Vandaag is het net een maand geleden dat ik vertrokken ben en aangezien ik mezelf in mijn vorige bericht heb opgedragen vaker te schrijven hou ik me daaraan en ben ik hier alweer! Eigenlijk ook wel omdat ik op dit moment redelijk veel tijd heb, en dus ook wat tijd vrij maak om te schrijven.
Luc is intussen vertrokken, en hij is al veilig thuis heeft hij me laten weten.
Phil (de eigenaar van de villa waar ik verblijf) is deze morgen ook vertrokken voor een tripje van een paar dagen, wat dus wilt zeggen dat ik hier helemaal alleen zit, met de hondjes uiteraard!!!  Vino en Cello, van 'wijn' en 'Limoncello' Echt iets voor mij hé
Gisteren heeft het hier de hele dag geregend, maar met nog altijd 20 graden is dat niet zo erg, het heeft wel iets! Zeker als je dan vandaag weer lekker kan liggen bakken in die heerlijke zon!
Ik moest nog wat papierwerk in orde brengen en daar leek het me gisteren de ideale dag voor. Ik ben langs Medicare geweest, de mutualiteit van Australië, blijkbaar heeft België een heel goede overeenkomst met dit land en krijg ik net als elke Australiër een Medicare card waardoor ik dezelfde rechten heb als hen. Hopen dat ik die kaart nooit nodig zal hebben uiteraard, maar better to be safe than sorry!
Verder ben ik mijn post gaan ophalen in de hostel waar ik verbleef in Bondi, wat brieven van de bank EN een kaartje uit Canada waar ik heel gelukkig mee ben, de meeste mensen zullen wel weten wat ik hiermee bedoel, en voor de anderen: het was een HEEL lief kaartje
Nadien ben ik nog naar een hostel in de stad gaan kijken in de buurt van Kings' Cross. Dit is DE uitgaansbuurt van Sydney en wordt meestal niet zo positief afgeschilderd, vooral 's avonds is er veel overlast door het uitgaansleven, maar deze hostel was echt wel heel leuk en het goede nieuws is dat ze plaats hebben voor mij, redelijk betaalbaar zijn EN gratis WiFi hebben, waardoor ik kan blijven 'bloggen' Van daaruit kan ik zelfs te voet naar mijn nieuwe job (als dit tenminste doorgaat), ideaal dus! Een jongen uit de hostel in Bondi verblijft daar momenteel en had me deze hostel aangeraden, dan zit ik dus ook al niet helemaal alleen, al ben je in een hostel nooit helemaal alleen, tenzij je je op het toilet opsluit ofzo, en zelfs dan...
Toen ik gisterenavond thuis kwam van een 'drukke' dag in de stad kwam Phil ook net thuis en heeft hij me uitgenodigd om te gaan eten bij een overheerlijke Japanner. Een 'bring your own' zoals ze hier zeggen, een nieuw phenomeen voor mij dat ik echt wel een geweldig idee vind. 'Bring your own' wilt zeggen dat je je eigen flessen wijn mee mag brengen, een manier om mensen aan te trekken om uit te gaan eten. De flessen wijn zijn hier dan ook wel ENORM duur op restaurant, dus een super idee! Geweldig goed gegeten en een lekkere fles rode wijn genuttigd, zalig! Phil kwam met het idee om nog een weekje langer te blijven aangezien hij volgende week, als hij terug komt van zijn huidige trip, weer moet vertrekken naar Nieuw Zeeland voor een andere trip. Geen probleem uiteraard! Dat maakt dat ik hier uiteindelijk een 3-tal weken zal zitten. En het vooruitzicht heb om nadien naar een leuke hostel te gaan.

