besloten we terug richting veerboot te rijden. Het was dezelfde weg naar het zuiden die we de dag daarvoor naar het noorden hadden genomen, er is daar maar 1 weg J Maar dankzij de zonneschijn waren de stranden die we onderweg tegenkwamen veel mooier. Eenmaal het water over besloten we niet terug langs de kust naar Cairns te rijden, deze weg hadden we immers al gedaan, maar de ‘inland’ route te nemen via ‘the tablelands’. Weer een zeer goede beslissing want dit was enorm mooi! Het landschap liet me een beetje aan Nieuw Zeeland denken, veel groen en heuvels… In Yungaburra, iets verder dan halfweg richting Cairns vonden we een hele leuke hostel, ‘on the wallabee’. We waren in Atherton, de grootste stad van de Tablelands, in het infocentrum gestopt en ze hadden ons daar een brochure gegeven waarin stond dat je op vertoon van een coupon korting kreeg in die hostel, vandaar onze keuze, maar het bleek een goede keuze te zijn. Eerst zijn we nog gestopt aan een koffie-museum, of iets dat erop moest lijken, helaas was het na 4pm en het proeven was maar tot 4pm, damn… J Eenmaal aangekomen in de hostel vroeg ik aan het enorm vriendelijke meisje aan de receptie hoeveel het was voor een kamer, want aangezien het weer was beginnen regenen zag ik het ECHT NIET zitten om nog een nacht in die scheve, druppelende tent door te brengen. Ze zei dat haar collega een paar weken weg was en dat ik zijn caravan wel mocht gebruiken om in te slapen, ik hoefde zelfs niks extra te betalen hiervoor. Wat een luxe!!! Een ECHT bed… Heerlijk! We zijn eerst even de buurt gaan verkennen, we waren onderweg namelijk een heel leuk cafeetje tegengekomen waar ze live muziek aan het spelen waren. Helaas was het concert net gedaan toen we er aankwamen, maar de frisse cider heeft me toch gesmaakt J

De hostel deed me denken aan een oud, gezellig huis ergens in de bergen. Stenen vloer, open haard, gezellige keuken en living,… Er was niet zoveel volk, maar de sfeer was super! We hebben daar lekker gegeten allemaal samen en de rest van de avond buiten gezeten met het meisje van de receptie en nog een paar mensen die we daar leren kennen hadden. Helaas kreeg ik die avond ook telefoon van Jorgo (snooker), dat zijn vrouw Lydia heel erg slecht was. Ik heb met haar een heel emotioneel gesprek gehad die avond, maar gelukkig werd ik nadien heel goed opgevangen door de mensen daar in die hostel. Aangezien ik na dat telefoontje liever niet alleen wou zijn besloot Camille bij mij in bed te kruipen in de caravan. Het was net of we weer even terug in Nieuw Zeeland waren met ons tweetjes, giechelend gelijk kleine meisjes in onze grote caravan J Deze slaapplaats was zeker 1 van mijn favorieten!!!

