Woensdag moest ik weer naar het ziekenhuis, voor een hartonderzoek. Weer nucleaire vloeistof ingespoten maar nu mocht ik direct onder de scanner. Ja het stomme is dat ik dan op één meter van de kindjes moet blijven, nu dat we juist zoveel knuffels kunnen gebruiken. Onze Cas heeft het daar echt moeilijk mee, soms vergat hij dat en dan kwam met zijn armen open naar mij gelopen en dan... ah ja... op één meter afstand blijven. 
Nadien moest ik een clips in het gezwel laten plaatsen, omdat na de chemo het gezwel zo klein of helemaal weg is en met die clips kunnen ze het slecht weefsel terug vinden en weg snijden. Terwijl ze dat plaatsten, keken ze nog eens met een echo al mijn klieren na, ook onder mijn oksel. Daar was een lymfeklier die heel erg pijn deed als de dokter met dat apparaat er op drukte. Ze zei; "daar gaan we ook een biopsie van doen" Allé... dat wordt weeral bang afwachten...
|
Klavertje 4