Ik ga hier nog een paar dingen opschrijven die me zijn opgevallen in Australië, voor je het weet zijn dit de normaalste dingen, zaken raken namelijk heel snel een 'gewoonte'...
Toen ik hier pas aankwam en de shuttle naar de hostel nam vielen de verkeersborden me op, toen ik vandaag aan het wandelen was met de honden viel het me op dat ze me al helemaal niet meer opvielen Ik ga proberen om er binnenkort eens een paar vast te leggen om dit met jullie te delen!
Het feit dat de auto's aan de verkeerde kant rijden is ook al redelijk 'gewoon', tenzij ik in een auto moet stappen, of als ik ergens moet oversteken, ik kijk nog altijd naar de verkeerde kant, maar dit heeft gelukkig nog geen gevolgen gehad
Als je een winkel, een restaurant, of om het even welke openbare gelegenheid binnenstapt wordt er ALTIJD gezegd: 'Hi, how are you?' En ze zijn allemaal ZO vriendelijk, meestal zeg ik: 'Fine, thanks!' en vergeet ik te vragen hoe het met hen gaat... Maar ik probeer er op te letten 
Als je de bus wilt op stappen wordt er ook altijd eerst iedereen UIT gelaten voor je er IN gaat, in België was mijn ervaring met bussen eerder dat iedereen gewoon ligt te drammen, maar dat kan natuurlijk een persoonlijke bevinding zijn.
Op straat lopen met een kaart in je hand is DE manier om contact te leggen, kijk op je kaart en ik kan je verzekeren dat er binnen de minuut iemand komt vragen waar je naartoe moet, heel behulpzaam zijn ze hier!
De buschauffeurs zijn ook meestal heel  beleefd, en als je vraagt waar je moet op- of afstappen en ze merken dat je niet van Sydney bent beginnen ze een heel gesprek: 'Hi, where are you from, what are you doing here,....' Best wel leuk!
Het feit dat mensen soms 'Hi mate' tegen me zeggen vind ik nog altijd raar, klinkt zo mannelijk, maar mss vind ik het wel leuker dan dat ze zeggen 'Hi darling', want dat gebeurt even vaak
Helaas is het al HEEL laat hier en heb ik morgen een afspraak op mijn 'nieuwe werk' om de roosters te overlopen, dus ik heb nood aan mijn beautysleep!
Ik wil wel nog even zeggen dat ik het ENORM apprecieer dat er een aantal mensen echt wel regelmatig contact houden!
Kristel, mijn sjoeke, waar ik elke dag een mailtje van krijg! Ik heb geen woorden om je te laten weten hoe graag ik je zie en hoe fijn ik ons contact vind!! Love you SO much!!
Saartje, mijn BFF, druk bezig op het moment, maar toch altijd tijd vinden om me op de hoogte te houden! Miss our evenings, maar ik heb een waardige vervanger, dus ik maak me geen zorgen!
Eleonora, I love our Whatsapps!!!!! 
Mijn lieve zussie Liesje, ik wou dat je hier bij mij kon zijn, je zou dit geweldig vinden en jij verdient dit meer dan wie ook, maar zoals ik al vaker gezegd heb: jouw tijd komt nog!!! Ben er zeker van!! Keep your head up, en ookal ben ik zo ver weg, ik ben ALTIJD kort bij jou.
Mijn oudjes, zo grappig om jullie op Skype te zien, en hoe vaker we Skypen, hoe beter het gaat hé Ben echt trots op jullie dat jullie zo goed omgaan met de hele situatie, want ik kan me voorstellen dat het niet makkelijk is om een dochter aan de andere kant van de wereld te hebben, maar zoals ik altijd zeg: ik ben hier gelukkig en ik hou ENORM veel van jullie!!!
Iedereen die reageert op mijn blog en waar ik mee mail, teveel namen om op te noemen, maar BEDANKT allemaal!!!

Lots of love,

Sheila

 

15-11-2012 om 13:30 geschreven door Katrijn  

Geen nieuws is goed nieuws zeggen ze! En zo mogen jullie mijn ‘stilte’ van de voorbije dagen (of zelfs al weken) noemen. Er zijn weer ZOVEEL dingen gebeurd en ja, het was best druk. Ik heb regelmatig gedacht om hier nog eens iets op te zetten, maar het kwam er nooit van.

Even denken waar ik vorige keer gestopt was… in de hostel in Bondi…

Wel, ik ben dan op zoek gegaan naar werk, hoe doe je zoiets het best? Geen idee.. Ik ben gewoon met mijn CV in de hand enkele, naar mijn mening, interessante (horeca)zaken binnen gestapt, mezelf gaan voorstellen en om werk gevraagd. Dankzij mijn ervaring in de horeca en het feit dat ik goed Engels spreek bleek dit helemaal geen probleem te zijn. Na die eerste dag had ik dan ook al 1 interview en 1 plaats waar ik de volgende dag mocht proefdraaien. Niet zomaar een plaats, nee, The Opera House Bar. Dit is 1 van ‘the places to be’ in Sydney en ik was dus dolenthousiast! Met knikkende knieën kwam ik de volgende dag op mijn ‘proef’ aan, en dit viel ontzettend goed mee, ik mocht beginnen en wel onmiddellijk de volgende dag. Super! Dat moest gevierd worden, en dat werd ook gevierd! Met de goedkoopste fles rosé die ik in de ‘Bottle Shop’ vond arriveerde ik in de hostel, waar iedereen al goed in de wind was, het was namelijk vrijdagavond. Laten we het er op houden dat het een leuke vrijdagavond was en er goed gevierd is geweest.

