We zijn nu reeds 2 weken bezig en het gaat goed. Sommige dagen zijn moeilijk, maar andere vallen heel goed mee. De dagen vliegen allesinds voorbij. Ik krijg veel complimentjes over mijn haar (bedankt allemaal), velen denken dat het geverfd is, maar neen hoor! Puur natuur!
Yes we zijn weer gestart!!! 1 september is achter de rug, en ik ben zoals gepland gestart met werken. Ik ben nog steeds moe, maar voel mij na mijn twee eerste werkdagen niet meer moe dan andere dagen in de vakantie. Enfin, we zullen wel zien hoe het draait...mijn moraal zit alvast goed, als het lichaam nu nog wat meewil.... Ook Lieze en Fleur hebben gisteren hun stap naar het eerste leerjaar gezet. Het viel allemaal goed mee, ze zijn wel wat overdonderd door het vele volk er op hun nieuwe school rondloopt, maar goed dat mama in de buurt is. Vandaag zoals om de drie weken ook naar de dagkliniek geweest om mijn herceptine, gewoon routine, niks bijzonders te melden. Met mijn longen is alles nog niet ok, maar ik blijf wel beterschap hebben. Dus ik hou de moed er in...
Vandaag dan onder de scanner geweest voor mijn longen. En het is blijkbaar allemaal niet zo erg. Er is wat litteken te zien van mijn drain en van de bestraling, maar niet zo veel. Dus gewoon medicijnen verdernemen en dan zien of ik zonder verder kan. Ondertussen gaan de dagen hier voorbij, en zit mijn "verplicht verlof" er bijna op. Ik heb nog nooit in mijn leven zo uitgekeken naar 1 september.
Gisteren heb ik dan mijn "haar" laten knippen. Veel verschil zie je natuurlijk niet hé...maar 't was een leuk gevoel om gewoon weer te zijn als vroeger en je haar te laten knippen. Mijn langste sprieten zijn nu weg, alles is mooi gelijk geknipt. Het lijkt nu wat meer op een kapsel. Laat het nu maar groeien!!!
Gisteren toch maar even naar de pneumoloog geweest. Ik had al sinds mijn chemo en bestralingen wat last van mijn ademhaling, een trekkend gevoel binnenin, precies of ze snoeren uw ademhaling toe. Ik had altijd gedacht dat dat wel over zou gaan, maar niet dus. En ik dacht...ik ga nu een afspraak maken, want binnenkort als ik dan weer ga werken gaat dat allemaal moeilijker. De dokter dacht ofwel aan bloedarmoede, ofwel toch wat schade door de bestraling. Mijn bloedresultaten waren allemaal ok, dus dat kon het niet zijn. Dus waarschijnlijk het tweede. Volgende week donderdag moet ik onder de scanner om precies te zien wat het dan wel is. Ik hoop dat we daar geen dingen te zien krijgen die we liever niet zien, brrrr....ik mag er niet aan denken. In afwachting heb ik een puffer gekregen en pilletjes (ons Fleur krijgt die ook, in een mindere versie dan). We gaan zien of het daarmee wat beter gaat. De warmte hebben we gisteren goed doorstaan, de wacht gehouden bij het zwembad. Lieze en Fleur hebben deze week allemaal vriendjes op bezoek gekregen, het zwembad is goed getest geweest amai! Deze week ben ik ook een paar keer naar school geweest, terwijl Lieze en Fleur in de voormiddag naar het sportkamp waren. Ik heb er echt zin in, om opnieuw te beginnen...hopelijk hou ik het vol.
Vandaag had ik een afspraak bij de plastische chirurg. Even kijken hoe het zit met de volgende operatie...En die zal waarschijnlijk al vroeger plaatsvinden dan ik gedacht had! De bestralingen vormen geen probleem volgens hem, omdat mijn huid niet echt beschadigd is en hij aan die borst eigenlijk heel weinig nog moet doen. Ook mijn porth-a-cad en herceptine kunnen geen probleem zijn. Ik wacht nu alleen nog af wat de oncoloog gaat zeggen en ik moet natuurlijk ook nog mijn resultaten krijgen van de geneticus in Jette... Dus...yes yes yes....ik hoef waarschijnlijk geen maaaaanden meer te wachten.....