30-06-2013 om 05:16 geschreven door Katrijn  

De volgende morgen, 5 april, zijn we naar de lokale markt in Cairns gegaan. Ik heb daar samen met Camille rondgelopen, veel mooie foto’s van de kleurrijke markt genomen en uiteraard weer een koffietje gedronken. Het was een heel leuke markt, je had er van alles wat. Groenten en fruit, juwelen, kleren,… Tijdens onze koffie hebben we een babbeltje geslaan met een heel interessante dierenarts. Het is als backpacker zo eenvoudig om met vreemden aan de praat te geraken en meestal ZO interessant!!! J Na de markt zijn we doorgereden naar Port Douglas. Onderweg hele mooie stranden tegengekomen, maar het weer was heel erg grijs, dus de foto’s zijn niet zo mooi als ze hadden kunnen geweest zijn met zonneschijn J Port Douglas zelf liet me denken aan een toeristisch oord voor rijke ouderen. We hebben daar even rondgewandeld, zijn dan aan het water gaan kijken waar je een heel mooi uitzicht had en nadien zijn we nog naar een ‘lookout’ gewandeld, deze lookout bleek bovenop een heel steile berg te zijn (wat dus gepaard ging met veel geklaag en gezaag, gepuf en gezweet J), als je bedenkt dat de vochtigheidsgraad daar enorm hoog is kan je dat misschien wel begrijpen. Eenmaal bovenop de berg hadden we een mooi zicht over de baai van Port Douglas. Na deze wandeling was het tijd om op zoek te gaan naar een slaapplaats. Marco kende iemand die in een hostel in Port Douglas werkt, dus we besloten daar naartoe te rijden en te kijken of we daar eventueel konden slapen. Die jongen bleek daar niet te werken, maar wel te verblijven en aangezien hij daar al een tijdje verbleef kenden ze hem wel aan de receptie. Het bleek niet goedkoop te zijn om daar te overnachten en de meisjes wilden dat absoluut niet (waarschijnlijk vooral om Marco dwars te zitten, want tussen de Françaises, en dan vooral Camille, en Marco boterde het niet echt). Marco en ik daarentegen hadden wel zin om daar te blijven, het leek me niet slecht en aangezien het zo vochtig is in het noorden van Australie wou ik wel graag een douche voor ik  in mijn tent kroop. Aangezien we zo aan het twijfelen waren over de prijs bood de vrouw aan de receptie ons een paar uur gratis internet aan, ter waarde van een aantal dollar. Wat wou zeggen dat we uiteindelijk toch niet zoveel moesten betalen en we toch besloten om daar te overnachten. We kregen een plaats achter de hostel op hun grasveld waar het vol tenten, campers en caravans stond. En met ‘vol’ bedoel ik echt ‘vol’.. We hebben onze van daar ergens moeten tussen wringen en mijn tent kreeg een plaatsje iets verderop. Toen we geparkeerd waren hebben we eerst en vooral onze waslijn tussen 2 bomen gehangen, want door de vochtigheid was het heel moeilijk om onze handdoeken droog te krijgen, en ik kan je zeggen, het is vreselijk om met 4 grote, natte badhanddoeken rond te rijden. Dat begint vreselijk te stinken na een tijdje! Helaas begon het na een half uurtje weer te regenen, dus alle handdoeken terug de van in! Gelukkig hadden we onze ‘free wifi’ tickets, dus hebben we ons de hele avond bezig gehouden met onze laptops. Ik heb met mijn oudjes geskypt. Het was al een tijdje geleden, dus heerlijk om hen nog eens terug te zien! J We waren ook nog net op tijd voor de ‘happy hour’ dus hebben we daar samen van een lekker glaasje wijn genoten. Ik denk dat ik rond middernacht ben gaan slapen en aangezien we allemaal nogal ‘opeen’ lagen op dat grasveld kreeg ik mijn eerste ervaring met ‘caming sex’, of het horen ervan dan toch! Man man, er was daar blijkbaar een koppel dat iets te veel gedronken had en die deden ongestoord, vrij luidruchtig, hun ding… Helaas stond mijn tent naast hun caravan…