Zaterdag moest ik om 4pm beginnen werken, wat ik niet wist, was dat dit echt wel een spitsuur is in Sydney, waardoor ik heel lang op een bus moest wachten die stopte, alle bussen reden gewoon door omdat ze vol zaten, met als gevolg dat ik de eerste dag al te laat op mijn werk was, maar geen probleem! Ik had hen verwittigd en ze begrepen dat wel. Dankzij die job ben ik weer wat wijzer geworden over de gewoontes in Australië. De dames maken zich blijkbaar om ter mooist op, dragen HELE korte rokjes en HELE hoge hakken. Ik dacht dat ik op een miss verkiezing aan het werk was! Tegen een uur of 11pm blijft er helaas niet meer zoveel over van al dat moois, want dan stonden de meeste dames zeer zat te wezen op het toilet, als ze nog konden staan welteverstaan! ;-)

Sydney nightlife is echt wel zien en gezien worden, niet echt mijn ding, maar wel leuk om eens mee te maken, al was het dan van de zijlijn, want na mijn werk had ik echt geen energie meer om nog te gaan feesten.

Na een paar dagen werken in die Opera Bar kwam ik erachter dat het helemaal niet klikte met de supervisors en managers. Ik voelde me absoluut niet op mijn plaats daar en heb dan ook maar beslist om te stoppen, ik ben namelijk niet heel dit eind gekomen om ergens te gaan werken tegen mijn goesting. Het grootste probleem vond ik een gebrek aan communicatie en respect. Maar vergeten en vergeven, intussen zijn we een week verder en denk ik allang niet meer aan die lieve mensen daar ;-)

Vorige week zondag 4 november, mijn laatste werkdag in de Opera Bar, kreeg ik tijdens mijn shift bezoek van Heidi en Ivan (een koppel uit Maasmechelen dat al een tijdje in Sydney woont en waar ik via internet al contact mee had gehad), zij hadden Luc bij, een vriend van mij die een weekje op vakantie is in Sydney. Ze hebben daar iets gedronken en na mijn shift zijn we samen met de ferry tot bij hun thuis gegaan om daar een heerlijke BBQ te doen (of eten, of hoe zeg je dat?). Ze hadden ook Phil en Gael uitgenodigd. Phil is een collega van Ivan bij wie Luc mag verblijven zolang hij in Sydney is. Het was allemaal HEEL gezellig en op het einde van de avond werd er zelfs voorgesteld om ook bij Phil en Gael te verblijven zolang Luc er is. Eerst leek me dat een beetje teveel gevraagd, maar het was voor hun blijkbaar echt geen probleem en dus heb ik na 3 weken in de hostel afscheid genomen daar en mijn intrek genomen in deze riante villa waar ik nu nog altijd verblijf.

Het was wel raar om na 3 weken afscheid te nemen van mijn kamer, van alle mensen die ik al had leren kennen, van het personeel, en van de geweldige omgeving. Voor de eerste keer sinds ik in Oz was moest ik mijn rugzak terug pakken. Een heel vreemd gevoel! Weer afscheid nemen.. Maar dat hoort uiteraard bij het backpacken, ik kon daar ook geen maanden blijven, aangezien ik hier maar een paar maanden heb. Helemaal gepakt en gezakt ben ik dan dinsdagmorgen vertrokken in de hostel. Eerst 10min naar de bus lopen met al die bagage, 30min op de bus, 20min op de ferry, 10min op de bus en dan nog een stukje te voet.. Een heel avontuur, ik kan het je verzekeren! Maar ik ben er goed geraakt, en da’s wat telt.