Joehoe! Champagne voor iemand anders! Sinds het begin van mijn ziekte, hou ik ook de blog van Marie-Rose Morel in het oog. Ook zij werd getroffen door het kankerbeest, maar zij zat in veel slechtere papieren dan mij.Vanmorgen kreeg zij het bericht dat ze "kankervrij" is (ze moet natuurlijk wel nog gedurende 5 jaar afwachten of het zal wegblijven). Ik ben zo zo zo zo zo blij voor haar. Tenslotte is het ook een moeder met nog 2 zeer jonge kindjes en met een heel leven nog voor haar. En kijk die 10% kans die ze haar maar gaven, ze heeft het toch maar overwonnen...Dit geeft toch weer een schepje moed bij voor mezelf!
Vandaag dan naar de cardioloog geweest voor die echo-cardiodinges. En ik ben goedgekeurd!!! Mijn hart is piccobello in orde. Dit wil dus ook zeggen dat die behandeling met herceptine kan blijven doorgaan. Nadien naar de dagkliniek voor mijn baxter nr. zoveel. Eerst nog een krant en een ander boekske gekocht, mij in mijn bedje genesteld en enige bladzijden ver in de krant een koude douche gekregen. Er stond een artikel in de krant van een vader die voor zijn (zaterdag) overleden dochter de dodentocht gaat meestappen. Zijn dochter is overleden aan kanker, enz..... Bleek het over een mevrouw te gaan die eind juni nog bij mij in de dagkliniek had gelegen. Ze had toen al slecht nieuws gekregen, kreeg nog allerlei behandelingen en alles werd in gereedheid gebracht om haar nog op vakantie te laten gaan begin juli. God toch...en nu al overleden, dood, gedaan..... 'k Was er even niet goed van....pfff. 'k Ga proberen om er niet te veel aan te denken...
Nog eens wat tijd genomen om hier even iets neer te zetten... Net een weekje echte vakantie achter de rug. We trokken met z'n vieren + hond naar centerparcs. Direct ontbijt en avondmaal bijgeboekt, daar waren we dan ook weer vanaf.... Ik wou echte vakantie! Niet 's morgens om brood, niet van 's middags al zitten denken wat er 's avonds op tafel zou komen en dan achter de kookpotten gaan staan, neen gewoon simpelweg: genieten en u van niks iets aantrekken. En dat is behoorlijk gelukt ook. Veel gaan zwemmen, en dan denken zouden ze "het" nu zien? Wel ja, zie maar, en als ge "het" ziet: fuck you! Ik geniet en da's het belangrijkste. Ik geniet omdat ik m'n gezin zie genieten...en ik geniet ook omdat ik stilletjes in een donker hoekje onder mijn hersenpan denk...hoe zou het volgend jaar zijn??? Wat hebben ze dan voor mij in petto? Zal ik dan nog wel kunnen genieten of zal die donkere bladzijde dan eindelijk kunnen omgedraaid worden. Vandaag stonden er twee dames voor mij aan de kassa in de H&M en je zag ze zo echt onopvallend staan "fezelen" en hun hoofd in mijn richting draaien. Ach stomme geiten, neen het viel echt niet op! Wat? Heb ik iets aan van u? Pros de prothese zal 't wel niet geweest zijn! Ik had veel zin om de confrontatie aan te gaan, maar heb het maar zo gelaten, Lieze en Fleur waren er immers bij. En dat is nu een kantje van hun moeder dat ze best niet te zien krijgen. Wat zou er aan mij te zien geweest zijn...mijn korte kankerkop misschien nog. Je zag ze zo denken, welke vrouw laat nu haar haar zo kort knippen, 't is just een manwijf! Nee, viswijven, mijn haar is net aan 't groeien en ik ben er fier op... Schoner dan uw stomme geblondeerde domme blondjeskoppen! Binnen veertien dagen zal mijn haar eens voor de eerste keer onder handen genomen worden door de kapper. Normaal ga ik naar het kapsalon, maar de eerste keer heb ik daar geen zin voor. De kapper van mijn ma komt aan huis, dus mag hij er iets fatsoenlijks van maken. Niet dat mijn haar al voor mijn ogen hangt ofzo, nee, ik wil het gevoel hebben om weer normaal te zijn, terug naar de kapper te kunnen... En tegen dan zal het misschien weer 2 mm gegroeid zijn. Morgen moet ik terug naar de dagkliniek voor mijn herceptine en ik moet ook een cardiogram laten nemen om te controleren of mijn hart niet op hol slaat van die herceptine. We zien wel wat het geeft....