Midden in de nacht werd ik wakker door een hele harde ‘krak’, maar verder hoorde ik niks, dus ben ik maar terug gaan slapen. ’s Morgens werd ik wakker van Camille die aan mijn tent stond te lachen. Mijn tent had het blijkbaar die nacht begeven, 1 van de staven was doormidden gebroken, dat was dus blijkbaar die ‘krak’ geweest. Halleluja! Alsof slapen in een tent in 100% vochtigheid nog niet erg genoeg was kwam dit er ook nog eens bij.. En helaas hadden we hier geen oplossing voor want het dichtstbijzijnde depot voor onze campervan was in Cairns, en daar zouden we pas passeren binnen een aantal dagen. Goed, dat waren zorgen voor later, eerst zijn we in Mossman een wandeling gaan maken in het Daintree National Rainforest. We lieten onze van achter op de parking en werden door een busje naar de start van de wandeling gebracht, het was een elektrisch busje, zo willen ze de invloed van uitlaatgassen op het regenwoud minimaliseren. Deze wandeling was ONGELOFELIJK mooi. Zeker en vast één van de hoogtepunten van deze reis. Het was een wandeling van ongeveer 2 uur en ik heb van elke seconde genoten! ZO mooi!!! Uiteraard kregen we onderweg een beetje regen, can’t have a rainforest without a little rain ;-) Na deze wandeling zijn we verder richting noorden gereden waar we via aan veerboot het water over moesten, er is geen andere mogelijkheid  om aan het noordelijkste punt van de East Coast te komen. We wouden namelijk naar Cape Tribulation, van aan de veerboot was er 1 lange weg naar Cape, altijd rechtdoor langs de kust. Het was al een eindje in de namiddag en we kwamen een aantal prachtige lookouts tegen, soms hadden we geluk en kwam de zon tevoorschijn, vaak echter waren er veel wolken en was het redelijk grijs. In een infocentrum dat we daar tegenkwamen vroegen we of we ergens gratis konden overnachten. Er was 1 campsite waar we dat konden, maar ze raadde ons aan om ergens anders te gaan overnachten aangezien het zo nat was. We zijn toch een kijkje gaan nemen op deze gratis campsite en dit was echt wel onmogelijk voor mijn tent. Er lag zand, nu dus modder, en het was volledig overdekt door bomen en struiken waar het water vanaf droop. Geen optie voor een tent. Dan maar naar de volgende plaats, een aantal kilometers verderop. Maar om daar te geraken moesten we over een soort brug waar ze aan aan het werken waren, dus moesten we wachten tot ze klaar waren zodat we konden oversteken. Dit wachten heeft zeker een half uur geduurd. In tussentijd was ik uit de van gestapt om aan het begin van de wachtrij te gaan vragen wat er aan de hand was, zo ben ik aan de praat geraakt met mensen die in het begin van de rij stonden. Twee mannen van middelbare leeftijd en Emma, mijn leeftijd. Ze waren onderweg naar een plaats waar er die avond life muziek werd gespeeld. Het was blijkbaar de plaats waar wij naar op zoek waren! Ze vertelden ons dat het een soort hostel was waar je ook je van kon parkeren en waar je moest betalen, maar niet teveel. Toen we eenmaal door konden rijden zijn we eerst zo ver mogelijk naar het noorden gereden, maar het noordelijkste punt van de East Coast in Oz kan je onmogelijk bereiken met een van, dit is alleen bereikbaar met een 4x4! We waren eigenlijk nog altijd op zoek naar een zijstraatje ofzo waar we onze van konden parkeren, maar het was nergens ‘safe’ voor mijn tent door de hevige regenval. Onderweg terug naar die hostel zijn we gestopt aan Cape Tribulation. Ik had dit al eerder gezien op internet en op postkaarten, maar door de wolken en het grijze weer voldeed het helemaal niet aan mijn verwachtingen, helaas. Het was wel een mooi strand, helemaal verlaten en echt wel idyllisch, maar niet zo speciaal als ik me had voorgesteld.

Toen we in die hostel aankwamen had ik geprobeerd om mijn tent zo goed en kwaad als mogelijk op te zetten, dat was nogal een zicht, maar ze stond ‘recht’. Dat beloofde een helse nacht te worden, maar ik was al blij dat het niet regende. Helaas, tegen dat ik in mijn tent moest kruipen was het wel aan het regenen en het druppelde af en toe binnen, maar ik wist waar het druppelde dus probeerde me langs de druppels te installeren J