Eenmaal aangekomen in de villa begon dan het luxe leventje voor mij. Heel leuk, maar ook heel raar, ik was blijkbaar al echt gewoon geraakt aan het ‘hostel-backpacker-leventje’! Ik heb hier een enorme EIGEN kamer, met eigen badkamer, er is hier een zwembad, uitzicht op zee, kortom: een kasteeltje en ik voel me de prinses! Ik geniet er ook volop van, maar moet mezelf er steeds op wijzen dat het slechts voor een weekje is, maar wel een geweldig weekje J

Samen met Luc, Ivan en Heidi en Marjan (de schoonzus van Heidi die hier ook op vakantie is) zijn we naar de Blue Mountains gegaan, de link naar de foto’s staat al op mijn blog en die spreken voor zich denk ik. ON-GE-LO-FE-LIJK! Zo’n mooi stukje (of beter gezegd stuk) natuur… Nog nooit van mijn leven gezien, echt één van de mooiste plekjes op aarde in mijn ogen. En dan hadden we nog pech want het was slecht weer, als de zon schijnt is het daar NOG mooier heb ik me laten wijsmaken..

We hebben ook samen de Melbourne Cup gevierd, blijkbaar een soort nationale feestdag omwille van een paardenrace. Heel de stad lag plat vanaf een uur of 4 in de namiddag. Alle vrouwen op hun schoonst, alle mannen in kostuum, en allemaal een hoed op. Om het kort samen te vatten: veel paarden, veel weddenschappen, veel geld en VEEL alcohol. HEEL gezellig dus ;-)

Met Luc ben ik dan ook nog naar Taronga Zoo geweest. Daar heb ik de link naar de foto’s ook al van  doorgegeven. Was wel de moeite om eens een kangoeroe en koala van dichtbij te zien, we hadden ook heel mooi weer die dag, dus dat was dik in orde.

Intussen was ik aan het beslissen wat ik na deze luxe week met mijn reis zou doen. Ik had nog 1 interview voor een job en als dat niet zou lukken dan wou ik verder trekken, naar de volgende stad. Zonder werk was er hier in Sydney voor mij eigenlijk niet meer veel te zien, alhoewel, genoeg te zien, maar ik ben hier al meer dan 3 weken en als ik nog andere steden wil zien moet ik dus niet te lang op 1 plaats blijven.

Vrijdag had ik dat job-interview bij een recruitment bedrijf en dat was ENORM positief. Na dat gesprek werd ik onmiddellijk aangenomen en de voorwaarden zijn zeer interessant.. Mijn ‘hoofdfunctie’ zal zijn in een coffeeshop in the Botanical Garden, dat ligt net naast The Opera House (de weg ken ik dus al ;-)). In die coffeeshop kunnen ze me echter waarschijnlijk geen fulltime job geven, maar ze organiseren ook heel veel ‘functions’ (een soort evenementen) waar ik ook mag werken. De bedoeling is namelijk dat ik vanaf nu tot net na Nieuwjaar zoveel mogelijk werk en spaar, zodat ik de maanden daarna kan gaan rondtrekken, toch zeker een maand of 3. Volgende week start mijn contract, ik weet alleen nog niet precies wanneer. Het is dus te hopen dat deze job beter meevalt dan mijn vorige, maar ik ken de manager van de coffeeshop, heb al redelijk veel contact met hem gehad en dat klikt, dus ik maak me niet zo’n zorgen. En als het tegenvalt…. Off to a new city!

Ik moet echt vaker gaan schrijven, want als ik zo lang wacht worden mijn verhalen echt wel lang en vermoeiend om te lezen, dus da’s 1 van mijn goede voornemens: vaker schrijven!

Ik ben hier nog altijd HEEL graag en ook HEEL gelukkig. Ik heb totaal geen heimwee en voel me ook niet alleen ofzo. Ik denk uiteraard wel veel aan jullie allemaal, maar het is hier zo geweldig dat ik geen tijd heb om me slecht te voelen. Ik heb gelukkig ook redelijk veel contact met mijn familie en beste vrienden, het internet maakt het voor mij bijna onmogelijk om jullie te missen, gelukkig!

Ik ga nog 2 dagen verder met genieten van het leven als een prinses en intussen ook weer druk op zoek naar mijn volgende verblijfplaats, waarschijnlijk een nieuwe hostel, of wie weet, dezelfde ;-)

Ook nog even iedereen bedanken die reageert op mijn blog of op Facebook, dat doet echt deugd!!!

Lots of love,

Sheila

10-11-2012 om 15:06 geschreven door Katrijn  

07-11-2012 om 13:38 geschreven door Katrijn  

28-10-2012 om 13:19 geschreven door Katrijn  

26-10-2012 om 02:09 geschreven door Katrijn  

21-10-2012 om 12:44 geschreven door Katrijn  

Hello!!

Het wordt tijd dat ik mijn blog eens bijwerk heb ik zo de indruk

Voor de mensen die niet op mijn Facebook zitten: ik ben goed aangekomen Down Under!