Hier nog een beetje nieuws van mij. Alles gaat hier best ok. De moeheid lijkt te verbeteren, al hangt er veel af van mijn nachtrust. Ik ben gisteren wel wat geschrokken van mijn gewicht. Er staken eindelijk nog eens nieuwe batterijen in de weegschaal, dus ik ging mij eens wegen. Maar jongens toch, wat een gewicht! Na mijn operatie begin januari ben ik 6 kg vermagerd. Maar tot nu toe is er weeral 8 kg bij! Mijn eetlust ben ik eigenlijk niet verloren, integendeel. Misschien heeft de medicatie er ook wel wat mee te maken (maar ook het feit dat het ijsjestijd is ) Ons weekje centerparcs is ook geboekt. Dus binnenkort muizen we er hier een weekje vanonder...
Wat voelt dat fijn om terug "vrij" te zijn. Niet meer naar Jette moeten, niet meer op die auto moeten wachten, je dag invullen zoals je zelf wil! Vandaag moest ik wel terug naar het asz om mijn baxter herceptin. Dat was minder natuurlijk. Ik krijg daar weer zo'n chemo-gevoel van.. Ik was er gelukkig snel buiten, maar dan moest ik nog naar de dokter. Mijn bloedwaarden waren allemaal in orde, tumormarker was ok, levertests ook ok. Dus da's toch ook weer een geruststelling. Ze ziet er ook geen probleem in om op 1 september te starten met werken, als ik mij goed voel tenminste. Ik heb nog enkele weekjes om uit te rusten, dus we zien wel.
CHAMPAGNE! Dat was het gisterenavond! Allé ja, 't was schuimwijn Met wat een vrolijkheid ben ik gisteren die auto ingestapt. t Was me wel een bewogen laatste keer amai! Eerst betrapt door een verscholen agent en een boeten gekregen omdat de chauffeur aan het bellen was achter het stuur. Pech, zijn bluetooth werkte niet en met zo'n beroep moet er veel gebeld worden. Dan naar Jette voor de laatste keer. Bleek dat ze daar meer dan één uur vertraging hadden. En na de laatste keer moet je ook altijd naar de dokter. En ik was de laatste van de rit die ze afzetten. Ik was thuis om kwart voor zes! Er was natuurlijk ook het afscheid van iedereen die daar in de wachtkamer was of die al vertrokken was. Heel raar dat je die mensen nu niet meer gaat zien. Je hebt toch een band opgebouwd, ook al heb je ze maar 25 keer gezien. Ik had me voorgenomen om al die lijnen van mijn lijf te schrobben 's avonds, dat ze maar zo rap mogelijk weg zijn. Maar dat mag blijkbaar niet. Ik moet ze laten 'afweken' maar ik mag er wel stilletjes op wrijven. Niet in de zon! (maar dat wist ik al) En ook nog 14 dagen wachten met een bad en zwembad (oeps!, heb maar niet gezegd dat ik er vorige week elke dag ingezeten heb) En het was natuurlijk ook de 'echte' verjaardag van Lieze en Fleur. De kadobonnen van het feestje zijn reeds omgeruild gisteren. En we hebben ook al wat schoolspulletjes gekochte voor het eerste leerjaar. Ja, mijn meisjes worden groot. En hopelijk kan ik ze nog "heel groot" zien worden ook! Terug laat in bed gekropen, na nog een gezellige avond met de buren. En dan Renaat nog uit zijn bed gestuurd om "onze leeuw" gaan op te hangen. Enfin...eindelijk vrij (maar dinsdag wel om mijn herceptinebaxter!)