Eenmaal dat we het water met de veerboot over waren gestoken was het echt wel verlaten. Hoe verder we van Cairns richting noorden reden, hoe meer verlaten het werd. In die hostel was wel wat volk, maar volgens mij was dit zowat de helft van het volk dat er op een schaal van 100km woonde of aanwezig was. De meisjes en Marco hadden die avond een fijne babbel geslaan met wat mensen die ze daar hadden leren kennen en ik heb bijna de hele avond een gesprek gehad met een man die daar iets verderop woonde. Hij had zijn hond bij en kwam elk weekend naar de hostel voor wat live muziek en om mensen te leren kennen. Hij woont in een ‘community’, een soort gemeenschap, waar iedereen die er woont in het regenwoud werkt. Hij vertelde me dat ze daar heel primitief leven en dat hij hiervoor had gekozen omdat hij genoeg had van al de drukte van de stad waar hij vandaan kwam. Ik zou het niet kunnen denk ik. Ik vond het daar geweldig, maar de vochtigheid was echt AFSCHUWELIJK! Douchen had geen zin, want je was nog niet uit de douche of je was alweer aan het zweten, ZO vochtig dat het daar was!!! We zijn de 2 mannen en Emma (vanuit de file) ook nog tegengekomen. Maar tegen dat wij daar aankwamen waren zij al ferm in de wind, dus heb ik niet echt een deftig gesprek met hun kunnen voeren. Uiteindelijk heb ik toch nog goed geslapen in mijn scheve tent en ’s morgens scheen de zon, heerlijk! Wat was het daar mooi! Bananenbomen, hele mooie bloemen en planten, veel palmbomen en met een streepje zon ziet alles er mooier uit hé! We zijn dan een paar honderd meter verder gereden om een wandeling te gaan maken die eerst door het regenwoud ging en dan verder liep over het strand. Weer heel erg indrukwekkend, en aangezien deze keer wel de zon scheen zag Cape Tribulation er al een stuk beter uit dan het de avond voordien gedaan had! Het zag er nu wel idyllisch en ‘postkaart-achtig’ uit. Zo raar dat er buiten ons niemand op dat strand te bespeuren was ookal is het HEEL uitgestrekt, maar dat vonden we helemaal niet erg! It felt like paradise! J In het regenwoud waren we allerlei rare beesten tegengekomen, vooral spinnen en insecten zoals libelle-achtigen. Ik ben daar zeker geen fan van, maar ze zagen er zo speciaal uit met al die mooie kleuren en vormen! Vanaf het punt dat we de veerboot hadden overgestoken stonden er overal borden dat we moesten oppassen voor de Cassowary’s, een soort Emu, maar met veel kleuren en redelijk agressief blijkbaar. Helaas zijn we er geen tegengekomen, dat had ik toch graag eens in het echt gezien!

Na deze wandeling besloten we terug richting veerboot te rijden. Het was dezelfde weg naar het zuiden die we de dag daarvoor naar het noorden hadden genomen, er is daar maar 1 weg J Maar dankzij de zonneschijn waren de stranden die we onderweg tegenkwamen veel mooier. Eenmaal het water over besloten we niet terug langs de kust naar Cairns te rijden, deze weg hadden we immers al gedaan, maar de ‘inland’ route te nemen via ‘the tablelands’. Weer een zeer goede beslissing want dit was enorm mooi! Het landschap liet me een beetje aan Nieuw Zeeland denken, veel groen en heuvels… In Yungaburra, iets verder dan halfweg richting Cairns vonden we een hele leuke hostel, ‘on the wallabee’. We waren in Atherton, de grootste stad van de Tablelands, in het infocentrum gestopt en ze hadden ons daar een brochure gegeven waarin stond dat je op vertoon van een coupon korting kreeg in die hostel, vandaar onze keuze, maar het bleek een goede keuze te zijn. Eerst zijn we nog gestopt aan een koffie-museum, of iets dat erop moest lijken, helaas was het na 4pm en het proeven was maar tot 4pm, damn… J Eenmaal aangekomen in de hostel vroeg ik aan het enorm vriendelijke meisje aan de receptie hoeveel het was voor een kamer, want aangezien het weer was beginnen regenen zag ik het ECHT NIET zitten om nog een nacht in die scheve, druppelende tent door te brengen. Ze zei dat haar collega een paar weken weg was en dat ik zijn caravan wel mocht gebruiken om in te slapen, ik hoefde zelfs niks extra te betalen hiervoor. Wat een luxe!!! Een ECHT bed… Heerlijk! We zijn eerst even de buurt gaan verkennen, we waren onderweg namelijk een heel leuk cafeetje tegengekomen waar ze live muziek aan het spelen waren. Helaas was het concert net gedaan toen we er aankwamen, maar de frisse cider heeft me toch gesmaakt J