De vlucht was HEEL emotioneel voor mij, ik had het niet verwacht, maar ik ben toch maar een watje blijkbaar

Juan, mijn buddy, heeft me maandagavond naar Amsterdam gebracht (de luchthaven), hoe korter Amsterdam kwam, hoe kleiner mijn hartje werd! Ik had net afscheid genomen van mijn ouders, wat uiteraard heel moeilijk was, ook had ik de dag daarvoor een heel leuk afscheidsfeestje gehad met mijn super vrienden, dus hoe echter het afscheid werd, deste moeilijker het werd. Wat ga ik in hemelsnaam in Australië doen, de andere kant van de wereld, waar ik NIEMAND ken… Er spookten zoveel dingen door mijn hoofd… Ik heb een leuke job, leuke vrienden, een geweldige familie, waarom laat ik dat allemaal achter?

Intussen ben ik er wel achter gekomen dat dit ECHT wel iets is wat je MOET doen, als je de mogelijkheid hebt uiteraard…

De vlucht van Amsterdam naar Singapore ging goed, dankzij een slaappilletje heb ik redelijk kunnen slapen, van Singapore naar Bali ben ik wakker gebleven en eenmaal aangekomen in Bali begon de nachtmerrie (zo zag ik het toch op dat moment). Ze hebben in Bali blijkbaar geen transitzone, waardoor ik een visum moest aanvragen om Bali binnen te komen, dat kostte zo maar even 26$, maar ik had enkel 50$ en ze wouden alles terug geven in Roepiah, de Balinese munt, waar ik dus helemaal NIKS aan had… Dan maar met mijn Visa kaart, die dienst weigerde, waardoor de hele rij achter mij zeer ongeduldig werd! De eerste persoon die me dan ook aansprak op de luchthaven daar (het was in feite een ouder koppel) kreeg de volle lading, inclusief traantjes

Als klap op de vuurpijl moest ik 3u later ook weer iets betalen om Bali uit te mogen… Ik was dus nog niet in Australië en al een bom geld kwijt.

De vlucht van Bali naar Sydney was ook niet echt aangenaam, het was niet langer KLM maar een soort ‘binnenlandse vlucht’… De moed was me intussen HELEMAAL in de schoenen gezakt en eenmaal aangekomen in Sydney wou ik dan ook onmiddellijk een vlucht terugboeken, zonder zelfs de luchthaven te verlaten. Een telefoontje naar de mama en uiteraard weer de nodige traantjes, maar gelukkig heb ik toch maar doorgezet en belandde ik uiteindelijk in de Bondi Beach Youth Hostel, waar ik nu nog zit.

De receptioniste was heel vriendelijk en toen ik mijn kamerdeur opende lag daar een blonde Franse nog in haar bed. Gelukkig was ook zij ENORM lief en heeft ze me heel goed opgevangen. De eerste dag, woensdag, was toch nog zeer moeilijk, en mijn portie tranen voor de komende maanden zijn er allemaal uitgekomen, dus daar heb ik voorlopig geen last meer van! ;-) Ik heb de eerste dag echt geprobeerd om wakker te blijven tot ’s avonds zodat ik een beetje in het ritme kwam hier. Raar maar waar, de eerste nacht heerlijk geslapen. Ik slaap op een kamer met 3 andere meisjes, er staan 2 stapelbedden en ik heb de eer om boven te slapen, wat me eerst ook zorgen baarde, maar wat uiteindelijk zeer goed meevalt!

Gisteren samen met een andere roommate naar Bondi Junction geweest, dit kan je zo’n beetje het ‘centrum’ van Bondi noemen. Mijn Australische bankrekening geopend, die ga ik nodig hebben als ik hier ga werken. Verder nog wat inkopen gedaan, want hier in de hostel moeten we dus zelf koken, je kan natuurlijk altijd gaan uiteten, maar dat is ENORM duur!!! Niet normaal gewoon, net zoals AL de rest in Australië blijkbaar!

Gisterenavond fijn buiten gezeten met de andere gasten en het is echt heerlijk om de hele avond in je Tshirt buiten te kunnen zitten.

Deze morgen hebben we 3u over ons ontbijt gedaan, lekker relaxen in het zonnetje, nadien met 2 leuke meiden op het strand gaan liggen, geweldig gewoon.