Eindelijk is het er nog eens van gekomen om iets op mijn blog te schrijven. Welllicht hebben sommigen onder jullie al afgehaakt omdat ik toch niets meer schreef. Het is hier druk geweest....ja echt waar! Mijn dagen zijn gewoon heel goed gevuld. Onlangs zijn we nog samengekomen met de mensen uit de praatgroep. 't Was heel fijn, en hele deugdoende gesprekken gehad. Ik ben blij dat we dit nogmaals kunnen doen hebben en nu buiten het ziekenhuis. Ook het etentje einde schooljaar is al achter de rug ondertussen. Ook al ben ik er maar een half jaar geweest, ik was heel blij dat ik uitgenodigd was. Toen ik tussen alle collega's zat, was het net of ik nooit weggeweest was. Mijn bolletje werd volop geaaid die avond! Er is ook een week vol zwembadplezier voorbij. Lieze en Fleur hebben heel veel plezier gehad, ook ik heb mij enkele keren aan een duik gewaagd. Het was heerlijk, na een tochtje Jette heen en terug deed het enorm veel deugd om eens in dat water te springen! Hopelijk komt het goede weer snel terug. Nog 3 keer en het is gedaan met de bestralingen, eindelijk er vanaf! Het zal toch wel raar aanvoelen zo ineens niets meer...maar ik kan niet zeggen dat ik er nog veel zal aan denken. Ik zal wel nog veel terugdenken aan die mensen die ik er ontmoet heb en mij afvragen hoe het hen zal vergaan... Voor de rest blijft het met mij zo wat hetzelfde...nog altijd moe. Maar na een weekend of een dagje zonder bestralingen merk ik toch wel al vlug beterschap. Ook het "verbrand" zijn verslechtert niet. Het ziet gewoon nog altijd rood, maar pijn heb ik er niet van. Hopelijk houdt mijn velletje het nog drie dagen uit. Gisteren waren Renaat en ik 7 jaar getrouwd, niet te geloven dat het zo snel gaat allemaal. Hopelijk kunnen we er nog enkele jubilees bijdoen. Ondertussen zijn de voorbereidingen hier begonnen voor het verjaardagsfeestje van Lieze en Fleur dat morgen doorgaat. Het weer kon niet slechter zijn morgen: regen, regen en regen! Amai amai, met 29 (grotendeels kleuters) in de living! We zullen dat ook weer wel overleven zeker...
Nog 9 keer te gaan. Nog 9 keer op en af rijden naar Jette. Gisteren dacht ik echt dat ze mij vergeten waren, ze zijn mij laat komen ophalen, 't was al halfvier. Daarvoor doe ik de kindjes dan al tegen halftwee al naar de opvang! Ach ja, dat we het allemaal op voohand wisten.... Stilaan begint mijn borst rode vlekken te vertonen, ik begin dus te verbranden. Voorkomen kan je dit niet, nivea smeren is de boodschap, want echte brandwonden zijn dit nog niet.... Gisteren vroeg ik ook of ik nu echt niet in de zon mag met het bestraalde deel, ook niet met een hoge beschermingsfactor, verpleegster? Njet! Zelfs volgend jaar moet ik dat deel nog insmeren met factor 60. Nu niet dat ik van plan was te gaan zonnebaden, maar ik kan toch moeilijk de zomer door met een hoge rolkraag hé, met zo'n temperaturen. Pfff volgend jaar.... Pros de prothese ligt ondertussen al terug in zijn doos. Veel te ambetant met die rode borst, het jeukt en doet pijn. Nog een week of twee en we zullen dan nog eens proberen. Morgen ga ik naar de begrafenis van die papa van het klasgenootje van Lieze en Fleur. Ik ga mezelf nog maar eens tarten...maar toch wil ik er naartoe...
Vandaag kreeg mijn gemoedstoestand weer een flinke knauw. Gisteren overleed een papa van één van de klasgenootjes van Lieze en Fleur aan kanker. Maandag werd hij naar palliatieve zorgen overgebracht en gisteren is hij overleden. Hij laat twee kindjes na van 5 en 3 achter. Toch weer een reden om je even aan het denken te zetten. Hopelijk kan ik mijn gedachten straks wat verzetten op het schoolfeest van Lieze en Fleur.
Vandaag tweede poging, want gisteren was het gesloten; de stap naar de bandagist. En....buitengestapt met Pros de prothese... ('k heb zitten zoeken naar een vrouwelijke naam, maar vond niks dat erbij paste). Wel een dure aangelegenheid, een geluk dat je alles terugkrijgt van de mutualiteit. Maar je moet eerst wel de volle pot betalen natuurlijk. Deze namiddag nog bestraling gehad en ook een bezoek gebracht aan een dokter die de genetische kant bestudeert. Wat bloed geprikt en binnen 3 maanden zal de uitslag bekend zijn. Het onderzoek gaat over 60 %. Vinden ze hierin niks, dan doen ze het onderzoek binnen 10 à 15 jaar nog eens opnieuw. Vinden ze wel een 'fout' terug, dan onderzoeken ze 100%, m.a.w. dan breiden ze het onderzoek uit. Ik vind het vooral belangrijk om weten of mijn borstkanker erfelijk is of niet, zeker voor Lieze en Fleur is dit op termijn van groot belang. En ook voor mezelf, indien blijkt dat het wel erfelijk is...dan raden ze aan om de tweede borst ook te amputeren en ook de eierstokken weg te nemen. Maar dat zijn zorgen voor later.