De hostel deed me denken aan een oud, gezellig huis ergens in de bergen. Stenen vloer, open haard, gezellige keuken en living,… Er was niet zoveel volk, maar de sfeer was super! We hebben daar lekker gegeten allemaal samen en de rest van de avond buiten gezeten met het meisje van de receptie en nog een paar mensen die we daar leren kennen hadden. Helaas kreeg ik die avond ook telefoon van Jorgo (snooker), dat zijn vrouw Lydia heel erg slecht was. Ik heb met haar een heel emotioneel gesprek gehad die avond, maar gelukkig werd ik nadien heel goed opgevangen door de mensen daar in die hostel. Aangezien ik na dat telefoontje liever niet alleen wou zijn besloot Camille bij mij in bed te kruipen in de caravan. Het was net of we weer even terug in Nieuw Zeeland waren met ons tweetjes, giechelend gelijk kleine meisjes in onze grote caravan J Deze slaapplaats was zeker 1 van mijn favorieten!!!

30-06-2013 om 05:16 geschreven door Katrijn  

Vanaf 29 maart heb ik geen gedetailleerd dagboek meer bijgehouden in mijn iPhone, dus wordt het vanaf nu een beetje ‘algemener’, wat voor jullie waarschijnlijk veel aangenamer is J

Vrijdag 29 maart zijn we doorgereden tot in Charter Towers, het laatste stadje voor we aan de East Coast zouden arriveren. Ik was eerlijk gezegd heel erg ‘klaar’ om door te rijden tot aan de East Coast, want het bleek weer een redelijk verlaten stadje te zijn, maar toen we naar het info center liepen zag Camille op het ‘aanplakbord’ dat er de volgende dag een rodeo in Charter Towers was en omdat ze al een tijdje aan het zoeken was naar een plaatsje waar we een rodeo konden meemaken werd er beslist dat we een daar een nachtje zouden blijven zodat we de volgende dag naar de rodeo konden. We vonden een hele mooie camping, een ‘Big 4’, dit is een soort keten van campings over heel Australië en we hadden hier al goede ervaringen mee. De volgende dag hebben we onszelf ‘bezig gehouden’ in Charter Towers, in de voormiddag waren de winkels open, en in de namiddag zijn we in een parkje gaan relaxen om rond 5u naar de rodeo te vertrekken. Ik was nog nooit op een rodeo geweest en eerlijk gezegd zei me dat ook niet veel. Het zou om 4pm beginnen, maar toen we daar om 5pm aankwamen was daar nog geen kat. We mochten wel al binnen en hebben zo de kans gekregen om te zien hoe ze de ‘bulls’ klaarzetten in die ijzeren rekken. Arme beesten, allemaal opeengeduwd, als sardientjes in een doosje. Rond een uur of 6-7 kwam er wat meer volk aan, allemaal ‘country’ mensen, met een cowboy hoed op, een jeans en een ruitjes hemd. Grappig om te zien! Wij hadden intussen de drank tent al ontdekt en met de mannen die de drank verdeelden een babbeltje geslaan. Ze bleken heel goed mee te vallen en uiteindelijk hebben we het grootste deel van de avond doorgebracht aan de dranktent. Enkel als er ‘ge-rodeo-d’ werd gingen we wat korter bij om dit van op de eerste rij mee te maken. Er was niet zoveel volk als verwacht dus konden we alles goed zien. Ik ben uiteindelijk heel blij dat we in Charter Towers gebleven zijn, want het was heel leuk om eens een rodeo mee te maken. Het is echt een spektakel en de toeschouwers leven er helemaal in mee. Aangezien we nog geen campsite hadden voor die nacht besloten we rond een uur of 10 te vertrekken daar. Toen we stilletjes aan begonnen afscheid te