Australië is echt een ongelofelijk mooi land, ookal heb ik nog maar 1 duizendste gezien ( of mss zelfs nog veel minder!). Seffes is er een BBQ in de hostel voor alle gasten. Je hebt hier veel nationaliteiten, maar in dit hostel zitten vooral Fransen, wat dan weer heel goed is voor het onderhouden van mijn Frans. Vlamingen ben ik hier nog niet tegengekomen, wel een paar Nederlandse meisjes.

Mijn eerste indrukken over Australië zijn alleen maar positief, er staat me hier nog veel moois te wachten denk ik!

Mijn eerste indrukken over mezelf, en over het ontdekken van mezelf zijn uiteraard een beetje tegengevallen. Nooit gedacht dat ik zo’n watje was en dat ik zo moeilijk alleen kon zijn, maar ik kan daar alleen maar van leren uiteraard!

Om een HEEL lang verhaal kort te maken. Het gaat me intussen heel goed, heb af en toe nog wel eens een moeilijk moment, maar die zijn eerder zeldzaam. Ik zal jullie verder zeker proberen regelmatig op de hoogte houden, en jullie mogen mij uiteraard ook altijd mailen! Ik ga zo snel mogelijk wat foto’s toevoegen zodat jullie van op afstand kunnen volgen wat ik hier allemaal meemaak!

Hopelijk gaat het jullie daar aan de andere kant van de wereld ook voor de wind! Ik denk in ieder geval veel aan jullie!

Lots of love,

19-10-2012 om 09:41 geschreven door Katrijn  

Jaja, het is nu echt bijna zover, binnen exact 1 week op 15 oktober om 21u vertrekt mijn vlieger van Amsterdam richting Bali, om van daaruit verder te vliegen naar Sydney waar ik op 17 oktober heel vroeg in de ochtend zal landen.
Vorige week heb ik een deel van het land doorkruist en zelfs een deeltje van Frankrijk om afscheid te gaan nemen van vrienden, van mijn lieve grote zus en haar geweldige gezinnetje en van mijn andere fabuleuze zus. Je kan je wel voorstellen dat het een HEEL emotionele week was voor mij... Ik ga er echter vanuit dat de Maja's zich vergist hebben met hun voorspellingen en dat we er allemaal nog zullen zijn na 21 december, het is dus maar een tijdelijk afscheid wat de pijn iets minder maakt (de vooruitzichten op een heerlijke zomer daar tijdens de winter hier maken het voor mij ook wel wat dragelijker ).
Mijn appartementje wordt intussen bewoond door de nieuwe huurdster, wat een dubbel gevoel geeft: raar om iemand anders daar te zien wonen, maar ook heel opgelucht dat er goed voor gezorgd wordt tijdens mijn afwezigheid...
Verder lig ik plat op de zetel, zo ziek als een hond, maar dat vind ik helemaal niet erg, liever nu dan binnen een week
Er zullen deze week ongetwijfeld nog veel emotionele momenten volgen, daarom mag het voor mij snel 15 oktober zijn, to get it over and done with!
Eenmaal daar zullen al die spanningen wel wegvloeien... samen met de golven van de zee, aan het prachtige strand, in de stralende zon.... Mmm.. ik ga nog een beetje wegdromen, mijn bacteriën uitzweten en hou jullie, zoals beloofd, zeker op de hoogte!!!

Liefs!
Sheila

08-10-2012 om 19:08 geschreven door Katrijn  

Het is dan eindelijk zo ver! Mijn grote reis wordt stilletjes aan concreet. En aangezien ik dit graag met jullie willen delen heb ik deze blog opgestart. Ik zal proberen jullie via deze weg een beetje op de hoogte te houden van mijn hoogtes en waarschijnlijk ook wel mijn laagtes.

Mijn 'Working-Holiday' visum is toegekend, mijn vliegticket geboekt, mijn rugzak gekocht, mijn internationaal rijbewijs is een feit, mijn allereerste Visa kaart ook, kortom, ik ben bijna klaar om te gaan.

De zenuwen gieren intussen ook door mijn lijf! Wat staat me daar te wachten? Hoe zal het daar zijn? Wie zal ik daar tegenkomen? Hoe gaat me dat bevallen? 1001 dingen die door mijn hoofd spoken, maar een beetje gezonde stress kan nooit kwaad zeker?

Ik ga stilletjes aan verder met mijn voorbereidingen en hou jullie verder zeker op de hoogte!

PS: als je wilt weten waar mijn naam vandaan komt: Google --> Sheila Australië

23-09-2012 om 00:00 geschreven door Katrijn