Klavertje 4

Inhoud blog

	Tweede EC
	Eerste EC
	Weekje rust
	12de chemo
	Eindelijk 11de chemo

Zoeken in blog

Klavertje 4

10-05-2016

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Eerste EC

Eindelijk begin ik aan mijn laatste sessie... De laatste 4
Mijn maag zat al helemaal overhoop van de zenuwen, bang dat ik kei ziek zou worden. Chris ging met me mee, ik voel mij altijd heel op mijn gemak bij mijn ouders. Zeker nu naar het einde toe heb ik liever dat zij meegaan. Mijn bloed was genomen en alles was okÃ© dus ik kreeg chemo.
Vandaag stond er ook een gelaatsverzorging op de planning. Er kwam een meisje stage doen en terwijl de chemo doorliep deed ze mijn gezicht... Zaaaaalig. Het klikte ook direct met haar, we hebben nogal gebabbeld. Ze had ook twee jongens die voetballen en we waren vertrokken. Na de gelaatsverzorging was de chemo doorgelopen. Eens thuisgekomen was ik zo misselijk en moe. De dagen nadien kon ik niets anders eten dan krakotten. Het was die week ook redelijk mooi weer. Ik heb iedere dag een kort bezoekje gekregen. Dat verzette mijn gedachten ook een beetje. Op donderdag is meter met mij naar de winkel geweest, ik voelde mij echt alsof ik nen berg moest beklimmen maar ik heb mij opgemaakt en ben vertrokken. Achteraf heb ik mezelf gedwongen om soep te maken en nadien voelde ik mij beter. Ik was blij dat ik mezelf geforceerd heb en diene berg beklommen heb 😄💪

Zaterdag was Joren opgenomen in het ziekenhuis. Ze dachten longembolie, Hij had koorts en was kortademig. Uiteindelijk heeft hij daar een ganse week gelegen en was het een allergische reactie van de chemo. Vrijdag mocht hij uit het ziekenhuis en zondag voelde ik mij ineens heel moe. Ik dacht dat het van de chemo was. Ik had het de ganse dag zo koud. Ik ben samen met de kinderen gaan slapen. Maandag kids naar school gedaan, ik voelde mij nog steeds heel slecht. Ik ben direct in de zetel gaan rusten met mijn kersenpittenkussentje (ook Ã©Ã©n van mijn beste vrienden geworden) in de namiddag begon ik koorts te maken. Ik wist direct hoe laat het was ð³ ik belde naar de huisdokter en die zei dat ik naar het ziekenhuis moest bellen, daar zeiden ze dat ik direct moest binnenkomen langs spoed. Ik belde naar Chris en die is direct van zijn werk naar mij gekomen en naar het ziekenhuis gereden. Daar hebben ze bloed genomen en na een uurtje kwam de assistent van mijn oncoloog, ik had géén witte bloedcellen meer, mijn bloedplaatjes waren ook veel te laag. Ik moest in het ziekenhuis blijven en aansterken...Neeeeeee dit kon niet hé, de kinderen zaten op school, Luïs vertrekt op sportklassen woensdag. Ik ben beginnen wenen... Ik wou naar huis, bij mijn kinderen zijn en alles voor hun doen. Ik besefte langs de andere kant ook dat dat geen oplossing was want ik had geen immuniteit meer nu. Dat was veel te gevaarlijk. De assistent zei dat ik morgen misschien wel naar huis mocht. Oké.. Ik had mij erbij neergelegd... Ik kon ook niet anders, ik had steeds koorts en mijn lichaam was uitgeput. Dinsdag voelde ik me nog altijd slecht, om de zoveel uur antibiotica en pijnstillers tegen de koorts en keelpijn. Vandaag mocht ik zeker nog niet naar huis. Ons mama kwam met de kindjes langs, ik was zo blij dat ik ze zag. Toen ze vertrokken kreeg ik het héél moeilijk. Vooral omdat ik morgen als mama aan school wou staan als Luïmet de bus vertrekt. Stomme Kanker, wat ik allemaal moet doormaken gaat nog maar mijn kinderen. Ze zijn nog zo klein en hebben hun mama nodig. Na de chemo ga ik ze goed in de watten leggen hoor. We gaan terug veel dingen samen doen, vriendjes die kunnen komen spelen. Ik vind het erg dat da nu allemaal niet meer gaat.
Enfin... Ik ben aan het afdwalen 😄 woensdag was mijn slechtste dag. Mijn maag was slecht en ik heb moet overgeven, mijn koorts zakte niet. Ik heb nog iets bijgekregen en uiteindelijk tegen den avond begon het te beteren. Ik had geen koorts meer en voelde mij redelijk. Donderdagmorgen was ik helemaal in mijn nopjes. Ik heb mij gedoucht, mijn pruik opgezet en geschminkt. Vandaag mocht ik misschien naar huis, ik ben koortsvrij. Toen de oncoloog kwam zei hij dat het geen goed idee was. Het risico dat ik zou hervallen was te groot en ik moest mijn antibiotica uitnemen via mijn baxter, ik zou ten vroegste zaterdag naar huis mogen. Nu kon ik ook Luïs niet gaan halen na de sportklassen 😔😔Ik was teleurgesteld maar begreep het wel. Vrijdagmorgen kwam de verpleegster bloed nemen zoals iedere morgen, enkele uren nadien kwam ze de antibiotica aanhangen en zei: "dit zal de laatste zijn, want je mag naar huis!"
Joepiiiiiiiieeeeee 🎉🎉🎉🎉 ik kon wel wenen van geluk.

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (0)

Archief per dag

	10-05-2016
	05-04-2016
	23-03-2016
	20-03-2016
	14-03-2016
	03-03-2016
	29-02-2016
	25-02-2016
	17-02-2016
	09-02-2016
	26-01-2016
	25-01-2016
	18-01-2016
	11-01-2016
	08-01-2016
	29-12-2015
	24-12-2015
	22-12-2015
	19-12-2015
	17-12-2015