nemen van de mannen van de drank zeiden die dat ze net als ons in Charter Towers moesten blijven overnachten aangezien ze van Townsville waren, wat 150km verderop ligt, te ver om midden in de nacht nog naartoe te rijden dus. Ze stelden voor dat ze aan de bewaking van het terrein zouden vragen of we onze van gewoon daar mochten parkeren, wat een super idee, want geen van de meisjes had eerlijk gezegd al zin om door te gaan en er waren toiletten en douches, wat wilt een mens nog meer? Zo gezegd, zo gedaan. Aangezien er veel minder volk dan verwacht was, was er nog VEEL drank over en eenmaal dat het volk weg was (rond een uur of 11-12pm) hebben wij ons met z’n allen (wij 4 en nog een stuk of 6 ‘drankmannen’) in het gebouwtje gezet waar ze de drank bewaarden. We hebben daar uiteindelijk nog een paar uur gezeten en gebabbeld, het was heel gezellig! Nadien allemaal ons ‘bed’ ingekropen. Ik had mijn tent opgezet tussen onze van en de truck van 1 van de jongens. Eentje sliep in ‘the back of his truck’, en een andere sliep in een swag die hij had opgezet naast mijn tent. Het was best wel leuk om eens een keertje niet de enige te zijn die ‘buiten’ sliep. We hebben met ons 3 dan nog wat liggen babbelen, vanuit onze tent, swag en ‘back of the truck’. De andere mannen sliepen ofwel in een motel, ofwel in het gebouwtje waar we nog iets gedronken had. De volgende morgen was ik als eerste wakker omdat de zon alweer op mijn tent stond te branden, wat een hitte!!! Ik ben me dan gaan opfrissen en tegen dat ik terug was waren de mannen ook wakker. Het was Paaszondag, maar helaas waren er voor ons geen eitjes verstopt, waarschijnlijk heeft de paashaas ons niet gevonden zo ver van huis J Wat we wel kregen was spek met eieren van de groep mensen die de catering verzorgden de avond voordien. Zij waren blijkbaar ook van Townsville en hadden caravans bij waar ze in hadden overnacht. Wat een leuke verrassing. We hebben met z’n allen ontbeten en nadien hebben we de mannen geholpen om al de drank die nog in het gebouwtje stond in te laden. Rond een uur of 10 zijn we daar vertrokken richting Townsville. Het was weeral een hele warme dag. Townsville bleek een hele mooie stad te zijn en naar gewoonte gingen we eerst op zoek naar een leuke coffeeshop voor een lekker koffietje (Chai Latte voor mij, want ik drink niet echt koffie). Namiddag zijn we naar ‘The Strand’ gereden. Een straat van ongeveer 3 kilometer die langs ‘het strand’ loopt. Je kan in Townsville nergens zomaar in de zee zwemmen door het gevaar op haaien, maar helemaal aan het einde van The Strand is er The Rockpool. Dit is gewoon zeewater dat door ‘rocks’ wordt afgesloten van de zee, waardoor de haaien er niet door kunnen, maar het water wel. Je zwemt dus eigenlijk gewoon in de zee, maar bent wel veilig. Aangezien het zo warm was besloten we de namiddag door te brengen aan de rockpool, van waar we een heel goed zich op Magnetic Island hadden, het eiland waar we de volgende dag naartoe zouden gaan. Een van de mannen van de avond voordien, Greg, was ons komen vergezellen aan de rockpool en we hebben een hele leuke, warme middag gehad daar. Tegen de avond zijn we Castle Hill opgereden met de van, dit is een hele steile berg, het ziet daar zwart van de fanatiekelingen die de berg blijkbaar graag beklimmen al joggend, of al