Nog 18 bestralingen te gaan. Nog 18 keer op en af naar Jette. Pfff.... En moe! Dat zo'n machine zo'n moeheid tot stand kan brengen, dat kan ik nog altijd niet begrijpen. Gelukkig gaat dat wel over na een nachtje geslapen te hebben. Maar helemaal weg is het toch niet. In het weekend gaat het gelukkig wel wat beter. Dan heb ik pauze
De eerste bestralingen zijn achter de rug...Na de bestraling voel ik "gloeien" en moeheid... Da's tot hier toe het enige. Ik heb ook het gevoel dat ik wat mottig ben als ik terug thuis kom van de bestraling. Pfff...nog 22 keer te gaan. Zaterdag ben ik in het asz naar een modeshow geweest van lingerie en badmode, speciaal voor mensen met borstkanker of mensen die borstkanker gehad hebben. Er stonden ook firma's met protheses enz... heel mooi allemaal. Ik moet zeggen dat je het verschil tussen gewone lingerie en die op de modeshow eigenlijk niet ziet. Maar best ook. Deze week stap ik zeker eens binnen in één van die winkels. Nu moet het er wel eens gaan van komen. Gisteren was het schoofeest bij "mij" op school. Het was heel raar om het eens van de andere kant te bekijken, maar het was heel mooi! Ook Lieze en Fleur zijn meegeweest, kwestie van het al wat gewoon te worden voor volgend schooljaar. Ze hebben heen en weer gecorsst, hun weg wat gezocht.... Fleur was wel wat teleurgesteld toen ze vroeg: "Blijft die ijskar hier dan volgend jaar ook heel de tijd staan?" Ja, dat zou ze wel willen!
Gisteren de laatste bijeenkomst gehad van de praatgroep. Het deed wel raar om afscheid te nemen. Iedereen had zoiets van...dit mag nog enkele weken verder blijven duren. Dit krijgt zeker nog een vervolg als het van mij afhangt. Voilà, mijn eerste "echte" bestraling is ook achter de rug. Niks speciaals, gewoon 10 minuten stil liggen op een tafel en boven jou hangt er een machine wat rond te draaien en lawaai te maken. De lijntjes zijn weer wat bijgetekend, dus morgen kan ik eindelijk nog eens deftig in de douche. Juni, laatste maand van het schooljaar...een drukke maand...maar niet voor mij deze keer... Op school wordt het een spannende week...zondag schoolfeest. Iedereen zal wel op de toppen van zijn tenen lopen nu, maar ik kan zondag voor één keertje eens genieten van de musical, samen met mijn kindjes en de buurvrouwen... Anders sta ik daar ook, achter de scène, badend in het okselzweet en hopende dat alles vlot verloopt en nu....'t zal raar doen, wees daar maar zeker van.
Ik heb mooie dagen achter de rug, heerlijk weertje....Ik weet het, ik moet uit de zon blijven, maar da's zo moeilijk! Vandaag een mooie wandeling gemaakt en een mot van een ijscoupe gegeten... Ik vind ook precies dat die chemo-moeheid aan het wegtrekken is... Maar ik ga nog niet te vroeg juichen... Woensdag de eerste bestralingen, 't zal gaan tijd worden, want die getekende lijnen op mijn lijf beginnen serieus te vervagen! Sebiet mogen ze ginder herbeginnen met hun kunstwerk.
(bedankt allemaal), velen denken dat het geverfd is, maar neen hoor! Puur natuur!
Yes we zijn weer gestart!!! 1 september is achter de rug, en ik ben zoals gepland gestart met werken. Ik ben nog steeds moe, maar voel mij na mijn twee eerste werkdagen niet meer moe dan andere dagen in de vakantie. Enfin, we zullen wel zien hoe het draait...mijn moraal zit alvast goed, als het lichaam nu nog wat meewil....
