Geen nieuws is goed nieuws zeggen ze! En zo mogen jullie
mijn stilte van de voorbije dagen (of zelfs al weken) noemen. Er zijn weer
ZOVEEL dingen gebeurd en ja, het was best druk. Ik heb regelmatig gedacht om
hier nog eens iets op te zetten, maar het kwam er nooit van.
Even denken waar ik vorige keer gestopt was in de hostel in
Bondi
Wel, ik ben dan op zoek gegaan naar werk, hoe doe je zoiets
het best? Geen idee.. Ik ben gewoon met mijn CV in de hand enkele, naar mijn
mening, interessante (horeca)zaken binnen gestapt, mezelf gaan voorstellen en
om werk gevraagd. Dankzij mijn ervaring in de horeca en het feit dat ik goed
Engels spreek bleek dit helemaal geen probleem te zijn. Na die eerste dag had
ik dan ook al 1 interview en 1 plaats waar ik de volgende dag mocht
proefdraaien. Niet zomaar een plaats, nee, The Opera House Bar. Dit is 1 van
the places to be in Sydney en ik was dus dolenthousiast! Met knikkende knieën
kwam ik de volgende dag op mijn proef aan, en dit viel ontzettend goed mee,
ik mocht beginnen en wel onmiddellijk de volgende dag. Super! Dat moest gevierd
worden, en dat werd ook gevierd! Met de goedkoopste fles rosé die ik in de
Bottle Shop vond arriveerde ik in de hostel, waar iedereen al goed in de wind
was, het was namelijk vrijdagavond. Laten we het er op houden dat het een leuke
vrijdagavond was en er goed gevierd is geweest.
Zaterdag moest ik om 4pm beginnen werken, wat ik niet wist,
was dat dit echt wel een spitsuur is in Sydney, waardoor ik heel lang op een
bus moest wachten die stopte, alle bussen reden gewoon door omdat ze vol zaten,
met als gevolg dat ik de eerste dag al te laat op mijn werk was, maar geen
probleem! Ik had hen verwittigd en ze begrepen dat wel. Dankzij die job ben ik
weer wat wijzer geworden over de gewoontes in Australië. De dames maken zich
blijkbaar om ter mooist op, dragen HELE korte rokjes en HELE hoge hakken. Ik
dacht dat ik op een miss verkiezing aan het werk was! Tegen een uur of 11pm
blijft er helaas niet meer zoveel over van al dat moois, want dan stonden de
meeste dames zeer zat te wezen op het toilet, als ze nog konden staan
welteverstaan! ;-)
Sydney nightlife is echt wel zien en gezien worden, niet
echt mijn ding, maar wel leuk om eens mee te maken, al was het dan van de
zijlijn, want na mijn werk had ik echt geen energie meer om nog te gaan
feesten.
Na een paar dagen werken in die Opera Bar kwam ik erachter
dat het helemaal niet klikte met de supervisors en managers. Ik voelde me
absoluut niet op mijn plaats daar en heb dan ook maar beslist om te stoppen, ik
ben namelijk niet heel dit eind gekomen om ergens te gaan werken tegen mijn
goesting. Het grootste probleem vond ik een gebrek aan communicatie en respect.
Maar vergeten en vergeven, intussen zijn we een week verder en denk ik allang
niet meer aan die lieve mensen daar ;-)
Vorige week zondag 4 november, mijn laatste werkdag in de
Opera Bar, kreeg ik tijdens mijn shift bezoek van Heidi en Ivan (een koppel uit
Maasmechelen dat al een tijdje in Sydney woont en waar ik via internet al
contact mee had gehad), zij hadden Luc bij, een vriend van mij die een weekje
op vakantie is in Sydney. Ze hebben daar iets gedronken en na mijn shift zijn
we samen met de ferry tot bij hun thuis gegaan om daar een heerlijke BBQ te
doen (of eten, of hoe zeg je dat?). Ze hadden ook Phil en Gael uitgenodigd.
Phil is een collega van Ivan bij wie Luc mag verblijven zolang hij in Sydney
is. Het was allemaal HEEL gezellig en op het einde van de avond werd er zelfs
voorgesteld om ook bij Phil en Gael te verblijven zolang Luc er is. Eerst leek
me dat een beetje teveel gevraagd, maar het was voor hun blijkbaar echt geen
probleem en dus heb ik na 3 weken in de hostel afscheid genomen daar en mijn
intrek genomen in deze riante villa waar ik nu nog altijd verblijf.
Het was wel raar om na 3 weken afscheid te nemen van mijn
kamer, van alle mensen die ik al had leren kennen, van het personeel, en van de
geweldige omgeving. Voor de eerste keer sinds ik in Oz was moest ik mijn rugzak
terug pakken. Een heel vreemd gevoel! Weer afscheid nemen.. Maar dat hoort
uiteraard bij het backpacken, ik kon daar ook geen maanden blijven, aangezien
ik hier maar een paar maanden heb. Helemaal gepakt en gezakt ben ik dan
dinsdagmorgen vertrokken in de hostel. Eerst 10min naar de bus lopen met al die
bagage, 30min op de bus, 20min op de ferry, 10min op de bus en dan nog een
stukje te voet.. Een heel avontuur, ik kan het je verzekeren! Maar ik ben er
goed geraakt, en das wat telt.