fietsend, maar wij waren toch blij dat we onze van hadden om ons naar boven te brengen! J Greg had ons verteld dat we van boven op de berg een enorm mooi uitzicht hadden over Townsville en een hele mooie sunset konden zien, en hij had gelijk! Het was adembenemend mooi!! Toen de zon eenmaal onder was hebben we boven op de berg ons avondeten gegeten en zijn we een paar kilometer verder gereden. Greg had ons aangeraden om net buiten Townsville te rijden waar we kortbij het strand onze van konden parkeren en waar we normaal gezien niet in de problemen zouden geraken. Zo gezegd, zo gedaan. We vonden de plaats die hij bedoelde en parkeerden onze van langs de ‘toilettenblok’. Aangezien het er VOL zat met muggen en andere insecten hadden we beslist om alle lichten uit te laten. De maan scheen fel dus we hadden in principe wel licht genoeg, maar het was vreselijk om mijn tent op te zetten in het donker, ik herinner me nog dat ik ferm gevloekt heb op mijn tent die avond J En niet alleen op mijn tent, die verd*mde muggen hadden blijkbaar ook geen licht nodig om te bijten. Ik stond VOL beten, dus besloten we al HEEL vroeg om te gaan slapen, of toch in ons bed te duiken… Dan maar wat lezen… Toen we wakker werden kregen we een mooie verrassing. We sliepen blijkbaar echt wel kort bij de zee en hadden een prachtige sunrise, palmbomen en een mooi strand. Het zag er stukken beter uit dan het de avond ervoor aanvoelde. J Rond een uur of 7am toen we hadden ontbeten en ik mijn tent al had opgebroken kwam er aan auto aan met ‘ranger’ op. Sh*t, we mogen hier niet parkeren… De man bleek een vriendelijke ranger die ons gewoon kwam zeggen dat we niet zo kort bij de toiletblokken mochten staan omdat het andere mensen zou afschrikken om naar het toilet te gaan.. OEF! Als het dat maar is J Nadien zijn we richting de ferry gereden die ons naar Magnetic island zou brengen. We moesten nog meer dan een uur wachten dus zijn we maar een lekker koffietjes (of Chai Latte) gaan drinken om de tijd te doden. We hadden geluk met het weer, het zonnetje straalde en het was heel warm, ideaal om een eiland te gaan bezoeken. We hadden onze van meegenomen op de ferry aangezien we op Magnetic Island wouden overnachten. Na een half uurtje op de ferry waren we er. Een echt eiland, zoals ik me een eiland voorstel. Mooie stranden, palmbomen, kleine weggetjes, prachtige natuur. We zijn naar een paar stranden gereden en hebben ze natuurlijk allemaal ‘uitgetest’. Heerlijk! Er was op de stranden wel redelijk veel volk, maar als je je de stranden zonder mensen zou voorstellen zat je echt op het paradijs, heel erg mooi! Het laatste strand was Horseshoe bay, daar hebben we het grootste gedeelte van de middag doorgebracht en rond een uur of 5pm hebben we daar een paar lekkere cocktails gedronken, het was happy hour J Heel gezellig! De leuke ‘bartender’ wist ons te vertellen dat we wel ergens op het eiland zouden kunnen overnachten als we één of ander zijstraatje volgden en via een zandweggetje naar het strand reden. De enige andere mogelijkheid om op het eiland te overnachten was om een peperdure camping te betalen, dus zijn we tegen dat het donker werd op zoek gegaan naar een zijstraatje en een zandweggetje ;-) Slapen op het strand, palmbomen, de ruisende zee, en possoms die ons kwamen bezoeken. Paradise!

De volgende dag hebben we in de voormiddag nog wat van het eiland genoten en tegen de late namiddag terug richting het vaste land, Townsville. Daar hebben we gewinkeld en zijn we richting noorden gereden. Een 30 tal kilometer buiten Townsville was er een hele leuke gratis campsite. Er stonden redelijk veel kampeerders, en er hing een fijne sfeer. Er was een toiletblok met douche waar we uiteraard een heerlijke douche hebben genomen. Al had ik dit in België NOOIT gedaan: aan de achterkant van het gebouw was er een kraan en een soort ‘douchekop’, maar je stond daar dus in je naaktie, buiten, en iedereen kon daar zomaar komen. Daarom had ik aan Raphaelle gevraagd om op de wacht te staan en ik heb dat bij haar ook gedaan. We hadden echt wel nood aan die douche want het was heel warm geweest die dag! Dat zijn van die dingen waarvan ik achteraf denk, ‘heb ik dat echt gedaan?!?’ Zoiets zou vroeger nog niet eens in me opgekomen zijn, maar als je geen andere keus hebt verleg je je grenzen vaak en ik ben er zeker van dat je daar als mens alleen maar kan door groeien.

We hebben daar lekker geslapen en de volgende morgen zijn we richting Cairns gereden. Ik reed en het was best een lange rit, maar onderweg zijn we hier en daar gestopt. Bij de eerste stop in Innisfail heb ik bij mijn Chai Latte een lekkere cheescake gegeten, dat herriner ik me nog J Dan verder de baan op en in de namiddag kwamen we aan in Cairns. Eerst naar het info centrum natuurlijk, een redelijk goedkope campsite gevonden en nadat ik mijn tent daar had opgezet zijn we gaan kijken of we de volgende dag ergens konden gaan snorkelen in de Great Barrier Reef. Gelukkig was er nog plaats voor ons. We hebben dan een beetje rondgewandeld in Cairns, zijn gaan shoppen, hebben iets lekkers gedronken samen en hebben onze trip naar de Whitsundays geboekt. Een 3 daagse trip op een zeilboot. ’s Avonds hebben we lekker gekookt in de campsite kitchen en onze was gedaan. De rest van de avond heeft iedereen zo’n beetje zijn eigen ding gedaan. Marco was in de ‘tv-ruimte’ een film gaan kijken, Raphaelle heeft gelezen en Camille en ik hebben op onze laptop nog wat aan onze foto’s gewerkt.

De volgende morgen zijn we richting ferry getrokken om naar Green Island te varen. Op de boot hadden we een paar Italianen leren kennen waar we fijn mee gebabbeld hebben. Eenmaal op het eiland is iedereen zijn eigen weg gegaan aangezien niet iedereen hetzelfde wou doen. Ik heb het grootste deel van de dag met Raphaelle doorgebracht en op een gegeven moment is Marco ons komen vergezellen. De Great Barrier Reef, tja… magisch hé! Echt ongelofelijk die onderwaterwereld! Net of je droomt! We hadden in de voormiddag geluk met het weer, het was heel zonnig en er was nog niet veel gezwommen daar, dus het water was nog heel helder. Ik had in Marokko ook al eens gesnorkeld, dus het was niet de eerste keer, maar het was wel heel erg mooi (ookal vond ik het niet mooier dan Marokko). Het was een heerlijke ervaring! In de namiddag ben ik met Raphaelle het hele eiland rond gewandeld (het is maar een klein eiland), hebben we veel foto’s gemaakt en zijn we de Italianen weer tegengekomen van op de boot en hebben we samen met hen nog wat gesnorkeld. Tegen dat het tijd was om terug naar de boot te gaan was het redelijk bewolkt, het was dan ook niet meer mooi onder water. Het water was troebel en het was redelijk donker, net op tijd dus om te vertrekken! Vanop de boot konden we het onweer in de verte zien, dit was best indrukwekkend, al die donkere wolken in de verte. Tegen dat de boot in Cairns aankwam begon het te regenen en het is niet meer gestopt met regenen die avond (en de volgende dagen). Die avond hebben we geBBQd op de camping en de Italianen zouden normaal langskomen voor de BBQ, maar aangezien het de hele avond heeft geregend hebben we dat maar afgezegd helaas.

25-06-2013 om 05:49 geschreven door Katrijn