Eenmaal aangekomen in de villa begon dan het luxe leventje
voor mij. Heel leuk, maar ook heel raar, ik was blijkbaar al echt gewoon
geraakt aan het hostel-backpacker-leventje! Ik heb hier een enorme EIGEN
kamer, met eigen badkamer, er is hier een zwembad, uitzicht op zee, kortom: een
kasteeltje en ik voel me de prinses! Ik geniet er ook volop van, maar moet
mezelf er steeds op wijzen dat het slechts voor een weekje is, maar wel een
geweldig weekje J
Samen met Luc, Ivan en Heidi en Marjan (de schoonzus van
Heidi die hier ook op vakantie is) zijn we naar de Blue Mountains gegaan, de link
naar de fotos staat al op mijn blog en die spreken voor zich denk ik.
ON-GE-LO-FE-LIJK! Zon mooi stukje (of beter gezegd stuk) natuur Nog nooit van
mijn leven gezien, echt één van de mooiste plekjes op aarde in mijn ogen. En
dan hadden we nog pech want het was slecht weer, als de zon schijnt is het daar
NOG mooier heb ik me laten wijsmaken..
We hebben ook samen de Melbourne Cup gevierd, blijkbaar een
soort nationale feestdag omwille van een paardenrace. Heel de stad lag plat
vanaf een uur of 4 in de namiddag. Alle vrouwen op hun schoonst, alle mannen in
kostuum, en allemaal een hoed op. Om het kort samen te vatten: veel paarden,
veel weddenschappen, veel geld en VEEL alcohol. HEEL gezellig dus ;-)
Met Luc ben ik dan ook nog naar Taronga Zoo geweest. Daar
heb ik de link naar de fotos ook al van doorgegeven. Was wel de moeite om eens een kangoeroe
en koala van dichtbij te zien, we hadden ook heel mooi weer die dag, dus dat
was dik in orde.
Intussen was ik aan het beslissen wat ik na deze luxe week
met mijn reis zou doen. Ik had nog 1 interview voor een job en als dat niet zou
lukken dan wou ik verder trekken, naar de volgende stad. Zonder werk was er
hier in Sydney voor mij eigenlijk niet meer veel te zien, alhoewel, genoeg te
zien, maar ik ben hier al meer dan 3 weken en als ik nog andere steden wil zien
moet ik dus niet te lang op 1 plaats blijven.
Vrijdag had ik dat job-interview bij een recruitment bedrijf
en dat was ENORM positief. Na dat gesprek werd ik onmiddellijk aangenomen en de
voorwaarden zijn zeer interessant.. Mijn hoofdfunctie zal zijn in een
coffeeshop in the Botanical Garden, dat ligt net naast The Opera House (de weg
ken ik dus al ;-)). In die coffeeshop kunnen ze me echter waarschijnlijk geen
fulltime job geven, maar ze organiseren ook heel veel functions (een soort
evenementen) waar ik ook mag werken. De bedoeling is namelijk dat ik vanaf nu
tot net na Nieuwjaar zoveel mogelijk werk en spaar, zodat ik de maanden daarna
kan gaan rondtrekken, toch zeker een maand of 3. Volgende week start mijn
contract, ik weet alleen nog niet precies wanneer. Het is dus te hopen dat deze
job beter meevalt dan mijn vorige, maar ik ken de manager van de coffeeshop,
heb al redelijk veel contact met hem gehad en dat klikt, dus ik maak me niet
zon zorgen. En als het tegenvalt . Off to a new city!
Ik moet echt vaker gaan schrijven, want als ik zo lang wacht
worden mijn verhalen echt wel lang en vermoeiend om te lezen, dus das 1 van
mijn goede voornemens: vaker schrijven!
Ik ben hier nog altijd HEEL graag en ook HEEL gelukkig. Ik
heb totaal geen heimwee en voel me ook niet alleen ofzo. Ik denk uiteraard wel
veel aan jullie allemaal, maar het is hier zo geweldig dat ik geen tijd heb om
me slecht te voelen. Ik heb gelukkig ook redelijk veel contact met mijn familie
en beste vrienden, het internet maakt het voor mij bijna onmogelijk om jullie
te missen, gelukkig!
Ik ga nog 2 dagen verder met genieten van het leven als een
prinses en intussen ook weer druk op zoek naar mijn volgende verblijfplaats,
waarschijnlijk een nieuwe hostel, of wie weet, dezelfde ;-)
Ook nog even iedereen bedanken die reageert op mijn blog of
op Facebook, dat doet echt deugd!!!
Sheila's news
